Μα πιο πολύ απ' όλα γουστάρω να καρφώνω τους φίλους μου!

Ο Δημήτρης Φύσσας μεθαύριο Κυριακή χαρίζει το νέο του βιβλίο ΟΙ ΑΣΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ, σε όποιον σκάσει στις δώδεκα (προσέχτε, το μεσημέρι!!!) στο φουαγιέ του Κινηματογράφου ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ (Λεωφόρος ΣΥΓΓΡΟΥ, απέναντι από το ΦΙΞ, τρία λεπτά περπάτημα με καύσωνα από τον σταθμό του Μετρό που έχει τα κεφαλαία της παρένθεσης για όνομα). Τον δίνω στεγνά για να μην του φτάσουν τα κομμάτια που θα έχει και να γίνει ρόμπα...


Ο Αλέκος Παπαδόπουλος σε εκδήλωση της ΑΛΕΦ στο ΦΑΕΙΝΟΝ (Καλλιδρομίου & Μαυρομιχάλη, απέναντι από το ΑΤ Εξαρχείων) την ίδια μέρα, αλλά ευτυχώς το βραδάκι (8 μ.μ.) ακούει το διήγημα του "Ο Φλοίσβος των Άστρων" να διαβάζεται από τον Παναγιώτη Κούστα (δηλαδή εμένα, που νοιώθω σαν αγόρι-λάστιχο τις τελευταίες μέρες). Η εκδήλωση είχε προγραμματιστεί πριν την κυκλοφορία του βιβλίου του Αλέκου (που έχει τον τίτλο ΛΑΘΟΣ ΟΔΗΓΙΕΣ, είναι ένα γαμάτο ανάγνωσμα και περιλαμβάνει και το εξαιρετικό διήγημα που θα διαβαστεί) αλλά πέσανε κάτι αναβολές κι έτσι τώρα που γίνεται αποκτά νέο (πανηγυρικό) χαρακτήρα. Τον δίνω κι αυτόν στεγνά, και μαζί του δίνω κι εμένα(γιατί δεν έχω κάνει όσες πρόβες πρέπει...)

Ωραία αρχή Ιουνίου, δεν βρίσκεις;

Απιθανότητα;

Πόσο απίθανο είναι στατιστικά μέσα σε ένα μήνα να σε "πάρει κούρσα" δυο φορές το ίδιο πλήρωμα του ίδιου ασθενοφόρου;
Μου συνέβη και το καταθέτω για να μην ακούω μαλακίες περί της υπερβολής του Αλμοδοβάρ. Δεν υπάρχει "δεν γίνεται" παιδιά. Όλα συμβαίνουν.
Και παρακαλώ πολύ προσέχετε μέχρι να βγει αυτός ο μήνας (ή ίσως και ο χρόνος, τώρα που καταμετρώ συμβάντα).
Δεν αντέχω άλλες συγκινήσεις...

Υ.Γ. Μόνο για το πρώτο χθεσινό πλήρωμα: Ευχαριστώ, κι άμα τριτώσει να μάθω και τα ονόματά σας ρε μάγκες.
Μόνο για το δεύτερο χθεσινό πλήρωμα: Τα εννοούσε τα "σας ευχαριστώ" και τα "καλά να είσαστε παιδιά". Δεν είναι καθόλου τυπικούρα η γυναίκα, πήρε χαμπάρι το ζόρι που τραβήξατε...

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΤΟΥ ΤΖΩΡΤΖ ΜΠΟΥΣ;

Από το 1951, όταν ο τότε ηγέτης του Ιράν, Μοχάμαντ Μοσσαντέκ, αποφάσισε να εθνικοποιήσει τις πετρελαιοπηγές της χώρας, μέχρι το 1979, όταν η Ιρανική Επανάσταση επέβαλε την ισλαμική δημοκρατία, και από το 1997, όταν οι μεταρρυθμιστές του Χαταμί προσπάθησαν να εκσυγχρονίσουν την ιρανική κοινωνία, μέχρι σήμερα, που ο πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, υπερασπίζεται σθεναρά το δικαίωμα του Ιράν στην ανάπτυξη πυρηνικής ενέργειας, το Ιράν έβρισκε πάντοτε απέναντί του έναν ισχυρό αντίπαλο: τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα παρουσιάζει ένα ντοκιμαντέρ για τον ψυχρό πόλεμο των δύο χωρών και τον ανταγωνισμό τους στην εύφλεκτη Μέση Ανατολή.

Ο φακός της εκπομπής ταξιδεύει στην Τεχεράνη και συναντά τους πρωταγωνιστές της κατάληψης της αμερικανικής πρεσβείας το 1979. Ανάμεσα τους και η Μασουμέ Εμπτεκάρ, που 20 χρόνια αργότερα έγινε η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος του Ιράν. Οι καταληψίες φοιτητές ζήτησαν από την 19χρονη τότε Εμπτεκάρ να αναλάβει για τις πρώτες ημέρες τη μετάφραση και ανακοίνωση στα αγγλικά των μηνυμάτων τους. Η κατάληψη όμως κράτησε περισσότερο από όσο είχαν αρχικά υπολογίσει…

Ο Μοχσέν Μιρνταμαντί, από τους πρωτεργάτες της κατάληψης και του κόμματος των μεταρρυθμιστών, μιλά στην εκπομπή και εξιστορεί την προσπάθεια του Ιράν να ξεπεράσει την απομόνωση στην οποία βρέθηκε από τη δεκαετία του 80 κι έπειτα, καθώς και τον αγώνα της ιρανικής κοινωνίας να γεφυρώσει το χάσμα με τη Δύση και να διεκδικήσει τα δικαιώματά της.

Στην Τεχεράνη σήμερα, τολμηρά νεαρά ζευγάρια κυκλοφορούν χέρι χέρι στο πάρκο, ενώ νέοι ράπερ αψηφούν τις απαγορεύσεις και ηχογραφούν τη μουσική που τους εκφράζει. Η πολιτική του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ όμως δοκιμάζει τη νεολαία που διεκδικεί περισσότερες ελευθερίες.

Παράλληλα, οι εξαγγελίες του για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, καθώς και οι βολές του εναντίον του Ισραήλ, έχουν μετατρέψει το Ιράν σε «αγαπημένο» στόχο των πολιτικών και των μίντια της Αμερικής. Καθώς το τέλος της προεδρίας του Τζωρτζ Μπους πλησιάζει, το κλίμα οξύνεται και ήδη 2 φορές τους τελευταίους μήνες, οι δύο χώρες βρέθηκαν κοντά στην ένοπλη σύρραξη...

Θα υλοποιήσει άραγε ο Τζωρτζ Μπους την απειλή του για επίθεση στο Ιράν μέχρι την αποχώρησή του από το Λευκό Οίκο το Νοέμβριο; Και τι τακτική θα ακολουθήσει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν; Ιρανοί πολιτικοί και Αμερικανοί διπλωμάτες αναλύουν την κατάσταση και εξηγούν πως οι δύο χώρες τελικά παίζουν μια σκληρή παρτίδα πόκερ, με απρόβλεπτες συνέπειες.

--------------------------------------------------------

Πέμπτη, 29 Μαΐου, στις 22:00, στην ΕΤ1

Κλείνει σιγά σιγά κι ο Μάιος...

... και από τώρα αρχίσανε οι ζέστες.

Τιμή στον Douglas Adams!

Today is Towel Day!


Ανάλυση του κοινωνικού αυτού φαινομένου μπορείς να βρεις στα Ελληνικά εδώ. Thanx Araquel!

Οι Αφίσες του Μάη την Τρίτη στο Nosotros

Όχι από την Γιορτή των Λουλουδιών, εντάξει; Και επίσης πολύ μακριά από τις συνήθεις "αρπαχτουλιές" των "επετειακών" λευκωμάτων. Όλες (οι 520) αφίσες του Μάη του '68 κυκλοφόρησαν πρόσφατα σε λεύκωμα-βιβλίο από τις Εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος. Κοτσάρω την πρόσκληση της παρουσίασης:


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΕΛΑΓΟΣ παρουσιάζουν το βιβλίο:

Μάης ’68 – Οι Αφίσες

Τρίτη 27 Μαΐου, 8:30 μ.μ.

στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο NOSOTROS,

Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια.

Θα μιλήσουν οι:

Βένιος Αγγελόπουλος,

Βίκτωρ Αναγνωστόπουλος-Μέλκιαδες,

Περικλής Κοροβέσης

& Κώστας Φέρρης.

Τη συζήτηση για το Μάη του ’68 θα συντονίσει ο Μιχαήλ Πρωτοψάλτης.


Η δουλειά που έχει γίνει για το υλικό και όλο το βιβλίο λέει πολύ. Επίσης αν αναλογιστεί κανείς το περιεχόμενο και την γενικότερη ποιότητά του είναι και σε χαμηλή τιμή...

Μεθαύριο στην Κασσίων η ΑΛΕΦ αναλύει Άρθουρ Κλαρκ (αν και προσωπικά θα προτιμούσα Άρθουρ Ντεντ)

Θέλει πολύ κουράγιο για να στήνεσαι μπροστά στην δορυφορική πιατάρα με λαχούρι παρεό μεταξύ ογδόντα και τάφου... Ας σταματήσω όμως τις κακίες για τον θανόντα, ακόμα και το περίεργο γούστο στο ντύσιμο μπορεί να δικαιώσει ο θάνατος. Ας μεταφέρω - πιστά και με συνέπεια όπως κάθε σωστό μέλος - την πρόσκληση της ΑΛΕΦ. Διάβασε τα μαύρα:

Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του συγγραφέα Άρθουρ Κλαρκ, η ΑΛΕΦ σάς καλεί την Κυριακή 25 Μαΐου 2008 και ώρα 19:30, στην αίθουσα Κασίων (3ης Σεπτεμβρίου 56, 2ος όροφος) σε μια εκδήλωση με σκοπό την Παρουσίαση και Ανάλυση του έργου του Άρθουρ Κλαρκ από τον Βαγγέλη Κρητικό και την Βάσω Χρήστου. (Η είσοδος όπως πάντα ελεύθερη.)
Θα χαρούμε να σας δούμε και να συζητήσουμε όλοι μαζί για τον συγγραφέα που σίγουρα ελάχιστους από εμάς άφησε ανεπηρέαστους.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι. Ο Κλαρκ δεν με τρελαίνει προσωπικά, τον σέβομαι, υποκλίνομαι στο έργο του, αλλά το γράψιμό του το βαριέμαι! Γούστα είναι αυτά, έχω ακούσει για ανθρώπους που δεν πάνε τον Σπίνραντ, αυτό μιλάμε κι αν δεν το πιάνω με τίποτα, αλλά τι να κάνεις; Η ζωή είναι σκληρή, αλλά απείρως προτιμότερη απ' τον θάνατο.

Ωραία βρήκα και μπαρούφα για να το κλείσω...

Ανεβάζω mail του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα

Ανεβάζω το mail που πήρα σήμερα χωρίς δυστυχώς όλες τις φωτογραφίες του και τα λινκ που περιέχει

Αγαπητοί φίλοι του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και της Θεματικής Βραδιάς...


Τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας μας "εκτροχίασαν" λίγο... Παρ'όλα αυτά η δημοσιογραφική ομάδα του ΡΧΣ εξακολουθεί να εργάζεται με συνέπεια, ώστε σύντομα να σας παρουσιάσει τα νέα ντοκιμαντέρ της εκπομπής, που βάσει των δεσμεύσεων της διοίκησης της ΕΡΤ, θα εξακολουθήσει να προβάλλεται ως το τέλος της τηλεοπτικής σεζόν.

Έτσι, ήρθε η ώρα για την προβολή του "ανεπιθύμητου" ντοκιμαντέρ, στο πλαίσιο της "πεπαλαιωμένης" Θεματικής Βραδιάς για την ακρίβεια και τη γενιά των 700...

Αυτήν την Πέμπτη, 22 Μαΐου, στις 22:00, στην ΕΤ1


ΕΠΙΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ 700 ΕΥΡΩ


Ελλάδα. Η χώρα του ήλιου, της θάλασσας, του κρασιού και της καλής παρέας. Η χώρα που καλεί τους νέους από όλο τον κόσμο να ζήσουν το μύθο τους σε αυτήν. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα για τους κατοίκους μιας χώρας όπου ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων, ιδίως νέων, αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ το μήνα, την ίδια στιγμή που οι τιμές βασικών αγαθών είναι από τις ακριβότερες στην Ευρώπη; Πόσο οι Έλληνες απολαμβάνουν τη ζωή και τα αγαθά της πατρίδας τους, όταν εργάζονται περισσότερο από κάθε άλλο ευρωπαϊκό λαό;


Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα κατέγραψε για ένα μήνα τη ζωή πέντε ανθρώπων που προσπαθούν να επιβιώσουν ενάντια στην ακρίβεια και τους χαμηλότατους κατώτατους μισθούς.


Ο Κώστας είναι 29 ετών, απόφοιτος του Πολυτεχνείου, με μεταπτυχιακό δίπλωμα. Προσπάθησε να βρει δουλειά, όμως οι μισθοί που του προτάθηκαν από τεχνικές εταιρείες δεν ξεπερνούσαν τα 700 ευρώ το μήνα, τη στιγμή που τα τρέχοντα έξοδά του είναι σχεδόν διπλάσια. Έτσι αναγκάζεται να κάνει τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Η καθημερινή ζωή του Οδύσσεια ξεκινάει το πρωί από το σπίτι του στην Λούτσα. Αφού διασχίσει όλη την Αττική καταλήγει το απόγευμα στο Φάληρο, όπου εργάζεται σαν σερβιτόρος.


Ο Μανώλης είναι καθηγητής, 43 ετών. Ζει στα Χανιά με τη γυναίκα και τα 2 μικρά παιδιά του, 6 και 3 ετών. Παρότι έχει πετύχει τρεις φορές στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ ακόμη δεν έχει διοριστεί και αναγκάζεται να εργάζεται ως ωρομίσθιος καθηγητής, με 340 ευρώ το μήνα, τα οποία και πληρώνεται με καθυστέρηση πολλών μηνών. Τα οικονομικά της οικογένειας βασίζονται στο μισθό της γυναίκας του, στον υπερδανεισμό, τις πιστωτικές κάρτες και ένα αυστηρότατο προϋπολογισμό. Ένα έκτακτο έξοδο -οι οδοντιατρικές δαπάνες της συζύγου του- ανατινάζουν τον προϋπολογισμό στον αέρα.


Η Τζίνα είναι 32 ετών, πτυχιούχος ιταλικής γλωσσολογίας και μιλά 4 ξένες γλώσσες. Αν και είχε μια καλή δουλειά στην Ιταλία, αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα το 2004, μέσα στην ευφορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα τελευταία 2 χρόνια εργάζεται ως γραμματέας με μισθό 770 ευρώ, με τα οποία πρέπει να ζήσει η ίδια και η 5χρονη κόρη της.


Η Αφροδίτη είναι 27 ετών, απόφοιτος του τμήματος δημοσιογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο. Ζει μόνη της στην Αθήνα προσπαθώντας να τελειώσει το διδακτορικό που ξεκίνησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα με τις σπουδές της, εργάζεται με καθεστώς μερικής απασχόλησης, για να τα βγάλει πέρα στην ακριβή Αθήνα. Όμως τα χρήματά της συχνά τελειώνουν πριν τα μέσα του μήνα...


Ο Ιορδάνης, είναι 31 ετών, με σπουδές στο μάρκετινγκ. Έκανε εφτά μήνες να βρει δουλειά και τελικά προσελήφθη ως πωλητής σε εταιρία πληροφορικής, με μισθό… 680 ευρώ. Δεν άντεξε να μένει με τους γονείς του και να συντηρείται από αυτούς και αποφάσισε να μεταναστεύσει. Ο πρώτος του μισθός στην Ολλανδία ήταν 1700 ευρώ. Ο φακός της εκπομπής τον παρακολουθεί να πληρώνει 1,5 ευρώ για τον καφέ του, στην κεντρική πλατεία του Άμστερνταμ.


Στο πλαίσιο της εκπομπής θα προβληθεί βίντεο με έναν ακόμη νέο που παρακολούθησε η ομάδα του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα: Ο Δημήτρης, 28 ετών, στράφηκε στην ομάδα του γνωστού, πλέον, blog g700.blogspot.com για να ενημερωθεί ια τα δικαιώματά του και τις κινήσεις που θα έπρεπε να ακολουθήσει για να διεκδικήσει τα δεδουλευμένα του από την εταιρεία στην οποία εργαζόταν. Με τη συμβολή των μελών του G700, η υπόθεση μεταφέρθηκε τους τελευταίους μήνες στις αίθουσες των δικαστηρίων...


Στο στούντιο της εκπομπής θα βρίσκονται και μέλη από την ομάδα G700 για να συζητήσουν ζωντανά με τον Στέλιο Κούλογλου, όλα τα επίμαχα ζητήματα.


Ακόμη στο κλείσιμο της Θεματικής Βραδιάς, θα μεταδοθεί το ντοκιμαντέρ:

Made in China (Hikari Productions, 52ʼ, Jean-Yves Cauchard)

Πέμπτη, 22 Μαΐου, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ΕΤ1


Η οικογένεια Φαν είναι μια συνηθισμένη αγροτική οικογένεια της Κίνας που έρχεται αντιμέτωπη με μια κρίση χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της χώρας και αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της στο χωριό προκειμένου να επιβιώσει. Μετακομίζουν στην βιομηχανική πόλη Cixi, για να εργαστούν σε μια βιομηχανία. Θα δουλεύουν πλέον 7 μέρες την εβδομάδα για 12 ώρες τη μέρα για να κερδίζουν απλά ένα μισθό δυστυχίας. Παρόλα αυτά, τα χρήματα είναι αρκετά για να επιστρέψουν τα χρέη τους και κυρίως να βοηθήσουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν.

Το ντοκιμαντέρ «Made in China» καταγράφει το πεπρωμένο όλων αυτών των ανθρώπων. Από την στιγμή της φυγής τους από την ύπαιθρο μέχρι και την στιγμή της επανένωσής τους με τις οικογένειές τους – πολύ αργότερα – ο Jean-Yves Cauchard κινηματογραφεί τη ζωή τους στην ύπαιθρο, στο σχολείο, στο εργοστάσιο… Ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ που μας κάνει μάρτυρες των επιπτώσεων του «οικονομικού θαύματος» στην Κίνα.

Αυτήν την Πέμπτη, στις 22:00, στην ΕΤ1.

Για όλες τις τελευταίες εξελίξεις, μπορείτε να ενημερώνεστε διαβάζοντάς τις ανακοινώσεις στην ιστοσελίδα της εκπομπής:


Το ΡΧΣ ενημερώνει τους τηλεθεατές του ότι θα συμμετάσχει στο "Global Beat Festival". Ένα διαφορετικό φεστιβάλ που για δύο μήνες θα ταξιδέψει σε 8 πόλεις της Ελλάδας παρουσιάζοντας συναυλίες, χορευτικές παραστάσεις, εργαστήρια, παιδικό πρόγραμμα... Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, θα παρουσιάζονται καθημερινά ντοκιμαντέρ του ΡΧΣ.
Για πληρέστερη ενημέρωση σχετικά με το Φεστιβάλ, πατήστε εδώ.

----------------------------------------------------------------

Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα - http://www.rwf.gr/index.php

E-mail: info@rwf.gr

--------------------------------------------------------------------------------
No virus found in this incoming message.
Checked by AVG.
Version: 7.5.524 / Virus Database: 269.24.0/1459 - Release Date: 21/5/2008 5:34 μμ

Το είδες, το διάβασες, κάνε τώρα το κουμάντο σου το βράδυ...

Παρουσίαση με Γκάζια από το Μαγικό Κουτί

Δεν έχω αποκτήσει, ούτε φυσικά διαβάσει ακόμη Τα Παραμύθια της Αγχόνης του Γιάννη Μουστάκα, αλλά είναι στην λίστα μου και θέλω να δω και το βιβλίο από κοντά για να ξέρω αν θα μπινελικώσω το Μαγικό Κουτί για το εξώφυλλό του (όπως το βλέπω στις οθόνες μου φαίνεται επιεικώς άθλιο, αλλά διατηρώ τις επιφυλάξεις μου μέχρι να το πιάσω στα χέρια μου).
Πράγμα που θα συμβεί αρκετά σύντομα, αφού σύμφωνα με το e-mail που πήρα και το ανεβάζω η παρουσίαση του βιβλίου είναι τώρα κοντά (μεθαύριο) και μάλιστα με πολύ καλές προοπτικές (βλέπε γκάζια). Παραθέτω το κείμενο:

Αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες,

Το Μαγικό Κουτί σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου "Τα Παραμύθια της Αγχόνης" του Γιάννη Μουστάκα που θα γίνει στο Mad Club (Περσεφόνης 53, Γκάζι) την Παρασκευή 23 Μαΐου στις 9:30 το βράδυ. Θα δωθεί performance εμπνευσμένη από το περιεχόμενο του βιβλίου και θα ακολουθήσει συναυλία από τους Cinecod, Dear cerotonin, The Schwarzkopfs και πάρτυ μέχρι πρωίας.
Η είσοδος είναι ελεύθερη και το dresscode χαλαρό.

Θα χαρούμε να σας δούμε εκεί,
Οι Εκδότες

Επιστροφή από το 4ο ΦΕΦΕ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΠΕΤΕΥΧΘΗ - ΟΒΕΡ - ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΟΧΙ ΑΚΟΜΗ - ΟΒΕΡ - ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΠΡΟΧΡΟΝΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΟΠΩΣ ΠΕΡΣΙ - ΟΒΕΡ - ΜΕ ΔΙΚΤΥΑΚΗ ΑΠΑΤΗ - ΟΒΕΡ & ΑΟΥΤ.

Προς το παρόν πάρε ένα ορεκτικό:
...Βασιλική Μετά Κθούλου.
(μακράν η πιο επιτυχημένη φράση διηγήματος του Φεστιβάλ από το "πρωτότυπο" του Δημήτρη Βανέλλη)

Αρχίζει σήμερα το 4ο Φεστιβάλ ΕΦ Ερμούπολης

Και να δω αν φέτος θα κρατήσω την υπόσχεσή μου να μεταδίδω τα χαϊλίκια που θα συμβούν εκεί χωρίς μεγάλη καθυστέρηση...

Απόψε από το Μαγικό Κουτί στο ΚΨΜ

Λίγο αργά το ανεβάζω, αλλά από ποτέ καλύτερα (μάλλον, είναι συζητήσιμο αυτό). Εδώ και μέρες Το Μαγικό Κουτί μού έχει στείλει μια πρόσκληση για την εκδήλωση - παρουσίαση του βιβλίου του Ουίλιαμ Μόρις "Το Πηγάδι Στο Τέλος Του Κόσμου". Για το βιβλίο έχω γράψει την γνώμη μου εδώ. Αν θέλετε να ακούσετε κάτι πιο εμπεριστατωμένο από τις δικές μου εντυπώσεις ο Νίκος Βλαντής και η Μαρία Λεκάκη θα μιλήσουν για τον πολυτάλαντο Ουίλιαμ και το έργο του, και φυσικά για το Πηγάδι απόψε το βράδυ στις οχτώ, στο βιβλιοπωλείο-ΚΨΜ (επίτηδες βάζω την παύλα ανάμεσα για να ξυπνήσω μνήμες στους πρώην στρατευμένους), Ζωοδόχου Πήγης 55-57 στα Εξάρχεια. Οχτώ η ώρα είπαμε, εντάξει;

Υ.Γ. (μόνο για Νίκο και Μαρία)
Εύχομαι τα καλύτερα, αλλά δεν θα μπορέσω να έρθω, γαμώτο, φτιάχνω βαλίτσες για την Σύρο... στην επόμενη σας δεσμεύομαι!

4o Φεστιβαλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης

Το φουλ πρόγραμμα με διπλό κλικ.

Είναι Μαλάκες Αυτοί Στην Αγία Παρασκευή;

Έλαβα πριν από λίγο ένα mail και το αναδημοσιεύω αμέσως:

Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα – 12/5/2008


Με επίσημο δελτίο τύπου που εξέδωσε η ΕΡΤ σήμερα, Δευτέρα 12-5, ανακοινώνει τη λήξη της συνεργασίας της με την εκπομπή. Αναλυτικά η ΕΡΤ αναφέρει:

«Έπειτα από συνάντηση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΤ κ. Χρήστου Παναγόπουλου και του Γενικού Διευθυντή Τηλεόρασης, κ. Δημητρίου Γόντικα με τον δημοσιογράφο κ. Στέλιο Κούλογλου, ανακοινώθηκε στον κ. Κούλογλου ότι δεν θα συνεχιστούν στην επόμενη τηλεοπτική σεζόν οι εκπομπές "Θεματική Βραδιά" και "Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα". Η ΕΡΤ ευχαριστεί τον κ. Κούλογλου για τη συνεργασία του.»


Στη συνάντηση ο κ. Παναγόπουλος είπε στον κ. Κούλογλου ότι η συνεργασία με την εκπομπή δε θα συνεχιστεί επειδή απλά… «δεν του αρέσει».

Το παρασκήνιο της ανακοίνωσης αυτής εξηγεί καλύτερα η επιστολή που προηγήθηκε και εστάλη από τον Στέλιο Κούλογλου προς το γενικό διευθυντή της ΕΡΤ:

ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ- ΕΡΤ


Kύριε Γόντικα,

Εδώ και ένα μήνα περίπου μάταια προσπαθώ να εξασφαλίσω μια επιστολή από την ΕΡΤ, ώστε να βγάλω δημοσιογραφική βίζα για την Κίνα. Μόλις χθες με ειδοποιήσατε μέσω του κ. Αναστασόπουλου ότι η διοίκηση δεν θέλει να προβάλω εκπομπή για την Κίνα. Για το ντοκιμαντέρ «Από τον Μάο στους Ολυμπιακούς Αγώνες» έχουν γίνει ήδη όλες οι προετοιμασίες (εισιτήρια, διαμονή και εταιρεία παραγωγής στο Πεκίνο), έχει συλλεχθεί αρχειακό υλικό καθώς έχουν γίνει ήδη συνεντεύξεις, όπως με την βιογράφο του Μάο. Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν «πολιτικοί λόγοι» για την άρνηση σας, θέλω να ελπίζω ότι πρόκειται για παρεξήγηση και σας ζητάω να με διευκολύνετε, γιατί χωρίς δημοσιογραφική βίζα η έρευνα στην Κίνα γίνεται δυσκολότερη.

Εν τω μεταξύ από διάφορες πηγές μέσα στην ΕΡΤ μαθαίνω ότι η εταιρεία δεν θα ανανεώσει την συνεργασία μαζί μου για την ερχόμενη τηλεοπτική χρονιά. Αυτό μου προκαλεί έκπληξη καθώς είναι γενικώς αποδεκτό ότι και οι δύο εκπομπές που παρουσιάζω δεν υστερούν σε ποιότητα των υπόλοιπων του σταθμού. Από οικονομικής πλευράς είναι αποδοτικές λόγω των πολλών διαφημίσεων (έφτασα να έχω φέτος 16 λεπτά διαφημιστικά σποτ μέσα σε μια ώρα), ενώ και από πλευράς θεαματικότητας (5% Μέσος όρος το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και 4.1% η Θεματική Βραδιά, φέτος) ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο της ΕΤ-1.

Ως αιτία για τη διακοπή της συνεργασίας αναφέρεται το περιεχόμενο των εκπομπών μου και ειδικότερα το γεγονός ότι προγραμμάτισα την προβολή της έρευνας για την γενιά των 700 ευρώ και την ακρίβεια, παρότι η διοίκηση μου ζήτησε να την ματαιώσω. Επειδή σε εκπομπές όπως αυτές που παρουσιάζω ο προγραμματισμός (ταξίδια, ντοκιμαντέρ κλπ) ξεκινάει από τον Ιούνιο θα ήθελα να με ενημερώσετε το συντομότερο δυνατόν αν θα συνεχισθεί ή όχι η συνεργασία μας.

9-5-2008
Μετά τιμής,
Στέλιος Κούλογλου.


-----------------------------------------

Η ανακοίνωση του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα στην ιστοσελίδα της εκπομπής.

Για να εκφράσετε την άποψη σας, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του ΡΧΣ: www.rwf.gr
E-mail: info@rwf.gr



Θα βρίσω και μάλιστα άσχημα. Πόσο μαλάκες είσαστε ρε στην Αγία Παρασκευή; Και τελικά τι γίνεται; Ξαναγυρίζουμε στις "παλιές καλές μέρες" της ΥΕΝΕΔ; Μήπως να εγκαθιστούσατε στο Ραδιομέγαρο και καμιά δεκαριά Στρατοδίκες; Τα μόνα λεφτά που ξόδευε το μαγαζάκι αυτό σωστά αφορούσαν τις ενημερωτικές εκπομπές, με ναυαρχίδα την Θεματική Βραδιά και το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα! Τι θα τα αντικαταστήσει την επόμενη σεζόν αλήθεια; Η Λογική της Φραπελιάς; Θα κάνετε πάλι μεταγραφή καμιά τυχάρπαστη να μας ζαλίζει τα αρχίδια;

Και τώρα θα γίνω σχετικά κόσμιος και πάλι.

Αξιότιμοι κύριοι Παναγόπουλε και Γόντικα,

Η ΕΡΤ δεν σας ανήκει, ούτε σας ανήκε ποτέ. Δεν φτιάχτηκε ούτε με λεφτά σας, ούτε με λεφτά κανενός θείου σας από την Αμερική. Φτιάχτηκε, συντηρείται και πληρώνεται κάθε δίμηνο από όλους μας - Έλληνες και Αλλοδαπούς που ζούμε σ' αυτήν την χώρα και πληρώνουμε ΔΕΗ - και εσείς είσαστε υποχρεωμένοι να μας εξασφαλίζετε πρόγραμμα διάφορο των ιδιωτικών και να μας εξηγείτε κάθε φορά πού και γιατί πάνε εκεί που πάνε τα λεφτά μας. Και να μας ρωτάτε εάν εμάς "μας αρέσει" ή όχι κάτι πριν το κόψετε. Έχω άδικο μήπως; Δεν είναι Δημόσιο Αγαθό η Δημόσια Τηλεόραση;

Αν έχετε στοιχειώδη κότσια, βγείτε και ρωτήστε πόσοι από τους θεατές της Δημόσιας Τηλεόρασης, που δεν είναι επαναλαμβάνω τσιφλικάκι σας, θέλουν να συνεχιστούν η Θεματική Βραδιά και το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα. Ακόμα και την AGB να ρωτήσετε, δεν σας παίρνει να τα κόψετε...

Η εποχή της ευθείας γραμμής μεταξύ ΑΣΔΕΝ και Ραδιομεγάρου έχει περάσει ανεπιστρεπτί, η εποχή της ευθείας γραμμής Καστρί-Ραδιομέγαρο κι αυτή. Δεν κλείνετε και την γραμμή με το Μαξίμου; Δεν έφτασε η ώρα να ενηλικιωθείτε; Κάντε το επιτέλους, γιατί έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, αντί να γινόσαστε μαριονέτες του καθενός. Τελειώνετε πια, δεν χρειάζεται πολλά για να κάνετε μια τηλεόραση της προκοπής, αρκεί να μην γαμάτε τα καλά!

Δεν λυπάμαι για την κατάντια σας. Θα φωνάζω ώσπου να την ανατρέψω...

Μετά Τιμής
Παναγιώτης Κούστας

Συγυρίζω...

...και σκέφτομαι μήπως να άλλαζα λιγάκι την επίπλωση εδώ, στο δικτυακό μου σπίτι. Εσύ τι λες; Δεν το βαρέθηκες ακόμα το πορτοκαλί;

Τρεις κι ο Τρίτων, μεθαύριο στις 8:00 μμ

Την Κυριακή που μας έρχεται (δηλαδή μεθαύριο) στο περίπτερο 20 (Jemma Press - Εκδόσεις Τρίτων) της Έκθεσης Βιβλίου (που γίνεται στην Διονυσίου Αεροπαγίτου) οι δυο "παλιοί" (δηλαδή ο Μιχάλης Μανωλιός κι εγώ) υποδέχομαστε (με ΕΣΑτζήδικες τεχνικές) τον τρίτο Έλληνα Συγγραφέα ΕΦ του Τρίτωνα, τον (ταρατατζούμ - ταρατατζούμ - τζουμ - τζούμ) Αλέκο Παπαδόπουλο και το βιβλίο του (που είναι ακόμη ζεστό από το πιεστήριο και φρέσκο σαν κουλουράκι) Λάθος Οδηγίες.


Θα συναντηθούμε στις 8:00 το βράδυ και θα υπογράψουμε (συνεχίζοντας την παράδοση που ξεκινήσαμε πέρσι) οτιδήποτε φέρει το όνομά μας. Ακόμα και επιταγές (υπό την προυπόθεση, ότι τις οπισθογραφούμε και τις κρατάμε για να τις εξαργυρώσουμε). Όπως είναι φανερό η εκδήλωση δεν θα διακρίνεται για την σοβαρότητά της, ούτε απαιτεί ειδικό dress code.





Για τις Λάθος Οδηγίες όπως είναι αναμενόμενο, θα ακολουθήσει αναλυτικό και σχοινοτενές ποστ...

Την ακριβώς αντίθετη οπτική για αυτή την σεμνή εκδήλωση (από την μεριά του "νέου") θα την βρεις εδώ.




UPDATE: Δύο φωτογραφίες από την υπέρλαμπρη πρώτη συνάντηση των ΝΕΣΕΦΑΝΤΡΙ θα βρεις εδώ (κατεβαίνοντας προς το τέλος του κειμένου).

Το Παραμύθι Του Υπνου

Είχα την ευτυχία να πάρω Το Παραμύθι του Ύπνου από τον Παναγιώτη μέσα σ' έναν κόκκινο φάκελο που περιείχε χύμα 177 σελίδες τυπωμένες σε εκτυπωτή φεύγοντας από τα Γιαννιτσά. Και ομολογώ πως διάβασα αυτό το draft μονορούφι όπως και το Καλά Μόνο Να Βρεις νωρίτερα και το Τρεις Μνήμες και Δυο Ζωές ενδιάμεσα. Του μετέφερα την πρώτη μου εντύπωση και δεσμεύτηκα να κάνω αναλυτικές παρατηρήσεις που ποτέ δεν πρόλαβα να στείλω. Του το χρωστάω για το επόμενο βιβλίο του που είμαι βέβαιος πως έχει ήδη ξεκινήσει να το γράφει.
Ναι, ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης μου ταιριάζει. Αν και δεν γράφει επιστημονική φαντασία, αλλά μια σκληρή πεζογραφία της πραγματικότητας, η δύναμη και το βάθος των χαρακτήρων του αλλά και η επιμονή του να μην γυρίζει την πλάτη του στα δύσκολα, τόσο από άποψη φόρμας, όσο και από άποψη ουσίας, τον κάνουν έναν από τους πιο αγαπημένους μου ζώντες Έλληνες πεζογράφους.
Το Παραμύθι του Ύπνου είναι ώρες-ώρες ποιητικό, μερικές φορές σκληρό, στεγνό σαν την ξηρασία που πραγματεύεται και ολόκληρο και πάντοτε ουσιαστικό.
Χωρίς την άδεια του συγγραφέα, παραθέτω εδώ ένα πολύ μικρό απόσπασμα, για να μάθει να μην δίνει τα draft του σε άνθρώπους με μπλογκς:

Ζήτημα εστίασης, έτσι του εξήγησε. Εκεί είναι το θέμα. Ζήτημα εστίασης. Φερειπείν σ' ένα τροχαίο, εδωσε παράδειγμα. Ξεκληρίζεται ολόκληρη οικογένεια. Tέσσερα από τα μέλη της μένουν στον τόπο, αλλά ως εκ θαύματος σώζεται ο βενιαμίν της, το οκτάμηνο βρέφος της. Απ' όλη την είδηση αυτό το "ως εκ θαύματος" είναι που κάνει την διαφορά: αυτό μετριάζει τον πόνο, αυτό πραϋνει το δράμα, αυτό κρατάει την ελπίδα. Τέτοια μικρά θαύματα, συνέχισε, χρειάζεται σήμερα ο κόσμος και αφότου έπαψαν να τα προσφέρουν οι παπάδες, έχει στραφεί στους δημοσιογράφους. Η θεολογία του παρόντος, να ποιο είναι το αληθινό νόημα της δημοσιογραφίας. Γιατί με υλικά όχι τόσο αυτά καθαυτά τα γεγονότα, αλλά τις εστιασμένες λεπτομέρειες που επιλέγει να αναδείξει γεννά μια νέα πίστη.

Κι αν το ορντέβρ σού άνοιξε την όρεξη, μπορείς ν' αγοράσεις το βιβλίο σε όλα τα καλά βιβλιοπωλεία...

Περί της Υποκειμενικότητας του Χρόνου

Από τις έξι το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής μέχρι και χθες το απόγευμα στον υποκειμενικό μου χρόνο έχουν περάσει γύρω στα τρία ημερολογιακά έτη. Κοιμήθηκα ελάχιστα (και άσχημα) απέκτησα (δανεικό) κινητό που το είχα πάντοτε δίπλα μου και τώρα πια δεν το χρειάζομαι (αλλά για καλό και για κακό θα το κρατήσω μέχρι να γυρίσω από την Σύρο) και έχασα την επαφή μου με αρκετά από τα πράγματα που όριζα ως σημαντικά υπο κανονικές συνθήκες.
Βίωσα όμως άλλα, μια Πρόβα Τζενεράλε και μια Επίσημη Πρώτη (οι όροι δεν χρησιμοποιούνται με την θεατρική τους έννοια), μια μεγάλη αγωνία και μια τρομερή ανακούφιση, πολλές μικρές αγωνίες και αντίστοιχες μικρές χαρές, αρκετά διαδικαστικά που έκρυβαν ουσιαστικά και ουσιαστικά που κατέληγαν φρικτά διαδικαστικά.
Κάποιοι υπέστησαν το μόνο μου καταφύγιο, ένα κατάμαυρο χιούμορ - και συγνώμη αν τους γάμησα, δεν μπορώ να το πάρω πίσω κι ούτε θα την έβγαζα χωρίς αυτό.
Επίσης μάλλον δεν θα την έβγαζα αυτές τις μυστήριες υποφωτισμένες νύχτες, χωρίς Τα Γενέθλια του Κόσμου, την συλλογή διηγημάτων της Ούρσουλα Λε Γκεν, που πολύ σοφά μου "έσπρωξε" η καλή μου, σχεδόν με το ζόρι. Όταν αυτό που έχει σημασία είναι η "θεραπευτική" διάσταση της Λογοτεχνίας, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την γριά σοκολατομανή Ούρσουλα... τουλάχιστον για μένα.
Ιδιωτικά έχω να ευχαριστήσω πολλούς. Για τα ελάχιστα, για τα απλώς σημαντικά, ακόμα και για τα πάρα πολύ σπουδαία. Ακόμα κι όσους δεν τα έκαναν για μένα. Η αντανάκλαση των πράξεων τους πάνω μου μετριέται από την πλευρά μου ως "καλή". Και την χρωστάω...
Και ναι, εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχει καλή πλευρά στους ανθρώπους (ή τουλάχιστον στους περισσότερους). Ακόμα και οι λίγες ανοησίες δεν μπορούν πραγματικά να βαρύνουν στην ζυγαριά.
Επιστρέφω. Πολύ γρήγορα σε κάποιους τομείς (σχεδόν υπερηχητικά γρήγορα), βήμα-βήμα σε κάποιους άλλους. Θέλω να κάνω περισσότερα. Γιατί όπως λέει και ο φίλος μου ο Μιχάλης Ένα και Μηδέν.
Και το μόνο που εξακολουθώ να καταλογίζω στον Ζήσιμο που αναχώρησε λίγο πριν το χάραμα της Δευτέρας που μας πέρασε, είναι κάτι που έμαθα από τα αρχαία ηλεκτρονικά παιχνίδια: Όταν κερδίζεις ένα extended play, δεν έχει νόημα να το παίζεις συντηρητικά. Έχει πια νόημα να χαίρεσαι το κάθε δευτερόλεπτο. Αλλωστε ο μόνος χρόνος που αξίζει τελικά είναι ο υποκειμενικός...