Η Δημοκρατία Παραείναι Τρυφερή Για Να Την "Παρκάρουμε" Στα Media

Ο Δημήτρης Αρβανίτης ανέβασε στο Sukumus Fabulus Est ένα κείμενο που με έστειλε κανονικά...

Πρόκειται για μια επιστολή-απάντηση του Ιωάννη Δημητράκη προς τον Βύρωνα Πολύδωρα με ημερομηνία 20-11-2006. Υποθέτω πως πρόκειται για ανοιχτή επιστολή, αφού απαντά σε δημόσιες δηλώσεις του Υπουργού. Όπως λέει ο Δημήτρης την βρήκε στο τέλος ενός κόμικς που διανέμεται δωρεάν.

Με χωρίζει μια άβυσσος από τον Γιάννη Δημητράκη. Όπως λέει και ο ίδιος έχει επιλέξει την οδό της βίαιης αντιπαράθεσης με το κράτος. Δεν ενστερνίζομαι την πρακτική του, δεν πιστεύω πως ανοίγει δρόμο για λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε όλοι, πιστεύω πως αναπαραγάγει έναν κύκλο βίας και καταστολής, ουσιαστικά έναν κύκλο θανάτου. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως μπορώ να σφυρίζω αδιάφορα όταν στερείται βασικών του δικαιωμάτων. Κι ακόμα περισσότερο δεν σημαίνει πως έχω το δικαίωμα να αποκρύψω την άποψή του ή να πνίξω την φωνή του. Η Δημοκρατία είναι διάλογος κι ο καθένας πρέπει να μπορεί να καταθέτει τις απόψεις του. Και να αντιπαρατίθεται όποιος διαφωνεί μαζί του με επιχειρήματα, όχι με προκάτ δηλώσεις.

Μία άβυσσος επίσης με χωρίζει από τον Βύρωνα Πολύδωρα. Όπως λέει και ο ίδιος "θα πλακώσει στις μπουνιές" όποιον διαφωνεί. Ο Βύρων Πολύδωρας είναι εκλεγμένος αντιπρόσωπος του λαού και υπουργός. Και με τις δύο αυτές του ιδιότητες έχει ορκιστεί Θεματοφύλακας-Προστάτης της Δημοκρατίας. Κι όλες οι δήλωσεις του δεν μπορεί να είναι άστοχες, ούτε τυχαίες, αφού το μορφωτικό του επίπεδο είναι - εγνωσμένα - ανώτερο από του Ιωάννη Δημητράκη. Άρα πρόκειται για πολιτικές δηλώσεις, που προετοιμάζουν μια "Ερμηνεία της Δημοκρατίας" όπου ο κύκλος της βίας και της καταστολής, δηλαδή ο κύκλος του θανάτου θα είναι κατά έναν τρόπο αυτονόητος, ένα είδος "παρενέργειας" ή "παράπλευρης απώλειας". Το Παράδοξο της Ζαρτινιέρας...

Ανάμεσα σε αυτές τις αβύσσους, η Δημοκρατία προέβλεψε να υπάρχει μια δικλείδα ασφαλείας. Στην σύγκρουση μεταξύ απόψεων, θέσεων και δράσεων των προσώπων η Δημοκρατία σοφά τοποθέτησε τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (και αργότερα Επικοινωνίας). Την Πέμπτη Έξουσία. Που στην Ελλάδα δεν είναι "πουλημένη" αφού έχει τόσες φορές αποκαλύψει, ελέγξει και δρομολογήσει εξελίξεις προς όφελος του πολίτη. Με πυγμή και δημοσιογράφους με συνείδηση που πρέπει να αφήνονται να κάνουν την δουλειά τους, έτσι δεν λέει η ΕΣΗΕΑ;

Πως γίνεται λοιπόν να μαθαίνω χθες όλο το απολογητικό υπόμνημα ενός κατηγορουμένου, πριν καν κατατεθεί στην Ανακρίτρια, αλλά ποτέ να μην έχω δει την ανοιχτή επιστολή-απάντηση του Ιωάννη Δημητράκη απέναντι στον Βύρωνα Πολύδωρα που τον αποκάλεσε δημόσια κοινό εγκληματία;

Πως γίνεται να καλείται πάντοτε στα πάνελ για τα επεισόδια εκπρόσωπος-συνδικαλιστής της Αστυνομίας αλλά σχεδόν ποτέ φοιτητής;

Πως γίνεται να παίρνουν θέση για όλα τα ζητήματα και να διακόπτουν οι "ουδέτεροι συντονιστές" δημοσιογράφοι όποιον τολμά να εκφράζει μια άλλη άποψη, με πρόσχημα τον πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο; Που παρεπιπτόντως είναι πολύτιμος μόνο όταν πληρώνεται - δηλαδή κατά την διάρκεια των διαφημίσεων - εκτός αν πληρώνεται με κάποιο άγνωστο τρόπο και το περιεχόμενο των εκπομπών, σαν "γκρίζα" διαφήμιση ας πούμε.

Η Δημοκρατία παραείναι τρυφερή για να την "παρκάρουμε" στα Media. Άσε που ο μεγαλύτερος κινδυνος είναι να μην καταλάβουμε πότε έγινε "μεταλλαγμένη"...