Κάθε βδομάδα σκάει και μια Δημοσκόπηση (ενίοτε και περισσότερες από μία). Δεν χαλιέμαι, άνθρωποι δουλεύουνε στα τηλέφωνα και τα ερωτηματολόγια, άνθρωποι περνάνε τα στοιχεία στους υπολογιστές, όλοι πληρώνονται (μάλλον κακά από ότι θυμάμαι ένα φεγγάρι που το έκανα, αλλά μπορεί και να έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, δεν παίρνω όρκο), κι έχουμε λέει όλοι ένα μπουσούλα που βρισκόμαστε και τι θα γινότανε αν είχαμε αυτήν την Κυριακή εκλογές... παρ' όλο που δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει αυτό, αφού δεν έχουμε.
Καταγράφεται μια τάση θα μου πεις. Παίρνουν τα επιτελεία των κομμάτων μας το μύνημα πως γενικά τους έχουμε χεσμένους, αλλά δεν έχουν χάσει και εντελώς την ικανότητά τους να μας μαντρώνουνε ακόμα και χωρίς την κάλπη μπροστά μας, και συνεχίζουν να μπουρδολογούν για την αξιοπιστία του δείγματος ή να θριαμβολογούν ότι δήθεν πήραν τις μη διεξαχθείσες εκλογές αυτής της Κυριακής.
Το χρόνιο μου πρόβλημα είναι οι ερωτήσεις των δημοσκοπήσεων. Από την ελάχιστη εμπειρία μου, σε κείνο το φεγγάρι που ανέφερα πιο πάνω, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γκρουπάρονται σύμφωνα με τις προαπαιτούμενες απαντήσεις. Κάνουν μια προσαρμογή ανάμεσα στις επιλογές που τους δίνονται και τελικά διαλέγουν κάτι που να προσεγγίζει αμυδρά στην άποψή τους, από το α λα κάρτ μενού. Άσε που στην απόχρωση μεταξύ του Λίγο Ικανοποιημένος και του Αρκετά Ικανοποιημένος, γίνεται γενικά της πουτάνας...
Προτείνω σοβαρά στις Εταιρείες Μέτρησης της Κοινής Γνώμης να εισαγάγουν στα ερωτηματολόγια και μερικές ερωτήσεις ελέγχου. Όπως ας πούμε,
Πιο πολλές φωνές ακούς στο παζάρι του Σχιστού ή στο δελτίο του Μέγκα;
Απλές ερωτήσεις ελέγχου, όχι τίποτα δύσκολες όπως
Καραμανλής και Παπανδρέου κυριαρχούν στην Πολιτική Σκηνή του σήμερα , της δεκαετίας του '80 ή της δεκαετίας του 50;
Να δούμε μια φορά που βρίσκεται σ' αυτήν την χώρα και η Κοινή Λογική...
No comments:
Post a Comment