"Τολμήστε!" (άτολμα και λογοκριμένα)

Δεν γουστάρω να βγάζω γλώσσα στους πνευματικούς ταγούς, όταν μάλιστα αποφασίζουν να μιλήσουν. Αλλά αυτό το "Τολμήστε" μου έφερε πολλές χαζές απορίες, ίσως λόγω της μικρής πνευματικής μου εμβέλειας. Κλοπιποστάρω όλο το κείμενο όπως το βρήκα στο f/b γιατί τα ειδησεογραφικά δεν είμαι σίγουρος ότι το αναπαράγουν ολόκληρο...

Τολμήστε!

Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.



Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή. Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας. Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.



Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών.



Υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες:

Θανάσης Βαλτινός

Κική Δημουλά

Απόστολος Δοξιάδης

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Αθηνά Κακούρη

Μένης Κουμανταρέας

Γιάννης Κουνέλης

Πέτρος Μάρκαρης

Τάσος Μπουλμέτης

Βασίλης Παπαβασιλείου

Διονύσης Σαββόπουλος,

Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Αλέκος Φασιανός



Από την ακαδημαϊκή-επιστημονική κοινότητα:

Νίκος Αλιβιζάτος

Νάσος Βαγενάς

Γιάννης Βούλγαρης

Γιώργης Γιατρομανωλάκης

Άγγελος Δεληβοριάς

Γιώργος Δερτιλής

Αρίστος Δοξιάδης

Ορέστης Καλογήρου

Στάθης Καλύβας

Βάσω Κιντή

Ανδρέας Κούρκουλας

Νίκος Μουζέλης

Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος

Γιώργος Παγουλάτος

Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου

Παύλος Σούρλας

Γιάννης Στουρνάρας

Σταύρος Τσακυράκης

Χαρίδημος Τσούκας

Αν συμφωνείτε με την έκκλησή μας, πατήσετε το κουμπί "like"/"μου αρέσει" της σελίδας "Τολμήστε" -- http://www.facebook.com/tolmiste

Μην αφήνετε σχόλια από κάτω, θετικά ή αρνητικά. Η συζητηση μπορεί να γίνει στους τοίχους που μοιράζονται αυτή τη σημείωση.


Θα αρχίσω από το τέλος. Από το Μην αφήνετε σχόλια... και το Αν συμφωνείτε.... Αυτή είναι μια τεχνική για να μην εμφανίζεται καμιά διαφωνία, φοβάμαι. Αν δεν σ' αρέσει φύγε και μην κάνεις like, άρα μου μένουν μόνο τα θετικά. Κι αν δεν σου αρέσει πήγαινε στον τοίχο κάποιου να καταθέσεις την αντίρρησή σου εκεί, για να χαθεί στον ωκεανό. Έξυπνο, αλλά όχι και φοβερά πνευματικό και σοβαρό.

Για να πάμε όμως και στην ουσία. Επιφανειακά το κείμενο έχει δύο θετικά στοιχεία: Πείτε όλη την αλήθεια στο Λαό και Ενωθείτε μεταξύ σας εκεί πάνω για να περάσουμε όλοι μαζί τον κάβο θα τα συνόψιζα πολύ μπακάλικα.

Πλην όμως όλα τα άλλα είναι αρνητικά. Και εξηγούμαι:

Α) Η μόνη αναφορά στους πολίτες ως υποκείμενα γίνεται στην τελευταία παράγραφο (δεν έχουμε δικαίωμα...καταστρέψει) και ως μαϊντανός στους πολιτικούς.

Β) Το κείμενο είναι πιο ξύλινο κι από φέρετρο, παρά το ότι εκφράζει "με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία" μεγάλων ποιητών και πανεπιστημιακών.

Γ) Η "δραματική κατάσταση" που βρισκόμαστε σήμερα παρουσιάζεται περίπου ως φυσική καταστροφή. Ήρθε το τσουνάμι και μας πήρε τα σπίτια, σαν να λέμε. Ούτε ποιος φταίει, ούτε τι έγινε και βαράμε κανόνι ψήνονται να μοιραστούν με τους κοινούς θνητούς οι πνευματικοί ταγοί.

Και για να μην το πολυζαλίζω άλλο, όλο το κείμενο μού αποπνέει έναν αέρα μιας "πνευματικής ηγεσίας" που συνομιλεί δημόσια με μια "πολιτική ελίτ" ερήμην της "πλέμπας" που ως γνωστόν είναι επιρρεπής σε "λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης".

Κρίμα, γιατί ομολογώ πως αρκετές υπογραφές τις συμπαθώ, είτε για το έργο, είτε για το βίο τους, είτε και για τα δύο.