Επιστολή Προς Ένα Χριστιανικό Έθνος

Η Επιστολή Προς Ένα Χριστιανικό Έθνος γράφτηκε το 2006 από τον Σαμ Χάρρις. Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι μεταφράστηκε στα Ελληνικά τόσο γρήγορα και κυκλοφορεί ήδη στα ράφια.
Διάβασα το βιβλίο σήμερα το πρωί, είναι κοντά στις εκατό σελίδες, εύκολο και φιλικό στην ανάγνωση και εξαιρετικά χρήσιμο αν ενδιαφέρεσαι να καταλάβεις το επίπεδο της Χριστιανικής Δεξιάς των ΗΠΑ.

Ο Χάρρις δεν είναι, φυσικά, δεξιός. Κι αυτό εδώ είναι το δεύτερο βιβλίο του που γράφτηκε όπως δηλώνει ο ίδιος στον πρόλογό του για να απαντήσει στα γράμματα που έλαβε μετά την δημοσίευση του πρώτου του βιβλίου που είχε τον τίτλο, Το Τέλος της Πίστης: Θρησκεία, Τρόμος, και το Μέλλον της Λογικής. Ακόμα και από τον τίτλο καταλαβαίνει κανείς πως ο Χάρρις δεν έχει καμιά διάθεση να τουμπεκιαστεί, υπερασπίζεται τις απόψεις του με πάθος, αλλά και επιστημονική επάρκεια.

Κι αν, όπως είναι φυσικό, τα βιβλία του ανοίγουν έντονους διαλόγους στις ΗΠΑ, για ποιό λόγο άραγε να τα διαβάσει κανείς στην Ελλάδα; Η επίθεση στους "μετριοπαθείς" Χριστιανούς που κάνει ο Χάρρις στο πρώτο του βιβλίο, και ο εξαιρετικός Φιλιππικός του κατά των "σκληροπυρηνικών" Χριστιανών που καταγράφεται στην Επιστολή Προς Ένα Χριστιανικό Έθνος, σε τι μπορούν να χρησιμεύσουν στον Έλληνα αναγνώστη;

Η απάντηση είναι σχεδόν προφανής και ανατριχιαστική. Αυτό το βιβλίο καθρεφτίζει πεντακάθαρα το επίπεδο της ανοησίας που δέρνει εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό (άνω του 50%) των Αμερικανών πολιτών. Οι οποίοι είναι και αυτοί που εκλέγουν Πλανητάρχες.

Και δυστυχώς, όπως επισημαίνει και πάλι στον πρόλογό του, ο συγγραφέας θα "αγαλλίαζαν" με την πυρηνική καταστροφή μιας μεγαλούπολης αφού αυτό θα ήταν "σημείο των καιρών " για την Δευτέρα Παρουσία.

Ανατρίχιασες ή όχι ακόμα;

Υ.Γ. Δεν ταυτίζομαι απόλυτα με τις απόψεις του Σαμ Χάρρις. Όπως σε κάθε φιλοσοφικό έργο, η αγωνία του να υπερασπιστεί τις θέσεις του τον οδηγεί μερικές φορές, ευτυχώς όχι πολλές, σε επιχειρήματα και συμπεράσματα που χρησιμοποιούν λογικά άλματα. Αλλά αυτό είναι απλώς γκρίνια, σε σύγκριση με την ουσιαστική χρησιμότητα του βιβλίου.
Μια δεύτερη, ακόμα πιο αστεία γκρίνια, είναι πως το όνομα του συγγραφέα στις αριστερές σελίδες του βιβλίου είναι γραμμένο Xarris κι οχι Harris. Αλλά αυτό είναι πανεύκολο να διορθωθεί στις επόμενες έκδοσεις του (και να κάνει και συλλεκτική την πρώτη)