Απάντηση του Στάθη Σ.

Από τον Στάθη Σ. έλαβα χθες το παρακάτω mail:

Αγαπητέ κύριε Κούστα, εν πρώτοις σας ευχαριστώ που με ενημερώσατε για την αναφορά σας στον "ναυτίλο" στο blog που επιμελείσθε.
Κατά δεύτερον θα ήθελα να σας πω ότι η όλη σας κριτική εδράζεται σε μία παρεξήγηση. Το κείμενο του "ναυτίλου" περί το "αν" αναφέρεται στην πολιτική και ιστορική του χρήση, καθόλου στη λογοτεχνική. Αν ξαναδιαβάσετε το κείμενό μου θα το διαπιστώσετε, είναι παραπάνω από ευκρινές, και οφείλετε όταν διαβάζετε, να διαβάζετε προσεκτικά κι όταν δημοσιολογείτε να δημοσιολογείτε προσεκτικότερα.
Κατά τ΄άλλα τυγχάνω κι εγώ λάτρης της επιστημονικής φαντασίας, μάλιστα εξ' απαλών ονύχων κι απ΄τα πρώτα μου διαβάσματα (πράγμα το οποίον αποτυπώνεται συχνά στον ναυτίλο, είτε με ευθείες αναφορές, είτε με αλληγορίες). Το ίδιο λάτρης είμαι και της ιστορικής λογοτεχνίας (όσον και της ίδιας της Ιστορίας). Το μεν "αν" λοιπόν στην ιστορική λογοτεχνία (όπως στην ηθική ή τη φιλοσοφία) είναι ένας δημιουργικός καταλύτης τόσον, όσον το "αν" στην ιστορική επιστήμη είναι απλώς προνόμιο των ηλιθίων (ή των πολύ πιο πονηρών, αναθεωρητών της ιστορίας).
Τέλος, κύριε Κούστα, τον Δημήτρη Φύσσα τον γνωρίζω προσωπικά, τον εκτιμώ ιδιαίτερα, σέβομαι τη σκέψη του. Αν ήθελα να κάμω κριτική στο βιβλίο του, θα το έκανα με το όνομα του βιβλίου και το όνομα του Δημήτρη. Απορώ με την ευκολία σας να με συνδέετε (εμένα ή τον οποιονδήποτε) με κάτι που υποθέσατε, χωρίς να με ρωτήσετε. Αυτό συνιστά δίκη προθέσεων και δεν σας τιμά.
Από την άλλη πλευρά, βεβαίως, είναι δικαίωμά σας να ερμηνεύετε όπως θέλετε όποιο κείμενο θέλετε - δεν κάνουμε δα "σκίτσα για τον Μωάμεθ" οι γράφοντες. Ήταν όμως υποχρέωσή μου να διευκρινήσω, καθ'α με αφορούν, όσα μπόρεσα. Τα οποία ελπίζω ότι θα θέσετε υπ' όψιν των αναγνωστών σας όσον και του φίλου σας, του κ.Δημήτρη Αρβανίτη
Με κάθε τιμή
Στάθης Σ. (Στάθης Δ. Σταυρόπουλος)

Υ.Γ. Επειδή είμαι ηλεκτρονικώς αναλφάβητος και δεν δύναμαι να πληκτρολογήσω ο ίδιος, το κείμενο αυτό το έχετε λάβει με τη βοήθεια του εκλεκτού συναδέλφου μου κ.Δημήτρη Κανελλόπουλου που έχει την καλοσύνη να με ξελασπώνει - κι εδώ, νομίζω, η λέξη ταιριάζει γάντι...