Με Λένε Παναγιώτη

Πραγματικά με λένε Παναγιώτη.
Αλλά, αν αυτό είναι λόγος, όπως κι αυτό,
ακόμα τα κοιτάζω.

Ίσως να έπρεπε να με λένε Γιώργο,
ή Helix Nebulae
ή πάλι Παναγιώτη.

Τότε θα τσαμπουκαλευόμουνα
για τον Παναγιώτη, την Αμαλία,
ή τον Αντώνη.

Με λένε Παναγιώτη, κι αν έχει αξία κάτι
είναι πως τα ονόματα που έβαλα εδώ
δεν είναι πια τα μόνα, είναι απλώς
ενδεικτικά.

ΗΜΕΡΑ ΑΜΑΛΙΑΣ: Συγκέντρωση Εικόνων (όχι μόνο Banners)

θα ήθελα να συγκεντρώσω στο σημερινό μου ποστ, αν είναι δυνατόν, όλες τις εικόνες που έχουν φτιαχτεί ή χρησιμοποιηθεί από τα blogs για την Αμαλία Καλυβίνου. Ανεβάζω το ποστ για να γίνει γνωστό, με όσες ήδη έχω και συνεχίζω το ψάξιμο. Όποιος θέλει να βοηθήσει, ας μου αφήσει την διεύθυνση που υπάρχει κάτι με σχόλιο.
Ευχαριστώ
Παναγιώτης Κούστας

Swimming Around:

A Non Private Life:


Γιώργος Κρόγιας:

taparaponasas sto MIXER:


Αρκούδος:


Polsmannen:


Γιώργος Μαργαρίτης:


Yperoptix:




pestaola:


Αρκετά μπλογκς:




Αποσπάσματα:


anastassios:


Θεαμαπάτες & Δικτυώματα:




Thoughts of a ghosthunter:

Anypopti:

Κόντρα στον Καιρό:


παράλληλα:


raresteak:

Dark Side:

Της Νεράιδας Παραμύθια:

christos michaelides:


Μόλις κατάλαβα πόσα υπάρχουν ακόμα... Δεν έχω την δυνατότητα να συνεχίσω άλλο. Όποιος θέλει, μπορεί να αντιγράψει αυτό το ποστ και να το πάει παρακάτω.

Ημέρα Αμαλίας Η Πρώτη Ιουνίου

Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν, δεν ξέρω ποιός ή ποιά είχε την αρχική ιδέα και δεν έχει άλλωστε καμμιά σημασία.

Η Αμαλία μας υπερβαίνει όλους.

Την Πρώτη Ιουνίου το TALES OF A CRAZY WORLD θα αφιερώσει το ποστ του στην Αμαλία Καλυβίνου και καλεί όσους το διαβάζουν να κάνουν το ίδιο. Οι μη μπλόγκερς που το επιθυμούν μπορούν να χρησιμοποιήσουν άλλα μέσα.

Συντονιστείτε. Τα 15΄του Γουόρχωλ να αφήσουν βάση.

Δημοσκόπηση: Πως Περνάνε Οι Πνευματικοί Εργαζόμενοι Την Σημερινή Αργία;

Του Αγίου Πνεύματος. Αργία των Πνευματικώς Εργαζομένων.Το TALES OF A CRAZY WORLD επικοινώνησε τηλεφωνικά με ένα έγκυρο στατιστικό δείγμα Εργαζομένων του Πνεύματος (πέντε και πολλοί σας είναι) και τους έθεσε τις ακόλουθες ερωτήσεις:

Α) Θεωρείτε τον εαυτό σας εργαζόμενο πνευματικά;

Β) Αργεί πραγματικά σήμερα το πνεύμα σας;

Γ) Πως περάσατε την σημερινή ημέρα;

Οι απαντήσεις που λάβαμε ήταν:
(Τα αρχικά των ερωτηθέντων έχουν παραποιηθεί, τα υπόλοιπα στοιχεία όχι)

Α.Κ. ετών 40κάτι, Καλλιτέχνης Εικονογράφος
Α) Ναι, φορολογικά τουλάχιστον με κατατάσσουν στους εργαζόμενους του πνεύματος. Αν και θα προτιμούσα να με έβαζαν μ' αυτούς του οινοπνεύματος.
Β) Το πνεύμα μου αργεί πάντοτε, αλλά δεν συγχωρεί.
Γ) Περίμενα να μου έρθει ή επιφοίτηση, αλλά κάπου κόλλησε.

Ν.Β. ετών 30φεύγα, Δημόσιος Υπάλληλος
Α) Μόνο με την έννοια του χιούμορ το Δημόσιο χρειάζεται πνεύμα. Πάντως εγώ είμαι ΠΕ, άρα την δικαιούμαι την αργία.
Β) Όχι μια χαρά λειτουργεί το μυαλό μου σήμερα. Στο γραφείο είναι που πρέπει να το αφήνω μπαίνοντας, στην τσέπη του παλτού, στην κρεμάστρα. Το καλοκαίρι που δεν φοράω παλτό, ανοίγω το παράθυρο και το αφήνω να βολτάρει έξω.
Γ) Πως πέρασα την αργία; Μέχρι τώρα, έπλυνα το μπαλκόνι, μαγείρεψα, έβαλα πλυντήριο, πήγα την (διαγράφεται το όνομα της κόρης της) στις κούνιες. Έχει κι άλλα, θες να συνεχίσω;

Ζ.Ζ. ετών 20σελίγο, Φοιτήτρια
Α) Ο εργαζόμενος πληρώνεται αν τα ξέρω σωστά. Εγώ ακόμα όχι.
Β) Αργεί τελειωτικά. Φταίνε οι χθεσινές τεκίλες.
Γ) Τώρα ξύπνησα, την έχω μπροστά μου την μέρα. Ή την νύχτα, όπως το δει κανείς.

Θ.Β. ετών 50και, Ανερχόμενος Σεναριογράφος
Α+Β+Γ) Σκατά, αποκλείεται να σου απαντήσω, πρέπει να τελειώσω αυτό που γράφω, την άλλη βδομάδα αρχίζουμε γύρισμα και μου έχουνε σπάσει τ΄ αρχίδια με τις διορθώσεις και τις κόντρα διορθώσεις. Και να είχανε και καμιά ιδέα της προκοπής, μαλακίες, μόνο να φανούνε περισσότερο τους νοιάζει.

Π.Ψ. ετών 28, ΜΑΤατζής
Α) Εμείς είμαστε ο ορισμός των πνευματικών εργαζομένων. Τόσα κεφάλια αλλάζουμε στο κάτω-κάτω...
Β) Όχι είναι σε εγρήγορση.
Γ) Τι να μου πει αυτή η αργία; Τριάντα ρεπό μου χρωστάνε οι κουφάλες...

Δύο κουίζ περιέχονται σ' αυτό το πόστ.

Μπορείτε να συμπληρώσετε στα σχόλια τις δικές απαντήσεις στις ερωτήσεις της Δημοσκόπησης

ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ

Ένα πρόσωπο από τα πέντε είναι ανύπαρκτο. Μπορείτε να διακρίνετε ποιό είναι;

Ένα λινκ για την "Αδιαφορία"

Γιώργο
αν δεν είχες κλείσει τα σχόλια, θα μπορούσα να σου πω πού διαφωνώ.

Σέβομαι όμως απόλυτα την επιλογή και την φόρτισή σου και σαν λάτρης του Βολταίρου προτρέπω όποιον περάσει από δω, να σε διαβάσει.

Η Προσευχή Της Σημερινής Ημέρας

Σκέψη Υμών Απλοϊκή, η εν τη τηλεόραση

αγιασθήτω το ονομά Σου,

ελθέτω η δημοκρατία των μετρίων Σου,

γεννηθήτω το θέλημα Σου,

ως εν τα Στούντιο Σου κι επί πάσης της γης.

Τον άρτον των παρουσιαστών τον επιούσιον, δως αυτοίς σήμερον

και μη εισενέγκης ημάς εις τηλεθέασης πειρασμόν,

αλλά ρύσαι ημάς από του ηλεκτρομαγνητικού Σου σήματος.

Ότι Σου εστίν η Εξουσία και η Δύναμις και η Βία,

Των Μετρήσεων και των Χρημάτων και της Αγίας Διαφημίσεως,

νυν και αεί, αλλά όχι για πολύ ακόμα. Μας έφερες στο Αμήν.

Καλό Ταξίδι Αμαλία...

Μόλις έμαθα πως η Αμαλία Καλυβίνου δεν είναι πια σ' αυτόν τον κόσμο. Δεν ξέρω τι να γράψω, τα λόγια είναι φτωχά και δύσκολα. Διαβάστε το Malpractice της και δείτε αυτά τα μάτια...


"Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας"

Μέσα Στα Σύννεφα Της Σκόνης

Είδα να βάζουν το όνομα εκείνης της γυναίκας, της Felicia Dunn - Jones στην επίσημη λίστα χτες το βράδυ. Δεν την γνώρισα ποτέ μου, φαίνεται καλός άνθρωπος από τις φωτογραφίες. Όμως το δικό της όνομα θα χαραχτεί στο Μνημείο, ενώ το δικό μου όχι. Δεν ξέρω αν είναι δίκαιο ή άδικο αυτό, στο κάτω-κάτω αυτή είναι νεκρή και εγώ ζωντανή. Ακόμα.

Εκείνο το πρωί έκανα ότι και κάθε μέρα, καθάριζα γραφεία. Καθάριζα γραφεία στο Νιου Τσέρσυ. Θυμάμαι την σιωπή, θυμάμαι τα μισοάδεια χάρτινα ποτηράκια του Στάρμπακς που έριχνα μέσα στην μεγάλη σκουπιδοσακούλα, τα καλάθια των γραφείων που αναποδογύριζα όταν πέσανε τα αεροπλάνα πάνω στους Πύργους.

Θυμάμαι τις εικόνες στις ανοιχτές τηλεόρασεις, την τρέλα με τα κινητά, την αγωνία που μας έπιασε όλους, το σύννεφο της σκόνης που σκέπασε την πόλη σαν σεντόνι. Τον φόβο...

Θυμάμαι από το ίδιο κιόλας απόγευμα, τα τηλέφωνα να πέφτουνε βροχή, και την πίεση για υπερωρίες. Το φορτηγό της εταιρείας που μας πήγε το ίδιο βράδυ στο Μανχάτταν να καθαρίσουμε σπίτια, γραφεία, κλιμακοστάσια, ολόκληρα κτήρια, πνιγμένα από την σκόνη. Τα ξεσκονόπανα που γίνονταν μαύρα με την μία, τις σακούλες στις επαγγελματικές σκούπες που γέμιζαν αμέσως. Τα στόρια που όταν έμπαινες στον χώρο φαίνονταν διπλά σε όγκο. Τους εξαεριστήρες που ξερνούσαν σκόνη απ΄ τα κανάλια. Μια βδομάδα ολόκληρη, δεν σταματήσαμε λεπτό. Πήραμε καλά λεφτά, δεν λέω, χίλια διακόσια δολλάρια βδομαδιάτικο δεν είχα ξαναπάρει ποτέ, ούτε και ξαναπήρα από τότε...

Με γάντια ξεκινήσαμε και μάσκες. Πόσες ώρες όμως μπορείς να δουλέψεις με την μάσκα; Όλοι θέλανε το δικό τους διαμέρισμα, το δικό τους γραφείο, να καθαριστεί πρώτο. Ό εργοδηγός έφερνε άσχετους, έπαιρνε ανθρώπους απ' το δρόμο για να προλάβει την δουλειά... Και όσοι ξέραμε, τρέχαμε από δω κι από κει και δείχναμε, διορθώναμε, ισιώναμε τα λάθη, σχεδόν δεν κοιμηθήκαμε καθόλου εκείνη την βδομάδα. Τρώγαμε στο πόδι πάνω στην δουλειά για να προλάβουμε την ζήτηση, να βγάλουμε κάτι παραπάνω. Παίρναμε χάπια για να μην κοιμηθούμε, να τελειώσουμε, να μείνουν ευχαριστημένοι οι πελάτες, να πληρωθούμε...

Ναι, αρκετοί άρχισαν να βήχουν από τότε. Η σκόνη... όποιος έχει δουλέψει στους καθαρισμούς ξέρει πως η σκόνη είναι αλλεργιόγονα... αλλά ποιός προλάβαινε να δώσει σημασία;

Όταν γύρισα τελικά στο σπίτι, θυμάμαι, τα ρούχα μου ήτανε κοκαλωμένα από την σκόνη. Μούλιασα στην μπανιέρα, αλλάζοντας συνέχεια νερά, μέχρι να καθαρίσω. Έφτυνα φλέμματα σχεδόν στερεά, κομμάτια από μπετό και άμμο, περίπου δυό βδομάδες.

Τα λεφτά ήταν καλά. Το μετά δεν ήταν. Πάνω στο εξάμηνο άρχισα να έχω προβλήματα. Σήμερα έχω κατεστραμμένους πνεύμονες. Με δυσκολία ανασαίνω. Και δεν μπορώ να διεκδικήσω αποζημίωση ή περίθαλψη. Με λένε Μαρία Μεντέζ και το όνομα μου δεν θα χαραχτεί ποτέ στο Μνημείο, δίπλα σ' αυτό της Φελίτσια. Γιατί την 11η Σεπτεμβρίου, παρ' όλο που καθάρισα το μισό Μανχάτταν, για την Αμερική δεν υπήρχα, δεν ήμουν καν εδώ, αφού δεν μου είχαν δώσει ακόμα την Πράσινη Κάρτα...

Εσύ Δεν Ξέρεις Ούτε Καταλαβαίνεις, Άρα Είναι Λογικό Να Αποφασίζουμε Για Σένα

Από τότε που ξεκίνησε το θέμα με το Ομόλογο, οι πατέρες και οι μητέρες του Έθνους περιφέρονται από ΜουΜουΕ σε ΜουΜουΕ και μας φλομώνουν στην μαλακία...

Με αμέτρητο θράσος ισχυρίζονται εντελώς αντιφατικά πράγματα. Οι μισοί λένε πως δεν υπάρχει ζημιά και εν τέλει κι αν υπάρχει καλώς πήγαν τα πράγματα στην Δικαιοσύνη που θα βρει την άκρη και στην Βουλή που κατατέθηκαν όλα τα στοιχεία. Οι υπόλοιποι ουρλιάζουν για τεράστια ποσά χαμένα, για συγκάλυψη μέσω της Δικαιοσύνης και παραγκωνισμό της Βουλής αφού υπήρξε ελλειπής κατάθεση στοιχείων. Και ο τελευταίος σώφρων άνθρωπος καταλαβαίνει πως κάπου υπάρχει κάποια αλήθεια, αλλά τράβα τώρα βρες την άκρη...

Μέχρι χθες το ΤΣΠΕΑΘ (το Ταμείο των Δημοσιογράφων) καιγότανε, είχε βάλει τα λεφτά του στο "κακό χαρτί". Χτες το ξεφορτώθηκε κερδίζοντας και τρία μύρρια, αν αληθεύουν οι ειδήσεις. Για να δούμε λοιπόν αν οι "αδέκαστοι" δημοσιογράφοι μας θα εξακολουθήσουν να "σηκώνουν" το θέμα, ή σιγά-σιγά θα την κάνουνε για άλλα, με ελαφρά πηδηματάκια.

Ζούμε σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία που επενδύει ακατάπαυστα στην άγνοια μας. Την προμοτάρει, κερδίζει συνέχεια πουλώντας μας την Άγνοια σαν την βασικότερη Αρετή του σύγχρονου Πολίτη. Υποτιμά συστηματικά την ικανότητά μας να καταλάβουμε όχι μόνο τα σύνθετα δομημένα ομόλογα, αλλά και τα σύνθετα δομημένα πολιτικά κόμματα, και τα σύνθετα δομημένα συστήματα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, τα σύνθετα δομημένα ανταγωνιστικά οικονομικά συμφέροντα και τα σύνθετα δομημένα εκλογικά συστήματα. Μόνο τα σύνθετα δίδυμα στον Ιππόδρομο επιτρέπει να είναι μέσα στα όρια της αντίληψής μας.

Και στο μεταξύ κατασκευάζονται εκλογικά πακέτα. Με ολίγο από αυτό και ολίγο από εκείνο, και κύρια με την προβολή του "Εσύ Δεν Ξέρεις, Ούτε Καταλαβαίνεις, Άρα Είναι Λογικό Να Αποφασίζουμε Για Σένα". Γι αυτό τα πολιτικά πακέτα τελικά διαμορφώνονται σαν προϊόντα, κάπως σαν κακά συμβόλαια κινητής τηλεφωνίας. Η πολιτική επιλογή είναι σήμερα καταναλωτικού τύπου. Κανένας δεν ρωτάει τι κυβέρνηση θέλεις, έτσι κι αλλιώς δυο πιθανές επιλογές υπάρχουν, άρα απ' αυτές θα διαλέξεις.

Στην Πολιτική Σκηνή δεν υπάρχει Επιτροπή Ανταγωνισμού. Ούτε ανάγκη παραγωγής νέων γεύσεων όπως στα γιαούρτια. Ο κάθε πατέρας ή μητέρα του Έθνους ξέρει καλύτερα από σένα. Και σου ζητάει θρασύτατα κάθε τρεις και λίγο να του δώσεις ισχυρή κυβέρνηση, να μην ψηφίσεις κανένα μικρό "πακέτο", "Προς Θεού να μην βρεθούμε σε συνθήκες αστάθειας με μια πεντακομματική Βουλή, αυτό θα καταστρέψει την Οικονομία και την Χώρα!"

Να σου σφυρίξω ένα μυστικό; Εσύ δεν είσαι υποχρεωμένος να φτιάχνεις βιώσιμες κυβερνήσεις. Έχεις δικαίωμα να ψηφίζεις ότι θέλεις και για οποιονδήποτε λόγο (από προσωπικό έως κοινωνικό ή ιδεολογικό, από σοβαρό έως ηλίθιο ή ακόμα και κάνοντας πλάκα). Και η απόφασή σου πρέπει να είναι σεβαστή, οριστική και τελεσίδικη. Αυτοί είναι που πρέπει να κυβερνήσουν (και μάλιστα μια ολόκληρη τετραετία) με ό,τι αποτελέσματα κι αν τους δώσεις. Είναι δική τους η δουλειά, δική τους η ευθύνη να βγάλουν τον τόπο από την πιθανή πολιτική κρίση. Αυτό σημαίνει πολιτική ευθύνη, αυτό υπαγορεύει ακόμα και ο στοιχειώδης επαγγελματισμός. Γιατί δεν ακούμε ποτέ κάποιον να τους το τρίβει στην μούρη; Να τους το λέει καθαρά;

Μην τους τα κάνεις εύκολα. Μην τους τα δίνεις στο πιάτο. Δυσκόλεψέ τους λίγο. Γιατί αλλιώς θα συνεχίσουν να περιφέρονται από ΜουΜουΕ σε ΜουΜουΕ και με στημένα πάνελ να σε φλομώνουν στην μαλακία...

Αποκλειστικό! Το Γκραν Γκινιόλ Πήγε Τυπογραφείο

Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες του TALES OF A CRAZY WORLD το τεύχος Μηδέν του νέου τριμηνιαίου περιοδικού ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ βρίσκεται ήδη στο τυπογραφείο. Το πλούσιο υλικό του σε κόμικς και "θέματα" τυπώνεται και στην συνέχεια θα στεγνώσει, θα διπλωθεί, θα αποκτήσει εξώφυλλο, θα συνοδευθεί από ένα εξαιρετικό dvd και θα κρεμαστεί στα περίπτερα. Και φυσικά θα το βρείτε σίγουρα και στο Φεστιβάλ της Βαβέλ.

Με τρομερή δυσκολία (εύκολα το έκλεψα από τον Δερβενιώτη, αλλά κουράστηκα πολύ να τού αλλάξω όνομα αρχείου) παρουσιάζω σήμερα περήφανα το εξώφυλλό του, για να πάρετε μια ιδέα...

Χάρτινες Συναντήσεις 2007 Απόψε Στο Γαλλικό (8μμ)

Οι Χάρτινες Συναντήσεις για μια ακόμα χρονιά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Ανοίγουν σήμερα στις 8:00 μμ και τα πρωτότυπα Ελλήνων και Γάλλων Κομιστών θα μείνουν εκτεθειμένα και θα αντιπαρατίθενται στην Σίνα μέχρι την Πρώτη Ιουνίου. Μετά θα ταξιδέψουν για τα Χανιά (Μεγάλο Αρσενάλι, 2-15 Ιουλίου).

Η έκθεση συνδιοργανώνεται όπως πάντα από το Γαλλικό Ινστιτούτο και το "9" της Ελευθεροτυπίας και περιλαμβάνει τα έργα που διακρίθηκαν στον 6ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κόμικς και τα έργα που διακρίθηκαν στο Διεθνές Φεστιβάλ της Αγκουλέμ του 2007. Η κοινή έκθεση είναι πάντοτε μια καλή "συγκριτική" δοκιμασία.

Στην φετινή έκθεση εκτίθενται 46 κομίστες: Ελένη Τρίγκατζη, Kyung-Eun Park, Κατερίνα Χαδουλού, Grazia La Padula, Ελευθέριος Κιούρτζογλου, Dominique Mermoux, Γιώργος Δουτσιόπουλος, Matthias Picard, Σοφία Ρούσσου, Glen Chapron, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Sebastien Chrisostome, Ελευθέριος Βουγιουρδής, Francois Barreau, Τάσος Αναστασιάδης, Felix Blondel, Κωσταντίνος Καρτελιάς, Giovanni Arnaudeau, Αριστείδης Λημναίος, Olivier Bron, Αναστασία Μπαμπέκου, Li Chin Lin, Γιώργος Παντούλας, Jeremy Pinigre, Ανδρέας Παπαδολιάκος, Philippe Le Coq, Τηλέμαχος Τσουμπρής, Lilas Malan, Γιάννης Μυλονογιάννης, Emmanuel Romeuf, Γιώργος-Χρήστος Γούσης, Sylvain Combrouze, Απόστολος Κεντρόπουλος, Violaine Leroy, Χρήστος Καϊάφας, Curi Kinton, Κατερίνα Μεσσήνη, Bernard Som, Σοφία-Μαρία Αγγελάρα, Benjamin Bouchet, Αργυρώ Αρμάου, Σταύρος Κωστιδάκης, Κωνσταντίνος Ντουντουλάκης, Νίκος Παπαβασιλείου, Παναγιώτης Τσαούσης, Γιάννης Χαρέμης.

Ανταπόκριση (βράδυ): Με τα πόδια έφτασα στο Γαλλικό, αφού το Σύνταγμα ήταν κλειστό από τους οπαδούς της Λίβερπουλ που είχαν γεμίσει τον κόσμο με άδεια κουτιά από μπύρες (που κατουράνε αλήθεια;) και τους Ορθόδοξους Χριστιανούς(!) που έκαναν Πορεία για τις Ταυτότητες (Σώσον Κύριε Τον Λάον Σου Και Δως Του Λίγο Μυαλό... ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΜΕ! έγραφε ένα πανό). Και ειλικρινά περίμενα πως θα είμαστε τρεις κι ο κούκος. Τελικά δεν ήταν έτσι. Είχε κόσμο, μάλλον περισσότερο από πέρσι.

Οι φωτογραφίες στεγνώνουν... όταν ξεραθούν τελείως, θα τις ανεβάσω.

Blogme, Blogme, Say You Support Me...

Η υπόθεση του Blogme και του Αντώνη Τσιπρόπουλου πλησιάζει στην δικάσιμό της. Έχει ορισθεί για τις 21 Ιουνίου 2007.Για την υπεράσπιση του έχει δημιουργηθεί ένα κείμενο υποστήριξης και συλλογής υπογραφών με το οποίο συμφωνώ απόλυτα γι αυτό άλλωστε και έβαλα όσο πιο φαρδιά μπορούσα την υπογραφή μου. Πήγαινε, διάβασε κι αν συμφωνείς βάλε και την δική σου.

Να σου πω, δεν χρειάζεται να είσαι blogger, αυτό δεν είναι ένα "συντεχνιακό" ζήτημα της blogόσφαιρας, είναι βασικό Συνταγματικό και Δημοκρατικό θέμα και η απόφαση που θα εκδοθεί θα δημιουργήσει Νομολογία. Αν λοιπόν έχεις ηλεκτρονική διεύθυνση (για να επιβεβαιωθεί το γνήσιο της υπογραφής σου) και ονοματεπώνυμο, μπορείς να υπογράψεις.

Μπορεί να λέω τα προφανή, αλλά δυστυχώς τον τελευταίο καιρό τα αυτονόητα έχουν γίνει αδιανόητα και τούμπαλιν.

3ο Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης - Αμέσως Μετά

Όπως ίσως θα παρατηρήσατε όσοι περάσατε από δω το τελευταίο τριήμερο η δέσμευση μου να μεταφέρω ζωντανά όσα συνέβαιναν στο 3ο ΦΕΦΕ, απέτυχε παταγωδώς. Ίντερνετ υπήρχε άφθονο, όμως ο χρόνος έτρεχε του σκοτωμού, όπως πάντα στο τριήμερο Φεστιβάλ. Οι εκδηλώσεις ήταν συνεχόμενες, το Σάββατο μουλιάσαμε από την βροχή και επιπλέον η Ερμούπολη είναι μεγάλη "ξεμυαλίστρα"... Έτσι το "Ζωντανά Από την Σύρο" που σκόπευα να κάνω, θα γίνει "Κονσέρβα Από Την Σύρο" και θα είναι οι ανταποκρίσεις και οι φωτογραφίες από τις εκδηλώσεις που χρωστάω και θα ανεβάσω σύντομα (προχρονολογημένες) στις αντίστοιχες ημερομηνίες για ιστορικούς λόγους.

Σήμερα με φρέσκιες ακόμα τις εντυπώσεις μου από το 3ο ΦΕΦΕ, θα γράψω μόνο μια φράση και θα την απευθύνω σε σένα εκεί έξω.

Αν σου πέρασε απ' το μυαλό να έρθεις, μπορούσες να το κάνεις έστω και με δυσκολία, και δεν ήρθες τελικά, έκανες μεγάλη μαλακία!

Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη.

Για περισσότερα και αναλυτικότερα από το 3ο ΦΕΦΕ, θα χρειαστεί να περιμένεις μέχρι να ολοκληρώσω τα ποστ που έχω ήδη ανοίξει παρακάτω. Προς το παρόν γύρισα και εγκλιματίζομαι, αλλά μια πρώτη γεύση του τι έγινε μπορείς να πάρεις από εδώ κι
εδώ κι εδώ...



Μήνυμα Χωρίς Χρέωση: Μιχάλη, ανέβασα εδώ την φωτογραφία της Τέτης σε original size για να την πάρεις... Επιβεβαίωσε λήψη.

3ο Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης - Κονσέρβα Από την Σύρο #3

Το ποστ αυτό ακόμα διαμορφώνεται... λείπουν ονόματα και φωτογραφίες.

Κυριακή πρωί (10:00) με ήλιο! Στο Μέγαρο Ανδρουλή, ένα καφέ που έχει κάτι τις το Αυτοκρατορικό, γίνεται η συζήτηση Πολιτική Και Επιστημονική Φαντασία. Στο πάνελ με την σειρά που ακούγονται είναι οι: Παναγιώτης Κούστας, Χρίστος Κώνστας, Γιάννης Στάγκος, Νίκος Αλμπανόπουλος και Αλέκος Παπαδόπουλος. Ανοίγει με το διήγημα του πρώτου, Ελεγχόμενο Πάθος που είναι χίλιες λέξεις, όλες προβοκάτσια. Ακολουθούν οι εισηγήσεις, οι ερωτήσεις-τοποθετήσεις του κοινού (αρκετό και ενεργό) και ένας γύρος κλείσιμο από το πάνελ. Μαζί με το κέικ που σερβίρει πάντα το καφέ, μια χαρά εκδήλωση...

Τελευταίος χώρος το βιβλιοπωλείο Πλάστιγγα. Μεσημέρι. Εκεί διαβάζονται δύο διηγήματα του Μιχάλη Μεϊμάρη Η περίπτωση Christian Marco de Jean και Olus Imbolibus και ακολουθεί η ανακοίνωση του νικητή του Διαγωνισμού (Αλέκος Παπαδόπουλος Λάθος Οδηγίες - πήρε τα γυαλιά και τα κρασιά που ήταν το έπαθλο και μας το διάβασε κιόλας στους υπόλοιπους πικραμένους).

Τέλος παρουσιάζεται το κόμικ Kastar του εκδοτικού οίκου "Της Ψυχής Τα Λαμπυρίσματα" από τον σεναριογράφο του Κώστα Σταθόπουλο.

Το βράδυ επαναλήφθηκε η χοροθεατρική παράσταση, αλλά δεν ξέρω πως πήγε γιατί ταξίδευα με το καράβι της επιστροφής όπου και διάβασα διαδοχικά αρκετά από τα "ζωντανά" διηγήματα. Και ειλικρινά έπαθα πλάκα...

Προς την Διμελή επιτροπή του Νόμου 4000: Στο Blue Star κατάλαβα γιατί έγινε τελικά ολόκληρη η εισαγωγή "Ήτανε πολλά τα καλά, και μετά πετάξαμε έξω εκείνα και μετά τα άλλα και τελικά καταλήξαμε σε δύο φιναλίστ και λέγαμε μία αυτός (Χαρίτος) και μία ο άλλος (Παπαδόπουλος), ώσπου καταλήξαμε στις Λάθος Οδηγίες". Δεν είχα εικόνα τι είχατε διαβάσει μέχρι τότε...

3ο Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης - Κονσέρβα Από Την Σύρο #2

Το ποστ αυτό διαμορφώνεται... χρωστάω ονόματα, μόλις τα βρω θα τα βάλω.

Σάββατο πρωί με την τσίμπλα στο μάτι (10:00 το πρωί, έλεος!) και να βρέχει καρέκλες, με αρκετούς διπλούς εσπρέσσο, στα πληκτρολόγια του Sport Cafe, γίνεται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Διαγωνισμός Συγγραφής Μικρού ΕΦ Διηγήματος. Στο πατάρι γράφουν επίσης, σε φορητούς και με μολύβια και στυλό. Στο SFF.GR γράφουν επίσης διαδικτυακά με το ίδιο θέμα. Μία συμμετοχή γράφεται σπίτι και έρχεται με e-mail. To θέμα δίνεται από την Διμελή Επιτροπή του Νόμου 4000/1956 (Νίκος Αλμπανόπουλος- Αγγελος Μαστοράκης) στις 10:30 και η επιτρεπόμενη διάρκεια "γραφής" είναι δύο ώρες. Θέμα: Αφαιρέστε Την Ασφάλεια. Στοχεύστε Στο Κέντρο. Πιέστε Την Λαβή. Σύντομα αποκαλύπτεται πως η επιτροπή το έχει πάρει από τον πυροσβεστήρα του χώρου... Αρχίζει η Οδύσσεια της λευκής σελίδας.Συμμετοχές επί τόπου. Στον κάτω χώρο (σταθεροί υπολογιστές): Χριστόδουλος Λιθαρής, Ντίνος Χατζηγιώργης, Αλέξανδρος Ζωχιός, Δημήτρης Βανέλλης, Μανώλης Μανωλάς, Μιχάλης Μανωλιός, Παναγιώτης Κούστας, Κώστας Χαρίτος, Χρίστος Κώνστας. Στο πατάρι (φορητοί): Αλέκος Παπαδόπουλος, Χεντβιγκ Καρακούδα. Στο πατάρι (χειρόγραφα):Σοφία Μαρκουίζου, Νίκος Μινάρδος, Τζίμης Ευθυμίου. Σύνολο επί τόπου συμμετεχόντων: 14. Παρέδωσαν : 14. Άκυρα- Λευκά: Ωπ, αυτό είναι από άλλη διαδικασία...
Συμμετοχές εξ αποστάσεως. Με ηλεκτρονική επιστολή: Δημήτρης Φύσσας. Στο SFF.GR (με τα nicknames τους): Mistseeker, Ανώνυμη, Guardian Of The Rune Ring #2, Nihilio, Illiosporos, Arachnida.
Σύνολο διηγημάτων προς κρίσιν: 21 (14+7) σε δύο ξεχωριστές κατηγορίες. Τα Επιτόπου και τα Εξαποστάσεως. Η εκδήλωση κρίνεται άνετα επιτυχημένη.

13:00. Κινηματογράφος Παλλάς. Το Ατελές Μέλλον του Albert Robida, ομιλία-παρουσίαση του έργου τού πολυσχιδούς καλιτεχνικά A.Robida από τον Γιώργο Κατσαβό. Όπως και πέρσι με πλούσιο οπτικό υλικό και ενδιαφέρον κείμενο. Έξω ακόμα έριχνε καρέκλες...

Μεσημεράκι. Με ανοιγμένους τους ουρανούς πάμε για φαί. Όπως είναι φυσικό, λόγω βροχής, με τα εξωτερικά τραπέζια να μην παίζουν, όλα τα μέσα είναι πιασμένα. Τελικά την βολεύουμε στο Πέτρινο... φιξάρονται οι λεπτομέρειες της "ακτιβιστικής ενέργειας" που ξεκίνησαν την προηγούμενη μέρα.

Κι έτσι στις 18:ΟΟ στο Καφέ Πειραματικό, όπου γίνεται η Συζήτηση για το Μέλλον του Φεστιβάλ, το μέλλον της ΕΦ και το μέλλον του Σύμπαντος, συμβαίνουν δύο κοσμοϊστορικά γεγονότα. Πρώτα ανακοινώνεται ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ ομάδων και λεσχών ανά την Ελλάδα, που ξεκίνησαν εδώ και έναν χρόνο κατέληξαν σε συμφωνία κι έτσι προχωρούν στην δημιουργία της Ελληνικής Ένωσης Του Φανταστικού που έχει αποφασίσει το καταστατικό της, την έδρα της (Ερμούπολη Σύρου) και τώρα προχωράει καρφί για το Πρωτοδικείο... κι αμέσως μετά αποκαλύπτονται τα μπλουζάκια που φοράει μια αρκετά σημαντική πλειοψηφία των παρευρισκομένων με το μήνυμα "I Belong To Hermoupolis' Science Fiction Smokers". Η συζήτηση ανάβει, όχι μόνο για το θέμα του τσιγάρου, αλλά για όλα και οι διοργανωτές ακούν και απαντούν. Μια χαρά...

Στο πηγμένο από κόσμο πατάρι του Μποέμ, διαβάζονται αμέσως μετά (19:30) δύο διήγηματα. Ο Περίπατος Στον Αρη του Μιχάλη Μανωλιού, από τον Γιάννη Δεσύπρη (της θεατρικής ομάδας Σουρής) και Ο Θόρυβος Της Σταγόνας του Κώστα Καταγά από τον Νίκο Αλμπανόπουλο (της ομάδας διοργάνωσης Τα Κάνω Όλα). Πρόκειται για δύο αρκετά σκληρά κείμενα που στο πρόγραμμα χαρακτηρίζονται δίκαια σαν "θρίλερ πολιτικής επιστημονικής φαντασίας". Η βροχή εξακολουθεί και μάλιστα βρίσκει και δίοδο από την στέγη μέσα στο πατάρι...

Αμέσως μετά και στον ίδιο χώρο προβάλλεται το εξάλεπτο ταινιάκι του Άγη Κελπέκη Jeans Street ή Τοπικοί Ήρωες ένα μίνι ντοκιμαντέρ για έναν δρόμο στην Bandung της Ιάβας και την "διαφήμιση" που κάνουν τα εκεί νεανικά ρουχαλάδικα, τοποθετώντας γιγάντιες κούκλες υπερηρώων στις προσόψεις τους. Μια πάρα πολύ όμορφη δουλειά που αναδεικνύει την σύγκρουση των pop δυτικών συμβόλων με το απόλυτα φτωχό ασιατικό τοπίο και τις πινακίδες Discount. Ο ήχος είναι παντού σύγχρονος και η εικόνα "πειράζεται" μερικές φορές εικαστικά.

Βρέχει, βρέχει. Στις 20:15 στην Αίθουσα Αλέκος Παναγούλης του Πνευματικού Κέντρου, για μια ακόμα φορά με πλήθος, προβάλλονται 9 Ξένες ΕΦ Ταινίες Μικρού Μήκους. Η διοργάνωση γίνεται με τους Φίλους Του Σινεμά και το υλικό έχει παραχωρήσει η ΑΛΕΦ.Οι ταινίες είναι: Killswitch (Dan Przygoda - ΗΠΑ), Neoplasia (Frode Klevstul - Νορβηγία, Αυστραλία), Plastic (Mark Davies - Αγγλία), They Are Made Out Of Meat (Stephen O' Reagan - Ιρλανδία), The Omniside 8000 (Ian Hothersal - Αγγλία), The Grandfather Paradox (Jean Francois DaSylva - Καναδάς), Χ (Raphael Wahl - Γερμανία), Judas (Nicolas Barry - Γαλλία), Cost Of Living (Jonathan Joffe - Καναδάς). Οι ταίνιες είναι όλες σχετικά καινούριες παραγωγές και έχουν βραβευθεί σε διάφορα φεστιβάλ. Περνάνε μια χαρά στον κόσμο.

Η βροχή που συνεχίζεται κόβει κόσμο από την χοροθεατρική παράσταση "Έρωτος Λήθη" της ομάδας Ακροποδητί στο Κτήριο Κορνηλάκη του Βιομηχανικού Μουσείου. Η ομάδα έχει τραβήξει μεγάλο λούκι για να στεγανοποιήσει τον ημιυπαίθριο χώρο που παίζει. Τελικά, παρά την βροχή και τις αντιξοότητες και κόσμος μαζεύεται και η παράσταση κυλάει ομαλά. Χορεύουν: Γιώργος Τερζής, Αγγελική Σιγούρου, σε μουσική Gouaime Divanis, ενώ κοστούμια σκηνικά και φωτισμούς έχουν κάνειη Μυρτώ Μπελοπούλου κι ο Βαγγέλης Παπαδάκης.

Δώδεκα παρα τέταρτο Ο Σούπερμαν Επιστρέφει στο Παλλάς. Λυπάμαι, τρώγαμε... άκουσα πως είχε κόσμο.