Για το συνέδριο του Συνασπισμού

Παρακολούθησα - όπως φαντάζομαι και αρκετοί ανένταχτοι αριστεροί - το συνέδριο του Συνασπισμού από ό,τι βγήκε στο χαζοκούτι. Δηλαδή ουσιαστικά είδα ολόκληρες μόνο τις ομιλίες του Αλέκου Αλαβάνου, του Φώτη Κουβέλη και του Αλέξη Τσίπρα.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, ούτε σε επικοινωνιακές παρατηρήσεις τύπου "μπαλκονάτος" και "υποτονικός". Θα γράψω μόνο μερικά πράγματα που μου κατεβαίνουν στο κεφάλι, ακριβώς όπως τα νιώθω και τα καταλαβαίνω.

Ο Συνασπισμός - ή ο ΣΥΡΙΖΑ, ο καθένας το βλέπει όπως θέλει - έχει αναμφισβήτητα αυτήν την στιγμή μια δυναμική που δεν του έχει ξανατύχει, τουλάχιστον στα χρόνια που γνωρίζω εγώ την Αριστερά. Και ή που θα την κάνει κάτι χρήσιμο ή που θα την χάσει αν δεν την αξιοποιήσει. Οι συγκυρίες τον έχουν βοηθήσει πολύ, και δεν είναι κάθε μέρα του Αη-Γιαννιού.

Αυτό αφορά όμως το μέλλον του - και εν μέρει και το δικό μου, αφού όλοι με καλούν να επανέλθω αγωνιστικά στις τάξεις αυτής της Αριστεράς - και το φλέρτ που παίζεται με τον κόσμο μπορεί να καταλήξει σε one night stand, σε στεφάνι ή και σε διαζύγιο. Στο χέρι του Συνασπισμού είναι πού θα το πάει και πόσο θα μας "ψήσει". Ευτυχώς έχουμε όλοι την πολυτέλεια να το παίζουμε "δύσκολες γκόμενες" ακόμα.

Τι πιο σημαντικό που έβγαλε για μένα αυτό το συνέδριο αφορά την υστεροφημία του Αλέκου Αλαβάνου. Που υπήρξε αντικειμενικά και μετρήσιμα ο πρόεδρος που έβγαλε τον Συνασπισμό από την γωνία, τον πήρε από την κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας που ήταν και τον έκανε "παίκτη" με τις πράξεις και τις επιλογές του.

Μου είναι αδιάφορο αν τον βοήθησε η "κρίση" του ΠΑΣΟΚ, η "λαμογιά" της ΝΔ, ο "αυτισμός" του ΚΚΕ και το "μαστίγιο" του ΛΑΟΣ. Μου είναι αδιάφορο αν υπήρξε τυχερός πολιτικά. Κι αυτό μέσα στο κόλπο είναι, μέσα στην ζωή. Ήταν εκεί, είδε την ευκαιρία και την αξιοποίησε. Θα μπορούσε και καλύτερα; Ίσως και να μπορούσε. Σίγουρα όμως θα μπορούσε και χειρότερα, να μην πάρει μυρωδιά την φάση, να μην τολμήσει να την κράξει, να παίζεται η μπάλα κι αυτός να δένει τα κορδόνια του στην σέντρα. Είδαμε κι άλλους να το κάνουν στο παρελθόν κι ακόμα δεν τους έχουμε φτύσει τελείως. Λέμε, "Εντάξει μωρέ, μέτριος ήτανε, αλλά και τι μπορούσε να κάνει κιόλας ο άνθρωπος;"

Στην προσωπική μου αξιολόγηση ο Αλέκος Αλαβάνος είναι ο καλύτερος πρόεδρος του Συνασπισμού που πέρασε μέχρι σήμερα. Και καλό είναι να το βάλει καλά στο κεφάλι του αυτό, όποιος αναλάβει σήμερα την θέση που αυτός εγκαταλείπει.