Του Antonio Giovetti
" Tο Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ απεδέχθη ομόφωνα τη βελτιωμένη προσφορά της εταιρείας Donskoy Tabac, ύψους €14 εκατ. για την αξιοποίηση συνολικής επιφάνειας περίπου 322 στρ. του ακινήτου στο Παλιούρι της Χαλκιδικής, σε σύνολο περίπου 2.000 στρ., ολοκληρώνοντας έτσι τη σχετική διαγωνιστική διαδικασία. Η αξιοποίηση αναμένεται να οδηγήσει στην υλοποίηση επένδυσης ύψους τουλάχιστον 80 εκατ. ευρώ για ανάπτυξη ξενοδοχειακών υποδομών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η ανακαίνιση και λειτουργία του Ξενία Παλιουρίου (παραχωρείται για 99 έτη). Σημειώνεται ότι το Ξενία Παλιουρίου έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο σύγχρονης αρχιτεκτονικής, και παραμένει κενό εδώ και 20 χρόνια, ενώ έχει υποστεί εκτεταμένους βανδαλισμούς. Η ανάπτυξη του ακινήτου, θα αποφέρει σημαντικά πολλαπλασιαστικά οφέλη για την τοπική κοινωνία, δημιουργώντας σημαντικό αριθμό νέων θέσεων εργασίας και αναβαθμίζοντας το τουριστικό προϊόν της ευρύτερης περιοχής".
Με αυτήν την ανακριβή και μεροληπτική ανακοίνωση το TAIΠEΔ έφερε σε πέρας άλλη μια αρπαγή της λαϊκής περιουσίας. Το ακίνητο του Παλιουριού, με έκταση 210.000 τετραγωνικών μέτρων και ακτογραμμή 1.3 χιλιομέτρων, απέχει 115 χιλιόμετρα από Θεσσαλονίκη και περιλαμβάνει, εκτός από τις εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις του Ξενία, και ένα camping 1.128 τετραγωνικών μέτρων. Σύμφωνα με την προκήρυξη του διαγωνισμού, η "αξιοποίηση" προβλέπει την ανέγερση ενός ξενοδοχείου 3.658 τετραγωνικών μέτρων, ενώ άλλα 20.000 τετραγωνικά μέτρα θα προοριστούν στην κατασκευή παραθεριστικών κατοικιών και επαύλεων. Στην πρώτη περίπτωση θα παραχωρηθούν στον πλειοδότη τα δικαιώματα επιφανείας, στην δεύτερη θα του μεταβιβαστεί η κυριότητα.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΞΕΝΙΑ ΑΠΟ ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΣΕ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟΥΣ
Μετά από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου έγινε, χάριν και στο Σχέδιο Marshall, μια ριζική αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το Κράτος εμπιστεύτηκε στους αρχιτέκτονες Χαράλαμπο Σφαέλλο και Άρη Κωνσταντινίδη την πραγματοποίηση ενός σχεδίου ήπιας τουριστικής ανάπτυξης με την κατασκευή ξενοδοχειακών μονάδων - που έλαβαν την ονομασία "Ξενια" - στην ελληνική επαρχία με χρώματα και υλικά που ήταν συμβατά με τα χαρακτηριστικά του εγχώριου τοπίου. Το 1962 ο καθηγητής Παναγιώτης Μιχελής και η Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βαυαρίας θεωρούσαν τα Ξενια ως "δείγματα αρχιτεκτονικής εν Ελλάδι". Στην δεκαετία του 80 ξεκινάει η παρακμή. Από αυτήν την εποχή κατεδαφίστηκαν τρία από τα 36 ξενοδοχεία, ενώ άλλα γνώρισαν σημαντικές αλλοιώσεις. Τα περισσότερα, όμως, παρατήθηκαν από το Δημόσιο και βρίσκονται σε κατάσταση εγκατάλειψης, όπως στην περίπτωση του Παλιουριού. Το πάλαι ποτέ στολίδι της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής μετατράπηκε σε σκουπιδότοπο: σπασμένα παράθυρα, φθαρμένα κουφώματα, τοίχοι λερωμένοι και παλιά δωμάτια που οι επισκέπτες χρησιμοποιούν σαν τουαλέτες αποτελούν την σημερινή πραγματικότητα. Η αμέλεια της Πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης προκάλεσε ζημιές και στην βλάστηση που σιγά σιγά ξεραίνεται. Κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης στον τηλεοπτικό σταθμό TV 100, ο Στέλιος Σταυρίδης, πρώην πρόεδρος του TAIΠEΔ, δήλωσε ότι η ιδιωτικοποίηση του Ξενία Παλιουριού θα απέφερε τεράστιες επενδύσεις, υπονοώντας ότι το Δημόσιο δεν διαθέτει τα κονδύλια για την συντήρηση του. Πρόκειται, βέβαια, για τις κλασικές προφάσεις στις οποίες καταφεύγουν οι πολιτικοί και τα λαμόγια τους όταν δεν μπορούν να δώσουν λογικές εξηγήσεις στο σύνολο της κοινωνίας, αφού για χαλασμένα γερμανικά υποβρύχια η χαμηλής ποιότητας ιταλικά αεροπλάνα πάντα έχει λεφτά. Το σχέδιο τους είναι ξεκάθαρο: μεταχειρίζονται την λαϊκή περιουσία για να εξασφαλίσουν μια θέση στις πολυεθνικές, επειδή οι μέρες τους στην πολιτική ζωή της χώρας είναι μετρημένες.
ΙΒΑΝ ΣΑΒΒΙΔΗΣ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ "SELF MADE MAN" ΠΟΥ ΕΠΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΚΡΟΙΣΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ο πλειοδότης του συγκεκριμένου διαγωνισμού, k. Ιβάν Σαββίδης, μπορεί ασφαλώς να δηλώσει ότι η δική του είναι μια "success story". Γεννημένος στην Γεωργία από Έλληνες εργάτες, από μικρό παιδί μετέβη στην ρώσικη πόλη Rostov. Το αστέρι του αρχίζει να λάμπει μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης όταν έγινε μεγαλομέτοχος της καπνοβιομηχανίας Donskoy Tabac. Αυτό του επιτρέπει το μεγάλο άλμα στην πολιτική: στο 1998 εκλέγεται για πρώτη φορά περιφερειακός βουλευτής, ενώ από το 2003 πετυχαίνει να κατακτήσει μια έδρα και στο Ρωσικό Κοινοβούλιο. Η προσχώρηση του στην Ενωμένη Ρωσία, το κόμμα του Vladimir Putin, του διασφαλίζει την επανεκλογή. Ο Σαββίδης επωφελείται από το ξέσπασμα της κρίσης για να γίνει ο Κροίσος της Βόρειας Ελλάδας: τον Ιούνιο του 2012 αποκτάει τον ΠΑΟΚ και χάριν στις καλές σχέσεις με τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά πετυχαίνει την ρύθμιση των χρεών της ΠΑΕ. Τον Μάρτιο του 2013 αποκτάει το 82% των μετοχών της ΣΕΚΑΠ και αρχίζουν οι κόντρες με τους εργάτες. Από τότε, η διοίκηση Σαββίδη σκοπεύει να τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο μείωσης του προσωπικού, υποχρεώνοντας τους εργάτες να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις ή να ζητήσουν εθελούσια έξοδο. Την περασμένη εβδομάδα, μια κοινοπραξία της οποίας επικεφαλής ήταν ο Σαββίδης κέρδισε την παραχώρηση δικαιωμάτων διαχείρισης και λειτουργίας του ιστορικού ξενοδοχείου της Θεσσαλονίκης "Μακεδονία Παλλάς" για τα επόμενα 40 χρόνια. Και τώρα το Παλιούρι...
Και ενώ η Βόρεια Ελλάδα λεηλατείται από τις ορδές των Ρώσων μαφιόζων με την συνεργασία της τοπικής ελίτ, ο λαός κοιμάται τον ύπνο του δικαίου...
No comments:
Post a Comment