Έγραφα χτες ότι φοβόμουν πόσο θα "σπάσει" την φάση ή έλλειψη μέσων μαζικής μεταφοράς. Μετά έγινε κι αυτό και ξαφνικά στ' αρχίδια μου αν θα είχε κόσμο ή όχι το Φεστιβάλ.Θα το πω, ανοίγοντας παρένθεση, κι ας είναι "εκτός θέματος". Δεν ξέρω ποια "εκπαίδευση" κάνει τα ΜΑΤ σκύλους του Παβλώφ, που ψεκάζουν όποιον βρούνε μπροστά τους, αλλά η ίδια ακριβώς "εκπαίδευση" πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να μην κινδυνεύουν οι άνθρωποι που τίμησαν με τις πράξεις και την ύπαρξή τους αυτήν την Χώρα, αλλά η Χώρα -έμπρακτα- δείχνει να τους έχει για τον πούτσο! Ας βάλει ο Χρυσοχοϊδης την φωτογραφία του Γλέζου (και του Παπαχρήστου και μερικών ακόμα) στο γυμναστήριο των ΜΑΤ και στο πεδίο ασκήσεων και μέσα σε κάθε κλούβα που τους πάει πέρα-δώθε. Με την λεζάντα "Και να σε λιώσει στο ξύλο αυτός, δεν τον αγγίζεις ρε, έχει άλλους να δείρεις και να ψεκάσεις!" Τέλος της παρένθεσης, πίσω στο Φεστιβάλ.
Άντεξε! Πρώτη προβολή "Σβηστές Οθόνες" (Adas, Roland Vranik, Ουγγαρία) με το γνωστό τεταρτάκι καθυστέρηση (ο Μικρόκοσμος είχε πριν μια δημοσιογραφική προβολή και μας βόλεψε να ροκανίσουμε και λίγο τον χρόνο για να μαζευτούμε εμείς και εμείς). Τελικά ήταν εμείς κι εμείς συν κάποιοι ακόμα. Καθόλου άσχημα για την μέρα... Η ταινία δεν με ενθουσίασε, και μάλλον ανάλογη ήταν και η μέση αντίδραση του κοινού. Μην σε πάρω και στο λαιμό μου όμως, άκουσα και πολύ θετικά σχόλια. Ξαναπαίζεται την Δευτέρα στις 21:00.
Η Ενότητα των Μικρών "Αλλόκοτες Ανταποκρίσεις" που ακολούθησε είχε περισσότερο ενδιαφέρον και περισσότερο κόσμο (από την διαδήλωση ήρθαν;). Υπό την Σκέπη Του (Under God, Richard Framer, ΗΠΑ), Η Ζωή το 2000 (2000, Andrey Paounov, Βουλγαρία), Το Χρονοσκόπιο (The Chronoscope, Andrew Legge, Ιρλανδία), Σταθμός 77 (Sender 77, Christian Fischer, Γερμανία), Η Νόσος (Die Shneider Krankheit, Javier Chillon, Ισπανία). Δεν έχω αγαπημένη εδώ, γιατί όλες ήταν πολύ πετυχημένες και γαμάτες με τον τρόπο της η καθεμιά. Επίσης, επειδή όλες ήταν λίγο-πολύ, ψευδοντοκιμαντέρ, είχε πολύ πλάκα το να περνάς από την μια στην άλλη, αφού τα "έχωναν" πότε στον Υπαρκτό Σοσιαλισμό, πότε στον Φασισμό, πότε στον Καπιταλισμό και την Τηλεοπτική Κοινωνία. Μια άψογη ενότητα, κρίμα που την έχασες, δεν ξαναπαίζεται...
Στην προβολή του Αγαπώντας την Λόρνα (Lovelorn, Becky Preston, Βρετανία) είχαμε την συμπαραγωγό της ταινίας που έκανε μια μικρή εισαγωγή για την περιπέτεια των γυρισμάτων και το πότε ολοκληρώθηκε η ταινία και στην συνέχεια δήλωσε πως δεν θα κάτσει να την δει μαζί μας, γιατί φρικάρει, οπότε θα πίνει ποτά στο μπαρ και θα απαντήσει σε ερωτήσεις μετά σε όποιον θέλει. Το Lovelorn "σέρνει" μια όμορφη τρυφερότητα στην διαπραγμάτευση του θέματός του και μια εκπληκτικά έξυπνη παραγωγή, που κάνει πολύ "γκρουπαρισμένους" χώρους να έχουν στο πανί μια "αίγλη". Έτσι, χωρίς να πρόκειται για ταινία υψηλού προϋπολογισμού, "δείχνει" πιο πλούσια από ότι πραγματικά είναι. Μεγάλη μαγκιά και εξυπνάδα... Ξαναπαίζεται την Δευτέρα στις 22:45.
Το "Στριγκόι" (Strigoi,Faye Jackson, Βρετανία/Ρουμανία) είναι μεγάλη φάση! Βρυκόλακες, αλλά μην φανταστείς γκλαμουρία και κάπες, βρυκόλακες σχεδόν σε Κοστουρίτσια φάση, που πίνουν αίμα μόνο όταν τελειώσουν τα φαγιά και τα ποτά, γαμάτα λαϊκοί και απρόβλεπτοι. Ναι, μου άρεσε πολύ! Και υπάρχουν μέσα κάτι σχόλια για την Ρουμανία (με τους Γερμανούς στον Β' Παγκόσμιο, με τους Ρώσους μετά, στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό σήμερα) που είναι όλα τα λεφτά! Ακόμη περισσότερος κόσμος (πώς ήρθανε;) και αρκετό γέλιο στην αίθουσα. Ξαναπαίζεται την Τρίτη στις 20:15.
Η μεταμεσονύκτια προβολή της "Βιοτεχνίας Ονείρων" του Τάσου Μπουλμέτη είχε κι αυτή αρκετό κόσμο, και ήταν μια ευκαιρία να "ξαναδούμε" μια ελληνική ταινία του 1990 από τον χώρο του Φανταστικού και να τσεκάρουμε αν έχει "γεράσει" ή όχι. Στον πυρήνα της λοιπόν δεν έχει... Στα παιξίματα, τους χώρους και μερικά ακόμα "χαρακτηριολογικά" νομίζω πως σήμερα θα την γύριζε αλλιώς. Η πλάκα που μου έτυχε στην πόρτα αξίζει να αναφερθεί: Ένα ζευγάρι με ρώτησε πότε θα βγει η ταινία στις αίθουσες, θεωρώντας πως είναι η νέα ταινία του Μπουλμέτη που παίζεται σε avant-premiere...
Σήμερα η τρίτη μέρα με δύο ενότητες μικρών του διαγωνιστικού και τρεις μεγάλου μήκους. Το πρόγραμμα, όπως πάντα, εδώ...
No comments:
Post a Comment