by Δημήτρης Αμεσοδημοκράτης on Saturday, 10 September 2011 at 14:33
ΜΑΗΣ 2011: Η ΕΛΛΑΔΑ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ
Όλα άρχισαν στα τέλη του Μάη, στις 25 συγκεκριμένα, που μετά από ένα χρόνο εφαρμογής του μνημονίου και της παρουσίας της Τρόικας στη χώρα, ο λαός πλέον δεν φαινόταν να έχει άλλες αντοχές. Αφορμή μια προτροπή από τους Ισπανούς indignados, και ένα κάλεσμα μέσω διαδικτύου ήταν ικανό για να βγάλει τον κόσμο στις πλατείες. Πρωτόγνωρα συναισθήματα, ετερόκλητο πλήθος, άσχετες μεταξύ τους ιδεολογίες, θέσεις και πεποιθήσεις αλλά για πρώτη φορά ισότιμη δυνατότητα σε όλους, μικρούς – μεγάλους, εργαζόμενους, άνεργους, μετανάστες, συνταξιούχους, μαθητές, φοιτητές, περισσότερο ή λιγότερο μορφωμένους, κυριολεκτικά όλους, να μιλήσουν σε κόσμο, να πουν τον πόνο τους βρε αδελφέ, ή να μιλήσουν βαθιά πολιτικά, με θέσεις και απόψεις. Η πλατεία Αξιοπρέπειας (Δημαρχείου) έγινε μέρος συνάντησης πολλών, το στέκι των αγανακτισμένων της Κέρκυρας, ο τόπος που από τις 25 Μάη και μετά ξέρεις ότι θα βρεις ανθρώπους που πριν δεν γνώριζες, αλλά που μοιράζεσαι μαζί τους τις ίδιες αγωνίες, το ίδιο όραμα για τη ζωή, τον άνθρωπο, το μέλλον. Και παρόλο που πολλοί ίσως πιστεύουν πως το κίνημα των πλατειών απέτυχε, μέσα σ’ αυτό το διάστημα έγιναν πολλά, πάρα πολλά, για έναν τόπο τόσο μικρό όσο η Κέρκυρα.
Ας τα πάρουμε από την αρχή.
1. Πάνω από 40 Λαϊκές Συνελεύσεις, με τη συμμετοχή εκατοντάδων ανθρώπων σε πολλές από αυτές. Συνολικά υπολογίζεται ότι πάνω από 5.000 συμπολίτες μας έκαναν ένα τουλάχιστον πέρασμα από την πλατεία σε ώρα συνέλευσης, και πάνω από 2.000 ψήφισαν τουλάχιστον μία φορά.
2. Πολλές αποφάσεις πάρθηκαν για δράσεις, για συμπαράσταση σε αγωνιζόμενους κλάδους (ξενοδοχοϋπαλλήλους του ΑΚΤΗ ΜΕΣΟΓΓΗ, εργαζόμενους στο ψυχιατρείο), για οργανωτικά θέματα, και άλλα. Πολλά από τα ψηφίσματα είναι αναρτημένα στο blog της πλατείας, amesi-dimokratia-corfu.blogspot.com και μπορεί να τα δει ο καθένας. Είναι αλήθεια ότι πολλές από τις αποφάσεις της Συνέλευσης δεν βρήκαν το δρόμο της εφαρμογής, και αυτό είναι ένα θέμα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στο νέο αυτό ξεκίνημα.
3. Τουλάχιστον 4 συλλαλητήρια πραγματοποιήθηκαν, τα δύο σε ημέρες γενικής απεργίας συμμετέχοντας στο γενικότερο αγώνα των κλάδων των εργαζομένων, και δύο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα επεισόδια καταστολής του κινήματος στο Σύνταγμα, όταν οι συμπολίτες μας εκεί βίωναν στο πετσί τους, και στους πνεύμονές τους αν θέλετε, τι σημαίνει η «δημοκρατία» των κρατούντων. Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι τη μεγαλύτερη μαζικότητα είχαν εκείνα τα συλλαλητήρια που έγιναν αυθόρμητα και όχι οργανωμένα βάσει προγράμματος.
4. Κορυφαία δράση των αγανακτισμένων της πλατείας ήταν η εκδίωξη κυριολεκτικά από τον ΠΟΙΑΘ Ευρωβουλευτών και Βουλευτών του δικού μας Κοινοβουλίου τη βραδιά που όπως όλοι γνωρίζετε, «τους πήρε το καϊκι». Υπάρχει το σχετικό βίντεο στο you-tube. Ήταν μια βραδιά θριάμβου για τη μικρή πλατεία μας και τη μικρή κερκυραϊκή κοινωνία, που, μαζί με τις υπόλοιπες πλατείες της χώρας, άρχισε να μας υπολογίζει, γιατί κατάλαβε πως εκφράζουμε σαν πολίτες το κοινό αίσθημα. Το γεγονός ότι τα ΜΜΕ μας συκοφάντησαν κατηγορώντας μας ότι ασκήσαμε βία μας έκανε ακόμα πιο αποφασιστικούς. Έτσι, όταν πραγματοποιήθηκε το φεστιβάλ της βουλευτού μας Α. Γκερέκου εμείς ήμασταν εκεί, κάνοντας καθιστική διαμαρτυρία στην είσοδο του παλατιού, αναγκάζοντας τους παρευρισκόμενους να φύγουν απ’ το κτίριο μέσα από προστατευτικό διάδρομο που αστυνομικοί σχημάτισαν για να εξασφαλίσουν τη διέλευση των «υψηλών» προσκεκλημένων, φοβούμενοι τους «τρομοκράτες», δλδ. εμάς. Μόνο γελοίες μπορούν να χαρακτηριστούν τέτοιες αντιδράσεις. Ποιος ο λόγος να φοβάται τον πολίτη ο εκπρόσωπος του λαού, σε μια Δημοκρατία?
5. Δημιουργία και ανάρτηση πανώ στο παλαιό Φρούριο, όχι μία αλλά δύο φορές, για να δει όλος ο κόσμος την αγωνία μας. Υπάρχει το σχετικό βίντεο στο blog, ένα καταπληκτικό ντοκουμέντο και πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια στα παιδιά που το έφτιαξαν.
6. Συμμετοχή στην πανελλήνια δράση «Η Ελλάδα δεν πωλείται – 15 Αυγούστου 2011» με μοίρασμα φυλλαδίων για τους ντόπιους και τους τουρίστες, Έλληνες και ξένους, δημιουργία πανώ και μικρών σημαιών που αναρτήθηκαν σε διάφορα σημεία του νησιού και σε παραλίες.
7. Συμμετοχή στον κοινό αγώνα των Κερκυραίων που μέσα από 20 τουλάχιστον φορείς διατράνωσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αντίθεσή τους στην προσπάθεια πολυεθνικών εταιρειών να μετατρέψουν τον Παντοκράτορα και κατ’ επέκταση το νησί σε βιομηχανικό πάρκο παραγωγής «πράσινης» ενέργειας από ανεμογεννήτριες. Άτομα της πλατείας ήμασταν στο Συμβούλιο της ΠΙΝ και θα είμαστε παντού, όπου χρειαστεί, και στη συνέχεια.
8. Αποστολή ομάδας εκπροσώπων της πλατείας στην πανελλήνια συνδιάσκεψη του καλοκαιριού στο Σύνταγμα, αποστολή που αποτιμήθηκε και θετικά και αρνητικά. Σε κάθε περίπτωση, η εμπειρία είναι αυτή που θα προφυλάξει τη Συνέλευση από μελλοντικά λάθη. Να σημειωθεί εδώ ότι άνθρωποι μέσα από την καρδιά της πλατείας παρευρέθηκαν στο Σύνταγμα το διήμερο ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, βρέθηκαν στην καρδιά των γεγονότων και της βίαιης καταστολής και φάνηκε όταν γύρισαν πόσο ωρίμασαν μέσα απ’ αυτή τη δοκιμασία. Τους ευχαριστούμε για τον αγώνα τους και για όσα μας μετέφεραν με την επιστροφή τους από το μέτωπο του Συντάγματος.
9. Σε πολιτικό επίπεδο, πραγματοποιήθηκαν βραδιές ενημέρωσης με προβολές ταινιών και ντοκυμανταίρ (Debtocracy, Home, Αιολικό Πάρκο Άνδρου, σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζας – με την παρουσία του ανθρώπου που κατόρθωσε κάτι τέτοιο για πρώτη φορά το 2008, του Βαγγέλη Πισσία) αλλά και βραδιές συζήτησης όπως αυτή που φιλοξενήθηκε στην πλατεία ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης και μας βοήθησε να ξεδιαλύνουμε τι ακριβώς είναι το περίφημο χρέος, πώς μας φορτώθηκε στην πλάτη αλλά και ποιες οι δυνατότητες εξόδου από τη βάρβαρη αυτή περίοδο που διανύουμε και τα χειρότερα που μας περιμένουν. Κάποια άλλη βραδιά πληροφορηθήκαμε από έναν Ελβετό φίλο της πλατείας πώς είναι οργανωμένη πολιτειακά η συγκεκριμένη χώρα σε ένα σύστημα που πλησιάζει τα όρια της Άμεσης Δημοκρατίας, ενώ άλλη βραδιά ήταν αφιερωμένη στην προσπάθεια των ακτιβιστών για το ταξίδι στη Γάζα και τη μεταφορά ανθρωπιστικού υλικού στην Παλαιστίνη. Ακτιβιστές-πλήρωμα του στόλου από διάφορες χώρες φιλοξενήθηκαν στην πλατεία και ενημέρωσαν τον κόσμο για τη δική τους προσπάθεια για ελευθερία ενός λαού που πλήττεται, ενώ και εμείς είχαμε τη δική μας παρουσία στη μαρίνα των Γουβιών όπου παρέμενε σταματημένο από τις ελληνικές αρχές το πλοίο του στολίσκου. Η πλατεία θα είναι πάντα αλληλέγγυα σε κάθε αγώνα για ελευθερία, ελεύθερη διακίνηση ιδεών και δημοκρατία. Μια βραδιά αφιερώθηκε στην παιδεία, όταν ο καθηγητής στο τμήμα μετάφρασης του Ιονίου Πανεπιστημίου και ενεργό μέλος της πλατείας Παναγιώτης Κελάνδριας μας ανέλυσε διεξοδικά το νέο νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σε απλούς πολίτες να μάθουν από πρώτο χέρι ποιες οι αλλαγές και ποιοι οι στόχοι της μεταρρύθμισης της κας Διαμαντοπούλου.
Άλλη βραδιά ήταν αφιερωμένη στα σχέδια της κυβέρνησης για πώληση του λιμανιού και μέρους του αιγιαλού.
10. Γεννήθηκε το Δίκτυο Ανταλλαγών Προϊόντων και Υπηρεσιών με εναλλακτικό νόμισμα, το ΜΠΟΥΚΟΥΝΙ, με πρωτοβουλία μιας μικρής ομάδας ατόμων από την πλατεία, με στόχο μια οικονομία αλληλεγγύης που θα δώσει τη δυνατότητα σε συμπολίτες μας να καλύψουν ανάγκες τους σε καιρούς δύσκολους όπως τους σημερινούς και θα μας φέρει ξανά κοντά στη γη και την καλλιέργειά της. Υπάρχει ομάδα στο facebook με το όνομα ΜΠΟΥΤΣΟΥΝΙ, που μπορεί ο καθένας να επισκεφτεί και να γίνει μέλος σε ένα βήμα διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων, καθώς και έντυπο υλικό για ενημέρωση και εγγραφή εδώ στην πλατεία.
11. Το πολιτιστικό κομμάτι της πλατείας το άφησα για το τέλος, όχι γιατί είναι λιγότερο σημαντικό, αλλά γιατί, δυστυχώς δεν καταφέραμε να κάνουμε όσα θα θέλαμε. Μια μίνι θεατρική σατιρική παράσταση από τους Νίκο Μοσχόπουλο και Πηγή σε κείμενα Κώστα Σαλιών , μια σύντομη συναυλία με πολλά υποσχόμενους ντόπιους μουσικούς, καθώς και μια βραδιά αφιερωμένη στην ιστορία της πλατείας Δημαρχείου και του San Giacomo στη μνήμη του Παναγιώτη Περιστέρη, επιμελημένη από το Σταμάτη Κυριάκη, χάρισαν πραγματικά χρώμα στην πλατεία και στη βαριά ατμόσφαιρα των καιρών. Ελπίζουμε σε περισσότερες τέτοιες βραδιές, τις έχουμε ανάγκη.
12. Τι δεν κατάφερε η πλατεία. Σε πολλές περιπτώσεις δεν κατάφερε να αρθρώσει σαφή πολιτικό λόγο και να θέσει σαφείς πολιτικούς στόχους, εξαιτίας της ποικιλομορφίας και της σύγκρουσης των απόψεων που επικρατούσαν κάθε φορά, της δυσπιστίας, καθώς και λόγω έλλειψης συντονισμού και οργάνωσης. Παρ’ όλα αυτά, επικράτησε η λογική της κοινής συνισταμένης, ένα τεράστιο άλμα εμπρός, αφού όλοι αποφασίσαμε ότι τα πράγματα είναι τόσο σοβαρά που αξίζει τον κόπο να βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας και να προχωρήσουμε μαζί προτάσσοντας τα κοινά μας θέλω και όχι τις διαφορές μας, αφήνοντας έτσι τα σημαντικά πολιτικά ζητήματα για αργότερα, όταν όλοι θα είμαστε πιο ώριμοι γι’ αυτά. Ο κοινός στόχος είναι εκεί, μπροστά μας, και κανένας μας δεν τον έχει χάσει ούτε λεπτό από μπροστά του.
Τελειώνοντας αυτό το σύντομο απολογισμό, θα ήθελα να προσθέσω ότι στην πλατεία διενεργήθηκαν πολύ σημαντικότερες διαδικασίες απ’ αυτές που έχω αναφέρει παραπάνω, που δεν είναι ορατές αλλά τα αποτελέσματά τους θα φανούν στη συνέχεια. Το γεγονός ότι όλοι μας για πρώτη φορά ήρθαμε σε επαφή με αυτό το αυτοσχέδιο πείραμα άμεσης δημοκρατίας, άσχετα από το πόσο έμπειρος ήταν ο καθένας μας σε τέτοιου είδους διαδικασίες, είναι από μόνο του πολύ σημαντικό. Όλοι ήρθαμε εδώ έχοντας κάποιες πεποιθήσεις, ακούσαμε τους άλλους, κατανοήσαμε, συμφωνήσαμε, διαφωνήσαμε, συνεργαστήκαμε και βρήκαμε λύσεις σε προβλήματα όλοι μαζί, τσακωθήκαμε με κάποιους, προτάξαμε τον εγωισμό και τον εαυτό μας σε πολλές περιπτώσεις, φερθήκαμε ομαδικά , ενωτικά, κάποιες φορές και διασπαστικά, δοκιμάσαμε τον εαυτό μας, ξεπεράσαμε τα όριά μας, είδαμε τα βλέμματα των άλλων γύρω μας, γελάσαμε, θυμώσαμε, απογοητευτήκαμε, φύγαμε, επιστρέψαμε, ξαναφύγαμε, κάναμε πολλά αψυχολόγητα πράγματα, αποστασιοποιηθήκαμε από ανθρώπους και καταστάσεις, και εν τέλει ήρθαμε πιο κοντά στον εαυτό μας. Αυτό ήταν που μας έφερε και πιο κοντά τον ένα στον άλλο, καταλάβαμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πιο πολλά απ’ αυτά που μας χωρίζουν, ότι όλοι μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, ότι μπορούμε να υπολογίζουμε στον διπλανό μας, ακόμα κι αν είχαμε «παίξει ξύλο» τις προάλλες πάνω στη συζήτηση. Έχουμε κοινούς στόχους και μαζί θα βρούμε τον τρόπο να τους πετύχουμε.
Έτσι, ένας λαός που μέχρι τις 24 του Μάη ήταν κλεισμένος μέσα στο σπίτι και παρακολουθούσε μοιρολατρικά την επικαιρότητα μέσα από τις ειδήσεις των 8, αφυπνίστηκε, σηκώθηκε από τον καναπέ και αποφάσισε να διεκδικήσει το μέλλον του, να διαφωνήσει με στόχο τη συμφωνία, να συγκρουστεί με στόχο την ελπίδα.
Ένα λοιπόν πρέπει να είναι το συμπέρασμα από τον απολογισμό της πλατείας.
ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ!!!
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΟΥ ΕΓΚΥΜΟΝΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!!
No comments:
Post a Comment