"Η μαύρη λίστα ήταν μια ατσάλινη πόρτα που έκλεινε ανέκκλητα πάνω στην ζωή σου"
Σελίδα 147
Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΤΑΝ ΓΙΑ ΚΑΡΟΥΖΟ
Μετάφραση Παύλος Μάτεσις
Εκδόσεις Καστανιώτη 1990
Δεν ξέρω αν θα ήταν δίκαιο να λυπηθεί κανείς για τον θάνατο του Ζυλ Ντασσέν. Και φυσικά εξαιρώ από την παραπάνω φράση τους άνθρωπους που βρίσκονταν κοντά του και βιώνουν το κενό που αφήνει στην ζωή τους. Για τους υπόλοιπους όμως, όλους εμάς που δεν τον γνωρίσαμε προσωπικά, ο θάνατός του ίσως θα ήταν καλύτερα να θεωρηθεί ως το τέλος μιας ιδιαίτερα αξιόλογης ζωής. Που περιείχε προσωπικό ανάστημα απέναντι στην λαίλαπα του Μακαρθισμού, πολλή και σημαντική δημιουργία και, τουλάχιστον, μία πασίγνωστη δυνατή ερωτική ιστορία.
Σήμερα παρατήρησα πως αν και το βιβλίο του υπάρχει ακόμη σε κυκλοφορία, το εξώφυλλό του δεν εμφανίζεται πουθενά. Το κατέβασα λοιπόν από το πάνω ράφι της βιβλιοθήκης μου, το φωτογράφισα και το ποστάρω εδώ. Είναι το σενάριο μιας αυτοβιογραφικής ταινίας που δεν γυρίστηκε ποτέ, και ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μπορούσε κιόλας να γυριστεί. Ή αν γράφτηκε υπό μορφήν σεναρίου, γιατί αυτή ήταν η "φόρμα" που ήταν πιο φιλική στον σκηνοθέτη.
Σε κάθε περίπτωση είναι ένα βιβλίο που αξίζει να αποκτήσεις και να διαβάσεις.
Ο Ντασέν, για μένα, και εκτός της στάσης του απέναντι στους Μακαρθιστές -ήταν μέγας μάγκας για δυο ακόμα λόγους:
ReplyDelete1. Κάηκε από τον έρωτά του για μια γυναίκα.
2. Έβαλε όλη του την περιουσία για να γίνει το μουσείο της Ακρόπολης, εκβιάζοντας έτσι ένα ολόκληρο κράτος να πράξει κάτι ανάλογο.
Μεγάλος μάγκας.