Σήμερα μέχρι τις 11 μ.μ.
Friday, December 30, 2011
Tuesday, December 27, 2011
Απολογίζεται και ο σκύλος...
Το πρωτότυπο εδώ. Το κλοπιποστάρισμα (χωρίς τα λινκ του πρωτοτύπου) ακολουθεί:
Αγιοβασιλιάτικα Καταναλούγεννα (ένας απολογισμός)
Ρωτάει η δασκάλα στην τάξη πώς φαντάζονται τα παιδιά τον Άι Βασίλη. Η Μαιρούλα τον φαντάζεται όπως τον θέλει η εκκλησία: ως έναν ξερακιανό γερο-άγιο που μοιράζει δώρα. Ο Γιαννάκης τον φαντάζεται όπως τον θέλει η Coca-Cola: ως ένα στρουμπουλό γέρο με άσπρη γενειάδα και κόκκινα ρούχα που μοιράζει δώρα. Ο Τοτός τον φαντάζεται όπως τον θέλει η πραγματικότητα: ως έναν τεράστιο Κώλο. "Και γιατί Τοτέ, φαντάζεσαι τον Άι Βασίλη ως έναν τεράστιο Κώλο;" ρωτάει η δασκάλα. Τοτός: "Γιατί όποτε ρωτάω τον πατέρα μου τί δώρο θα μου φέρει ο Άι Βασίλης φέτος, μου απαντάει: «Σκατά!»".
Μια χρονιά φεύγει, και μια καινούρια έρχεται. Η κατανάλωση μειώθηκε (πράγμα θετικό), όχι πάντα όμως από συνείδηση (πράγμα αρνητικό), αλλά κυρίως από ανημπόρια. Ως παρακαταθήκη για το χρόνο που φεύγει θα ήθελα να αφήσω, όχι ένα γράμμα στον Άι Βασίλη, αλλά αυτό το γράμμα σε ένα φίλο ψηφοφόρο. Επίσης, εύχομαι οι άνθρωποι, πολίτες αυτής της χώρας, να επιδείξουν μεταξύ τους αλληλεγγύη, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Προσωπικά όμως, την πιο γλυκιά ανάμνηση του χρόνου που φεύγει, μου την αφήνουν οι Λαϊκές Συνελεύσεις της Πλατείας Συντάγματος, όπου κάποιοι μπορέσαμε να ονειρευτούμε, και όπου κάποιοι γνωριστήκαμε με ανθρώπους που μπορούν και ονειρεύονται.
Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα να κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Ναι. Οι βασικές ευθύνες είναι των πολιτικών. Ναι. Είναι όλων αυτών που τζογάρουν σε "άυλα προϊόντα" έχοντας χεσμένη την παραγωγή. Είναι όλων αυτών που κερδίζουν χρήματα χωρίς να νοιάζονται για την πραγματική οικονομία. Ναι. Είναι όλων αυτών των αμοραλιστών που, πολύ απλά, βάζουν το χρήμα και την εξουσία πάνω από τον άνθρωπο.
Αυτούς όμως φίλε μου, ΕΣΥ τους έκανες μάγκες.
Τους έκανες μάγκες όταν έπαιρνες δάνειο για να πάρεις Cherokee για να κυκλοφορείς στα στενά στου Ψυρρή. Όταν ζήταγες να σου σβήσουν την κλήση για παράνομο παρκάρισμα του SUV σου πάνω στο πεζοδρόμιο, όπου ανάγκαζες τις μητέρες με τα καροτσάκια, και τα ΑΜΕΑ, να κατεβαίνουν στο δρόμο.
Τους έκανες μάγκες όταν έβαζες τους βουλευτές σου να σου δώσουν άδειες ταξί, τις οποίες νοίκιαζες. Όταν έπαιρνες επιχορηγήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να στήσεις μια επιχείρηση βιτρίνα. Όταν δεν κόλλαγες ένσημα στους εργαζόμενους της επιχείρησής σου. Όταν προσλάμβανες ανασφάλιστους μετανάστες και μετά τους κάρφωνες γιατί δεν είχαν άδεια παραμονής. Όταν λάδωνες όπου υπήρχε λόγος για να κάνεις τη δουλειά σου.
Τους έκανες μάγκες όταν έχτιζες αυθαίρετα στα καμένα δάση και μπάζωνες τα ρέματα. Τους έκανες μάγκες όταν έγλυφες για να διορίσουν τη σάπια την κόρη σου στο δημόσιο. Τους έκανες μάγκες όταν έπαιρνες τηλέφωνο το γνωστό σου για τις μεταθέσεις του κάγκουρα του γιού σου. Τους έκανες μάγκες όταν μάθαινες στα παιδιά σου να είναι μικρολαμόγια και να κοιτάνε την πάρτη τους. Τους έκανες μάγκες όταν καθιστούσες την ψήφο σου αντικείμενο συναλλαγής.
Τους έκανες μάγκες όταν δεν κατέβαινες στις δίκαιες απεργίες ή όταν κατέβαινες στην απεργία που διοργάνωνε ο εργατοπατέρας κομματόσκυλο-θέλω-να-γίνω-χαλίφης-στη-θέση-του-χαλίφη-άεργος-με-παχυλό-μισθό συνδικαλιστής. Τους έκανες μάγκες όταν έκανες όνειρο του παιδιού σου να γίνει μπάτσος. Τους έκανες μάγκες από όταν η ψυχαγωγία σου έγινε μπάλα-σκυλάδικο-πουτάνες.
Ναι φίλε μου, όντως, δεν τα έφαγες μαζί με τον Πάγκαλο. Όχι όμως επειδή δεν ήθελες, αλλά επειδή δεν μπόρεσες. Τον έκανες μάγκα επειδή νόμιζες πως μπορείς να γίνεις μάγκας από τη συνδιαλλαγή μαζί του. Εσύ έκανες μάγκα τον παπατζή όταν έπαιξες, και νόμισες πως μπορείς να τον κερδίσεις κιόλας. Η διαφθορά θέλει δύο. Εσύ είσαι μεν ο ριγμένος της ιστορίας, αλλά αυτό δεν σε καθιστά αδιάφθορο. Οι πελατειακές σχέσεις, θέλουν πελάτη. Κι εσύ ήσουν ο πελάτης (με τη γηπεδική έννοια).
Ελπίζω τώρα να το κατάλαβες επιτέλους πόσο κοντά ποδάρια έχει η λαμογιά. Ελπίζω τώρα να έχεις καταλάβει πως με τον παπατζή δεν παίζεις. Γιατί όταν παίξεις, θα χάσεις. Και να ξέρεις, πως όταν μετά παραπονιέσαι που έχασες, φαίνεσαι απλώς γελοίος.
Σε οποιοδήποτε πλαίσιο όμως, μπορείς κι εσύ, ο πολίτης, ο άνθρωπος, να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, και όχι να κοιτάς την προσωπική σου βολή, και το προσωπικό σου μικροσυμφέρον. Γιατί το προσωπικό συμφέρον του καθ' ενός περνάει μέσα από το συμφέρον της κοινότητας και της κοινωνίας στην οποία ο άνθρωπος αυτός εντάσσεται.
Θα ήθελα να κλείσω όμως, για να μην απογοητευόμαστε, με ένα κείμενο που δεν νομίζω πως ήμασταν, τότε στο Σύνταγμα, όλοι έτοιμοι να το προσυπογράψουμε. Περιμένω να δω τώρα, μετά από όλες τις εξελίξεις, πώς το διαβάζει κάποιος: "Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη του ριζικά καινούριου"...
Με αγάπη πάντα, Διογένης ο σκύλος
Αγιοβασιλιάτικα Καταναλούγεννα (ένας απολογισμός)
Ρωτάει η δασκάλα στην τάξη πώς φαντάζονται τα παιδιά τον Άι Βασίλη. Η Μαιρούλα τον φαντάζεται όπως τον θέλει η εκκλησία: ως έναν ξερακιανό γερο-άγιο που μοιράζει δώρα. Ο Γιαννάκης τον φαντάζεται όπως τον θέλει η Coca-Cola: ως ένα στρουμπουλό γέρο με άσπρη γενειάδα και κόκκινα ρούχα που μοιράζει δώρα. Ο Τοτός τον φαντάζεται όπως τον θέλει η πραγματικότητα: ως έναν τεράστιο Κώλο. "Και γιατί Τοτέ, φαντάζεσαι τον Άι Βασίλη ως έναν τεράστιο Κώλο;" ρωτάει η δασκάλα. Τοτός: "Γιατί όποτε ρωτάω τον πατέρα μου τί δώρο θα μου φέρει ο Άι Βασίλης φέτος, μου απαντάει: «Σκατά!»".
Μια χρονιά φεύγει, και μια καινούρια έρχεται. Η κατανάλωση μειώθηκε (πράγμα θετικό), όχι πάντα όμως από συνείδηση (πράγμα αρνητικό), αλλά κυρίως από ανημπόρια. Ως παρακαταθήκη για το χρόνο που φεύγει θα ήθελα να αφήσω, όχι ένα γράμμα στον Άι Βασίλη, αλλά αυτό το γράμμα σε ένα φίλο ψηφοφόρο. Επίσης, εύχομαι οι άνθρωποι, πολίτες αυτής της χώρας, να επιδείξουν μεταξύ τους αλληλεγγύη, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Προσωπικά όμως, την πιο γλυκιά ανάμνηση του χρόνου που φεύγει, μου την αφήνουν οι Λαϊκές Συνελεύσεις της Πλατείας Συντάγματος, όπου κάποιοι μπορέσαμε να ονειρευτούμε, και όπου κάποιοι γνωριστήκαμε με ανθρώπους που μπορούν και ονειρεύονται.
Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα να κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Ναι. Οι βασικές ευθύνες είναι των πολιτικών. Ναι. Είναι όλων αυτών που τζογάρουν σε "άυλα προϊόντα" έχοντας χεσμένη την παραγωγή. Είναι όλων αυτών που κερδίζουν χρήματα χωρίς να νοιάζονται για την πραγματική οικονομία. Ναι. Είναι όλων αυτών των αμοραλιστών που, πολύ απλά, βάζουν το χρήμα και την εξουσία πάνω από τον άνθρωπο.
Αυτούς όμως φίλε μου, ΕΣΥ τους έκανες μάγκες.
Τους έκανες μάγκες όταν έπαιρνες δάνειο για να πάρεις Cherokee για να κυκλοφορείς στα στενά στου Ψυρρή. Όταν ζήταγες να σου σβήσουν την κλήση για παράνομο παρκάρισμα του SUV σου πάνω στο πεζοδρόμιο, όπου ανάγκαζες τις μητέρες με τα καροτσάκια, και τα ΑΜΕΑ, να κατεβαίνουν στο δρόμο.
Τους έκανες μάγκες όταν έβαζες τους βουλευτές σου να σου δώσουν άδειες ταξί, τις οποίες νοίκιαζες. Όταν έπαιρνες επιχορηγήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να στήσεις μια επιχείρηση βιτρίνα. Όταν δεν κόλλαγες ένσημα στους εργαζόμενους της επιχείρησής σου. Όταν προσλάμβανες ανασφάλιστους μετανάστες και μετά τους κάρφωνες γιατί δεν είχαν άδεια παραμονής. Όταν λάδωνες όπου υπήρχε λόγος για να κάνεις τη δουλειά σου.
Τους έκανες μάγκες όταν έχτιζες αυθαίρετα στα καμένα δάση και μπάζωνες τα ρέματα. Τους έκανες μάγκες όταν έγλυφες για να διορίσουν τη σάπια την κόρη σου στο δημόσιο. Τους έκανες μάγκες όταν έπαιρνες τηλέφωνο το γνωστό σου για τις μεταθέσεις του κάγκουρα του γιού σου. Τους έκανες μάγκες όταν μάθαινες στα παιδιά σου να είναι μικρολαμόγια και να κοιτάνε την πάρτη τους. Τους έκανες μάγκες όταν καθιστούσες την ψήφο σου αντικείμενο συναλλαγής.
Τους έκανες μάγκες όταν δεν κατέβαινες στις δίκαιες απεργίες ή όταν κατέβαινες στην απεργία που διοργάνωνε ο εργατοπατέρας κομματόσκυλο-θέλω-να-γίνω-χαλίφης-στη-θέση-του-χαλίφη-άεργος-με-παχυλό-μισθό συνδικαλιστής. Τους έκανες μάγκες όταν έκανες όνειρο του παιδιού σου να γίνει μπάτσος. Τους έκανες μάγκες από όταν η ψυχαγωγία σου έγινε μπάλα-σκυλάδικο-πουτάνες.
Ναι φίλε μου, όντως, δεν τα έφαγες μαζί με τον Πάγκαλο. Όχι όμως επειδή δεν ήθελες, αλλά επειδή δεν μπόρεσες. Τον έκανες μάγκα επειδή νόμιζες πως μπορείς να γίνεις μάγκας από τη συνδιαλλαγή μαζί του. Εσύ έκανες μάγκα τον παπατζή όταν έπαιξες, και νόμισες πως μπορείς να τον κερδίσεις κιόλας. Η διαφθορά θέλει δύο. Εσύ είσαι μεν ο ριγμένος της ιστορίας, αλλά αυτό δεν σε καθιστά αδιάφθορο. Οι πελατειακές σχέσεις, θέλουν πελάτη. Κι εσύ ήσουν ο πελάτης (με τη γηπεδική έννοια).
Ελπίζω τώρα να το κατάλαβες επιτέλους πόσο κοντά ποδάρια έχει η λαμογιά. Ελπίζω τώρα να έχεις καταλάβει πως με τον παπατζή δεν παίζεις. Γιατί όταν παίξεις, θα χάσεις. Και να ξέρεις, πως όταν μετά παραπονιέσαι που έχασες, φαίνεσαι απλώς γελοίος.
Σε οποιοδήποτε πλαίσιο όμως, μπορείς κι εσύ, ο πολίτης, ο άνθρωπος, να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, και όχι να κοιτάς την προσωπική σου βολή, και το προσωπικό σου μικροσυμφέρον. Γιατί το προσωπικό συμφέρον του καθ' ενός περνάει μέσα από το συμφέρον της κοινότητας και της κοινωνίας στην οποία ο άνθρωπος αυτός εντάσσεται.
Θα ήθελα να κλείσω όμως, για να μην απογοητευόμαστε, με ένα κείμενο που δεν νομίζω πως ήμασταν, τότε στο Σύνταγμα, όλοι έτοιμοι να το προσυπογράψουμε. Περιμένω να δω τώρα, μετά από όλες τις εξελίξεις, πώς το διαβάζει κάποιος: "Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη του ριζικά καινούριου"...
Με αγάπη πάντα, Διογένης ο σκύλος
Και Πρωτοχρονιάτικο το Βιβλιοπέλαγος...
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟΠΕΛΑΓΟΣ
ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΝ
ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ BAZAAR ΒΙΒΛΙΟΥ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 11 π.μ. - 11 μ.μ.
στο CAFE-BAR «THEMISTOKLEOUS & VALTETSIOU», Θεμιστοκλέους 78 & Βαλτετσίου, Πλατεία Εξαρχείων
● Κουβέντα τρώγοντας μεζέδες
● Συγγραφείς που θα υπογράφουν τα βιβλία τους
● Haircut στις τιμές: 10%-70% έκπτωση και δωράκια έκπληξη
Η καλύτερη πρόταση για τα δώρα της τελευταίας στιγμής
Monday, December 26, 2011
Η παραδοσιακή καλλιέργεια λαχανικών και τα μυστικά της 1954-2004 (κλοπιποστάρισμα)
Βιβλία: “Η παραδοσιακή καλλιέργεια λαχανικών και τα μυστικά της 1954-2004″
Ένας κηπουρός στη Λευκάδα*
Της Χαράς Σαΐτη
xsaiti@yahoo.gr
Ο κ. Γιώργος Κηπουρός, όνομα και πράμα, χωρίς να το συνειδητοποιεί, περιγράφει με δυο απλά λόγια μια ζωή γεμάτη απλότητα και σοφία, γεμάτη αλήθεια.
Ο κ. Γιώργος Κηπουρός, όνομα και πράμα, χωρίς να το συνειδητοποιεί, περιγράφει με δυο απλά λόγια μια ζωή γεμάτη απλότητα και σοφία, γεμάτη αλήθεια.
«Εμένα το χωράφι ήταν το επάγγελμά μου, το χόμπι μου, η ψυχαγωγία μου, το καφενείο μου, όλα. Δουλειά ήταν, αγγαρεία δεν ήταν.»
Ο κ. Γιώργος Κηπουρός, όνομα και πράμα, χωρίς να το συνειδητοποιεί, περιγράφει με δυο απλά λόγια μια ζωή γεμάτη απλότητα και σοφία, γεμάτη αλήθεια.
Ήρθε από τις Σέρρες στη Λευκάδα για να μοιραστεί την 50χρονη εμπειρία του μαζί μας, χωρίς να υπολογίζει κόπο και έξοδα.
«Εγώ νόμιζα πως όλοι έτσι καλλιεργούσαν, επειδή ήταν εύκολο για μένα, νόμιζα πως όλοι έτσι έκαναν. Όταν κατάλαβα πως οι άλλοι παιδεύονται με ραντίσματα, φάρμακα, λιπάσματα, κοπριές, εντύπωση μ’ έκανε. Κάποτε με ανακάλυψαν οι οικολόγοι και μου είπαν αυτά όλα να τα γράψω και να τα λέω, μαζί μου να μην τα πάρω…»
Κηπουρός για 50 χρόνια – σταμάτησε τώρα να καλλιεργεί για λόγους υγείας- κατάφερε να παράγει λαχανικά υψηλής ποιότητας, εφαρμόζοντας μια πολύ απλή μέθοδο, που ο ίδιος υιοθέτησε, απόσταξη προσεκτικής παρατήρησης της φύσης.
«Όταν ξεκίνησα, έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, να πετύχω να καλλιεργώ χωρίς τίποτα, με φυσικό τρόπο, και αν δεν τα κατάφερνα θα άλλαζα επάγγελμα. Τελικά το στοίχημα αυτό το κέρδισα…»
Με την παρατήρηση και τις συχνές δοκιμές, με λάθη και αποτυχίες, τελικά βγήκε ένα καλό αποτέλεσμα: λαχανικά με αυθεντική γεύση, πλούσια παραγωγή χωρίς πολύ κι άσκοπο κόπο και έξοδα, χαμηλό δηλαδή κόστος, και το χωράφι πάντα αειφόρο και ακμαίο.
Στο κτήμα του στις Σέρρες, ο κόσμος πήγαινε να ψωνίσει με κλειστά τα μάτια. Η παρουσία του και μόνο αποτελούσε εγγύηση για τη γνησιότητα των προϊόντων.
«Το φυτό είναι σαν να έχεις υιοθετήσει ένα παιδί. Δε φύτρωσε μόνο του. Εμείς που το φυτέψαμε, εμείς είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό. Πρέπει να αφουγκραστούμε, πότε θέλει νερό, πότε ζέστη, πότε δροσιά. Παιδί μας είναι…»
Η μέθοδός του, απλή κι άλλο τόσο σοφή. Το χώμα δεν σκάβεται ποτέ πολύ βαθιά, ενσωματώνεται πάντα η οργανική ύλη, και προσέχουμε πολύ τα ποτίσματα. Το φυτό δεν πρέπει να διψάσει, πρέπει να προβλέψουμε όταν διψάσει να έχει νερό. Οι ασθένειες και οι προσβολές από έντομα και μύκητες, είναι δείγματα των δικών μας λαθών, και μόνο αυτό.
«Ήθελα να πετύχω με δοκιμές. Με παρατήρηση. Δε μ’ ενδιέφερε το αποτέλεσμα. Ούτε γεννήθηκα μ’ αυτά που ξέρω. Τα έμαθα σιγά, σιγά, μου πήρε 50 χρόνια. Αποτύγχανα και χαιρόμουνα, γιατί ήξερα ότι απ’ αυτό θα βγάλω, θα μάθω. Σκοπός μου ήταν πάντα το σωστό και υγιεινό προϊόν. Ό,τι πάρει ο πελάτης να είναι καθαρό και υγιεινό. Να έχει την αυθεντική γεύση, να είναι νόστιμο, να μένει ο άλλος ευχαριστημένος. Να έχω τη συνείδησή μου καθαρή. Έτσι έκανα και δε μ’ ένοιαζε τίποτα άλλο.»
Πολύ σημαντικό για τις καλλιέργειες είναι επίσης να αποφεύγονται οι κοπριές. Οι παλιότεροι αγρότες θεωρούσαν την κοπριά απαραίτητο στοιχείο για να γίνουν γρήγορα και μεγάλα τα προϊόντα τους. Αυτό όμως είναι καταστροφή για το χωράφι, γιατί φέρνει ανισορροπία, με αποτέλεσμα πολλές αρρώστιες και ζιζάνια. Και το κυριότερο, αλλοιώνει τη γεύση των λαχανικών! Είναι σαν να τα ντοπάρουμε, να τα γεμίζουμε τοξίνες. Δυστυχώς σήμερα, οι παλιές γεύσεις μας είναι άγνωστες. Λίγοι από εμάς έχουν δοκιμάσει αγνά πράγματα κι έχουν την εμπειρία εκείνων των γεύσεων. Οι παλιές ντόπιες ποικιλίες, καλλιεργημένες με φυσικό τρόπο, έχουν μείνει στο περιθώριο, για να μην πω πως τείνουν να περάσουν στην ιστορία. Ο σύγχρονος πολιτισμός μας έκανε κατά πολύ φτωχότερους…
Μαζί με τη βαθιά γνώση της κηπουρικής τέχνης, βασισμένη στην αντιγραφή της φύσης, στην εμπέδωση των φυσικών κανόνων ισορροπίας, ο κ. Κηπουρός επινόησε κι ένα σωρό εργαλεία, που κάνουν τη ζωή του αγρότη εύκολη. Όλα είναι φτιαγμένα από φτηνά υλικά, επαναχρησιμοποιημένα αντικείμενα, πανεύκολα στην κατασκευή και στη χρήση. Με αυτά, η σπορά ψιλών σπόρων, το φύτεμα, το ξεχορτάριασμα, φαίνονται παιχνιδάκι. Έτσι κατάφερε να καλλιεργεί εντατικά πολλά στρέμματα μόνος του, χωρίς ιδιαίτερο κόπο και με άριστα αποτελέσματα.
Στο σεμινάριο που έγινε το περασμένο σαββατοκύριακο (5 και 6 Σεπτεμβρίου 2009) στο κτήμα μας, μοιραστήκαμε αυτές τις εμπειρίες μαζί του, και δεν χορταίναμε να τον ακούμε. Η ταπεινότητά του, η διακριτικότητα, το ήθος του, η σχεδόν παιδική του αφέλεια, η αγνότητα των προθέσεων, η ειλικρίνεια του, η διάθεσή του να προσφέρει τις δικές του αλήθειες, έδιωξαν και το τελευταίο ίχνος καχυποψίας, άνοιξαν τις καρδιές, ένωσαν για λίγες ώρες τον κόσμο που είχε έρθει. Και ήταν αρκετός αυτός ο κόσμος: οι περισσότεροι από Λευκάδα, άλλοι από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ήρθαν ειδικά για το σεμινάριο, άλλοι από τα Γιάννενα και την Πρέβεζα.
Οι παλιές ντόπιες ποικιλίες, καλλιεργημένες με φυσικό τρόπο, έχουν μείνει στο περιθώριο, για να μην πω πως τείνουν να περάσουν στην ιστορία. Ο σύγχρονος πολιτισμός μας έκανε κατά πολύ φτωχότερους…
Στο τέλος αισθανόμαστε όλοι φίλοι, δοκιμάσαμε προϊόντα από το κτήμα για να θυμηθούμε και να γνωρίσουμε τις παλιές γεύσεις και τ’ αρώματα, ήπιαμε κι ένα ποτηράκι στην υγειά του κυρ-Γιώργου.
Κι εκείνος, αποτραβηγμένος κάπως, για να ξεκουραστεί και να ησυχάσει, ευχαριστημένος που είδε ανθρώπους να συμμερίζονται τις δικές του ανησυχίες, μας έλεγε:
«Ακούω που λένε, πότε θα βγω στη σύνταξη, πότε να περάσει ο καιρός. Μη λέτε έτσι, καλό αυτό δεν είναι. Να ζήσετε με το σήμερα. Γιατί μετά, όταν θα βγείτε στη σύνταξη, θα λέτε πότε πέρασε η ζωή μου, δεν το κατάλαβα. Θα κοιτάτε πώς θα περάσετε την ημέρα, πώς θα την ευχαριστηθείτε, πως θα λύσετε τα σημερινά προβλήματα. Με το σήμερα να ζήσετε…»
Στις 21 Ιουλίου 2010 ο κ. Γιώργος Κηπουρός και ο Παναγιώτης Σαϊνατούδης ενημέρωσαν τους κηπουρούς πέντε μοναστηριών του Αγίου Όρους. Ένα από τα δώρα που άφησε ο κ. Γιώργος ήταν και μία από τις πατέντες του στον πατέρα Ανδρέα, που ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα με τις πατέντες του κ. Γιώργου.
Το Μάρτιο του 2011 ο κ. Γιώργος Κηπουρός παραχώρησε τα πνευματικά δικαιώματα του βιβλίου του στο Πελίτι. Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Γιώργο γι’ αυτή του την πράξη.
Όσοι ενδιαφέρεστε για το βιβλίο του κ. Γιώργου: «Η παραδοσιακή καλλιέργεια λαχανικών και τα μυστικά της 1954-2004 χωρίς λιπάσματα – φυτοφάρμακα – ραντίσματα – κοπριά». μπορείτε να το προμηθευθείτε από το Πελίτι, τηλέφωνο 2524022059 από τις 9:00 το πρωί έως τις 13:00 το μεσημέρι.
Πηγή: Εναλλακτική Κοινότητα Πελίτι / http://www.peliti.gr/
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ από τον Antonio
Σύμφωνα με την παράδοση, τα Χριστούγεννα είναι περίοδος βαθιάς περισυλλογής όπου ο καθένας πρέπει να κάνει τον απολογισμό μιας ολόκληρης χρονιας. Στην Ιβηρική Χερσόνησο - και με αυτόν τον προσδιορισμό περιλαμβάνω και την Πορτογαλία που επίσης πλήττεται σοβαρά από την οικονομική κρίση - σε αυτήν την φάση γενικής χαλάρωσης ο κόσμος θα έπρεπε να σκεφτεί τον τρόπο με τον οποιο θα οργανωθεί μια σοβαρή αντίσταση κατά των μέτρων αυστηρής λιτότητας που η νέα κυβέρνηση φοβάται να ανακοινώσει. Ο Ραχόι κέρδισε την εμπιστοσύνη με 187 ψήφους υπέρ και 149 κατά και ορκίστηκε - παρουσία του Βασιλιά - πως θα εκπληρώσει το καθήκον του σεβόμενος το Σύνταγμα. Πάντως, ο διορισμός των υπουργών κινεί κάποιες υποψίες και το βιογραφικό τους δεν προαγγέλλει τίποτα θετικό για την εξέλιξη της ισπανικής κοινωνίας. Luis de Guindos, υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ήταν ο υπεύθυνος του Lehman Brothers για την Ιβηρική Χερσόνησο. Pedro Monetés, υπουργός Εθνικής Αμύνης, ήταν ένα ανώτερο στέλεχος της "Instalaza SA", δηλαδή μιας επιχείρησης που έφτιαξε βόμβες διασποράς. Τέτοια συμβατικά όπλα, των οποιων η χρήση απαγορεύτηκε κάποια χρονια πριν, μπορούσαν να κουβαλάνε βομβίδια που προκαλούσαν απέραντες ζημιες. Η εν λόγω εταιρεία πτώχευσε, αλλα πρόλαβε να κανει χρυσές δουλειές με την Λιβύη του συνταγματάρχη Καντάφι. Miguel Arias Cañete, υπουργός Γεωργίας και Περιβάλλοντος, είναι μέτοχος μιας εταιρείας διακίνησης πετρελαιου και έχει 7 αυτοκίνητα στην κατοχή του. José Ignacio Wert, υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Ιούνιο σε μια μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, χαρακτήρισε τους Ισπανούς αγανακτισμένους ως "επικίνδυνους αριστερούς κολεκτιβιστές". Cristóbal Montoro, υπουργός Οικονομικών και Δημόσιας Διοίκησης, ανηκε σε ένα επιτελείο οικονομολόγων που εξειδικεύτηκε στην παραχώρηση φοροαπαλλαγών για μεγάλες επιχειρήσεις. Αν από τα χαράματα φαίνεται η ημερα, άσχημα πάμε....
Πάρτυ ρεφενέ την Παρασκευή 30 Δεκέμβρη στην Ακαδημία Πλάτωνος
Η ομάδα Οικολογικά Χωριά καλεί όλους τους Οικοκοινονούντες, σ' ένα πάρτυ
αντίστασης στη μιζέρια, για να μοιράσουμε και να μοιραστούμε δώρα και
φαγητό, κρασί και συναισθήματα, οράματα και όνειρα, προθέσεις και αποφάσεις
ζωής!!
*Παρασκευή 30 Δεκέμβρη (στις 8:00) *στην Ακαδημία Πλάτωνος, Μοναστηρίου 140
και Τηλεφάνους δίπλα στο πάρκο:
http://www.european-village.org/images/stories/map.html
Όλοι φέρνουμε φαγητό, κρασί, ποτά, μουσικά όργανα, δώρα γι ανταλλαγή κι όλη
την καλή διάθεσή μας!
Όσοι δεν φέρουν τίποτα θα τους κλείσουμε στην καρδιά μας! (έτσι κι αλλιώς
θα υπάρχουν φαγητά και ποτά μαγειρεμένα από εμάς κι από τα παιδιά του
Καφενείου, με το γνωστό μεράκι τους).
Το τηλέφωνο του καφενείου είναι 2112217260
Καλή αντάμωση!
αντίστασης στη μιζέρια, για να μοιράσουμε και να μοιραστούμε δώρα και
φαγητό, κρασί και συναισθήματα, οράματα και όνειρα, προθέσεις και αποφάσεις
ζωής!!
*Παρασκευή 30 Δεκέμβρη (στις 8:00) *στην Ακαδημία Πλάτωνος, Μοναστηρίου 140
και Τηλεφάνους δίπλα στο πάρκο:
http://www.european-village.org/images/stories/map.html
Όλοι φέρνουμε φαγητό, κρασί, ποτά, μουσικά όργανα, δώρα γι ανταλλαγή κι όλη
την καλή διάθεσή μας!
Όσοι δεν φέρουν τίποτα θα τους κλείσουμε στην καρδιά μας! (έτσι κι αλλιώς
θα υπάρχουν φαγητά και ποτά μαγειρεμένα από εμάς κι από τα παιδιά του
Καφενείου, με το γνωστό μεράκι τους).
Το τηλέφωνο του καφενείου είναι 2112217260
Καλή αντάμωση!
Δημοκρατία Under Construction από τις εκδόσεις Α/συνέχεια
Δημοκρατία Under Construction
Από τους δρόμους στις πλατείες
Εμπειρίες-αναλύσεις-ντοκουμέντα
Πώς «ξαφνικά» καταλήφθηκαν οι πλατείες; Τι ήταν το φαινόμενο των «αγανακτισμένων»; Τι σήμαινε και ποια ζητήματα έθετε η «πραγματική» ή «άμεση δημοκρατία»; Ποιες δυναμικές απελευθέρωσε και ποιά τα όρια του; Τι είδους νέο δημόσιο χώρο όρισε; Τι νέο έφερε σε επίπεδο πολιτικής κουλτούρας και κινηματικής οργάνωσης; Ποιά ήταν η σχέση του με προηγούμενα υποκείμενα; Τι προκλήσεις έθεσε για το ισχύον πολιτικό εποικοδόμημα αλλά και για τις δυνάμεις του ανταγωνιστικού κινήματος; Ποιά η σχέση του με προηγούμενες κοινωνικές εκρήξεις (Δεκέμβρης του 2008) και κινήματα ενάντια στην κρίση; Τι ερωτήματα εγείρει σχετικά με την ανάδειξη νέων κοινωνικών αναφορών και διεργασιών συγκρότησης υποκειμένων; Υπάρχει δυνατότητα «μετάθεσης» ή αντανάκλασης του στο πολιτικό επίπεδο; Ποιά η σχέση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με αυτό; Ποιός ο ρόλος του τοπικού και εθνικού στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του; Τι είδους πολιτισμό παρήγαγε; Πώς σχετίστηκε με τα αντίστοιχα κινήματα του εξωτερικού;
Αυτά είναι μερικά από τα βασικά ερωτήματα με τα οποία καταπιάστηκαν άνθρωποι που συμμετείχαν ενεργά στο κίνημα των πλατειών και εκτίθενται σε αυτό το βιβλίο. Μια προσπάθεια αξιοποίησης των όσων συνέβησαν που προσπαθεί από τη μία να επιχειρήσει μια πρώτη καταγραφή και συμπεράσματα και από την άλλη να διατηρήσει ανοιχτό τον διάλογο και τις διεργασίες ανατροπών που το κίνημα των αγανακτισμένων και οι πλατείες έθεσαν. Η έκδοση συμπεριλαμβάνει ένα χρονικό και μία σειρά δημοσιοποιημένα, ή μη μέχρι τώρα, ντοκουμέντα καθώς και dvd με υλικό από τη δράση του κινήματος.
Για όλα όσα έγιναν, γράφουν:
Β. ΑΝΤΩΝΙΟΥ – Δ. ΒΑΣΤΑΡΔΗΣ – Σ. ΙΣΑΑΚΙΔΗΣ / Λ. ΑΞΕΛΟΣ / Α. ΒΡΑΔΗΣ / CEAMOR / ΧΡ. ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ / Δ. ΔΑΛΑΚΟΓΛΟΥ / Κ. ΔΟΥΖΙΝΑΣ / Ν. ΚΟΣΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ / ΣΤ. ΚΟΥΒΕΛΑΚΗΣ / Δ. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ / Μ. ΜΠΡΕΣΤΑ / Ρ. ΡΙΝΑΛΝΤΙ / Β. ΣΠΑΘΑΣ - Α. ΓΑΖΑΚΗΣ / ΣΤ. ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ / ΑΧ. ΣΤΑΥΡΟΥ / Γ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΙΣ / Π. ΣΩΤΗΡΗΣ / Μ. ΤΣΩΜΟΥ / Κ. ΧΑΡΙΤΑΚΗΣ / ΧΡΙΣΤΙΝΑ Λ.
Επιμέλεια έκδοσης: Χρήστος Γιοβανόπουλος - Δημήτρης Μητρόπουλος
352 σελίδες
Τιμή: 16 ευρώ (συμπεριλαμβάνεται ΦΠΑ)
ISBN: 978-960-6625-22-0
Εκδόσεις Α/συνέχεια
Friday, December 23, 2011
Τι τους έπιασε όλους σήμερα;
Έχω κλοπιποστάρει από το πρωί, ούτε και ξέρω πόσα κείμενα. Πάρε ένα ακόμα...
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΤΡΕΛΑ
Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε :
«Τι είναι κρυφτό;»
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
Ένα, δυο, τρία άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της ,οπότε την άφηνε ελεύθερη.
Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα, ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι` αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.
Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί.
Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί…
1000… μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.
Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.
Ένιωσε το ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει κα τον Θρίαμβο.
Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.
Σιγά – σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα…
Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.
Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα, του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει…
*************************************************************************************
ΠΗΓΕΣ / ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:
http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2011/12/23/o-%ce%ad%cf%81%cf%89%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%84%cf%81%ce%ad%ce%bb%ce%b1-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%bc%cf%8d%ce%b8%ce%b9/#more-45985
Πηγή: ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ: συμπληγάδες libido (παραμυθολογίες και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής)
(ΣΤΟ ΚΆΤΩ ΚΆΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΉΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΊΚΕΣ ΛΞΕΙΣ ΕΊΝΑΙ, ΑΝΤΙΚΛΕΊΔΙΑ ΠΟΥ ΑΝΟΊΓΟΥΝ ΠΌΡΤΕΣ ΚΛΕΙΣΤΈΣ)
http://tadefikarma.wordpress.com
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΤΡΕΛΑ
Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε :
«Τι είναι κρυφτό;»
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
Ένα, δυο, τρία άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της ,οπότε την άφηνε ελεύθερη.
Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα, ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι` αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.
Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί.
Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί…
1000… μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.
Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.
Ένιωσε το ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει κα τον Θρίαμβο.
Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.
Σιγά – σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα…
Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.
Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα, του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει…
*************************************************************************************
ΠΗΓΕΣ / ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:
http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2011/12/23/o-%ce%ad%cf%81%cf%89%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%84%cf%81%ce%ad%ce%bb%ce%b1-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%bc%cf%8d%ce%b8%ce%b9/#more-45985
Πηγή: ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ: συμπληγάδες libido (παραμυθολογίες και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής)
(ΣΤΟ ΚΆΤΩ ΚΆΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΉΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΊΚΕΣ ΛΞΕΙΣ ΕΊΝΑΙ, ΑΝΤΙΚΛΕΊΔΙΑ ΠΟΥ ΑΝΟΊΓΟΥΝ ΠΌΡΤΕΣ ΚΛΕΙΣΤΈΣ)
http://tadefikarma.wordpress.com
Οne small Greek island’s relentless struggle to get by
Chris Jones on what Greece's crisis means for daily life on the island of Samos
The sun continues to shine over Samos, despite it being November. Thank goodness the prolonged rains of winter have not yet arrived - for the sun is about the only thing that shines here.
Evidence of the crisis, the lack of jobs and the absence of money in people’s pockets is everywhere. In the two major towns of the island, Vathi and Karlovassi, approximately a quarter of the shops are now closed. Most of those that remain open are offering such discounts that we assume it is a matter of time before they shut too.
A friend who has a tourist shop in Vathi thinks at least another six shops will close by Christmas, with more to follow soon after. In our village we have two tavernas - and they only survive because their owners take no income. What income can you take from only selling a few Greek coffees and some beer and ouzo in the evening?
We try and help by eating a meal in at least one of them every week. It is unusual now for us to find anyone from the village eating with us. They simply can’t afford to anymore. The public life of the village, which centres on the tavernas, is now much diminished as more and more people stay in their own homes. This always happens to some extent in the winter months, but this is different. It is economics, not climate, which is responsible.
For sale
The other sign of the times is the proliferation of ‘for sale’ notices on cars, pick-ups, houses and plots of land. This is the new growth industry here. The signs are like our mushrooms in the autumn. They are sprouting everywhere and every day as those who can attempt to raise income by selling off pieces of land and properties that they have acquired through their families over generations.
I cycled through Agios Konstantinos last week and counted over ten for sale notices in this small village - and this number does not include many other empty properties that have no estate agent but are nevertheless on the market.
And for the first time over the weekend I noticed three hotels for sale on the outskirts of Karlovassi. Tourism – which employs one in five Greeks and is considered by many to be one of the areas which is critical to any future for the country – is currently experiencing severe degradation in its core infrastructure. I don’t have precise figures, but I wouldn’t be surprised to learn that up to 30 significant hotels have closed on Samos in the past 12 months.
Back in the village, the crisis has meant that people have severely cut back on travel. Petrol here is around 1.75 euros per litre for unleaded – the third most expensive petrol in the EU. Virtually every round of austerity measures to date has increased taxes on everyday commodities, from petrol to cigarettes to food and drink. As these taxes have escalated, incomes have fallen.
Last week I was talking with striking administrators, lawyers and judges who were in the midst of rolling partial strikes - striking from 7.30am to 11am. The three office workers I met had all seen their salaries reduced, slice by slice, over the past 18 months. They now estimate that their salaries have been cut by 50 per cent - and they were never high in the first instance.
Fili, a school teacher friend in Athens, has seen her salary fall to 950 euros a month - from 1,450 euros a year ago. Dora, another friend working in the TEI (polytechnic) in Patras, has just landed a lecturing job. She tells me that teaching hours have doubled, as have class sizes, and that she has no idea when she will be paid.
It is this pincer movement - higher taxes and prices, and declining incomes, pensions and employment - that leads to cars and pick-ups never leaving the village square from one week to the next. We have no bus service and taxi fares have gone through the roof. For Dimitri and Aleni – the pensioner couple who have the land next to ours – their monthly visit to Vathi to shop and get their pensions costs them 55 euros! I can fly to London from Athens for a similar price. Their pension is around 450 euros a month.
Vegetable plots
But it is the overwhelming sense of the people here that whilst things are hard and getting harder, at least it is better than Athens, or life in any of the other major cities. Why? Principally because on the islands and in the countryside most people here have access to or own land. Land means gardens and hence food. So just as the for sale signs proliferate, so do the number of vegetable plots.
There are scraps of land in our village which for years were neglected and overgrown but are now cleared and planted. At the beginning of September it was virtually impossible to find seed potatoes for sale. I suspect that the landscape is changing in many villages all over Greece as more and more land is cleared and workers with no waged work turn to self-cultivation and food production. We know of many families in Ambelos who now have chickens, goats, rabbits as well as vegetable gardens in their endeavour to survive. (I would suggest that tracking the sales of rabbit and chicken food would give a vivid sense of these developments.)
At least those who spend their time on the land are busy and active, and the work is often deeply satisfying. This is not the case for many of the jobless in the cities, and nor is it the case for many of the refugee and migrant workers on Samos too.
Sofian and his brother Tufik are both refugees from Algeria. Like many who stayed on Samos – increasing numbers as the situation in Athens deteriorated - they get by on the lowest rung of the local labour market, as day labourers either on building sites or on the land. There are few working building sites now and the local farmers are either not able to afford the wages or have family members to help. Either way, no work.
As Sofian tells us, the absence of paid work follows months of ever-decreasing daily wage rates, which have fallen from around 40 euros a day to 15 or 10 or at times even less. These workers - and there are tens of thousands through out Greece - are increasingly vulnerable and desperate.
A pervasive crisis
One English broadsheet talked of the crisis leading to a ‘lost generation’ of young people, but the crisis is far more pervasive than that. It sweeps through all those who lack independent and sufficient means of support. And the most vulnerable of this large sector of the population - refugees, migrants, gypsies, people with enduring mental and physical health problems - are at acute risk. In fact, their current survival is little short of miraculous.
We have heard many stories from the refugees that they only survive because of the help they receive, usually from people only slightly better off than they themselves. Sofian told of his middle aged refugee friend from the Ivory Coast who lives in a small rundown studio let to him rent free by the mother of a local shopkeeper. He told of stores that give food, and above all the development of mutual support systems amongst the refugees themselves.
But these developments also reflect some deeper issues about how people assess the situation. Everybody we know, or happen to meet, tells us that they expect ‘things’ to get worse. There is virtually no hope for any improvement in the foreseeable future. There is a deep sense of abandonment – abandoned by their own government and political class generally and also by the EU. They expect nothing but shit from these quarters and so turn inwards towards family self-reliance and self-help.
This has long been a feature of Greek social life. An EU survey recently found Greeks spend more time willingly with their families than any other EU population, twice the average. The significance of the family reflects in part long-term fundamental weaknesses in the Greek state and civil society, both of which have been mired in corruption, favouritism and patronage, and are characterised by alienated and alienating working systems. (A visit to any public agency here will confirm this by just looking at the faces and body language of the workers!)
With weak welfare systems and poor public facilities, those without means use their families and their personal networks to get by. This is happening with a vengeance now. Young graduates who would have expected to be living independent lives are now back in the village living with their parents. Our old friend Katrinio has moved out of her home in the village to live with her son and his family in Vathi, partly because of her age and partly because she can no longer live on her pension. And so it goes on.
Barter re-emerges as cash retreats
Last week we were discussing the situation with Thanasis, the mayor of the village. He talked of his concern over the prevailing sense of depression and hopelessness in the village. Of how people had stopped coming out to the kafenio, the pressure on those who had debts with the banks, and just the relentless struggle to get by. Like others here, he talked about how at least we had our gardens and orchards, our vinyards and olive trees. Of how we had the forest for fuel and mushrooms and nuts. That whatever comes, that we will at least survive. And then, of course, there is that common characteristic of villages the world over - that we all look out for each other in difficult times.
It feels at times like the village is preparing for a long siege. For the 16 years we have lived in Samos, we have seen every summer the women of the village, drying, bottling and preserving fruits and vegetables. Now it is more so. Every year we watched our neighbours share their harvests and their homemade products, from wine to ouzo. This too is now evolving into a more extensive barter system.
Sami from Agios Konstantinos told me last week that she has arranged to get a turkey for Christmas in return for wood and olive oil. Maria, who teaches art classes to kids, now receives ‘stuff’ (food, olive oil, wine, wood) in lieu of a class fee. As cash retreats, systems built on traditional village practices are emerging once more.
The mechanic who repaired my bikes last week thought all these kinds of developments were a positive thing and that the Greeks would be happier and more fulfilled if they returned to the land. We have been conned, he said, into thinking that surrounding ourselves with consumer stuff would make us happy. I suspect that his sentiments are shared by many – at least in terms of the con that has been pulled on the people.
Tempered militancy
Notwithstanding these developments, there is an overwhelming sense of precariousness at many levels. As strikes have intensified you never know whether you will be able to travel, whether government offices and schools and so on will be open. Lots of things can heighten this sense of living on a knife edge. Two weeks ago it was a strike of dock workers which saw no ferries coming to the island for five days, with the result that fresh milk virtually disappeared and supermarkets shelves emptied. Is this the future? What happens when the ferries stop and the airlines reduce their skeleton services to the islands even further?
It is my view, from Samos at least, that the prevailing feelings at this point in time are more related to anxiety and fear than to anger - although there is plenty of that around as well. The recent general strike, for example, saw more people on the demonstrations in Vathi and Karlovassi than we had ever seen before. We too had the Oxi Day marches (October 28) disrupted with the 'VIPs' being booed and heckled as the bands marched by – events which were replicated throughout Greece and were seen by many as the precipitating factor behind Papandreou’s referendum decision.
But while some of the media relish the reporting of the strikes and demonstrations here, it gives an over-inflated sense of the militancy of the working class. Yes, Greece still has a significant organized labour movement and Communist Party, but class rage and fury is deeply tempered by the feelings of anxiety, fear and desperation which are so clearly manifested in the 40 per cent increase in suicides this year.
Moreover, the Greek labour movement is full of paradoxes, with some unions mired in the corruption systems endemic throughout the country. And despite the depth of the crisis, factionalism and division still diminish and confuse working class politics here. So what we saw during the general strike demonstration in Vathi, where a group of students and teachers were not allowed to speak at the main rally in the square and had to set up their sound system some 100 metres away, is replicated a thousand times across Greece. These divisions drive people crazy. They are not interested in the finer points of their doctrinal differences - they want to see collective and unified action by all those who are against the vicious austerity programme.
Back to the junta?
There is now no faith whatsoever in the political class as a whole. Papandreou has no credibility, but this applies to all of them. This too has contributed to the sense of abandonment, especially as so as many here feel that the situation needs strong and decisive leadership. Sofia, a young student friend of ours in the village, came for coffee three days ago. She was very upset that some people in the kafenio were arguing that what Greece needed now was a return to the junta. They had said that at least things worked then - and unlike today, the country had not lost its sovereignty to the troika.
Usually any mention of the junta brings revulsion, and many people feel that it can’t and won’t ever happen again. That the government changed the entire leadership of the armed services a few weeks ago was taken as a sign of the government’s hold over the military. I am in no position to judge, but I think history tells us that it is not shuffling generals around that matters but what is happening to the colonels!
Even so, I believe that the current talk about the junta is more a reflection of some people’s growing panic over the evident chaos in government. Younger people, we have discovered, are much more open-minded and less fixated on leadership, arguing that the time has come to take matters into the hands of the people and to trust to their talents, knowledge and perspectives.
A sense of solidarity
This is the downside to being on Samos at this time and not being in one of the large urban settings. We are constantly receiving information on exciting developments in Athens, Thessaloniki and Patras, where neighbourhoods, groups and activists are developing free medical centres, community cafes and restaurants, clothing and food exchanges, transport co-ops, squats and occupations, organising boycotts, refusing to pay transport fares and so on. There is nothing like this on Samos as yet, although a clothing exchange has just started where you can pick up clothes for free. Who knows where all this will lead - but without doubt we on Samos could do with some initiatives to lift our spirits and to bring us together.
What also adds to the turmoil of feelings is that we are fortunate to be living in such a beautiful part of the world. This could be a heaven on earth, and yet it has been transformed into a place of deep suffering and dismay. All the joy and pride that came with a successful Olympics in 2004 and the winning of the European football championship in the same year has vanished. Some are clearly traumatised by Greece’s decline and above all the loss of control over its own affairs.
But for the majority, at least in the village here, the fundamental question is survival. There is no expectation that any meaningful help will come from outside. Even if it were available, Samos, they say, being so far from Athens, will not be a high priority. But at the same time we are not so far away to be unaffected.
Samos is currently a turmoil of emotions. Apart from getting by there is little other sense of direction at the moment. But that is not to say there won’t be. The inequalities on the island are not as dramatic and self-evident as they are in the cities and suburbs. We don’t have class-segregated neighbourhoods, shops, schools, hospitals and eating places. These are all shared spaces here. The island’s population of around 25,000 (all-year residents) means that there are lots of personal ties. All these lend a sense of solidarity. This is a powerful attribute - and we fervently hope that it will become one of the factors that will enable all of us not only to get by but also to build something that is worthy of the people.
Chris Jones is the co-author of Voices from the West Bank
The sun continues to shine over Samos, despite it being November. Thank goodness the prolonged rains of winter have not yet arrived - for the sun is about the only thing that shines here.
Evidence of the crisis, the lack of jobs and the absence of money in people’s pockets is everywhere. In the two major towns of the island, Vathi and Karlovassi, approximately a quarter of the shops are now closed. Most of those that remain open are offering such discounts that we assume it is a matter of time before they shut too.
A friend who has a tourist shop in Vathi thinks at least another six shops will close by Christmas, with more to follow soon after. In our village we have two tavernas - and they only survive because their owners take no income. What income can you take from only selling a few Greek coffees and some beer and ouzo in the evening?
We try and help by eating a meal in at least one of them every week. It is unusual now for us to find anyone from the village eating with us. They simply can’t afford to anymore. The public life of the village, which centres on the tavernas, is now much diminished as more and more people stay in their own homes. This always happens to some extent in the winter months, but this is different. It is economics, not climate, which is responsible.
For sale
The other sign of the times is the proliferation of ‘for sale’ notices on cars, pick-ups, houses and plots of land. This is the new growth industry here. The signs are like our mushrooms in the autumn. They are sprouting everywhere and every day as those who can attempt to raise income by selling off pieces of land and properties that they have acquired through their families over generations.
I cycled through Agios Konstantinos last week and counted over ten for sale notices in this small village - and this number does not include many other empty properties that have no estate agent but are nevertheless on the market.
And for the first time over the weekend I noticed three hotels for sale on the outskirts of Karlovassi. Tourism – which employs one in five Greeks and is considered by many to be one of the areas which is critical to any future for the country – is currently experiencing severe degradation in its core infrastructure. I don’t have precise figures, but I wouldn’t be surprised to learn that up to 30 significant hotels have closed on Samos in the past 12 months.
Back in the village, the crisis has meant that people have severely cut back on travel. Petrol here is around 1.75 euros per litre for unleaded – the third most expensive petrol in the EU. Virtually every round of austerity measures to date has increased taxes on everyday commodities, from petrol to cigarettes to food and drink. As these taxes have escalated, incomes have fallen.
Last week I was talking with striking administrators, lawyers and judges who were in the midst of rolling partial strikes - striking from 7.30am to 11am. The three office workers I met had all seen their salaries reduced, slice by slice, over the past 18 months. They now estimate that their salaries have been cut by 50 per cent - and they were never high in the first instance.
Fili, a school teacher friend in Athens, has seen her salary fall to 950 euros a month - from 1,450 euros a year ago. Dora, another friend working in the TEI (polytechnic) in Patras, has just landed a lecturing job. She tells me that teaching hours have doubled, as have class sizes, and that she has no idea when she will be paid.
It is this pincer movement - higher taxes and prices, and declining incomes, pensions and employment - that leads to cars and pick-ups never leaving the village square from one week to the next. We have no bus service and taxi fares have gone through the roof. For Dimitri and Aleni – the pensioner couple who have the land next to ours – their monthly visit to Vathi to shop and get their pensions costs them 55 euros! I can fly to London from Athens for a similar price. Their pension is around 450 euros a month.
Vegetable plots
But it is the overwhelming sense of the people here that whilst things are hard and getting harder, at least it is better than Athens, or life in any of the other major cities. Why? Principally because on the islands and in the countryside most people here have access to or own land. Land means gardens and hence food. So just as the for sale signs proliferate, so do the number of vegetable plots.
There are scraps of land in our village which for years were neglected and overgrown but are now cleared and planted. At the beginning of September it was virtually impossible to find seed potatoes for sale. I suspect that the landscape is changing in many villages all over Greece as more and more land is cleared and workers with no waged work turn to self-cultivation and food production. We know of many families in Ambelos who now have chickens, goats, rabbits as well as vegetable gardens in their endeavour to survive. (I would suggest that tracking the sales of rabbit and chicken food would give a vivid sense of these developments.)
At least those who spend their time on the land are busy and active, and the work is often deeply satisfying. This is not the case for many of the jobless in the cities, and nor is it the case for many of the refugee and migrant workers on Samos too.
Sofian and his brother Tufik are both refugees from Algeria. Like many who stayed on Samos – increasing numbers as the situation in Athens deteriorated - they get by on the lowest rung of the local labour market, as day labourers either on building sites or on the land. There are few working building sites now and the local farmers are either not able to afford the wages or have family members to help. Either way, no work.
As Sofian tells us, the absence of paid work follows months of ever-decreasing daily wage rates, which have fallen from around 40 euros a day to 15 or 10 or at times even less. These workers - and there are tens of thousands through out Greece - are increasingly vulnerable and desperate.
A pervasive crisis
One English broadsheet talked of the crisis leading to a ‘lost generation’ of young people, but the crisis is far more pervasive than that. It sweeps through all those who lack independent and sufficient means of support. And the most vulnerable of this large sector of the population - refugees, migrants, gypsies, people with enduring mental and physical health problems - are at acute risk. In fact, their current survival is little short of miraculous.
We have heard many stories from the refugees that they only survive because of the help they receive, usually from people only slightly better off than they themselves. Sofian told of his middle aged refugee friend from the Ivory Coast who lives in a small rundown studio let to him rent free by the mother of a local shopkeeper. He told of stores that give food, and above all the development of mutual support systems amongst the refugees themselves.
But these developments also reflect some deeper issues about how people assess the situation. Everybody we know, or happen to meet, tells us that they expect ‘things’ to get worse. There is virtually no hope for any improvement in the foreseeable future. There is a deep sense of abandonment – abandoned by their own government and political class generally and also by the EU. They expect nothing but shit from these quarters and so turn inwards towards family self-reliance and self-help.
This has long been a feature of Greek social life. An EU survey recently found Greeks spend more time willingly with their families than any other EU population, twice the average. The significance of the family reflects in part long-term fundamental weaknesses in the Greek state and civil society, both of which have been mired in corruption, favouritism and patronage, and are characterised by alienated and alienating working systems. (A visit to any public agency here will confirm this by just looking at the faces and body language of the workers!)
With weak welfare systems and poor public facilities, those without means use their families and their personal networks to get by. This is happening with a vengeance now. Young graduates who would have expected to be living independent lives are now back in the village living with their parents. Our old friend Katrinio has moved out of her home in the village to live with her son and his family in Vathi, partly because of her age and partly because she can no longer live on her pension. And so it goes on.
Barter re-emerges as cash retreats
Last week we were discussing the situation with Thanasis, the mayor of the village. He talked of his concern over the prevailing sense of depression and hopelessness in the village. Of how people had stopped coming out to the kafenio, the pressure on those who had debts with the banks, and just the relentless struggle to get by. Like others here, he talked about how at least we had our gardens and orchards, our vinyards and olive trees. Of how we had the forest for fuel and mushrooms and nuts. That whatever comes, that we will at least survive. And then, of course, there is that common characteristic of villages the world over - that we all look out for each other in difficult times.
It feels at times like the village is preparing for a long siege. For the 16 years we have lived in Samos, we have seen every summer the women of the village, drying, bottling and preserving fruits and vegetables. Now it is more so. Every year we watched our neighbours share their harvests and their homemade products, from wine to ouzo. This too is now evolving into a more extensive barter system.
Sami from Agios Konstantinos told me last week that she has arranged to get a turkey for Christmas in return for wood and olive oil. Maria, who teaches art classes to kids, now receives ‘stuff’ (food, olive oil, wine, wood) in lieu of a class fee. As cash retreats, systems built on traditional village practices are emerging once more.
The mechanic who repaired my bikes last week thought all these kinds of developments were a positive thing and that the Greeks would be happier and more fulfilled if they returned to the land. We have been conned, he said, into thinking that surrounding ourselves with consumer stuff would make us happy. I suspect that his sentiments are shared by many – at least in terms of the con that has been pulled on the people.
Tempered militancy
Notwithstanding these developments, there is an overwhelming sense of precariousness at many levels. As strikes have intensified you never know whether you will be able to travel, whether government offices and schools and so on will be open. Lots of things can heighten this sense of living on a knife edge. Two weeks ago it was a strike of dock workers which saw no ferries coming to the island for five days, with the result that fresh milk virtually disappeared and supermarkets shelves emptied. Is this the future? What happens when the ferries stop and the airlines reduce their skeleton services to the islands even further?
It is my view, from Samos at least, that the prevailing feelings at this point in time are more related to anxiety and fear than to anger - although there is plenty of that around as well. The recent general strike, for example, saw more people on the demonstrations in Vathi and Karlovassi than we had ever seen before. We too had the Oxi Day marches (October 28) disrupted with the 'VIPs' being booed and heckled as the bands marched by – events which were replicated throughout Greece and were seen by many as the precipitating factor behind Papandreou’s referendum decision.
But while some of the media relish the reporting of the strikes and demonstrations here, it gives an over-inflated sense of the militancy of the working class. Yes, Greece still has a significant organized labour movement and Communist Party, but class rage and fury is deeply tempered by the feelings of anxiety, fear and desperation which are so clearly manifested in the 40 per cent increase in suicides this year.
Moreover, the Greek labour movement is full of paradoxes, with some unions mired in the corruption systems endemic throughout the country. And despite the depth of the crisis, factionalism and division still diminish and confuse working class politics here. So what we saw during the general strike demonstration in Vathi, where a group of students and teachers were not allowed to speak at the main rally in the square and had to set up their sound system some 100 metres away, is replicated a thousand times across Greece. These divisions drive people crazy. They are not interested in the finer points of their doctrinal differences - they want to see collective and unified action by all those who are against the vicious austerity programme.
Back to the junta?
There is now no faith whatsoever in the political class as a whole. Papandreou has no credibility, but this applies to all of them. This too has contributed to the sense of abandonment, especially as so as many here feel that the situation needs strong and decisive leadership. Sofia, a young student friend of ours in the village, came for coffee three days ago. She was very upset that some people in the kafenio were arguing that what Greece needed now was a return to the junta. They had said that at least things worked then - and unlike today, the country had not lost its sovereignty to the troika.
Usually any mention of the junta brings revulsion, and many people feel that it can’t and won’t ever happen again. That the government changed the entire leadership of the armed services a few weeks ago was taken as a sign of the government’s hold over the military. I am in no position to judge, but I think history tells us that it is not shuffling generals around that matters but what is happening to the colonels!
Even so, I believe that the current talk about the junta is more a reflection of some people’s growing panic over the evident chaos in government. Younger people, we have discovered, are much more open-minded and less fixated on leadership, arguing that the time has come to take matters into the hands of the people and to trust to their talents, knowledge and perspectives.
A sense of solidarity
This is the downside to being on Samos at this time and not being in one of the large urban settings. We are constantly receiving information on exciting developments in Athens, Thessaloniki and Patras, where neighbourhoods, groups and activists are developing free medical centres, community cafes and restaurants, clothing and food exchanges, transport co-ops, squats and occupations, organising boycotts, refusing to pay transport fares and so on. There is nothing like this on Samos as yet, although a clothing exchange has just started where you can pick up clothes for free. Who knows where all this will lead - but without doubt we on Samos could do with some initiatives to lift our spirits and to bring us together.
What also adds to the turmoil of feelings is that we are fortunate to be living in such a beautiful part of the world. This could be a heaven on earth, and yet it has been transformed into a place of deep suffering and dismay. All the joy and pride that came with a successful Olympics in 2004 and the winning of the European football championship in the same year has vanished. Some are clearly traumatised by Greece’s decline and above all the loss of control over its own affairs.
But for the majority, at least in the village here, the fundamental question is survival. There is no expectation that any meaningful help will come from outside. Even if it were available, Samos, they say, being so far from Athens, will not be a high priority. But at the same time we are not so far away to be unaffected.
Samos is currently a turmoil of emotions. Apart from getting by there is little other sense of direction at the moment. But that is not to say there won’t be. The inequalities on the island are not as dramatic and self-evident as they are in the cities and suburbs. We don’t have class-segregated neighbourhoods, shops, schools, hospitals and eating places. These are all shared spaces here. The island’s population of around 25,000 (all-year residents) means that there are lots of personal ties. All these lend a sense of solidarity. This is a powerful attribute - and we fervently hope that it will become one of the factors that will enable all of us not only to get by but also to build something that is worthy of the people.
Chris Jones is the co-author of Voices from the West Bank
Είναι ήδη συμπατριώτες μου
Μια πολύ ενδιαφέρουσα κινητοποίηση ξεκίνησε στις 24 Νοεμβρίου από την Νάντη. Καλεί όσους και όσες νοιώθουν αλληλεγγύη με την Ελλάδα να καταθέσουν στις Ελληνικές πρεσβείες αίτημα απόκτησης της ελληνικής υπηκοότητας ως δεύτερης. Για πάρτη μου όσοι και όσες το κάνουν είναι ήδη Έλληνες και Ελληνίδες και μάλιστα του καλύτερου είδους. Κλοπιποστάρω το ελληνικό και το αγγλικό κείμενο και λινκάρω το μπλογκ.
Εκκληση της Νάντης (Γαλλίας) γιά την Ελλάδα, 11/11/11
Εκκληση
Λόγω αλληλεγγύης είμαι και εγώ Ελληνας, Ελληνίδα!
Ζητάμε τη διπλή υπηκοότητα
Επειδή ο ελληνικός λαός ταπεινώνεται, ας είμαστε αλληλέγγυοι ενάντια στους πλούσιους όλου του κόσμου. Ας ζητήσουμε όλοι, συμβολικά, την ελληνική υπηκοότητα!
Αγανακτισμένοι από τη δειλία και την έλλειψη οράματος των δυτικών κυβερνήσεων - μεταξύ των οποίων και η δική μας (1) - ενάντια στη δικτατορία των χρηματαγορών,
και εξαγριωμένοι από τη ταπείνωση στην οποία υπόκειται σήμερα ο ελληνικός λαός, κατηγορούμενος αδιάντροπα γιά ασωτεία και απάτη, συλλογικά υποδεικνειούμενος ως ένοχος χωρίς να μπορέσει να αυτουπερασπισθεί (2), καταδικασμένος σε μιά ατελείωτη λιτότητα και στη μετάνεια με όρους που θυμίζουν το λόγο του στρατάρχη Πεταίν το 1940 γιά την ηθική τάξη, «τη προσπάθεια » και «το πνεύμα ηδονής»,
Εμείς μάλιστα δεν ξεχνάμε ότι αυτοί που σήμερα θυσιάζουν την Ελλάδα στο βωμό της κερδοσκοπίας, κάνοντας πως ελπίζουν ότι ο οικονομικός φασισμός θα ικανοποιηθεί με αυτή τη μικρή χώρα και ότι οι ίδιοι θα γλυτώσουν...
.... είναι αυτοί οι ίδιοι που εγκατέλειψαν τη Τσεχοσλοβακία στον Αδόλφο Χίτλερ στο Μόναχο το 1938, ελπίζοντας πως θα του αρκούσε αυτή η καινούργια λεία που του προσέφεραν, αφού είχαν πριν παρατήσει τη δημοκρατική Ισπανία (3).
Δεν αντέχουμε πιά να βλέπουμε τους νεόπλουτους (1% του πληθυσμού παγκοσμίως) να θριαμβεύουν, αγνοώντας το αληθινό ηθικό χρέος που η Ανθρωπότητα οφείλει στο ελληνικό έθνος (4), διότι έδωσε στη Ευρώπη το πρώτο σπόρο μιάς άμεσης δημοκρατίας (5), βασισμένης ακριβώς στη κατάργηση των χρεών και στη χειραφέτηση των πολιτών από τη δουλεία τους γιά τα χρέη αυτά, πριν 2500 χρόνια (6).
Γιά όλους αυτούς τους λόγους, είμαστε όλοι Ελληνες και Ελληνίδες.
Συνεπώς, ήρθε η ώρα γιά να μη συνεργαστούμε, με τη παθητικότητά μας, ούτε μιά στιγμή παραπάνω στην οικοινιμική υποταγή της Ελλάδας (7). Ετσι θέλουμε, με ένα σαφές σήμα, να είμαστε αλληλέγγυοι με την Ελλάδα και να μοιραστούμε, τουλάχιστον συμβολικά, τη τύχη του λαού της.
Οπότε ζητάμε σήμερα να τύχουμε της Ελληνικής υπηκοότητας και απευθύνουμε επίσημη αίτηση στην Ελληνική Πρεσβεία της χώρας μας, θα δημοσιοποιήσουμε δε αυτή τη ενέργεια με μία πρώτη λίστα υπογραφών, στις 24 Νοεμβρίου 2011, επέτειο μιάς σημαντικής δράσης της Ελληνικής αντίστασης, που έγινε στη γέφυρα του Γοργοπόταμου τη νύχτα της 24ης προς την 25η Νοεμβρίου 1942 (8).
Κύριε Πρέσβη,
Αλληλέγγυος/η προς τη χώρα σας, ο/η υπογράφων/ουσα ζητώ προσωπικά να καταμετρηθώ ως Ελληνας/ιδα από καρδιάς και να αποκτήσω τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όσων έχουν διπλή υπηκοότητα, γιά να ασκήσω αυτή τη διεθνική εθνικότητα με σκοπό να εγκαθιδρύσουμε μία παγκόσμια δημοκρατία ελευθερίας και ισότητας, 25 αιώνες μετά το Σόλωνα, το Κλεισθένη και το Περικλή.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων γιά την απάντησή σας.
Με αδελφοσύνη προς το λαό σας.
ΟΝΟΜΑ............. ΕΠΩΝΥΜΟ..................... ΠΟΛΗ............... ΧΩΡΑ...............
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ Η ΙΔΙΟΤΗΤΑ.................................
Copy/paste το κείμενο αυτό ή στείλτε το δικό σας γράμμα στη πρεσβεία της χώρα σας και επίσης στείλετε ένα αντίγραφο στη ακόλουθη διεύθυνση του συλλόγου : jesuisgrec@numericable.fr
Μπορείτε επίσης να γράψετε ένα προσωπικό σχόλιο στο πιό κάτω blog :
http://jesuisgrec.blogspot.com/
Αυτή η προσωπική και συλλογική ενέργεια-αίτηση γιά την ελληνική υπηκοότητα ανήκει μόνο σε αυτούς και αυτές που την κάνουν και δεν την κατευθύνει κανένα κόμμα ή οργανισμός. Την προτείνει ο πολιτιστικός σύλλογος « Ν.e.u.f » « Nantes Est Une Fête ! » (H Νάντη είναι μιά γιορτή) (9).
Σημειώσεις κειμένου έκκλησης
1.Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τη πατερναλιστική περιφρόνηση των ηγετών της Γερμανίας και της Γαλλίας προς την Ελλάδα, αλαζονική και προσβλητική συμπεριφορά τόσο περισσότερο σκανδαλώδης εφόσον αυτές οι δύο χώρες προμηθεύουν πανάκριβα οπλικά συστήματα στην Ελλάδα.
Αισθανόμαστε ντροπή γιά το ζεύγος Μερκέλ-Σαρκοζί, που δίνει μαθήματα διδασκαλίας σε μιά Ελλάδα γονατισμένη, που της εφαρμόζουν με το ζόρι μιά θεραπεία τόσο επιτακτική και ανόητη όσο ήταν η ιατρική της εποχής του Μολιέρου, βασισμένη στη αφαίμαξη, μία ιατρική που ονειρεύονται ανοιχτά να την εφαρμόσουν μετά στους δικούς τους λαούς.
Δεν δεχόμαστε να χάνει ένα έθνος τη πολιτική του κυριαρχία, γιά πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, λόγω ενός απλού diktat οικονομικής απόδοσης των επενδύσεων των 1% προνομιούχων όλου του κόσμου, που μπορούσαν να αγοράσουν κρατικά ομόλογα.
Δεν θα επιτρέψουμε να συκοφαντηθεί ο ελληνικός λαός στη θέση μερικών κερδοσκόπων και αισχοκερδών όλου του κόσμου και των συνενόχων τους.
2. Ούτε να εκφραστεί με δημοψήφισμα.
3. Ο Τσώρτσιλ είχε πει αυτή τη περίφημη φράση μετά από το σύμφωνο του Μονάχου: «Μεταξύ του πολέμου και της ατιμίας διαλέξατε την ατιμία, θα έχετε το πόλεμο. ». Αλλά γνωρίζουμε λιγότερο το ότι ο Γκάντι από την Ινδία είχε δηλώσει : « Η Ευρώπη πούλησε τη ψυχή της γιά να υπάρξει στη γη 8 ημέρες παραπάνω. Η ειρήνη που η Ευρώπη κέρδισε στο Μόναχο, αποτελεί το θρίαμβο της βίας και είναι η ήττα της. ».
Δεν ξεχνάμε ότι ο στρατηγός Φωσέρ, ηγέτης της γαλλικής αποστολής βοηθείας εγκατεστημένη στη Πράγα, αηδιασμένος από το σύμφωνο του Μονάχου, είχε στείλει τη παραίτησή του στη γαλλική κυβέρνηση γιά να σωθεί η τιμή και είχε ζητήσει τη τσέχικη υπηκοότητα. Ο στρατηγός Λουί Ευγένιος Φωσέρ έζησε 20 χρόνια πλάι στο τσέχικο λαό. Επιστρέφοντας στη Γαλλία έγινε αντιστασιακός κατά τη ναζιστική κατοχή, έπειτα συνελλήφθει και εξορίστηκε στη Γερμανία απ΄όπου γύρισε ζωντανός το 1945.
4. Γιατί η Ελλάδα έδωσε στο κόσμο το δραστήριο μύθο της Αντιγώνης, ανίκητη εξέγερση της συνείδησης εναντίον της αυθαιρεσίας και της τυραννίας.
5. Γιατί η Ελλάδα έδωσε στην Ευρώπη το πρώτο σπόρο μιάς άμεσης δημοκρατίας (όχι αναθετουμένης σε μιά τάξη εκλεγέντων-επαγγελματιών, αλλά ασκουμένης αμέσως από κληρωτούς βουλευτές),
6. Και διότι η ενακτήρια πράξη που εγκαινίασε την Αθηναική Δημοκρατία πρώτος σπόρος - ακόμα εύθραυστος και ατελής βεβαίως - που αποφάσισε ο άρχοντας Σόλωνας το 594 π.Χ. ήταν ακριβώςη κατάργηση των χρεών και η γενική χειραφέτηση των πολιτών από τη δουλεία τους γιά τα προσωπικά τους χρέη. Αλλά ποιός το θυμάται ;
Ούτε ξεχνάμε την λαμπρή και ηρωική ελληνική αντίσταση, συμμετέχοντας σε μεγάλο βαθμό στην απελευθέρωση της Ευρώπης από το ναζισμό.
7. Αυτή η κηδεμονία θα σήμαινε ένα έρπον πραξικόπημα κατά της ευρωπαικής δημοκρατίας και τη προγραμματισμένη ασφυξία της ελληνικής κοινωνίας με την υλική και ηθική ταπείνωσή της η οποία αναγκαστικά θα παρέσυρε, σαν ένα ντόμινο, τις διπλανές χώρες, μεταξύ των οποίων και τη δική μας, στο ίδιο αποτέλεσμα, με το κίνδυνο μιάς προ-φασιστικής κρίσης.
8. Τη νύχτα της 24ης προς την 25η Νοεμβρίου 1942, η ανατίναξη της σιδηροδρομικής γέφυρας του Γοργοποτάμου, στο στρατηγικής σημασίας άξωνα Θεσσαλονίκης-Αθήνας, αποτελεί μιά μεγάλη από κοινού δράση δύο σημαντικών κινημάτων της ελληνικής αντίστασης, των κουμμουνιστικών ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ και των μη κουμμουνιστικών ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ, υποβοηθούμενων από Bρετανούς πράκτορες.
9. Ο σύλλογος Ν.e.u.f. οργανώνει στη Νάντη (Λουάρ και Βρετάννη, Γαλλία) τη Γιορτή των γλωσσών και των διαδρομών μνήμης της αντιφασιστικής Αντίστασης. Ο σύλλογος αυτός, το 1995, απαιτούσε την αυτοματισμένη διαφάνεια των δημόσιων λογιστικών μέσω Ιντερνέτ και το 1997 εγκαινίασε το « Ρεβεγιόν της Πρωτομαγιάς » μπροστά στο Χρηματιστήριο του Παρισιού, πρώτη δημοτική εκδήλωση του δυτικού κόσμου γιά το φόρο Τομπίν κατά της κερδοσκοπίας και εναντίων των φορολογικών παραδείσων. Ο Ν.e.u.f. πήρε επίσης τη πρωτοβουλία της « Εκκλησης των Αντιστασιακών προς τις νέες γενιές της 8ης Μαρτίου 2004 » (με την ATTAC) και της λεγομένης Δήλωσης «Δεκαπόλ, Δέκα καινούργια δικαιώματα γιά τον προσεχή αιώνα ».
http://lucky.blog.lemonde.fr/2006/11/13/video-et-texte-de-lappel-des-resistants-traductions/
http://cf.groups.yahoo.com/group/LeMonde-etLaResistance/message/2
http://lucky.blog.lemonde.fr/2005/09/18/2005_09_decapol_dekapol/
Solidarity with the Greek people !
I, too, am Greek !
We demand double nationality !
Enfuriated by the cowardice and lack of imagination of the Western
governments—including our own (1)—towards the dictatorship of the
financial markets;
And disgusted by the current humiliations being imposed on the Greek
people, shamefully accused of excess and dishonesty, pronounced guilty
without being allowed a defence (2), condemned to endless austerity
and penitant contrition, in a language that evokes 1940 and Pétain
with its "moral order," "effort" and "spirit of joy;"
And certainly not forgotting those who now sacrifice Greece to the
financial speculators, pretend that "economic fascism" will content
itself with the little countries, sparing themselves...
... those same people who abandoned Czechoslovakia to Adolf Hitler in
Munich in 1938, hoping that he would be satisfied with this new prey,
following the cowardice shown to the Spanish republicans (3);
We will no longer support these nouveaux riches (the triumphant 1% of
the globalised world), who ignore the moral debt that humanity owes to
the Greek nation (4), which sowed the first seeds of direct democracy
(5), based precisely on the abolition of debts and the emancipation of
citizens reduced to slavery by their indebtedness 2500 years ago (6).
For all these reasons, we are all Greeks. We want to send a clear
signal right now that we will no longer collaborate a minute longer in
passivity towards the financial regime imposed on Greece (7). We wish
to express our solidarity with Greece, and to share, at least
symbolically, the fate of its people.
We therefore ask for dual Greek nationality, by making a formal
request to the Greek ambassador in our country. We will launch this
campaign with a list of primary signatories on the 24 November 2011, a
date that is also the anniversary of a significant action by the Greek
resistance at the Gorgopotamos Viaduct on the night of the 24/25
November 1942 (8).
"Declaration of Nantes for Greece," 11/11/11.
"Your excellency, in solidarity with your country, I, the undersigned.............. request personally to be counted at heart a Greek, to enjoy the rights and duties of dual nationality, and to express this international citizenship with a view to the establishment of universal democracy in liberty and equality, twenty-five centuries after the time of Solon, Clisthene, and Pericles. Thanks in advance for your response, and in fraternity with your people. "
My name, town and country of residence follow, along with my profession and other relevant personal information (blogger, musician, father, student, Hellenist, age, etc.): FAMILY NAME, First name............ Town........... Country of residence....... Profession and other personal information................. Where to send it ? In France, send a letter to l'Ambassade de Grèce, République hellénique, 17 rue Auguste-Vacquerie, 75116 Paris (Telephone : 01 47 23 72 28, Fax : 01 47 23 73 85 ).
Copy and paste this text, or write a personalised letter to the embassy. When you have done so, send a copy to the following list of
email addresses (copy/paste the entire line):
mfapar@wanadoo.fr, grinfoamb.paris@wanadoo.fr, info@amb-grece.fr, grpresse@magic.fr, jesuisgrec@numericable.fr,
(The first address is that of the Greek embassy in Paris, the next two
are those of its press office and communications office which must be
informed of your application, the fourth is the Greek office at the
Council of Europe in Strasbourg, and the latter is the liaison address
for this initiative for information and coordination).
You can also post a personal comment on the dedicated blog:
http//:www.jesuisgrec.blogspot.fr
This personal and collective response of a request for Greek
nationality belongs only to those who undertake it, and is not
directed by any party or institution. It has been proposed by the
N.e.u.f. cultural association ("Nantes Est Une Fête! ", note 9)
Notes on the call for solidarity:
Note 1: We will never forget the paternalistic disdain displayed
towards Greece by the leaders of Germany and France, an arrogant and
vexatious attitude, made all the more scandalous by the fact that it
is these two countries whose major arms deals with Greece have ruined
the country.
We are shamed by the Merkel-Sarkozy couple, who lecture at Greece when
it is down, forcing upon them a treatment that is as highhanded and
inept as that of the bloodletting physicians of old, medicine which
they next plan to administer to their own people.
We cannot accept that, for the first time in the history of mankind, a
country will lose its political sovereignty at the diktat of financial
markets, merely to defend the investments of the privileged 1% of the
world, who have bought themselves government bonds.
We will not allow these slanders towards the Greek people to pass,
while the responsibilities of the profitmongers and international
traffickers and their accomplices remain ignored.
Note 2: Nor even to express themselves in a referendum.
Note 3: Churchill's well known comment after Munich: "You were given
the choice between war and dishonour. You chose dishonour and you will have war." Gandhi's comment from India is less well known: "Europe has sold her soul for the sake of seven-days’ earthly existence. The peace Europe gained at Munich is a triumph of violence; it is also its
defeat."
We do not forget General Faucher, the French mission chief in Prague,
who, sickened by the Munich agreement, submitted an honourable
resignation to the French government, and then requested Czech
citizenship. General Louis-Eugène Faucher (1874-1964) had lived for
twenty years among the Czech people. On his return to France, he
joined the resistance against the Nazi occupation, was arrested and
deported to Germany, and survived to return home in 1945.
Note 4: Because Greece has given the world the inspiring myth of
Antigone, the unconquerable defiance of conscience in the face of
arbitrary tyranny;
Note 5: Because Greece gave Europe the first seeds of direct democracy
(not delegated to a class of professionals, but exercised directly by
an assembly and by drawing lots),
Note 6: And because the first act of the newborn Athenian democracy,
though but a fragile and imperfect shoot, under the rule of Solon in
594 BCE, was precisely the abolition of debts and the general
emancipation of citizens reduced to slavery by personal indebtedness.
But who remembers that?
We do not forget the eminent and heroic Greek resistance, which
strongly participated in the liberation of Europe from Nazism.
Note 7: The controls imposed on Greece are a blatant coup d'etat
against European democracy, a deliberate suffocation of its civil
society, a material and moral humiliation of its people, which will
inevitably spread in a domino effect to neighbouring countries,
including our own, with a risk of pre-fascist crisis.
Note 8: On the night of the 24/25 November 1942, the destruction of
the strategic Gorgopotamos railway viaduct between Thessaloniki and
Athens was an important joint action between two major elements of the
Greek resistance: the communist EAM-ELAS and the non-communist
EDES-EOEA, with the support of British special forces.
Note 9: The N.e.u.f association organises the Fête des langues
(Festival of languages) and walking tours commemorating the resistance against fascism in Nantes (Pays de la Loire/Brittany, France). This association was instrumental in achieving the transparent publication of public finances on the internet in 1995, and in 1997 launched the "Réveillon de 1er mai" (Eve of the 1st of May) outside the Paris Bourse (Stock exchange), the first demonstration in the western world for the Tobin tax on financial speculation and against tax havens.
N.e.u.f. also participated in the "Call to the youth for resistance"
of the 8 March 2004 with ATTAC, and the Décapol Declaration for Ten
new rights for the coming century.
http://lucky.blog.lemonde.fr/2006/11/13/video-et-texte-de-lappel-des-resistants-traductions/
http://cf.groups.yahoo.com/group/LeMonde-etLaResistance/message/2
http://lucky.blog.lemonde.fr/2005/09/18/2005_09_decapol_dekapol/
Technical notes:
There is a general Greek consulate in Marseille, as well as twenty or
so honorary consulates in other French towns. Consult the list here:
http://www.levoyageur.net/ambassade.php?pays=GRECE
A Greek flag measuring 1 x 1.5m with a pole, costs around 30 euros
from a specialised shop. A small table flag costs about 3 euros.
The photo overleaf shows the Greek flag flying over the Acropolis in
Athens, an important site for remembrance of the anti-nazi resistance.
ΓΑΛΛΙΚΑ:
Εκκληση της Νάντης (Γαλλίας) γιά την Ελλάδα, 11/11/11
Εκκληση
Λόγω αλληλεγγύης είμαι και εγώ Ελληνας, Ελληνίδα!
Ζητάμε τη διπλή υπηκοότητα
Επειδή ο ελληνικός λαός ταπεινώνεται, ας είμαστε αλληλέγγυοι ενάντια στους πλούσιους όλου του κόσμου. Ας ζητήσουμε όλοι, συμβολικά, την ελληνική υπηκοότητα!
Αγανακτισμένοι από τη δειλία και την έλλειψη οράματος των δυτικών κυβερνήσεων - μεταξύ των οποίων και η δική μας (1) - ενάντια στη δικτατορία των χρηματαγορών,
και εξαγριωμένοι από τη ταπείνωση στην οποία υπόκειται σήμερα ο ελληνικός λαός, κατηγορούμενος αδιάντροπα γιά ασωτεία και απάτη, συλλογικά υποδεικνειούμενος ως ένοχος χωρίς να μπορέσει να αυτουπερασπισθεί (2), καταδικασμένος σε μιά ατελείωτη λιτότητα και στη μετάνεια με όρους που θυμίζουν το λόγο του στρατάρχη Πεταίν το 1940 γιά την ηθική τάξη, «τη προσπάθεια » και «το πνεύμα ηδονής»,
Εμείς μάλιστα δεν ξεχνάμε ότι αυτοί που σήμερα θυσιάζουν την Ελλάδα στο βωμό της κερδοσκοπίας, κάνοντας πως ελπίζουν ότι ο οικονομικός φασισμός θα ικανοποιηθεί με αυτή τη μικρή χώρα και ότι οι ίδιοι θα γλυτώσουν...
.... είναι αυτοί οι ίδιοι που εγκατέλειψαν τη Τσεχοσλοβακία στον Αδόλφο Χίτλερ στο Μόναχο το 1938, ελπίζοντας πως θα του αρκούσε αυτή η καινούργια λεία που του προσέφεραν, αφού είχαν πριν παρατήσει τη δημοκρατική Ισπανία (3).
Δεν αντέχουμε πιά να βλέπουμε τους νεόπλουτους (1% του πληθυσμού παγκοσμίως) να θριαμβεύουν, αγνοώντας το αληθινό ηθικό χρέος που η Ανθρωπότητα οφείλει στο ελληνικό έθνος (4), διότι έδωσε στη Ευρώπη το πρώτο σπόρο μιάς άμεσης δημοκρατίας (5), βασισμένης ακριβώς στη κατάργηση των χρεών και στη χειραφέτηση των πολιτών από τη δουλεία τους γιά τα χρέη αυτά, πριν 2500 χρόνια (6).
Γιά όλους αυτούς τους λόγους, είμαστε όλοι Ελληνες και Ελληνίδες.
Συνεπώς, ήρθε η ώρα γιά να μη συνεργαστούμε, με τη παθητικότητά μας, ούτε μιά στιγμή παραπάνω στην οικοινιμική υποταγή της Ελλάδας (7). Ετσι θέλουμε, με ένα σαφές σήμα, να είμαστε αλληλέγγυοι με την Ελλάδα και να μοιραστούμε, τουλάχιστον συμβολικά, τη τύχη του λαού της.
Οπότε ζητάμε σήμερα να τύχουμε της Ελληνικής υπηκοότητας και απευθύνουμε επίσημη αίτηση στην Ελληνική Πρεσβεία της χώρας μας, θα δημοσιοποιήσουμε δε αυτή τη ενέργεια με μία πρώτη λίστα υπογραφών, στις 24 Νοεμβρίου 2011, επέτειο μιάς σημαντικής δράσης της Ελληνικής αντίστασης, που έγινε στη γέφυρα του Γοργοπόταμου τη νύχτα της 24ης προς την 25η Νοεμβρίου 1942 (8).
Κύριε Πρέσβη,
Αλληλέγγυος/η προς τη χώρα σας, ο/η υπογράφων/ουσα ζητώ προσωπικά να καταμετρηθώ ως Ελληνας/ιδα από καρδιάς και να αποκτήσω τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όσων έχουν διπλή υπηκοότητα, γιά να ασκήσω αυτή τη διεθνική εθνικότητα με σκοπό να εγκαθιδρύσουμε μία παγκόσμια δημοκρατία ελευθερίας και ισότητας, 25 αιώνες μετά το Σόλωνα, το Κλεισθένη και το Περικλή.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων γιά την απάντησή σας.
Με αδελφοσύνη προς το λαό σας.
ΟΝΟΜΑ............. ΕΠΩΝΥΜΟ..................... ΠΟΛΗ............... ΧΩΡΑ...............
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ Η ΙΔΙΟΤΗΤΑ.................................
Copy/paste το κείμενο αυτό ή στείλτε το δικό σας γράμμα στη πρεσβεία της χώρα σας και επίσης στείλετε ένα αντίγραφο στη ακόλουθη διεύθυνση του συλλόγου : jesuisgrec@numericable.fr
Μπορείτε επίσης να γράψετε ένα προσωπικό σχόλιο στο πιό κάτω blog :
http://jesuisgrec.blogspot.com/
Αυτή η προσωπική και συλλογική ενέργεια-αίτηση γιά την ελληνική υπηκοότητα ανήκει μόνο σε αυτούς και αυτές που την κάνουν και δεν την κατευθύνει κανένα κόμμα ή οργανισμός. Την προτείνει ο πολιτιστικός σύλλογος « Ν.e.u.f » « Nantes Est Une Fête ! » (H Νάντη είναι μιά γιορτή) (9).
Σημειώσεις κειμένου έκκλησης
1.Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τη πατερναλιστική περιφρόνηση των ηγετών της Γερμανίας και της Γαλλίας προς την Ελλάδα, αλαζονική και προσβλητική συμπεριφορά τόσο περισσότερο σκανδαλώδης εφόσον αυτές οι δύο χώρες προμηθεύουν πανάκριβα οπλικά συστήματα στην Ελλάδα.
Αισθανόμαστε ντροπή γιά το ζεύγος Μερκέλ-Σαρκοζί, που δίνει μαθήματα διδασκαλίας σε μιά Ελλάδα γονατισμένη, που της εφαρμόζουν με το ζόρι μιά θεραπεία τόσο επιτακτική και ανόητη όσο ήταν η ιατρική της εποχής του Μολιέρου, βασισμένη στη αφαίμαξη, μία ιατρική που ονειρεύονται ανοιχτά να την εφαρμόσουν μετά στους δικούς τους λαούς.
Δεν δεχόμαστε να χάνει ένα έθνος τη πολιτική του κυριαρχία, γιά πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, λόγω ενός απλού diktat οικονομικής απόδοσης των επενδύσεων των 1% προνομιούχων όλου του κόσμου, που μπορούσαν να αγοράσουν κρατικά ομόλογα.
Δεν θα επιτρέψουμε να συκοφαντηθεί ο ελληνικός λαός στη θέση μερικών κερδοσκόπων και αισχοκερδών όλου του κόσμου και των συνενόχων τους.
2. Ούτε να εκφραστεί με δημοψήφισμα.
3. Ο Τσώρτσιλ είχε πει αυτή τη περίφημη φράση μετά από το σύμφωνο του Μονάχου: «Μεταξύ του πολέμου και της ατιμίας διαλέξατε την ατιμία, θα έχετε το πόλεμο. ». Αλλά γνωρίζουμε λιγότερο το ότι ο Γκάντι από την Ινδία είχε δηλώσει : « Η Ευρώπη πούλησε τη ψυχή της γιά να υπάρξει στη γη 8 ημέρες παραπάνω. Η ειρήνη που η Ευρώπη κέρδισε στο Μόναχο, αποτελεί το θρίαμβο της βίας και είναι η ήττα της. ».
Δεν ξεχνάμε ότι ο στρατηγός Φωσέρ, ηγέτης της γαλλικής αποστολής βοηθείας εγκατεστημένη στη Πράγα, αηδιασμένος από το σύμφωνο του Μονάχου, είχε στείλει τη παραίτησή του στη γαλλική κυβέρνηση γιά να σωθεί η τιμή και είχε ζητήσει τη τσέχικη υπηκοότητα. Ο στρατηγός Λουί Ευγένιος Φωσέρ έζησε 20 χρόνια πλάι στο τσέχικο λαό. Επιστρέφοντας στη Γαλλία έγινε αντιστασιακός κατά τη ναζιστική κατοχή, έπειτα συνελλήφθει και εξορίστηκε στη Γερμανία απ΄όπου γύρισε ζωντανός το 1945.
4. Γιατί η Ελλάδα έδωσε στο κόσμο το δραστήριο μύθο της Αντιγώνης, ανίκητη εξέγερση της συνείδησης εναντίον της αυθαιρεσίας και της τυραννίας.
5. Γιατί η Ελλάδα έδωσε στην Ευρώπη το πρώτο σπόρο μιάς άμεσης δημοκρατίας (όχι αναθετουμένης σε μιά τάξη εκλεγέντων-επαγγελματιών, αλλά ασκουμένης αμέσως από κληρωτούς βουλευτές),
6. Και διότι η ενακτήρια πράξη που εγκαινίασε την Αθηναική Δημοκρατία πρώτος σπόρος - ακόμα εύθραυστος και ατελής βεβαίως - που αποφάσισε ο άρχοντας Σόλωνας το 594 π.Χ. ήταν ακριβώςη κατάργηση των χρεών και η γενική χειραφέτηση των πολιτών από τη δουλεία τους γιά τα προσωπικά τους χρέη. Αλλά ποιός το θυμάται ;
Ούτε ξεχνάμε την λαμπρή και ηρωική ελληνική αντίσταση, συμμετέχοντας σε μεγάλο βαθμό στην απελευθέρωση της Ευρώπης από το ναζισμό.
7. Αυτή η κηδεμονία θα σήμαινε ένα έρπον πραξικόπημα κατά της ευρωπαικής δημοκρατίας και τη προγραμματισμένη ασφυξία της ελληνικής κοινωνίας με την υλική και ηθική ταπείνωσή της η οποία αναγκαστικά θα παρέσυρε, σαν ένα ντόμινο, τις διπλανές χώρες, μεταξύ των οποίων και τη δική μας, στο ίδιο αποτέλεσμα, με το κίνδυνο μιάς προ-φασιστικής κρίσης.
8. Τη νύχτα της 24ης προς την 25η Νοεμβρίου 1942, η ανατίναξη της σιδηροδρομικής γέφυρας του Γοργοποτάμου, στο στρατηγικής σημασίας άξωνα Θεσσαλονίκης-Αθήνας, αποτελεί μιά μεγάλη από κοινού δράση δύο σημαντικών κινημάτων της ελληνικής αντίστασης, των κουμμουνιστικών ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ και των μη κουμμουνιστικών ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ, υποβοηθούμενων από Bρετανούς πράκτορες.
9. Ο σύλλογος Ν.e.u.f. οργανώνει στη Νάντη (Λουάρ και Βρετάννη, Γαλλία) τη Γιορτή των γλωσσών και των διαδρομών μνήμης της αντιφασιστικής Αντίστασης. Ο σύλλογος αυτός, το 1995, απαιτούσε την αυτοματισμένη διαφάνεια των δημόσιων λογιστικών μέσω Ιντερνέτ και το 1997 εγκαινίασε το « Ρεβεγιόν της Πρωτομαγιάς » μπροστά στο Χρηματιστήριο του Παρισιού, πρώτη δημοτική εκδήλωση του δυτικού κόσμου γιά το φόρο Τομπίν κατά της κερδοσκοπίας και εναντίων των φορολογικών παραδείσων. Ο Ν.e.u.f. πήρε επίσης τη πρωτοβουλία της « Εκκλησης των Αντιστασιακών προς τις νέες γενιές της 8ης Μαρτίου 2004 » (με την ATTAC) και της λεγομένης Δήλωσης «Δεκαπόλ, Δέκα καινούργια δικαιώματα γιά τον προσεχή αιώνα ».
http://lucky.blog.lemonde.fr/2006/11/13/video-et-texte-de-lappel-des-resistants-traductions/
http://cf.groups.yahoo.com/group/LeMonde-etLaResistance/message/2
http://lucky.blog.lemonde.fr/2005/09/18/2005_09_decapol_dekapol/
Solidarity with the Greek people !
I, too, am Greek !
We demand double nationality !
Enfuriated by the cowardice and lack of imagination of the Western
governments—including our own (1)—towards the dictatorship of the
financial markets;
And disgusted by the current humiliations being imposed on the Greek
people, shamefully accused of excess and dishonesty, pronounced guilty
without being allowed a defence (2), condemned to endless austerity
and penitant contrition, in a language that evokes 1940 and Pétain
with its "moral order," "effort" and "spirit of joy;"
And certainly not forgotting those who now sacrifice Greece to the
financial speculators, pretend that "economic fascism" will content
itself with the little countries, sparing themselves...
... those same people who abandoned Czechoslovakia to Adolf Hitler in
Munich in 1938, hoping that he would be satisfied with this new prey,
following the cowardice shown to the Spanish republicans (3);
We will no longer support these nouveaux riches (the triumphant 1% of
the globalised world), who ignore the moral debt that humanity owes to
the Greek nation (4), which sowed the first seeds of direct democracy
(5), based precisely on the abolition of debts and the emancipation of
citizens reduced to slavery by their indebtedness 2500 years ago (6).
For all these reasons, we are all Greeks. We want to send a clear
signal right now that we will no longer collaborate a minute longer in
passivity towards the financial regime imposed on Greece (7). We wish
to express our solidarity with Greece, and to share, at least
symbolically, the fate of its people.
We therefore ask for dual Greek nationality, by making a formal
request to the Greek ambassador in our country. We will launch this
campaign with a list of primary signatories on the 24 November 2011, a
date that is also the anniversary of a significant action by the Greek
resistance at the Gorgopotamos Viaduct on the night of the 24/25
November 1942 (8).
"Declaration of Nantes for Greece," 11/11/11.
"Your excellency, in solidarity with your country, I, the undersigned.............. request personally to be counted at heart a Greek, to enjoy the rights and duties of dual nationality, and to express this international citizenship with a view to the establishment of universal democracy in liberty and equality, twenty-five centuries after the time of Solon, Clisthene, and Pericles. Thanks in advance for your response, and in fraternity with your people. "
My name, town and country of residence follow, along with my profession and other relevant personal information (blogger, musician, father, student, Hellenist, age, etc.): FAMILY NAME, First name............ Town........... Country of residence....... Profession and other personal information................. Where to send it ? In France, send a letter to l'Ambassade de Grèce, République hellénique, 17 rue Auguste-Vacquerie, 75116 Paris (Telephone : 01 47 23 72 28, Fax : 01 47 23 73 85 ).
Copy and paste this text, or write a personalised letter to the embassy. When you have done so, send a copy to the following list of
email addresses (copy/paste the entire line):
mfapar@wanadoo.fr, grinfoamb.paris@wanadoo.fr, info@amb-grece.fr, grpresse@magic.fr, jesuisgrec@numericable.fr,
(The first address is that of the Greek embassy in Paris, the next two
are those of its press office and communications office which must be
informed of your application, the fourth is the Greek office at the
Council of Europe in Strasbourg, and the latter is the liaison address
for this initiative for information and coordination).
You can also post a personal comment on the dedicated blog:
http//:www.jesuisgrec.blogspot.fr
This personal and collective response of a request for Greek
nationality belongs only to those who undertake it, and is not
directed by any party or institution. It has been proposed by the
N.e.u.f. cultural association ("Nantes Est Une Fête! ", note 9)
Notes on the call for solidarity:
Note 1: We will never forget the paternalistic disdain displayed
towards Greece by the leaders of Germany and France, an arrogant and
vexatious attitude, made all the more scandalous by the fact that it
is these two countries whose major arms deals with Greece have ruined
the country.
We are shamed by the Merkel-Sarkozy couple, who lecture at Greece when
it is down, forcing upon them a treatment that is as highhanded and
inept as that of the bloodletting physicians of old, medicine which
they next plan to administer to their own people.
We cannot accept that, for the first time in the history of mankind, a
country will lose its political sovereignty at the diktat of financial
markets, merely to defend the investments of the privileged 1% of the
world, who have bought themselves government bonds.
We will not allow these slanders towards the Greek people to pass,
while the responsibilities of the profitmongers and international
traffickers and their accomplices remain ignored.
Note 2: Nor even to express themselves in a referendum.
Note 3: Churchill's well known comment after Munich: "You were given
the choice between war and dishonour. You chose dishonour and you will have war." Gandhi's comment from India is less well known: "Europe has sold her soul for the sake of seven-days’ earthly existence. The peace Europe gained at Munich is a triumph of violence; it is also its
defeat."
We do not forget General Faucher, the French mission chief in Prague,
who, sickened by the Munich agreement, submitted an honourable
resignation to the French government, and then requested Czech
citizenship. General Louis-Eugène Faucher (1874-1964) had lived for
twenty years among the Czech people. On his return to France, he
joined the resistance against the Nazi occupation, was arrested and
deported to Germany, and survived to return home in 1945.
Note 4: Because Greece has given the world the inspiring myth of
Antigone, the unconquerable defiance of conscience in the face of
arbitrary tyranny;
Note 5: Because Greece gave Europe the first seeds of direct democracy
(not delegated to a class of professionals, but exercised directly by
an assembly and by drawing lots),
Note 6: And because the first act of the newborn Athenian democracy,
though but a fragile and imperfect shoot, under the rule of Solon in
594 BCE, was precisely the abolition of debts and the general
emancipation of citizens reduced to slavery by personal indebtedness.
But who remembers that?
We do not forget the eminent and heroic Greek resistance, which
strongly participated in the liberation of Europe from Nazism.
Note 7: The controls imposed on Greece are a blatant coup d'etat
against European democracy, a deliberate suffocation of its civil
society, a material and moral humiliation of its people, which will
inevitably spread in a domino effect to neighbouring countries,
including our own, with a risk of pre-fascist crisis.
Note 8: On the night of the 24/25 November 1942, the destruction of
the strategic Gorgopotamos railway viaduct between Thessaloniki and
Athens was an important joint action between two major elements of the
Greek resistance: the communist EAM-ELAS and the non-communist
EDES-EOEA, with the support of British special forces.
Note 9: The N.e.u.f association organises the Fête des langues
(Festival of languages) and walking tours commemorating the resistance against fascism in Nantes (Pays de la Loire/Brittany, France). This association was instrumental in achieving the transparent publication of public finances on the internet in 1995, and in 1997 launched the "Réveillon de 1er mai" (Eve of the 1st of May) outside the Paris Bourse (Stock exchange), the first demonstration in the western world for the Tobin tax on financial speculation and against tax havens.
N.e.u.f. also participated in the "Call to the youth for resistance"
of the 8 March 2004 with ATTAC, and the Décapol Declaration for Ten
new rights for the coming century.
http://lucky.blog.lemonde.fr/2006/11/13/video-et-texte-de-lappel-des-resistants-traductions/
http://cf.groups.yahoo.com/group/LeMonde-etLaResistance/message/2
http://lucky.blog.lemonde.fr/2005/09/18/2005_09_decapol_dekapol/
Technical notes:
There is a general Greek consulate in Marseille, as well as twenty or
so honorary consulates in other French towns. Consult the list here:
http://www.levoyageur.net/ambassade.php?pays=GRECE
A Greek flag measuring 1 x 1.5m with a pole, costs around 30 euros
from a specialised shop. A small table flag costs about 3 euros.
The photo overleaf shows the Greek flag flying over the Acropolis in
Athens, an important site for remembrance of the anti-nazi resistance.
ΓΑΛΛΙΚΑ:
Thursday, December 22, 2011
Δεν αλλάζει η χρονιά χωρίς Βιβλιοπέλαγος στο παζάρι!
Αντιγράφω και προωθώ προκλητικά.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟΠΕΛΑΓΟΣ
ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΝ
ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ BAZAAR ΒΙΒΛΙΟΥ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 11 π.μ. – 11 μ.μ.
στο CAFE-BAR «ΣΠΕΙΡΑ», Μεσολογγίου 5, ΕΞΑΡΧΕΙΑ
● Κουβέντα δίπλα στο τζάκι
● Μεζέδες
● Συγγραφείς θα υπογράφουν τα βιβλία τους
●Haircut στις τιμές: 70% -10% έκπτωση
Η καλύτερη πρόταση για τα δώρα της τελευταίας στιγμής
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΟΠΕΛΑΓΟΣ
ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΝ
ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ BAZAAR ΒΙΒΛΙΟΥ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 11 π.μ. – 11 μ.μ.
στο CAFE-BAR «ΣΠΕΙΡΑ», Μεσολογγίου 5, ΕΞΑΡΧΕΙΑ
● Κουβέντα δίπλα στο τζάκι
● Μεζέδες
● Συγγραφείς θα υπογράφουν τα βιβλία τους
●Haircut στις τιμές: 70% -10% έκπτωση
Η καλύτερη πρόταση για τα δώρα της τελευταίας στιγμής
Monday, December 19, 2011
Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ από αύριο στο Nosotros
Το Κενό Δίκτυο παρουσιάζει τη θεατρική παράσταση
«Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ», του Ρομπέρτο Ατάυντε κάθε Τρίτη και Τετάρτη από αύριο μέχρι τις 8/2/2012 στο NOSOTROS. Είσοδος ελεύθερη. Κρατήσεις θέσεων : 6989403909
«Η μέθοδος της κυρίας Μαργαρίτας», του βραζιλιάνου συγγραφέα Ρομπέρτο Ατάυντε, είναι ένα σατιρικό έργο με θέμα την εξουσία σε όλες τις μορφές της. Ένα έργο βαθιά αναρχικό, αντιεξουσιαστικό και πιο επίκαιρο από ποτέ.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο συγγραφέας του έργου επιλέγει μια δασκάλα ως υποκείμενο άσκησης αυτής της εξουσίας, γιατί όλα ξεκινούν από την εκπαίδευση.
Η κυρία Μαργαρίτα είναι μια δασκάλα αποφασισμένη να επιβάλλει τη θέλησή της στους μαθητές της (το κοινό) με κάθε τρόπο (με γοητεία, με απειλές , με σεξουαλικές υποσχέσεις), με σκοπό να τους αφαιρέσει σιγά-σιγά κάθε ίχνος προσωπικότητας και να τους μετατρέψει σε άβουλα όντα υποταγμένα και έτοιμα ν’ αναπαράξουν και να διαιωνίσουν το συστημικό πρότυπο.
Η ίδια υπήρξε θύμα αυτού του συστήματος και τώρα είναι ο θύτης.
Η κυρία Μαργαρίτα είναι, η ίδια, ο μηχανισμός, είναι ο φαύλος κύκλος. Η κυρία Μαργαρίτα είναι η παιδική αθωότητα παραμορφωμένη από τις αθετημένες υποσχέσεις των ενηλίκων.
«Η μέθοδος της κυρίας Μαργαρίτας» είναι ένα έργο ξεκαρδιστικό και ταυτόχρονα τραγικά σοβαρό.
Εξαρτάται από εσάς, τους μαθητές της, πώς θα το δείτε. Αν είστε καλά παιδιά…η κυρία Μαργαρίτα θα σας ανταμείψει. Αν, όμως, δεν υπακούτε, θα είναι ανελέητη…
Ελάτε με τους κηδεμόνες σας ή χωρίς. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Για την έξοδο, δεν υποσχόμαστε τίποτα….
Συντελεστές
Μετάφραση-προσαρμογή: Τατιάνα Σκανάτοβιτς
Σκηνοθεσία-Σκηνογραφία: Δημήτρης Τιμπιλής
Φωτισμοί: Λουκάς Χατζής
Κοστούμια: Μίνα Γκοσέρ
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κωστάλα
Ερμηνεία: Τατιάνα Σκανάτοβιτς, Δημήτρης Βουτσινάς
Όλα όσα χρειάζεσαι εδώ.
Το ΝΕΚΡΟ ΔΕΡΜΑ του Αβράαμ Κάουα αύριο στο Έναστρον
Αύριο, Τρίτη 20 Δεκεμβρίου, στις 8μ.μ. θα γίνει η παρουσίαση του μυθιστορήματος του Αβραάμ Κάουα, ΝΕΚΡΟ ΔΕΡΜΑ, στο καφέ-βιβλιοπωλείο Έναστρον. Είμαι γνωστός φαν του ατόμου, οπότε θα πάω και θα γράψω τι είδα και άκουσα. Στο μεταξύ, κλοπιποστάρω το δελτίο Τύπου:
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΝΕΚΡΟ ΔΕΡΜΑ
Οι Εκδόσεις Jemma Press σας προσκαλούν στην παρουσίαση του μυθιστορήματος του Αβραάμ Κάουα ΝΕΚΡΟ ΔΕΡΜΑ την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου και ώρα 20:00, στο καφέ βιβλιοπωλείο Έναστρον, Σόλωνος 101 τηλ. 210 3828161.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Σπύρος Βρετός – δημοσιογράφος και μεταφραστής
Γιάννης Δεληολάνης – κριτικός κιν/φου, συγγραφέας – ποιητής και διευθυντής του ιστότοπου cinetime.gr
ΝΕΚΡΟ ΔΕΡΜΑ
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ
Συγγραφέας: Αβραάμ Κάουα
Επιμέλεια: Δημήτρης Αρβανίτης
256 Σελ. Τιμή (με Φ.Π.Α.): 13,50€
ISBN: 978-960-6732-69-0
Ένα χρόνο μετά τα τρομακτικά γεγονότα στο Ασήμι που Ουρλιάζει, ο ψυχίατρος Άμικους Κούσινγκ έρχεται στο Φρενοκομείο του Μπέλντιφρεν για να ερευνήσει τις αθέμιτες πρακτικές του εξαφανισμένου διευθυντή. Γεμάτο από ασθενείς χτυπημένους από την επιδημία της τρέλας που μαστίζει την Αγγλία, το Μπέλντιφρεν είναι ένας τόπος γεμάτος ανομολόγητες ιστορίες.
Σύντομα στην έρευνα του Κούσινγκ έρχεται να προστεθεί το σκοτεινό παρελθόν των ασθενών-θυμάτων τού πρώην διευθυντή. Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποιεί ο Κούσινγκ είναι ότι στο Μπέλντιφρεν τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, ούτε κατά διάνοια. Το δεύτερο, ότι βρίσκεται παγιδευμένος βαθιά μέσα στο Κουτί της Πανδώρας.
Είπαν για Το Ασήμι που Ουρλιάζει, την πρώτη ιστορία από Το Κουτί της Πανδώρας:
«Ένα μυστήριο σε ένα δωμάτιο κλειδωμένο, ένας φόνος πέρα από κάθε φαντασία, μια στοιχειωμένη ταινία: είναι το πιο αινιγματικό μυθιστόρημα τρόμου που έχω διαβάσει φέτος. Μακάβριοι χαρακτήρες, ανελέητοι ρυθμοί και η μια αιματηρή έκπληξη μετά την άλλη. Το Ασήμι που Ουρλιάζει τα έχει όλα!»
—Edward Lee, συγγραφέας των Τραμ 1852 και Μίστερ Τόρσο.
«Το βιβλίο παίρνει αμέσως φωτιά… εξαιρετικό γράψιμο… πειστικοί και απόλυτα διακριτοί χαρακτήρες… δράση συνεχής και ακατάπαυστη»
—Φανταστικά Χρονικά
«Ένα βιβλίο τρόμου που σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις και σε χτυπάει σαν πυγμάχος κάτω από τη μέση με σιδερογροθιά»
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΝΕΚΡΟ ΔΕΡΜΑ
Οι Εκδόσεις Jemma Press σας προσκαλούν στην παρουσίαση του μυθιστορήματος του Αβραάμ Κάουα ΝΕΚΡΟ ΔΕΡΜΑ την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου και ώρα 20:00, στο καφέ βιβλιοπωλείο Έναστρον, Σόλωνος 101 τηλ. 210 3828161.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Σπύρος Βρετός – δημοσιογράφος και μεταφραστής
Γιάννης Δεληολάνης – κριτικός κιν/φου, συγγραφέας – ποιητής και διευθυντής του ιστότοπου cinetime.gr
ΝΕΚΡΟ ΔΕΡΜΑ
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ
Συγγραφέας: Αβραάμ Κάουα
Επιμέλεια: Δημήτρης Αρβανίτης
256 Σελ. Τιμή (με Φ.Π.Α.): 13,50€
ISBN: 978-960-6732-69-0
Ένα χρόνο μετά τα τρομακτικά γεγονότα στο Ασήμι που Ουρλιάζει, ο ψυχίατρος Άμικους Κούσινγκ έρχεται στο Φρενοκομείο του Μπέλντιφρεν για να ερευνήσει τις αθέμιτες πρακτικές του εξαφανισμένου διευθυντή. Γεμάτο από ασθενείς χτυπημένους από την επιδημία της τρέλας που μαστίζει την Αγγλία, το Μπέλντιφρεν είναι ένας τόπος γεμάτος ανομολόγητες ιστορίες.
Σύντομα στην έρευνα του Κούσινγκ έρχεται να προστεθεί το σκοτεινό παρελθόν των ασθενών-θυμάτων τού πρώην διευθυντή. Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποιεί ο Κούσινγκ είναι ότι στο Μπέλντιφρεν τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, ούτε κατά διάνοια. Το δεύτερο, ότι βρίσκεται παγιδευμένος βαθιά μέσα στο Κουτί της Πανδώρας.
Είπαν για Το Ασήμι που Ουρλιάζει, την πρώτη ιστορία από Το Κουτί της Πανδώρας:
«Ένα μυστήριο σε ένα δωμάτιο κλειδωμένο, ένας φόνος πέρα από κάθε φαντασία, μια στοιχειωμένη ταινία: είναι το πιο αινιγματικό μυθιστόρημα τρόμου που έχω διαβάσει φέτος. Μακάβριοι χαρακτήρες, ανελέητοι ρυθμοί και η μια αιματηρή έκπληξη μετά την άλλη. Το Ασήμι που Ουρλιάζει τα έχει όλα!»
—Edward Lee, συγγραφέας των Τραμ 1852 και Μίστερ Τόρσο.
«Το βιβλίο παίρνει αμέσως φωτιά… εξαιρετικό γράψιμο… πειστικοί και απόλυτα διακριτοί χαρακτήρες… δράση συνεχής και ακατάπαυστη»
—Φανταστικά Χρονικά
«Ένα βιβλίο τρόμου που σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις και σε χτυπάει σαν πυγμάχος κάτω από τη μέση με σιδερογροθιά»
"Επιβίωση" κι όχι ψευτοζωή!
Κλοπιποστάρω και πάλι κείμενο της Επιβίωσης
ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ Ή ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ;
Πολυπληθής ήταν η τελευταία συνέλευση της «επιβίωσης». Άτομα και συλλογικότητες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα δείχνοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη τους και επιβεβαιώνοντας το «όταν χτυπάνε έναν από εμάς, είναι σαν να μας χτυπάνε όλους».
Έτσι κανονίστηκε η σίτιση των αστέγων, εκ περιτροπής στα τρία στέκια: μεταναστών, yol, Micropolis. Σε κάποια φάση που η συζήτηση είχε αναλωθεί πολύ στα πρακτικά ζητήματα της σίτισης, ένας μετανάστης ζήτησε τον λόγο και μας διαφώτισε όλους όσον αφορά το «πραγματικό πρόβλημα». Αφού σαν σύνολο οι μετανάστες μας έκαναν την πολύ σοβαρή ερώτηση εάν θα είχε κάποιο νόημα ή αποτέλεσμα το να κάνουν απεργία πείνας και εμείς τους είπαμε ότι «όχι κατά την γνώμη μας, αφού πλέον μας έχουν πάρει το κτήριο και αφού οι ¨ανθρωπιστικές¨ προσφορές περισσεύουν..»
ΜΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑΝ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ Η ΣΙΤΙΣΗ ΟΣΟ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗ. Ότι είναι πολύ ταλαιπωρημένοι τα τελευταία χρόνια με το συνεχές κυνήγι της πραγματικής επιβίωσης, με το άγχος για τα χαρτιά τους, με το συνεχές πήγαινε-έλα μέσα στην ελλάδα με κυρίαρχο σταθμό την πάτρα και την ηγουμενίτσα, όπου έχουν «απολαύσει» πολλάκις τις ρατσιστικές-φασιστικές εκδηλώσεις εναντίον τους από την αστυνομία αλλά και από τους έλληνες-ρατσιστές-¨φιλήσυχους πολίτες¨. Μας έκαναν σαφές ότι ένα κομμάτι ψωμί θα βρουν να το φάνε, όπως το έβρισκαν άλλωστε και πριν την «επιβίωση» αλλά αυτό που δεν θα ξαναβρούν είναι το ότι όλοι εμείς που γίναμε συν-τροφοι μέσα στην «επιβίωση» μοιραζόμασταν μεν την τροφή αλλά και ένα στόχο και μια κοινή προσπάθεια. Ένα αναντικατάστατο κοινό μέτωπο αγώνα μεταναστών-ελλήνων που στεγάζονταν σε εκείνο το κτήριο.
Είναι πολύ διαφορετικό να δίνεις στον άλλο «ένα κομμάτι ψωμί» ή ρούχα ή να τον βοηθήσεις με τα χαρτιά του ή οποιαδήποτε άλλη βοήθεια, αλλά να τον κάνεις με έναν τρόπο –που δεν το θέλεις ούτε εσύ, αλλά ισχύει στις ανθρώπινες σχέσεις- να αισθάνεται «ευγνώμων ή υπόχρεος» [φιλανθρωπία] ενώ είναι πολύ διαφορετικό αυτός ο ίδιος να κινητοποιηθεί για την ελευθερία του, τα δικαιώματά του, την τροφή του μαζί με εσένα που είσαι αλληλέγγυος [Αγώνας]. Αυτό ήταν το μήνυμα των μεταναστών στην τελευταία συνέλευση.
Ειπώθηκε και από αλληλέγγυο που ήταν μέσα και που είδε τα πράγματα από κοντά ότι η ψυχολογία αυτών των ανθρώπων άλλαξε εντελώς προς το καλύτερο από την στιγμή που άρχισαν οι εργασίες μέσα στην κατάληψη και περάσανε από την φάση «βρίσκουμε τυχαία και πρόσκαιρα ένα πιάτο φαί» στην φάση «κερδίζουμε αυτό το πιάτο με την εργασία μας και δεν αισθανόμαστε ότι μας δίνουν ελεημοσύνη, είμαστε χρήσιμοι και δεν δουλεύουμε πλέον για κάποιους άλλους αλλά για εμάς τους ίδιους, για όλου».
Ούτως ή άλλως ήταν και οι ίδιοι μετανάστες που βίωσαν την κρατική καταστολή και την αστυνομική αυθαιρεσία την τρίτη 13/12 και κατάλαβαν με τον πλέον ρεαλιστικό τρόπο τι σημαίνει κατάληψη και τα ρίσκα που αυτή περιλαμβάνει. Αλλά και όλοι οι άνθρωποι που συμμετείχαν στην κατάληψη είναι διατεθειμένοι να ξαναπάρουν αυτά τα ρίσκα. Η εμπειρία όλων αυτών των ανθρώπων μέσα στην «επιβίωση» ανέδειξε άλλη μια φορά την αξία της συλλογικότητας και της αυτοργάνωσης, βιώματα που είναι αναντικατάστατα και δεν καλύπτονται από μία μονόδρομη σχέση φιλανθρωπίας. Θέλουν να προσφέρουν και το απέδειξαν με τις ατελείωτες ώρες που αφιλοκερδώς και με περίσσεια όρεξη έκαναν εργασίες μέσα στην κατάληψη, με στόχο να στεγάσουν και άλλους ανθρώπους που το είχαν ανάγκη.
Πέρα από την σίτιση-στέγαση, πέρα από την κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών, το γεγονός ότι ήμασταν πολύ κοντά στην πραγμάτωση αλληλοδιδακτικών μαθημάτων γλώσσας (που ήδη λάμβαναν χώρα στην κατάληψη), εργαστήρι κατασκευής κοσμημάτων και μικροαντικειμένων, φυσιοθεραπευτηρίου, κομμωτηρίου, εργαστηρίου κοπτικής-ραπτικής, εργαστήριου παρασκευής γλυκών του κουταλιού, εργαστήρι μεταποίησης σκουπιδιών και ανακύκλωσης, (λίγες από τις προτάσεις, αλλά και σε κάθε συνέλευση προέκυπταν καινούριες ιδέες) όλα αυτά ήταν σημαντικά βήματα προς την κολλεκτιβοποίηση και την αυτοργάνωση των αναγκών μας, όλα αυτά είναι που ανακόπηκαν βίαια με την εκκένωση της κατάληψης, όλα αυτά είναι αυτά που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε σε μια νέα κατάληψη , και όλα αυτά είναι που τρομάζουν πραγματικά τους κρατικούς φορείς και θέλουν να τα αποτρέψουν με την δήθεν φιλανθρωπία τους.
Θεωρούμε το εγχείρημα πολύ σημαντικό για την διεύρυνση των δράσεων και των πρακτικών μας και καλούμε όσους το αντιλαμβάνονται αυτό να πάρουν μέρος σε αυτή την προσπάθεια, κατανοώντας ότι το κομμάτι της σίτισης και της στέγασης των μεταναστών είναι το ένα κομμάτι –πολύ σημαντικό- αλλά μέρος μόνο από όλα αυτά τα ελπιδοφόρα που θέλαμε να στεγάσουμε στην «επιβίωση».
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΒΛΗΤΟ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ
ΚΥΡΙΑΚΗ 18/12 5.00 ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΠΕΜΠΤΗ 22/12 6.00 ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.
ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ Ή ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ;
Πολυπληθής ήταν η τελευταία συνέλευση της «επιβίωσης». Άτομα και συλλογικότητες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα δείχνοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη τους και επιβεβαιώνοντας το «όταν χτυπάνε έναν από εμάς, είναι σαν να μας χτυπάνε όλους».
Έτσι κανονίστηκε η σίτιση των αστέγων, εκ περιτροπής στα τρία στέκια: μεταναστών, yol, Micropolis. Σε κάποια φάση που η συζήτηση είχε αναλωθεί πολύ στα πρακτικά ζητήματα της σίτισης, ένας μετανάστης ζήτησε τον λόγο και μας διαφώτισε όλους όσον αφορά το «πραγματικό πρόβλημα». Αφού σαν σύνολο οι μετανάστες μας έκαναν την πολύ σοβαρή ερώτηση εάν θα είχε κάποιο νόημα ή αποτέλεσμα το να κάνουν απεργία πείνας και εμείς τους είπαμε ότι «όχι κατά την γνώμη μας, αφού πλέον μας έχουν πάρει το κτήριο και αφού οι ¨ανθρωπιστικές¨ προσφορές περισσεύουν..»
ΜΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑΝ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ Η ΣΙΤΙΣΗ ΟΣΟ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗ. Ότι είναι πολύ ταλαιπωρημένοι τα τελευταία χρόνια με το συνεχές κυνήγι της πραγματικής επιβίωσης, με το άγχος για τα χαρτιά τους, με το συνεχές πήγαινε-έλα μέσα στην ελλάδα με κυρίαρχο σταθμό την πάτρα και την ηγουμενίτσα, όπου έχουν «απολαύσει» πολλάκις τις ρατσιστικές-φασιστικές εκδηλώσεις εναντίον τους από την αστυνομία αλλά και από τους έλληνες-ρατσιστές-¨φιλήσυχους πολίτες¨. Μας έκαναν σαφές ότι ένα κομμάτι ψωμί θα βρουν να το φάνε, όπως το έβρισκαν άλλωστε και πριν την «επιβίωση» αλλά αυτό που δεν θα ξαναβρούν είναι το ότι όλοι εμείς που γίναμε συν-τροφοι μέσα στην «επιβίωση» μοιραζόμασταν μεν την τροφή αλλά και ένα στόχο και μια κοινή προσπάθεια. Ένα αναντικατάστατο κοινό μέτωπο αγώνα μεταναστών-ελλήνων που στεγάζονταν σε εκείνο το κτήριο.
Είναι πολύ διαφορετικό να δίνεις στον άλλο «ένα κομμάτι ψωμί» ή ρούχα ή να τον βοηθήσεις με τα χαρτιά του ή οποιαδήποτε άλλη βοήθεια, αλλά να τον κάνεις με έναν τρόπο –που δεν το θέλεις ούτε εσύ, αλλά ισχύει στις ανθρώπινες σχέσεις- να αισθάνεται «ευγνώμων ή υπόχρεος» [φιλανθρωπία] ενώ είναι πολύ διαφορετικό αυτός ο ίδιος να κινητοποιηθεί για την ελευθερία του, τα δικαιώματά του, την τροφή του μαζί με εσένα που είσαι αλληλέγγυος [Αγώνας]. Αυτό ήταν το μήνυμα των μεταναστών στην τελευταία συνέλευση.
Ειπώθηκε και από αλληλέγγυο που ήταν μέσα και που είδε τα πράγματα από κοντά ότι η ψυχολογία αυτών των ανθρώπων άλλαξε εντελώς προς το καλύτερο από την στιγμή που άρχισαν οι εργασίες μέσα στην κατάληψη και περάσανε από την φάση «βρίσκουμε τυχαία και πρόσκαιρα ένα πιάτο φαί» στην φάση «κερδίζουμε αυτό το πιάτο με την εργασία μας και δεν αισθανόμαστε ότι μας δίνουν ελεημοσύνη, είμαστε χρήσιμοι και δεν δουλεύουμε πλέον για κάποιους άλλους αλλά για εμάς τους ίδιους, για όλου».
Ούτως ή άλλως ήταν και οι ίδιοι μετανάστες που βίωσαν την κρατική καταστολή και την αστυνομική αυθαιρεσία την τρίτη 13/12 και κατάλαβαν με τον πλέον ρεαλιστικό τρόπο τι σημαίνει κατάληψη και τα ρίσκα που αυτή περιλαμβάνει. Αλλά και όλοι οι άνθρωποι που συμμετείχαν στην κατάληψη είναι διατεθειμένοι να ξαναπάρουν αυτά τα ρίσκα. Η εμπειρία όλων αυτών των ανθρώπων μέσα στην «επιβίωση» ανέδειξε άλλη μια φορά την αξία της συλλογικότητας και της αυτοργάνωσης, βιώματα που είναι αναντικατάστατα και δεν καλύπτονται από μία μονόδρομη σχέση φιλανθρωπίας. Θέλουν να προσφέρουν και το απέδειξαν με τις ατελείωτες ώρες που αφιλοκερδώς και με περίσσεια όρεξη έκαναν εργασίες μέσα στην κατάληψη, με στόχο να στεγάσουν και άλλους ανθρώπους που το είχαν ανάγκη.
Πέρα από την σίτιση-στέγαση, πέρα από την κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών, το γεγονός ότι ήμασταν πολύ κοντά στην πραγμάτωση αλληλοδιδακτικών μαθημάτων γλώσσας (που ήδη λάμβαναν χώρα στην κατάληψη), εργαστήρι κατασκευής κοσμημάτων και μικροαντικειμένων, φυσιοθεραπευτηρίου, κομμωτηρίου, εργαστηρίου κοπτικής-ραπτικής, εργαστήριου παρασκευής γλυκών του κουταλιού, εργαστήρι μεταποίησης σκουπιδιών και ανακύκλωσης, (λίγες από τις προτάσεις, αλλά και σε κάθε συνέλευση προέκυπταν καινούριες ιδέες) όλα αυτά ήταν σημαντικά βήματα προς την κολλεκτιβοποίηση και την αυτοργάνωση των αναγκών μας, όλα αυτά είναι που ανακόπηκαν βίαια με την εκκένωση της κατάληψης, όλα αυτά είναι αυτά που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε σε μια νέα κατάληψη , και όλα αυτά είναι που τρομάζουν πραγματικά τους κρατικούς φορείς και θέλουν να τα αποτρέψουν με την δήθεν φιλανθρωπία τους.
Θεωρούμε το εγχείρημα πολύ σημαντικό για την διεύρυνση των δράσεων και των πρακτικών μας και καλούμε όσους το αντιλαμβάνονται αυτό να πάρουν μέρος σε αυτή την προσπάθεια, κατανοώντας ότι το κομμάτι της σίτισης και της στέγασης των μεταναστών είναι το ένα κομμάτι –πολύ σημαντικό- αλλά μέρος μόνο από όλα αυτά τα ελπιδοφόρα που θέλαμε να στεγάσουμε στην «επιβίωση».
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΒΛΗΤΟ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ
ΚΥΡΙΑΚΗ 18/12 5.00 ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΠΕΜΠΤΗ 22/12 6.00 ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.
Thursday, December 15, 2011
Αναπαραγωγή κειμένου για την επιβίωση
Πέρα από το ότι συμφωνώ αναπαράγω το κείμενο που έγραψαν αλληλέγγυοι με την κατάληψη Επιβίωση γιατί το θεωρώ ηθική μου υποχρέωσή...
ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΚΡΑΤΟΣ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ-ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ-ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΓΑΛΛΙΑΣ-ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΙΤΑΛΙΑΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ
Όλοι αυτοί επιστρατεύτηκαν για να κλείσει και να σφραγιστεί η κατάληψη «επιβίωση». Οι αστυνομικές δυνάμεις που κύκλωσαν από τις 7.00 το πρωί το τετράγωνο με κορδέλες και που είχαν διασκορπιστεί στα γύρω στενά ήταν πρωτοφανείς. Πράσινοι, μπλε, μαύροι και κάτι απίθανοι τύποι που ως ερπετοειδή με πολιτικά δουλεύουν στην μυστική αστυνομία του κράτους, ήταν παντού!
Τόσο πολύ φοβήθηκαν 30 άτομα; Μετανάστες και άστεγους, ανθρώπους που ήταν αποκλεισμένοι από το σύστημα για χρόνια με όλους τους τρόπους, και μετά από τόσα που τράβηξαν ήταν ευτυχισμένοι τις τελευταίες 60 μέρες που είχαν όχι στέγη αλλά στρώμα. Ήταν χαρούμενοι που ένιωσαν επιτέλους ότι δεν είναι μόνοι τους, ότι έχουν και παίρνουν δύναμη ο ένας από τον άλλο, ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι γύρω τους που χωρίς κανένα πολιτικό όφελος ή σκοπιμότητα τους συμπαραστέκονται και τους δείχνουν έμπρακτη αλληλεγγύη.
Τα συσσίτια είχαν δρομολογηθεί, με την περίσσεια φαγητών που άρχισε να συσσωρεύεται από την υπέρμετρη προσφορά του κόσμου, να τους γεμίζει ελπίδα ότι δεν θα ξαναπεινάσουν αφενός οι ίδιοι, αλλά και ότι θα μπορέσουν να δώσουν τροφή και σε άλλους άστεγους, που μόνο οι ίδιοι που έχουν βιώσει αυτήν την κατάσταση γνωρίζουν την αγριότητά της. Το σκεπτικό από την αρχή δεν ήταν «ας καβατζωθούμε εμείς κάπου και ό,τι θέλει ας γίνει» αλλά αντίθετα, χωρίς καμία προηγούμενη πολιτική εμπειρία, ονειρεύονταν να δημιουργήσουν μία σταθερή δομή τροφοδοσίας μέσα στην πόλη, φτιάχνοντας παράλληλα διαρκώς νέα δωμάτια για να μπορέσουν να στεγαστούν και άλλα άτομα.
Η αστυνομία και το κράτος μπορούν να κομπάζουν λοιπόν ότι εξουδετέρωσαν ένα ακόμα εσωτερικό εχθρό; Ότι καθάρισαν το μέρος και την πόλη τους από μία εστία μόλυνσης από τους «βρωμερούς άστεγους και μετανάστες»; [Λες και έτσι δεν πρόκειται να περιφέρονται όλο και περισσότεροι ρακένδυτοι, άστεγοι άνθρωποι στους δρόμους που ψάχνουν στα σκουπίδια δημιουργώντας την πιο ζοφερή απόδειξη ότι ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που ευνοεί ελάχιστους, ενώ πετάει στα σκουπίδια τους περισσότερους]; Ότι μία ακόμη φορά υπηρέτησαν πειθήνια και εξυπηρέτησαν τα συμφέροντα των μεγαλοαφεντικών τους, στην προκειμένη τον μεγαλοεπιχειρηματία, καθολική εκκλησία. Αν συνηθίζουμε να στηλιτεύουμε την απληστία της ορθόδοξης εκκλησίας α.ε τί πρέπει να πούμε για την καθολική οπού ήρθε η ίδια η γαλλίδα ηγουμένη να επιβλέψει την επιχείρηση της εκκένωσης, μη και πάει κάτι στραβά και αποτραπεί (!)
Μερικοί μπάτσοι ήταν αρκετά αστείοι καθώς ήθέλαν να μας πείσουν ότι στεναχωριούνται για την εκκένωση, δείχνοντας γλιτσερή ψευτοευαισθησία και για το οχτάχρονο κοριτσάκι της κατάληψης το οποίο φυσικά ήταν τρομοκρατημένο. Τα κροκοδείλια δάκρυα του οποιουδήποτε κρατικού φορέα δεν αντιστρέφουν την στυγνή πραγματικότητα ότι αυτοί οι άνθρωποι πετάχτηκαν στον δρόμο και ότι η όποια πρόσκαιρη φιλανθρωπία δεν λύνει το πραγματικό τους πρόβλημα, το πρόβλημα της φτώχιας που ανάλγητα αναπαράγει το σύστημα.
Πρόκειται για μια κατάφορη σκληρότητα και απογύμνωση του υποκριτικού ρόλου της εκκλησίας που λυμαίνεται την πίστη των ανθρώπων για να εδραιώνει την αυτοκρατορία της. Έχοντας μυριάδες ακίνητα και εκτάσεις σε όλο τον κόσμο, όντας κράτος εν κράτει σε ελλάδα, ιταλία, έχοντας κυριεύσει-υποδουλώσει πνευματικά σημαντικό μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, με αλαζονική εξουσία και επιδεικτικότητα δεν μπορεί να παραχωρήσει ένα κτήριο στους φτωχούς για τους οποίους οι σαπιοκοιλιάδες υποτίθεται ότι διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους;;!
Δεν είναι τόσο απλό όμως. Εάν αυτοί υπηρετούν τον Μαμωνά, εμείς όχι! Μια κατάληψη δεν είναι τόσο τα ντουβάρια της όσο οι άνθρωποι που συναποτελούν το έμψυχο δυναμικό της. Άνθρωποι που βλέπουν, κρίνουν, χειραφετούνται μέσα από τα συλλογικά βιώματα και που αποκτούν όλο και περισσότερη αυτοπεποίθηση για να πάρουν την ζωή στα χέρια τους. Και σίγουρα αυτό που έζησαν στις 13/12 δεν πρόκειται να το ξεχάσουν, πολύ απλά γιατί η αδικία δεν ξεγράφει από την συνείδηση.
Όλοι εμείς που είμαστε αλληλέγγυοι στην κατάληψη «επιβίωση» είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε μέχρι να βρεθεί μια μόνιμη λύσή, μια μόνιμη στέγη και μόνιμη εστία τροφοδοσίας μέσα στην πόλη για αυτούς τους ανθρώπους, για όλους τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Θα κάνουμε εμείς πάνω στη βάση της αλληλεγγύης, της ειρηνικής συνύπαρξης ντόπιων και μεταναστών αυτό που αυτοί υποκριτικά διακηρύττουν αλλά στην πραγματικότητα ελάχιστα από αυτά που μπορούν κάνουν αυτοί οι υπηρέτες του χρήματος.
Καλούμε όλους τους ανθρώπους με ευαισθησία στην πόλη να αγκαλιάσουν αυτούς τους 30 ανθρώπους και μαζί να ξαναφιάξουμε ένα χώρο που αυτή τη φορά η Αλληλεγγύη θα τον κάνει απόρθητο.
Θέλουμε να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας και η Αυτοργάνωση να γίνει πράξη μέσα από αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις και την δημιουργία επαγγελματικών κολλεκτίβων όπου ο καθένας θα εργάζεται για να δημιουργήσει και να προσφέρει στους γύρω του αφιλοκερδώς. Να φιάξουμε μια κοινότητα όπου όλοι θα ευημερούν και όπου θα εξαλειφθούν οι ανταγωνισμοί, η δυστυχία και η εξαθλίωση που προωθεί το υπάρχον, ξεκάθαρα εχθρικό προς τον άνθρωπο σύστημα.
Όλα αυτά «κατοικούν» μες το κεφάλι μας και από εκεί δεν τα κάνει έξωση κανείς.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΒΛΗΤΟ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΚΡΑΤΟΣ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ-ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ-ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΓΑΛΛΙΑΣ-ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΙΤΑΛΙΑΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ
Όλοι αυτοί επιστρατεύτηκαν για να κλείσει και να σφραγιστεί η κατάληψη «επιβίωση». Οι αστυνομικές δυνάμεις που κύκλωσαν από τις 7.00 το πρωί το τετράγωνο με κορδέλες και που είχαν διασκορπιστεί στα γύρω στενά ήταν πρωτοφανείς. Πράσινοι, μπλε, μαύροι και κάτι απίθανοι τύποι που ως ερπετοειδή με πολιτικά δουλεύουν στην μυστική αστυνομία του κράτους, ήταν παντού!
Τόσο πολύ φοβήθηκαν 30 άτομα; Μετανάστες και άστεγους, ανθρώπους που ήταν αποκλεισμένοι από το σύστημα για χρόνια με όλους τους τρόπους, και μετά από τόσα που τράβηξαν ήταν ευτυχισμένοι τις τελευταίες 60 μέρες που είχαν όχι στέγη αλλά στρώμα. Ήταν χαρούμενοι που ένιωσαν επιτέλους ότι δεν είναι μόνοι τους, ότι έχουν και παίρνουν δύναμη ο ένας από τον άλλο, ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι γύρω τους που χωρίς κανένα πολιτικό όφελος ή σκοπιμότητα τους συμπαραστέκονται και τους δείχνουν έμπρακτη αλληλεγγύη.
Τα συσσίτια είχαν δρομολογηθεί, με την περίσσεια φαγητών που άρχισε να συσσωρεύεται από την υπέρμετρη προσφορά του κόσμου, να τους γεμίζει ελπίδα ότι δεν θα ξαναπεινάσουν αφενός οι ίδιοι, αλλά και ότι θα μπορέσουν να δώσουν τροφή και σε άλλους άστεγους, που μόνο οι ίδιοι που έχουν βιώσει αυτήν την κατάσταση γνωρίζουν την αγριότητά της. Το σκεπτικό από την αρχή δεν ήταν «ας καβατζωθούμε εμείς κάπου και ό,τι θέλει ας γίνει» αλλά αντίθετα, χωρίς καμία προηγούμενη πολιτική εμπειρία, ονειρεύονταν να δημιουργήσουν μία σταθερή δομή τροφοδοσίας μέσα στην πόλη, φτιάχνοντας παράλληλα διαρκώς νέα δωμάτια για να μπορέσουν να στεγαστούν και άλλα άτομα.
Η αστυνομία και το κράτος μπορούν να κομπάζουν λοιπόν ότι εξουδετέρωσαν ένα ακόμα εσωτερικό εχθρό; Ότι καθάρισαν το μέρος και την πόλη τους από μία εστία μόλυνσης από τους «βρωμερούς άστεγους και μετανάστες»; [Λες και έτσι δεν πρόκειται να περιφέρονται όλο και περισσότεροι ρακένδυτοι, άστεγοι άνθρωποι στους δρόμους που ψάχνουν στα σκουπίδια δημιουργώντας την πιο ζοφερή απόδειξη ότι ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που ευνοεί ελάχιστους, ενώ πετάει στα σκουπίδια τους περισσότερους]; Ότι μία ακόμη φορά υπηρέτησαν πειθήνια και εξυπηρέτησαν τα συμφέροντα των μεγαλοαφεντικών τους, στην προκειμένη τον μεγαλοεπιχειρηματία, καθολική εκκλησία. Αν συνηθίζουμε να στηλιτεύουμε την απληστία της ορθόδοξης εκκλησίας α.ε τί πρέπει να πούμε για την καθολική οπού ήρθε η ίδια η γαλλίδα ηγουμένη να επιβλέψει την επιχείρηση της εκκένωσης, μη και πάει κάτι στραβά και αποτραπεί (!)
Μερικοί μπάτσοι ήταν αρκετά αστείοι καθώς ήθέλαν να μας πείσουν ότι στεναχωριούνται για την εκκένωση, δείχνοντας γλιτσερή ψευτοευαισθησία και για το οχτάχρονο κοριτσάκι της κατάληψης το οποίο φυσικά ήταν τρομοκρατημένο. Τα κροκοδείλια δάκρυα του οποιουδήποτε κρατικού φορέα δεν αντιστρέφουν την στυγνή πραγματικότητα ότι αυτοί οι άνθρωποι πετάχτηκαν στον δρόμο και ότι η όποια πρόσκαιρη φιλανθρωπία δεν λύνει το πραγματικό τους πρόβλημα, το πρόβλημα της φτώχιας που ανάλγητα αναπαράγει το σύστημα.
Πρόκειται για μια κατάφορη σκληρότητα και απογύμνωση του υποκριτικού ρόλου της εκκλησίας που λυμαίνεται την πίστη των ανθρώπων για να εδραιώνει την αυτοκρατορία της. Έχοντας μυριάδες ακίνητα και εκτάσεις σε όλο τον κόσμο, όντας κράτος εν κράτει σε ελλάδα, ιταλία, έχοντας κυριεύσει-υποδουλώσει πνευματικά σημαντικό μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, με αλαζονική εξουσία και επιδεικτικότητα δεν μπορεί να παραχωρήσει ένα κτήριο στους φτωχούς για τους οποίους οι σαπιοκοιλιάδες υποτίθεται ότι διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους;;!
Δεν είναι τόσο απλό όμως. Εάν αυτοί υπηρετούν τον Μαμωνά, εμείς όχι! Μια κατάληψη δεν είναι τόσο τα ντουβάρια της όσο οι άνθρωποι που συναποτελούν το έμψυχο δυναμικό της. Άνθρωποι που βλέπουν, κρίνουν, χειραφετούνται μέσα από τα συλλογικά βιώματα και που αποκτούν όλο και περισσότερη αυτοπεποίθηση για να πάρουν την ζωή στα χέρια τους. Και σίγουρα αυτό που έζησαν στις 13/12 δεν πρόκειται να το ξεχάσουν, πολύ απλά γιατί η αδικία δεν ξεγράφει από την συνείδηση.
Όλοι εμείς που είμαστε αλληλέγγυοι στην κατάληψη «επιβίωση» είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε μέχρι να βρεθεί μια μόνιμη λύσή, μια μόνιμη στέγη και μόνιμη εστία τροφοδοσίας μέσα στην πόλη για αυτούς τους ανθρώπους, για όλους τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Θα κάνουμε εμείς πάνω στη βάση της αλληλεγγύης, της ειρηνικής συνύπαρξης ντόπιων και μεταναστών αυτό που αυτοί υποκριτικά διακηρύττουν αλλά στην πραγματικότητα ελάχιστα από αυτά που μπορούν κάνουν αυτοί οι υπηρέτες του χρήματος.
Καλούμε όλους τους ανθρώπους με ευαισθησία στην πόλη να αγκαλιάσουν αυτούς τους 30 ανθρώπους και μαζί να ξαναφιάξουμε ένα χώρο που αυτή τη φορά η Αλληλεγγύη θα τον κάνει απόρθητο.
Θέλουμε να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας και η Αυτοργάνωση να γίνει πράξη μέσα από αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις και την δημιουργία επαγγελματικών κολλεκτίβων όπου ο καθένας θα εργάζεται για να δημιουργήσει και να προσφέρει στους γύρω του αφιλοκερδώς. Να φιάξουμε μια κοινότητα όπου όλοι θα ευημερούν και όπου θα εξαλειφθούν οι ανταγωνισμοί, η δυστυχία και η εξαθλίωση που προωθεί το υπάρχον, ξεκάθαρα εχθρικό προς τον άνθρωπο σύστημα.
Όλα αυτά «κατοικούν» μες το κεφάλι μας και από εκεί δεν τα κάνει έξωση κανείς.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΒΛΗΤΟ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.
Wednesday, December 14, 2011
Από την κατάληψη "Επιβίωση"
Σήμερα 13 Δεκέμβρη, οι υπηρέτες του κράτους εξουσίας, κατ' εντολή του τάγματος των αδελφών του ελέους με πλήρη επίγνωση του τι κάνανε και χωρίς ίχνος ανθρωπιάς μας διώξανε από το σπίτι που εδώ και δυο μήνες παλεύαμε να φτιάξουμε. Διώξανε ανθρώπους σε οικονομική ανέχεια, φοιτητές, οικογένειες, αστέγους, μετανάστες και ξεριζώσανε ένα κομμάτι από την καρδιά μας, προκειμένου να διασφαλίσουν την περιουσία τους, ακόμη και αν η περιουσία αυτή είναι ένα ερειπωμένο κτήριο-φάντασμα.
Μας κάνανε να αντιληφθούμε, όμως, πως αυτούς τους μήνες αναπτύξαμε μια οικογενειακή σχέση που είναι πολύ δυνατότερη από αυτούς. Σήμερα στη συνέλευση που έγινε στο χώρο της “Βιοτεχνίας”, συνειδητοποιήσαμε πως η «Επιβίωση» δεν είναι το κτήριο αλλά οι άνθρωποι και η δυναμική τους. Απόφαση μας είναι η «Επιβίωση» να συνεχιστεί και έξω από τη Φράγκων 17. Αναγνωρίζοντας τα λάθη που έγιναν ως τώρα, στη διαχείριση και στον τρόπο λήψης αποφάσεων και με την απόφαση να μην επαναληφθούν, συνεχίζουμε δυναμικά.
Αντιμετωπίζουμε τα εξής θέματα και καλούμε όλο τον κόσμο της Θεσσαλονίκης αλλά και από οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ελλάδας να μας βοηθήσει:
α. Τα προσωπικά μας είδη και άλλα αντικείμενα αξίας (δομικό, ηλεκτρολογικό και υδραυλικό υλικό, έπιπλα, σκεπάσματα, προσφορές δικές σας) βρίσκονται μέσα και απαιτούμε να μας δοθούν πίσω. Λίγες ώρες (8:00-15:00) και δυο-τρία φορτηγά δεν είναι αρκετά για να μεταφερθούν όσα τόσο καιρό καταφέραμε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε.
β. Η δωρεάν σίτιση για όλους όσους το χρειάζονται που παρείχε ο χώρος διακόπηκε βιαίως. Υπάρχει άμεση ανάγκη κάλυψης των αναγκών σίτισης όσων διαβιούσαν στην κατάληψη αλλά και όσων άλλων στερούνται ένα πιάτο φαί.
γ. Μας παρέχεται στέγαση μέχρι τις 9 Ιανουαρίου. Ξέρουμε πολύ καλά πως αυτή η “φιλανθρωπική” κίνηση στόχο έχει να καλύψει το απάνθρωπο και βίαιο πρόσωπο της καταστολής της Επιβίωσης. Για μας η επιλογή ενός συλλογικού χώρου στέγασης και σίτισης δεν είναι μία λύση στο προσωπικό μας πρόβλημα, αλλά μία ευρύτερη απάντηση στα προβλήματα που προκαλεί η παγκόσμια κρίση.
Αυτά είναι θέματα στα οποία καλούμαστε να τοποθετηθούμε στις επόμενες συνελεύσεις και να βρούμε λύσεις. Πήραμε λοιπόν την απόφαση να διατηρήσουμε την συνέλευση της Επιβίωσης.
Αύριο Τετάρτη 14/12/2011 στις 16:30 στο αίθριο του πολυτεχνείου θα πραγματοποιηθεί η συνέλευση της κατάληψης επιβίωση.
Την Πέμπτη 15/12/2011 στις 18:00 αποφασίσαμε όλοι μαζί καταληψίες και αλληλέγγυοι να καλέσουμε όλες τις καταλήψεις και τους κοινωνικούς χώρους, συλλογικότητες της πόλης και μεμονωμένα άτομα στο Στέκι Μεταναστών*
Δεν μας αρκούν οι φιλανθρωπίες, δεν επαιτούμε, απαιτούμε.
Θέλουμε να αυτοδιαχειριστούμε τη ζωή μας και διεκδικούμε το δικαίωμα.
Τίποτα για μας, όλα για όλους!
*(μέχρι να στεγαστεί και πάλι η Επιβίωση, οι συνελεύσεις θα φιλοξενούνται σε αλληλέγγυους χώρους διαδοχικά)
Μας κάνανε να αντιληφθούμε, όμως, πως αυτούς τους μήνες αναπτύξαμε μια οικογενειακή σχέση που είναι πολύ δυνατότερη από αυτούς. Σήμερα στη συνέλευση που έγινε στο χώρο της “Βιοτεχνίας”, συνειδητοποιήσαμε πως η «Επιβίωση» δεν είναι το κτήριο αλλά οι άνθρωποι και η δυναμική τους. Απόφαση μας είναι η «Επιβίωση» να συνεχιστεί και έξω από τη Φράγκων 17. Αναγνωρίζοντας τα λάθη που έγιναν ως τώρα, στη διαχείριση και στον τρόπο λήψης αποφάσεων και με την απόφαση να μην επαναληφθούν, συνεχίζουμε δυναμικά.
Αντιμετωπίζουμε τα εξής θέματα και καλούμε όλο τον κόσμο της Θεσσαλονίκης αλλά και από οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ελλάδας να μας βοηθήσει:
α. Τα προσωπικά μας είδη και άλλα αντικείμενα αξίας (δομικό, ηλεκτρολογικό και υδραυλικό υλικό, έπιπλα, σκεπάσματα, προσφορές δικές σας) βρίσκονται μέσα και απαιτούμε να μας δοθούν πίσω. Λίγες ώρες (8:00-15:00) και δυο-τρία φορτηγά δεν είναι αρκετά για να μεταφερθούν όσα τόσο καιρό καταφέραμε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε.
β. Η δωρεάν σίτιση για όλους όσους το χρειάζονται που παρείχε ο χώρος διακόπηκε βιαίως. Υπάρχει άμεση ανάγκη κάλυψης των αναγκών σίτισης όσων διαβιούσαν στην κατάληψη αλλά και όσων άλλων στερούνται ένα πιάτο φαί.
γ. Μας παρέχεται στέγαση μέχρι τις 9 Ιανουαρίου. Ξέρουμε πολύ καλά πως αυτή η “φιλανθρωπική” κίνηση στόχο έχει να καλύψει το απάνθρωπο και βίαιο πρόσωπο της καταστολής της Επιβίωσης. Για μας η επιλογή ενός συλλογικού χώρου στέγασης και σίτισης δεν είναι μία λύση στο προσωπικό μας πρόβλημα, αλλά μία ευρύτερη απάντηση στα προβλήματα που προκαλεί η παγκόσμια κρίση.
Αυτά είναι θέματα στα οποία καλούμαστε να τοποθετηθούμε στις επόμενες συνελεύσεις και να βρούμε λύσεις. Πήραμε λοιπόν την απόφαση να διατηρήσουμε την συνέλευση της Επιβίωσης.
Αύριο Τετάρτη 14/12/2011 στις 16:30 στο αίθριο του πολυτεχνείου θα πραγματοποιηθεί η συνέλευση της κατάληψης επιβίωση.
Την Πέμπτη 15/12/2011 στις 18:00 αποφασίσαμε όλοι μαζί καταληψίες και αλληλέγγυοι να καλέσουμε όλες τις καταλήψεις και τους κοινωνικούς χώρους, συλλογικότητες της πόλης και μεμονωμένα άτομα στο Στέκι Μεταναστών*
Δεν μας αρκούν οι φιλανθρωπίες, δεν επαιτούμε, απαιτούμε.
Θέλουμε να αυτοδιαχειριστούμε τη ζωή μας και διεκδικούμε το δικαίωμα.
Τίποτα για μας, όλα για όλους!
*(μέχρι να στεγαστεί και πάλι η Επιβίωση, οι συνελεύσεις θα φιλοξενούνται σε αλληλέγγυους χώρους διαδοχικά)
Μην φρικάρεις, δεν τρελάθηκα ξαφνικά...
...αλλά στην εκδήλωση παίζουν δύο παιδιά που εκτιμώ και συμπαθώ πολύ (αν και ακόμα εξ αντανακλάσεως)
Στην Αγορά της Κυψέλης
UPDATE: Διαβάζω στα mail μου ότι μπορεί να έχει αναβληθεί το πρόγραμμα. Αλλά η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται και το θέμα παραμένει ανοιχτό. Οπότε πράξε κατά συνείδηση...
Την Πέμπτη 15/12 θα πραγματοποιηθούν στην αγορά της Κυψέλης σειρά καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και χαριστικό παζάρι από τις 17:00 και μετά ενώ στις 21:00 θα πραγματοποιηθεί συναυλία. Συμμετέχουν οι:
-Αέρα Πατέρα
-Three way plane
-Ρήγας (Έξοδος Κινδύνου)
-Productive
-Ηρακλής και Λερναία Ύδρα
-Σπύρος Γραμμένος
-Mama kin
-Genitals
-Ρεμπέτικη Κομπανία
Και άλλοι
Αφορμή της εκδήλωσης, αποτελούν οι προσπάθειες του Δήμου Αθηναίων τις τελευταίες εβδομάδες να κλείσει την Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, μετατρέποντάς την από έναν ελεύθερο κοινωνικό και πολιτιστικό χώρο σε χώρο στέγασης των γραφείων του διαμερισματικού συμβουλίου.
Ακολουθεί η απόφαση της συνέλευσης και λινκ για την συλλογή υπογραφών:
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΑΓΟΡΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ
O χώρος της Δημοτικής Αγοράς παρέμενε κλειστός και εγκαταλελειμμένος για περισσότερα από 7 χρονιά, με στόχο την κατεδάφιση του διατηρητέου κτηρίου και τη δημιουργία parking. Ως κάτοικοι της Κυψέλης διαμορφώσαμε ένα χώρο ελεύθερο, δημοκρατικό, αντιεμπορικό, αυτοδιαχειριζόμενο και επίσης ανοικτό σε όλους αυτούς που θεωρούν ότι τα προβλήματα, τα οποία βιώνουμε, είναι κοινά και η λύση τους δεν μπορεί να είναι ατομική αλλά συλλογική.
Η Αγορά αποτελεί μια πραγματική κυψέλη επικοινωνίας για τη γειτονιά μας. Στην Ανοικτή Δημοτική Αγορά συμμετέχουν οι κάτοικοι της Κυψέλης και αποφάσεις δεν λαμβάνονται μέσα σε ένα κλειστό κύκλο, αλλά δημόσια μέσα από την αμεσοδημοκρατική διαδικασία της ανοικτής συνέλευσης των κατοίκων της γειτονιάς, στην οποία διαμορφώνεται από όλους, με ισότιμο δικαίωμα λόγου ,τόσο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων όσο και οι παρεμβάσεις μας, σε σχέση με τα καθημερινά, σημαντικά, κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος στην περιοχή μας.
Στα 5 χρονιά λειτουργίας της έχουν φιλοξενηθεί πάνω από 600 πολιτιστικές εκδηλώσεις (θεατρικές παραστάσεις, μουσικά δρώμενα και συναυλίες, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, συλλογικές κουζίνες, εκδηλώσεις δημόσιων σχολείων, χαριστικό παζάρι κ.τ.λ.) και πολλές επίκαιρες θεματικές συζητήσεις. [Αλήθεια στα δημοτικά πολιτιστικά κέντρα πόσες έχουν γίνει;] Τον περασμένο Ιούνιο πραγματοποιήθηκε, στο πλαίσιο της απογράφης, εβδομαδιαίο σεμινάριο για την επαρκή κατάρτιση των απογραφέων του 6ου διαμερίσματος. Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης λειτουργεί, επίσης, ως χώρος συνέλευσης εργαζομένων και τοπικών κινήσεων. Κάθε Τρίτη πραγματοποιούνται παρουσιάσεις λογοτεχνικών βιβλίων και κάθε Τέταρτη προβάλλονται κινηματογραφικές ταινίες. Σε καθημερινή βάση γίνονται μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες και λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη. Τέλος, κάθε Σάββατο γίνεται αγορά βιοκαλλιεργητών.
Η συγκυβέρνηση και ο Δήμος, ακολουθώντας τη μνημονιακή πολιτική, συνεχίζουν τον εξοντωτικό πόλεμο εναντίον του με μέτρα όπως:
. Φοροεπιδρομές και χαράτσια (ΔΕΗ)
. περικοπές μισθών και συντάξεων
. χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
. εκτίναξη της ανεργίας
. συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολείων και νηπιαγωγείων
. κλείσιμο δημοτικών ιατρείων
. διάλυση δημοτικών και δημόσιων υποδομών
. άρση των όποιων κοινωνικών κατακτήσεων του εργατικού κινήματος σε υγειά -παιδεία -μεταφορές
Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, ως ζωντανό κύτταρο δημοκρατίας, αποτελεί ένα ανοικτό, ελεύθερο χώρο έκφρασης, ζύμωσης και σύνθεσης των απόψεων εργαζομένων και κατοίκων, καθώς και αντίδρασής τους στις ανελέητες οικονομικές επιθέσεις, που δέχονται τα τελευταία χρόνια από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, φιλοξενώντας, μάλιστα, λαϊκές συνελεύσεις, συνελεύσεις ενάντια στα χαράτσια, συνελεύσεις εργαζομένων και ανέργων κτλ.
Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι μια δημοτική αρχή που διαλύει κάθε κοινωνική δομή θέλει να αξιοποιήσει τη Δημοτική Αγορά για την υλοποίηση κοινωνικής πολιτικής και υπέρ των πολιτών.
Η συνέλευση της Ανοικτής Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης καταγγέλλει τις μεθοδευμένες πρακτικές ενάντια τόσο στο ζωντανό κύτταρο της αγοράς, όσο και σε κάθε άλλο ανοικτό χώρο ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών.
Καλούμε τους εργαζομένους, τους κατοίκους της γειτονιάς, τις τοπικές λαϊκές συνελεύσεις, τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις της γειτονιάς μας, τους πολιτικούς φορείς, που δραστηριοποιούνται στην γειτονιά μας, τις δημοτικές αντιμνημονιακές παρατάξεις καθώς και κάθε ελεύθερο σκεπτόμενο άνθρωπο σε στήριξη και αλληλεγγύη της ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ.
ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ.ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Συνέλευση της Ανοιχτής Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης
agorakypselis.gr
Για υπογραφές ακολουθείστε τον σύνδεσμο:
http://www.gopetition.com/petitions/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%89-%CF%84%CE%B1-%CF%87%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B1.html
Την Πέμπτη 15/12 θα πραγματοποιηθούν στην αγορά της Κυψέλης σειρά καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και χαριστικό παζάρι από τις 17:00 και μετά ενώ στις 21:00 θα πραγματοποιηθεί συναυλία. Συμμετέχουν οι:
-Αέρα Πατέρα
-Three way plane
-Ρήγας (Έξοδος Κινδύνου)
-Productive
-Ηρακλής και Λερναία Ύδρα
-Σπύρος Γραμμένος
-Mama kin
-Genitals
-Ρεμπέτικη Κομπανία
Και άλλοι
Αφορμή της εκδήλωσης, αποτελούν οι προσπάθειες του Δήμου Αθηναίων τις τελευταίες εβδομάδες να κλείσει την Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, μετατρέποντάς την από έναν ελεύθερο κοινωνικό και πολιτιστικό χώρο σε χώρο στέγασης των γραφείων του διαμερισματικού συμβουλίου.
Ακολουθεί η απόφαση της συνέλευσης και λινκ για την συλλογή υπογραφών:
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΑΓΟΡΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ
O χώρος της Δημοτικής Αγοράς παρέμενε κλειστός και εγκαταλελειμμένος για περισσότερα από 7 χρονιά, με στόχο την κατεδάφιση του διατηρητέου κτηρίου και τη δημιουργία parking. Ως κάτοικοι της Κυψέλης διαμορφώσαμε ένα χώρο ελεύθερο, δημοκρατικό, αντιεμπορικό, αυτοδιαχειριζόμενο και επίσης ανοικτό σε όλους αυτούς που θεωρούν ότι τα προβλήματα, τα οποία βιώνουμε, είναι κοινά και η λύση τους δεν μπορεί να είναι ατομική αλλά συλλογική.
Η Αγορά αποτελεί μια πραγματική κυψέλη επικοινωνίας για τη γειτονιά μας. Στην Ανοικτή Δημοτική Αγορά συμμετέχουν οι κάτοικοι της Κυψέλης και αποφάσεις δεν λαμβάνονται μέσα σε ένα κλειστό κύκλο, αλλά δημόσια μέσα από την αμεσοδημοκρατική διαδικασία της ανοικτής συνέλευσης των κατοίκων της γειτονιάς, στην οποία διαμορφώνεται από όλους, με ισότιμο δικαίωμα λόγου ,τόσο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων όσο και οι παρεμβάσεις μας, σε σχέση με τα καθημερινά, σημαντικά, κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος στην περιοχή μας.
Στα 5 χρονιά λειτουργίας της έχουν φιλοξενηθεί πάνω από 600 πολιτιστικές εκδηλώσεις (θεατρικές παραστάσεις, μουσικά δρώμενα και συναυλίες, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, συλλογικές κουζίνες, εκδηλώσεις δημόσιων σχολείων, χαριστικό παζάρι κ.τ.λ.) και πολλές επίκαιρες θεματικές συζητήσεις. [Αλήθεια στα δημοτικά πολιτιστικά κέντρα πόσες έχουν γίνει;] Τον περασμένο Ιούνιο πραγματοποιήθηκε, στο πλαίσιο της απογράφης, εβδομαδιαίο σεμινάριο για την επαρκή κατάρτιση των απογραφέων του 6ου διαμερίσματος. Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης λειτουργεί, επίσης, ως χώρος συνέλευσης εργαζομένων και τοπικών κινήσεων. Κάθε Τρίτη πραγματοποιούνται παρουσιάσεις λογοτεχνικών βιβλίων και κάθε Τέταρτη προβάλλονται κινηματογραφικές ταινίες. Σε καθημερινή βάση γίνονται μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες και λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη. Τέλος, κάθε Σάββατο γίνεται αγορά βιοκαλλιεργητών.
Η συγκυβέρνηση και ο Δήμος, ακολουθώντας τη μνημονιακή πολιτική, συνεχίζουν τον εξοντωτικό πόλεμο εναντίον του με μέτρα όπως:
. Φοροεπιδρομές και χαράτσια (ΔΕΗ)
. περικοπές μισθών και συντάξεων
. χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
. εκτίναξη της ανεργίας
. συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολείων και νηπιαγωγείων
. κλείσιμο δημοτικών ιατρείων
. διάλυση δημοτικών και δημόσιων υποδομών
. άρση των όποιων κοινωνικών κατακτήσεων του εργατικού κινήματος σε υγειά -παιδεία -μεταφορές
Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, ως ζωντανό κύτταρο δημοκρατίας, αποτελεί ένα ανοικτό, ελεύθερο χώρο έκφρασης, ζύμωσης και σύνθεσης των απόψεων εργαζομένων και κατοίκων, καθώς και αντίδρασής τους στις ανελέητες οικονομικές επιθέσεις, που δέχονται τα τελευταία χρόνια από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, φιλοξενώντας, μάλιστα, λαϊκές συνελεύσεις, συνελεύσεις ενάντια στα χαράτσια, συνελεύσεις εργαζομένων και ανέργων κτλ.
Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι μια δημοτική αρχή που διαλύει κάθε κοινωνική δομή θέλει να αξιοποιήσει τη Δημοτική Αγορά για την υλοποίηση κοινωνικής πολιτικής και υπέρ των πολιτών.
Η συνέλευση της Ανοικτής Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης καταγγέλλει τις μεθοδευμένες πρακτικές ενάντια τόσο στο ζωντανό κύτταρο της αγοράς, όσο και σε κάθε άλλο ανοικτό χώρο ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών.
Καλούμε τους εργαζομένους, τους κατοίκους της γειτονιάς, τις τοπικές λαϊκές συνελεύσεις, τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις της γειτονιάς μας, τους πολιτικούς φορείς, που δραστηριοποιούνται στην γειτονιά μας, τις δημοτικές αντιμνημονιακές παρατάξεις καθώς και κάθε ελεύθερο σκεπτόμενο άνθρωπο σε στήριξη και αλληλεγγύη της ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ.
ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ.ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Συνέλευση της Ανοιχτής Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης
agorakypselis.gr
Για υπογραφές ακολουθείστε τον σύνδεσμο:
http://www.gopetition.com/petitions/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%89-%CF%84%CE%B1-%CF%87%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B1.html
Tuesday, December 13, 2011
ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ - Β' ΜΕΡΟΣ
Η νέα κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος (PP) ξεκίνησε χθες την πορεία της, με την εκλογή των προεδρων της Βουλής και της Γερουσίας. Το κυρια προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η Δεξιά είναι, αναμφίβολα, η ανεργία που άγγιξε το 21% επί του ενεργού πληθυσμού και τα ελλείμματα της χώρας. Από τα επίσημα δεδομένα προκύπτει ότι το δημόσιο χρέος αποτελεί το 60% σε σχέση με το ΑΕΠ, κάτι που δεν προκαλεί ιδιαίτερο φόβο. Πάντως, δεν είναι ακόμα γνωστη η χρηματοοικονομική κατάσταση της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πολλοί δήμοι και αρκετές νομαρχίες εδώ και καιρό βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Δέκα μέρες πριν, ο πρόεδρος της Καταλωνίας (περιοχή της Βαρκελώνης) Artur Mas έθεσε σε εφαρμογή ένα σχέδιο που προβλέπει την μείωση του μισθού των δημόσιων υπαλληλων και μελετάται και το ενδεχόμενο να πληρώσουν οι πολίτες την ιατρική συμμετοχη που αρχικά θα στοίχιζε ένα ευρώ. Δείχνει πρόθυμος να Ακολουθεί το καταλανικό παράδειγμα και ο πρόεδρος της Χώρας των Βάσκων Patxi López, ανακινώντας ένα πρόγραμμα περικοπών στο δημόσιο τομέα.
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας το Λαϊκό Κόμμα υποσχόταν την έξοδο από την κρίση και την ανάκτηση - εκ μέρους της Ισπανίας - μιας σημαντικής θέσεις μέσα στην ευρωζώνη. Σε μια συνέντευξη στο ιδιωτικό κανάλι "La Sexta" ο υπεύθυνος Οικονομίας του κόμματος, Cristóbal Montoro, είπε ότι το 2012 θα είναι μια δύσκολη χρονια όπου δεν θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, αφού η προτεραιότητα θα δοθεί στις μεταρρυθμίσεις στον τραπεζικό τομέα. Επιπροσθέτως, ένα γράμμα της ΕΚΤ προς την προηγουμενη κυβέρηση υποχρεώνει την Πολιτεία να ακολουθήσει τις οδηγίες των Βρυξελλών που - σε περίπτωση που η Ισπανία αναγκάζεται να καταφύγει στον μηχανισμό στήριξης - θα παραχωρήσουν τα δάνεια μονο αν προσφέρονται στους νέους και ανεργους κάτι δουλειές με μεροκάματα που φτάνουν στα 400 ευρώ το πολύ - 250 ευρώ κατωτερα από τον βασικό μισθό. Όπως πάντα, αυτά τα μετρα λιτότητας ισχύουν μονο για τους πολίτες, ενώ βουλευτές, νομάρχες και δήμαρχοι διατηρούν τα προνόμια τους. Προκάλεσε μεγάλο σάλο στην κοινή γνώμη της χωρα το γεγονός ότι η κυρια Isabel Carrasco Lorenzo (Λαϊκό Κόμμα, PP) συγκέντρωσε 11 υψηλά πολιτικά και οικονομικά αξιώματα και μονο ως πρόεδρος του νομου León (Βορειοδυτική Ισπανία) κέρδιζε 80.000 εύρος ετησίως, ενώ ο πρώην βουλευτής περιφέρειας Εξτρεμαδούρα (περιοχή που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Πορτογαλία) Félix Dillana (PSOE, σοσιαλιστές) ζητάει μια αποζημίωση 100.000 ευρώ για να έχει χάσει την έδρα του.
Τα σκάνδαλα θιγουν και τους συγγενείς του βασιλιά αφού Iñaki Urdangarín, ο γαμβρός του Ιωάννη-Καρόλου A', έμπλεξε σε σοβαρό επεισόδιο διαφθοράς. Ως πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού ιδρύματος Noos, πήρε κονδύλια από τις νομαρχίες των Βαλεαρίδων Νήσων και Βαλένθιας και τα προώθησε προς τις επιχειρήσεις του και του συνεταίρου του Diego Torres. Η Βασιλική Οικογένεια, με επίσημη ανακοίνωση, τον απέκλεισε από τις επίσημες εκδηλώσεις και υποσχέθηκε να δημοσιευτούν στο Internet τα έσοδα και τα έξοδα της και προς το παρόν μονο ξέρουμε ότι από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2011 8.34 εκατομμύρια ευρώ προορίστηκαν για την συντήρηση των μελών της.
Από την Μαδρίτη με αγάπη, Antonio.
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας το Λαϊκό Κόμμα υποσχόταν την έξοδο από την κρίση και την ανάκτηση - εκ μέρους της Ισπανίας - μιας σημαντικής θέσεις μέσα στην ευρωζώνη. Σε μια συνέντευξη στο ιδιωτικό κανάλι "La Sexta" ο υπεύθυνος Οικονομίας του κόμματος, Cristóbal Montoro, είπε ότι το 2012 θα είναι μια δύσκολη χρονια όπου δεν θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, αφού η προτεραιότητα θα δοθεί στις μεταρρυθμίσεις στον τραπεζικό τομέα. Επιπροσθέτως, ένα γράμμα της ΕΚΤ προς την προηγουμενη κυβέρηση υποχρεώνει την Πολιτεία να ακολουθήσει τις οδηγίες των Βρυξελλών που - σε περίπτωση που η Ισπανία αναγκάζεται να καταφύγει στον μηχανισμό στήριξης - θα παραχωρήσουν τα δάνεια μονο αν προσφέρονται στους νέους και ανεργους κάτι δουλειές με μεροκάματα που φτάνουν στα 400 ευρώ το πολύ - 250 ευρώ κατωτερα από τον βασικό μισθό. Όπως πάντα, αυτά τα μετρα λιτότητας ισχύουν μονο για τους πολίτες, ενώ βουλευτές, νομάρχες και δήμαρχοι διατηρούν τα προνόμια τους. Προκάλεσε μεγάλο σάλο στην κοινή γνώμη της χωρα το γεγονός ότι η κυρια Isabel Carrasco Lorenzo (Λαϊκό Κόμμα, PP) συγκέντρωσε 11 υψηλά πολιτικά και οικονομικά αξιώματα και μονο ως πρόεδρος του νομου León (Βορειοδυτική Ισπανία) κέρδιζε 80.000 εύρος ετησίως, ενώ ο πρώην βουλευτής περιφέρειας Εξτρεμαδούρα (περιοχή που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Πορτογαλία) Félix Dillana (PSOE, σοσιαλιστές) ζητάει μια αποζημίωση 100.000 ευρώ για να έχει χάσει την έδρα του.
Τα σκάνδαλα θιγουν και τους συγγενείς του βασιλιά αφού Iñaki Urdangarín, ο γαμβρός του Ιωάννη-Καρόλου A', έμπλεξε σε σοβαρό επεισόδιο διαφθοράς. Ως πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού ιδρύματος Noos, πήρε κονδύλια από τις νομαρχίες των Βαλεαρίδων Νήσων και Βαλένθιας και τα προώθησε προς τις επιχειρήσεις του και του συνεταίρου του Diego Torres. Η Βασιλική Οικογένεια, με επίσημη ανακοίνωση, τον απέκλεισε από τις επίσημες εκδηλώσεις και υποσχέθηκε να δημοσιευτούν στο Internet τα έσοδα και τα έξοδα της και προς το παρόν μονο ξέρουμε ότι από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2011 8.34 εκατομμύρια ευρώ προορίστηκαν για την συντήρηση των μελών της.
Από την Μαδρίτη με αγάπη, Antonio.
Monday, December 12, 2011
Saturday, December 10, 2011
Στο Ανταλλακτικό της Κυριακής και χαριστικό φυτών
Εάν υπάρχει ένα εργαλείο με το οποίο μπορείς να ελέγξεις απόλυτα τον άνθρωπο,αυτό είναι η ίδια του η τροφή,το αγαθό με το οποίο εξασφαλίζει την επιβίωση. Γινόμαστε εμείς διαχειριστές της επιβίωσης μας,εφαρμόζουμε το πρόταγμα που εδώ και μήνες αποφασίσαμε στις πλατείες:
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!! Ελάτε να μοιραστούμε τη γνώση,την εμπειρία,την ανάγκη... Στα πλαίσια του Ανταλλακτικού παζαριού της πλατείας Συντάγματος την Κυριακή οργανώνουμε το πρώτο χαριστικό παζάρι φυτών! Τα πρώτα βλαστάρια που ελπίζουμε να γίνουν καρποί... πολλοί, όλο και περισσότεροι. Θα περιμένουν να τα υιοθετήσετε και να μάθετε πώς μπορούν να επιστρέψουν την φροντίδα σας. H λύση απέναντι στην οικονομική κρίση, αλληλέγγυα δράση και αυτοοργάνωση,στην αδιαπραγμάτευτη ανάγκη για επιβίωση με αξιοπρέπεια!
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!! Ελάτε να μοιραστούμε τη γνώση,την εμπειρία,την ανάγκη... Στα πλαίσια του Ανταλλακτικού παζαριού της πλατείας Συντάγματος την Κυριακή οργανώνουμε το πρώτο χαριστικό παζάρι φυτών! Τα πρώτα βλαστάρια που ελπίζουμε να γίνουν καρποί... πολλοί, όλο και περισσότεροι. Θα περιμένουν να τα υιοθετήσετε και να μάθετε πώς μπορούν να επιστρέψουν την φροντίδα σας. H λύση απέναντι στην οικονομική κρίση, αλληλέγγυα δράση και αυτοοργάνωση,στην αδιαπραγμάτευτη ανάγκη για επιβίωση με αξιοπρέπεια!
Friday, December 9, 2011
Ανταλλακτικό Παζάρι στο Σύνταγμα
Πάλι κλοπιποστάρω το mail:
Φίλες & Φίλοι,
Το Ανταλλακτικό Παζάρι Βιβλίου της λαϊκής Συνέλευσης της Πλατείας Συντάγματος μεγαλώνει και αλλάζει όνομα, καθώς έχει εμπλουτιστεί με ανταλλαγές και άλλων αγαθών, όπως Παιχνίδια, Ρούχα, Υποδήματα κλπ. Το νέο του όνομα είναι: Ανταλλακτικό Παζάρι Αλληλεγγύης τις Κυριακές στο Σύνταγμα.
Το επόμενο Παζάρι είναι την Κυριακή, 11 Δεκεμβρίου, 12.00 έως 16.00.
Το Ανταλλακτικό παζάρι, κάθε Κυριακή, ενισχύει όλο & περισσότερο την πεποίθηση όσων συμμετέχουν, για την αξία & την αναγκαιότητα της ανταλλακτικής οικονομίας, ως ενός δυνατού οχήματος, που μας οδηγεί να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Αποτελεί, σίγουρα, μια γιορτή επικοινωνίας, κόντρα στην απομόνωση, την οικονομική και ηθική εξαθλίωση, που επιβάλλει ο λυσσαλέος πόλεμος των αγορών & των πολιτικών που τις υπηρετούν. Πληθαίνουν οι άνθρωποι που στηρίζουν αυτή την προσπάθεια, βοηθώντας την ανάπτυξη της, με την αυτόβουλη διαθεσιμότητα τους, με συζητήσεις, μουσική, ενδιαφέρουσες προσφορές & ανταλλαγές βιβλίων, ρούχων, παιχνιδιών, υποδημάτων κ.ά. αγαθών, με όλο & περισσότερα από καρδιάς φαγώσιμα κεράσματα & άλλες δράσεις με χρώματα & ζωγραφιές, για παιδιά & ενήλικες. Ανταλλάσσοντας συνομιλούμε, ακούμε ο ένας τον άλλο, μοιραζόμαστε συναισθήματα, ιδέες, αξίες & αναδεικνύουμε έναν νέο πολιτισμό, μιας κοινωνίας με αξιοπρέπεια και συνοχή.
Σας καλούμε να συμμετέχετε στο Ανταλλακτικό Παζάρι Αλληλεγγύης & αυτήν την Κυριακή, να ανταλλάξουμε πνευματικά & υλικά αγαθά. Κάποιοι από εμάς φέρνουμε και το φαγητό μας & τρώμε όλοι μαζί. Σας προσκαλούμε να το κάνετε & εσείς. Ζούμε στην Πλατεία. Η ανταλλακτική οικονομία & οι αλληλέγγυες δράσεις μας βοηθούν να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Κάθε Κυριακή ζωντανεύουμε την Πλατεία Συντάγματος με συνεργασία & αλληλεγγύη!
Μετά το πέρας του Ανταλλακτικού Παζαριού, στις 16.00 η ώρα, αρχίζει η Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος, που στηρίζουμε με την παρουσία & την ενεργή συμμετοχή μας.
Δηλώστε συμμετοχή για συνεργασία & προσφορές βιβλίων & όλων των άλλων αγαθών στην ηλεκτρονική διεύθυνση: adantallaktiko@gmail.com. Αν επιθυμείτε να γίνετε μέλη στη λίστα αλληλογραφίας & να ενημερώνεστε για την πραγματοποίηση αντίστοιχων δράσεων, ζητείστε με μήνυμα σας να πάρετε πρόσκληση.
Μπορείτε, επίσης, να ενημερώνεστε από τη νέα μας σελίδα στο Face Book: www.tinyurl.com/antallaktiko-pazari Ανταλλακτικό Παζάρι Αλληλεγγύης τις Κυριακές στο Σύνταγμα. Η αλληλεγγύη προτάσσει και καλλιεργεί την ομορφιά των οριζόντιων, λειτουργικών σχέσεων, την αποδοχή του διαφορετικού, την άμεση επικοινωνία & την αυτοθέσμιση!
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Κανείς μόνος του στην κρίση
Οι άνθρωποι είναι πάνω από τα χρήματα
Άμεση Δημοκρατία παντού