Πορεία προς τις Βρυξέλλες (νεώτερα)

Από την Νίκη

28 Αυγούστου

Σήμερα, μετά από μεγάλη προσπάθεια να τηρήσουμε το συμφωνημένο ωράριο της πορείας, ξεκινήσαμε μόνο 1 ώρα καθυστερημένοι. Όταν ξυπνήσαμε κατά τις 6.30 , η ομίχλη και η υγρασία είχαν απλωθεί παντού στην κατασκήνωση, και όπως ήταν φυσικό, το πρωινό ξύπνημα και η αναχώρηση δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Παρ’ολα αυτά, η υπέροχη θέα του ποταμού να ξεπροβάλει μέσα από την ομίχλη λίγο αργότερα, καθώς διασχίζαμε την μεγάλη γέφυρα, άξιζε τον κόπο.

Την ώρα που περπατούσαμε παρατήρησα ότι τις τελευταίες μέρες έχουμε μείνει πολύ λίγοι. Σήμερα ξεκινήσαμε 24 «περιπατητές» και υπολογίζω ότι καμιά τριανταριά θα μας συνόδευαν με τα οχήματα υποστήριξης. Όλα τα κινήματα, δράσεις και πορείες περνάνε μια καμπή πριν ξαναρχίσουν να αναπτύσσονται και να δυναμώνουν. Περιμένουμε πολύ κόσμο να επιστρέψει ή να ενωθεί με εμάς στο Παρίσι και ελπίζουμε ότι η διαδήλωση της 17ης Σεπτεμβρίου εκεί θα είναι πολυπληθής και μεγαλειώδης .

Η σημερινή διαδρομή ήταν αρκετά μεγάλη...35 χιλιόμετρα στα χαρτιά, αλλά έχω την εντύπωση ότι κάναμε περισσότερα από 45. Αν και στην αρχή μου κόστιζε η πορεία, τώρα φαίνεται ότι έχω συνηθίσει. Μας έχει γίνει δεύτερη φύση να ξυπνάμε το πρωί και να αρχίζουμε να περπατάμε μέχρι το βράδυ.

Τώρα, η ώρα κοντεύει 9 το βράδυ και έχουν πια φτάσει και οι τελευταίοι στη μικρή μας κατασκήνωση. Όλοι ξεκουράζονται, τρώνε ή συζητάνε μεταξύ τους κι έχει επικρατήσει ένα κλήμα ηρεμίας και γαλήνης. Ο ήλιος που βασιλεύει βάφει ρόδινα τα σύννεφα στον ουρανό και η ατμόσφαιρα είναι μαγευτική. Αυτή είναι από τις στιγμές που αξίζουν.

Όλοι όσοι συμμετέχουμε στην πορεία έχουμε δεθεί κι έχουμε έρθει πολύ κοντά. Κοιμόμαστε, τρώμε και περπατάμε μαζί, ζούμε μεγάλες εμπειρίες μαζί, συνειδητοποιούμε πράγματα μαζί. Κάθε μέρα συζητάμε για το πώς θα αλλάξουμε τον κόσμο. Ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για να αλλάξει σε μια μέρα όμως νομίζω ότι έχουμε ήδη κάνει την αρχή αλλάζοντας εμάς τους ίδιους.