Ο Ψαράς κι ο Παπάς

Ο Πέτρος είναι ψαράς. Εντάξει τύπος, δουλευταράς, έντιμος και τέτοια, αλλά εδώ που τα λέμε μεροκαματιάρης... Πιάσε ψάρια, πούλα ψάρια, φάε ψάρια κι αύριο πάλι τα ίδια. Καμιά ανάγκη να γίνει κάτι άλλο... Καμιά μαγκιά να αρπάξει την ευκαιρία.

Και του έτυχε μια ευκαιρία του μπαγάσα! Ο Μεγάλος. Και τι την έκανε ο Πέτρος; Παρ΄ όλο που ήταν το δεξί του χέρι τόσον καιρό, όταν εκείνος την έκανε γι αλλού, ο Πέτρος ακόμα ψαράς έχει μείνει κατά βάθος. Που πας ρε Πέτρο, αγόρι μου; Κβο Βάντις στον κόσμο που ζούμε;

Άσε που όπως το κόβω, δεν έχει μάθει τίποτα από την περιπέτεια. Ούτε πως παίξανε, ούτε πως χάσανε ο Μεγάλος κι οι δικοί του. Ούτε γιατί γίνανε το πιο χοτ κόλπο στην πόλη εν μία νυκτί, με τρεις παραστάσεις την ημέρα και τον κόσμο να τα φέρνει, ούτε για πότε κατέβηκε το έργο τους μόλις χάλασε την μαγιονέζα των Κατάλληλων Ανθρώπων και βρεθήκανε οι έντεκα κι οι γκρούπις του Μεγάλου να κρύβονται σαν τα ποντίκια. Στο Μάρκετινγκ μηδέν, μιλάμε. Και στην Πολιτική, ακόμα χειρότερα, κάτω από το μηδέν. Δεν θα στην κάνουνε οι ξένοι, μάγκα μου, οι Αποικιοκράτες μάς βλέπουνε σαν κάτι που σερβίρει τα τραπέζια τους, πληρώνει φόρους για να κάνουνε αυτοί στον τόπο τους Μνημεία και κάθεται όποτε γουστάρουνε στο ένα πόδι σαν τον ερωδιό. Οι Δικοί σου θα στην κάνουνε μεγάλε, οι Κατάλληλοι Άνθρωποι, που έχουνε ανοιχτή σύνδεση με τον Κύριο (ή έτσι λέει το παραμύθι τους, το ίδιο κάνει αν όλοι το πιστέψουν) και γεμίζουν τα ταμεία τους πουλώντας χωριστά την κάθε κλήση. Και να τα μοσχάρια, και να τα χρυσάφια, κι ο Κύριος τώρα μιλάει στην άλλη γραμμή, ξαναπεράστε αύριο με το σωστό αντίτιμο να δούμε το θέμα σας...

Από μέσα τα ξέρω, κι εγώ με τους Καταλληλους Ανθρώπους είμαι. Περιμένω υπομονετικά στην ουρά, τραβάω καμμιά αγκωνιά που και που, όταν δεν με βλέπουνε, να βρεθώ μια θέση πιο μπροστά και περιμένω πότε θα αρχίσουνε να ψοφάνε ένας - ένας οι Αρχαιότεροι, να καταφέρω κάπως να βάλω χέρι στην ανοιχτή σύνδεση με τον Κύριο... Αλλά τραβάει σε μάκρος η ιστορία, αδερφέ μου, κι ο ανταγωνισμός γίνεται ολοένα και σκληρότερος. Η αγορά είναι μικρή κι υπάρχει και το φυλετικό στην μέση... Μόνο όποιος έχει γεννηθεί δικός μας, άκου τώρα μαλακία... Τόσος κόσμος υπάρχει εκεί έξω και μεις κολλημένοι να στύβουμε τους ελάχιστους δικούς μας. Τα σύνορα πεσμένα κάτω, αγορά να την ζηλεύεις, κι εμείς όχι, είναι ακάθαρτοι αυτοί, δεν τους μιλάμε, λίγα και καλά...

Τον έχω κάτω στο κελί τον Πέτρο, και το βλέπω μπροστά μου ολόκληρο το έργο. Τώρα που είμαι ακόμα πιτσιρικάς λέει να την κάνω. Αντί να περιμένω στην ουρά για την Παραδοσιακή, να ανοίξω Νέα σύνδεση. Φτηνή, χωρίς φυλετικά και παπαριές. Όποιος Πρόλαβε Τον Κύριο Είδε. Κι οι φτωχοί κι οι ρωμιοί κι οι δούλοι κι οι μαύροι... Όλοι Μέσα. Πιο πολύ τρέξιμο, ναι, αλλά άμα παίρνεις λίγα από πολλούς, στο τέλος έχεις τόσα, όσα κι αν έπαιρνες πολλά από λίγους. Ίσως και περισσότερα...

Μόνο που πρέπει να βρεθώ μπροστά, στην πρώτη δωδεκάδα. Γι αυτό ο Πέτρος είναι το κλειδί μου. Και να κάτσουμε να φτιάξουμε μερικά βιβλία κι ένα ωραίο λογότυπο. Και μάλλον πρέπει να βρώ κι ένα ψευδώνυμο. Δεν λέει το Σαούλ για διεθνή καριέρα...