Αφιερωμένο στον Sandiago Nasar

Έπρεπε να είσαι μαζί μου χτες. Ναι, έτρεχα όλη μέρα με διάφορες δουλειές, πέρασα πολύ στα πεταχτά από το 1ο Διήμερο Φανταστικής Λογοτεχνίας (πρόλαβα μόνο να δω το φινάλε του CHRONOS που ευτυχώς το είχα ξαναδεί και να ακούσω τις παρουσιάσεις των βιβλίων της Ειρήνης Μαντά και της Ανθίππης Φιαμού, ελπίζω να καταφέρω να ξαναπεράσω από κει σήμερα) και μετά πήγα τρέχοντας στην παρουσίαση του Stelarc.
Είτε συμφωνείς, είτε διαφωνείς μαζί του για τον "επανασχεδιασμό" του ανθρώπινου σώματος, ο Stelarc έχει όραμα. Και αισθητική. Και βάζει στο τραπέζι (ενίοτε και το χειρουργικό) μια σειρά από ερωτηματικά. Το πως απαντάει ο καθένας μας σ' αυτά έχει μάλλον να κάνει με τα κίνητρά μας, τις απόψεις μας και ό,τι τελοσπάντων έχει έκαστος μέσα του.
Δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίζω πως στο τέλος της παρουσίασης, ανακάλυψα πως ο Stelarc αξίζει τον σεβασμό μου (αν και επιμέρους μου διαφεύγει ακόμη το προσωπικό του κίνητρο, αλλά άβυσσος η ψυχή του καλλιτέχνη).
Και το πιο απολαυστικό έχει ένα τρομακτικό γέλιο...

Έπρεπε να τον δεις Santiago!