O Stephane Hessel στο Democracy Now!

Για το ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΤΕ! είχα γράψει αυτό όταν το διάβασα. Για τον Stephane Hessel δεν κατάφερα να γράψω ποτέ. Ίσως γιατί τα έλεγε όλα μόνος του και με εκπληκτικό τρόπο. Δες την εμφάνισή του στο Democracy Now! και κρίνε:



Αντίο, Stephane! Κι όταν η Ανθρωπότητα κόψει την μαλακία, μάλλον θα καταλάβει αυτά που της ψιθύριζες...

Ο Enki Bilal απόψε στην Στέγη...

Απόψε στις 7 μ.μ. στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ο Enki Bilal
"θα συνομιλήσει με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Γιώργο Αρχιμανδρίτη, τακτικό συνεργάτη σημαντικών γαλλικών μέσων ενημέρωσης, για τα κόμικ, το σινεμά, την πολιτική και οικολογική διάσταση του έργου του, για τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκε αλλά και για τα Βαλκάνια, τους απόηχους των συνεχών πολέμων, την ιστορία που, όπως έχει κάποτε πει, «τον πήρε από τα μούτρα» ήδη από μικρό παιδί".

Η είσοδος είναι ελεύθερη αλλά ρυθμίζεται με δελτία προτεραιότητας που διανέμονται μία ώρα πριν από την έναρξη της εκδήλωσης. Αν δεν μπορείς να είσαι εκεί, υπάρχει και η δυνατότητα να παρακολουθήσεις την συνομιλία ζωντανά, αφού θα αναμεταδοθεί από την ιστοσελίδα της Στέγης στα ελληνικά και τα γαλλικά.

Τελευταία (;) για το ΔΕΡΜΑ και νέο site για το ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ

Υγιής μουτζαχεντινισμός για πάντα. Απόψε θεωρητικά είναι η τελευταία παράσταση για το ΔΕΡΜΑ...



...αλλά το ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ άνοιξε νέο site.

"Δέρμα" κι αυτή την Δευτέρα...

Για τους γνωστούς λόγους...

"Στον Ορίζοντα των Κοινών" από την Δράση στο ΕΜΠΡΟΣ

Όσο περιμένεις τα νέα από την Μεγάλη Παναγιά δες -αν σε ενδιαφέρει- τις εισηγήσεις που έγιναν στην εκδήλωση της Δράσης στο Εμπρός. "Στον Ορίζοντα των Κοινών" ήταν το θέμα...



Σήμερα πάλι στο ΕΜΠΡΟΣ, γίνεται το Ανταλλακτικό Παζάρι από τις δύο το μεσημέρι. Στο Κ-ΒΟΞ από τις δύομιση και μετά τρέχει Λαϊκό Ρεμπέτικο Γλέντι για την οικονομική ενίσχυση της Αυτοοργανωμένης Δομής Υγείας Εξαρχείων ενώ στο Αυτόνομο Στέκι από τη μία υπάρχει Ρεμπέτικο Γλέντι Οικονομικής ενίσχυσης για την στέγη της κατάληψης του κτήματος Πραποπούλου με τους Bandalousia.

Όρεξη να 'χεις και καλά νέα από την Χαλκιδική...

Σήμερα στις 6 μμ στο ΕΜΠΡΟΣ για το Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας

Ανοιχτό Κάλεσμα σε Συνάντηση του 1ου Εναλλακτικού Φεστιβάλ Αλληλέγγυας & Συνεργατικής Οικονομίας
Σάββατο 23/2 στις 18.00 στην κατάληψη του θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ

Στις 19-20-21 Οκτώβρη του 2012 πραγματοποιήθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού το 1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Συνεργατικής & Αλληλέγγυας Οικονομίας.

Το φεστιβάλ ήταν το αποτέλεσμα της επιθυμίας μας να βρούμε ένα σημείο συνάντησης, ανταλλαγής απόψεων και επικοινωνίας αλλά κυρίως είχαμε ως στόχο να μπορέσει το ρεύμα αυτόνομης και αλληλέγγυας δημιουργίας να έρθει σε επαφή με όσο το δυνατόν περισσότερα και ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας.

Με αυτό το σκεπτικό θεωρούμε ότι το φεστιβάλ ήταν πετυχημένο, αφού οι συζητήσεις και τα εργαστήρια είχαν μεγάλη συμμετοχή ενώ πολλοί από τους επισκέπτες έγιναν συνδιοργανωτές καθώς η ίδια η δομή του φεστιβάλ προσέφερε την δυνατότητα σε όποιο/α ήθελε να ανταλλάσσει προϊόντα του ανταλλακτικού παζαριού ή φαγητό με μια ώρα έμπρακτης συμμετοχής στη διοργάνωση.
Ακόμη γνωρίσαμε πολλούς ανθρώπους και ομάδες οι οποίες αναζητούν τρόπους να υπερβούν τους νόμους της αγοράς και να σχηματίσουν αντιδομές αλληλεγγύης, συνεργατικότητας και αλληλοβοήθειας.

Για εμάς αυτό το φεστιβάλ ήταν μόνο η αρχή. Η δικτύωση των ομάδων, η αλληλοϋποστήριξη αλλά και η δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων, εμπειριών και πρακτικών σε μόνιμη βάση, είναι το επόμενο βήμα. Με αυτό τον τρόπο θα δοθεί η δυνατότητα στις διαφορετικές ομάδες να επεκτείνουν τις αντιδομές αλλά και να καταφέρουν να βρίσκονται σε μια διαδικασία διαρκούς αμφισβήτησης του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού ως προς τον άνθρωπο συστήματος.

Θα μπορέσουν επίσης να σταθούν απέναντι στις δυνάμεις του λαϊκισμού και της φιλανθρωπίας που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την φτώχεια και την εξαθλίωση που ήδη βιώνει ένα συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των συμπολιτών μας και να θέσουν τις προϋποθέσεις μιας πραγματικά αδιαμεσολάβητης συμμετοχής σε δομές αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας, με ενίσχυση τόσο της ατομικής πρωτοβουλίας όσο και της ομαδικής συνεργασίας.
Οι δομές τέτοιου τύπου αποτελούν το πρόπλασμα του κόσμου που θέλουμε να φτιάξουμε.

Με αυτό το σκεπτικό και με ανανεωμένη την επιθυμία μας να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα, καλούμε όλες τις ομάδες και όλους όσοι συμμετείχαν στο φεστιβάλ ή θέλουν να συμμετάσχουν στις επόμενες πρωτοβουλίες μας, σε μια συνάντηση-συζήτηση το Σάββατο 23 Φλεβάρη, στις 6 μ.μ. στην κατάληψη του θεάτρου Εμπρός (οδός Ρήγα Παλαμήδου 2, Ψυρρή) .

Στη συνάντηση θα συζητηθούν οι παρακάτω θεματικές ενότητες:

1)προτάσεις για δικτύωση των συλλογικοτήτων

2)κοινές δράσεις μέχρι το επόμενο φεστιβάλ

3)προτάσεις για το επόμενο φεστιβάλ

Μετά το τέλος της συζήτησης θα ακολουθήσει γιορτή με συλλογική κουζίνα, ανταλλακτικό παζάρι και μουσική.

Παρακαλούμε όλους να μας βοηθήσετε στην προώθηση και διάδοση του καλέσματος έτσι ώστε να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή σε αυτό.

Σας Περιμένουμε!
Η Συνέλευση του 1ου Εναλλακτικού Φεστιβάλ Αλληλέγγυας & Συνεργατικής Οικονομίας

Η ανεκτίμητη ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα του 2013

Ακόμα και στο πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο κοινωνικό συμβόλαιο, η αξία της ζωής σου παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος του. Όλα τα παπαγαλάκια του Κράτους προσπαθούν να σε πείσουν ότι είναι θεμιτό να παραχωρήσεις την ελευθερία σου έναντι της προστασίας της ζωής σου. Φυσικά η ευημερία σου και η αξιοπρέπεια σου, που ήταν κι αυτά τμήμα του κοινωνικού σου συμβολαίου, έχουνε πάει ένα μακρινό περίπατο. Το Κράτος τις έχει ήδη εκχωρήσει στο αόρατο χέρι της Αγοράς, με το πρόσχημα του συσσωρευμένου χρέους ή του οικονομικού ρεαλιστικού μονόδρομου που ονομάζεται Χρηματοπιστωτικός Καπιταλισμός.

Έτσι η ζωή σου παραμένει το μόνο θεμέλιο του κοινωνικού συμβολαίου, το Άγιο Δισκοπότηρό του. Στο επίπεδο της ρητορείας είναι πια το μόνο ταμπού, αφού η μέρα που το Κράτος θα βγει ξεκάθαρα και θα παραδεχτεί πως το δικαίωμα στην περιουσία υπερβαίνει το δικαίωμα στην ζωή θα είναι πιθανότατα κι η τελευταία του.

Σε αυτήν την κατεύθυνση η "γκάφα" του Φαήλου Κρανιδιώτη που πιθανότατα θα έχεις ήδη δει και αναλύεται εδώ χρειάζεται οπωσδήποτε "επικοινωνιακή διαχείριση" από κάποιον ανώτερό του. Άρα στην περίπτωσή του από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Η αληθινή εκτίμηση του Κράτους για την αξία της ανθρώπινης ζωής στην Ελλάδα του 2013 φαίνεται έμπρακτα στην Αμαρουσίου-Χαλανδρίου ή στην Γρηγορίου Λαμπράκη. Ο Νεοφιλελεύθερος Κλώνος ξεπερνά κατά πολύ τον Αρχικό Λεβιάθαν. Άλλωστε ο Χομπς σεβόταν πραγματικά την ανθρώπινη ζωή...

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η φωτογραφία είναι από το Reuters και δεν έχει καμία σχέση με την 24χρονη νεκρή στην Αμαρουσίου-Χαλανδρίου.

Χτίζε εσύ, δεν θα προλάβουνε να τα γκρεμίσουν όλα...

Αναπαράγω από mail του Αυτοδιαχειριζόμενου Ωδείου:

Καλημέρα...
είμαστε το Αυτοδιαχειριζόμενο Ωδείο και εκτός από την ενημέρωση σχετικά με το τι είμαστε, αποφασίσαμε να απευθυνθούμε σε όλες τις αλληλέγγυες συνελεύσεις και παρόμοια εγχειρήματα, ανοιχτές και από τα κάτω συλλογικότητες, ώστε αν είναι δυνατόν να καλύψουμε στα πλαίσια της αλληλεγγύης κάποιες ανάγκες σε υλικοτεχνική υποδομή, ώστε να συνεχίσει και να εμπλουτίσει τη λειτουργία του.

Παρακαλούμε πολύ αν υπάρχει η δυνατότητα παραχώρησης σε κάτι από τα παρακάτω ή ότι άλλο έχει σχέση με την μουσική επικοινωνήστε μαζί μας σε συλλογικό ή και ατομικό επίπεδο:

1)μετρονόμος
2)χορδές
3)υποπόδιο κιθάρας
4)βάση ταμπούρου
5)μπαγκέτες
6)βιβλία μουσικής
7)κιμωλίες
8)χαρτί Α4
9)τσέλο
10)κλασσική κιθάρα
1)πεντάγραμμα
12)προτζέκτορας
13)μικροφωνική
14) Κρουστά Γενικώς (και παιδικά)
15)Αναλώσιμα Υπολογιστών (Hardware & Software)
16) Πίνακας λευκός για πεντάγραμμο


Το Αυτοδιαχειριζόμενο Ωδείο
Είναι μια αυτοοργανωμένη δομή που βρίσκεται στο χώρο της Ανοιχτής συνέλευσης για τη διεκδίκηση του Ασυρμάτου. Σε ένα σημείο που ενώνει τρεις περιοχές (Άγιο Δημήτριο, Νέα Σμύρνη, Παλαιό Φάληρο..)
Λειτουργεί συλλογικά, με οριζόντιες διαδικασίες, χωρίς ιεραρχίες ισότιμα, με ελευθερία και σεβασμό για τον άλλο, με ευθύνη και αυτοδέσμευση και με σκοπό τη διάδοση της μουσικής γνώσης.
Απευθύνεται σε όσους θέλουν να μάθουν μουσική και λόγω οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης δεν έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν στα ιδιωτικά ωδεία και τις μουσικές σχολές. Επίσης σε όσους εγκατέλειψαν τις σπουδές τους λόγω φτώχειας, ανεργίας κλπ. Σε όλους χωρίς κριτήρια που διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους, πέρα από εθνικότητες, χρώμα και άλλες διακρίσεις.
Το παραπάνω εγχείρημα δεν είναι εκδήλωση φιλανθρωπίας κάποιων προνομιούχων, αλλά έκφραση της ανάγκης για συλλογική δράση και οργάνωση δομών κοινωνικής αλληλεγγύης και ελεύθερης προσφοράς που δεν βασίζεται στους κανόνες της αγοράς.
Είναι συγγενές με άλλες αντίστοιχες προσπάθειες και θέλει να ανήκει σ' αυτή την ευρύτερη κοινότητα αγώνα και αντίστασης απέναντι στην εξαθλίωση και φτωχοποίηση της ζωής μας, ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης και του πολιτισμού.
Το μοναδικό όργανο που παίρνει τις αποφάσεις για τη λειτουργία του αυτοδιαχειριζόμενου ωδείου είναι η συνέλευση στην οποία συμμετέχουν οι καθηγητές, οι ενήλικοι μαθητές, οι γονείς και όσοι ελεύθερα θέλουν να προσφέρουν στο εγχείρημα.
Όλες οι σχέσεις που αναπτύσσονται είναι αχρήματες.
Οι ανάγκες κυρίως για τις υλικοτεχνικές υποδομές όπως μουσικά όργανα, παρτιτούρες, αναλώσιμα κλπ καλύπτονται μέσω κάθε ανιδιοτελούς πρωτοβουλίας για δωρεά και μέσω ανοιχτών δημόσιων εκδηλώσεων που αποφασίζει η συνέλευση.


Η μουσική μας ενώνει, η μουσική είναι για όλους.

Ανακοίνωση της Επιτροπής πρωτοβουλίας για τη δημιουργία Κίνησης για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας

Η προσαγωγή ατόμων στο αστυνομικό τμήμα Ιερισσού προς το σκοπό της συλλογής γενετικού υλικού με την απειλή της απείθειας συνιστά βαρύτατη παραβίαση των δικαιωμάτων τους πέρα και έξω από κάθε διάταξη νόμου. Πέραν του ότι η υποχρεωτική συλλογή γενετικού υλικού συνιστά παραβίαση του δικαιώματος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια (2§1 Σ) η συλλογή γενετικού υλικού επιτρέπεται κατά το νόμο (200Α ΠΚ) μόνο στην περίπτωση όπου υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις τέλεσης από το άτομο βιαίου κακουργήματος ή σεξουαλικού εγκλήματος ή συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση. Πρέπει συνεπώς να έχει προσλάβει το άτομο την ιδιότητα του κατηγορουμένου, ενώ κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί στην προκείμενη περίπτωση.

Η μαζική συλλογή DNA από τους κατοίκους μιας περιοχής προκειμένου να δημιουργηθεί βάση γενετικών δεδομένων για την καταπολέμηση ενός κινήματος προστασίας της υγείας, του περιβάλλοντος, του δημόσιου πλούτου, συνιστά πράξη αποτρόπαιου ολοκληρωτισμού με μόνο στόχο την προστασία επιχειρηματικών συμφερόντων. Πέραν αυτού, η δημιουργία αυτής της βάσης συνιστά ένα εξαιρετικά επικίνδυνο οπλοστάσιο, καθώς είναι άδηλο που και πώς θα χρησιμοποιούν (βλέπε πού θα «φυτευθούν») τα συλλεγέντα δείγματα.

Είναι γνωστό ότι οι κάτοικοι της περιοχής έχουν βρεθεί αντιμέτωποι στο παρελθόν με ιδιαίτερα βιαια κατασταλτικά μέτρα, ακόμα και με την επιβολή στρατιωτικού νόμου από την κυβέρνηση Σημίτη. Κανένα όμως από αυτά τα μέτρα δεν πτόησε το κίνημά τους. Οι κάτοικοι του Στρυμωνικού κόλπου έχουν εμπειρίες αγώνων, από τους πιο σημαντικούς στη μεταπολίτευση. Οι αγώνες στο Μάντεμ Λάκκο, τη δεκαετία του 1970 σηματοδότησαν την άνοιξη ενός μαχητικού εργατικού κινήματος που διεκδικούσε τα δικαιώματά του πέρα από τα όρια που προσπαθούσαν να του επιβάλουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Σήμερα που η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της ακολουθούν μια στρατηγική γενικού πολέμου απέναντι στο λαό που αγωνίζεται, περισσότερο από ποτέ οι κάτοικοι της περιοχής χρειάζονται τη δύναμη των μαζικών διαδικασιών, τη δημοκρατική συζήτηση για την οργάνωση του αγώνα τους, χρειάζονται τη συμμαχία με τους κατοίκους των πόλεων, με τη νεολαία της Θεσσαλονίκης. Χρειάζονται την αλληλεγγύη μας και την πληροφόρηση για τους σκοπούς των κινητοποιήσεών τους. Γιατί η νίκη των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στην καταστολή, την κοινωνική και περιβαλλοντική καταστροφή θα είναι και δική μας νίκη.

*Κλοπιποστάρισμένο από την ΕΚΕΔΔΕ

Η απεργία είναι και μέρα μηδενικής κατανάλωσης, μαλάκα μου...

Κανόνισε να κάνεις τους άλλους απεργοσπάστες σήμερα ενώ εσύ είσαι περήφανος απεργός, όπως σε βλέπω να κάνεις πάντα.



Τράβα ψώνισε καφέδες στο χάρτινο για όλους τους φίλους σου στην συγκέντρωση, γέμισε τα ουζερί το μεσημέρι γκρινιάζοντας για την μικρή συμμετοχή των άλλων, βάλε βενζίνη στο αυτοκίνητό σου πηγαίνοντας στο σπίτι, μπες στο σουπερμάρκετ που κάτι θυμήθηκες, παράγγειλε καμιά πίτσα το βράδυ, βγες και για ποτάκι... και ΜΑΣ ΓΑΜΗΣΕΣ ΟΛΟΥΣ ρε φίλε!



Αν μηδενίσεις ΜΙΑ φορά σε ΜΙΑ απεργία την κατανάλωση, αν κόψεις την ροή του κωλοχρήματος για ΜΙΑ ΜΟΝΟ μέρα, στην επόμενη απεργία θα ξεκινάς από αναβαθμισμένη θέση. Αλλά ποιος γαμημένος συνδικαλιστής σου στάθηκε όρθιος ποτέ και σου έτριψε στα μούτρα αυτήν την απλή αλήθεια; Ότι για να μην αλλάξεις την μαλακισμένη σου καθημερινότητά ακόμα και την μέρα γενικής απεργίας άνετα και χαλαρά βοηθάς τα αφεντικά να εκβιάζουνε τους άλλους και πρακτικά κάνεις μια ντουζίνα ανθρώπους γύρω σου ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΕΣ;



Πόσο στα αρχίδια σου είσαι; Γιατί αν δεν είσαι, εκεί έξω είναι ο δρόμος κι αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Εσύ είσαι ο φρουρός της απεργίας σου, μεγάλε!



Και μην αρχίσεις να μου λες ότι οι αφίσες γράφουνε άλλη ημερομηνία. Ναι, κάποιοι γάτοι το κάνανε ήδη και τους έκλεψα το υλικό. Ούτε καν η ιδέα δεν είναι δική μου. Κι εγώ μαλάκας σαν και σένα ήμουνα, μέχρι που μου ανοίξανε τα μάτια οι ντελιβεράδες το 2008...



Τα λέμε κι από κοντά...

Μια αμιγώς πολιτική τοποθέτηση από το Free & Real

Διάβασα κι αν διάβασα παπαριές για τις Σκουριές σήμερα!

Και πάνω που όσο πήγαινα και φόρτωνα με τα συνεχή απαράδεκτα πράγματα που παίζονταν, αλλά και ταυτόχρονα συνέβαιναν, και σκεφτόμουνα να βγω και να φωνάξω "Σήμερα ΠΑΛΙ καταλύθηκε το Σύνταγμα της Χώρας σου, ΜΑΛΑΚΑ!" έλαβα ένα tweet από τον λογαριασμό των Free & Real που με άφησε για μερικά λεπτά, ξερό!

"Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν καταστρέφουμε κάτι που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο το λέμε βανδαλισμό,
αλλά όταν καταστρέφουμε κάτι από τη φύση το λέμε πρόοδο."
Ed Begley Jr.

Για μένα αυτή η φράση τελειώνει, μια για πάντα, κάθε διάλογο για την υπόθεση στο δάσος των Σκουριών. Παράλληλα είναι η σοβαρότερη και πιο υπεύθυνη πολιτικά δήλωση που διάβασα, ιδίως όταν την συγκρίνω με οποιαδήποτε ανακοίνωση, μπροσούρα ή δήλωση έβγαλε σήμερα πολιτικός ταγός, κοινωνικός διαφθορέας, κόμμα, πολιτικός φορέας, αναρχική ομάδα ή κοινωνική συλλογικότητα για το ίδιο θέμα. Επίσης την έχει πει ήδη ο κύριος Ed Begley Jr. και έχει καταγραφεί ως απόφθεγμα (τράβα βρες τον αν θες να του κάνεις μήνυση Νικολάκη). Και τέλος (αυτό το καταγράφω όχι μόνο για τον Ιστορικό του Μέλλοντος αλλά και για να το επικαλεστώ αργότερα και να διεκδικήσω το Πούλιτζερ) αποτελεί την πρώτη αμιγώς πολιτική τοποθέτηση που κάνει μια Οικοκοινότητα στον Ελλαδικό Χώρο, και την πρωτιά αυτή την έχει η Free & Real. Το μέλλον ήρθε κι είναι εδώ, μόνο να ανοίξεις τα στραβά σου περιμένει τώρα!

Για να μην αναφέρω ότι χωράει άνετα σε τρικάκι και γίνεται retweet για πλάκα.

Υποκλίνομαι...

Υ.Γ. O Ed Begley Jr. είναι εντελώς υπαρκτό πρόσωπο.

"Το κτίριο και οι καταληψίες δε λεγόμαστε ούτε Βίλα Σκαραμαγκά ούτε Βίλα Μαρία Κάλας αλλά Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά"

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ
ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 15/2/2013


Η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Η απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση ενός τμήματος του κλεμμένου χώρου και χρόνου, μέχρι τη συνολική κοινωνική και ατομική απελευθέρωση μέσων, τρόπων, δυνατοτήτων, του ίδιου μας του εαυτού, από το κεφάλαιο και την εξουσία. Η συλλογικοποίηση και συνδιαμόρφωση μέσα από οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η δημιουργία ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα, χειραφετημένης καθημερινής ζωής, δημιουργικότητας, αυτομόρφωσης, νέου τύπου σχέσεων, βασισμένων στην ισοτιμία, την αμοιβαιότητα, την αλληλεγγύη. Στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας ελευθερίας, αξιοπρέπειας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.

Ήταν λογικό, λοιπόν, να επιχειρήσουμε να επιστρέψουμε στο κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά που επί τέσσερα χρόνια το φροντίσαμε, του δώσαμε ζωή, δημιουργήσαμε και αγωνιστήκαμε μέσα απ’ αυτό. Σε πείσμα της κρατικής καταστολής, της συγκυβέρνησης, του υπουργού δημόσιας τάξης, της αστυνομίας, του δήμου Αθηναίων, του διορισμένου προέδρου του ΝΑΤ, των ΜΜΕ, των φασιστών. Σε πείσμα του πολιτισμού του χρήματος, της εμπορευματοποίησης, της ατομικής ιδιοκτησίας, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης.

Εξαιτίας τεχνικών δυσκολιών η παραμονή μας στον δρόμο παρατάθηκε, με αποτέλεσμα την προσέλευση μεγάλων αστυνομικών δυνάμεων και την αποτυχία τελικά της προσπάθειας. Αυτό, όμως, που μένει είναι η πραγματικά συγκινητική στάση των σχεδόν 400 αλληλέγγυων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της κατάληψης για συγκέντρωση έξω από το κτίριο, με σχετική ανακοίνωση (*) πριν την έναρξη της εκδήλωσης της Παρασκευής 15/2 στο Πολυτεχνείο, στο πλαίσιο του διημέρου εκδηλώσεων 15-16/2 από τον συντονισμό καταλήψεων, αυτοοργανωμένων χώρων, συλλογικοτήτων, συντρόφων και συντροφισσών : ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ & ΤΟ ΠΡΟΧΩΡΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Παρά τις διμοιρίες των ΜΑΤ και τα μηχανοκίνητα τμήματα των ΔΕΛΤΑ, που όταν οργανώθηκαν επιτέθηκαν από όλες τις πλευρές με γκλοπς και χημικά, οι αλληλέγγυοι και οι αλληλέγγυες για 15 λεπτά δεν εγκατέλειπαν το δρόμο. Δεμένοι σα μια ανθρώπινη αλυσίδα, μόνο με τα γυμνά τους χέρια και την επιλογή της μη συμπλοκής με τις αστυνομικές δυνάμεις, όρθωσαν το ανάστημα της συντροφικότητας, της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης. Μετά την αστυνομική επίθεση ο συγκεντρωμένος κόσμος, χωρισμένος σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων, διατηρώντας την ψυχραιμία του κατευθύνθηκε στον χώρο εκδηλώσεων του Πολυτεχνείου. Ακολούθησε εκτεταμένη αστυνομική επιχείρηση εισβολής και περικύκλωσης των Εξαρχείων με 49 προσαγωγές. Συγκινητική υπήρξε και η αλληλέγγυα στάση πολλών γειτόνων που αποδοκίμαζαν την αστυνομία και βοήθησαν κυνηγημένες συντρόφισσες και συντρόφους.

Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επίθεσης ένας αλληλέγγυος που είχε ανταποκριθεί στο κάλεσμα της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά για συγκέντρωση έξω από το κτίριο, αιχμαλωτίστηκε από τα ΜΑΤ και του αποδόθηκαν 5 κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος: φθορά ξένης ιδιοκτησίας, διατάραξη κοινής ειρήνης, κλοπή ρεύματος, εξύβριση και απόπειρα διακεκριμένων σωματικών βλαβών κατά αστυνομικών.

Εκτός ότι ο σύντροφος ανταποκρίθηκε απλώς στην ανακοίνωση-κάλεσμα, το κατηγορητήριο είναι γελοίο στη σύλληψή του. Η μόνη φθορά του κτιρίου εδώ και 14 χρόνια έχει προέλθει από την εγκατάλειψη, την ερείπωση και το γέμισμά του εσωτερικά και εξωτερικά με λαμαρίνες. Η μόνη διατάραξη κοινής ειρήνης ήταν αυτή που προκλήθηκε από τις κατασταλτικές δυνάμεις που επιτέθηκαν κατά της συγκέντρωσης αλληλεγγύης, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα της ευρύτερης περιοχής με χημικά και προχωρώντας σε δεύτερο χρόνο σε αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων και την προσαγωγή 49 ατόμων. Η μόνη εξύβριση που αναγνωρίζουμε είναι αυτή της ύπαρξης εξουσίας και κατασταλτικών δυνάμεων. Η μόνη απόπειρα διακεκριμένων σωματικών βλαβών ήταν αυτή των ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ που χρησιμοποιώντας την «φυσιολογική και νόμιμη βία» μπούκωσαν για άλλη μια φορά τα πνευμόνια μας με καρκινογόνα χημικά, χτύπησαν και τραυμάτισαν κάποιους από τους συγκεντρωμένους. Ενώ ακόμα και για στημένο κατηγορητήριο είναι απορίας άξιο ποιος εγκέφαλος συνέλαβε την κατηγορία της κλοπής ρεύματος, πέραν του ότι κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς δεν υπήρξε.

Τελικά, σήμερα στα δικαστήρια της Ευελπίδων που μεταφέρθηκε ο σύντροφος, ο εισαγγελέας αφαίρεσε τις τρεις από τις πέντε κατηγορίες (της φθοράς ξένης περιουσίας, της κλοπής ρεύματος και της εξύβρισης) ενώ η απουσία των αστυνομικών μαρτύρων (που έτσι κι αλλιώς δεν τον αναγνωρίζουν να συμμετείχε ούτε στο άνοιγμα του κτιρίου ούτε στις σπρωξιές με τα ΜΑΤ) οδήγησε σε αναβολή της δίκης για την ερχόμενη Τρίτη 19/2. Ο σύντροφος αφέθηκε ελεύθερος και αποχώρησε μαζί με τους δεκάδες αλληλέγγυους που είχαν συγκεντρωθεί στον χώρο των δικαστηρίων.

Καλούμε τον κόσμο του αγώνα, των αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων και εγχειρημάτων, των αυτοδιαχειριζόμενων δομών αντιπληροφόρησης, των ακηδεμόνευτων αντιστάσεων «από τα κάτω» να συμμετάσχει στη δεύτερη μέρα του διημέρου εκδηλώσεων στο Πολυτεχνείο με θέμα:

«Το ερώτημα της διασύνδεσης των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων και αντιστάσεων «από τα κάτω»: καταλήψεις, στέκια σχολών και περιοχών, αυτοδιαχειριζόμενες δομές αντιπληροφόρησης, συνελεύσεις γειτονιών, σωματεία βάσης, πολιτικές, εργατικές, θεματικές ομάδες, πρωτοβουλίες και συνελεύσεις.»

- από τις 6.00μμ, έκθεση έντυπου υλικού αυτοοργανωμένων χώρων και καταλήψεων

-κινηματικές προβολές πριν την έναρξη της εκδήλωσης

-έναρξη εισηγήσεων 6.30μμ

Αλληλεγγύη στον συλληφθέντα σύντροφο μέχρι την απαλλαγή του από όλες τις γελοίες και ανυπόστατες κατηγορίες.

Συνεχίζουμε να απεργαζόμαστε την καταστροφή κάθε εκμεταλλευτικής και εξουσιαστικής σχέσης και δομής, κάθε πλαστού διαχωρισμού, κοινωνικής διάκρισης και ιεραρχίας.

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΟΙ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ομάδες, συνελεύσεις και εγχειρήματα που κατοικούν στην
κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Υ.Γ. Προς τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια: το κτίριο και οι καταληψίες δε λεγόμαστε ούτε Βίλα Σκαραμαγκά ούτε Βίλα Μαρία Κάλας αλλά Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά.

*Η ανακοίνωση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά πριν την έναρξη της εκδήλωσης στο Πολυτεχνείο την Παρασκευή 15/2

Συντρόφισσες-σύντροφοι,

Το διήμερο που διοργανώνεται στο Πολυτεχνείο από τον συντονισμό των καταλήψεων, αυτοοργανωμένων χώρων, συλλογικοτήτων, συντρόφων/ισσών, αποτελεί τη συνέχεια της διαρκούς κινηματικής διαδικασίας που έχει ξεκινήσει από τις 20 Δεκέμβρη με την εκκένωση της Villa Amalias και είχε θέσει τους εξής στόχους:

1) Την αναχαίτιση της κατασταλτικής επίθεσης που ακολούθησε: εισβολή στην ΑΣΟΕΕ, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της σχολής και την αρπαγή των μηχανημάτων του 98FM, εκκένωση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, εισβολή στη Λέλας Καραγιάννη 37.

2) Την προώθηση της αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους.

3) Την ανάκτηση των εκκενωμένων χώρων.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αυτή τη στιγμή, πολυάριθμη πρωτοβουλία συντρόφων κινείται να προς την κατάληψη Σκαραμαγκά με σκοπό την ανακατάληψή της. Καλούμε όλο τον κόσμο να κινηθεί προς τα εκεί και να στηρίξει την ανακατάληψη καθώς και τη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το κτίριο. Η συνέλευση της κατάληψης και των εγχειρημάτων της αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη του ανοίγματος και όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι καλεσμένος στη συγκέντρωση.

Πρόθεσή μας είναι η μεταφορά της εκδήλωσης στο χώρο της κατάληψης. Η κίνησή μας έχει χαρακτήρα συλλογικό και αλληλέγγυο και δεν επιθυμούμε οποιαδήποτε συμπλοκή με τις αστυνομικές δυνάμεις. Αντιλαμβανόμαστε τον χαρακτήρα του αιφνιδιασμού που μπορεί να νιώθουν όσοι δεν γνώριζαν τις προθέσεις μας και την κίνηση αλλά το κινηματικό διακύβευμα είναι πολύ σημαντικό. Καλούμε όλο τον κόσμο που βρίσκεται στο Πολυτεχνείο να πλαισιώσει την κίνησή μας.

Γρήγορη φωτογραφική δεοντολογία για τις Σκουριές Χαλκιδικής

Μία φωτογραφία από τις αποκλειστικές που δημοσιεύει η Βόρεια.



Μια φωτογραφία ανθρώπινου ποδιού εργάτη σε εργοστάσιο πυρομεταλλουργίας που εκτέθηκε σε αρσενικό.



Και τελικά ένα ερώτημα που ίσως πρέπει να απαντήσεις είναι:

Δεοντολογία τώρα και για την Κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά

Έμαθες φαντάζομαι ότι χθες το απόγευμα και ανάλογα με την πηγή 200 ή 300 ή 400-500 άτομα προσπάθησαν να ανακαταλάβουν το κτήριο που βρίσκεται στην γωνία Πατησίων και Σκαραμαγκά. Και βέβαια την προηγούμενη φορά που άκουσες κάτι για αυτό το κτήριο το είχανε βαφτίσει αυθαίρετα "Βίλα Κάλλας" και μιλάγανε για "αποκατάσταση της νομιμότητας" με "απομάκρυνση των καταληψιών" από την "εστία ανομίας".

Ενδιάμεσα έγινε όμως και κάτι άλλο, που δεν το είδες, ούτε τσακίστηκε να σου το πει κανείς. Και επειδή έτσι δεν γίνεται ενημέρωση, ούτε μπορείς να σχηματίσεις γνώμη, θα σου το ανεβάσω σήμερα. Δεν ήταν δύσκολο να το βρω, ένα ψάξιμο της πλάκας έκανα.

Παρέμβαση στο ΔΣ του ΝΑΤ από την κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά from Squat Patision 61 & Skaramaga on Vimeo.

Πώς το κόβεις; Δεν είναι αρκετά διδακτικό;

Η "Δράση" τρέχει κι εγώ την κλέβω...

Η εφημερίδα Δράση οργανώνει απόψε συζήτηση στο Εμπρός και πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης.



Με την ευκαιρία της εκδήλωσης "κλέβω" ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο. Στην αρχική ανάρτηση θα βρεις όλα τα λινκ αν θες να μάθεις παραπάνω...

Τρισδιάστατη εκτύπωση και ομότιμη παραγωγή: H περίπτωση της αυτόνομης παραγωγής ενέργειας

του Βασίλη Κωστάκη

O έλεγχος, όχι μόνο της παραγωγής της πληροφορίας, όπως έχουμε αναλύσει στο παρελθόν, αλλά και της παραγωγής ενέργειας, σύμφωνα με τον Rifkin (2011), έχει αρχίσει να μετακινείται από τεραστίων διαστάσεων εταιρικές ή κρατικές μονάδες παραγωγής ενέργειας σε εκατομμύρια μικρο-παραγωγούς και συνεταιρισμούς. Oι τελευταίοι παράγουν αυτόνομα ανανεώσιμη ενέργεια διανέμοντας τα πλεονάσματα σε “ενεργειακά Kοινά” (info-energy Commons). Παραδείγματα αποτελούν το Nordic Folkecenter στη Δανία ή το Barefoot College στην Iνδία, που αναπτύσσουν τοπικής κλίμακας πρακτικές παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας. Eπιπλέον, κοινότητες ανοικτού σχεδιασμού, όπως το Onawi στην Aγγλία, το Open Source Ecology στις HΠA ή η Nέα Γουινέα στην Eλλάδα, ακολουθούν ομότιμες πρακτικές στην ανάπτυξη και προώθηση λύσεων για τοπική, αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.

Mια τέτοια αλλαγή στην παραγωγή ενέργειας είναι αναμενόμενη, καθώς το κεντρικά σχεδιασμένο μοντέλο παραγωγής και διανομής ενέργειας πρέπει να εκσυγχρονιστεί σύμφωνα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κυρίαρχου τεχνο-οικονομικού παραδείγματος που βασίζεται στις Tεχνολογίες Πληροφορικής και Eπικοινωνίας. H συνεργεία ομότιμων πρακτικών στον σχεδιασμό, στην προώθηση και στη βελτίωση λύσεων για τοπικής κλίμακας παραγωγή ενέργειας (σε επίπεδο, δηλαδή, γνώσης/πληροφορίας) με τις τεχνολογικές δυνατότητες της τοπικής, υλικής παραγωγής (δηλαδή την υλική έκφραση της γνώσης/πληροφορίας αυτής) μας δείχνει το δρόμο.

H τρισδιάστατη εκτύπωση αποτελεί, λοιπόν, μία πολλά υποσχόμενη τεχνολογία αποκεντρωμένης υλικής παραγωγής. Oυσιαστικά πρόκειται για μία τεχνική προσθετικής κατασκευής και όχι “αφαιρετικής” όπως είναι π.χ. η κατασκευή ενός γλυπτού με σμίλη και σφυρί. Mε λίγα λόγια, αποτελεί μια τεχνική που δημιουργεί αντικείμενα στρώμα-στρώμα, βασισμένη σε τρισδιάστατα σχεδιασμένα μοντέλα. Mέχρι πρότινος, ένας αρχιτέκτονας μπορούσε να εκτυπώσει τρισδιάστατα μία μακέτα ή ένας μηχανολόγος μπορούσε να εκτυπώσει ένα πρωτότυπο μέρος του αυτοκινήτου για περαιτέρω βελτίωση και επανασχεδιασμό. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούνται από την αεροναυπηγική μέχρι τη βιομηχανία της υγείας για την κατασκευή λειτουργικών, εξατομικευμένων προϊόντων όπως για παράδειγμα ένα περίπλοκο ανταλλακτικό ή ένα οστικό μόσχευμα. Oι χαμηλού κόστους τρισδιάστατοι εκτυπωτές ανοικτού κώδικα, όπως είναι ο RepRap (προϊόν ομότιμης παραγωγής) ή ο Ultimaker, έχουν δώσει την ευκαιρία σε χομπίστες, ερευνητές και ακτιβιστές να πειραματίζονται, να σχεδιάζουν (με τη βοήθεια εφαρμογών ελεύθερου λογισμικού), να μοιράζονται και να παράγουν λειτουργικά αντικείμενα.

Ένα στρατηγικό πλεονέκτημα της τρισδιάστατης εκτύπωσης είναι η δυνατότητα παραγωγής περισσότερο εξατομικευμένων και περίπλοκων αντικειμένων χρησιμοποιώντας ακριβώς όσο υλικό είναι αναγκαίο. Eπίσης, η τρισδιάστατη εκτύπωση βοηθά στην τοπικοποίηση της παραγωγής μειώνοντας την ανάγκη παρουσίας γραμμής παραγωγής, για να μην αναφερθούμε στη μείωση εκπομπών CO2 λόγω λιγότερων μετακινήσεων (logistics). Aκόμη, η επιστήμη των υλικών δίνει τη δυνατότητα παραγωγής αντικειμένων από μια πληθώρα υλικών: από βιοδιασπώμενο πλαστικό PLA και μέταλλα μέχρι κεραμικά και ανθρώπινους ιστούς. Yπάρχουν προσδοκίες ότι η τρισδιάστατη εκτύπωση θα συνεχίσει να αναπτύσσεται προσφέροντας όλο και πιο προηγμένες τεχνολογικά δυνατότητες τοπικής, υλικής παραγωγής.

Tο παρόν άρθρο ισχυρίζεται ότι η συνεργεία του ομότιμο τρόπου παραγωγής και διάθεσης της πληροφορίας με ένα μέσο (υλικής) παραγωγής, όπως η τρισδιάστατη εκτύπωση, δίνει τη δυνατότητα για ανάπτυξη λύσεων παγκοσμίου ενδιαφέροντος για προβλήματα που απασχολούν τοπικές κοινότητες. Kάποια από τα λιγότερο ανεπτυγμένα μέρη του κόσμου πολλές φορές έχουν ανάγκη τις πιο σύνθετες και προηγμένες τεχνολογικά λύσεις, οι οποίες, πλέον, είναι δυνατές καθώς για πρώτη φόρα τόσο σημαντικά μέσα παραγωγής (υπολογιστής, διαδίκτυο, τρισδιάστατη εκτύπωση και άλλες τεχνικές τοπικής παραγωγής) είναι διαθέσιμα σε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους.

Ένα τέτοιο παράδειγμα που καταδεικνύει τη δυναμική από τη “συνάντηση” ομότιμης παραγωγής και τρισδιάστατης εκτύπωσης αποτελεί η ανεμογεννήτρια Helix_T, του αρχιτέκτονα Mιχάλη Φουντουκλή, η οποία εκτυπώνεται τρισδιάστατα, κατόπιν συναρμολογείται και με ένα μοτέρ (συνολικό οριακό κόστος παραγωγής της ανεμογεννήτριας όχι πάνω από 100-120 ευρώ σε ένα χαμηλού κόστους τρισδιάστατο εκτυπωτή) παράγει μέχρι 6-10 Watt ενέργειας. O Mιχάλης, όπως πολλοί άλλοι δημιουργοί, διαθέτει ελεύθερα τα σχέδια της ανεμογεννήτριας τα οποία είναι ανοικτά προς περαιτέρω ανάπτυξη και βελτίωση. H ανεμογεννήτρια Helix_T και πολλά άλλα παρόμοια εγχειρήματα δεν αποτελούν πανάκεια αλλά μπορούν να αποτελέσουν σημεία εκκίνησης για τη δημιουργία λύσεων, όπως γράψαμε και προηγουμένως, σε προβλήματα παγκόσμιου ενδιαφέροντος που απασχολούν τοπικές κοινωνίας, όπως είναι για παράδειγμα η ανάγκη για αυτόνομη παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας. Φυσικά, η τρισδιάστατη εκτύπωση, όπως σχεδόν κάθε τεχνολογία, δεν είναι σωτηρία αλλά “φωτιά που καίει μα και που ζεσταίνει μαζί” και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για επικίνδυνους σκοπούς, όπως για παράδειγμα, στην ευρεία κατασκευή όπλων.

Γίνεται εμφανές, ότι το πραγματικό θέμα δεν είναι η τεχνολογία καθεαυτή αλλά η ποικιλία των μονοπατιών που καλούμαστε να επιλέξουμε: η τεχνολογία δεν είναι πεπρωμένο αλλά πεδίο μάχης (Feenberg, 2002, 1999), όπου οι άνθρωποι μάχονται για να επηρεάσουν και να αλλάξουν τα σχέδια, τις χρήσεις και τα νοήματα των τεχνολογικών δυνατοτήτων και του κόσμου που τους περιβάλλει.


Aναφορές:

Feenberg, Andrew. 1999. Questioning technology. New York: Routledge.
Feenberg, Andrew. 2002. Transforming technology: A critical theory revisited. New York: Oxford University Press.
Rifkin, Jeremy. 2011. The third industrial revolution: How lateral power is transforming energy, the economy, and the world. New York: Palgrave Macmillan.

Σημείωμα:

Tο παρόν άρθρο βασίζεται στα άρθρα: Kostakis, V. 2013. At the Turning Point of the Current Techno-Economic Paradigm: Commons-Based Peer Production, Desktop Manufacturing and the Role of Civil Society in the Perezian Framework και Kostakis, V., Fountouklis, M. & Drechsler W. (submitted). Peer production and desktop manufecturing.
Περισσότερα: www.kostakis.org & www.dafy.gr/

"Το Σώμα του Χρόνου" στο Black Box του Κακογιάννη

Πολύ θέατρο για τα κυβικά μου φέτος! Τόσο που σκέφτομαι ότι πρέπει να φτιάξω και ταμπελάκι "θέατρο" ή κάτι ανάλογο για τα σχετικά ποστ, αλλά ακόμη δεν το έχω αποφασίσει. Για να μην το πολυκουράζω, την Δευτέρα που μας πέρασε είδα "Το Σώμα του Χρόνου" στο Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης" στον Ταύρο. Πάρε μια ιδέα πρώτα...



Η παράσταση ήταν πραγματικά καλή. Κι είναι κρίμα που την παρακολουθήσαμε καμιά δεκαριά θεατές μόνο, διασκορπισμένοι στις περίπου πενήντα θέσεις του Black Box. Καταλαβαίνω βέβαια ότι ούτε από λάθος δεν θα μπορούσε να κατατάξει κανείς "Το Σώμα του Χρόνου (Η Στιγμή)" στο λεγόμενο "εμπορικό θέατρο", αλλά όπως και να 'χει πιστεύω ότι άξιζε μεγαλύτερης προσέλευσης. Γιατί είναι μια δυνατή παράσταση που θα μπορούσε να λειτουργήσει εξαιρετικά σε ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, αλλά όχι μόνο. Φυσικά το γεγονός ότι ο μέσος συνταξιούχος προσπαθεί να τα φέρει βόλτα ώστε και να τρέφεται και να πληρώνει φάρμακα, μάλλον δεν του αφήνει πολλά λεφτά για θέατρο. Και είναι πολύ κακό για όλους μας αυτό...

Προσπαθώντας να μην σου "κάψω" τίποτα από όσα πρόκειται να δεις, ας πάμε τώρα και στα επιμέρους.

Ο Παναγιώτης Ναρλής έχει κάνει μια σκηνοθεσία που είναι τόσο έξυπνα λιτή και ουσιαστική ώστε να καταλήγει εντυπωσιακά "αόρατη" χωρίς "φρου-φρου" που "κλέβουν" ή "εκβιάζουν" το παραμικρό. Μπορώ λοιπόν να υποθέσω με ασφάλεια ότι υπάρχουν πολλές ώρες σκληρής πρόβας πίσω από αυτήν την επιλογή του να στηριχτεί όλη η παράσταση αποκλειστικά στην εξαιρετική ερμηνεία του Γιάννη Δεγαΐτη. Για να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ μιλώντας για εξαιρετική ερμηνεία, ο Δεγαΐτης με έπεισε τόσο πολύ για την ηλικία και το βάρος που μεταφέρει ο ήρωας του έργου ώστε να αιφνιδιαστώ κανονικά όταν τον είδα να κινείται με εντελώς άλλη ταχύτητα και διαφορετικό μυικό τόνο σαν σκιά μέσα στο σκοτάδι κατά τις αλλαγές των εικόνων. Το σκηνικό είναι αφαιρετικό, αλλά εκπληκτικά λειτουργικό, αφού οι βιντεοπροβολές και η μουσική εντάσσονται αρμονικά στο σύνολο χωρίς να λειτουργούν καθόλου σαν στοιχεία εντυπωσιασμού, αλλά μονάχα σαν υποβοηθητικά της δράσης και υποδηλωτικά της ψυχικής κατάστασης του ήρωα. Τέλος το κείμενο του Σωτήρη Σαμπάνη είναι πυκνό, περιέχει πολλά ενδιαφέροντα επιμέρους στοιχεία και καταλήγει σε μία πολύ "ύπουλη" και δυνατή ανατροπή.

Προσωπικά, εκτιμώ ότι στο κείμενο ίσως να βρίσκεται και η μοναδική μικρή έλλειψη που ένιωσα στο τέλος. Θα προτιμούσα να είχε εμβαθύνει περισσότερο στην έννοια του χρόνου και στην κοινωνική διάσταση της εκμετάλλευσης του. Αυτό όμως μπορεί να είναι απλώς και το προσωπικό μου βίτσιο...

Δες "Το Σώμα του Χρόνου" όσο ακόμα προλαβαίνεις. Θα παίζεται Δευτέρα & Τρίτη μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου.

Το κείμενο των 4 συλληφθέντων

Κλοπιποστάρω από το Indymedia:

Οι μέρες μας περνάνε, οι νύχτες μας δεν περνάνε.

Τρέχουμε προς τη διαφυγή μας, ενώ γύρω μας εξελίσσεται ένα κανονικό ανθρωποκυνηγητό. Πίσω μας μία ζωή προκαθορισμένη, χαραγμένη από τα χέρια των κυρίαρχων, με στόχο να εσωτερικεύσουμε την υποταγή ως αντικειμενική συνθήκη, να νομιμοποιήσουμε ηθικά συστήματα νόμων και κανόνων, να εξισώσουμε το άτομο με μία στατιστική λογική αριθμών. Μπροστά μας ο κόσμος των «ουτοπικών» μας φαντασιώσεων που κατακτιέται μόνο με βία. Μία ζωή, μία πιθανότητα και αποφασιστικές επιλογές.

Κοίτα το κενό ανάμεσα στα σύννεφα και πήδα, γιατί ποτέ η πτώση δεν υπήρξε πιο σίγουρη επιλογή.

Την Παρασκευή 01.02, μαζί με ομάδα συντρόφων, προχωρήσαμε στη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Άποψή μας είναι πως έχει κάποια ουσία να αναλύσουμε σε ένα βαθμό το επιχειρησιακό κομμάτι της ληστείας. Κυρίως για να αναδειχθούν όλες οι πτυχές της επίθεσης, οι επιλογές που κάναμε, τα λάθη που διαπράξαμε και οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτά:

Το πρωί της Παρασκευής λοιπόν, επιτεθήκαμε στους δύο στόχους χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Επιδίωξή μας από την αρχή ήταν να πάρουμε τα χρήματα και από τα δύο χρηματοκιβώτια, όπως και έγινε. Κατά τη διάρκεια της διαφυγής μας, μία σειρά από ατυχή γεγονότα και λανθασμένους χειρισμούς, οδήγησαν στην έκθεση τόσο του οχήματος μας, όσο και στην κατεύθυνσή μας στην αστυνομία.

Λόγω του αστυνομικού κλοιού που σχηματίστηκε αυτόματα, ο σύντροφος που οδηγούσε το διαμορφωμένο εξωτερικά σαν ασθενοφόρο βαν, αναζητούσε διεξόδους διαφυγής για την ομάδα που έκανε τις ληστείες. Στην προσπάθειά του αυτή, έκανε το λάθος να περάσει τρεις φορές από όχημα των μπάτσων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ύποπτος. Ακολούθησε καταδίωξη και μετά, λόγω άγνοιας της περιοχής στην οποία κατέληξε, έφτασε σε τέσσερα αδιέξοδα στους χωματόδρομους των ορυχείων, με αποτέλεσμα στο τελευταίο να περικυκλωθεί και να μην έχει πια κανένα ουσιαστικό περιθώριο διαφυγής. Έτσι, αφού έκαψε το βαν, τον συνέλαβαν. Με αυτές τις εξελίξεις και ενώ ο σύντροφός μας με το όχημα διαφυγής βρισκόταν ήδη στα χέρια των μπάτσων, το εύρος των επιλογών μας μειώθηκε σημαντικά.

Αποφασίσαμε, λοιπόν, να σταματήσουμε το πρώτο διερχόμενο όχημα, καθώς θα εξασφάλιζε μία πιο ασφαλή διαφυγή για εμάς και τους συντρόφους μας. Το μείζον ζήτημα σε αυτή τη συνθήκη ήταν να μη γίνει γνωστό στους μπάτσους το νέο όχημα διαφυγής των συντρόφων μας, οπότε αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον οδηγό στο βαν μαζί μας, μέχρι να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής και για εμάς. Κάπου εκεί υπήρξε και η συνάντησή μας με ένα περιπολικό που εξελίσσεται σταδιακά σε άγρια καταδίωξη ως την πόλη της Βέροιας με τις περισσότερες δυνάμεις αστυνομίας, που υπήρχαν στη περιοχή, πίσω μας. Προφανώς δε διανοηθήκαμε στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τον συγκεκριμένο όμηρο ως ανθρώπινη ασπίδα(δεν θα είχαμε π.χ. πρόβλημα αν είχαμε τον διευθυντή μίας τράπεζας), άλλωστε η αστυνομία δε γνώριζε την ύπαρξή του. Εν τέλει, λειτούργησε ως ανθρώπινη ασπίδα για τους μπάτσους εν αγνοία τους, καθώς αποτέλεσε την αιτία που δε χρησιμοποιήσαμε τα όπλα μας για να απεμπλακούμε. Γιατί η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του.

Στο σημείο αυτό θέλουμε να καταστήσουμε σαφές, ότι τα όπλα δεν τα είχαμε για εκφοβισμό, αλλά ως εργαλείο σε περίπτωση συμπλοκής μας με μπάτσους. Άρα, λοιπόν, ο λόγος που τελικά δεν πράξαμε όπως αναλογούσε, ώστε να διαφύγουμε, ήταν μία συνθήκη στην οποία βρεθήκαμε από λανθασμένο χειρισμό.

Η μόνη εκδοχή διαφυγής πλέον ήταν η ταχύτητα και η προσπάθειά μας να κερδίσουμε απόσταση με το όχημα μας από τους μπάτσους που μας καταδίωκαν. Βέβαια η, πόλη της Βέροιας δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο και έτσι σύντομα εγκλωβιστήκαμε σε ένα στενό με αποτέλεσμα τη σύλληψή μας. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής μας, το μόνο που δηλώσαμε από την αρχή ήταν ότι ο άνθρωπος που είχαμε μαζί μας δεν είχε καμία σχέση με τη ληστεία και εμάς. Παρ’ όλα αυτά οι μπάτσοι συνέχιζαν να τον χτυπάνε και αυτόν, τουλάχιστον για όσο είχαμε οπτική επαφή μαζί του.

Η παραπάνω αφήγηση δεν γίνεται στα πλαίσια της επίδειξης και της αυτοπροβολής, αλλά για να αντιστρέψουμε την παρακαταθήκη μίας άνευ μάχης σύλληψης που οι συνθήκες μας οδήγησαν.



* * * * *



Η αφήγηση τελειώνει στα κεντρικά της αστυνομίας στη Βέροια, όπου ακολουθησε πολύωρος βασανισμός τριών από εμάς από τα γουρούνια της αστυνομίας. Οι τακτικές γνωστές και αναμενόμενες: κουκούλα, δέσιμο με χειροπέδες πισθάγκωνα και ξύλο.

Θεωρούμε αυτονόητο πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μία σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την αδιάκοπη πάλη με την εξουσία.

Σε αυτόν τον πόλεμο τα γουρούνια της αστυνομίας αποτελούν μόνιμο στόχο των αναρχικών ανταρτών ως εμπροσθοφυλακή και κατασταλτικός βραχίωνας των μηχανισμών της κυριαρχίας. Για αυτό θεωρούσαμε τη στάση των μπάτσων απέναντί μας αυτονόητη. Αν το κράτος δε μας πολεμούσε, τότε θα είχαμε ένα καλό λόγο να ανησυχήσουμε. Τα βασανιστήρια ως μέθοδος ήταν, είναι και θα είναι ένα όπλο στη φαρέτρα της εκάστοτε εξουσίας. Εμείς, φυσικά, σαν αναρχικοί, αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε μεθόδους βασανισμού απέναντι στους εχθρούς μας και προτάσσουμε την αξιοπρεπή πρακτική των πολιτικών «εκτελέσεων», καθώς δε θέλουμε να αναπαράγουμε τη σαπίλα του κόσμου τους αλλά να την εξοντώσουμε.

Η άποψη που θέλει τους αγωνιστές βορά στα νύχια των κατασταλτικών μηχανισμών εσωτερικεύει την αντίληψη της ήττας στους κόλπους των ανατρεπτικών κύκλων. Είναι η αποδοχή μίας αντίληψης περιορισμού του πολέμου εναντίων των εχθρών της ελευθερίας, στα πλαίσια αποδοχής της αστικής κοινωνικής ηθικής και νομιμότητας. Και για να μην παραξηγούμαστε, η παραπάνω νύξη αφορά σε ανακοινώσεις τύπου ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ή Α.Κ., που συμβάλουν περισσότερο στο ρεφορμισμό παρά στη ριζοσπαστικοποίηση. Περιττό να αναφερθούμε σε δημοσιογράφους, το ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά κομμάτια του συστήματος που με «φιλικές» ανακοινώσεις προς εμάς επιχειρούν να επαναπροσεγγίσουν όσες συνειδήσεις ξεκινούν να αποκλίνουν από τις νόρμες, εξυπηρετώντας έτσι τη σταθεροποίηση του καθεστώτος.

Τώρα, όσον αφορά στην αντιμετώπιση των πρακτικών βασανισμού, για εμάς η απάντηση βρίσκεται στην πολυμορφία. Η ανάδειξη συγκεκριμένων γεγονότων μέσα από δράσεις αντιπληροφόρησης όπως προκυρήξεις, αφίσες, συγκεντρώσεις, πορείες κ.τ.λ. είναι σίγουρα αναγκαία, ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να οδηγούνται σε μία διαπίστωση. Μία διαπίστωση που δε χωράει «μεμονωμένα περιστατικά» ή «εκδικητικές συμπεριφορές» αλλά οδηγεί στην αντίληψη ότι η φυσική βία ήταν πάντοτε μέσο καταστολής και ελέγχου από την εξουσία. Αποτελεί το κομμάτι του πολέμου μεταξύ κυριαρχίας και εξέγερσης.

Όσο βέβαια εξαπλώνεται το μήνυμα αυτό, άλλο τόσο πρέπει να εξαπλώνεται και ένα μήνυμα τρόμου προς τους εκ φύσεως βασανιστές, τους μπάτσους. Για να μη χτυπάνε οι μπάτσοι δεν έχουν νόημα οι ενδοσυστημικές καταγγελίες και οι δικονομικές διαδικασίες, που συνεπάγονται εκπτώσεις και άτυπη αποδοχή της δικαστικής ή δημοσιογραφικής εξουσίας. Χρειάζεται αντίσταση× και η αντίσταση πρέπει να έχει και βίαιες μορφές. Γιατί μία επίθεση στους μπάτσους, όχι μόνο της Βέροιας, είτε με πέτρες, είτε με μολότωφ, είτε με όπλα, τους οδηγεί αδιαμφησβήτητα στο να επανεξετάσουν τις επιλογές τους, μετρώντας τις πληγές τους πριν ξανασηκώσουν χέρι. Γιατί όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί, οι εχθροί έχουν όνομα και διεύθυνση.



* * * * *



Δε θα αναφερθούμε αναλυτικά στο ρόλο των τραπεζών, ούτως ή άλλως στην εποχή που ζούμε είναι γνωστός στον καθένα. Η ύπαρξή τους είναι μία διαρκής ληστεία. Για εμάς, ως αναρχικούς, αποτελούν στόχο για κάθε μορφή επίθεσης: εμπρηστική, βομβιστική, ληστρική. Βέβαια, πολύς λόγος έγινε για την υπόθεσή μας και σίγουρα υπάρχει ανάγκη να αναστρέψουμε το κλίμα. Να χτυπήσουμε τη διαρκή επιχείρηση απονοηματοδότησης της επιλογής μας και να αναδείξουμε τη σαπίλα της κοινωνιολογικής προσέγγισης και του ψευτοανθρωπιστικού υπόβαθρου, που λόγω ηλικίας θέλησαν να προσδώσουν.

"Παιδιά της διπλανής πόρτας και χτυπάνε τράπεζα. Γιατί;"

Γιατί η ληστεία είναι μία συνειδητά πολιτική πράξη. Δεν αποτελεί το επόμενο στάδιο μίας ανήσυχης εφηβικής περιόδου, φιλοδοξίες για προσωπικό πλουτισμό, ούτε φυσικά είναι αποτέλεσμα της δήθεν τεμπελιάς μας. Περιέχει όμως την επιθυμία να μη δεσμεύσουμε τις ζωές μας στη στυγνή εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας. Την άρνησή μας να γίνουμε γρανάζια οικονομικών συμφερόντων. Την αντίστασή μας στην επέλαση της ψυχικής κα αξιακής χρεοκωπίας του κόσμου τους.

Είναι σαφές για εμάς ότι δεν αρνούμαστε τη δημιουργικότητα μέσα στις κοινότητές μας. Άλλωστε, η οργάνωση μίας ληστεία απαιτεί καί πνευματική καί υλική εργασία. Αρνούμαστε όμως να υποδουλώσουμε τη δημιουργικότητά μας στον κόσμο της παραγωγής και αναπαραγωγής της εργασίας. Βέβαια, για εμάς λίγη ουσία θα είχε η άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς αν δεν εργαζόμασταν παράλληλα και για την καταστροφή της. Είμαστε αμετανόητοι αναρχικοί και δεν επιζητάμε συμπάθεια, συμπόνια ή κατανόηση επειδή πράξαμε «λάθος» σε ένα «λάθος» κόσμο. Επιδιώκουμε τη διάδοση των προταγμάτων μας και των πρακτικών μας και θα το παλέψουμε μέχρι την τελευταία μας λέξη, μέχρι την τελευταία μας σφαίρα.



* * * * *



Κάθε μας επιθετική πράξη, είναι και μία στιγμή του συνολικού επαναστατικού πολέμου που διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα. Τα χρήματα από αυτή τη ληστεία δεν είχαν προορισμό τον επίπλαστο καταναλωτικό παράδεισο. Είναι απλά το εργαλείο για να κινηθεί κάθε μορφή αγώνα. Από την εκτύπωση προκυρήξεων μέχρι την αγορά όπλων και πυρομαχικών, για τη χρηματοδότηση των παράνομων υποδομών άμυνας και επίθεσης. Από την ενοικίαση των παράνομων σπιτιών μας μέχρι την προμήθεια εκρηκτικών για να τινάξουμε στον αέρα την κοινωνική ειρήνη.

Ο σκοπός είναι η διάχυση της άμεσης δράσης ενάντια στη γενικευμένη συνθήκη της αιχμαλωσίας που βιώνουμε. Είτε αντάρτικα, είτε ανοιχτά και κατά μέτωπο, με όποιο τρόπο ο καθένας εκτιμά ότι είναι πιο γόνιμο και αποτελεσματικό, με όποιο τρόπο διατίθεται και γουστάρει κάθε άτομο και κάθε συλλογικότητα που συμβάλει στον αγώνα. Πάντα στόχος κάθε μας κίνησης, κάθε αντάρτικης επίθεσης είναι η εξάπλωση της επαναστατικής συνείδησης. Για να σταθούμε συνειδητά απέναντι στον κόσμο της καθολικής υποδούλωσης, απέναντι σε έναν διαρκώς εξελισσόμενο εχθρό που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, η μάχη για την ελευθερία και η προσπάθεια να προσδώσουμε μαχητικά χαρακτηριστικά σε κάθε πτυχή του αναρχικού αγώνα είναι γόνιμη και αναγκαία.

Γιατί η αναρχία δεν μπορεί ποτέ να γίνει ευχάριστη ιδέα μέσα στον καθολικό κόσμο της υποταγής, παρά βρίσκεται σε αδιάκοπη σύγκρουση μαζί του.Δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε σε ακίνδυνες και δημοκρατικά αποδεκτές εκδηλώσεις, ούτε σε φετιχισμούς των μέσων, αλλά συνιστά μία αδιαίρετη ολότητα κάθε μορφής αγώνα. Το κάθε άτομο ή ομάδα, ανάλογα με τις επιθυμίες, τις διαθέσεις και το σκεπτικό του, συμβαλει με όποιον τρόπο γίνεται στη συνέχιση του αγώνα.Αναρχία είναι ο τρόπος μας να οργανωνόμαστε, να ζούμε και να παλέυουμε. Είναι η οργάνωση χωρίς περιορισμούς, είναι η αδιάκοπη πάλη. Είναι η ακραία συντροφικότητα που βιώνουμε στις εξεγερμένες κοινότητες απέναντι στο σάπιο κοινωνικό οικοδόμημα.

Κλείνοντας θα θέλαμε να χαιρετίσουμε όλους τους συντρόφους που δραστηριοποιήθηκαν. Κολλώντας αφίσες, φωνάζοντας συνθήματα, οργανώνοντας συγκεντρώσεις, βγάζοντας κείμενα αλληλεγγύης (μέσα και έξω από τη φυλακή). Σε αυτούς που αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν τις επιθέσεις τους.



Υ.Γ.1 Θέλουμε ακόμα να στείλουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργό πείνας Σπύρο Δραβίλα ο οποίος δίνει μία επίπονη και σκληρή μάχη για μία ανάσα ελευθερίας. Καλή δύναμη.

Υ.Γ.2 Πριν λίγο καιρό σκοτώθηκε σε μία τυχαία συμπλοκή ο σύντροφος Riyano στην Ινδονησία. Ο Ryo ήταν αναρχικός που μέσα από τη δράση του προωθούσε τη διεθνή αλληλεγγύη. Τώρα ακόμα και αν λείπει από τις εχθροπραξίες που προκαλούμε ενάντια στο υπάρχον, είμαστε σίγουροι ότι κοιτάμε πάντα προς το ίδιο αστέρι, το αστέρι της αναρχικής διαρκούς εξέγερσης. Τιμή στο σύντροφο RIYANO.



Oι αναρχικοί:

Νίκος Ρωμανός

Δημήτρης Πολίτης

Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος

Γιάννης Μιχαηλίδης

Βιομηχανική Μεταλλευτική: Ανοίξανε και μας περιμένουνε!

Η Βιομηχανική Μεταλλευτική άνοιξε χθες όχι κάτω από μια ακόμα "νέα διεύθυνση" αλλά σε μια εντελώς άλλη κατεύθυνση. Και από την επιτυχία ή την αποτυχία της στην παραγωγή, τη διακίνηση των προϊόντων της και την τελική συνάντησή τους με τον κόσμο που τα χρειάζεται δεν θα κριθεί μόνο το αν οι εργαζόμενοί της θα ζήσουν με αξιοπρέπεια αλλά και αν το εγχείρημα της αυτοοργάνωσης από τα κάτω και του εργατικού ελέγχου θα έχει μέλλον σε αυτόν τον τόπο που τον ξεσκίζουν τα κοράκια.
Κάθε πρόβλημα που συναντάει και αντιμετωπίζει με επιτυχία η συνέλευση της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής εμπλουτίζει την τεχνογνωσία της αυτοδιαχείρισης στην Ελλάδα. Και όλοι μας έχουμε την ευκαιρία να την στηρίξουμε, είτε μέσα από τις επιτροπές πρωτοβουλίας που βρίσκονται πια σχεδόν παντού, είτε και απλώς αγοράζοντας τα πράγματα που παράγει, χρησιμοποιώντας τα και βοηθώντας την να τα κάνει καλύτερα.



Η Βιομηχανική Μεταλλευτική μπορεί να είναι μια εικόνα από ένα πολύ πιο φωτεινό μέλλον. Φώτισε την με την δύναμή σου...

To Δέρμα και Η Επανάκτηση της Πόλης

Συνεχίζοντας τον υγιή μουτζαχεντινισμό μου για το "Δέρμα" κλοπιποστάρω σήμερα ένα παλιότερο κείμενο της Έλλης Παπακωνσταντίνου που αποτέλεσε την βάση του "Μανιφέστου" που παρουσίασε η ομάδα ODC στο δεκαήμερο WHERE ARE WE NOW που έγινε στο ΕΜΠΡΟΣ.

Η ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (RECLAIMING THE CITY)

«Μόλις οι Πολίτες σταματήσουν να θέτουν σε προτεραιότητα το ενδιαφέρον να μετέχουν στα κοινά και προτιμήσουν να συνεισφέρουν με το πορτοφόλι τους παρά με την προσωπική παρουσία τους, το κράτος πλησιάζει ήδη στην καταστροφή του. Πρέπει να εκστρατεύσουν; Πληρώνουν στρατεύματα και κάθονται σπίτι τους. Πρέπει να πάνε στη συνέλευση; Διορίζουν βουλευτές και μένουν στο σπίτι τους. Λόγω οκνηρίας και οικονομικής ευχέρειας αποκτούν εντέλει στρατιώτες για να υποδουλώνουν την πατρίδα τους και βουλευτές για να την ξεπουλούν». Ο Rousseau εκθέτει ένα μείζον για μένα πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας: το πρόβλημα της αποχής από τα κοινά ή όπως το θέτει ο Καστοριάδης το «πρόβλημα της ιδιωτικοποίησης». Ο Πολίτης γίνεται Ιδιώτης, το ενδιαφέρον του περιορίζεται στα του οίκου του.

Ο καθρέφτης της ζωής ανακλά στο θέατρο και έτσι κατ’ επέκταση η θεατρική παραγωγή της τελευταίας εικοσαετίας έφερε τη συμπτωματολογία μιας εκφυλισμένης κοινωνίας βλαχοδήμαρχων και τηλεορασόπληκτων που μετέτρεψαν το θέατρο σε κοσμικό event, τη στιγμή που καταξιωμένοι ηθοποιοί διαφήμιζαν με υπερηφάνεια σαμπουάν για την πιτυρίδα. Αποχή κάτω και πάνω από την σκηνή, λήθη. Η καταστροφή υποχρέωσε κάποιους –περισσότερους από πριν - να δουν ότι το παρόν πολιτικό σύστημα έφτασε στα όριά του, το ίδιο κι η τέχνη του, η αισθητική του κοινωνικού κατακερματισμού και του βαρετού life-style. Οι ιδιώτες βγήκαν από τα σπίτια κατέβηκαν στο δημόσιο χώρο, τον διεκδίκησαν…Όμως και πάλι, η πραγματικότητα αποδείχτηκε και αποδεικνύεται ακόμα πιο ευφάνταστη από την τέχνη που παράγουμε. Γύρω μας καταστροφή κι εμείς ακόμα ψάχνουμε τον τρόπο να αφηγηθούμε την ιστορία της. Η θεατρική παραγωγή στο σύνολό της στέκεται ακόμα αμήχανη μπροστά στα νέα δεδομένα. Ίσως, γιατί ενώ από την (ελληνική) γέννησή του το θέατρο αποτελεί πολιτική χειρονομία με την έννοια της παρέμβασης στον ανοικτό διάλογο για την θέσμιση της πόλης, σήμερα με την κρατικοδίαιτη λογική που το συντήρησε και την ελιτίστικη εσωστρέφεια, έχασε τα αντανακλαστικά παρακολούθησης της ζωής γύρω του. Αυτό το θέατρο έχει πεθάνει. Τι είδους πόλη, τι είδους θέατρο θα γεννηθεί από τα συντρίμμια; Τι είδους πολίτες για να το στηρίξουν κάτω και πάνω από τη σκηνή;

Γιατί στην πραγματικότητα, αυτό το ερώτημα δεν αφορά μόνο τους καλλιτέχνες αλλά και τους αποδέκτες της τέχνης. Στο Λονδίνο πριν χρόνια, όταν το ιστορικό θεατράκι ‘Gate Theatre’ θα έκλεινε μετά τις κρατικές περικοπές, πολίτες της πόλης αγόρασαν το εξώφυλλο του Guardian και δημοσίευσαν χιλιάδες υπογραφές αναγκάζοντας την κυβέρνηση να υπαναχωρήσει, παρεμβαίνοντας έτσι δυναμικά στην χάραξη κρατικής πολιτικής. Το θέατρο σήμερα πρέπει να στοχεύει σε μια δυναμική σχέση με τον πολίτη και ας προκαλεί αυτό τον θυμό του. Είναι ωραίος ο θυμός κι απαραίτητος για να σπάσει η βιτρίνα που μας βυθίζει στην απάθεια.

Η κρίση ανοίγει την επείγουσα προοπτική, θέτει το κατεπείγον αίτημα για ενεργό συμμετοχή του πολίτη στα κοινά της πόλης, με δύο λόγια για την Επανάκτηση της Πόλης. Ο Δημόσιος Χώρος ως χώρος δημόσιος, κοινωνικός, βιωματικός, φαντασιακός, μυθικός κοκ. αποτελεί στην Ελλάδα της Κρίσης επίκεντρο διαπραγμάτευσης με την εξουσία γιατί κυρίως μέσα από τη συλλογική έκφραση μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας στο μέλλον, να δημιουργήσουμε εξ αρχής ριζικά νέους τρόπους και πλαίσια πρόσληψης του Θεάτρου. Πολιτική ως θέατρο, θέατρο ως πολιτική και για να προσδιορίσω τον όρο «πολιτική» θα αναφερθώ στον Καστοριάδη που καλύπτει την οπτική μου λέγοντας: «πολιτική είναι μια συλλογική δραστηριότητα που προσπαθεί να σκεφτεί η ίδια τον εαυτό της κι έχει ως αντικείμενο την θέσμιση της κοινωνίας καθαυτής».

Αν ξανασκεφτούμε τα όρια του θεάτρου και προσπαθήσουμε πάνω στα συντρίμμια να κάνουμε θέατρο σαν να μην “ξέραμε” το πώς, γρήγορα θα ανακαλύπταμε ότι πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τον τρόπο που το παράγουμε. Δηλαδή, στόχος δεν μπορεί να είναι μόνο το τελικό αποτέλεσμα, όσο και οι μηχανισμοί μέσα από τους οποίους προκύπτει το θέατρο. Δεν αρκεί να καταπιάνεσαι με “πολιτικά έργα”, όταν η διαδικασία της πρόβας είναι ανελεύθερη ή παθητική. Προϋποθέτει ηθοποιούς/ σκηνοθέτη που προστρέχουν στην πρόβα καταρχάς με την ιδιότητα του πολίτη, με ανοιχτά ερωτήματα και με υπεύθυνη θέση απέναντι στα κοινά. Επίσης, ας σκεφτούμε, επί τέλους, σοβαρά για ποιον κάνουμε θέατρο, κατά πόσο η γλώσσα του πολιτικού θεάτρου πρέπει να διευρυνθεί αγγίζοντας λαϊκότερα στρώματα και πώς φέρνεις αυτόν τον κόσμο στις αίθουσες που στατιστικά, συντηρούνται από γυναίκες άνω των 50. Παρένθεση προσωπική – ας μου επιτραπεί - επέλεξα να ζήσω στην Ελλάδα της Κρίσης ακριβώς επειδή εδώ συμβαίνουν ιστορικές καταστροφές και πειραματισμοί που για μένα αποτελούν συνθήκη, σχεδόν προϋπόθεση ανάδρασης, μεταπήδησης από το πεδίο της ιδιωτικής σφαίρας στο πεδίο της Πόλης. Από το “κάνω θέατρο για την έκφρασή μου” στο “κάνω θέατρο για να συν-διαμορφώσω, να συνυπάρξω”. Σήμερα θα έλεγα “κάνω θέατρο”, όπως “κατεβαίνω” στους δρόμους.


Η ομάδα “ODC” παράγει έργα "out-of-the-box”, εκτός των τειχών του παραδοσιακού θεάτρου στο «Βυρσοδεψείο», έναν ανοικτό και υπό διαμόρφωση χώρο έξω από το «θεατρικό τρίγωνο» του κέντρου της Αθήνας, σε μια ξεχασμένη γωνιά, στο βιομηχανικό τοπίο του Βοτανικού. Αναζητά έμπρακτα ένα σύγχρονο μοντέλο αυτοδιαχείρισης. Ένας χώρος ώσμωσης νέων τάσεων στην Τέχνη, αδιαμεσολάβητα από καλλιτέχνες για καλλιτέχνες.

Βιομηχανική Μεταλλευτική: Το πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο στην Ελλάδα

Το ντοκιμαντέρ από τους ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ:



Και η αφίσα:

Και ο Φεβρουάριος έχει "Δέρμα"...

Το "ΔΕΡΜΑ" συνεχίζεται και πάλι από σήμερα και μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου στο "Βυρσοδεψείο". Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9.15 μ.μ.

Τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα στις αφηγήσεις της εξουσίας για τους τέσσερις (Μέρος Δεύτερο)

Προαπαιτούμενο το Μέρος Πρώτο

Ας δούμε τώρα την αφήγηση από τα χείλη του υπουργού:



Σε πλήρη αντίθεση με την τοπική αστυνομία και το τοπικό κανάλι του Πρώτου Μέρους, όπου παρά τις ελλείψεις της η συνέντευξη είχε τουλάχιστον συμμετοχές ανθρώπων, σε αυτή την αφήγηση διακρίνει κανείς αμέσως δύο κυρίαρχα στοιχεία: Τον επαγγελματισμό τόσο των δημοσιογράφων, όσο και του πολιτικού που συμμετέχει και την απανθρωπιά με την οποία συνδιαλέγονται τρία "μεγάλα ονόματα του δημόσιου χώρου". Τρία "σήματα κατατεθέντα" που έχουν εθελούσια εκχωρήσει κάποιο τμήμα της ανθρώπινης διάστασής τους για να θρέψουν είτε την τηλεοπτική τους περσόνα, είτε την πολιτική τους εικόνα.
Έτσι η "ανθρώπινη" εισαγωγή των δημοσιογράφων και η άρνηση του υπουργού να σχολιάσει που κρατάει μέχρι το 1:30 περίπου είναι απλώς ένα μέρος του απαραίτητου παιχνιδιού εντυπώσεων, ένα επικοινωνιακό πρελούδιο. Οι μεν "εξανθρωπίζονται" ο δε "θεσμοποιείται". Όταν αρχίζει η ουσιαστική αφήγηση, τα πράγματα και οι ρόλοι ξεκαθαρίζουν. Κατά έναν πολύ περίεργο (δεοντολογικά) τρόπο είναι ο υπουργός που διατυπώνει το ερώτημα, στο 1:47, στηριγμένος πάνω στην ανακοίνωση που έχει εκδώσει το υπουργείο του.
"Υφίσταται θέμα βασανισμών συλληφθέντων μετά την σύλληψή τους ή τραυματισμός των τρομοκρατών κατά την συμπλοκή και την αντίστασή τους πριν από την σύλληψή τους; Η αντίληψη της αστυνομίας είναι το δεύτερο, καταλαβαίνω ότι οι γονείς ή κάποιοι καταγγέλουν το πρώτο. Εάν από την Δικαιοσύνη προκύψει ότι μετά την σύλληψη υφίσταται βασανισμός σε αυτό θα είμαστε αμείλικτοι. Η χώρα είναι ένα κράτος δικαίου, δεν επιτρέπει να βασανίζεται κανένας κρατούμενος. Όμως..."
Στο σημείο αυτό επεμβαίνει ο Οικονομέας προφανώς γιατί ανατρέπεται η τηλεοπτική ισορροπία. Πριν εξετάσουμε αν η ερώτησή του έχει την παραμικρή δραματική αξία, ας δούμε πρώτα πως στήνει την αφήγησή του μέχρι εδώ ο υπουργός. Η ερώτηση από μόνη της δεν είναι ισοβαρής. Το δεύτερο μέρος της είναι μεγαλύτερο σε διάρκεια αφού περιέχει "συμπλοκή και αντίσταση" έναντι των "βασανισμών" και επίσης φορτισμένο συναισθηματικά από τον χαρακτηρισμό "τρομοκράτες" έναντι "συλληφθέντων". Για να το κάνουμε πιο λιανά, αν το ερώτημα ήταν, Υφίσταται θέμα βασανιστηρίων πάνω σε νεαρούς υπόπτους εντός των αστυνομικών τμημάτων της επικράτειας από εξουσιοδοτημένα (ή μη) όργανα της ελληνικής αστυνομίας ή ατυχείς ανεπιθύμητοι τραυματισμοί λόγω αντίστασης στην σύλληψη; θα ήταν ολοφάνερα τηλεοπτικά ανισοβαρές προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Στην επόμενη φράση, η υποθετική ουδετερότητα του υπουργού και πάλι δομείται με έξυπνο τρόπο. Εδώ υποδηλώνεται από την διατύπωση σύγκρουση μεταξύ θεσμού, Η αντίληψη της αστυνομίας... , και ατόμων με προσωπικά κίνητρα ...οι γονείς... ή ακόμα και σκοτεινών κέντρων ...ή κάποιοι... Τα ρήματα που χρησιμοποιούνται έχουν επίσης την σημασία τους. Το αντικειμενικό "είναι" έναντι "καταγγέλουν". Το "καταλαβαίνω" ρίχνει ένα συναισθηματικό σεντόνι πάνω στο όλο θέμα. Η επόμενη φράση είναι πραγματικά διατυπωμένη με θράσος. Ποιοι "θα είμαστε αμείλικτοι;", αφού η δικαιοσύνη είναι που θα κρίνει την όποια ποινή των πιθανών ενόχων; Και ας ολοκληρώσουμε αυτό το μέρος με την φράση-παρωδία που κλείνει την αρχική τοποθέτηση του υπουργού. Πρόκειται για μεγαλειώδες και απόλυτα συνειδητό ψέμα:

Η χώρα είναι ένα κράτος δικαίου, δεν επιτρέπει να βασανίζεται κανένας κρατούμενος.

Ας αφήσουμε στην άκρη τον Γκάρντιαν, και τις Νοτιοκορεάτικες εφημερίδες. Ας μας πει ο υπουργός τι γίνεται με τις καταδίκες που έχει ήδη η χώρα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για βασανισμούς!


Οι καταδίκες της Ελλάδας
Τέσσερις πρόσφατες καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για βασανιστήρια μας υπενθυμίζει η δικηγόρος Εβίτα Σαλαμούρα, που έχει ασχοληθεί με υποθέσεις στο συγκεκριμένο δικαστήριο:
1) Υπόθεση Galotskin κατά Ελλάδος, 14.1.2010
Εννιά χρόνια μετά τον βίαιο ξυλοδαρμό του με στέκα του μπιλιάρδου από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια ελέγχου στην Ανω Τούμπα το 2001, ο Παναγιώτης Galotskin δικαιώθηκε από το ΕΔΔΑ για το ότι υπέστη βασανιστήρια, εξευτελισμό και σωματικές βλάβες (άρθρο 3 της ΕΣΔΑ), ενώ η αστυνομική έρευνα κρίθηκε ανεπαρκής. Στον προσφεύγοντα επιδικάστηκε αποζημίωση 17.000 ευρώ.
2) Υπόθεση Zelilof κατά Ελλάδoς, 24.5.2007
Στην ίδια υπόθεση, ο ρωσοπόντιας καταγωγής Ελληνας υπήκοος, δικαιώνεται για τον ξυλοδαρμό που υπέστη από αστυνομικούς και του επιδικάζονται 15.000 για ηθική βλάβη και 3.500 για δικαστικά έξοδα.
3) Υπόθεση Alsayed Allaham κατά Ελλάδος, 18.1.2007
Δικαιώνεται 9 χρόνια μετά τον ξυλοδαρμό του και τη βίαιη κράτησή του στο αστυνομικό τμήμα Πατησίων Σύρος υπήκοος, που συνόδευσε φίλο του για να καταγγείλει ληστεία και υπέστη απώλεια ακοής και από τα δύο αυτιά. Στον προσφεύγοντα επιδικάζονται 20.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 3.000 ευρώ για έξοδα και δικαστική δαπάνη.
4) Υπόθεση Zontul κατά Ελλάδος, 17.01.2012
Μετανάστης χωρίς χαρτιά, Τούρκος υπήκοος, βιάστηκε με κλομπ από άνδρα του Λιμενικού Σώματος το 2001, στον οποίο επιβλήθηκαν έξι μήνες φυλάκισης που μετατράπηκαν σε πρόστιμο 792 ευρώ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι η ποινή που επιβλήθηκε στον λιμενικό ήταν ανεπαρκής, δεδομένου ότι είχε παραβιαστεί ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Ο προσφεύγων ενημερώθηκε μόνο εκ των υστέρων, όταν είχε ήδη γίνει η δίκη και είχε εκδοθεί η απόφαση. Η Ελλάδα καταδικάστηκε να καταβάλει 50.000 ευρώ για ηθική βλάβη στον προσφεύγοντα, καθώς και 3.500 ευρώ για δικαστικά έξοδα.


Πόσο "αμείλικτα" αντιμετώπισε η Πολιτεία τα περιστατικά αυτά; Πόσο οχυρώθηκε θεσμικά απέναντί τους; Ποιο άλλο κράτος δικαίου έχει φάει τόσες καταδίκες; Μόνο για να καταλάβουμε πόσο αμείλικτα θα αντιμετωπίσει και τα επόμενα περιστατικά το ρωτάω...

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην αφήγηση του υπουργού. Μετά την πραγματικά χαζή παρέμβαση-πάσα του Οικονομέα (αφού δημοσιογράφος τέτοιας εμπειρίας δεν μπορεί να μην ξέρει ότι η χώρα έχει καταδικαστεί τόσες φορές για το θέμα στο ΕΔΔΑ και αν ήθελε μπορούσε να ξετινάξει το ψέμα του υπουργού) και μια χαριτωμένη κοινοτοπία "δεν είναι δουλειά μου να αποκλείω" ο υπουργός επιστρέφει στην προκάτ αφήγησή του πιάνοντας το "Όμως" που είχε αφήσει ορφανό κατά την διακοπή.
"Υπάρχει όμως ένα γεγονός το οποίο και παρακαλώ να λάβετε υπόψη σας. Δεν μπορεί να υιοθετείται η δεύτερη άποψη δηλαδή η άποψη ότι βασανίστηκαν τα παιδιά αυτά, οι τρομοκράτες αυτοί, μετά την σύλληψή τους όταν προκύπτει αντίσταση, προκύπτει συμπλοκή, ήταν βαρύτατα οπλισμένοι, όλα αυτά είναι μέσα στη δικογραφία και εν πάση περιπτώσει η υπόθεση είναι στα χέρια της δικαιοσύνης και μπορεί η δικαιοσύνη να την χειριστεί. Δηλαδή αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε εδώ, είναι να υιοθετήσουμε άκριτα οποιαδήποτε άποψη".

Πέρα από το γεγονός ότι στην προηγούμενη τοποθέτηση η δεύτερη άποψη είναι αυτή της αστυνομίας κι όχι των γονιών, αλλά και την γλώσσα λανθάνουσα αληθή με "τα παιδιά" αντί "των τρομοκρατών", όλη η τοποθέτηση είναι επικοινωνιακό και θεσμικό φάουλ και μάλιστα για κίτρινη κάρτα. Γιατί:
Α) Από την συνέντευξη της αστυνομίας δεν προκύπτει ούτε αντίσταση, ούτε συμπλοκή, τα όπλα δηλώνεται πως βρέθηκαν μέσα στο βαν
Β) Η δικογραφία ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ δεν έχει καμιά δουλειά να βρίσκεται στα χέρια του υπουργού Προ-Πο σε κανένα κράτος δικαίου!
Γ) Ο υπουργός μάς υποβάλλει να κάνουμε αυτό που λέει ότι δεν πρέπει να κάνουμε, να υιοθετήσουμε άκριτα δηλαδή γιατί εκείνος δηλώνει ότι ξέρει πράγματα που δεν δικαιούται από τον ρόλο του να ξέρει.

Το έργο της αφήγησης του υπουργού πάει όλο και χειρότερα στη συνέχεια, με επανάληψη της λέξης τρομοκράτες όπου χωράει και δε χωράει να μπει, κάπου εκεί παίρνει τα πάνω του κι ο Καμπουράκης αλλά το πατρόν της αφήγησης το έχεις πιάσει ήδη και εγώ δεν μπορώ να φάω την ζωή μου όλη αναλύοντας λέξη προς λέξη τον Προ-Πο, μπορείς φαντάζομαι να γελάσεις ή να κλάψεις πια με τα χάλια των τριών "επώνυμων ανδρών" χωρίς την φτωχή βοήθειά μου.

Στο 7:40 όμως διαπράττεται μια τριφασική απρέπεια. Σχετικά με το θέμα των φωτογραφιών και της επεξεργασίας τους με το photoshop ο υπουργός δηλώνει:
"Και βεβαίως μου λέχθηκε ως υπερασπιστικός ισχυρισμός ακριβώς το γεγονός ότι αν υπήρχε λερωμένη φωλιά θα δινόντουσαν οι φωτογραφίες στην δημοσιότητα; Αυτά τα καταθέτω απλώς, εγώ όμως προτιμώ να μην πάρω θέση..."

Το επιχείρημα αυτό ξεπερνάει με μιας κάθε αντιποίηση της δικαστικής εξουσίας, κάθε υπέρβαση θεσμικής δεοντολογίας, την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την έννοια της γελοιότητας και αγγίζει σοβαρά τον σουρεαλισμό ή την κλινική ψυχοπαθολογία. Μια εκδοχή που θα μπορούσε να τρίψει οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος στα μούτρα του υπουργού, σε αυτό το σημείο, θα μπορούσε να είναι:

Κοίτα, όταν μια μεγάλη γκρούπα της αστυνομίας (λέγε με φασισταριό) έχει σαν "χρόνια διασκέδαση" και "ιερή παράδοση" τον βασανισμό ανθρώπων που πέφτουνε στα χέρια της -με την συμμετοχή ή την ανοχή των προϊσταμένων της- ενώ μια υπηρεσία (λέγε με αντιτρομοκρατική) καίγεται να βγάλει τις φωτογραφίες των συλληφθέντων στην γύρα για να "κάνει την δουλίτσα της", μόνο το photoshop σάς σώνει για να βολευτείτε όλοι!

Αυτή ήταν πάντως η αφήγηση της τριανδρίας των "σημάτων κατατεθέντων".

Σύντομα το Τρίτο Μέρος...

Τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα στις αφηγήσεις της εξουσίας για τους τέσσερις (Μέρος Πρώτο)

Έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η απόκλιση στις αφηγήσεις της εξουσίας. Και οποιοσδήποτε έχει έρθει σε επαφή μαζί της γνωρίζει ότι καμιά αφήγηση της δεν επιδιώκει να αποκαλύψει την αλήθεια, ούτε έχει καλή σχέση με την πραγματικότητα. Από αρχαιοτάτων χρόνων η εξουσία ψεύδεται συστηματικά, και υπάρχει ένας πολύ απλός λόγος γι αυτό...

Η εξουσία ψεύδεται γιατί δεν είναι μια ενιαία δομή, άρα τα (μικρο)συμφέροντά της είναι αντικρουόμενα.

Στην περίπτωση της σύλληψης και της κράτησης των τεσσάρων υπάρχουν μόνο δύο αναμφισβήτητα γεγονότα.

Το πρώτο είναι ότι δεν υπήρξε καμία χρήση όπλων κατά την διάρκεια της ληστείας, της καταδίωξης και της σύλληψης. Σύμφωνα με όλες τις αφηγήσεις (και όχι μόνο τις επίσημες) ούτε ο "βαρύς οπλισμός" χρησιμοποιήθηκε, ούτε τα "υπηρεσιακά όπλα"...

Το δεύτερο είναι ότι όταν εμφανίστηκαν οι κρατούμενοι στον κόσμο, ήταν εμφανώς μελανιασμένοι από το ξύλο.

Ας δούμε πρώτα την αφήγηση της τοπικής αστυνομίας:



Είναι φανερό, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, ότι αυτή η συνέντευξη εξυπηρετεί τους τρεις πάγιους στόχους όλων των επαφών της ΕΛΑΣ με τα ΜΗΝΤΙΑ. Επί του προκειμένου, ο πρώτος είναι να υπερτονιστεί η επιτυχία της επιχείρησης και να δοξολογηθεί η αγαστή συνεργασία των όμορων περιοχών που συμμετείχαν. Ο δεύτερος είναι να κρυφτεί, όσο πιο βαθιά γίνεται κάτω από το χαλί της γενικής ευδαιμονίας, το γεγονός ότι το αυτοκίνητο με τους άλλους τέσσερις ξεγλίστρησε από το δίχτυ που στήθηκε, άρα μιλάμε για μισή επιτυχία. Και ο τρίτος είναι να καλυφθούν οι ίδιοι οι αξιωματικοί και οι Διευθύνσεις τους από πιθανές κακοτοπιές που ίσως και να εμφανιστούν στο μέλλον.

Τον πρώτο και τον δεύτερο στόχο δεν φαντάζομαι να χρειάζεται να τους ψάξεις πολύ. Όλη η αρχική παρουσίαση του Γενικού, που επιδέξια αποφεύγει να τονίσει το άλλο αυτοκίνητο (στο 01:36)"...με το οποίο διέφυγαν τέσσερα άτομα που μέχρι τώρα αναζητούνται" αλλά και οι δηλώσεις των άλλων δύο Διευθυντών είναι γεμάτες από λεκτικά κλισέ που, λογικά, θα πρέπει να διδάσκονται σε κάποιο μάθημα Γλώσσας Αναφορών των Σχολών Αστυνομίας. Θέλω πάντως να κρατήσεις τα εξής ενδιαφέροντα στοιχεία της αφήγησης των τοπικών δυνάμεων:
Στο 07:15 αναφέρεται ότι τα δύο αυτοκίνητα διέφυγαν "με κατεύθυνση προφανώς προς Βέροια, γιατί από την αντίθετη πλευρά κινούνταν σταθμοί της Κοζάνης και δεν ήρθαν προς τα μας". Η πρώτη εμφάνιση του τρίτου στόχου γίνεται εδώ και υποδηλώνει τοπική υπεροχή. Χωρίς να υπάρχει σαφής απόδειξη για το πως ξέφυγε το Ι.Χ. ο ένας από τους διευθυντές δείχνει ότι το έχασε η άλλη πλευρά, δηλαδή η Βέροια. Και συνεχίζοντας την περιγραφή, που τονίζει συνεχώς την ιδιαίτερη συμμετοχή των δικών του δυνάμεων, αναφέρεται για πρώτη φορά (με ιδιαίτερα ασαφή τρόπο) στην στιγμή της σύλληψης με την φράση στο 08:07 "συνελήφθησαν αναίμακτα". Λίγο πιο κάτω, στο 08:32, δηλώνει με έμφαση "Αυτό που θέλω να σημειώσω, ότι κατά την ώρα της καταδίωξης από τους σταθμούς της Κοζάνης όσο και κατά την όλη επιχείρηση σύλληψης των δραστών που έγινε στην Βέροια δεν γνωρίζαμε ότι ο απαχθείς, εεε, παθών βρισκότανε μέσα στο όχημα με τους, εεε, ληστές. Γιατί τέτοια πληροφόρηση δεν είχαμε. Νομίζαμε ότι ήταν μέσα στο δικό του όχημα". Κλείνει δε, με ευχαριστίες (στο 10:06) προς "όλο το προσωπικό που πραγματικά με κίνδυνο της ζωής του προσπάθησε, καταδίωξε και πέτυχε να συλλάβει τους ληστές χωρίς να έχουμε κάποιο τραυματισμό ή κάποιο άλλο πρόβλημα".
Από το 10:30 ο άλλος αστυνομικός διευθυντής (της Βέροιας) με μια λεκτική περικοκλάδα παραδέχεται ότι την καταδίωξη ουσιαστικά την έκαναν κύρια οι δυνάμεις της Κοζάνης συνεπικουρούμενες από τις δυνάμεις της Βέροιας. Στο 10:44 λέει πως το όχημα "εξαναγκάστηκε τελικά, μη έχοντας πολλές επιλογές, κατευθύνθηκε στην πόλη της Βέροιας. Αυτό καταλαβαίνετε τι κινδύνους εγκυμονεί, όταν σε μια κατοικημένη περιοχή εξελίσσεται μια τέτοια καταδίωξη". Δεν μπορώ να καταλάβω αν η φράση είναι σπόντα για τον συνάδελφό ή όχι, αλλά αν το σκεφτώ λογικά μου φαίνεται λιγάκι προβληματικό επιχειρησιακά να κυνηγάς "ληστές με βαρύ οπλισμό" και να τους οδηγείς προς το κέντρο μιας πόλης με την καταδίωξή σου. Στο 11:30 αναφέρει, "ο στόχος τελικά επετεύχθη με την δυναμική παρέμβαση των συναδέλφων, δεν επετράπη να γίνει περαιτέρω χρήση του οπλισμού που είχαν οι δράστες, όπως είπε και ο κύριος γενικός και ο κύριος ταξίαρχος μέσα στο βαν βρέθηκε βαρύς οπλισμός, καλάσνικοφ, σκόρπιον, καραμπίνες επαναληπτικές,ε, ο οποίος, ε, δεν πρόλαβαν να κάνουν χρήση. Εξουδετερώθηκαν αμέσως, βέβαια δεν γνωρίζαμε ούτε εμείς ότι επέβαινε ο όμηρος στο συγκεκριμένο όχημα, ε, έγινε απευθείας... απομακρύνθηκε εφόσον αναγνωρίστηκε πλέον ότι δεν είναι με τους δράστες και μεταφέρθηκαν το όχημα και οι... στην αστυνομική διεύθυνση Ημαθίας όπου περαιτέρω εξελίχθηκαν όλες οι διαδικασίες που έχουν να κάνουν σχέση με την εξερεύνηση και ταυτοποίηση των δραστών".
Υπάρχει θέμα εδώ; Υπάρχει και είναι μεγαλούτσικο. Αν οι τρεις απέκτησαν τις μελανιές "εντός της διαδικασίας σύλληψης" ποιες είναι οι μονάδες που τους "ακινητοποίησαν"; Της Κοζάνης ή της Βέροιας; Και γιατί ο αξιωματικός της Βέροιας δηλώνει πως όπως είπαν οι άλλοι δύο βρέθηκε βαρύς οπλισμός "μέσα στο βαν"; Δεν τον βρήκε η δική του διεύθυνση;
Κλείνοντας, και στις ευχαριστίες πώς εμφανίζεται ξαφνικά και μόνο παρεμπιπτόντως ο τραυματίας που δεν έχει αναφέρει κανείς άλλος μέχρι τότε; Στο 12:30 "…και είχαμε αυτό το αίσιο αποτέλεσμα μέσα σε μια κατοικημένη περιοχή χωρίς να έχουμε το παραμικρό δυσάρεστο τόσο για συναδέλφους, πέραν ενός που τραυματίστηκε ελαφριά, και όσο για πολίτες".
Αυτό που ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω είναι για ποιο λόγο δεν αναφέρεται - και μάλιστα από τον Γενικό Διευθυντή - ο ελαφρά τραυματισμένος αστυνομικός. Αν ο τραυματισμός του συνέβη κατά την "επιχείρηση εξουδετέρωσης βαριά οπλισμένων ληστών" δεν θα έπρεπε να τιμηθεί -έστω και λεκτικά- για τον ηρωισμό του; Από την διατύπωση καταλαβαίνουμε πως ο αστυνομικός πρέπει να ανήκει στην δύναμη της Βέροιας, αφού ούτε ο Γενικός τον αναφέρει, όσο για τον Διευθυντή της Κοζάνης έχει ήδη δηλώσει ρητά πως δεν υπάρχει τραυματισμός ή κάποιο άλλο πρόβλημα. Που, πότε και πως λοιπόν έγινε ο τραυματισμός;
Τι άλλα κενά δείχνει να έχει αυτή η αφήγηση;
Στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων το κενό που εντοπίζει κανείς εύκολα, είναι γιατί κανείς δεν ρώτησε πως σε μια επιχείρηση που δηλώνεται αίσια και επιτυχημένη από τρεις ανώτερους αξιωματικούς της ΕΛΑΣ ένα βαν με "βαριά οπλισμένους ληστές" οδηγείται από την καταδίωξη σε κεντρικότατο δρόμο της Βέροιας. Άνθρωποι είναι και οι δημοσιογράφοι, θα απαντήσει κάποιος. Πάντως το κενό παραμένει...
Επίσης στις ερωτήσεις ο Γενικός καταφέρνει να παραμείνει εξαιρετικά ασαφής στο ερώτημα αν συμμετέχει η Αντιτρομοκρατική στην προανάκριση. Λέει μονάχα ότι "διενεργείται από το τμήμα ασφαλείας Κοζάνης" που συνεργάζεται "με όλες τις αστυνομικές υπηρεσίες".
Και στην ερώτηση για το ελικόπτερο που θα αναζητούσε το "χαμένο αυτοκίνητο" στα βουνά η απάντηση δεν είναι σαφής. Η απάντηση "Και αυτό έγινε" δεν ξεκαθαρίζει αν απλώς υποβλήθηκε αίτημα ή αν έγινε έρευνα με ελικόπτερο.
Για το τέλος σου φυλάω το καλύτερο κενό της αφήγησης. Πόσα είναι τα "σχεδόν όλα τα κλοπιμαία" που αναφέρει στην αρχή, αλλά και στο τέλος, ο Γενικός; Και πόσο κομμάτι τους άραγε λείπει;


Αύριο το δεύτερο μέρος....

Άλλα λένε τα μαντάτα κι άλλα τα metadata ;

Τα μαντάτα:



Και όλα τα metadata (για όποιον ξέρει να τα διαβάσει) βρίσκονται εδώ

Basic Image Information
Camera: Kodak DX6490
Lens: 6.3 mm
(Max aperture f/2.8)
Exposure: Auto exposure, Program AE, 1/64 sec, f/2.8
Flash: Auto, Fired
Date: February 2, 2013 10:05:53AM (timezone not specified)
(5 days, 18 hours, 15 minutes, 21 seconds ago, assuming image timezone of US Pacific)
File: 789 × 715 JPEG
350,219 bytes (0.33 megabytes) Image compression: 79%
Color Encoding: Embedded color profile: “sRGB”
Image URL: http://www.astynomia.gr/images/stories//2013/photos13/02022013-romanos.jpg

Apply other tools to this image via ImgOps.com.
Extracted 145 × 160 5.8-kilobyte “Photoshop:PhotoshopThumbnail” JPG
Displayed here at 200% (16% the area of the original)
Main image displayed here at 63% width (40% the area of the original)

Οι νέοι που τους έλεγαν ...τρομοκράτες

Αναδημοσιεύω το κείμενο του Κώστα Ευθυμίου από την Στάση στο Χαλάνδρι.

«Δεν αντέχω και τα σταυροδρόμια που ήξερα έγιναν αδιέξοδα.
Σελτζούκοι ροπαλοφόροι καραδοκούν.
Χαγάνοι ορνεοκέφαλοι βυσσοδομούν.
Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι κι ερεβομανείς
κοπροκρατουν το μέλλον.» (Ελύτης)


Και ξαφνικά, στην κατακτημένη από τους δανειστές της χώρα, μία συνήθης ληστεία τράπεζας μεταβλήθηκε σε σώου αντί(;)τρομοκρατικής υστερίας.

Κουκουλοφόροι -πλην όμως «φύλακες του νόμου»- να τραβολογάνε παιδιά ντυμένα με αλεξίσφαιρα Παιδικά πρόσωπα «τρομοκρατών», τσακισμένα από το ξύλο, να εμφανίζονται στις οθόνες. Προς αναζήτηση πληροφοριών ή προς εμπέδωση του φόβου; Άγνωστον.

Τα αμαρτήματα των συλληφθέντων πολλά.

Επέμεναν να χρησιμοποιούν όπλα όταν όφειλαν να γνωρίζουν ότι οι ληστείες σε αυτή τη χώρα γίνονται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Με μνημόνια συνεργασίας, με δημόσια έργα, με μίζες και «λαδώματα».

Δεν έμαθαν ότι οφείλεις να ληστεύεις μόνο για ίδιον όφελος. Όσο ψηλά ή χαμηλά και αν βρίσκεσαι. Δεν έμαθαν ότι οφείλεις να ζεις για ίδιον όφελος. Δεν έμαθαν ότι επιτρέπεται να υπακούς, να περιμένεις υπομονετικά (τι άραγε;), να μισείς ίσως, αλλά απαγορεύεται να ονειρεύεσαι.

Έχουν πρόβλημα με τα όνειρα όσοι διαφεντεύουν αυτή τη χώρα. Και με τις ιδέες. Γι αυτό πάντα οι φυλακές και τα ξερονήσια της ήταν γεμάτα. Από τέτοια παιδιά που στο πέρασμα του χρόνου, «με τη χρυσή της νιότης πανοπλία» αψήφησαν κινδύνους και τυράννους υποθηκεύοντας το μέλλον τους και τη ζωή τους.

Σε κάθε περίοδο διαφορετικά αλλά και τόσο ίδια στο τέλος..

Κάθε φορά, όταν έχουν κερδίσει βέβαια οι επικυρίαρχοι και περάσουν τα χρόνια, όταν στρογγυλευτούν τα γεγονότα, θυμούνται κάποια από αυτά τα παιδιά. Και υποκριτικά αποτίουν φόρο τιμής στην αποκοτιά τους… Ελπίζοντας και παίρνοντας τα μέτρα τους ώστε ποτέ ξανά να μην εμφανιστούν νέα.

Τότε ήταν αλλιώς, συνηθίζουν να μας λένε. …Αλλιώς στο 21, αλλιώς στην Κατοχή, αλλιώς στο Πολυτεχνείο. Πάντα όμως, αυτά τα ίδια παιδιά, «με ονόματα τα κράζουν πονηρά, κλέφτες και απελάτες και προδότες». Και ΕΑΜοβούλγαρους, και κομμουνιστές, και αναρχικούς, και τρομοκράτες. Κάθε εποχή και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι της. Κάθε εποχή και η ελπίδα της. Γιατί σε μία κοινωνία που παθητικά παρατηρεί το θάνατό της, η μόνη της ελπίδα είναι οι νέοι που αντιστέκονται. Έστω και με λάθος τρόπο, τουλάχιστον για εμάς τους γεροντότερους, στα χρόνια και στην ψυχή.

Πάλι δεοντολογία κάνουμε εδώ...

Η ανακοίνωση των 3 από τους 4 συλληφθέντες:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ξεκλέβουμε δυο λόγια από τα κελιά των κρατητηρίων που βρισκόμαστε αιχμάλωτοι για να δηλώσουμε τους σκοπούς και τις προθέσεις μας ώστε να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο σχετικά με τα τελευταία γεγονότα.
Ως Αναρχικοί θεωρούμε την επιλογή της ληστείας τράπεζας μια συνειδητή επιλογή αντίστασης. Η κίνησή μας δεν είχε στόχο τον προσωπικό πλουτισμό. Η επίθεση στους ναούς του κεφαλαίου εντάσσεται στην συνολική επαναστατική μας δράση.
Σχετικά με τον βασανισμό μας από τις δυνάμεις καταστολής, δεν θέλουμε να αποτελεί σημείο θυματοποίησης μας. Δεν περιμέναμε τίποτε διαφορετικό από τους εχθρούς της ελευθερίας. Ας μην ξεχνάμε πόσοι άνθρωποι έχουν συνθλιβεί στα αστυνομικά τμήματα και τις φυλακές τους. Τα σημάδια των βασανιστηρίων ας αποτελέσουν μια ακόμα αφορμή να μετουσιωθεί η οργή σε πράξη.
Απέναντι στους θεσμικούς εκπροσώπους της δικαιοσύνης, η στάση μας θα είναι αδιάλλακτη και ανυποχώρητη.

ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ-ΔΕΝ ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΣΤΕ
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Οι Αναρχικοί
Νικος Ρωμανος
Ανδρεας-Δημητρης Μπουρζουκος
Γιάννης Μιχαηλίδης

ΥΓ. Θα ακολουθήσει αναλυτικό κείμενο και των τεσσάρων σχετικά με την υπόθεσή μας.

Η ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

5 Φεβρουαρίου 2013

Η ελληνική αστυνομία αφαιρεί με Photoshop τα σημάδια της βαναυσότητας

Οι ελληνικές αρχές πρέπει να διερευνήσουν κατηγορίες βασανισμών, καθώς φωτογραφίες τεσσάρων υπόπτων για ληστεία τράπεζας παραποιήθηκαν, προκειμένου να αφαιρεθούν σημάδια κακώσεων, δήλωσε σήμερα η Διεθνής Αμνηστία.
Την Παρασκευή, 1 Φεβρουαρίου, οι ύποπτοι συνελήφθησαν από την αστυνομία σε σχέση με ισχυρισμούς για συμμετοχή τους σε ληστεία τράπεζας στην Κοζάνη, βόρεια της χώρας.
Η αστυνομία δήλωσε ότι οι τέσσερις τραυματίστηκαν κατά τη σύλληψή τους και ότι χρησιμοποιήθηκε μόνο η απαραίτητη βία, ωστόσο, μέλη οικογενειών και δικηγόροι ισχυρίζονται ότι δεν υπήρξε σύγκρουση, και ότι οι νεαροί άνδρες χτυπήθηκαν σοβαρά κατά την κράτηση.
«Είμαστε βαθιά ανήσυχοι σχετικά με τους επανειλημμένους ισχυρισμούς για βασανιστήρια και κακομεταχείριση από την ελληνική αστυνομία», δήλωσε ο Marek Marczyński, Υποδιευθυντής για το Πρόγραμμα της Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας στη Διεθνή Αμνηστία.
Βίντεο και μη επεξεργασμένες φωτογραφίες που έχουν δημοσιευθεί στα ΜΜΕ δείχνουν εκτεταμένους μώλωπες. Ωστόσο, η αστυνομία δημοσίευσε φωτογραφίες άτεχνα επεξεργασμένες, ώστε να ελαφρύνουν ή να διαγραφούν μώλωπες και εκδορές.
Σε μία περίπτωση, το πρόσωπο του υπόπτου στη φωτογραφία εμφανιζόταν αφύσικα επίπεδο, προκειμένου να διαγραφούν οι μώλωπες. Σε άλλη περίπτωση, η φωτογραφία είχε φωτισθεί τόσο πολύ, ώστε τα μαλλιά του υπόπτου φαίνονταν, από καστανά, ξανθά.
Παρόλα αυτά, ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης δήλωσε ότι η επεξεργασία ήταν απαραίτητη, ώστε να είναι δυνατή η αναγνώριση των υπόπτων.
«Οι ελληνικές αρχές δεν μπορούν να εξαλείψουν τα προβλήματά τους με Photoshop. Χρειάζεται να τερματιστεί η κουλτούρα της ατιμωρησίας», δήλωσε ο Marczyński.
«Χρειάζεται να υπάρξει μια αποτελεσματική, ενδελεχής και αμερόληπτη έρευνα των ισχυρισμών για βασανιστήρια εκ μέρους της αστυνομίας.» Η έρευνα πρέπει να αναγνωρίσει τους υπευθύνους και εκείνοι πρέπει να οδηγηθούν έγκαιρα ενώπιον της δικαιοσύνης.»
«Δύο από τους τέσσερις κρατούμενους κατηγορούνται ως μέλη της ένοπλης ομάδας «Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς.»
Τον Οκτώβριο του περασμένου έτους 15 αντι-φασίστες διαδηλωτές, σύμφωνα με ισχυρισμούς, βασανίστηκαν από την αστυνομία μετά από διαδήλωση.

Γραφείο Τύπου και Προβολής


Η ανακοίνωση της Γ.Α.Δ.Δυτικής Μακεδονίας:


ΓΕΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Κοζάνη, 03 Φεβρουαρίου 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ανακοινώνεται ότι την 01-02-2013 στη Βέροια, κατά τη διάρκεια σύλληψης τριών δραστών που έφεραν βαρύ οπλισμό (kalashnikov, υποπολυβόλο τύπου scorpion, πιστόλια και επαναληπτική καραμπίνα), που καταδιώκονταν για δύο ένοπλες ληστείες που είχαν διαπράξει το πρωί της 01-02-2013 στο Βελβεντό Κοζάνης καθώς και για αρπαγή ενός ατόμου, επιδιώχθηκε και επιτεύχθηκε ο αποτελεσματικός αφοπλισμός αυτών και η ασφαλής απελευθέρωση του ομήρου, αφού χρησιμοποιήθηκαν τα απολύτως αναγκαία μέτρα που επιβάλλονται για την αυτοπροστασία των αστυνομικών και για τη διαφύλαξη και προστασία των πολιτών, δεδομένου ότι η επιχείρηση σύλληψης εξελίχθηκε στο κεντρικότερο και πλέον πολυσύχναστο σημείο της πόλης της Βέροιας και δεν υπήρξε απώλεια ανθρώπινης ζωής.

Στο πλαίσιο αυτής της επιχείρησης σύλληψης, προκειμένου να εξουδετερωθούν οι οπλοφορούντες ληστές και να απελευθερωθεί ο όμηρος, ασκήθηκε από τους επιχειρούντες αστυνομικούς, η απολύτως αναγκαία επιτρεπτά δικονομική καταναγκαστική σωματική βία, κατά τη συμπλοκή, τον αφοπλισμό και την εξουδετέρωση της προβληθείσας αντίστασης.

Η ανακοίνωση της Ε.Ε.Δ.Α. :

Σε έκτακτη συνεδρίασή του την 3η Φεβρουαρίου 2013, το διοικητικό συμβούλιο της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση-δελτίου τύπου:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με τη σημερινή ανάρτηση των ρετουσαρισμένων φωτογραφιών των τεσσάρων νεαρών κατηγορουμένων, η Ελληνική Αστυνομία δεν δημοσιοποιεί μόνο τα πρόσωπά τους. Ταυτόχρονα, διακηρύσσει περήφανα ότι οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι φέρουν εμφανέστατα σημάδια κακοποίησης, βασανίστηκαν ενώ βρίσκονταν στα χέρια της. Αυτήν την κυνική ομολογία την αντιλαμβάνεται όλη η κοινωνία εκτός από την ελληνική δικαιοσύνη και βεβαίως την ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, το οποίο ήδη αποφάνθηκε ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος ούτε καν διερεύνησης του ζητήματος.
Από την πλευρά μας επισημαίνουμε ότι: η δημοσίευση φωτογραφιών προσώπων τα οποία έχουν ήδη συλληφθεί και είναι στη διάθεση των Αρχών υπερβαίνει την αρχή της αναλογικότητας και προσβάλλει το τεκμήριο της αθωότητας και την προσωπικότητα του υποδίκου, στιγματίζοντάς τον ως εγκληματία ήδη από την προδικασία. Είναι άλλωστε παγιωμένη πρακτική στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες η δυνατότητα της αστυνομίας να καλεί στα αστυνομικά τμήματα παθόντες για αναγνώριση υπόπτων είτε από φωτογραφία είτε και με επίδειξη των ιδίων οποτεδήποτε, και δεν χρειάζεται να γίνεται αυτό με πανελλήνια διαπόμπευση του προσώπου. Σε κάθε πάντως περίπτωση, διαπιστώνεται μία ιδιαίτερη επιλεκτικότητα στην εφαρμογή αυτού του μέτρου, από το οποίο εξαιρέθηκε τόσο ο κατηγορούμενος για το βιασμό και την ειδεχθή ανθρωποκτονία της νέας γυναίκας στην Ξάνθη όσο και οι δύο ακροδεξιοί δράστες της δολοφονίας Πακιστανού υπηκόου πριν από λίγες μέρες. Η επιλεκτικότητα αυτή δυστυχώς προδίδει ότι ο σκοπός αυτής της δημοσιοποίησης φαίνεται να είναι άλλος από αυτόν του νόμου που την προβλέπει.
Σε κάθε πάντως περίπτωση, η συστηματική έκνομη βία της αστυνομίας και η σύστοιχη απόλυτη ατιμωρησία των οργάνων της θέτει όχι απλώς πολιτειακό ζήτημα, αλλά υπό αμφισβήτηση και την προσήλωση της χώρας σε έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Υπενθυμίζουμε άλλωστε ότι η ακινησία των αρχών, η συγκάλυψη και η ατιμωρησία αστυνομικών οργάνων για υποθέσεις βασανισμών και αδικαιολόγητης χρήσης βίας έχουν πολλάκις οδηγήσει σε καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, εκθέτοντας και υποχρεώνοντας τη χώρα να καταβάλει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε αποζημιώσεις θυμάτων.
Ενόψει της πρωτοφανούς απάθειας των αρχών να πράξουν το στοιχειώδες, δηλαδή να διερευνήσουν, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου καλεί τον Υπουργό Δικαιοσύνης να παραγγείλει άμεσα τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης και δηλώνει ότι θα υποβάλει σχετική μηνυτήρια αναφορά και προς τον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Η ασφάλεια δεν είναι ένας αφηρημένος στόχος που σχετίζεται με τη δημόσια τάξη, είναι δικαίωμα όλων μας και αξιώνει το αυτονόητο, τη νόμιμη δράση των αρχών. Δεν μπορεί να επιτυγχάνεται με αυθαιρεσία, βία και αυταρχισμό.

Το ΔΣ της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Η ανακοίνωση του Υπουργείου Δ.Τ&ΠΡΟ.ΠΟ:

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Απάντηση του Γραφείου Τύπου του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη στην ανακοίνωση της Επιτροπής Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοσδήποτε άλλος διαθέτει στοιχεία στη διάθεσή του για βασανισμούς συλληφθέντων και όχι για τραυματισμούς τρομοκρατών κατά τη συμπλοκή και την αντίστασή τους - ενέργεια για την οποία μεταξύ άλλων βαρυτάτων αδικημάτων επίσης κατηγορούνται - όφειλε ήδη να τα έχει καταθέσει στη Δικαιοσύνη αντί να εκδίδει ανακοινώσεις, ώστε να κινηθούν οι σχετικές διαδικασίες. Οι οποίοι τρομοκράτες, σημειωτέον, έφεραν βαρύτατο οπλισμό και κρατούσαν όμηρο πολίτη.

Οι υπόλοιποι αφορισμοί, όπως και οι ισοπεδωτικές γενικεύσεις εις βάρος της Ελληνικής Αστυνομίας, με την επίκληση άσχετων με τις συγκεκριμένες συλλήψεις καταγγελιών, είναι εξωφρενικοί αλλά και επικίνδυνοι. Ισχυρισμοί και γενικεύσεις που υιοθετούνται την ίδια ώρα που η ελληνική κοινωνία μάχεται την τρομοκρατία και τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει για το επίπεδο ζωής όλων των Ελλήνων πολιτών, θέτοντας σε κίνδυνο την προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και την ανοδική πορεία του Τουρισμού.

Και προκαλεί πραγματικά τεράστια εντύπωση ότι το μόνο που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ να σχολιάσει για τις συλλήψεις τρομοκρατών και ληστών στον Βελβενδό Κοζάνης, ύστερα από τριήμερη σιωπή, ήταν να καταγγείλει την Ελληνική Αστυνομία στο σύνολό της!

Η ανακοίνωση της επιτροπής δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ:

Ανακοίνωση της Επιτροπής Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σχετικά με τα σημάδια κακοποίησης των συλληφθέντων για τη ληστεία της Κοζάνης

Οι βασανισμοί κρατουμένων αποτελούν ντροπή για την Ελληνική πολιτεία

Στις φωτογραφίες των συλληφθέντων για τη ληστεία της Κοζάνης που δημοσίευσε η ΕΛΑΣ, είναι εμφανή τα σημάδια της άγριας κακοποίησης. Τόσο εμφανή μάλιστα, που δεν μπόρεσε να τα κρύψει η προφανής (άτεχνη γαρ…) αλλοίωση των φωτογραφιών. Είναι πια εξαιρετικά δύσκολο ακόμα και για τον πλέον ευνοϊκά διακείμενο στην ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, να πιστέψει ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας. Το πρόσφατο δημοσίευμα του Guardian για τους βασανισμούς των συλληφθέντων της αντιφασιστικής μοτοπορείας, καθώς και η ακόμα πιο πρόσφατη καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ Κοζάνης για περιστατικό κακοποίησης νεαρών από αστυνομικούς, δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με γενικευμένο φαινόμενο.
Δυστυχώς, θα πρέπει να επαναλάβουμε τα αυτονόητα. Ούτε η ποινική βαρύτητα μιας εγκληματικής πράξης ούτε η όποια ανακριτική σκοπιμότητα μπορούν να δικαιολογήσουν βασανισμούς συλληφθέντων. Τα βασανιστήρια είναι ντροπή για μια δημοκρατική πολιτεία.
Απαιτείται η άμεση επέμβαση των δικαστικών αρχών για τη διερεύνηση του περιστατικού.

Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ 3/2/2013

Η ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ:

Δήλωση του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής και βουλευτή Επικρατείας της ΔΗΜΑΡ Σπύρου Λυκούδη για τους συλληφθέντες στην Κοζάνη

Η τρομοκρατία είναι εχθρός της κοινωνίας και η Δημοκρατία πρέπει να την αποκρούσει αποφασιστικά.
Η Δημοκρατία, όμως, δεν εκδικείται.
Για τα παραμορφωμένα από τον ξυλοδαρμό πρόσωπα των συλληφθέντων στην Κοζάνη απαιτούνται έρευνα και εξηγήσεις.

Η καταγγελία της μητέρας (το πιο πλήρες κείμενο που βρήκα):

Δήλωση της μητέρας του ενός συλληφθέντος, χθες, Κυριακή 3.2.2013, με τη μαρτυρία του γιου της για όσα συνέβησαν κατά την κράτησή του, όπως δημοσιοποιήθηκε χθες.

«Η Παντελία Βεργοπούλου του Δημητρίου, ιατρός της Προνοσοκομειακής Επείγουσας Ιατρικής, καταγγέλλω ως μητέρα του συλληφθέντος την 1-2-2013 στην Κοζάνη, Ανδρέα - Δημήτρη Μπουρζούκου, για την υπόθεση ληστείας στην περιοχή Βελβενδούς, ότι: ο γιος μου από φωτογραφία προσώπου που αναρτήθηκε στα ΜΜΕ είναι εμφανώς τραυματισμένος και κακοποιημένος στο πρόσωπο και στο κεφάλι, καθώς και στα μάτια.
Παρά τις επίμονες παρακλήσεις μου προς τους υπεύθυνους Ασφαλείας Κοζάνης και την επισήμανσή μου ότι είναι πρόσφατα χειρουργημένος στα μάτια και ελλοχεύει μεγάλος κίνδυνος αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς, οι αρμόδιες αρχές αρνήθηκαν τη μεταφορά σε νοσοκομείο, ώστε να εκτιμηθεί από νοσοκομειακό γιατρό, να γίνουν οι απαραίτητοι απεικονιστικοί έλεγχοι και εξετάσεις (αξονική εγκεφάλου, οφθαλμολογική εκτίμηση κ.ά.) και να του παρασχεθεί ιατρική περίθαλψη.
Απαγορεύτηκε σε εμάς τους γονείς του όσο και στην συνήγορό του κ. Άννη Παπαρούσου η οποιαδήποτε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του, καταστρατηγώντας θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του.
Σήμερα 3-2-2013 και μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες επικοινώνησα με τον γιο μου.
Με ενημέρωσε ότι ακόμα και κατά τη διάρκεια του ύπνου όλες τις μέρες είναι δεμένος πισθάγκωνα, αφού πρώτα επί τέσσερις ώρες τον είχαν πεσμένο στα γόνατα φορώντας του κουκούλα και τον χτυπούσαν στο πρόσωπο λέγοντάς του πέραν των άλλων ύβρεων και απειλών 'ήρθατε οι Αθηναίοι να κάνετε ληστεία... θα σας γαμήσουμε εμείς οι χωριάτες...', μια μικρή γεύση του μίσους με το οποίο αντιμετωπίστηκαν οι συλληφθέντες.
Ανέφερε ότι έχει αιματουρία, έντονες ζαλάδες, έντονο πονοκέφαλο (κεφαλαλγία), υπνηλία και καταβολή.
Οι διωκτικοί μηχανισμοί στην Ελλάδα ακολουθούν τα πρότυπα βασανιστηρίων των φυλακών του Γκουαντάναμο. Ο γιος μου και οι υπόλοιποι συλληφθέντες δεν αντιμετωπίστηκαν όπως αντιμετωπίζονται άλλοι για παραβάσεις ποινικού κώδικα, αλλά με ιδιαίτερο μίσος επειδή είναι αναρχικός. Οι βασανιστές κρυμμένοι πίσω από τις κουκούλες μένουν στο απυρόβλητο.
Ώς πότε;
Τέλος, αναφέρω ως ειδική γιατρός ότι οι πρώτες ώρες είναι κρίσιμες για πιθανές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και λοιπές βλάβες.
Η προτροπή για άμεσο έλεγχο και νοσοκομειακή περίθαλψη αφόρα όλους τους συλληφθέντες που έχουν κακοποιηθεί.
Καθιστώ υπεύθυνους για οποιαδήποτε βλάβη όσους επιλαμβάνονται του θέματος".
Κλείνοντας η μητέρα του νεαρού παρέθεσε αποσπάσματα από το άρθρο 137Α του Ποινικού Κώδικα που αφορά τα βασανιστήρια, το οποίο μπορεί όποιος επιθυμεί να το βρει στη σελίδα του υπουργείου δικαιοσύνης (www.ministryofjustice.gr)

Και τέλος η αρχική ανακοίνωση της Γ.Α.Δ.Δυτικής Μακεδονίας:

ΓΕΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Κοζάνη, 02 Φεβρουαρίου 2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Συνελήφθησαν τέσσερα άτομα σε Βέροια και Πτολεμαΐδα για δύο ένοπλες ληστείες στο Βελβεντό Κοζάνης και αρπαγή ενός ατόμου

Σε εξέλιξη αστυνομική επιχείρηση για τον εντοπισμό των τεσσάρων συνεργών τους


Χθες (01-02-2013) το πρωί, οκτώ συνολικά δράστες, συμμετείχαν σε ταυτόχρονες ένοπλες ληστείες σε δύο (2) χρηματοπιστωτικά καταστήματα, στο Βελβεντό Κοζάνης.
Συγκεκριμένα, δύο (2) άτομα, που φορούσαν κουκούλες, έσπασαν με τσεκούρι τον υαλοπίνακα του υποκαταστήματος της Αγροτικής Τράπεζας, και αφού εισήλθαν σε αυτό, αφαίρεσαν με την απειλή όπλων το χρηματικό ποσό των 175.940 ευρώ, ενώ ένας (1) συνεργός τους βρισκόταν έξω ακριβώς από την πόρτα της Τράπεζας.
Ταυτόχρονα, δύο (2) άλλα άτομα, που φορούσαν επίσης κουκούλες, μπήκαν στο Γραφείο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, από την κεντρική είσοδο και με την απειλή όπλων αφαίρεσαν το χρηματικό ποσό των 4.020 ευρώ, ενώ ένας (1) συνεργός τους βρισκόταν έξω ακριβώς από την πόρτα του Ταμιευτηρίου.
Παράλληλα ένα έβδομο οπλισμένο άτομο, βρισκόταν σε κοντινή απόσταση έχοντας οπτική επαφή με την Αγροτική Τράπεζα και με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, παρέχοντας κάλυψη στους συνεργούς του. Ακολούθως, οι επτά δράστες διέφυγαν με δύο Ι.Χ.Ε αυτοκίνητα.
Για τον εντοπισμό των δραστών υπήρχε άμεση κινητοποίηση των Αστυνομικών Αρχών και παράλληλη ενημέρωση των όμορων Αστυνομικών Διευθύνσεων. Στο πλαίσιο της κινητοποίησης «στήθηκαν» αστυνομικά «μπλόκα» σε επίκαιρα σημεία του ευρύτερου οδικού δικτύου και ενεργοποιήθηκε μεγάλος αριθμός εποχούμενων περιπολιών και αστυνομικών δυνάμεων.
Οι δράστες - όπως προέκυψε - εγκατέλειψαν τα δύο οχήματα με τα οποία διέφυγαν αρχικά από το Βελβεντό Κοζάνης και μετεπιβιβάστηκαν σε κλειστό Ι.Χ.Φ. (κλούβα). Στη συνέχεια, με την απειλή όπλων, ακινητοποίησαν Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο στην Εθνική Οδό Κοζάνης Βέροιας (στο Δ.Δ. Καστανιάς) και εξανάγκασαν τον οδηγό του να επιβιβαστεί στην κλούβα μαζί με τρεις από τους δράστες. Οι υπόλοιποι τέσσερις δράστες επιβιβάστηκαν στο αυτοκίνητο του ιδιώτη και κατευθύνθηκαν προς την Βέροια.
Αστυνομικοί, που συμμετείχαν στις αναζητήσεις, εντόπισαν το προαναφερόμενο Ι.Χ.Φ. (κλούβα) να κινείται στην Εθνική Οδό Κοζάνης – Θεσσαλονίκης, με κατεύθυνση προς Βέροια. Το όχημα καταδιώχθηκε, με τη συνδρομή αστυνομικών δυνάμεων της Ημαθίας και τελικά εγκλωβίστηκε - ακινητοποιήθηκε από τους αστυνομικούς, μέσα στην πόλη της Βέροιας. Ένας από τους δράστες απείλησε τους αστυνομικούς με όπλο, ωστόσο, μετά από δυναμική επέμβαση συνελήφθησαν και οι τρεις δράστες και απελευθερώθηκε ο απαχθείς ιδιώτης. Στην κατοχή των δραστών βρεθήκαν και κατασχέθηκαν δυο τυφέκια τύπου Kalashnikov , ένα υποπολυβόλο τύπου Scorpion , μια επαναληπτική καραμπίνα, ένα πιστόλι zastava και ένα πιστόλι Beretta .
Νωρίτερα, κοντά στην Εθνική οδό Κοζάνης – Θεσσαλονίκης, στην περιοχή του Πολυμύλου, εντοπίστηκε άλλο Ι.Χ.Φ. (κλούβα) με επιβάτη ένα άνδρα, ο οποίος, όπως προέκυψε, ανέμενε στο σημείο κατόπιν προσυνεννόησης με τους συνεργούς του για να τους παραλάβει και να διαφύγουν. Το όχημα (κλούβα) έφερε εξωτερικά διακριτικά, ώστε να προσομοιάζει με ασθενοφόρο.
Ο επιβάτης του οχήματος, αντιλαμβανόμενος τους αστυνομικούς, τράπηκε σε φυγή, αναπτύσσοντας ταχύτητα και αφού καταδιώχθηκε, ακινητοποιήθηκε σε χώρο των ορυχείων της Δ.Ε.Η Πτολεμαΐδας. Ο δράστης βγήκε από το όχημα φέροντας τυφέκιο τύπου Kalashnikov και συνελήφθη στη συνέχεια από αστυνομικούς, ενώ προηγουμένως με τη χρήση εύφλεκτου υλικού επιχείρησε να βάλει φωτιά στο όχημα, με αποτέλεσμα να καεί το πίσω μέρος του.
Συνολικά μέχρι τώρα συνελήφθησαν τέσσερις (4) ημεδαποί δράστες, ενώ αναζητούνται οι υπόλοιποι τέσσερις.
Στην ευρύτερη περιοχή του Βελβεντού βρέθηκαν τα δυο (2) Ι.Χ.Ε αυτοκίνητα με τα οποία είχαν διαφύγει αρχικά οι δράστες.
Για την εξερεύνηση των χώρων των ληστειών καθώς και των οχημάτων, έχει επιληφθεί συνεργείο της Υποδιεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών Βορείου Ελλάδος.
Στο πλαίσιο της προανάκρισης που ενεργεί το Τμήμα Ασφάλειας Κοζάνης, εξετάζεται η συμμετοχή των ανωτέρω ατόμων και σε άλλες αξιόποινες πράξεις.

Προφανώς λείπουν μερικές ακόμα ανακοινώσεις, αλλά νομίζω ότι ο ιστορικός του μέλλοντος μπορεί να ψάξει να τις βρει...