Μην αφήσεις το "Δέρμα" να κατέβει ποτέ...

Κάτι τρέχει αυτή την σεζόν μ' εμένα και το θέατρο (αλλά αυτό παίζει να είναι ψυχαναλυτικό και μάλλον δεν σε νοιάζει). Πάντως οι "Πλάτες μέσα στα σκουπίδια" με έκαναν να ξυπνήσω από τον λήθαργό του το TALES, και με το "Δέρμα" (που είδα επιτέλους χθες το βράδυ) ξαναβρήκα τον υγιή μουτζαχεντινισμό.

Και επειδή μπορεί και να μην ξέρεις τι θα πει "υγιής μουτζαχεντινισμός" θα επαναλάβω τον ορισμό. Κάθε τόσο (αλλά όχι πολύ συχνά) υιοθετώ ένα καλλιτεχνικό έργο και το προωθώ συστηματικά. Πρέπει να έχει τις παρακάτω προϋποθέσεις:

Α) Να μην το κάνει κολλητός ή φίλος μου. Οι βασικοί συντελεστές του πρέπει να μου είναι άγνωστοι.

Β) Να αισθάνομαι ότι είναι μια δουλειά που αλλάζει το επίπεδο της αντίληψής μου για το είδος της τέχνης που υπηρετεί.

Γ) Να με ενθουσιάσει τόσο που να τσαντίζομαι και να θέλω να το υπερασπιστώ με επιχειρήματα απέναντι σε άδικες κριτικές.

Το "Δέρμα"

καλύπτει όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις και θα σου εξηγήσω αναλυτικά το γιατί παρακάτω. Οπότε για όσο παίζεται (και κάθε μέρα που θα παίζεται) θα βρίσκω κάτι να σου γράφω γι αυτό.

Πάμε να εξηγούμαστε αναλυτικά για τα κριτήρια:

Α) Δεν υπάρχει κολλητός ή φίλος μου στην παράσταση. Μια ηθοποιός που παίζει ανήκει στην κατηγορία της έμμεσης κοινωνικής γνωριμίας. Δύο ακόμη ηθοποιοί που μίλησα μαζί τους χθες, δεν είναι λόγος να μην μουτζαχεντινίσω. Επίτηδες απέφυγα να μιλήσω με την σκηνοθέτη.

Β) Η δουλειά είναι πραγματικά εκπληκτική. Και πριν αρχίσω να αναφέρω μία προς μία τις τομές που θεωρώ ότι έκανε στην άποψή μου για το θέατρο (έτσι σκοπεύω να βγάλω άλλωστε τα κομμάτια που θα αρχίσω να γράφω από την επόμενη Δευτέρα) σου συνιστώ να πας να το δεις, για να ξέρεις για ποιο πράγμα μιλάμε και να μην σου "κάψω" την απόλαυση.

Γ) Θύμωσα πραγματικά διαβάζοντας μερικές κριτικές που τις θεωρώ ρηχές, άδικες και ηλίθιες. Και σκοπεύω να τις ανασκευάσω λέξη προς λέξη.

Προς το παρόν, σε καλώ να μην αφήσεις το "Δέρμα" να κατέβει γιατί είναι τα καλύτερα δέκα ευρώ που θα μπορούσες να ξοδέψεις για να δεις μια παράσταση. Ναι, το πρώτο μου επιχείρημα είναι οικονομίστικο, αλλά ξέρω πόσο σε πονάνε ή τουλάχιστον πόσο πονάνε εμένα.

Και όπως έχω ήδη απειλήσει θα επανέλθω...