Το άκουσα πρώτη φορά από τον αξιότιμο δήμαρχο Νικήτα Κακαλαμάνη και είπα από μέσα μου "έχει τον πόνο του ο άνθρωπος για το Δέντρο, του ξέφυγε, μην το σχολιάσεις και τον πικράνεις..." Μετά όμως το πήρανε σκοινί-κορδόνι όλοι και το γυροφέρνανε από δω κι απο κει και πήγαινε από στόμα υπουργού σε στόμα αρμόδιου σαν γλωσσόφιλο σε πάρτυ με ούζα.
Πού είναι αλήθεια οι Πνευματικοί Άνθρωποι; Γιατί δεν κάνουν ουρά να τοποθετηθούν; Πότε θα αναλάβουν τις ευθύνες τους οι Διανούμενοι κι οι Στοχαστές; Ποιός θα μας δώσει την σοφή, δίκαιη και υπεύθυνη γνώμη του για το θέμα;
Αν και δηλώνω από την αρχή πως αγνοώ γιατί σιωπούν οι Πνευματικοί Άνθρωποι θα προσπαθήσω να διερευνήσω τα πιθανά αίτια αυτής της Σιωπής των Πνευματικών Ανθρώπων για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί έχει πλάκα. Και δεύτερον, γιατί όπως έχω ξαναγράψει εδώ, γουστάρω να εκμεταλλεύονται την άγνοια μου.
ΠΙΘΑΝΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
1. Κανένας μέχρι τώρα δεν μας έχει ορίσει ΠΟΙΟΙ είναι οι Πνευματικοί Άνθρωποι, από αυτούς που τους καλούν να τοποθετηθούν. Και συνήθως οι Πνευματικοί Άνθρωποι είναι συνεσταλμένοι και μαζεμένοι άνθρωποι. Δεν βγαίνουν να φωνάζουν "Είμαι Πνευματικός Άνθρωπος και απαντάω" έτσι στα καλά καθούμενα. Είναι θέμα αυτοπροσδιορισμού. Έτσι αρκετοί μπορούν να θεωρούν ότι δεν ρίχτηκε σε αυτούς το γάντι, αλλά στους άλλους. Και οι άλλοι να κάνουνε την πάπια, και να περιμένουν πρώτα να μιλήσουν οι αυτοί.
2. Κανένας επίσης δεν μας είπε το ΘΕΜΑ πάνω στο οποίο πρέπει να τοποθετηθούν οι Πνευματικοί Άνθρωποι. Όταν δίνεις ελεύθερο θέμα σε Πνευματικό Άνθρωπο τον έχεις κάψει. Εδώ και με σκληρή λίστα θεμάτων αρχίζει να μιλάει εντός θέματος και μετά από λίγο το γυρίζει στον πόνο του, στον θεό, στην καταστρατήγηση της δημοκρατίας, στο τι έφαγε η Λούξεμπουργκ πριν την φάνε...
3. Οι Πνευματικοί Άνθρωποι, σε αντίθεση με τους Πολιτικούς και τους Δημοσιογράφους που λένε και κάνουνε ότι γουστάρουνε και κανένας δεν τους ζητάει τον λόγο ποτέ, έχουν για κεφάλαιο την σοφία τους και είναι πολύ προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους (γιατί υπάρχουνε πολλοί στημένοι να τους κράξουνε από τους "συναδέλφους" τους) κι έτσι κάθε διατύπωση τους πρέπει να την προβάρουνε πολλές φορές μέχρι να είναι σίγουροι πως απηχεί την σκέψη τους και συμφωνεί με το επιστημονικό ή άλλο τους έργο. Όπως είναι φανερό, αυτό παίρνει χρόνο. Ενίοτε και έναν ολόκληρο χρόνο. Άρα όσοι εγκαλούν τους Πνευματικούς Ανθρώπους σήμερα, μπορεί να πάρουν απαντήσεις προς το τέλος του 2009.
4. Αρκετοί Πνευματικοί Άνθρωποι βρίσκονται σε άμεση οικονομική σχέση με το Κράτος (Πανεπιστήμια, Υπουργεία, κλπ). Είναι τουλάχιστον άκομψο να τους ζητά κανείς να τοποθετηθούν και μάλιστα αμέσως σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας. Έχουν παιδιά, οικογένειες και δάνεια, όπως όλος ο κόσμος, και πρέπει να φροντίσουνε το μέλλον τους.
5. Οι Πνευματικοί Άνθρωποι έγιναν Πνευματικοί Άνθρωποι ακριβώς για να μην καθαρίζουνε τα σκατά των άλλων. Και άρα, το να το κάνουν τώρα για τα σκατά της Κυβέρνησης, μπορεί να μεταβάλλει ανεπανόρθωτα το εργασιακό τους στάτους...
Υ.Γ. Εν κατακλείδι, εγώ έχω ακούσει αρκετούς από αυτούς που θεωρώ πνευματικούς ανθρώπους να μιλάνε αυτές τις μέρες (και χωρίς πρόσκληση). Απλώς αυτά που λένε δεν βολεύουνε καθόλου κανέναν από αυτούς που τους ζητάνε να μιλήσουν.
Τηελπαραθυρικός διάλογος μεταξύ του Ρένου Αποστολίδη με δημοσιογράφο (νομίζω ήταν ο Λιάτσος), προ δεκαετίας:
ReplyDelete-Εσείς που είσαστε πνευματικός άνθρωπος--
-Πνευματικό άνθρωπο να πεις τα μούτρα σου!
Στην ουσία, τώρα: το να επικαλούμαστε την ύπαρξη "πνευματικών ανθρώπων" νομίζω πως αφενός δημιουργεί έναν ψευτοελιτισμό, αφεταίρου δημιουργεί ένα άλοθι αδράνειας (οι πνευματικοί είναι για να σκέφτονται, εμείς δεν μπορούμε να σκεφτούμε, οπότε δε βαριέσαι...)