T 4 Trouble : Είμαι μουτζαχεντίν!

Αν έχεις παρακολουθήσει στοιχειωδώς το TALES ξέρεις πως για μερικά πράγματα γίνομαι μουτζαχεντίν. Ο "υγιής μουτζαχεντινισμός" μου έχει δύο προϋποθέσεις:
Α) Να μου αρέσει κάτι τόσο (υπερβολικά) πολύ, που να μην το πιστεύω.
Β) Να μην γνωρίζω τον δημιουργό του και να μην κομπλάρω να τα "χώσω όλα" επειδή θα μου την πει κάποιος ότι σπρώχνω τους φίλους ή τις φίλες μου (άδικο για τους φίλους ή τις φίλες μου, αλλά τέτοιος μαλάκας είμαι).

Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις ισχύουν για την ταινία T 4 Trouble, τον Τέρρυ Παπαντίνα που "εικονογραφείται" σ' αυτήν και τον Δημήτρη Αθυρίδη που την γύρισε. Χωρίς καμιά ψευτομαλακία, θα παραδεχτώ ότι είναι πολλά χρόνια (σίγουρα πάνω από 10, μπορεί και 15) που κάθισα να ξαναδώ στο "καπάκι" την επόμενη προβολή της ταινίας, που μόλις είχα δει!

Λίγα βασικά για να μπορείς να παρακολουθήσεις το παραλήρημά μου. Το T 4 Trouble είναι ντοκιμαντέρ (το trailer εδώ). Είναι ένα ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί σε σχεδόν πραγματικό χρόνο (κανά-δυό χρόνια πίσω, αν πρόσεξα τις ημερομηνίες) την ζωή του Τέρρυ Παπαντίνα, ενός - κατά γενική ομολογία - σπουδαίου κιθαρίστα, και από ότι άκουσα στην μουσική της ταινίας (που είναι δικά του κομμάτια) και αντίστοιχα σημαντικού συνθέτη.

Με τις δυο φορές που την είδα έχω τέσσερις "αναγνώσεις" της ταινίας. Μία μέχρι το διάλειμμα, μία στο τέλος της πρώτης προβολής (με διαφορές αποχρώσεων), άλλη μία μέχρι το διάλειμμα της δεύτερης προβολής (που όπως είπα, είδα "καπάκι") και άλλη μία (ημιτελική, γιατί θα πάω να την ξαναδώ "σέρνοντας" με τσαμπουκά τους φίλους μου) στο τέλος. Η διαφορά των δύο "αναγνώσεων" είναι σημαντική, αλλά όχι και καθοριστική για την ταινία. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η ταινία είναι το καλύτερο ελληνικό ντοκιμαντέρ που έχω δει στην ζωή μου! Και σ' αυτό δεν κάνω πλάκα, ούτε λέω παπαριές. Μπορείς άνετα να αμφισβητήσεις την επάρκειά μου, αλλά όχι και την γνώμη μου. Τελεία και παύλα.

Ταυτόχρονα είναι και μια ταινία που έχει "μέγεθος", με την έννοια που έχει η λέξη στην Αρχαιοελληνική Τραγωδία. Όπως την ορίζει ο Αριστοτέλης στον ορισμό. Κι άμα δεν τον ξέρεις, να πας εδώ που τον βρήκα πρόχειρο να τον μάθεις. Μέγεθος του ήρωα, του Τερρυ Παπαντίνα. Μέγεθος και στην αντιμετώπιση του από τον σκηνοθέτη, τον Δημήτρη Αθυρίδη. Κι εδώ τελεία και παύλα. Και τράβα να δεις την ταινία, πριν τολμήσεις να γράψεις το παραμικρό στα σχόλια. Μετά, αν διαφωνείς, πλακωνόμαστε, αναλύουμε, μιλάμε πολιτισμένα, μπινελικωνόμαστε, κάνουμε ότι θες. Αλλά πριν την δεις, κουβέντα! Κι ας είσαι ο Αϊζενστάιν μετεμψυχωμένος!

Στο T 4 Trouble περιέχεται, συμπυκνωμένη, όλη η νεώτερη μετεμφυλιακή ιστορία της Ελλάδας. Στο T 4 Trouble περιέχεται, λιγότερο συμπυκνωμένη, όλη η αθλιότητα και η τυράνια της μετριότητας που κυβερνάει τη σημερινή (και χτεσινή) Ελλάδα. Στο T 4 Trouble υπάρχει, ολόκληρη, μια "φέτα ζωής". Και γι αυτό η ταινία αυτή δεν θα γεράσει. Σε 10, 20 ή και 30 ακόμα χρόνια θα την βλέπει κάποιος και θα χρειάζεται απλώς να βάλει μερικά πράγματα στο τότε "ψαχτήρι" για να την καταλάβει 100%.

Ξέρω πόσο επηρμένο σου φαίνεται αυτό που γράφω, αλλά στα αρχίδια μου! Και σ' αυτό τελεία και παύλα. Έλα σε δέκα χρόνια να τα ξαναπούμε! Θα περιμένω!

Σημείωση πρώτη (για όλους): Η ταινία παίζεται από master dvd στον Μικρόκοσμο, γιατί δεν έχει κόπια. Και δεν έχει κόπια, γιατί η κόπια κοστίζει και οι δημιουργοί της δεν είχαν budget να την φτιάξουν. Οπότε μην αρχίσεις πάλι τις μαλακίες, "γιατί μας παίζουνε βίντεο"...

Σημείωση δεύτερη (μόνο για κάποιον "επαγγελματία"): Αντε γαμήσου και ξαναξεσκόνισε τον Αριστοτέλη... Δεν κάνει η ιδιότητα του ήρωα το μέγεθος, μαλάκα! Η ιστορία του το κάνει... Με την δική σου λογική, τι με νοιάζει κι εμένα ένας τύπος που φοράει ένα σανδάλι και γαμάει την μαμά του;

T 4 TROUBLE στο FACEBOOK Πήγαινε και γίνε φαν!