Αγαπητέ Κύριε Κρασσακόπουλε,
Στο χθεσινό φύλλο της Athens Voice δημοσιεύσατε μια κριτική για την ταινία "Sunshine" του Ντάνι Μπόιλ. Δεν έχω δει ακόμη την ταινία κι έτσι δεν μπορώ προς το παρόν να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω μαζί σας.
Μπορώ όμως και θεωρώ υποχρέωση μου να σας θέσω μερικές ερωτήσεις - αφού δεν γνωριζόμαστε προσωπικά ώστε να δικαιούμαι να σας "μπινελικώσω" - για την αντιμετώπισή σας απέναντι στην επιστημονική φαντασία.
Θα ήθελα λοιπόν να μάθω τα εξής:
Α) Πότε ακριβώς καταχωρήθηκε η ΕΦ στα "ποταπά" κινηματογραφικά είδη; Μήπως με το Metropolis του Λάνγκ; Μήπως με το Brazil ή το Blade Runner; Μήπως με το Solaris του Ταρκόφσκι; Ή τελικά με το Space Odyssey; (τα δύο τελευταία τα αναφέρετε και σεις στο άρθρο σας).
Β) Είναι περισσότερο "ποταπό" είδος η ΕΦ αν εξετάσουμε όλο το πλήθος των ταινιών της θεματικής αυτής και το συγκρίνουμε με όλο το πλήθος ταινιών των Ρομαντικών Κομεντί, των Ταινιών Εποχής, των Κωμωδιών ή ακόμα και των Blockbusters; Ή τελικά όποιας άλλης θεματικής επιθυμείτε εσείς ως ειδικός;
Γ) Θα είχατε την καλοσύνη να μου εξηγήσετε την φράση σας, "Κι αν η επιστημονική φαντασία είναι συνυφασμένη είτε με τον τρόμο είτε με την θεαματική περιπέτεια και κυρίως με μια pop σχεδόν εφηβική νοοτροπία..." γιατί αδυνατώ να την κατανοήσω; Διαβάζω και βλέπω χρόνια ΕΦ και νομίζω πως αυτή η συνύφανση όχι μόνο βρίσκεται στο "βαθύ παρελθόν" της επιστημονικής φαντασίας, αλλά και αφορούσε συγκεκριμένη περίοδο και τρόπο έκδοσης (pulp περιοδικά). Μήπως θα μπορούσατε να μου υποδείξετε τι έχω χάσει από τις κυκλοφορίες βιβλίων (συμπεριλαμβανομένων των κόμικς), ταινιών, εικονογραφήσεων και multimedia έργων τέχνης της τελευταίας εικοσαετίας που υποστηρίζουν την άποψή σας;
Δεν είναι κακό να μην γνωρίζετε κάτι... Είναι απλώς κάκιστο να αναπαράγετε και να συντηρείτε μια εικόνα για οποιαδήποτε θεματική βρίσκεται εμφανώς έξω από τα προσωπικά σας ενδιαφέροντα.
Ελπίζω πως θα μπείτε στον κόπο να απαντήσετε.
Παναγιώτης Κούστας
αναγνώστης, θεατής και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας
Σημείωση: Το ίδιο ακριβώς κείμενο τοποθετήθηκε σήμερα στα σχόλια του συγκεκριμένου άρθρου στoν δικτυακό χώρο της Athens Voice.
Παναγιώτη μου θα σε στενοχωρήσω, αλλά δεν νομίζω πως έχεις δίκιο.
ReplyDeleteΟύτε κι εγώ έχω δει την ταινία, αλλά το θέμα μας εδώ είναι η κριτική του κου Γ.Κ.
Πρόσεξε λοιπόν:
<<
O Nτάνι Mπόιλ μοιάζει ταγμένος σε ένα σχεδόν δονκιχωτικό αγώνα να κερδίσει από μόνος του τη χαμένη αξιοπρέπεια «ποταπών» κινηματογραφικών ειδών, χαρίζοντάς τους τις ταινίες που τους αξίζουν. Πρώτα στη σειρά ήταν τα zombie movies με το «28 μέρες μετά», ενώ τώρα με το "Sunshine" σειρά έχει η επιστημονική φαντασία.
>>
Το "ποταπά" είναι σε εισαγωγικά, που σημαίνει πως ο γράφων δεν συμμερίζεται την άποψη, αλλά την βλέπει ως διαδεδομένη και την αντιμετωπίζει κριτικά.
<<
...τις ταινίες που τους αξίζουν.
>>
Δηλαδή η εφ αξίζει καλύτερης αντιμετώπισης στον κινηματογράφο -- δεν νομίζω να διαφωνείς, με τις μάπες που έχουμε δει χρόνια τώρα να πλασάρονται ως εφ.
Επίσης:
Πρόκειται για κινηματογραφική κριτική, κι οι αναφορές είναι κατ' ανάγκην κινηματογραφικές.
Μπορεί εσύ κι εγώ όταν ακούμε εφ να σκεφτόμαστε πρώτα απ'όλα τα βιβλία και τη λογοτεχνία, αλλά το
<<
Kι αν η επιστημονική φαντασία είναι συνυφασμένη είτε με τον τρόμο είτε με τη θεαματική περιπέτεια και κυρίως με μια pop σχεδόν εφηβική νοοτροπία
>>
αν το σκεφτείς στο χώρο του σινεμά, από το Αλιεν μέχρι τις μεταγραφές του Ντικ, είναι τουλάχιστον 90% σωστό.
Η δική μου εντύπωση από την συγκεκριμένη κριτική είναι μια συγκρατημένη απογοήτευση για μια ταινία που, παρ'όλες τις καλές προθέσεις της, απέτυχε να αναζωογονήσει το ταλαίπωρο είδος της κινηματογραφικής εφ.
Και δεν θα'πρεπε να τα βάλουμε με τον κο Κρασσακόπουλο -- που, σημειωτέον, δεν γνωρίζω -- τη στιγμή που έχουμε τόσους Δανίκες καθημερινά.
Αυτά.