Ούτε τα κότσια, ούτε τα αρχίδια κρύβονται...

Βαρέθηκα να ακούω ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει. Δεν καταλαβαίνει όταν δεν τον συμφέρει να καταλάβει ή όταν τo μήνυμα που του πλασάρεις είναι μπερδεμένο, επειδή ΕΣΥ τελικά δεν είσαι καθαρός και τα έχεις μέσα σου πουτάνα όλα. Όταν έχεις κότσια δεν θέλει πολύ να τα κατάλάβει και να τα αναγνωρίσει ο κόσμος. Αυτό το βρήκα στο twitter και να αγιάσει το χεράκι που το έγραψε, μέρες που είναι...



Κι επειδή τα κότσια φαίνονται, ας δούμε αν φαίνονται και τα αρχίδια. Που άλλα λένε -δήθεν "κατά συνείδηση"- κι άλλα κάνουνε μια ζωή. Κι αυτό στο twitter ανέβηκε...



Πες με και σεξιστή τώρα, αν γουστάρεις. Δεν βρήκα καλύτερη λέξη να βάλω στα ελληνικά που ξέρω...

Ούτε η λάσπη, ούτε ο καπνός μπορούν να κρύψουν ότι η αντιπροσώπευση είναι η πηγή της σαπίλας...

Φωτογραφία: Μάριος Λώλος

Τα κρεμασμένα μούτρα των επαγγελματιών "Μητέρων και Πατέρων του Έθνους" το βράδυ που μετρήθηκαν και βγήκαν 160 μπορούν να συγκριθούν μόνο με τα αντίστοιχα πανικόβλητα βλέμματα των επίσης επαγγελματιών "Αλητών και Ρουφιάνων" την ίδια ώρα στις κάμερες. Η φάση ξέφυγε και πολύς κόσμος έζησε λίγες στιγμές γνήσιας χαράς βλέποντας να διαλύεται αυτό που και οι μεν και οι δε υπεραμύνονται πιο πολύ κι από την ίδια τους την ύπαρξη. Παρακολουθώντας δηλαδή σε απευθείας μετάδοση την καταστροφή της Εικόνας τους.


Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΟΜΠΗ...
...OYTE H ΝΕΡΙΤ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΩΝΙΑ ΜΑΓΑΖΙ!

Πηγή Φωτογραφίων: Τοίχοι φίλων στο facebook

Στο κάτω-κάτω δεν μιλάμε για ανθρώπους εδώ. Όπως έχω ξαναγράψει και παλιότερα μιλάμε για brand names, για εμπορικά σήματα. Τόσο η Σοφία Βούλτεψη όσο και ο Γιάννης Πρετεντέρης -τα ονόματα χρησιμοποιούνται μόνο ενδεικτικά και θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από μερικές εκατοντάδες άλλα χωρίς να αλλάζει στο παραμικρό το κείμενο- έχουν αποποιηθεί σοβαρά τμήματα της ανθρώπινης ιδιότητάς τους για να υπηρετήσουν μια ταυτότητα εικόνας που γεμίζει τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, ενώ ταυτόχρονα τους καθιστά όλο και περισσότερο ψυχασθενείς. Όμως αυτή είναι μια κομβική επιλογή ζωής που έκαναν και στην τελική κανένας λόγος δεν μας πέφτει αν αποφάσισαν να ζήσουν ως πλούσιοι παρανοϊκοί.

Εκεί που μας πέφτει λόγος -κι αυτό είναι ένα θέμα που θέτω απόψε προς διερεύνηση με τους πάγιους όρους του TALES OF A CRAZY WORLD, δηλαδή ότι πρέπει να τσεκάρεις αν προσπαθώ στην ανάπτυξη των επιχειρημάτων που καταθέτω να σε "κλέψω" ή να σε οδηγήσω στα δικά μου συμπεράσματα- είναι από πού ξεκινάνε όλα αυτά. Από πού βγαίνει η μπόχα, τι είναι η λάσπη και πώς κάθεται από πάνω της κι ο καπνός.

Η δική μου υπόθεση εργασίας λέει -κι εδώ είναι που πρέπει να αρχίσεις να με τσεκάρεις- ότι το πτώμα είναι η Αντιπροσώπευση.

Οι δυτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες στηρίζονται στην αντιπροσώπευση, σε μια διαβάθμιση που ξεκινά από το "Απόλυτα" για να καταλήξει στο "Πάρα Πολύ". Ιστορικά, ως πολιτικές κατασκευές μιας ανερχόμενης αστικής τάξης, φέρουν την αντιπροσώπευση ως ένα εκ γενετής σημάδι. Καταλαβαίνω ότι εδώ ανοίγω μια τεράστια κουβέντα, ως προς την αναγκαιότητά της την εποχή των μεγάλων αστικών επαναστάσεων ή την κατοπινή της χρησιμότητα, αλλά νομίζω ότι δεν έχει νόημα να χαθούμε σε αυτό το πεδίο. Το δικό μου συμπέρασμα είναι πως η "λύση" της αντιπροσώπευσης έρχεται να κουμπώσει τόσο καλά με τις "αξίες" του καπιταλισμού, δηλαδή την ιδιοκτησία και το κέρδος, ώστε να σχηματίσουν το "Τρίγωνο των Αυτονόητων" των Κοινοβουλευτικών Δημοκρατιών. Δηλαδή εκείνα τα τρία σημεία που δεν αμφισβητεί ποτέ ο πολίτης όταν υπογράφει το κοινωνικό του συμβόλαιο -συνήθως χωρίς να το διαβάσει, αλλά κι αυτό είναι άλλο θέμα.

Όμως το Τρίγωνο των Αυτονόητων -και κάθε άνθρωπος που ασχολείται έστω και για την πλάκα του με την πολιτική επιστήμη το ξέρει- στην πραγματικότητα είναι το Τρίγωνο των Βερμούδων. Μέσα του χάνεται σχεδόν ό,τι περάσει, αφού περιέχει μια τραγική αντίφαση που το κάνει πιο αστάθες κι από βάρκα του βάλτου στον ωκεανό. Κι αυτή είναι η -κάποια στιγμή αναπόφευκτη- σύγκρουση του ατομικού με το συλλογικό συμφέρον στο ίδιο φυσικό πρόσωπο, τον/την αντιπρόσωπο.

Ο Rawls προσπάθησε να το λύσει με μια εκπληκτική σύλληψη -που έφερε τον Φιλελευθερισμό σχεδόν στο επίπεδο της Ουτοπίας- μια σύλληψη που ονομάστηκε Πέπλο Άγνοιας. Παραθέτω μια σύνοψή του από εδώ, αν και θα πρότεινα να διαβάσεις όλο το "τούβλο" του απίστευτου γάτου, με τον οποίο φυσικά διαφωνώ.

Αν πραγματικοί πολίτες συγκεντρώνονταν σε πραγματικό χρόνο για να προσπαθήσουν να συμφωνήσουν για τις αρχές της δικαιοσύνης για την κοινωνία τους, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ τους θα επηρεάζονταν από πληθώρα παραγόντων ασχέτων προς την δικαιοσύνη, όπως το ποιος θα μπορούσε να εμφανιστεί πιο απειλητικός ή ποιος θα αντιστεκόταν περισσότερο. Η αρχική θέση απέχει από όλους αυτούς τους άνευ σημασίας παράγοντες. Στην πραγματικότητα η αρχική θέση είναι μια κατάσταση στην οποία κάθε πολίτης εκπροσωπείται ως ελεύθερος και ισότιμος πολίτης, μόνο που επιθυμεί μόνο όσα επιθυμούν οι ελεύθεροι και ίσοι πολίτες και προσπαθεί να συμφωνήσει στις αρχές για τη βασική δομή, σεβόμενος τους υπόλοιπους πολίτες. Για παράδειγμα, η βασική ισότητα των πολιτών μοντελοποιείται στην αρχική θέση, υπό την αίρεση ότι τα μέρη που εκπροσωπούν τους πραγματικούς πολίτες είναι συμμετρικά: κανένας εκπρόσωπος πολίτη δεν δύναται να απειλήσει εκπρόσωπο οποιουδήποτε άλλου πολίτη ή να αντισταθεί περισσότερο στην επίτευξη μιας καλύτερης συμφωνίας.

Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της αρχικής θέσης είναι το πέπλο της άγνοιας, το οποίο εμποδίζει άλλα αυθαίρετα γεγονότα που αφορούν τους πολίτες να επηρεάσουν τη συμφωνία μεταξύ των εκπροσώπων τους. Όπως είδαμε ο Rawls θεωρεί ότι το γεγονός ένας πολίτης ανήκει, για παράδειγμα, σε κάποια φυλή, τάξη και φύλο δεν αποτελεί λόγο για τους κοινωνικούς θεσμούς να τον ευνοήσουν ή να τον περιθωριοποιήσουν. Κάθε συμβαλλόμενο μέρος στην αρχική θέση στερείται επομένως της γνώσης της φυλής, της τάξης και του φύλου του πραγματικού πολίτη που εκπροσωπεί. Στην πραγματικότητα, το πέπλο της άγνοιας στερεί από τα μέρη, σύμφωνα με τον Rawls, όλα τα δεδομένα για τους πολίτες που είναι άσχετα με την επιλογή των αρχών της δικαιοσύνης: όχι μόνο τη φυλή τους, την τάξη και το φύλο, αλλά και την ηλικία τους, τα φυσικά προσόντα και πολλά άλλα. Επιπλέον, το πέπλο της άγνοιας αναγνωρίζει συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με την κοινωνία των πολιτών (citizens’ society), έτσι ώστε να παρέχεται μια σαφέστερη εικόνα των μόνιμων χαρακτηριστικών ενός δίκαιου κοινωνικού συστήματος.

Πίσω από το πέπλο της άγνοιας η κατάσταση των μερών που εκπροσωπούν τους πραγματικούς πολίτες ως προς την πληροφόρηση είναι η εξής:
• Τα μέρη δεν γνωρίζουν:
- Τη φυλή, την εθνικότητα, το φύλο, την ηλικία, το εισόδημα, τον πλούτο, τα φυσικά προσόντα, το δόγμα, κλπ. οποιουδήποτε από τους πολίτες στην κοινωνία ή σε ποια γενιά στην ιστορία της κοινωνίας ανήκουν αυ- τοί οι πολίτες.
- Το πολιτικό σύστημα της κοινωνίας, την ταξική δομή της, το οικονομικό σύστημα ή το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης.

• Τα μέρη γνωρίζουν:
- Ότι οι πολίτες στην κοινωνία έχουν διαφορετικά ενιαία δόγματα και σχέδια για τη ζωή, ότι όλοι οι πολίτες έχουν συμφέροντα σε περισσότερα βασικά αγαθά.
- Ότι η κοινωνία είναι υπό συνθήκες μέτριων ελλείψεων: υπάρχουν αρκετά για όλους, αλλά όχι αρκετά ώστε όλοι να πάρουν αυτό που θέλουν.
- Γενικά δεδομένα για την ανθρώπινη κοινωνική ζωή, δεδομένα κοινής λογικής, γενικά συμπεράσματα της επιστήμης (συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών και της ψυχολογίας) που είναι αδιαμφισβήτητα.

Το πέπλο της άγνοιας έχει ως στόχο να τοποθετεί τους εκπροσώπους των ελεύθερων και ίσων πολιτών με σεβασμό τον έναν έναντι του άλλου. Κανένα μέρος δεν μπορεί να πιέσει για συμφωνία επί αρχών που θα ευνοούν κατά τρόπο αυθαίρετο τον συγκεκριμένο πολίτη που εκπροσωπούν, διότι κανένα μέρος δεν γνωρίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πολίτη που εκπροσωπεί. Η κατάσταση των μερών ενσωματώνει έτσι έλλογες συνθήκες, εντός των οποίων τα μέρη μπορούν να προβούν σε μια έλλογη συμφωνία. Κάθε συμβαλλόμενο μέρος προσπαθεί να συμφωνήσει σε αρχές που θα είναι οι καλύτερες για τον πολίτη που εκπροσωπεί (δηλαδή, που θα μεγιστοποιούν το μερίδιο του πολίτη στα βασικά αγαθά).

Δεδομένου ότι τα μέρη είναι δίκαια τοποθετημένα, η συμφωνία που θα επιτευχθεί θα είναι δίκαιη για όλους τους πραγματικούς πολίτες. Η δομή της αρχικής θέσης μοντελοποιεί επίσης και άλλες πτυχές των αντιλήψεων του Rawls για τους πολίτες και την κοινωνία. Για παράδειγμα, η δημοσιότητα μιας ευνομούμενης κοινωνίας μοντελοποιείται από το γεγονός ότι τα μέρη θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ των αρχών που μπορούν να προσυπογραφούν δημοσίως από όλους τους πολίτες. Υπάρχουν επίσης ορισμένες παραδοχές που κάνουν την υποθετική συμφωνία καθοριστική και αποφασιστική: τα μέρη δεν κινούνται από φθόνο (δηλαδή πόσους πολίτες πέραν των δικών τους θα προσεταιριστούν).
Τα μέρη δεν θεωρούνται ότι επιθυμούν να αναλάβουν κινδύνους ούτε ότι τους απεχθάνονται. Επιπλέον, τα μέρη πρέπει να καταλήξουν σε μια τελική συμφωνία σχετικά με τις αρχές για τη βασική δομή: δεν υπάρχουν επαναληπτικές διαδικασίες μετά την αποκάλυψη του πέπλου της άγνοιας όπου τα μέρη πληροφορούνται για τον πραγματικό πολίτη που εκπροσωπούν.


Αρκετές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες προσπάθησαν -πριν και μετά τον Rawls- να λύσουν το ίδιο πρόβλημα "θεσμικά", με ανεξάρτητους ελεγκτικούς μηχανισμούς ή πολύ αυστηρούς κώδικες δεοντολογίας. Κατά κανόνα απέτυχαν ή κατά την άποψή τους "πέτυχαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό" όσο η ψαλίδα μεταξύ τρομακτικά πλούσιων και απελπιστικά φτωχών ήταν σχετικά ανεκτή ή εντελώς αόρατη. Στην Ελλάδα συνέβη, πάλι κατά την προσωπική μου γνώμη, το δεύτερο. Και ακόμη και σήμερα, ίσα που αχνοφαίνεται ποιος πραγματικά κάνει τα "κουμάντα". Η οργή που στοχεύει προς το παρόν το "πολιτικό προσωπικό" ακόμα καλύπτει ως αποτελεσματικό προπέτασμα καπνού τους εντολοδόχους του.

Πάμε τώρα και στο γιατί πιστεύω ότι η αντιπροσώπευση πεθαίνει εδώ -που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν γεννήθηκε.

Κύρια, γιατί κατά την άποψή μου πεθαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο καπιταλισμός δεν την χρειάζεται πια, επιστρέφει σε μια απροκάλυπτη φεουδαρχία μιας πολύ μικρής παγκόσμιας ελίτ που συνδυάζει ταυτόχρονα τον πλούτο με τη δύναμη πυρός χωρίς να έχει ανάγκη πια από φερετζέδες. Η "ιερότητα" της -μικρής- ιδιοκτησίας βάλλεται εξίσου με την αντιπροσώπευση και το κέρδος έχει ξεφύγει σε μια μεταφυσική διάσταση από την εποχή που αποσυνδέθηκε πλήρως από τους πραγματικούς πόρους. Το τρίγωνο έχει διαρραγεί ολοκληρωτικά.

Στην ακριβώς αντίθετη πλευρά, αλλά και πάλι σε παγκόσμιο επίπεδο, γεννιέται ένα άλλο είδος ανθρώπου. Αυτό που συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει πολύ άσχημα -και μέσω της πιο στοιχειώδους κοινής λογικής- αντιλαμβάνεται ότι μόνο μαζί και μέσα από τους άλλους μπορεί να συνυπάρξει και να ζήσει με αξιοπρέπεια και σε σχετική αρμονία με τον πραγματικό κόσμο που τον περιβάλλει. Ή ακόμη και να πεθάνει παραμένοντας άνθρωπος αντί να ζήσει σαν δούλος.

Τέλος, νομίζω ότι αξίζει να αναφέρω τις λίγες ελληνικές ιδιαιτερότητες. Η αυτοπροστασία των αντιπροσώπων -τόσο στο πολιτικό, όσο και στο μηντιακό πεδίο- από τη γελοιοποίηση είναι ανύπαρκτη, γι αυτό κι η εξουσία κατέληγε πάντα να εκφράζει απροκάλυπτα απάνθρωπα χαρακτηριστικά, για να κόβει το γέλιο με τον τσαμπουκά. Η επίκληση θεσμών στην χώρα έχει μόνο ανεκδοτολογική χρήση, κανείς δεν πιστεύει πραγματικά στην ύπαρξη τους, διαχρονικά όσοι τίμησαν την θέση τους έχουν καταγραφεί ως φωτεινές εξαιρέσεις. Το Σύνταγμα, που επι κρίσης κάποιοι ανακάλυψαν ότι παραβιάζεται, ποτέ δεν είχε την καθολική ισχύ του καταστατικού χάρτη. Ρομά, Θρησκευτικές και Γλωσσικές Μειονότητες κι Αναρχικοί το ανακάλυψαν από την πρώτη μέρα που ψηφίστηκε.

Στις εκλογές που έρχονται το πολιτικό μάρκετινγκ σκίζεται ήδη να δημιουργήσει έναν κόσμο διαδοχικών αναχωμάτων του συστήματος, σχεδόν για κάθε γούστο. Ενεργοποιώντας ακόμη και το πιο πασίγνωστο ζόμπι του σε ρόλο Νέστορα του Έθνους ή προσπαθώντας να κάψει, όπως φαίνεται και από την πρόσφατη επανεμφάνιση του πολιτικά νεκρού γνωστής οικογενείας, ζωτικά συνθήματα όπως η αυτοοργάνωση. Την αυτοδιαχείριση και την αλληλεγγύη την έχει πάρει από καιρό εργολαβία να την καταστρέψει άλλος χώρος.

Προφανώς μέσα σε αυτή την λάσπη, την κάπνα και την μπόχα που θα πυκνώνει, χρέος κάθε λογικού ανθρώπου -λέω εγώ τώρα- είναι να βάλει τα ζητήματα ζωής και θανάτου που θέτει από τα κάτω η ίδια η κοινωνία. Κι όχι για να "δεσμεύσει" ή να "εξασφαλίσει καλές θέσεις" από τα κόμματα της αντιπροσώπευσης. Αλλά ακριβώς για να καταδείξει πόσο γυμνή είναι η αντιπροσωπευτική διαδικασία σε ένα κόσμο που όχι μόνο έχει αλλάξει, αλλά -άτσαλα, σποραδικά, πολύμορφα και σχεδόν στα ψαχτά- ήδη χτίζεται.

Λίγα Λόγια για τη Νίκη του Νίκου Ρωμανού

Γράφω αυτές τις γραμμές γυρίζοντας από το Σύνταγμα και πριν πέσω για ύπνο. Θα κοιμηθώ τουλάχιστον ένα δωδεκάωρο σερί, μην κάνετε τον κόπο να πάρετε τηλέφωνο, θα το έχω κλειστό. Πριν όμως γίνει αυτό, θέλω να γράψω δυο λόγια.



Ο Νίκος Ρωμανός έσπασε πολλούς τοίχους από μπετόν χτυπώντας τους με το κεφάλι του. Ίσως, με το ξεροκέφαλό του... Αυθαίρετα το λέω αυτό, γιατί μέχρι σήμερα δεν τον έχω συναντήσει. Ελπίζω να τον συναντήσω στο μέλλον, αφού το μόνο βέβαιο είναι πως θα εξακολουθήσει να αλληλεπιδρά με αυτήν την πραγματικότητα που μοιραζόμαστε.

Το έχω ξαναγράψει στο παρελθόν. Δεν τρέφω καμιά νοσηρή "συμπάθεια" για την γενιά του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Νιώθω γι αυτήν -ή για να το διατυπώσω με απόλυτη ακρίβεια για εκείνο το κομμάτι της που βγήκε, έμεινε, έζησε και δημιούργησε στο δρόμο τις μέρες της Εξέγερσης του Δεκέμβρη- απεριόριστο σεβασμό. Και ίσως -ξαναβλεποντας το θέμα σήμερα εκ των υστέρων- η απόλυτη άρνηση που είχα τις τελευταίες μέρες να αποδεχθώ ότι μπορεί να υπάρξει ένας κόσμος που θα εμπεριέχει τον Αντώνη Σαμαρά, τον Βαγγέλη Βενιζέλο, το Χαράλαμπο Αθανασίου και το συρφετό των Δικαστών, των ανθρωποφυλάκων και των μπάτσων, αλλά όχι τον Νίκο Ρωμανό και τους συντρόφους του να πηγάζει από αυτόν το σεβασμό.

Η νίκη του Νίκου Ρωμανού στα δικά μου τα μάτια είναι η Νίκη του Ανθρώπου απέναντι στο Μηχανισμό. Ο Νίκος Ρωμανός βάζει από την αρχή του αγώνα του ένα αδυσώπητα αυστηρό και εξαιρετικά σαφές πολιτικό πλαίσιο. Πράγμα που καθιστά την απεργία πείνας του σχεδόν καταδικασμένη από την αρχή, τόσο όσο κι ένα κοπάνημα του κεφαλιού στον μπετονένιο τοίχο του κελιού του.

Όπως το έχω καταγράψει στις σημειώσεις μου, ο πρώτος τοίχος που σπάει με το ξερόκέφαλό του -συγνώμη αν και πάλι χρησιμοποιώ με αυθαιρεσία τον χαρακτηρισμό- είναι ο τοίχος της επιλεκτικής αλληλεγγύης μόνο από τους αναρχικούς συντρόφους του. Χωρίς ποτέ να πάψει ο συγκεκριμένος χώρος να έχει την πιο σημαντική συμβολή σε αυτήν, από πολύ νωρίς υψώνουν τις φωνές τους σε στήριξή του άνθρωποι από ένα πολύ ευρύτερο φάσμα. Παρά το ότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι τους έχει στείλει "προκαταβολικά στα τσακίδια" και αποκλειστικά γιατί διεκδικούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται όπως κι εκείνος. Οι -από την προσωπική μου καταγραφή ελάχιστες- κινήσεις "πολιτικαντισμού" και "σπέκουλας" ήταν αναμενόμενες, αλλά τελικά κατέγραψαν μόνο τη μικρότητα εκείνων που τις έκαναν, χωρίς να αναιρέσουν ή να στρέψουν αλλού το κύμα αλληλεγγύης. Προσωπικό μου συμπέρασμα είναι πως ακόμη και πολιτικά πρόσωπα έδρασαν -ίσως για πρώτη φορά στη ζωή τους- από ηθικά κίνητρα. Κι αυτό νομίζω ότι είναι ελπιδοφόρο.

Ο δεύτερος τοίχος που διαλύεται από τις κουτουλιές του Ρωμανού είναι το Τείχος της Σιωπής των Μήντια. Ίσως εδώ να τον βοηθάνε και κάποιες συγκεκριμένες ιστορικές παράμετροι -όπως η ραγισμένη μηντιακή τοιχοποιία που επιτρέπει την ύπαρξη του Δρομογράφου και της ΕΦΕ, την άνθιση των οριζόντιων αντιπληροφοριακών ιστότοπων και των αυτοδιαχειριζόμενων εντύπων ή την ιδιομορφία της ΕΡΤόπεν, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που καλείται να το διερευνήσει διεξοδικά ο Ιστορικός του μέλλοντος.

Ο τρίτος -και κατά τη γνώμη μου ο πιο σημαντικός- τοίχος που σπάει με το κεφάλι του ο Ρωμανός είναι αυτός της απέραντης ελληνικής υποκρισίας. Των "θεσμικών επαγγελματιών" Πιλάτων. Των Δικαστών που οχυρώνονται πίσω από το "γράμμα του νόμου". Των Υπουργών που δεν μπορούν να "υπερβούν την Διάκριση των Εξουσιών". Των Πρωθυπουργών που συμβουλεύουν "σαν γονείς" άλλους γονείς να πείσουν "το παιδί να σταματήσει". Των Αρχιεπισκόπων και Προέδρων της Δημοκρατίας που σφυράνε αδιάφορα μέχρι -μετά- την τελευταία στιγμή. Των Διανοούμενων που "βγάζουν το σκασμό" σαν να μην υπάρχει καν θέμα. Των Φιλελέδων που ρητορεύουν περί αόριστων "νομιμοτήτων" ενώ ταυτόχρονα δήθεν αποδομούν "ψυχολογικά" το Νίκο αφήνοντας πάντα αιχμές -τις ίδιες- για την οικογένειά του. Των φασιστών που ξερνάνε χολή στα κοινωνικά δίκτυα "για το δολοφόνο Ρωμανό με το καλάσνικωφ" και στους τοίχους τους έχουν έτοιμα ελληναράδικα σλόγκαν παρμένα από άλλους τοίχους, "χαρούμενες οικογενειακές στιγμές" σε φωτογραφίες και -πάντα- κάτι τσιτάτα του Γεώργιου Παπαδόπουλου. Των "ελληνίδων" νοικοκυρών που ανάμεσα στα μπουκέτα με τριαντάφυλλα και το στολισμένο Χριστουγεννιάτικό δέντρο του σπιτιού βάζουν και συνταγές για μελομακάρονα, την ώρα που σε ξένους τοίχους "τρέμουν για την ασφάλεια των παιδιών τους από τον ληστή Ρωμανό", προσθέτοντας "να ψοφήσει". Όλων εκείνων των ατόμων -γιατί πρόσωπα δεν τους/τις λες- που "κάνουν τη δουλίτσα τους" και πάνε μέχρι εκεί που τους επιτρέπει η αλυσίδα τους χωρίς κανένα πρόβλημα.

Ο τέταρτος και τελευταίος τοίχος που έσπασε σήμερα το μεσημέρι ο Νίκος Ρωμανός κι όχι πια με το κεφάλι του, αλλά με το μυαλό και την ψυχή του -μια ακόμα αυθαίρετη εκτίμηση κάνω εδώ- είναι εκείνος της προσωπικής έπαρσης. Θα μπορούσε να επιμείνει στη σκληρή του στάση και να φύγει στα εικοσιένα του χρόνια έχοντας ήδη κάνει για την κοινωνία μας περισσότερα από όσα -και έχω πλήρη επίγνωση του τι γράφω τώρα- έχουν κάνει μυριάδες έμμισθοι Πατέρες & Μητέρες του Έθνους εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Επέλεξε να μείνει. Αυτό -το έχω γαμήσει στις αυθαίρετες εκτιμήσεις τώρα- σημαίνει ότι νιώθει πως το νταλαβέρι του με την κοινωνία και τη ζωή δεν έχει τελειώσει. Κι οι άνθρωποι που βρέθηκαν όλες αυτές τις μέρες σε κάθε πολύμορφη δράση αλληλεγγύης δείχνουν να πιστεύουν το ίδιο. Ευτυχώς πριν το τέλος συμφωνήσαμε σε αυτό. Χωρίς πολλές κουβέντες κι αναλύσεις.

Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί -κι αυτή είναι η τελευταία αυθαίρετή μου εκτίμηση για σήμερα- αν ο Νίκος δεν είχε τον διπλό ψυχικό δεσμό που τον ενώνει με τους συντρόφους του και τους ανθρώπους που κινήθηκαν για να του δείξουν την αλληλεγγύη τους. Αρχίζοντας από τον "στενό του κύκλο" τους συναπεργούς πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, Ανδρέα Μπουρζούκο και Δημήτρη Πολίτη, που δίδαξαν επίσης υψηλή αξιοπρέπεια και κορυφαία αλληλεγγύη, και καταλήγοντας στα μουρλόπαιδα της Καβάλας, που περπάτησαν στα εξήντα μέτρα για να ρίξουν το πανό στις Καμάρες, ένα πράγμα νομίζω ότι είναι πια ξεκάθαρο:

Η λέξη αναρχικός στην ελληνική γλώσσα έχει ανανοηματοδοτηθεί. Και εάν πάντοτε ήταν συνώνυμη της αλληλεγγύης, τώρα επιτέλους περιέχει και γενναίες δόσεις αγάπης...

Απεργία Πείνας: 30η του Νίκου Ρωμανού

Απεργία Πείνας: 26η του Νίκου Ρωμανού, 19η του Γιάννη Μιχαηλίδη, 12η των Σύρων Προσφύγων, 5η των Ανδρέα Μπουρζούκου και Δημήτρη Πολίτη, 3η του Γ.Σ.

Ξέρω ότι το έχω παρατήσει το μπλογκ, αλλά ανεβάζω αλλού οπότε το κρατάω για να μεταφέρω στη συνέχεια, όταν όλα τελειώσουν καλά ελπίζω...

Απεργία Πείνας: 25η του Νίκου Ρωμανού, 18η του Γιάννη Μιχαηλίδη, 11η των Σύρων Προσφύγων, 4η των Ανδρέα Μπουρζούκου και Δημήτρη Πολίτη, 2η του Γ.Σ.

Μέχρι την Παρασκευή θα κρατούνται στη ΓΑΔΑ οι χτυπημένοι διαδηλωτές από την πορεία.

Απεργία Πείνας: 24η του Νίκου Ρωμανού, 17η του Γιάννη Μιχαηλίδη, 10η των Σύρων Προσφύγων, 3η των Ανδρέα Μπουρζούκου και Δημήτρη Πολίτη, Πρώτη του Γ.Σ.

Το κονκλάβιο των δικαστικών λειτουργών απέρριψε το αίτημα του Νίκου Ρωμανού.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ Γ.Σ.

ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ. ΑΠΟ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

Βρίσκομαι και εγώ όπως χιλιάδες ψυχές στα κελιά της δημοκρατίας. Βεβιασμένο το σύστημα της αστικής δικαιοσύνης με προφυλάκισε στηριζόμενο σε ψευδομαρτυρία ενός ασφαλίτη και άλλων πέντε σκυλιών του κράτους (ασφάλεια, Ο.Π.Κ.Ε., ΔΙΑΣ). Από την άλλη πλευρά δικαστές, ανακριτές, δικαστικοί υπάλληλοι, αυτοί είναι οι δήμιοι της γραφειοκρατίας, άλλοτε κωλυσιεργούν και άλλοτε επισπεύδουν τα τρομοδικεία και τις διαδικασίες που περιορίζουν ζωές ανθρώπων με ποινές και αποφάσεις που είναι λύτρωση για το κράτος και το κεφάλαιο. Όλες οι αποφάσεις υποκινούνται από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, Προστασίας του Κεφαλαίου και των εκπροσώπων του.
Αυτή είναι η σκλαβιά που μας επιβάλλουν στο όνομα του νόμου και της τάξης. Αποσκοπούν στο φίμωμα των φωνών μας, να πνίξουν τις προσπάθειες μας για ελευθερία, να μας στερήσουν την προσωπικότητά μας και την συλλογική αντίδραση που επιθυμούμε. Στερούν άδειες κρατουμένων στα πλαίσια της τρομοκρατίας.
Η συμφόρηση στα ιδρύματα κράτησης ψυχών δημιουργεί αποπνικτική ατμόσφαιρα, υποβαθμίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ανθρώπινες ψυχές στοιβαγμένες στα μπουντρούμια της δημοκρατίας, καρκινοπαθείς, εγχειρισμένοι, άνθρωποι με χρόνια ιατρικά προβλήματα, βρίσκονται ξεχασμένοι μέσα στα ιδρύματα του βάρβαρου καπιταλισμού, χωρίς ίχνος ιατρικής φροντίδας. Την ίδια ώρα πλούσιοι κεφαλαιοκράτες, κύριοι και κυρίες φλερτάρουν με την αηδία και την υποκρισία σε «κλουβιά πολυτελείας», διαμερίσματα Κολωνακίου με άρωμα σαπίλας. Κρατούν τον πλούτο στα χέρια τους, έναν πλούτο που το έκλεψαν από τους καταπιεσμένους. Δίνουν στην ανθρώπινη υπόσταση την πιο δυσάρεστη ερμηνεία.
Είμαστε οι στοιβαγμένες ψυχές στις αποθήκες του κράτους, είτε πίσω από σίδερα, είτε πίσω από τούβλα, όμως γύρω μας οι ίδιες πόρτες, τα ίδια κάγκελα, οι ίδιες μάντρες μας προκαλούν. Η δικαιοσύνη που θέλει να ονομάζεται ανεξάρτητη, αυτή είναι που δεν λογαριάζει και υποβαθμίζει, μέρα με τη μέρα τις αξίες.

Από σήμερα 03/12/14 βρίσκομαι σε απεργία πείνας έως την αποφυλάκισή μου.
Ενάντια στην καταστολή και τους ανθρωποφύλακες, στην αστυνομοκρατία, σε υπουργούς, τραπεζίτες, επιχειρηματίες. Αυτοί είναι οι τρομοκράτες, αυτοί είναι οι ληστές.

ΔΥΝΑΜΗ σε κάθε απεργό πείνας και σε όλους όσους μάχονται ενάντια στα δεσμά της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας όπου το σύστημά της ρουφιανιάς δικαιώνεται.
ΤΩΡΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ!

ΣΘΕΝΟΣ - ΠΕΙΣΜΑ - ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ

«Κι αν καταρρέουν οι πίστες, μείς αιώνιοι
Περνάμε απ’ τη ζωή στο θάνατο, ήσκιοι
και στη ζωή απ’ το θάνατον ! Όχι όντα,
είμαστε Ιδέες, που ζούνε πολεμώντα!» (Κ.Β.)

Γ.Σ.
Υπόδικος K. Αγίου Στεφάνου, Πάτρα.

Αυτόνομη Κίνηση Βαλβείου

Απεργία Πείνας: 23η του Νίκου Ρωμανού, 16η του Γιάννη Μιχαηλίδη, 9η των Σύρων Προσφύγων, 2η των Ανδρέα Μπουρζούκου και Δημήτρη Πολίτη

Συνέντευξη τύπου και πορείες αλληλεγγύης

Απεργία Πείνας: 22η του Νίκου Ρωμανού, 15η του Γιάννη Μιχαηλίδη, 8η των Σύρων Προσφύγων, Πρώτη των Ανδρέα Μπουρζούκου και Δημήτρη Πολίτη

Πρόσκληση σε συνέντευξη τύπου:

Οι γονείς των απεργών πείνας Νίκου Ρωμανού και Γιάννη Μιχαηλίδη
καλούν σε συνέντευξη Τύπου την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου στις 11.30 π.μ.
στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός
(Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή).
Πόσες φορές πρέπει να τιμωρηθεί ένας αναρχικός κρατούμενος επειδή είναι αναρχικός; Στο όνομα ποιών αξιών συνθλίβει ο κρατικός μηχανισμός τους κρατούμενους απεργούς πείνας που διεκδικούν το νόμιμο δικαίωμα της εκπαιδευτικής άδειας; Στο όνομα ποιου πολιτικού συστήματος διαγράφονται οι έγκλειστοι που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους στη φυλακή; Όταν το νομικό οικοδόμημα της αστικής δημοκρατίας καταρρέει μέσα από τις αντιφάσεις του, τα σώματα των απεργών πείνας ενσαρκώνουν την ήττα του καθεστώτος. Καλούμαστε όλοι να τα στηρίξουμε απέναντι στην εκδικητική στάση της κυβέρνησης απαιτώντας το αυτονόητο.
Θα γίνει ενημέρωση για την κατάσταση της υγείας και τα αιτήματα των δύο απεργών πείνας από γιατρούς, δικηγόρους και αλληλέγγυους.

Μπογιές στα Δικαστήρια του Βόλου

Κείμενο έναρξης απεργίας πείνας:

Από τις 10/11 ο φίλος και σύντροφος Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας τις εκπαιδευτικές άδειες που βάση των δικών τους νόμων δικαιούται. Όμως ο αγώνας του δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να αποκοπεί απ' τα πολιτικά χαρακτηριστικά που ο ίδιος ο Νίκος έχει θέσει και να νοηθεί ως κάτι λιγότερο απ την ανάγκη που κι εμείς έχουμε, για την συνολική καταστροφή του συστήματος καταπίεσης και εξαθλίωσης που αιώνες τώρα καταδυναστεύει τις ζωές μας.
Δεν θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε το συνολικότερο πολιτικό κλίμα που επικρατεί στις μέρες μας, την άγρια καταστολή που έχει εξαπολύσει το κράτος και το κεφάλαιο εναντίον οποιουδήποτε και οποιασδήποτε επιχειρεί να αντισταθεί στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την απροκάλυπτη επίθεση στα "παράσιτα" αυτου του οικονομικού συστήματος. Την στιγμή που το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζει τις φυλακές τύπου Γ' για να μεταφέρει εκεί τους αναρχικούς / κομμουνιστές αγωνιστές και τους απείθαρχους, ο Νίκος επέλεξε το δρόμο της αντίστασης για άλλη μια φορα, προσπαθώντας να βάλει ένα ανάχωμα για τον ίδιο (αλλά και για όλους εμας κατ' επέκταση) στον ολοένα αυξανόμενο περιορισμό που βιώνει.
Στις 24/11 μεταφέρθηκε με εντολή εισαγγελέα στο νοσοκομείο "ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ". Την μεταφορά του εκει συνόδευε και διαβιβαστικό του εισαγγελέα φυλακής που δήλωνε ευθαρσώς πως την ευθύνη για τον Νίκο την έχουν οι γιατροί του νοσοκομείου, πετώντας έτσι έμμεσα το μπαλάκι της υποχρεωτικής σίτισης στο υγειονομικό προσωπικό. Παρόλα αυτά, είτε το θέλουν, είτε όχι την ευθύνη για ότι πάθει ο Νίκος στην υγεία του την έχουν το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ο Νικόπουλος και το συμβούλιο της φυλακής.
Ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης προχωράμε και εμείς, όπως και ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης (από τις 17/11), σε απεργία πείνας απο τη Δευτέρα 1/12, μέχρι την ικανοποίηση του αιτήματός του.

"Γιατί μία είναι η δύναμη της ανθρώπινης φύσης χάρη στην οποία καταφέρνουμε τα πάντα, μία στοχοπροσήλωση κι ένας καθαρός προσανατολισμός της καρδιάς, κι όποιος την έχει δεν θα 'πρεπε να επιτρέπει στο φόβο να τον κυριεύει."

ΜΑΖΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΜΑΖΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ

Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος
Δημήτρης Πολίτης

Εμπρησμοί ΑΤΜ στην Αθήνα


Ιατρικό ανακοινωθέν για Γιάννη Μιχαηλίδη:

Στις 30 Νοεμβρίου ενημερώθηκα, από εφημερεύοντα ιατρό της Β' Παθολογικής Κλινικής του Τζανείου Νοσοκομείου , σχετικά με την κατάσταση της υγείας του κρατούμενου κ. Γιάννη Μιχαηλίδη, απεργού πείνας από 17 Νοεμβρίου ως και σήμερα.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων, την κλινική εικόνα και τα αντικειμενικά ευρήματα , ο απεργός παρουσιάζει χαμηλό σάκχαρο ορού, ορθοστατική υπόταση και βραδυκαρδία. Η απώλεια βάρους καταμετρείται, σε αντιστοιχία ποσοστού μεγαλύτερου του 10% του αρχικού βάρους του σώματός του.
Τα ανωτέρω και με δεδομένο ότι ο απεργός συνεχίζει την απεργία πείνας , αρνούμενος την χορήγηση υγρών , γλυκόζης και ηλεκτρολυτών με ορό , καθιστούν τις επόμενες μέρες ,περίοδο αυξημένης επικινδυνότητας για την υγεία και τη ζωή του.

Η γιατρός
Λίνα Βεργοπούλου

Κατάληψη στο Εμπορικό Επιμελητήριο Χανίων

Ανακοίνωση του Υπουργείου με το μακρυνάρι όνομα που "υπουργεύεται" από τον Χαράλαμπο Αθανασίου:

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θεσμοθέτησε σχετικές με την εκπαίδευση και κατάρτιση των κρατουμένων διατάξεις στις οποίες προσδίδει μεγάλη βαρύτητα.
Για το σκοπό αυτό λειτουργούν σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας εκπαιδευτικές μονάδες (Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια) ιδίως στα Καταστήματα Κράτησης Νέων καθώς και Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας για ενηλίκους κρατουμένους σε επτά (7) Καταστήματα Κράτησης της χώρας.
Σύμφωνα δε με τις διατάξεις του Σωφρονιστικού Κώδικα προβλέπεται η χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών για κρατουμένους που εισάγονται σε Ανώτατα ή Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Οι εκπαιδευτικές άδειες χορηγούνται αποκλειστικά από το αρμόδιο Συμβούλιο στο οποίο προΐσταται εισαγγελικός λειτουργός, ενώ για τους υποδίκους απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την προσωρινή κράτηση.
Σε καμία περίπτωση ο Υπουργός Δικαιοσύνης δεν έχει εκ του νόμου αρμοδιότητα για τη χορήγηση ή μη εκπαιδευτικών αδειών, ούτε μπορεί να παρέμβει στο έργο των αρμοδίων οργάνων.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χαράλαμπος Αθανασίου για να διευκολύνει τη συνέχιση της εκπαίδευσης των κρατουμένων, σε περίπτωση μη χορήγησης εκπαιδευτικής άδειας σ’ αυτούς, προτείνει, κατ’ αρχήν, να προβλεφθεί από το Υπουργείο Παιδείας η εξ’ αποστάσεως παρακολούθηση μαθημάτων μέσω τηλεδιάσκεψης ή άλλου πρόσφορου τεχνικού μέσου.
Τα θέματα που ανακύπτουν σχετικά με την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης θα εξεταστούν κατόπιν συνεννόησης μεταξύ των Υπουργείων Δικαιοσύνης και Παιδείας.

Θεσσαλονίκη: Παρέμβαση στο ραδιόφωνο του Alpha και δράση αλληλεγγύης



ΡΕΘΥΜΝΟ: Παρέμβαση σε ραδιόφωνο. Το ίδιο και στη ΛΑΡΙΣΑ.

Απεργία Πείνας: 21η Μέρα του Νίκου Ρωμανού, 14η του Γιάννη Μιχαηλίδη, 7η των Σύρων Προσφύγων

Η μέρα που τα συστημικά μέσα ανακάλυψαν την απεργία πείνας...
Δεν έχω το κουράγιο να τη σουμάρω απόψε.

Απεργία Πείνας: 20η του Νίκου Ρωμανού, 13η του Γιάννη Μιχαηλίδη, 6η των Σύρων Προσφύγων

Αν δεν ήταν πραγματικά εξοργιστικό, θα μπορούσε να είναι αστείο: Ο Αντρέας Λοβέρδος ο Φιλεύσπλαχνος, μεγάλη η Χάρη του...


O Νίκος Ρωμανός στην συγκέντρωση συμπαράστασης που καλέστηκε χθες στις 11 το βράδυ. Βίντεο από τον Δρομογράφο.



Συνολικά 18 λιποθυμικά επεισόδια έχουν σημειωθεί στην πλατεία Συντάγματος από τότε που πρόσφυγες από τη Συρία ξεκίνησαν απεργία πείνας απέναντι από τη Βουλή. Σήμερα, 10 ημέρες μετά την έναρξη της απεργίας, ένα 10χρονο κορίτσι λιποθύμησε από το κρύο και την εξάντληση, ενώ κι ένας άνδρας γύρω στα 30, λιποθύμησε δύο φορές, ωστόσο αρνήθηκε να τον παραλάβει ασθενοφόρο και φώναζε: Αφήστε με να πεθάνω εδώ.



Έκτακτη συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Νίκο Ρωμανό τώρα στην Καμαρα.Οποιος μπορεί να κατέβει.


KOMOTHNH



APTA


ΑΘΗΝΑ

ΠΑΤΡΑ:
Αιφνιδιαστική παρέμβαση 40 συντρόφων και συντρόφισσων με πανό,συνθήματα και τρικάκια εξω από τα γραφεία της φυλλάδας πελοπόννησος όπου συναντιόταν ο Κικίλιας με τοπικούς ρουφιάνους .
Η συνάντηση δεν ήταν ανακοινωμένη δημόσια και γι αυτό οι μπάτσοι αιφνιδιάστηκαν και τον φυγάδεψαν αμέσως.Ο κόσμος παρέμεινε με συνθήματα και αποχώρησε συντεταγμένα.
Τραγελαφικά τα τοπικά σαϊτ που το κουκουλώνουν λέγοντας για συγκέντρωση και πορεία από το Παράρτημα...1 χιλιόμετρο μακριά από το μέρος της παρέμβασης.
Όπως φωνάχτηκε, "Νίκο Ρωμανέ είμαστε μαζί σου και συ Κικίλια αντε και γαμήσου"...

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ



ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ:
Το διάστημα που ο σύντροφος Ν. Ρωμανός πραγματοποιεί απεργία πείνας (κάθώς και οι αλληλέγγυοι σε αυτόν σύντροφοι από την υπόθεση της ληστείας στο Βελβεντό και ο αγωνιστής Η. Κωστάρης για την διεκδίκηση των αδειών του, ο οποίος έχει πλέον διακόψει τον αγώνα του) πραγματοποιούνται στην Πάτρα κινήσεις αλληλεγγύης από την ανοιχτή συνέλευση για το ζήτημα.
Σάββατο 22/11: μοίρασμα στην κεντρική λαϊκή της πόλης
Κυριακή 23/11: Συγκέντρωση στις φυλακές του Αγ. Στεφάνου (Η συγκέντρωση καλέστηκε από τη συνέλεσυη ''ενάντια στις φυλακές και τις ειδικές συνθήκες κράτησης'' με αφορμή την μεταγωγή δύο συντρόφων εκεί, από διαφορετικές υποθέσεις, και την δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας.)
Δευτέρα 24/11: Μικροφωνική συγκέντρωση στην Εστία του Πανεπιστημίου
Τρίτη 25/11: Μικροφωνική συγκέντρωση στην πλατεία Όλγας
Πέμπτη 27/11: Παρέμβαση στη γενική απεργία με πανό, τρικάκια και μοίρασμα κειμένων
Σάββατο 29/11: Μηχανοκίνητη πορεία στο κέντρο της πόλης το πρωί, καθώς και παρέμβαση το απόγευμα στα γραφεία της εφημερίδα Πελοποννήσου με συνθήματα, πανό και τρικάκια για την ''επίσκεψη'' του Κικίλια, υπουργού προστασίας.
(φωτογραφίες από την συγκέντρωση στις φυλακές και θα υπάρξει βίντεο από τις φυλάκες, την παρέμβαση στην Πελοπόννησο, και την μοτοπορεία)
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Ν.ΡΩΜΑΝΟ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ



ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 29/11 επιτεθήκαμε στο κτίριο του νομικού συμβουλίου του κράτους στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπάσαμε την πρόσοψη και τα τζάμια του πρώτου ορόφου και πετάξαμε μπογιές εσωτερικά κι εξωτερικά.
Η επίθεση αυτή είναι σε ένδειξη αλληλεγγύης στους αναρχικούς συντρόφους μας Νίκο Ρωμανό και Γιάννη Μιχαηλίδη που βρίσκονται σε απεργία πείνας από 10/11 και 17/11 αντίστοιχα για τη χορήγηση των εκπαιδευτικών αδειών που ο Νίκος δικαιούται.
Η κατάσταση της υγείας του Ν. Ρωμανού έχει επιδεινωθεί και η ζωή του βρισκεται διαρκώς σε κίνδυνο.
Το νομικό συμβούλιο του κράτους αποτελεί μια ανώτατη κρατική αρχή που μερικές από τις αρμοδιότητές του είναι να παρέχει δικαστική εκπροσώπηση του Δημοσίου , νομοτεχνικη υποστήριξη για τη δημιουργία νομοσχεδίων, εισήγηση νομοθετικών μέτρων και εκπροσώπηση του υπουργείου δικαιοσύνης.
Στοχοποιήσαμε το κτίριο αυτό καθώς θεωρούμε ότι η επιλεκτική μη χορήγηση αδειών στο σύντροφό μας δεν είναι μόνο λόγω του συμβουλίου της φυλακής αλλά αποτελεί κεντρική επιλογή του υπουργείου δικαιοσύνης και της κυβέρνησης.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ


TPIKAΛΑ

Απεργία Πείνας: Διέκοψε ο Ηρακλής Κωστάρης, σε κίνδυνο ζωής ο Νίκος Ρωμανός, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο ο Γιάννης Μιχαηλίδης, συνέντευξη τύπου των Σύρων Προσφύγων

Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν διασταυρωθεί ο Γιάννης Μιχαηλίδης μεταφέρθηκε σήμερα στο Νοσοκομείο με εισαγγελικη εντολή, χωρίς όμως να έχει γίνει γνωστό σε ποιο.


Στα δικαστήρια Πειραιά δεν εξετάστηκε σήμερα το αίτημα του Νίκου Ρωμανού. Σε κίνδυνο ζωής πια ο απεργός πείνας σύμφωνα με τη γιατρό του Λίνα Βεργοπούλου.Η ανακοίνωση της Ιατρού όπως και η ανακοίνωση του Φραγκίσκου Ραγκούση, δημοσιεύονται πιο κάτω.

Από το f/b της δικηγόρου του Κωστάρη, Αλέκας Ζορμπαλά:

Ηρακλής Κωστάρης, 31η ημέρα απεργίας

1) το αίτημα του Ηρακλή Κωστάρη για μεταφορά του στις φυλακές ανοιχτού τύπου, και κατ΄επέκταση για την παροχή των αδειών, που δικαιούται ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ από το συμβούλιο.
Μετατίθεται για το άμεσο μέλλον, και συγκεκριμένα εντός δύο μηνών, όπως δικαιούται, η ικανοποίηση του αιτήματός του με υποβολή νέας αίτησης, και εφόσον η υγεία του το επιτρέψει.

2) λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης της υγείας του,(υπέστη υπογλυκαιμικό σοκ), ο Ηρακλής Κωστάρης βρίσκεται από εχθές υπό φαρμακευτική αγωγή αποκλειστικά και μόνο.

Νεώτερη ενημέρωση για Ηρακλή Κωστάρη:

Οι θεράποντες ιατροί του Ηρακλή Κωστάρη επέτρεψαν την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού (αίτημα, που είχε υποβάλει ο ίδιος από την πρώτη στιγμή της μεταφοράς του στο κελί του Ευαγγελισμού) και ο Ηρακλής Κωστάρης, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης της υγείας του διακόπτει την απεργία πείνας στην 31η ημέρα.
Το αίτημά του για ΜΕΤΑΦΟΡΑ στις ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΤΥΠΟΥ, ώστε κατ΄επέκταση να λαμβάνει τις άδειες, που δικαιούται, έχει ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ από το αρμόδιο Συμβούλιο.
Θα υπάρξει δήλωση του Ηρακλή Κωστάρη τις επόμενες ημέρες.
(δημοσιεύεται πιο κάτω)


Τα αιτήματα των Σύρων Προσφύγων στη συνέντευξη τύπου.


Βίντεο της Γιάννας Κούρτοβικ από τον Δρομογράφο S.


To κατάπτυστο έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών

Ανακοίνωσή του Φραγκίσκου Ραγκούση. Δικηγόρου του Νίκου Ρωμανού.

O Nίκος Ρωμανός κρατούμενος και απεργός πείνας από τις 10 Νοεμβρίου δίνει στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς την πιο οδυνηρή μάχη απέναντι στην αναλγησία της κρατικής εξουσίας που τόσο πολέμησε ενάντιά της.
Με τους παλμούς της καρδιάς του να φτάνουν τους 170, η ανακοπή δυστυχώς είναι αναμενόμενη όπως κάποιοι ψιθυρίζουν, ενώ θα έπρεπε να το φωνάζουν.
Το κείμενο αυτό δεν έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα, δεν θα ζητιανέψει εκφράσεις λύπης και συμπαράστασης. Δεν ταιριάζουν άλλωστε στον χαρακτήρα του Ρωμανού.
Είναι διαμαρτυρία και κάλεσμα. Ο Ρωμανός θα χάσει τη μάχη για τη ζωή όχι γιατί είναι αυτοκαταστροφικός, αλλά επειδή κάποιοι τον εξαναγκάζουν να διεκδικήσει μ΄αυτόν τον τρόπο δύο από τα πολυτιμότερα αγαθά του ανθρώπου: Την ελευθερία και τη Δικαιοσύνη.
Στην πολυήμερη και επικίνδυνη απεργία πείνας αντί για δικαίωση ήρθε η σκληρή εντολή από την εισαγγελέα των φυλακών για αναγκαστική σίτιση, παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και στοιχειοθετεί το αδίκημα του βασανισμού κρατουμένου, αφού από την πρώτη στιγμή με θάρρος και παρρησία ο Νίκος Ρωμανός δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τη λήψη τροφής καθ’ οποιονδήποτε τρόπο και ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας έστω και αν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του.
Προς τιμήν τους οι θεράποντες γιατροί ασκούν τα καθήκοντά τους με ποιότητα και ευαισθησία κάτω από την εποπτεία και το αμέριστο ενδιαφέρον του Διοικητή του Νοσοκομείου για να τον σώσουν και να τον στηρίξουν στη σκληρή αυτή δοκιμασία του.



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΓΙΑΤΡΟΥ ΛΙΝΑΣ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Σήμερα 28 Νοεμβρίου 2014 επισκέφτηκα τον κρατούμενο Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από τις 10 Νοεμβρίου, στο νοσοκομείο Γεννηματάς όπου νοσηλεύεται φρουρούμενος από αστυνομικές δυνάμεις. Δήλωσε ότι παραμένει σταθερός στην αρχική του θέση να συνεχίσει την απεργία πείνας ως το τέλος (αρνούμενος την υποχρεωτική σίτιση, πίνοντας μόνο νερό, χωρίς να παίρνει ενδοφλέβια υγρά και υποστηρικτική αγωγή με ορό). Θα συνεχίσει να «διεκδικεί το αίτημά του για χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών από τη φυλακή, με οδόφραγμα το σώμα του και με πλήρη γνώση των κινδύνων για την υγεία και τη ζωή του, μέχρι να κερδίσει ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού».

Η διευθύντρια της παθολογικής κλινικής στην οποία νοσηλεύεται, με ενημέρωσε ότι η υγεία του βρίσκεται μετά από 19 μέρες απεργία πείνας, σε επαπειλούμενη κατάσταση.

Χωρίς να εκθέσω τις λεπτομερείς καταγραφές των εργαστηριακών ευρημάτων, τις οποίες ως αριθμητικές τιμές δεν έχει νόημα να τις αναφέρω, θέλω να τονίσω ότι σημαντικοί δείκτες του μεταβολισμού του ανθρώπινου οργανισμού μεταβάλλονται καθημερινά πέραν των φυσιολογικών ορίων, σαν απόρροια της παρατεταμένης ασιτίας. Αυτό σημαίνει ότι ο Ν. Ρωμανός κινδυνεύει να εμφανίσει άμεσα και ανεξέλεγκτα σοβαρές επιπλοκές που θα επηρεάσουν την καρδιακή, εγκεφαλική και νεφρική του λειτουργία, απειλώντας την ίδια του τη ζωή.

Θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι με μια πρωτοφανή εισαγγελική εντολή, της 10/11/14, η ελληνική δικαιοσύνη αποποιείται των ευθυνών της, που προκύπτουν από την άρνηση χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών στον Νίκο Ρωμανό, και μετακυλίει την ευθύνη για την τύχη του απεργού πείνας στους θεράποντες ιατρούς, υποδεικνύοντάς τους, μάλιστα, εμμέσως πλην σαφώς, την πρακτική της υποχρεωτικής σίτισης ή της φαρμακευτικής αγωγής ενάντια στη θέληση του ίδιου.

Μία τέτοια τακτική παγιώνεται τον τελευταίο χρόνο προς τους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας. Αυτό συμβαίνει στο πλαίσιπ της γενικότερης κατασταλτικής πολιτικής του κράτους που από τον Ιανουάριο του ’14 εξαγγέλλει το νομοσχέδιο για τις φυλακές Γ΄ τύπου και τον Ιούλιο του ’14 το θεσμοθετεί.

Είναι γνωστό, τέλος, ότι όλοι οι διεθνείς οργανισμοί ανά τον κόσμο καταγράφουν την υποχρεωτική σίτιση ως βασανιστήριο.



Από το Indymedia:

ΔΗΛΩΣΗ ΗΡΑΚΛΗ ΚΩΣΤΑΡΗ

Ξεκίνησα έναν αγώνα με το μόνο όπλο που μου είχε απομείνει, την απεργία πείνας, για να πάρω πίσω αυτό που για 3 ½ χρόνια είχα: τις εκπαιδευτικές και τακτικές άδειες τις οποίες, ακόμα και με το νέο ανθρωποκτόνο νόμο περί φυλακών τύπου Γ΄, δικαιούμαι. Ένα αίτημα το οποίο δεν αφορά μόνο εμένα αλλά και πολλούς άλλους φυλακισμένους όπως π.χ. τον Νίκο Ρωμανό που συνεχίζει να βρίσκεται σε πολυήμερη απεργία πείνας.

Δεν είχα, ούτε και έχω, καμιά ψευδαίσθηση για τις προθέσεις του κράτους και των αρμόδιων φορέων. Επέλεξα όμως να δώσω αυτή τη μάχη γιατί πιστεύω ότι σε καμιά περίπτωση οι όποιοι αγώνες δίνονται δεν πάνε χαμένοι ακόμα και όταν δεν πετυχαίνουνε άμεσα τους στόχους τους.

Μετά 30 μέρες απεργίας πείνας αναγκάζομαι σήμερα να τη σταματήσω (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα επανέλθω) για τους εξής λόγους:

-τη ραγδαία επιδείνωση της υγείας μου

-την άσκηση έντονων πιέσεων από την οικογένειά μου στο να μη βάλω σε επιπλέον κίνδυνο τον εαυτό μου

-την απόρριψη της αίτησης για τη μεταφορά μου στην ΚΑΥΦ των φυλακών Κορυδαλλού (απαραίτητο βήμα για να μπορώ να παίρνω τις άδειες που δικαιούμαι)

-την κατάσταση νοσηλείας μου στον Ευαγγελισμό (σιδερόφρακτο κελί 2Χ2, διαρκής παρουσία ένοπλών αστυνομικών ακόμα και κατά τη διάρκεια των επισκεπτηρίων, ελαχιστοποίηση των δυνατοτήτων επαφής μου με τον έξω κόσμο) την οποία οφείλω να πω ότι δεν άντεχα από την πρώτη στιγμή. Γι’ αυτό και με το που βρέθηκα στον Ευαγγελισμό και μου έγιναν οι πρώτες ιατρικές εξετάσεις ζήτησα να υπογράψω και να με μεταφέρουν πάλι στο Κορυδαλλό για να συνεχίσω την απεργία πείνας εκεί.

Το σίγουρο είναι ότι ο αγώνας, τόσο για τις εκπαιδευτικές άδειες όσο και για τα τόσα άλλα αιτήματα των φυλακισμένων (πολιτικών και ποινικών) δεν θα σταματήσει μέχρι την πλήρη ικανοποίηση τους.

Ευχαριστώ όσους μου στάθηκαν αλληλέγγυοι στον αγώνα μου και δηλώνω την αλληλεγγύη μου στον Νίκο Ρωμανό που συνεχίζει τη δύσκολη μάχη του.

ΑΓΩΝΑΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ

Ηρακλής Κωστάρης

28/11/2014



Tο δικαίωμα εκπαίδευσης δεν μπορεί να καταργηθεί!

Καταπατούν το δικαίωμα εκπαίδευσης των δυο πολιτικών κρατουμένων των Η.Κωστάρη και Ν. Ρωμανού που βρίσκονται στις φυλακές Κορυδαλλού . Συνεχίζουν οι επιθέσεις της κυβέρνησης κατά στους λαούς και αγωνιστές με ολούς τους μεθόδους.
Η τρόικα απαιτεί και αυτοί εφαρμόζουν την πολιτική της λιτότητας και πνίγουν τον Ελληνικο λαό στην ανεργία, φτώχεια και ανασφάλεια.
Οι Αμερικανοί απαιτούν και το κράτος της Ελλάδος προφυλακίζει τους αγωνιστές από την Τουρκία
Κάθε μέρα καταπατούν τα δικαιώματα των λαων.
Σήμερα επιτίθενται στο δικαίωμα εκπαίδευσης των κρατουμένων.
Εμείς οι αγωνιστές γνωρίζουμε καλά οτι η επιστημονική εκπαίδευση δεν μπορεί να εφαρμοσθεί μέσα στο σύστημα αυτό αλλά η εκπαίδευση είναι δικαίωμα και δεν μπορεί να αφαιρεθεί.
Εμείς οι αγωνιστές από την Τουρκία είμαστε αλληλέγγυοι στους απέργους πείνας .
Απαιτούμε να γίνει δεκτο το αίτημα τους.

ΖΗΤΩ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!
ΚΑΤΩ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ!
ΚΑΤΩ Ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ!

Οι αγωνιστές απο την Τουρκία που βρίσκονται στις Ελληνικές φυλακές

Απεργία Πείνας: 31η του Ηρακλή Κωστάρη, 18η του Νίκου Ρωμανού, 11η του Γιάννη Μιχαηλίδη, 4η των Σύρων Προσφύγων

Την Παρασκευή 28.11 στις 10:30 το πρωί καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό στα δικαστήρια του Πειραιά, κάθως εκκρεμεί η απόφαση από το δικαστκό συμβούλιο σε σχέση με την προσφυγη του εναντια στην αποριπτική απόφαση για τις εκπαιδευτικές του άδειες.



Σήμερα 27 Νοέμβρη διανύουμε την 17η μέρα απεργίας πείνας του συντρόφου Νίκου Ρωμανού. Ο ίδιος επέλεξε το έσχατο αυτό μέσο αγώνα για να διεκδικήσει τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών, μέτρο που προβλέπουν οι ίδιοι νόμοι που εχθρευόμαστε. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια ομαλή εξέλιξη αυτού του αγώνα, αν η ίδια η κατάσταση υγείας του συντρόφου δεν άλλαζε τα δεδομένα.

Από πολύ νωρίς (σχετικά με τα γνωστά χρονικά πλαίσια παλαιότερων απεργιών) ήδη έχει επιδεινωθεί, με το σύντροφο όχι απλά να εισάγεται στο νοσοκομείο αλλά να εμφανίζει και κίνδυνο άμεσων επιπλοκών (ανακοπή, κώμα). Επιπροσθέτως το γεγονός ότι έχει αναιμία δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, μειώνοντας τους χρόνους αντοχής του οργανισμού του. Η πληροφόρηση αυτή δεν γίνεται για να επικαλεστούμε το συναίσθημα των υπόλοιπων . Η αλληλεγγύη για μας δεν είναι μια στείρα φιλανθρωπική πρακτική, αλλά μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ των αγωνιζόμενων. Τοποθετούμαστε δημόσια για να αντιληφθεί ο καθένας την κρισιμότητα της κατάστασης του συντρόφου, και την ευθύνη που κατέχει από τη θέση που βρίσκεται.

Από 17 Νοέμβρη οι συγκατηγορούμενοι σύντροφοι του εντός των τειχών, με πρώτο το Γιάννη Μιχαηλίδη αυτή τη στιγμή πραγματοποιούν κυλιόμενη απεργία πείνας σε αλληλεγγύη στο Νίκο. Εμείς από τη θέση μας στεκόμαστε αλληλέγγυα δίπλα τους χωρίς να προσπερνάμε τις διαφωνίες μας, αλλά αντιλαμβανόμενοι τον αγώνα ενός συντρόφου, αγώνα ενός ολόκληρου κινήματος.

Καλούμε τις συλλογικότητες, τις ομάδες και τους συντρόφους του ενεργού ανταγωνιστικού κινήματος να σταθούν στο απαιτούμενο ύψος των περιστάσεων. Να μην αφήσουμε κανένα σύντροφο έκθετο στα δόντια της καταστολής.

Για την αλληλεγγύη στην πράξη...
Αδιάκοπος αγώνας για την κοινωνική επανάσταση.

Κατάληψη Terra Incognita

Θεσσαλονίκη 26-11-2014



Μηχανοκίνητη Πορεία την Κυριακή
Την Κυριακή 30/11 16:00 καλούμε μηχανοκινητη πορεία που θα ξεκινάει απο τα προπύλαια με σκοπό να κατευθυνθεί στους σύντροφους Η. Κωστάρη και Ν. Ρωμανό που βρίσκονται και οι 2 σε νοσοκομείο (ευαγγελισμό και γεννηματά αντίστοιχα) εκτος φυλακής καθώς η υγεία τους βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση.



Από την βδομαδιάτικη εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ:

Δ. Κουφοντίνας: δήλωση αλληλεγγύης στον Ν. Ρωμανό

Πριν από λίγη ώρα, ο Δημήτρης Κουφοντίνας επικοινώνησε τηλεφωνικά με την «Κόντρα» από την ειδική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, και έκανε την εξής δήλωση:

«Οι καρπαζοεισπράκτορες της συγκυβέρνησης, το κλωτσοσκούφι του κάθε ισχυρού, είτε στη χώρα είτε στην ευρύτερη περιοχή μας, αυτοί που τρέμουν, πειθήνιοι και δουλικοί, μπροστά στον τελευταίο υπαλληλίσκο των τοκογλύφων δανειστών, δείχνουν αντίθετα το πιο κτηνώδες πρόσωπό τους απέναντι στον εχθρό λαό, απέναντι σ’ όσους τολμούν να αντιστέκονται. Απέναντι και στους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους καταρρέει το προσωπείο του δήθεν ανθρωπισμού τους και αποκαλύπτεται το φασιστικό πρόσωπο της εξουσίας, το ίδιο διαχρονικά απέναντι στους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους, είτε στην Ιρλανδία, είτε στην Τουρκία, είτε στην Ανάφη, σ’ όλες τις χώρες, σ’ όλους τους καιρούς.
Ας τους το πούμε, όμως, να το καταλάβουν. Οι απεργοί πείνας πολιτικοί κρατούμενοι δεν είναι μόνοι. Εχουν ξοπίσω τους τη συμπαράσταση ενός ολόκληρού λαού.
Ενώνω κι εγώ τη φωνή μου και την αλληλεγγύη στο Νίκο Ρωμανό που παλεύει με μετερίζι το ίδιο του το σώμα, απεργός πείνας από τις 10 Νοέμβρη, στο ίδιο δωμάτιο-κελί που ήμουν κι εγώ κρατούμενος απεργός πείνας πριν από 10 χρόνια».

Απεργία Πείνας: 30η του Ηρακλή Κωστάρη, 17η του Νίκου Ρωμανού, 10η του Γιάννη Μιχαηλίδη, 3η των Σύρων Προσφύγων

Από διαδοχικά tweet του/της Σκούπα @SkoupaDoo :

Η υγεία του #NRomanos είναι πολύ επιβαρυμένη, η πίεσή του ειναι πια στο 6 και οι σφυγμοί του όταν στέκεται στους 170. Οι γιατροί >> <<ενημέρωσαν ότι διατρέχει κίνδυνο ανακοπής, κάτι που σ' αυτές τις ηλικίες ειναι μη αναστρέψιμο γι αυτό κ συνδέθηκε με μηχ. παρακολούθησης.>> <<Στην ουσία με αυτήν τους την ενημέρωση, είπε ο πατέρας του, θέλουν να "απαλλαγούν" από την ευθύνη για τη ζωή του.>> <<Ενημέρωσαν επίσης οτι διατρέχει κίνδυνο να πέσει σε κώμα αλλά το πιο σοβαρό ειναι το πλέον ορατό ενδεχόμενο μιας ανακοπής #antireport>>

Απεργία Πείνας: 29η του Ηρακλή Κωστάρη, 16η του Νίκου Ρωμανού, 9η του Γιάννη Μιχαηλίδη, 2η των Σύρων Προσφύγων

Ολόκληρη η χθεσινή συνέντευξη τύπου από το ΟΜΝΙΑ TV.



Παραμένει στον Ευαγγελισμό ο Ηρακλής Κωστάρης, στο "Γεώργιος Γεννηματάς" μεταφέρθηκε τελικά ο Νίκος Ρωμανός παρά την αρχική πληροφορία ότι είχε μεταφερθεί στο Τζάνειο. Συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το νοσοκομείο Γεννηματά σήμερα στις πέντε το απόγευμα.



Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας "ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ"

Η κατάσταση της υγείας των Ρωμανού - Κωστάρη είναι διαρκώς επιδεινούμενη και κανείς δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από μεμονωμένες δηλώσεις στελεχών.

Είναι προφανές πως το σύστημα επιδιώκει να στείλει ένα μήνυμα τιμωρίας και τρομοκράτησης και είναι επίσης προφανές πως ο κόσμος της Αριστεράς επιβάλλεται να τους το Επιστρέψει.

Απαιτούμε την ΑΜΕΣΗ επαναφορά - αποκατάσταση του δίκαιου - νόμιμου αιτήματος τους για εκπαιδευτικές άδειες προκειμένου να σταματήσει το καθεστώς απομόνωσης που τους έχει επιβληθεί.

Εάν σήμερα σταθούμε αδιάφοροι το αύριο θα είναι ακόμα πιο μαύρο, σειρά θα πάρει η οποιαδήποτε μορφή δράσης.

Η αποσύνδεση από την δημοκρατία έχει ήδη συντελεστεί και τα πρόσφατα γεγονότα στην πορεία του Πολυτεχνείου και τις Σκουριές επιβεβαιώνουν την φύση του μηνύματος που μας στέλνουν.'



'Ενας μαθητής, ένας συγκρατούμενος, ένας φίλος τηρεί τους τύπους και τους κανόνες και ας μην τους συμμερίζεται.
Μα η τυπικότητα στις υποχρεώσεις του δεν επιφέρει την αντίστοιχη τυπική αναγνώριση από την πολιτεία. Ακόμα περιμένει...
Ο μαθητής, ο συγκρατούμενος, ο φίλος μου ο Νίκος που πέτυχε στις πανελλήνιες.
Τι το ήθελες ρε Νίκο; Η παράσταση άρχισε.

Ένας υπουργός ήρθε να σε βραβεύσει και ο πρόεδρος της δημοκρατίας σε προσκάλεσε για να σε τιμήσει. Μια ολόκληρη κοινωνία βρήκε άλλοθι και έκρυψε την δική της ενοχή. Εξύμνησε την επιτυχία σου ως επιτυχία της παιδείας μέσα στο σωφρονιστικό σύστημα. Ένα προσωπείο υψώθηκε. Έπεισε κάποιους ανυποψίαστους.

Μα όταν τα φώτα της δημοσιότητας χαμήλωσαν, όταν η θεατρική πράξη ολοκληρώθηκε, όταν η κοινή γνώμη -για μια ακόμη φορά- αποπλανήθηκε, τότε το προσωπείο έπεσε.

Κράτα γερά φιλε Νίκο για μια ανάσα ελευθερίας.

Συμπαράσταση και Αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα του Νίκου Ρωμανού για τήρηση του πιο ευγενικού θεσμού στην ιστορία της ανθρώπινης ύπαρξης, για το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην μόρφωση.

Υ.Γ. Κουράγιο Η.Κωστάρη

κρατούμενοι από τις φυλακές Αυλώνας:

Κατσιλάμπρος Γιάννης
Χατζησταύρου Δημήτρης
Γιαννόπουλος Στέφανος
Ποτόσογλου Νίκος
Κολυβέρης Αλέξης


Από την αποψινή συγκέντρωση αλληλεγγύης



Εννέα ή δέκα είναι οι σοβαρές λιποθυμίες που έχουν σημειωθεί μέχρι αυτή την ώρα στο Σύνταγμα. Η φωτογραφία είναι του Μάκη Συνοδινού. Σε συνάντηση αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων που έγινε σήμερα το βράδυ στο Στέκι Μεταναστών αποφασίστηκε να οργανωθεί το μεσημέρι της Παρασκευής 28 Νοεμβρίου στην Πλατεία Συντάγματος συνέντευξη τύπου ώστε να παρουσιαστούν οι θέσεις των προσφύγων για το θέμα που τους αφορά.

Απεργία Πείνας: 28η του Ηρακλή Κωστάρη, 15η του Νίκου Ρωμανού, 8η του Γιάννη Μιχαηλίδη, Πρώτη των Σύρων προσφύγων

Απεργία Πείνας ξεκίνησαν από το πρωί οι Σύροι πρόσφυγες στο Σύνταγμα.

Στον Ευαγγελισμό παραμένει ο Ηρακλής Κωστάρης, όπου και έγινε το μεσημέρι η συνέντευξη τύπου της οικογένειας των συνηγόρων και των γιατρών του. Παρουσιάστηκε κείμενo 210 καθηγητών από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης που στηρίζουν το αίτημα των απεργών πείνας.



ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΗ ΚΩΣΤΑΡΗ

Η πρόσβαση στην εκπαίδευση, αυτονόητο δικαίωμα όλων.
Οι κρατούμενοι Νίκος Ρωμανός και Ηρακλής Κωστάρης βρίσκονται σε απεργία πείνας από τις 10/11 και 29/10 αντίστοιχα, διεκδικώντας εκπαιδευτική άδεια για να παρακολουθήσουν τη σχολή στην οποία πέρασε φέτος με πανελλαδικές εξετάσεις ο πρώτος και φοιτά ήδη εδώ και τρία χρόνια ο δεύτερος. Το συμβούλιο των φυλακών Κορυδαλλού όπου κρατούνται απέρριψε το καθ’ όλα νόμιμο αίτημά τους, εφαρμόζοντας στην περίπτωσή τους ένα απαράδεκτο καθεστώς εξαίρεσης και διακρίσεων.
Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, δάσκαλοι από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, επισημαίνουμε κατ’ αρχάς τον κίνδυνο να απαξιωθεί και να ακυρωθεί στην πράξη ο πολύτιμος όσο και πολύπαθος θεσμός του σχολείου εντός της φυλακής.
Πάνω απ’ όλα όμως, θεωρούμε απαράδεκτο να φτάνουν δυο άνθρωποι να διεκδικούν ένα τόσο βασικό και αυτονόητο δικαίωμα, όπως η πρόσβαση στην παιδεία, χρησιμοποιώντας ως έσχατο μέσο το σώμα τους και βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία τους.
Ζητούμε να δοθεί στους δύο απεργούς πείνας άμεσα, πριν να είναι αργά, η εκπαιδευτική άδεια την οποία δικαιούνται και να εξασφαλισθεί η απρόσκοπτη παρακολούθηση των μαθημάτων τους.
Το κείμενο υπογράφουν 210 εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων. Συγκεκριμένα 51 δάσκαλοι πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, 80 καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και 79 πανεπιστημιακοί

Ακολουθούν οι υπογραφές

Έφη Αβδελά, ιστορικός
Θανάσης Αγαπητός, εκπαιδευτικός, μέλος της Ε.Ε. της ΕΔΟΘ-Ν.Τ ΑΔΕΔΥ Θεσ/νίκη
Ευγενιος Αγγελοπουλος, Ομοτιμος Καθηγητης ΕΜΠ
Αθηνά Αθανασίου, πανεπιστημιακός (Πάντειο Πανεπιστήμιο)
Νίκος Αθανασόπουλος, Α΄ Σύλλογος Αθηνών
Άρης Αλεβίζος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
Δημήτρης Αλεξάκης, δάσκαλος
Θόδωρος Αλεξίου, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Αλέξης Αλετράς, αναπληρωτής καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών
Γεωργία Αμπατζή, Εκπαιδευτικός κλ.ΠΕ19
Σία Αναγνωστοπούλου, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Παύλος Ανδρώνης, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Ευαγγελία Αντωνίου, καθ. εφαρμ. ΤΕΙ Αθήνας, πρόεδρος του συλλόγου εκπαιδευτικών του ΤΕΙ-Α
Κατερίνα Αντωνίου, Μέλος ΔΕΠ, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Παύλος Αντωνόπουλος, καθηγητής Βιολογίας
Λάζαρος Ασμής, ΠΕ 13 (Αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ)
Παύλος Ασσαριώτης, συνταξιούχος δάσκαλος
Ντίνα Βαΐου, καθηγήτρια ΕΜΠ
Φωτεινή Βάκη, επικ. καθηγήτρια, Ιόνιο Πανεπιστήμιο Κέρκυρα
Γεωργία Βαλωμένου, εκπαιδευτικός
Γιάννης Βαρδαλαχάκης, οικονομολόγος, ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου
Ελένη Βαρίκα, University Paris 8 Professor Emerita
Ειρήνη Βασιλάκη, αδιόριστη εκπαιδευτικός
Βασίλης Βασιλειάδης, ΔΣ ΕΛΜΕ Ηλείας
Αθανασία Βέζου, νηπιαγωγός
Θεώνη Βελλή, καθηγήτρια Ψυχολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Λάμπρος Βέλλιος, εκπαιδευτικός, Πρέβεζα
Σοφία Βιδάλη, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Κώστας Γαβρόγλου, Καθηγητής Πανεπιστήμιο Αθηνών
Νικόλας Γαλιατσάτος, φυσικός, μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Κεφαλλονιάς - Ιθάκης
Τάκης Γέρος, πανεπιστημιακός
Γιώργος Γεωργιόπουλος, μέλος ΔΣ Συλλόγου Εκπαιδευτικών "Μακρυγιάννης"
Βάσω Γιαννακοπούλου, εκπαιδευτικός αγγλικής
Κική Γιαννάτου, εκπαιδευτικός Πρόεδρος Β΄ ΕΛΜΕ Έβρου
Μίνα Γκλαβάτου, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Παναγιώτης Γκρέκας, δάσκαλος
Καίτη Γκριντζία, νηπιαγωγός
Στάθης Γουργουρής, Καθηγητής Columbia University
Ευγενία Γραμματικοπούλου, επίκουρη καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Γιάννης Γρίβας, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Δημήτρης Δαμιανίδης, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Πέτρος Δαμιανός, Διευθυντής του Γυμνασίου και Λυκείου που λειτουργεί στο ΕΚΚΝΑ
Δημήτρης Δαμίγος, επίκ. καθηγητής, ΕΜΠ
Ελίζα Άννα Δελβερούδη, ιστορικός του θεάτρου και του κινηματογράφου, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Ρεα Δελβερούδη, αν. καθηγήτρια ΕΚΠΑ
Γιώργος Δεμερδεσλής, Γ.Γ. ΟΛΜΕ
Αριστοφάνης Δημάκης, καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
Στέφανος Δημητρίου, αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας Φιλοσοφικής
Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Βασίλης Δημόπουλος, φυσικός Ά ΕΛΜΕ Αχαΐας
Ευαγγελία Δινοπούλου, δασκάλα
Κύρκος Δοξιάδης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κώστας Δουζίνας, καθηγητής Νομικής και διευθυντής του Birkbeck Institute για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες του Πανεπιστημίου του Λονδίνου
Δήμος Δριβαλιάρης, επίκουρος καθηγητής, Τμήμα Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Νίκος Ζαχαρόπουλος, λέκτορας Παν/μιο Αιγαίου
Έφη Ζαγορίτου νηπιαγωγός
Τίνα Ζορμπαλά, πανεπιστημιακός Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Σταυρούλα Ηλιοπούλου, δασκάλα
Ευθυμία Θαλάσση, δασκάλα
Όλγα Θεμελή, επίκουρη καθηγήτρια Εγκληματολογικής Ψυχολογίας, Τμήμα Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης
Νίκος Θεοτοκάς, καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Βίκυ Ιακώβου, λέκτορας, πανεπιστήμιο Αιγαίου
Νένα Ιακώβου, δασκάλα
Γιώτα Ιωαννίδου, χημικός / ΔΣ Α ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής (Ελευσίνας)
Μάκης Καβουριάρης, Πανεπιστημιακός, Universitι Saint Denis, Vincennes
Μαρία Κακογιάννη, συμβασιούχος καθηγήτρια φιλοσοφίας, université Paris 8
Γιώργος Καλημερίδης, νηπιαγωγός
Κώστας Καλύβας, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Γιωργος Καπούλας, Ε.ΔΙ.Π. Πάντειο Παν/μιο
Κατερίνα Καραβέντζα, δασκάλα
Γιώργος Καρτελιάς, γραμματέας Α΄ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής
Δημήτρης Καρυώτης, πρόεδρος της Α' ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής (Ελευσίνα)
Αγλαΐα Κάσδαγλη, αναπληρώτρια καθηγήτρια, Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας Πανεπιστήμιο Κρήτης
Γιάννης Κάσκαρης, Μέλος Δ.Σ. 5ου Συλλόγου Π.Ε. "Δελμούζος-Κουντουράς, Ν. Θεσσαλονίκης
Κυριάκος Κατζουράκης, Καλών Τεχνών Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο
Ζαμπία Κατσανεβάκη, Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό ΕΜΠ, Σχολή Χημικών Μηχανικών
Κώστας Κατσάπης, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Βιβή Κιού, Νηπιαγωγός
Ντίνα Κληρονόμου, αιρετός ΠΥΣΠΕ Χανίων
Άννα Κουτσούρη, δασκάλα
Μανόλης Κοκολάκης, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Μαριλένα Κοντογιάννη, φιλόλογος, ΔΣ ΕΛΜΕ Θεσπρωτίας
Φωτεινή Κοσμοπούλου, δασκάλα
Βασιλική Κοτρίκλα, ΠΕ02 Φιλόλογος
Νίκος Κοτρώτσιος, δάσκαλος στο 12ο Δημοτικό Σχολείο Αιγάλεω
Μάκης Κουζέλης, καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών
Αφροδίτη Κουκουτσάκη, Πάντειο πανεπιστήμιο
Νίκος Κ. Κουλούρης, Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης, Δημοκρίτειο Πανεπσιτήμιο Θράκης
Χρήστος Κουρνιώτης, ΔΣ ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Αθηνά Κούση, δασκάλα
Δημήτρης Κουσουρής, ιστορικός
Κώστας Κούστας, εκπαιδευτικός
Γιώργος Κρεασίδης, φιλόλογος, μέλος του ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
Παντελής Κυπριανός, καθηγητής Πανεπιστήμιο Πατρών
Εμμανουήλ Κυριακάκις, μαθηματικός β/θμιας εκπαίδευσης
Σοφία Κώνστα, νηπιαγωγός
Σταύρος Κωνσταντακόπουλος, πανεπιστημιακός, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Σπυρίδων Κωνσταντάτος, Εκπαιδευτικός
Ηλέκτρα Κωνσταντινίδου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός β/θμιας
Σάσα Λάδα, πανεπιστημιακός, ΑΠΘ
Χριστίνα Λαδά, δασκάλα, πρόεδρος Συλλόγου Εκπ/κων ΠΕ Μεσσηνίας
Μαρία Λογιωτάτου, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Σπύρος Λαπατσιώρας, επίκουρος καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Κώστας Λουμιώτης, ΔΣ ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου – Φυλής
Μάτα Μαγαλιού, δασκάλα, μέλος Δ.Σ. ΣΤ Συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσ/νίκης
Αντωνης Μαγγανάς, ομότιμος Καθηγητής Παντείου
Θόδωρος Μανδηλαράς, καθηγητής Αγγλικών
Φώτης Μαντζώρος, εκπαιδευτικός αγγλικής γλώσσας
Στέλιος Μαρίνης, μαθηματικός, Μουσικό Σχολείο Πειραιά
Δημήτρης Μαριόλης, δάσκαλος
Γιάννης Mαρούτας, δάσκαλος - πρόεδρος Συλλόγου Εκπ/κών ΠΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Δώρα Μαστραπά, πρόεδρος ΕΛΜΕ Β' Αχαΐας
Μπενάκης Μάτσας, καθηγητής νέων ελληνικών, Γαλλία
Ευαγγελία Μαυρικάκη, επίκουρη καθηγήτρια, ΕΚΠΑ
Ζέττα Μελαμπιανάκη, δασκάλα, μέλος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ
Ηλέκτρα Μήτσουρα, θεατρολόγος, πρόεδρος Συλλόγου Π.Ε. «Ο Περικλής»
Ζαρίφης Μιτσιλέγγας, ΔΣ ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Ηλίας Μούρης, μέλος ΔΣ Ε΄ ΕΛΜΕ Αθήνας
Ανδρέας Μπάλλας, γεν. γραμματέας ΕΛΜΕ Λέσβου
Γιώργος Μανιάτης, πανεπιστημιακός ΕΚΠΑ
Γιάννης Μπαζώρας, αντιπρόεδρος συλλόγου Π.Ε. Αγρινίου-Θέρμου
Κώστας Μπασιούκας, συνταξιούχος πανεπιστημιακός
Νίκος Μπελαβίλας, ΕΜΠ
Ινές Μπενάκη, εκπαιδευτικός ιδιωτικής εκπαίδευσης
Γωγώ Μπεναρδή, συνταξιούχος εκπαιδευτικός β/θμιας
Αλέξης Μπένος, πανεπιστημιακός ΑΠΘ
Δήμητρα Μπερμπατιώτη, δασκάλα
Εύη Μπιχρικοπούλου, εκπαιδευτικός Π.Ε.
Ιωάννα Μπουρδάκου, ιδιωτική εκπαιδευτικός
Παναγιώτης Μπούρδαλας, φυσικός, πτ. θεολόγος, αναπλ. αιρετό μέλος ΑΠΥΣΔΕ Δυτ. Ελλάδας
Γεωργία Μπουρδομπούρ, δασκάλα
Σοφία Μπουτμπάρα, φιλόλογος
Ευάγγελος Νικολαΐδης, επίκουρος καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Βάσω Νικολάου, δασκάλα
Δέσποινα Νικολάου, εκπαιδευτικός Β/μιας Εκπ/σης
Λάμπρος Νικολάρας, δάσκαλος
Ανδρέας Νοταράς, κοινωνικός ανθρωπολόγος Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πέτρος Νταλιάνης, δάσκαλος
Αναστασία Ντεμίρη, δασκάλα
Γιώργος Οικονομάκης, επίκουρος καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πάτρας
Δήμητρα Οικονόμου, φυσικός, αντιπρόεδρος Β' ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής
Δήμητρα Παλαπάνη, συνταξιούχος δασκάλα
Ντίνος Παντελίδης, δάσκαλος, μέλος Δ.Σ. ΣΤ Συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσ/νίκης
Χρυσούλα Παπαγεωργίου, φιλόλογος, εκπαιδευτικός ιδιωτικού τομέα
Δημήτρης Παπαγιαννακόπουλος, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Γιάννης Παπαδόπουλος, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Δημήτρης Παπαδόπουλος, προεδρος ΕΛΜΕ ΛΑΡΙΣΑΣ
Χάρης Παπαδόπουλος, Σχολικός Σύμβουλος δημοτικής εκπαίδευσης Αττικής
Φωτεινή Παπαδοπούλου, Γ. Γ Ε ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Λευτέρης Παπαθανάσης, χημικός, γραμματέας ΕΛΜΕ Ιωαννίνων
Κωστής Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικός
Δημήτρης Παπανικολάου, αναπληρωτής καθηγητής νεοελληνικών σπουδών, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Ελένη Παπαποστόλου, δασκάλα
Αγγελική Παπασαραντή,φιλόλογος στο 19 ΓΕΛ Αθήνας
Απόστολος Παπασπύρου, βιολόγος, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
Παναγιώτα Παπαφιλίππου, εκπαιδευτικός Π.Ε.
Μαρία Παραδείση, Πανεπιστημιακός, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Γεράσιμος Περδικομάτης, ΠΕ04, Α ΕΛΜΕ Κυκλάδων
Κρίστη Πετροπούλου, λέκτορας, Τμήμα Γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Βαγγέλης Πισσίας, ομότιμος καθηγητής ΤΕΙ Αθήνας
Τάκης Πολίτης, Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας
Αναστασία Πολίτου, αναπληρώτρια καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Δημήτρης Πολυχρονιάδης, δάσκαλος, μέλος του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.
Ελένη Πορτάλιου, καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Σχολής ΕΜΠ
Αδριανή Προκόπη, δασκάλα
Ντίνα Ρέππα, πρόεδρος συλλόγου εκπ/κών Π.Ε. «Ο Αριστοτέλης»
Αλκης Ρήγος, ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας Παντείου Πανεπιστημίου
Φωτεινή Ρώιμπα, φιλόλογος, γραμματέας Β΄ ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου
Παναγιώτης Σάμιος, Πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε Αιγάλεω
Γιάννης Σαμοϊλης, ΔΣ ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Σπύρος Σβερκούνος, φυσικός, πρόεδρος Α΄ ΕΛΜΕ Κορινθίας
Δημήτρης Β. Σερεμέτης, αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου, Χίος
Νίκος Σερντεδάκις, επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Σεραφείμ Σεφεριάδης, πανεπιστημιακός Παντείου
Ελένη Σεφεριάδου, εκπαιδευτικός Πληροφορικής
Ζωίτσα Σιδέρη, δασκάλα
Λαμπρινή Σκέρλου, δασκάλα
Ειρήνη Σκοπελίτου, δασκάλα
Ηλίας Ν. Σμήλιος, δάσκαλος, μέλος Δ.Σ. της ΔΟΕ
Μεταξία Σουλιώτη, Φιλόλογος, ΕΛΜΕ Ροδόπης
Ιωάννα Σοφιανού, ΔΣ ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής
Μάκης Σπαθής, πανεπιστημιακός ΕΜΠ
Κατερίνα Σπηλιοπούλου, δασκάλα, Γ.Γραμματέας Α΄ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε Αθηνών
Ιωάννα Σπηλιοπούλου, φιλόλογος
Αργύρης Σταματάκης, Καθηγητής Δευτεροβάθμιας εκπάιδευσης ΠΕ20
Γιώργος Σταυρινός, μαθηματικός
Άννα Μάγια Σταυροπούλου, νηπιαγωγός, γ.γ. Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Ο Περικλής»
Ιωάννα Στίνη, εκπαιδευτικός κός Γενικού Λυκείου Πολυγύρου
Στέλλα Συμεωνάκη, άνεργη εκπαιδευτικός
Παναγιώτης Σωτήρης, μέλος ΕΓ ΠΟΣΔΕΠ
Γιώτα Τουλούμη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ
Κώστας Τουρλούπης, μέλος ΔΣ Συλλόγου Εκπαιδευτικών "Μακρυγιάννης"
Πέτρος Τσάπες, αιρετός ΑΠΥΣΔΕ Ηπείρου
Σταυρούλα Τσακανίκα, νηπιαγωγός
Δήμητρα Τσαρούχα, νηπιαγωγός
Κωνσταντίνος Τσιούπης, Μέλος Συλλόγου Π.Ε. Ιωαννίνων
Αγγελική Τσόκογλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Αγγελική Τσιμικλή, δασκάλα
Ανθή Τσαμούρη, αναπληρώτρια, Ημαθία
Αθανάσιος Φατής, μαθηματικός
Γιώργος Φουρτούνης, Επίκουρος καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Γιώργος Φωτίου, γυμναστής
Μαρουλία Χάλαρη, δασκάλα
Νικόλας Χατζούλης, δάσκαλος ειδικής αγωγής
Κατερίνα Χριστάκου, δασκάλα
Γιώργος Χρόνης, αιρετός ΑΠΥΣΠΕ Αττικής, αντιπρόεδρος συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. «Δ. Γληνός»
Στέλιος Χρονόπουλος, λέκτορας, Πανεπιστήμιο Φράιμπουργκ, Γερμανία
Γιώργος Χριστόπουλος, MEd, Εκπρόσωπος Τύπου Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.)
Αλέξανδρος Χρύσης, Πάντειο πανεπιστήμιο
Μιχάλης Ψημίτης, αναπληρωτής καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Μαριάννα Ψύλλα, αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πάντειο Πανεπιστήμιο
Δήλωση Δημήτρη Καλτσώνη, Πάντειο πανεπιστήμιο:
«Τα δικαιώματα των κρατουμένων, όποιοι και αν είναι αυτοί, πρέπει να γίνονται απολύτως σεβαστά, χωρίς διακρίσεις. Το σωφρονιστικό σύστημα μιας πολιτισμένης χώρας πρέπει να παρέχει τη δυνατότητα εκπαίδευσης και βελτίωσης της προσωπικότητας».

Μετά την αρχική δημοσιοποίηση του κειμένου το υπέγραψαν και οι:

Φρόσω Αξενοπούλου, Ταμίας Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης
Ολύμπιος Δαφέρμος, επίτιμος σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου
Βάσω Ζαρκινού, μέλος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Ηλιούπολης
Θανάσης Καραΐσκος, εκπαιδευτικός, Ζάκυνθος
Αντιγόνη Κριπαροπούλου, κοινωνιολόγος, εκπαιδευτικός Μ.Ε.
Πέτρος Μενδώνης, δάσκαλος
Φαίδρα Παπανελοπούλου, επίκουρη καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Αναστασία Τσουκαλά, αναπλ. καθηγήτρια εγκληματολογίας, Πανεπιστήμιο Paris 11
Άννα Χλωρού, μέλος ΕΛΜΕ Λευκάδας

Απεργία Πείνας: Εικοστή έβδομη (Εικοστή) του Ηρακλή Κωστάρη, Δέκατη τέταρτη του Νίκου Ρωμανού, Έβδομη του Γιάννη Μιχαηλίδη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ για τον απεργό πείνας ΗΡΑΚΛΗ ΚΩΣΤΑΡΗ αύριο Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014 στις 3.00 μ.μ. στο Κυλικείο του Νοσοκομείου "Ευαγγελισμός"

Ο Ηρακλής Κωστάρης νοσηλεύεται φρουρούμενος στον Ευαγγελισμό. Βρίσκεται στην 26 μέρα απεργίας πείνας (ξεκίνησε στις 29/10-πλήρης αποχή από φαγητό από 4/11). Η υγεία του παρουσιάζει απότομη επιβάρυνση. Η οικογένεια, οι γιατροί και οι συνήγοροί του καλούν σε έκτακτη συνέντευξη τύπου.


Λαμία

Σύλλογος Διδασκόντων Γυμνασίου και Λυκείου που λειτουργεί στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα

Εμείς, οι εκπαιδευτικοί του Συλλόγου Διδασκόντων του Γυμνασίου και Λυκείου που λειτουργεί εντός του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα, συντάσσουμε αυτήν την επιστολή και την απευθύνουμε στους συναδέλφους μας εκπαιδευτικούς αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Σκοπός μας είναι η ευαισθητοποίηση όλων στο πρόβλημα της φοίτησης στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση των φοιτητών - κρατουμένων. Πιο συγκεκριμένα, τέσσερις μαθητές κρατούμενοι του σχολείου μας το 2014 δίνοντας Πανελλαδικές εξετάσεις μέσα από την φυλακή κατάφεραν να είναι σήμερα φοιτητές σε σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Για δύο, όμως, από αυτούς δεν έχει ακόμα γίνει δυνατό να πάρουν τις ειδικές άδειες που προβλέπονται, προκειμένου να παρακολουθήσουν τα υποχρεωτικά τουλάχιστον μαθήματα της σχολής στην οποία έχουν περάσει.

Ως εκπαιδευτικοί, ανήκουμε σε μια ομάδα ανθρώπων που εκτελεί ένα λειτούργημα. Η σημασία της εκπαίδευσης, είναι τόσο μεγάλη και τόσο σημαντική στο μυαλό όλων μας, που δεν αισθανόμαστε σήμερα την ανάγκη να διατυπώσουμε τις σκέψεις μας για αυτό που όλοι οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν καθημερινά στα σχολεία τους να κάνουν πράξη.

Ως εκπαιδευτικοί των σχολείων της φυλακής, ίσως έχουμε ένα έργο διαφορετικό σε κάποιες παραμέτρους του, αλλά σίγουρα εξίσου σημαντικό. Από πολλούς ανθρώπους ακούμε ότι το έργο αυτό είναι ίσως πιο σημαντικό από αυτό που γίνεται στα σχολεία εκτός φυλακών. Η ουσία όμως του έργου μας δεν είναι διαφορετική και δεν θα έπρεπε άλλωστε να είναι. Αντιμετωπίζουμε τους μαθητές μας χωρίς διακρίσεις, δεν τους αντιμετωπίζουμε σαν ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας, αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά της εκπαίδευσης μέσα σε ένα χώρο κράτησης, θεωρούμε τους μαθητές μας ικανούς να προσπαθήσουν για το μέλλον τους, δε διστάζουμε να απλώσουμε το χέρι σε όποιον αναζητά βοήθεια σε μια προσπάθειά του. Προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση, προσπαθούμε να δώσουμε σε ανθρώπους αξιοπρέπεια, καλλιέργεια και να ανοίξουμε διάπλατα τα παράθυρα του νου σε όλα τα πράγματα που αξίζουν να υπάρχουν.

Όπως συμβαίνει με όλους τους εκπαιδευτικούς, παίρνουμε δύναμη από τις επιτυχίες των μαθητών μας σε κάθε επίπεδο και με κάθε μορφή που αυτές γίνονται, συχνά δε, χαιρόμαστε περισσότερο με μικρές επιτυχίες και επιτεύγματα, που ίσως κανείς στην κοινωνία δεν γνωρίζει. Η επιτυχία όμως κάποιων μαθητών κρατουμένων στις Πανελλαδικές Εξετάσεις και το κατόρθωμά τους να γίνουν φοιτητές μέσα από την φυλακή, είναι κάτι που έχει γίνει γνωστό στην κοινωνία, μέσα από άρθρα εφημερίδων, τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά και το διαδίκτυο. Η Πολιτεία, αναγνωρίζοντας τη σημασία του γεγονότος αυτού, έχει εκφράσει την επιδοκιμασία της και την πρόθεσή της για υποστήριξη τέτοιων προσπαθειών από τα πιο επίσημα χείλη.

Παρόλα αυτά, η σημασία του γεγονότος αυτού στα δικά μας μάτια, δεν είναι η σπουδαιότητα του κατορθώματος σε ατομικό επίπεδο, ούτε η επιτυχία του σχολείου ή του σωφρονιστικού συστήματος. Σημασία έχει για μας ότι οι μαθητές μας μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο, ότι μπορούν να ελπίζουν σε καρπούς των κόπων και των προσπαθειών τους, ότι μπορούν να κοιτάξουν το μέλλον. Αυτό που κάποιοι κατάφεραν, μπορούν και άλλοι να καταφέρουν και τότε η ελευθερία του μυαλού μπορεί να νικήσει τη στέρηση της προσωπικής ελευθερίας μέσα στη φυλακή.

Σήμερα, σε δύο από τους τέσσερις φοιτητές κρατούμενους που ήταν μαθητές μας, δεν έχουν δοθεί οι απαραίτητες εκπαιδευτικές άδειες που προβλέπονται, ώστε αυτοί να μπορέσουν να παρακολουθήσουν, τουλάχιστον, τα υποχρεωτικά μαθήματα της σχολής τους με κίνδυνο να χάσουν το εξάμηνο. Δε θα θέλαμε να αναφερθούμε στην ξεχωριστή νομική υπόθεση του καθενός και δε θα θέλαμε να κρίνουμε τις αποφάσεις που πάρθηκαν, γιατί, άλλωστε, δεν είναι αυτή η δουλειά μας.

Ένας δε, από τους δύο φοιτητές - κρατούμενους ξεκίνησε απεργία πείνας στις 10 Νοεμβρίου 2014 μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού, στις οποίες πλέον κρατείται, αντιδρώντας με τον τρόπο αυτό στην αντιμετώπιση της Πολιτείας, που πρακτικά αρνείται την έγκριση των προβλεπόμενων αδειών, προκειμένου να παρακολουθήσει τη σχολή στην οποία έχει περάσει. Σήμερα η υγεία του βρίσκεται σε κίνδυνο και μέρα με τη μέρα η κατάστασή του χειροτερεύει. Δεν θα θέλαμε να κρίνουμε την απόφασή του αυτή. Θα θέλαμε, όμως, να εκφράσουμε την αγωνία μας για τη σοβαρή επιβάρυνση της υγείας του.

Καλούμε όλους να ενώσουν τις φωνές τους στην προσπάθεια για την υπεράσπιση του δικαιώματος των φοιτητών αυτών στη μόρφωση. Καλούμε όλους να ενώσουν τις φωνές τους, ώστε να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες, όσο δύσκολες και να είναι αυτές, για να γίνει πράξη η υποστήριξη της Πολιτείας, για να λάβει σάρκα και οστά η προστιθέμενη αξία του κατορθώματος των μαθητών αυτών με τη μορφή εκπαιδευτικού μοχλού, για να υπάρξει η ελπίδα.


Λαμία

ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ

21/11/2014

Εξέτασα σήμερα το απόγευμα, μαζί με τον οφθαλμίατρο Διευθυντή ΕΣΥ κ. Νικόλαο Μανιό, στο ιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού τον κρατούμενο Ηρακλή Κωστάρη, 48 ετών, που διάγει την 18η ημέρα απεργίας πείνας (πλήρης αποχή από το φαγητό από την 4η 11ου 2014).

Ο κ. Κωστάρης είναι εμφανώς καταβεβλημένος και εμφανίζει αδυναμία συγκέντρωσης και έντονο αίσθημα κόπωσης στην παραμικρή προσπάθεια. Έχει απωλέσει συνολικά 15 Kg που αντιστοιχούν στο 17.5 % του αρχικού του σωματικού βάρους. Έχει έντονα συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα (συνεχή ναυτία και αίσθημα παλινδρόμησης χολωδών υγρών που τον εμποδίζει να κοιμηθεί, επίμονη δυσκοιλιότητα), καθώς επίσης συχνά αισθάνεται ζάλη και αμαύρωση οράσεως κατά την έγερση στην όρθια θέση. Αναφέρει ξηροφθαλμία και ξηροστομία, παρά το γεγονός ότι προσπαθεί να πίνει πάνω από δύο λίτρα νερό ημερησίως. Στον εργαστηριακό έλεγχο που του έγινε σήμερα διαπιστώνεται σάκχαρο ορού 69 mg/dl (οριακή υπογλυκαιμία), οριακή μείωση των λευκών αιμοσφαιρίων (συνολικός απόλυτος αριθμός 4100 κκχ με αντίστοιχη μείωση πολυμορφοπυρήνων και λεμφοκυττάρων – αιματολογική διαταραχή που παρατηρείται σε απεργούς πείνας και αντιστοιχεί σε επηρεασμένη ανοσία) ενώ στο ηλεκτροκαρδιογράφημα διαταραχές επαναπόλωσης.

Από την αντικειμενική εξέταση διαπιστώθηκε ωχρότητα, εμφανής απώλεια μυϊκού ιστού όπως συνάγεται από τη μέτρηση πάχους δερματικής πτυχής, ταχυκαρδία κατά την έγερση από καθεστηκυία σε ορθία θέση (καθιστός 92 σφύξεις ανά λεπτό, όρθιος 102 σφύξεις ανά λεπτό), επίχριστη γλώσσα, μικρή ομότιμη διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα. Η βυθοσκόπηση που έγινε από τον κ. Μανιό ανέδειξε ήπιες ισχαιμικές αλλοιώσεις βυθού.

Επισημαίνεται ότι ο κ. Κωστάρης έχει αυξημένο δείκτη καρδιαγγειακού κινδύνου λόγω συνυπάρχουσας δυσλιπιδαιμίας και υπερτάσεως, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι έχει δύο φορές στο παρελθόν προβεί σε πολυήμερες απεργίες πείνας. Το γεγονός ότι έχει απωλέσει πολύ πάνω από το 10% του αρχικού του σωματικού βάρους σημαίνει ότι βρίσκεται σε περίοδο αυξημένου κινδύνου για καρδιαγγειακά συμβάματα. Η ξηροφθαλμία και η αδυναμία συγκέντρωσης ενδέχεται να αντιστοιχούν σε ανεπάρκεια πολύτιμων ιχνοστοιχείων (βιταμίνη Α, σύμπλεγμα βιταμινών Β) που έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει την ακεραιότητα του νευρικού του συστήματος. Η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα χρήζει περαιτέρω ελέγχου και, στον βαθμό που δεν προϋπήρχε, θα μπορούσε να σχετίζεται με την παρατεταμένη ασιτία.

Η συνολική κατάσταση του κρατουμένου απεργού πείνας κρίνεται ανησυχητική. Θεωρείται επισφαλής η παραμονή του εκτός νοσοκομείου με ευχέρεια παρακολούθησης από πολλές ιατρικές ειδικότητες (παθολογική, νευρολογική, καρδιολογική, ενδοκρινολογική), δεδομένου ότι όχι μόνον βρίσκεται σε περίοδο όπου μπορεί να εμφανιστούν αιφνίδια συμβάματα, αλλά και ότι εμφανίζει ανησυχητικές ενδείξεις από το καρδιαγγειακό, νευρικό, ενδοκρινικό και γαστρεντερικό σύστημα.

Είναι προφανές ότι η συνέχιση από μέρους του της αποχής από τη σίτιση θα οδηγήσει σε καταστροφικές για την σωματική του ακεραιότητα συνέπειες.

Όλγα Κοσμοπούλου, επιμελήτρια Α ΕΣΥ, Παθολόγος –Λοιμωξιολόγος

Μέλος ΕΓ ΟΕΝΓΕ, μέλος ΔΣ Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά



ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΔΟΥ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ

Να ξαναδούμε την εκμετάλλευση ως το διακριτικό σημαδι της τάξης και αμέσως ο ταξικός αγώνας θα είναι στην πρώτη γραμμή, όπως πρέπει να είναι.

Όσο υπάρχουν τάξεις, τόσο οι από πάνω θα συνεχίζουν να καρπώνονται την υπεραξία της εργασίας μας. Θα δημιουργούν αμύθητα πλούτη για την τάξη τους, με αποτέλεσμα τη φτώχεια, την ανέχεια και την εξαθλίωση για την Τάξη μας. Αυτή είναι η καθημερινότητα που βιώνουμε, αυτό θέλουν και να είναι, στο μέλλον, ο προορισμός μας. Τούτο το μαρτύριο φαίνεται να μην έχει τέλος, μιας και η λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της την τελευταία 25ετία χωρίς σοβαρές αντιστάσεις. Μια κατάσταση που γαλούχησε με την μικροαστική της αφήγηση τους πρωτοκοσμικούς (ανεξαρτήτως τάξης), έκανε κυρίαρχο τον ατομισμό, το lifestyle, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ο καπιταλισμός μετέφερε ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος της βαρβαρότητας στην "αθέατη" αυλή του τρίτου κόσμου, και στις πλάτες του (παμφθηνου) μεταναστευτικού δυναμικού, το οποίο αποτέλεσε το τρόπαιο για αυτόν μετά την πτώση των σοσιαλιστικών δημοκρατιών και την εκεί παλινόρθωση. Μια εποχή στην οποία οι απολογητές του καπιταλισμού ανέμισαν το λάβαρο του "τέλους της ιστορίας", στεκόμενοι αλαζονικά στα πόδια των αφεντικών τους, τα οποία πανηγύριζαν και προσπαθούσαν να κάνουν πιστευτή την (προσωρινή) τους νίκη.

Όμως η Ιστορία και η κινητήρια δύναμή της, η πάλη των τάξεων, δεν τους έκανε το χατήρι, η αιώνια ταξική ειρήνη έμεινε όνειρο απατηλό. Με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που όμοιό της δεν έχει ξαναζήσει ο καπιταλισμός, ακολούθησε ένα πλήθος κινητοποιήσεων στον ελλαδικό χώρο, μια σειρά εξεγέρσεων και ανατροπής καθεστώτων σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Ο συνδυασμός των κινητοποιήσεων, καθώς και η ερήμωση που δημιουργεί η οικονομική κρίση, (αν και δεν υπήρξε δυστυχώς η ανατροπή που θα οδηγούσε σε έναν άλλον κόσμο) δημιούργησαν τριγμούς τέτοιους στη λειτουργία του συστήματος με φυσικό επακόλουθο την εμφάνιση σε κοινή θέα των σάπιων θεμελίων του υποτιθέμενου "τελειότερου συστήματος".

Σύγχρονη οικονομική λεηλασία στην Έλλάδα και τα αποτελέσματά της

Ζούμε σε μια χώρα με 1.5 εκ. άνεργους και άλλους τόσους να επιβιώνουν στα προγράμματα του ΟΑΕΔ. στην ίδια χώρα όπου ο μισός πληθυσμός είναι και βάση των επίσημων στατιστικών κάτω από το όριο της φτώχειας, με αποτέλεσμα άνθρωποι να πεθαίνουν της πείνας και άλλοι να αναγκάζονται (με κάποιο μερίδιο ευθύνης βέβαια) να εγκλωβιστούν για μια σακούλα τρόφιμα στις ουρές της φιλανθρωπίας διαφόρων καλοθελητών (εκκλησία, ΣΚΑΙ, Χ.Α., μπουρζουαζία). Σε αυτός τον τόπο συνάνθρωποί μας έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή επειδή δεν είχαν τη δυνατότητα να ζεσταθούν το χειμώνα λόγω και της τρομακτικής αύξησης του φόρου στο πετρέλαιο, και οι αυτοκτονίες έχουν γίνει πια ένα καθημερινό φαινόμενο. Εκεί η πλειονότητα όσων έχουν την τύχη να εργάζονται το κάνει για μισθούς πείνας των 400 και 600 ευρώ, μαύρα ή απλώς για μερικά μεροκάματα το μήνα ενώ οι συνταξιούχοι λαμβάνουν ελάχιστα, τα οποία όλο και λιγοστεύουν.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά για τις ζωές εκατομμυρίων, έρχονται οι εφορίες, οι οποίες αποτελούν τον νόμιμο εισπρακτικό βραχίονα του κράτους, για να δώσουν τη χαριστική βολή στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.

Διαχρονικά οι εφορίες, πέρα από κύριο όργανο εξασφάλισης πλούτου για τον κρατικό μηχανισμό, αποτελούν αφενός διαχειριστή των ισορροπιών ανάμεσα στις ανώτερες τάξεις και, αφετέρου, εξασφαλίζουν τον περαιτέρω πλουτισμό τους μέσω φοροαπαλλαγών και φοροελαφρύνσεων (με τα πλέον απίθανα επιχειρήματα), αποδεικνύοντας τον στυγνό ταξικό τους χαρακτήρα.

Το κράτος έκτακτης ανάγκης, έχοντας προχωρήσει στην ισοπέδωση μισθών και συνταξεων θεσμοθέτησε τον ΕΝΦΙΑ ο οποίος είναι ένας φόρος που στοχοποιεί τη γη και την ακίνητη περιουσία. Ένας φόρος ο οποίος επιτίθεται στην κυριολεξία στη μικρή και μεσαία ιδιοκτησία (άρα και στην πλειονότητα), αφού και με την μονιμοποίηση του ΦΑΠ, μεγενθύνει 6.5 φορές περισσότερο το φόρο στα ακίνητα σε σχέση με τα προ κρίσεως επίπεδα, με αποτέλεσμα την οικονομική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων. Και για να γίνει αυτό κατανοητό ας σκεφτεί κανείς πως ο προϋπολογισμός των εισπράξεων από αυτούς τους φόρους του Υπουργείου Οικονομικών ισοδυναμεί με αύξηση 800% την τελευταία 4ετία. Ο ΕΝΦΙΑ αδιαφορεί για το αν το αντικείμενο της φορολόγησης αποφέρει εισόδημα στον κάτοχο, ενώ και την αξία αυτού την διογκώνει υπέρμετρα, υπολογίζοντάς την με τις αξίες προ κρίσης.

Η βαρβαρότητα του εν λόγο φόρου σε συνδιασμό με την παρούσα οικονομική συγκυρία θα οδηγήσει μεγάλα κοινωνικά στρώματα σε αδυναμία αποπληρωμής (πόσο μάλλον όταν υπάρχουν και δάνεια στη μέση) με αποτέλεσμα την εκποίηση ή την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, μιας και ταυτόχρονα μεθοδεύεται εντέχνως η άρση της προστασίας για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Και επειδή στην ελλάδα η ιδιοκατοίκηση διατηρείται σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με την υπόλοιπη ευρώπη, όλη αυτή η διαδικασία θα μετατρέψει τον μικροϊδιοκτήτη σε ενοικιαστή-σκλάβο νέας κοπής.

Οι κατασχέσεις που έρχονται, στέλνουν με μαθηματική ακρίβεια τον κόσμο στην "αγκαλιά" των τραπεζών, των real-estate εταιρειών και των επενδυτικών funds τα οποία θα παίρνουν πίσω η θα αγοράζουν τα ακίνητα σε εξευτελιστικές τιμές. Κατόπιν θα προτείνουν ενοικίαση σε 'οποιον προηγούμενο ιδιοκτήτη την αντέχει, καθορίζοντας αυτοί τους όρους, αφού έτσι κ αλλιώς τα κεφάλαια (γι' αυτούς πλέον) αυτά θα μπορούν να αξιοποιηθούν κερδοφόρα στο μέλλον με όποιο τρόπο...

Ήδη μέσα στο 2013, και προ της άρσης προστασίας για την πρώτη κατοικία κατασχέθηκαν 13600 ακίνητα, με μέσο όρο 56 την ημέρα. Στο διάστημα αυτό το κράτος προετοιμαζόμενο να αντιμετωπίσει μια σειρά συγκεντρώσεων (ήδη συμβαίνουν) που σκοπό θα έχουν το μπλοκάρισμα πλειστηριασμών, άρα και τη δημιουργία ενός κινήματος (όπως π.χ. στην Ισπανία), δημιούργησε μια ηλεκτρονική πλατφόρμα ώστε το κάθε κοράκι, αθόρυβα, απρόσωπα και κυρίως ανώδυνα, να αγοράζει κοψοχρονιάς τους κόπους μιας ζωής.

Πρόκειται ασφαλώς για έναν νέο τρόπο δημιουργίας πλούτου για τους κεφαλαιούχους και κάθε ενδιαφερόμενο, ένας νέος δομικός κύκλος πρωταρχικής συσσώρευσης. Μια ανάσα ζωής για το σύστημα, μια μετεξέλιξή του, αφού θα μπορέσει να συντηρήσει τον αδηφάγο οργανισμό, δημιουργώντας την υπεραξία που του χρειάζεται και την αλλαγή παραδείγματος στον τρόπο λειτουργίας για το μέλλον του. Μια μορφή αρπακτικού, γκανκστερικού καπιταλισμού, στην βαλκανική βέβαια εκδοχή του, που θα κάνει τη ζωή κόλαση σε όσους θα βρεθούν στην κατάσταση του νέου δουλοπάροικου.

ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

Ως εκ τούτου μια εφορία και ότι αυτή συμβολίζει και αποτελεί (όπως άλλωστε και κάθε άλλος οικονομικός μηχανισμός και υπηρεσία με νευραλγική θέση στο σύστημα) αποτελεί ετούτους τους καιρούς έναν νόμιμο στόχο για τις μαχητικές δυνάμεις του κινήματος, προσβλέποντας φυσικά και σε μια πιο ευρεία στοχοποίησή τους και συμμετοχή.

Όπως είπαν και κάποιοι αγωνιστές, παλιών, μα τόσο ωραίων εποχών:

Να μετατρέψουμε την (πολλές φορές) διάχυτη συμπάθεια σε οργανωμένη και συνειδητή συνεργασία, να μεταβάλλουμε τα χειροκροτήματα σε στηρίγματα ενός μηχανισμού, ενός οικοδομήματος που θα έχει τη δυνατότητα να ορθώσει το ανάστημά του στο πεδίο του ταξικού πολέμου, να σηκώσει το γάντι και να Αντεπιτεθεί. Γιατί αυτό που αρμόζει είναι η Απελευθέρωση από τα δεσμά του Κεφαλαίου, για το άλμα του ανθρώπου από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της Ελευθερίας.

Να μην περιμένουμε τις αντικειμενικές συνθήκες, αλλά να δημιουργήσουμε τις υποκειμενικές. Να θυμίσουμε ξανά στον καπιταλισμό πως "... το κοινό στην ιστορία είναι ένας καλεσμένος που φθάνει την τελευταία στιγμή, μπαίνοντας από την πόρτα της υπηρεσίας στις μύτες των ποδιών και πίσω από την πλάτη όλων και που στο τέλος θα κάνει τον εκκωφαντικό θόρυβο για τον οποίο προορίζεται, ως η καταπιεσμένη Τάξη που θα ολοκληρώσει το έργο της Απελευθέρωσης στο όνομα γενεών ηττημένων..."

Έτσι λοιπόν στις 13/11 αποφασίσαμε να χτυπήσουμε την ΔΟΥ Γαλατσίου. Αφού προσεγγίσαμε το κτήριο από την οδό αλκυονίς, σπάσαμε το τζάμι του ημιόροφου όπου βρίσκεται το αρχείο της εφορίας (και όχι μια απλή αποθήκη όπως παρουσιάστηκε απο κάποια ΜΜΕ) με σκοπό να το πυρπολήσουμε με μεγάλης ισχύος εμπρηστικό μηχανισμό που είχαμε στην κατοχή μας. Δυστυχως, λόγο εμποδίου που δεν είχαμε προβλέψει στάθηκε αδύνατη η ολοκληρωτική καταστροφη του αρχείου που επιδιώκαμε, με αποτέλεσμα την πυροδότησή του μηχανισμού στον εξωτερικό χώρο της εφορίας. Επιφυλασσόμεθα...

Επίθεση με κάθε μέσο που θεωρείται απαραίτητο στους οικονομικούς μηχανισμούς του καθεστώτος
Οργάνωση και Ανάπτυξη των μαχητικών δομών του κινήματος
Έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων
Αγώνας συνεχής μέχρι τη Νίκη

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ-ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Ομάδα Προλεταριακής Επίθεσης

Υ.Γ.: Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας Η. Κωστάρη και Ν. Ρωμανό που αγωνίζονται για τα αυτονότητα, για ανάσες ζωής από τα κάτεργα της αστικής δημοκρατίας.



Πορεία και παρέμβαση αλληλεγγύης-ενημέρωσης έγινε στις περιοχές Ψυρρή και Γκάζι το Σαββατόβραδο 22 Νοεμβρίου



Μια παράδοξη καπιταλιστική (ερωτική) ιστορία (γιατί έτσι αγαπάει το κράτος)

Πρώτα σε βασανίζουν και φυλακίζουν

για να σε τιμωρήσουν και να παραδειγματίσουν τους νεώτερους τι πρόκειται να συμβεί αν τολμήσουν να ξεφύγουν απ τον “ενάρετο δρόμο”... επιπλέον σου φορτώνουν τσουβάλι κατηγορίες μην τυχόν και δεν καταδικαστείς.

Έπειτα σου προσφέρουν το δικαίωμα να σπουδάσεις

Για να αποδείξουν ότι στο “δημοκρατικό πολιτισμό” που ζούμε ακόμα και οι φυλακισμένοι αντιφρονούντες(!) έχουν δικαίωμα στη μόρφωση. Βεβαίως!

Μετά σου δίνουν βραβείο για την εισαγωγή σου στις σπουδές

Με δύο λόγια μπορεί να σε φυλακίσουμε για χρόνια αλλά τουλάχιστον σου δίνουμε βραβεία για τις προσπάθειες σου.

Και τέλος δεν σου δίνουν τις άδειες που δικαιούσαι για να σπουδάσεις !

Ξεκαθαρίζοντας ότι κανείς που έχει αντιδράσει δεν θα συγχωρεθεί . Καμία που δεν θα συνθηκολογήσει και δεν υπακούσει δεν γίνεται να αθωωθεί. Ξεκαθαρίζοντας ότι όσο φιλάνθρωπο προσωπείο και να αποκτά ανά περιόδους το κράτος , ποτέ δεν θα σταματήσει να εκδικείται αυτούς που αγωνίστηκαν εναντίον του .

Με δύο λόγια όλοι πρέπει να μάθουν και να υπακούσουν:

Καμιά προσπάθεια για αγώνα προς την ελευθερία δεν θα γίνει ανεκτή.

Κανένας και καμία που διεκδικεί το δικαίωμα στη ζωή και όχι απλά στην επιβίωση δεν θα θεωρείται αθώος.

Από την άλλη εμείς, όταν λέμε ότι θέλουμε ένα πανεπιστήμιο για όλους και χωρίς αποκλεισμούς, ζωντανό, ανοιχτό κι ελεύθερο σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας που θέλει να συλλογικοποιηθεί και να δράσει μέσα σε αυτό..

ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΜΕ

Στο δικό μας πανεπιστήμιο χωράνε και οι αντιφρονούντες, η μετανάστρια, ο άνεργος, οι αμόρφωτοι , οι queer, οι καθαρίστριες, οι άστεγοι και γενικότερα όλοι κατατρεγμένοι και οι καταπιεσμένοι.

Δεν χωράνε όμως αποκλεισμοί.

Υπάρχουν όμως κάποιοι που επιδιώκουν αυτούς τους αποκλεισμούς.

Αυτοί σίγουρα δεν θέλουμε να είναι ανάμεσα μας.

Μπάτσοι , φασίστες, security, πρυτάνεις- δικτάτορες, καθηγητές-χωροφύλακες και επιχειρηματίες “της ανάπτυξης”, αυτοί είναι που δεν χωράνε στις σχολές μας.

Έστω για λίγες ανάσες ελευθερίας λοιπόν...

ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στο Ν.ΡΩΜΑΝΟ,στον Η.ΚΩΣΤΑΡΗ και στον Γ.ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ(απεργία σε ένδειξη συμπαράστασης)

σε απεργία πείνας από 10/11, 28/10 και 17/11

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΑΔΕΙΩΝ

23/11

Συντονιστικό κατάληψης σχολής κινηματογράφου