Το πάτωμα και το ταβάνι

Από το πρωί τριγυρίζει στο μυαλό μου μια φράση που είμαι σίγουρος πως δεν είναι δική μου, την έχω διαβάσει κάπου. Όποιος-α μπορεί να βοηθήσει να θυμηθώ την πατρότητα ή την μητρότητα της ευπρόσδεκτος-η.

Είναι κάπως σαν "Το πάτωμα του καθενός είναι το ταβάνι κάποιου άλλου". Στην αγγλική της εκδοχή, γιατί από τα αγγλικά προέρχεται, "Someone's floor is someone else's ceiling"(με επιφύλαξη, αλλά κάπως έτσι πρέπει να είναι). Στο Google δεν την εντόπισα.

Μ΄αρέσουν αυτές οι σύντομες φράσεις που περιέχουν πολλαπλά νοήματα. Κατ΄αρχήν το προφανές: Στον κόσμο των πολυκατοικιών το πάτωμα του καθενός μας είναι πραγματικά το ταβάνι κάποιου άλλου. Και μερικές φορές είναι πολύ κακό αυτό...

Όμως στον κόσμο των κάθετων συνόρων που επιμένουμε να χτίζουμε γύρω μας το πάτωμα μας μπορεί και να είναι το ταβάνι κάποιου άλλου ή το αντίστροφο. Όσο κι αν προσπαθεί ή προσπαθούμε να μην υπάρχει τρόπος να σπάσει αυτό το όριο, να βρίσκεται συνεχώς από κάτω ή από πάνω μας. Γείτονες αλλά μόνο στην ενόχληση.

Και τέλος μία ακόμα εκδοχή έχει να κάνει με το μορφωτικό και το πολιτισμικό μας επίπεδο. Εκεί που υπάρχουν όχι μόνο καταναλωτές αλλά και δημιουργοί γαμώτο, που δεν είναι απλώς κάτω από το μέσο πάτωμα, αλλά στο υπόγειο ρε φίλε...