Ο Θοδωρής και η Αλήθεια

Με τον ορισμό της Αλήθειας άνοιξε την ομιλία του ο Θοδωρής στο κανάλι της Βουλής και με την επίκληση της Αλήθειας την έκλεισε. Στο ενδιάμεσο πήγε μέχρι τον πρώτο νόμο περί ευθύνης υπουργών το χίλια οχτακόσια κάτι, μας θύμισε ότι είναι γιος ταχυδρόμου, την έπεσε στον Γιωργάκη και αυτολιβάνισε επιθετικά την ηθική του στάση και υπόσταση. Επιπλέον ανέμισε και διάφορες επιδοτήσεις ΠΑΣΟΚων στο Βατοπέδι και τρέχανε οι άνθρωποι από κάτω να τις μαζέψουνε για να μπουν στα πρακτικά.

Καλογραμμένη ήτανε η ομιλία, μάλλον άξιζε ο κόπος που έχασε το ταξιδάκι στο Λονδίνο.

Δυστυχώς όμως...

Όπως όλοι γνωρίζουμε η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία στα χέρια κάθε ζωντανού πλάσματος, αλλά η Αλήθεια είναι η πρώτη που πεθαίνει στα χέρια κάθε κυβερνητικού εκπροσώπου.

Πρέπει γαμώτο να έχει μείνει μέσα σου τουλάχιστον μια σταγόνα αλήθειας για να μπορείς να την επικαλείσαι. Αλλιώς απλώς μοιάζεις με άθεο που κάνει τον σταυρό του για να τον δει το εκκλησίασμα...