Αχιλλέας Παναγούλης (1974-2013)

Ο Αχιλλέας Παναγούλης ήταν δημοσιογράφος του κινήματος.

Ο Αχιλλέας είχε αφιερώσει τη ζωή του στους κοινωνικούς αγώνες κι είχε επιλέξει ως όπλο την τέχνη της φωτογραφίας και του βίντεο. Ήταν μέρος των μαχόμενων και συνειδητοποιημένων πολιτών. Συμμετείχε ενεργά στο Κίνημα της Κάτω Πλατείας Συντάγματος, ως μέλος των Ομάδων Επικοινωνίας & Υποδοχής, και ακούραστα έδωσε μάχες μέχρι τις τελευταίες μέρες της Πλατείας. Βρισκόταν στο πλευρό των εργαζομένων που αντιστέκονται και υπερασπίστηκε τους απεργούς της Χαλυβουργίας όπως και τους απολυμένους της ΕΡΤ.

Το ανήσυχό του πνεύμα τραμπαλιζόταν ανάμεσα στην πικρή απαισιοδοξία του μηδενισμού και την επαναστατική αριστερά, με το όραμα της μεγάλης μαζικής Επανάστασης, αλλά και τις συγκεντρωτικές δομές της. Κατήγγειλε τόσο την ωμή κρατική καταστολή στις διαδηλώσεις όσο και τις άτυπες ιεραρχίες μέσα στο ανταγωνιστικό κίνημα. Η απαισιοδοξία του ροκανίστηκε μόνο για λίγο διάστημα, επί Συντάγματος, για λόγους που σχετίζονταν και με την προσωπική ζωή του. Ήταν από τις λίγες φορές που αντικρίσαμε ένα χαρούμενο Αχιλλέα, γεμάτο ελπίδες για την μετεξέλιξη της κοινωνίας.

Υπερκινητικός, αεικίνητος και μαχητικός, ζούσε για την απεικόνιση των μαχών στο δρόμο. Τολμηρός, πάντα στην πρώτη γραμμή, αψηφώντας τα δακρυγόνα, δαμάζοντας συνεχώς τον φόβο. Στρίμωχνε το ωράριό του για να βρίσκεται παντού, άλλοτε μπροστά στη ΜΑΡΦΙΝ από τους πρώτους να σβήσουν τη φωτιά, άλλοτε να στηρίζει το εγχείρημα της Βίλλας Ζωγράφου ή του Ραδιο98fm. Όπου και να τον συναντούσες τον έβλεπες με την αγωνία και την έγνοια να πάνε ένα βήμα πιο μπροστά τα πράγματα...
Λέγεται ότι κατάκοπος από την εργασία του και το συνεχή αγώνα που έδινε στην ΕΡΤ τους τελευταίους μήνες δεν πρόσεξε το διερχόμενο ΙΧ. Απεβίωσε ακαριαία την Τετάρτη 04/09 στις 03.00 τα ξημερώματα μπροστά από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Ο διασώστης της ομάδας Πρώτων Βοηθειών Λαϊκών Δράσεων που έφτασε αμέσως, διαπίστωσε πως δεν είχε σφυγμό...

Ο Αχιλλέας άφησε την τελευταία του πνοή στο δρόμο, που τόσο καλά γνώριζε, έξω από τον διεκδικούμενο από την εξουσία εργασιακό χώρο. Ο φίλος και σύντροφός μας πέθανε στο φυσικό του περιβάλλον.

Γεννήθηκε την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 1974, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, για να έρθει τελικά στην Αθήνα. Τα τελευταία 10 χρόνια βιοποριζόταν στο Έθνος ως συντάκτης ύλης της βραδινής βάρδιας. Λάτρευε το αντικείμενο της εργασίας του. Συχνά ασφυκτιούσε από το εργοδοτικό πνίξιμο, εκφράζοντας την ανάγκη του για πλήρη αφοσίωση στη δημιουργικότητα.

Ο Αχιλλέας ζούσε με αυτό το όραμα. Μάζευε τα λεφτά από τους μισθούς του, ζώντας λιτά σαν ιερομόναχος, με την ελπίδα να αποδεσμευτεί από τα εργοδοτικά δεσμά και να δημιουργήσει για λογαριασμό του, να ταξιδέψει κάνοντας πολιτικά και ιστορικά ντοκιμαντέρ. Πέρυσι κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα από τα όνειρα του. Να κινηματογραφήσει την αναπαράσταση της μάχης του Έβρου στην Ισπανία.

Ο Αχιλλέας είχε αναρτήσει σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης το Πρώτο Μανιφέστο της Πλατείας του Ρόσιο (Λισαβόνα 22 Μαϊου 2011), κείμενο που τον έκφραζε πολιτικά:

«Πραγματική δημοκρατία ποτέ δεν θα υπάρξει, όσο ο κόσμος μας κυβερνάται από οικονομική δικτατορία. Τα λύτρα υπογεγραμμένα πίσω από την πλάτη μας, με το ΔΝΤ και την ΕΕ, έχουν απαγάγει τη δημοκρατία και τις ζωές μας. Οι χώρες στις οποίες εμπλέκεται το ΔΝΤ παρατηρούν μια βάναυση πτώση του προσδόκιμου επιβίωσης. Το ΔΝΤ σκοτώνει! Μπορούμε μόνο να το απορρίψουμε. Αρνούμαστε να κοπούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα, όταν παράλληλα οι ένοχοι αυτής της κρίσης γλυτώνουν και επανακεφαλαιοποιούνται. Γιατί πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ ανεργίας και αβέβαιης εργασίας; Γιατί θέλουν να μας πάρουν τα κοινωνικά επιδόματα, κλέβοντας μας, μέσω ιδιωτικοποιήσεων, αυτά για τα οποία πληρώναμε όλη μας τη ζωή; Η απάντηση μας είναι όχι. Υπερασπιζόμαστε την απόσυρση του σχεδίου της τρόικας. Ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών άλλων χωρών, όπως της Ισλανδίας, δεν θα δεχτούμε να θάψουμε το παρόν και το παρελθόν μας για ένα χρέος που δεν είναι δικό μας. Αρνούμαστε να δεχτούμε την κλοπή του μέλλοντος μας. Σκοπεύουμε να πάρουμε τον έλεγχο των ζωών μας και να παρέμβουμε αποτελεσματικά σε κάθε διαδικασία πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Το κάνουμε, σήμερα, στις μαζικές συνελεύσεις όλοι μαζί. Κάνουμε έκκληση σε όλο τον κόσμο να ενωθεί, στους δρόμους, στις πλατείες, σε κάθε γωνιά, κάτω από τους ίσκιους των αγαλμάτων έτσι ώστε, ενωμένοι, να αλλάξουμε μια και καλή τους κανόνες αυτού του διεστραμμένου παιχνιδιού. Αυτή είναι μόνο η αρχή. Οι δρόμοι είναι δικοί μας.»


Φίλες/οι,σύντροφοι/ισσες και συνεργάτες του Αχιλλέα Παναγούλη