Μα γιατί στο Υπουργείο Εργασίας;

Από εδώ και σε αναδημοσίευση:

Κατάληψη τώρα του Υπουργείου Εργασίας στην πλατεία Κοραή – κάλεσμα σε συγκέντρωση σήμερα 28/2, 2μμ,

Ο δίκαιος αγώνας των 300 μεταναστών-εργατών απεργών πείνας είναι και δικός μας αγώνας!

Εδώ και 35 μέρες, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, 300 μετανάστες εργάτες έχουν ξεκινήσει μια σκληρή απεργία πείνας. Διεκδικούν ίσα δικαιώματα με τους ντόπιους συναδέλφους τους και τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και των μεταναστριών που ζουν, εργάζονται και μετακινούνται στη χώρα.

Επιθυμώντας να διαχύσουμε το πνεύμα αυτού του αγώνα στο κέντρο της Αθήνας, καταλαμβάνουμε τις υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας στην πλατεία Κοραή. Πρόκειται για το κτίριο όπου το Δεκέμβριο του 2010 ο αιγύπτιος μετανάστης εργάτης Emand Aziz, δουλεύοντας ανασφάλιστος και μέρα Κυριακή στο Υπουργείο Εργασίας, σε συνθήκες όπου δεν τηρούνταν τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, σκοτώθηκε πέφτοντας από τον 3ο όροφο. Πρόκειται για ένα από τα κρατικά κτίρια τα οποία καθαρίζουν μετανάστες δουλεύοντας για εργολάβους-δουλεμπόρους και στα οποία βασιλεύει ο εργασιακός μεσαίωνας, η αδήλωτη εργασία, η εργοδοτική βαρβαρότητα. Τι έχουν να πουν γι’ αυτό οι εργαζόμενοι στο υπουργείο εργασίας; Τι έχουν να πουν για τον αγώνα των 300 μεταναστών-εργατών που περιλαμβάνει όλους τους μετανάστες και τις μετανάστριες και, ακόμη περισσότερο, όλη την τάξη των εργαζομένων;

Το τελευταίο 24ωρο, είκοσι μετανάστες απεργοί πείνας έχουν μεταφερθεί σε νοσοκομεία της Αθήνας με συμπτώματα βαριάς αφυδάτωσης και νεφρικής ανεπάρκειας και τέσσερις σε νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης με λιποθυμικά επεισόδια. Σε κάποια από τα νοσοκομεία όπου μεταφέρονται, δε γίνονται δεκτοί, ενώ σε άλλα, αστυνομικοί απαιτούν από το νοσηλευτικό προσωπικό τα ονόματά τους.

Οι 300 απεργοί πείνας διακινδυνεύουν τη ζωή τους όχι στη βάση ατομικών και ωφελιμιστικών κινήτρων αλλά για ένα συλλογικό δίκαιο, σε ένα αγώνα που διεκδικεί την αξιοπρέπεια όλης της εργατικής τάξης. Οι μετανάστες οργανώθηκαν μέσα από δημόσιες και οριζόντιες συνελεύσεις στην Κρήτη, θεμελιώνοντας μέσα από συλλογικές διαδικασίες έναν από τους πιο μαζικούς αυτόνομους αγώνες μεταναστών-εργατών στην ελλάδα. Ζήτησαν από την πρώτη στιγμή την αλληλεγγύη και τη γεφύρωση του αγώνα τους με τα προτάγματα όλων των ανθρώπων και των συλλογικοτήτων που αγωνίζονται για ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας. Παραθέτουμε αποσπάσματα από το κείμενο της συνέλευσης των απεργών πείνας, με το οποίο ζητούν την αλληλεγγύη μας:

«Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία… Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε. εμείς και τα παιδιά μας.»

Ο ταξικός λόγος των απεργών συγκρούεται με το σύνολο των αντι-μεταναστευτικών πολιτικών που θέλουν τη ζωή και την εργασία των μεταναστριών και των μεταναστριών παράνομη, υποτιμημένη και πολιτικά απροστάτευτη απέναντι στις δολοφονικές διαθέσεις των αφεντικών και των στρατιωτικών και αστυνομικών θεσμών των εθνικών κρατών.

Το ελληνικό κράτος έχει τα χέρια του βαμμένα με αίμα. Συμμετέχει στις διεθνείς διακρατικές συμμαχίες που είναι υπεύθυνες για τη (δήθεν ανθρωπιστική) στρατιωτική κατοχή σε χώρες από όπου προέρχονται οι μετανάστες. Στα σύνορά του, σε συνεργασία με τις συνοριοφυλακές άλλων χωρών, τη FRONTEX και τους κρατικά ελεγχόμενους δουλεμπόρους, οδηγεί τους μετανάστες και τις μετανάστριες σε ναρκοπέδια, στο βυθό του αιγαίου και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην περιφέρεια της χώρας, όπου επικρατούν απάνθρωπες συνθήκες μαζικού εγκλεισμού, βασανιστηρίων και διαδικασίες βίαιων απελάσεων.

Στα εγκλήματα αυτά, όπως και στην ευρύτερη υποτίμηση της ζωής και της εργασίας των μεταναστών και των μεταναστριών από τα μικρά και τα μεγάλα αφεντικά, συντελούν οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και ένα διακριτό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που κεφαλαιοποιεί εδώ και 30 χρόνια τον πλούτο που παράγει η μεταναστευτική εργατική δύναμη. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες, αν και αόρατοι και απομονωμένοι, βρίσκονται ακριβώς δίπλα μας και αποτελούν έναν τεράστιο παραγωγικό πληθυσμό που ζει, εργάζεται, μετακινείται, επιθυμεί, δημιουργεί οικογένειες, κοινότητες και δίκτυα αλληλεγγύης.

Ο αγώνας των 300 μεταναστών-εργατών αποδεικνύει τη συλλογική ικανότητα μιας αυτόνομης, ταξικής και κοινωνικής δράσης όλων όσων δε θεωρούνται θεσμικά πολίτες από τα κράτη και δείχνει το δρόμο για να συναντηθούν οι αγώνες των μεταναστών με αυτούς των ντόπιων. Και αυτό τρομάζει τα αφεντικά.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ο αγώνας τους χτυπήθηκε από την πρώτη στιγμή από το κράτος και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γι’ αυτό έγινε άρση ασύλου και απαγόρευση μιας πολιτικής διαμαρτυρίας στη Νομική, ενώ τώρα επιχειρείται για πρώτη φορά η ποινική δίωξη σε απεργούς πείνας. Αυτός ο κανιβαλιστικός και ρατσιστικός λόγος δουλεύεται εδώ και χρόνια από τους μηχανισμούς του κράτους, και στην εκκένωση τη Νομικής τον ακούσαμε από το στόμα των διαφόρων υπουργών εσωτερικών, εργασίας και νταβατζήδων του πολίτη, καθώς και των τραμπούκων του τύπου.

Καθώς η απεργία πείνας φτάνει σε ένα επικίνδυνο για την υγεία των μεταναστών-εργατών στάδιο, επιστρατεύεται τώρα το «καθεστώς ανοχής» ως πρόταση στους απεργούς. Το «καθεστώς ανοχής» δεν αποτελεί ανθρωπιστική αλλά μια ασαφή ρύθμιση, καθώς δίνει για έξι μήνες την άδεια να μείνουν οι μετανάστες εδώ με πρόθεση απέλασης, χωρίς τη δυνατότητα να μπορούν να φύγουν από τη χώρα εάν το επιθυμούν. Γι’ αυτό και οι απεργοί απορρίπτουν την πρόταση αυτή.

Οι αγωνιζόμενοι μετανάστες απεργοί πείνας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του κοινωνικού πολέμου. Προτάσσουν τη ζωή τους, ενάντια στη βαρβαρότητα της εξουσίας, την εξαθλίωση και την κουλτούρα θανάτου που προσπαθεί να επιβάλει το κράτος σ’ ολόκληρη την κοινωνία. Αγωνίζονται για τη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Για έναν κόσμο όπου ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία. Γι’ αυτό, καλούμε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας να σταθούν αλληλέγγυα στον αγώνα των 300 απεργών πείνας που γίνεται για λογαριασμό όλων μας. Γιατί η αλληλεγγύη μεταξύ όλων των καταπιεσμένων είναι το όπλο μας. Γιατί η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο συμπαράσταση αλλά και σύγκρουση για μια κοινωνία αυτοδιεύθυνσης, χωρίς σύνορα, χωρίς φράχτες, χωρίς στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωρίς ρατσισμό, χωρίς εκμετάλλευση.

«Δε θα φτηνύνουμε εμείς τη ζωή, που την έχουν κάνει αμελητέα κι αναλώσιμη.

Εμείς θα ακριβύνουμε το θάνατο, τόσο που να ‘ναι αβάσταχτος κι αδιανόητος».

Καλούμε σε στήριξη της κατάληψης από τις 8 το πρωί και σε συγκέντρωση σήμερα, στις 2μμ, στο Υπουργείο Εργασίας στην Πλατεία Κοραή.

Αλληλεγγύη σε όλους τους αγωνιζόμενους μετανάστες και τις μετανάστριες

Κοινοί αγώνες όλων των καταπιεσμένων

Για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας

Αλληλέγγυες & Αλληλέγγυοι

'Ογδοη Ευσεβής Κυριακάτικη Βόλτα

Η σημερινή βόλτα καταλήγει στο κορίτσι με το ευγενές ονοματεπώνυμο...

Ένα έξοχο κείμενο με 35 υπογραφές

Από εδώ και σε αναδημοσίευση.

Η απεργία πείνας των μεταναστών που ξεκίνησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη την Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011 φέρνει στο προσκήνιο τα μεγάλα προβλήματα που βιώνουν οι μετανάστες στη χώρα μας. Πολλοί μετανάστες που κατά καιρούς έχουν εξασφαλίσει τη νόμιμη παρουσία τους στην Ελλάδα, σήμερα, λόγω της οικονομικής κρίσης, βρίσκονται σε αδυναμία να καλύψουν τις προϋποθέσεις για την άδεια παραμονής τους και ειδικότερα την εξασφάλιση των απαραίτητων ενσήμων που ο σχετικός νόμος προβλέπει. Επιπλέον, αρκετοί είναι εκείνοι που πριν πολλά χρόνια έχουν υποβάλλει αιτήματα για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου, δίχως όμως η Πολιτεία να προχωρά στην εξέταση των αιτήσεών τους, με αποτέλεσμα να παραμένουν εγκλωβισμένοι στην ελληνική επικράτεια. Τέλος, πολλοί είναι οι μετανάστες που έχουν εισέλθει στην Ελλάδα, λόγω των πολέμων και των οικονομικών συνθηκών που η νεο-αποικιοκρατική Δύση έχει επιφυλάξει και επιβάλλει στις χώρες τους. Αυτή η κατηγορία ανθρώπων βρίσκεται αφημένη στο έλεος των κάθε λογής κυκλωμάτων στυγνής εκμετάλλευσης, αλλά και ανυπεράσπιστη μπροστά σε φαινόμενα έντονης κρατικής καταστολής και ανεξέλεγκτης δράσης ποικίλλων φασιστικών συμμοριών.

Μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα, που δεν τιμά μια κοινωνία που θέλει να ονομάζεται δημοκρατική και πολιτισμένη, τριακόσιοι περίπου μετανάστες θέλησαν να κάνουν ορατό το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και να ζητήσουν λύσεις: έλλογες διαδικασίες νομιμοποίησης των μεταναστών και των προσφύγων που να συνάδουν με τις οικουμενικές ανθρωπιστικές αρχές και αξίες. Δεν κατέλαβαν την Νομική Σχολή. Επέλεξαν να εγκατασταθούν σ’ ένα δημόσιο χώρο, στο χώρο που κατά τεκμήριο διακονείται το Δίκαιο και η Δικαιοσύνη, για να γίνουν ορατοί σε μια Πολιτεία που καμώνεται ότι δεν τους βλέπει. Η εγκατάσταση των απεργών πείνας προέκυψε μετά από την απόφαση του Συλλόγου Φοιτητών της Νομικής Σχολής να παραχωρηθεί ο χώρος στους μετανάστες, με το δεδομένο ότι η παρουσία τους στους χώρους της Νομικής δεν παρακωλύει τη λειτουργία της Σχολής, καθώς, στο χώρο που επελέγη, λόγω ανακαίνισης, από το 2009 δεν επιτελείται καμιά εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητα.

Με τα παραπάνω δεδομένα, η ανοίκεια προς το ακαδημαϊκό ήθος απόφαση της Κοσμητείας της Νομικής Σχολής να διακόψει τη λειτουργία της τελευταίας, και μάλιστα με την προσβλητική αιτιολογία «για λόγους υγιεινής» (!), στάθηκε καταλυτική για την πορεία των εξελίξεων. Αφαιρώντας ουσιαστικά, την κρίσιμη εκείνη στιγμή, την πρωτοβουλία των κινήσεων από την ίδια την ακαδημαϊκή κοινότητα, τη μόνη υπεύθυνη για τη διαχείριση και προάσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου, η απόφαση αυτή υποδαύλισε παράλληλα τα ρατσιστικά φοβικά σύνδρομα που συστηματικά καλλιεργούν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Στο σκηνικό που διαμορφώθηκε δεν εκπλήσσει η στάση της υπουργού Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου, η οποία έσπευσε κι εκείνη από την πλευρά της να εκμεταλλευτεί πολιτικά την όλη κατάσταση: μιλώντας υποτιμητικά για «καταυλισμό μεταναστών», επεχείρησε να νομιμοποιήσει, με πρόσχημα το πανεπιστημιακό άσυλο, την επίθεση κατεδάφισης που έχει εξαπολύσει ενάντια στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να επιτεθεί στις αρχές αυτοδιοίκησης του δημόσιου πανεπιστημίου, την κρίσιμη εκείνη ώρα έμοιαζε να δικαιώνεται από την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, όταν ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας κ. Σταυρακάκης και η γραμματέας κ. Μπουρνόβα, δίχως να συγκαλέσουν τη Διοικούσα Επιτροπή, ζητούσαν την εκκένωση της Νομικής από τους απεργούς πείνας. Και τούτο, στο φόντο των πρωθυπουργικών δηλώσεων που, ξεπερνώντας κάθε δημοκρατικό όριο, καταδίκαζαν τους απεργούς πείνας με την κατηγορία της «κατάλυσης του κράτους δικαίου».

Μέσα στο κενό που άφησε η αδυναμία ή η απροθυμία των αρμόδιων πανεπιστημιακών παραγόντων να υπερασπιστούν έγκαιρα και αποφασιστικά τα ίδια τα ακαδημαϊκά δικαιώματα, ενισχύθηκε το εκρηκτικό μείγμα ξενοφοβίας, αντιδημοκρατικών αντανακλαστικών και κοινωνικού αυταρχισμού που κυριάρχησε σε όλη τη διάρκεια αυτής της κρίσης. Το κλίμα αυτό δεν κατόρθωσε, βέβαια, να το αναστρέψει η επιτυχής προσπάθεια, την ύστατη πλέον ώρα, του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Πελεγρίνη, να παρέμβει με γνώμονα, όπως είπε, όχι μόνο τη «νομιμότητα» αλλά και το «δημόσιο συμφέρον». Όμως, στο σκηνικό αυτό, η έννοια του «δημόσιου συμφέροντος» είχε χάσει πια τη σημασία της. Ο δρόμος είχε ανοίξει για την πρωτοφανή στα δημοκρατικά χρονικά εισαγγελική παρέμβαση, σύμφωνα με την οποία σήμερα καλούνται να παρουσιαστούν ενώπιον του Εισαγγελέα ο κ. Πελεγρίνης και πέντε μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα.

Με όλες αυτές τις εξελίξεις, δεν δέχονται μόνο ισχυρό πλήγμα βασικές δημοκρατικές αρχές. Ακόμα μια φορά, συσκοτίσθηκαν τα πραγματικά προβλήματα. Τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας αυτών, τους οποίους, οι συνθήκες της οικονομικής κρίσης και η πολιτική του ελληνικού κράτους, οδήγησαν στην απελπισία. Αλλά αποκρύφθηκε επιμελώς και η ιδιαίτερη φύση του πανεπιστημιακού θεσμού του ασύλου, εκείνο που το καθιστά πραγματικά άσυλο, στις σύγχρονες εκκοσμικευμένες κοινωνίες: πέρα από την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών –τόσο αυτονόητη σε καθεστώς δημοκρατίας, ώστε να μοιάζει μάλλον παράδοξη η θέσπιση ειδικού χώρου για να την προασπίσει!- το πανεπιστημιακό άσυλο συνιστά κοινωνική κατάκτηση που διασφαλίζει την κοινωνική έκφραση και διαμαρτυρία των αδύναμων, κατατρεγμένων ή μειοψηφικών κοινωνικών ομάδων. Ας μας προβληματίσει όλους ότι αυτή η κοινωνική πρακτική της χρήσης του πανεπιστημιακού ασύλου τέθηκε εν αμφιβόλω, μέσα στους κόλπους της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας, στην περίπτωση των απεργών πείνας μεταναστών.

Η απεργία πείνας τριακοσίων ανθρώπων δεν καταλύει δημοκρατικούς θεσμούς, αντίθετα στοχεύει στη διεύρυνση της δημοκρατίας και στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι αιτιάσεις της κυβέρνησης, πολιτικών και δημοσιογράφων περί υποκινούμενων μεταναστών από υστερόβουλες και ιδιοτελείς πολιτικές ομάδες και κόμματα, αποκαλύπτουν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο μια πραγματικά ρατσιστική αντίληψη που υποτιμά τους μετανάστες ως άτομα με αυτονομία σκέψης και πράξης. Αντίθετα, αυτοί είναι που εκμεταλλεύονται την απεργία πείνας των μεταναστών στην Νομική Σχολή για να αποσπάσουν την προσοχή της κοινής γνώμης από την πολιτική του Μνημονίου, αλλά και από την χρόνια εμπλοκή των στελεχών του εγχώριου πολιτικού συστήματος στα βεβαιωμένα σκάνδαλα χρηματισμού και διαφθοράς.

Δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στον αγώνα των μεταναστών απεργών πείνας και καλούμε το ελληνικό κοινοβούλιο να επεξεργαστεί ένα πλαίσιο για τα θέματα της μετανάστευσης με κριτήρια που υπακούουν στο σεβασμό των οικουμενικών ανθρωπίνων και των κοινωνικών δικαιωμάτων.


Το κείμενο υπογράφουν οι Βασίλης Αράπογλου, Μύρων Αχείμαστος, Θεόδωρος Γιοβαζολιάς, Κώστας Γκούνης, Αντώνης Γεωργούλας, Μανώλης Δαφέρμος, Βιβή Δεληκάρη, Θοδωρής Δρίτσας, Γιάννης Ζαϊμάκης, Τηλέμαχος Ιατρίδης, Κωνσταντίνος Καβουλάκος, Στεφανία Καλογεράκη, Γιάννης Κοκκινάκης, Ηλίας Κολοβός, Γιάννης Κουμπουρλής, Αλίκη Λαβράνου, Σπύρος Λαπατσιώρας, Κατερίνα Μάσχα, Βαγγέλης Νικολαΐδης, Θωμάς Νουτσόπουλος, Αλέξανδρος Ξενάκης, Ηλίας Οικονόμου, Μαρίνα Παπαδάκη, Σουζάνα Παπαδοπούλου, Σκεύος Παπαϊωάννου, Ευγενία Πετροπούλου, Νίκος Σερντεδάκις, Γιώργος Σταθάκης, Μανώλης Τζανάκης, Άρης Τσαντηρόπουλος, Γιάννης Τσαούσης, Γιώργος Τσιώλης, Ελένη Φουρναράκη, Κωνσταντίνος Χρήστου, Βασίλης Χριστοφορίδης.

Αύριο...

Όλο και καλύτερα...

...τσουλάει το έργο. Όλο και φτηνότερα γίνονται τα λόγια, όλο και χειρότερες οι πράξεις. Αν αυτό που παίζεται δεν ήταν πραγματικά τραγικό, θα μπορούσες να το δεις σαν σπουδή στην ανθρώπινη φύση.

ΓΣΕΕ πότε θα παίξεις το σήκουελ;

Το κουίζ της ημέρας είναι:

Σε πόσες μέρες θα καλέσει η ΓΣΕΕ (μαζί με την ΑΔΕΔΥ) τα μέλη της να απεργήσουν και πάλι;

Α) Σε 3-5 μέρες.
Β) Σε 10-15 μέρες.
Γ) Σε 15-45 μέρες.
Δ) Σε πάνω από 45 μέρες.

Ο Δήμαρχος των Καλών Προθέσεων και οι Απείθαρχοι Αντιδήμαρχοι

Όλο το έργο εδώ

Αντιγράφω:
Η μία ήταν του δημάρχου Γιώργου Καμίνη, που πρότεινε στους απεργούς πείνας να αναστείλουν την απεργία τους, με στόχο την έναρξη διαλόγου με την Πολιτεία, προτείνοντας παράλληλα την μεσολάβηση του δημάρχου και του δήμου.

Ερμηνεύω (ελπίζω όχι λανθασμένα):
Να αναστείλουν την απεργία τώρα, για να μεσολαβήσει ο Γ.Κ. ώστε να ανοίξει ένας κάποιος διάλογος με την Πολιτεία.
Σαν να λέμε, ο Δήμαρχος (που δεν βρήκε κανένα κτήριο του Δήμου κατάλληλο για να φιλοξενηθούν οι 300) θα ξεκινήσει να στέλνει προσκλήσεις σε διάλογο στα αρμόδια υπουργεία και κάποτε θα του απαντήσουνε και ακόμα αργότερα θα ξεκινήσει ο διάλογος. Με ποιους; Με τους 300 πρώην απεργούς πείνας; Και ως τι θα συμμετέχουν αυτοί; Ως εκπρόσωποι των μεταναστών γενικώς; Δεν νομιμοποιούνται... Ως εκπρόσωποι των "παράνομων" μεταναστών; Ούτε σ΄ αυτό νομιμοποιούνται... Ως άτομα που έλαβαν μια ιστορική απόφαση για τους εαυτούς τους και την χώρα; Μόνο για τιμητική ημερίδα φτάνει αυτό, όχι για διάλογο...Και που αλήθεια θα μένουν μέχρι να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί αυτός ο (πες πως βρήκαμε το πλαίσιο) διάλογος; Πώς θα συντηρούνται μέχρι να καταλήξει κάπου αυτή η μεσολαβητική διαδικασία του Δημάρχου;

Είναι φανερό (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια) ότι η πρόταση είναι μια παπαριά και μισή. Και η καταψήφιση της όπως και οι παραιτήσεις των Αντιδημάρχων μια καλή αρχή...

UPDATE: Απόφαση Συνέλευσης Απεργών

Κάντο κι εσύ, δεν είναι και δύσκολο γαμώτο!

Act now – Hunger Strike 300 -Send Fax & e-mail to greek authorities

As hunger strike of 300 approaches day 30, strikers are in dire need of transnational support! It is time to ACT NOW! Fax, E-Mail and phone the Greek authorities and demand immediate legalisation NOW

Here you find a sample fax/email that you can send to the relevant authorities. Please do note that it is always better if you compose a text on your own. It doesn’t need to be long! If you do so, please post your letter as a comment below, so that we can collect our voices.

e-mails:

dialogue@politicalforum.gr
ypourgos@ypes.gov.gr
info@ypes.gr
papoutsi@otenet.gr
pressoffice@yptp.gr
Louka.katseli@parliament.gr
anna.dalaras@gmail.com
hungerstrike300@gmail.com

fax numbers:

Ministry of Interior, fax: 0030 2103665089,
Ministry of Citizen Protection, fax: 0030 2103387708
Ministry of Labour, fax: 2105249805, 0030 2103213688

== αντικαταστήστε όσα είναι σε πλάγια γραφή με το κατάλληλο ==

Greek:

To:
Greek Embassy/Consulate in [insert the consulate next to you!!]

Ministry of Citizen Protection of the Hellenic Republic
Ministry of Interior, Decentralisation and E-Government of the Hellenic Republic
Ministry of Health of the Hellenic Republic

Hunger strike of 300 migrants in Athens and Thessaloníki: Legalisation Now!

ΧΧ Φεβρουαρίου 2011 [=date]

Κυρίες και κύριοι,

Με αυτή την επιστολή, σας καλούμε να δεχθείτε τα αιτήματα των απεργών πείνας μεταναστών, δηλαδή την χωρίς προϋποθέσεις νομιμοποίηση όλων των μεταναστών στην Ελλάδα, προτού να είναι αργά. Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό το γεγονός ότι η απεργία πείνας προσεγγίζει τις 30 ήμερες και ήδη πολλοί απεργοί πείνας χρήζουν νοσηλείας. Η υγεία και η ίδια τους η ζωή βρίσκεται σε κίνδυνο και είναι ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης να επιλύσει το πρόβλημα άμεσα, νομοθετώντας μια νέα διαδικασία νομιμοποίησης. Στην αντίληψη μας, αυτή αποτελεί τη μοναδική λύση με διάρκεια και βιωσιμότητα απέναντι στις απαράδεκτες συνθήκες που βιώνουν οι πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα, ένα πολιτικό ζήτημα που διάφορες ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν αντιμετωπίσει επιτυχώς.

Ανταποκρινόμενη στο αίτημα των μεταναστών, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να στείλει ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα. Μια νέα διαδικασία νομιμοποίησης θα αποτελέσει το ισχυρότερο μήνυμα προς τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ ότι το ισχύον σύστημα μετάθεσης της ευθύνης στις συνοριακές περιοχές της Ευρώπης δεν μπορεί πια να συνεχιστεί και ότι απαιτείται μια θαρραλέα λύση. Μια νέα διαδικασία νομιμοποίησης θα δώσει επιτέλους τέλος στην πολυετή αβεβαιότητα που βιώνουν οι μετανάστες στην Ελλάδα και θα τους αναγνώριζε δικαιώματά ως κομμάτι της κοινωνίας, δικαιώματα που έχουν κατακτήσει οι ίδιοι με την εργασία τους και τους δεσμούς ζωής που έχουν δημιουργήσει στην ελληνική κοινωνία. Μια διαδικασία νομιμοποίησης θα στείλει επίσης ένα σαφές πολιτικό μήνυμα ότι είναι αναγκαίο να τεθεί το ζήτημα των νέων και των μελλοντικών πολιτών κατά ένα τρόπο δίκαιο και αξιοπρεπή και η ξενοφοβία και ο ρατσισμός να στιγματιστούν ως στάσεις καταδικαστέες που πρέπει να αφεθούν οριστικά στο παρελθόν.

Η ευρωπαϊκή πολιτική σκλήρυνσης των συνόρων και έντασης του αποκλεισμού δεν έχει μέλλον, δημιουργεί μόνο πόνο και τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων.

== replace the words in italics with whats appropriate ==

English

To
Greek Embassy/Consulate in [insert the consulate next to you!!]
Ministry of Citizen Protection of the Hellenic Republic
Ministry of Interior, Decentralisation and E-Government of the Hellenic Republic
Ministry of Health of the Hellenic Republic

Hunger strike of 300 migrants in Athens and Thessaloníki: Legalisation Now!

xx of February 2011

Ladies and Gentlemen,

we are writing to you on the occasion of the hunger strike of 300 migrants which is currently taking place in Athens and Thessaloníki. We have followed the situation of refugees and migrants in Greece. We are not surprised that – again – migrants feel compelled to choose such a strong measure to campaign for their rights: putting their lives at risk. We express our solidarity with their cause.

With this letter, we want to urge you to fulfil the demands of the hunger striking migrants, i.e. the unconditional legalisation of all migrants in Greece, before it is too late. We are acutely aware that the hunger strike is approaching its 30th day, and already, many hunger strikers had to be hospitalised. Their health and indeed their lives are at risk here, and it is the responsibility of the Greek government to resolve the situation immediately by decreeing a legalisation. In our understanding, this constitutes the only permanent and viable solution to the despicable situation of refugees and migrants in Greece, a political issue various Greek governments have struggled with unsuccessfully.

By following the migrants’ demands, the Greek government can send powerful political signals. A legalisation would be the strongest communication to the other EU member states that the current system of delegating responsibility to the fringes of Europe cannot continue and needs a courageous solution. A legalisation would also finally end the years of uncertainty migrants have been facing in Greece and attribute them their rights as part of the society that they have long earned by their labour in the Greek economy and the life they have led in Greece. A legalisation would also send a clear political message that it is necessary to deal with the new and (be)coming citizens in a fair, respectful and dignified way and that xenophobia and racism are damnable attitudes that better belong to the past.

The European answer of bordering and exclusion has no future, it only creates pain and violations of rights.

Έβδομη Ευσεβής Κυριακάτικη Βόλτα

Για κινούμενες εικόνες σε κάθε διάρκεια και για κάθε γούστο, πήγαινε σήμερα εδώ.

Βρες μέσα στα λόγια του ποιο είναι το δικό σου μερίδιο στην ευθύνη

Πάντα τον είχα σε μεγάλη εκτίμηση, αλλά νομίζω ότι στα λόγια του αυτήν την φορά, συνοψίζεται περιεκτικά αυτό που ανήκει (σαν μερίδιο ευθύνης) στον καθένα.

Η (σημερινή) Σώτη κι εγώ...

Το ανέβασα στα σχόλια εκεί, ως όφειλα. Ας βάλω εδώ τα μαύρα και τα πλάγια που ήθελα...

Αγαπητή κυρία Τριανταφύλλου,

Δεν είμαι σίγουρος ότι διαβάζετε τα σχόλια στα άρθρα σας (ελπίζω ότι τον περισσότερο καιρό έχετε καλύτερα πράγματα να κάνετε) αλλά ειλικρινά σήμερα θέσατε ένα πραγματικά ενδιαφέρον ερώτημα με το άρθρο σας.

Ανοιχτή Κοινωνία μέχρι ποιό σημείο;

Η προσωπική μου απάντηση είναι "Μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Και όταν φτάσει εκεί, να συνεχίσει, παρακαλώ, γιατί ακόμα δεν θα είναι αρκετά ανοιχτή".

Για να αιτιολογήσω αυτή την θέση μου, θα πρέπει να πάρω ως αφορμή το κείμενό σας.

Και θα επισημάνω ότι στην εναρκτήρια φράση σας "Το πρώτο μεταναστευτικό κύμα προς την Ελλάδα, παρότι προκάλεσε κραδασμούς –ξάφνιασμα, σπασμωδικές αντιδράσεις, μεμονωμένα επεισόδια ξενοφοβίας– κατέληξε σε σχετική κοινωνική ειρήνη" απουσιάζουν δύο πολύ σημαντικές παράμετροι. Η πρώτη είναι ότι τα "μεμονωμένα επεισόδια ξενοφοβίας" ήταν τόσο μεμονωμένα όσο και τα "μεμονωμένα περιστατικά αναίτιας βίας" από τις αστυνομικές αρχές, δηλαδή κοινός τόπος. Και η δεύτερη είναι ότι η "σχετική κοινωνική ειρήνη" επιτεύχθηκε μόνο αφού άρχισαν να δημιουργούν ερωτικές σχέσεις τα παιδιά της "πρώτης γενιάς των μεταναστών" με τα παιδιά της "τελευταίας γενιάς των αμιγών αυτοχθόνων". Μας πήρε δηλαδή καμιά εικοσαετία κι αυτό δεν έχει να κάνει με την συγγένεια πολιτισμών, που αναφέρετε αμέσως μετά στο κείμενό σας, αλλά με το απλούστατο γεγονός ότι ο Έλλην Άνδρας (αυτό το υπέροχο και μοναδικό είδος αρσενικού που θα έπρεπε κάποτε να γίνει έκθεμα μουσείου και να μας αδειάσει επιτέλους την γωνιά) αντί να κλέβει στα μεροκάματα τους Αλβανούς και να "ξεσκίζει" έφηβες τραφικιάρες Ρωσίδες στα κολόμπαρα αναγκάστηκε να δέχεται στο οικογενειακό του άβατο τον ερωτικό παρτενέρ του παιδιού του (σε κάθε δυνατό συνδυασμό παρτενέρ-παιδιού).

Δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να πιστεύω ότι δεν θα συμβεί το ίδιο με την "δεύτερη", την "τρίτη" ή και την "τελευταία" γενιά μεταναστών, ακόμα κι αν απουσιάζει η "συγγένεια πολιτισμών" (που την θεωρώ μύθο, αφού καμιά πολιτισμική συγγένεια δεν έχω εγώ προσωπικά με τον "συν-ΕΛΛ-ηνά" μου που αγοράζει το βίντεο της Τζούλιας και μερακλώνει κερνώντας σφηνάκια τα ανήλικα στα σκυλάδικα). Όχι από την Μέση Ανατολή και την Ασία, από τον Μπετελγκέζ να έρθουν μετανάστες -και εφόσον η βιολογία το επιτρέπει να αναπαραχθούμε μεταξύ μας- κανένα έθιμο, θρησκεία, δοξασία ή άλλη νοητική μαλακία δεν θα εμποδίσει το DNA να εξερευνήσει και να κατακτήσει τον πιο "εξωτικό" συνδυασμό.

Μέχρι τότε, πρέπει απλώς να κάνουμε υπομονή και να περιμένουμε να κάτσει η μπίλια. Χωρίς φοβίες, χωρίς κολλήματα, και χωρίς να χτίζουμε τοίχους στα κεφάλια μας και μεθοριακά τείχη για να προστατέψουμε τα εντελώς ανύπαρκτα πλέον έθνη.

Όποιος φοβάται πως ο δικός του πολιτισμός θα χαθεί από κάποιο (ακόμα και επιθετικό) μεταναστευτικό ρεύμα, κατά την γνώμη μου έχει πολύ λίγη εμπιστοσύνη στον πολιτισμό του. Κι όποιος πιστεύει πως η κοινωνία του χρειάζεται "όρια ανοίγματος" με μπάτσους να τα φυλάνε και διαφημιστές να τα πουλάνε, στην πραγματικότητα ζει σε μια κοινωνία άχρηστη, μίζερη και κλειστοφοβική.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας

PiKei

Παπανδρέου-Ραγκούση πόσο λιγότεροι θα καταντήσετε;

«Δεν φοβόμαστε να πεθάνουμε»

Κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της Συνέντευξης Τύπου και ενώ μιλούσε ο μετανάστης απεργός πείνας Χασάν. Το λιποθυμικό περιστατικό του απεργού πείνας αντιμετώπισε άμεσα ο γιατρός Θανάσης Καραμπέλης, ο οποίος στη συνέχεια ενημέρωσε τους παρόντες αλληλέγγυους και δημοσιογράφους. Ο Χασάν εκδήλωσε υπογλυκαιμικό σοκ και απώλεια των αισθήσεων, συνοδευόμενη από σπασμούς, αποτέλεσμα της μακροχρόνιας απεργίας πείνας και της έκθεσης του στο κρύο. Το περιστατικό καταδεικνύει την οριακή κατάσταση των απεργών οι οποίοι βρίσκονται σε σκληρή απεργία πείνας επί 25 ημέρες λαμβάνοντας μόνο νερό, ζάχαρη και αλάτι.

Προηγουμένως, ο Χασάν με τρεμάμενη φωνή είχε πει: «Όπως ξέρετε πολύ καλά, σήμερα είμαστε στην 25η ημέρα απεργίας πείνας. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε καμία απάντηση από την κυβέρνηση. Κανένας δεν έχει μιλήσει. Τί περιμένει η κυβέρνηση; Περιμένει να πεθάνουμε; Ας μας αφήσουν λοιπόν να πεθάνουμε ήσυχοι. Ο θάνατος δεν μας φοβίζει, τουλάχιστον έχουμε παλέψει. Έχουμε ήδη 4 άτομα στο νοσοκομείο…»

Ο Θανάσης Καραμπέλης, μέλος της Ομάδας Ιατρικής Υποστήριξης της απεργίας πείνας, ανέφερε ότι στην 25η ημέρα οι απεργοί αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα. Τέσσερα άτομα νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της Αθήνας, ένας με σοβαρή καρδιοπάθεια στον Ευαγγελισμό και τρία άτομα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας με βαριά αφυδάτωση, εκ των οποίων ένας με συμπτώματα γαστρεντερίτιδας, που λαμβάνει αγωγή και αντιβίωση.

Το περιστατικό της λιποθυμίας του απεργού πείνας μετανάστη σήμερα, αποδεικνύει κατά τον κ. Καραμπέλη την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι απεργοί, η οποία τις αμέσως επόμενες ημέρες θα επιδεινωθεί. «Σύντομα η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια σοβαρή ανθρωπιστική καταστροφή. Με επιπολαιότητα αντιμετωπίζει τους απεργούς πείνας νομίζοντας ότι μπορεί να υπεκφεύγει».

Στη συνέχεια, ο Θανασης Καραμπέλης ανέφερε: «Η κυβέρνηση παρότι εμφανίζεται ως «φρουρός της νομιμότητας» επιλέγει την παρανομία. Οι μετανάστες που παρουσιάζονται ως «παράνομοι» διεκδικούν την νομιμότητα». Η απαγόρευση της μαύρης εργασίας που ο αγώνας των μεταναστών έχει θέσει στο προσκήνιο, προβλέπεται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία 52/2009, η οποία πρέπει να ενσωματωθεί στην εθνική νομοθεσία».

Συνέχισε: «Η βόμβα του βομβιστή υπουργού Λοβέρδου θα ήταν αστεία, αν δεν ήταν τραγική. Θα έπρεπε να ντρέπεται. Διασπείρει ψευδείς ειδήσεις, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι κανένας απεργός δεν έχει γρίπη».

Και έκλεισε: «Καλούμε την κυβέρνηση να παρέμβει αμέσως, ικανοποιώντας τα αιτήματα των απεργών πείνας και λαμβάνοντας όλα τα μέτρα για την προστασία τους, διότι επίκειται σοβαρή ανθρωπιστική καταστροφή».

Ο Πέτρος Γιώτης από την Πρωτοβουλία αλληλεγγύης, έκανε αναφορά στην υποκριτική στάση του πρωθυπουργού, ο οποίος ως αρχηγός της αντιπολίτευσης το Νοέμβρη του 2008 στήριζε την απεργία πείνας 15 μεταναστών εργατών στα Χανιά και το αίτημα τους για νομιμοποίηση (δείτε εδώ) . «Ο Υπουργός Εσωτερικών εξακολουθεί να αρνείται να δώσει λύση, ενώ το κύμα συμπαράστασης στην απεργία πείνας έχει γιγαντωθεί: από θεσμικούς φορείς, σωματεία, εκατοντάδες καλλιτέχνές και ανθρώπους της διανόησης, από χιλιάδες αλληλέγγυους ανθρώπους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. «Ο κ. Ραγκούσης οφείλει να παρέμβει άμεσα. Το να οδηγεί τους απεργούς πείνας να ταλαιπωρούνται και να υποφέρουν στα νοσοκομεία ισοδυναμεί με μαζικό βασανιστήριο».

Τέλος, Ο Π. Γιώτης κάλεσε όλους και όλες να συμμετάσχουν στην απογευματινή συγκέντρωση και πορεία στις 6.00 μ.μ. από το Μουσείο στο Υπουργείο Εσωτερικών.

Τελευταίος ο Αμπντούλ Χάτζι, επίσης από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, δήλωσε : «Στέλνουμε μήνυμα στην πρωθυπουργό, ο οποίος έλεγε ότι ήταν καθαριστής στη Σουηδία και έζησε το ρατσισμό. Είναι η ώρα να παρέμβει πριν να είναι αργά. Να μην έχουμε νεκρό»

Αθήνα 18 Φεβρουαρίου 2011, 25η ημέρα απεργίας πείνας

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 Μετανάστες Απεργούς Πείνας

Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.

Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:

-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:

«Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:

«Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:

«Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είστε σίγουρος δε, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.»

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:

«Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Και η αγελάδα απάντησε:

«Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι μια διπλωματίτσα στην κοιλιά μου!

Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι…

Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.

Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο.

Αλλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με ένα πολύ υψηλό πυρετό.

Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες κι έτσι ο
αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα αφού όλοι ξέρουμε πως στον πυρετό δίνουμε κοτόσουπες!

Αλλά η αρρώστεια της γυναίκας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν.

Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο.

Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι !

Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε!

Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος γιατί ήταν πολύ καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.

Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει την αγελάδα του……

Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν’έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη…….

Γιαυτό και σεις, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα-μεγάλο γι αυτόν- και που ίσως εσας δε σας πολυαφορά, θυμηθείτε πως όταν καποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε και μεις σε κίνδυνο!

Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ’ αυτό το πλοίο που το λένε ζωή! Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τ’ αυτιά μας και ας κάνουμε μια προσπάθεια να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλο.

Κλοπιποσταρισμένο από εδώ

Μια σκέψη που έκανα ενώ περπατούσα...

...και είναι αφόρητα οδυνηρή και επιπλέον τρομακτικά απλή:

Έχεις σκεφτεί πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή όλων μας αν ήσουν ελάχιστα πιο γενναιόδωρος ΜΟΝΟ με τους ανθρώπους που αγαπάς;

Γάμα όλους τους υπόλοιπους, δεν με ενδιαφέρει τι θα κάνεις μ' αυτούς. Αναλογίσου μόνο πόσο μίζερος είσαι μ' αυτούς που αγαπάς (ή έτσι τουλάχιστον δηλώνεις). Και πόσα δικά σου σπασμένα τους βάζεις κάθε μέρα να πληρώνουν...

Σήμερα και αύριο

Τετάρτη 16/2
Η Επιτροπή Σωματείων, συνδικαλιστών, εργαζομένων & ανέργων
διοργανώνει:

- Τετάρτη 16/2, 1 μμ. στο χώρο της Υπατίας συνέντευξη τύπου σωματείων,
συνδικαλιστών, εργαζομένων και ανέργων. Θα μιλήσουν εκπρόσωποι από σωματεία
δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
από τις 5 μμ ανθρώπινη αλυσίδα προστασίας και αλληλεγγύης γύρω απο τη βίλα
Υπατία

- Πέμπτη 17/2, 1 μμ παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Εσωτερικών
(Βασ. Σοφίας 15)

Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών αφορά όλους τους εργαζόμενους. Είναι τμήμα
του κοινού αγώνα της εργατικής τάξης για να μην υπάρχει κανένας εργαζόμενος
«παράνομος», κανένας εργαζόμενος χωρίς ασφάλιση, χωρίς δικαιώματα, χωρίς
πρόσβαση σε νοσοκομεία, σχολεία, κοινωνικές υπηρεσίες. Η νίκη των απεργών πείνας

θα είναι νίκη για όλους τους εργαζόμενους, θα είναι ένα βήμα μπρος στον αγώνα
ενάντια στις πολιτικές που βγάζουν τα δικαιώματα όλων μας στην παρανομία.

Το ξύλινο ή το άλλο;

Το ξύλινο και το άλλο. Εσύ πάλι με ποιο είσαι;

Για την Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου

ΜΗΝΥΜΑ-κάλεσμα από την συνέλευση των 250 απεργών μεταναστών προς αλληλέγγυες συλλογικότητες και άτομα


Εμείς οι απεργοί πείνας από την συνέλευσή μας της 22ης μέρας απεργίας, καλούμε σε κινητοποίηση, την Παρασκευή 18-2, το απόγευμα στις 5:00μμ. Θα θέλαμε να γίνει η συγκέντρωση δίπλα μας, στην πλατεία του Μουσείου, και η πορεία να κατευθυνθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών, εκεί που βρίσκονται οι υπεύθυνοι για την εκμετάλλευση που δεχόμαστε τόσα χρόνια, αυτοί που τώρα με την αδιαλλαξία τους θα μας στείλουν σε λίγες μέρες στο θάνατο. Καλούμε κάθε αλληλέγγυο άνθρωπο να ανταποκριθεί στο κάλεσμά μας και κάθε αλληλέγγυα συλλογικότητα να το μεταφέρει με την σειρά της στη δημόσια ζωή. Όλοι και όλες να βαδίσουν και να φωνάξουν ενωμένοι, για την νίκη του αγώνα μας, για την δικαίωση όσων τον πίστεψαν, για να παύσει η εκμετάλλευση και η βαρβαρότητα. Παρόλο που δεν θα βρισκόμαστε ανάμεσά σας, θα είναι όμως το μυαλό και η ψυχή μας δίπλα σας, διότι αυτά ακόμα είναι ακμαία. Την νίκη θα την φέρουν η ενότητα και η πίστη σε αυτήν.

Αθήνα, Πατησίων και Ηπείρου,

15 Φλεβάρη 2011

Ούτε ένα εικοσιτετράωρο μετά...

...από την επίσκεψη του ΚΕΕΛΠΝΟ στην Υπατία, ο υπουργός έβαλε ζήτημα δημόσιας υγείας! Αντιγράφω από εδώ:

Κόντρα για την Υπατία

Παράλληλα, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος χαρακτηρίζει πραγματική βόμβα λοιμώξεων το Μέγαρο Υπατία στο οποίο φιλοξενούνται 250 μετανάστες απεργοί πείνας.

"Στείλαµε την Κυριακή µία οµάδα γιατρών στο κτίριο, όπου φιλοξενούνται οι µετανάστες. Οι άνθρωποι µένουν εκεί χωρίς συνθήκες υγιεινής και κάποιοι µάλιστα είναι πολύ εξασθενηµένοι από την απεργία πείνας. Η κατάσταση αυτή δεν µπορεί να συνεχιστεί υπό τις συνθήκες αυτές", κατέληξε ο υπουργός.

Οι γιατροί που υποστηρίζουν τους μετανάστες διέψευσαν τον υπουργό, λέγοντας ότι κανένας από τους μετανάστες δεν έχει νοσήσει και ζήτησαν παρέμβαση εισαγγελέα για τις δηλώσεις του Ανδρέα Λοβέρδου.


Στο εγχειρίδιο του Γκαίμπελς το επόμενο βήμα είναι οι βιασμοί μωρών και οι ανθρωποθυσίες. Περίμενε μια-δυο μέρες και κάποιος αρμόδιος θα βγει να τα ξεφουρνίσει κι αυτά.

Στο μεταξύ από το επίσημο site του υπουργού ορίστε και το βιογραφικό του. Επίσης αξίζει το Τι πρεσβεύει (που δεν αναδημοσιεύω, πήγαινε να το διαβάσεις εκεί).

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ

Όνομα - Επώνυμο: Ανδρέας Λοβέρδος

Τόπος - Έτος Γέννησης: Πάτρα, 15 Μαϊου 1956

Καταγωγή: Κεφαλονιά (Ληξούρι, Αγία Θέκλη) από πατέρα, Βοιωτία (Θήβα) από μητέρα

Διεύθυνση: Απόλλωνος 6, 10557, Αθήνα

Τηλέφωνο: 210-3314540, 210-3315901
Fax: 210-3314541
e-mail: loverdos@hol.gr

Επάγγελμα

Αναπληρωτής Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στο Πανεπιστήμιο αυτό ήμουν την περίοδο 1984 - 86 Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος, την περίοδο 1987 - 92 Λέκτορας και την περίοδο 1992 - 95 Επίκουρος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου.
Είμαι Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω (με εξειδίκευση σε θέματα Δημοσίου Δικαίου) μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

Συγγραφικό έργο

Α. Έχω δημοσιεύσει τα εξής βιβλία:

* Προσηλυτισμός, Αθήνα 1986, εκδ. Αντ. Σάκκουλα
* Για την τρομοκρατία και το πολιτικό έγκλημα, Αθήνα 1987, εκδ. Interbooks
* Παρεκκλίσεις πολιτικής συμπεριφοράς και Σύνταγμα, Αθήνα 1988, εκδ. Eξάντας
* Κυβέρνηση : συλλογική λειτουργία και πολιτική ευθύνη, Αθήνα 1991, εκδ. Αντ.Σάκκουλα
* Η ποινική ευθύνη των μελών της Κυβέρνησης και των υφυπουργών στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα, Αθήνα 1995, εκδ. Αντ. Σάκκουλα
* Οι Μορφές του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, Αθήνα 2000, εκδ. 'Ινδικτος
* Πολιτική Ιστορία της Ελλάδας [1828-1975], Αθήνα 2000, εκδ. 'Αντ Σάκκουλα
* Η ΝΕΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ με αφορμή την 11η Σεπτεμβρίου, Αθήνα 2002, εκδ. 'Ινδικτος
* Tο Σύνταγμα της Ελλάδας και η αναθεώρησή του, Αθήνα 2006, εκδ. Το Ποντίκι


Β. Έχω δημοσιεύσει 22 άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά.
Αναφέρω ενδεικτικά τα εξής:

* Το ποινικό φαινόμενο στα όρια των Ε.Κ., Νομικό Βήμα 1986
* Για το πολιτικό άσυλο, Νομικό Βήμα 1988
* Για την επικύρωση της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης (συνδημοσίευση με Α. Πασσά), περιοδικό "Θέσεις" 1988
* Η αποζημίωση για τα θύματα τρομοκρατικών ενεργειών, Υπεράσπιση 1993
* Η στάση της επιστήμης του Συνταγματικού Δικαίου απέναντι στη μεταφορά αρμοδιοτήτων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Κυβέρνηση, Χαρμόσυνο Α. Μάνεση, Αθήνα 1994
* Η Δέσμη Ιδεών Μ. Γκάλι για την επίλυση του Κυπριακού Προβλήματος. Αναφορά στη Συνταγματική πτυχή, Λευκωσία 1994
* Η χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων, Κοινοβουλευτική Επιθεώρηση, 1993 και 1995
* Κοινωνικός διάλογος και αναμόρφωση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, Νομικό Βήμα 1997
* Οργανωτικά προβλήματα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, Δελτίο Εργατικής Νομοθεσίας 1997
* Η προστασία του αθλητισμού ως ατομικό και κοινωνικό δικαίωμα, Proceedings 1ου διεθνούς συνεδρίου αθλητικού δικαίου, Αθήνα 1993

Γ. Εισηγήσεις σε Επιστημονικά Συνέδρια

Έχω συμμετάσχει σε περισσότερα από 50 ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες. Ενδεικτικά αναφέρω :

* Γιατρός και ασθενής στο σύστημα Υγείας. Μια δύσκολη σχέση.
* Ημερίδα με θέμα "H πολιτική υγείας στην Ελλάδα" (Ιούνιος 1997) που οργάνωσε η Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και το περιοδικό "Πολιτική Υγείας".
* Η προστασία του αθλητισμού ως ατομικό και κοινωνικό δικαίωμα.
* 1ο Διεθνές Συνέδριο Αθλητικού Δικαίου στο Κέντρο Έρευνας Αθλητικού Δικαίου (Δεκέμβριος 1992)
* Η χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων (1993)
* Η προστασία του ψυχικά ασθενούς ως κοινωνικό δικαίωμα.
* Ημερίδα στο νοσηλευτικό κέντρο ΔΑΦΝΙ (Δεκέμβριος 1987)
* Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, Διεθνές Συνέδριο, (Αθήνα 1993)
* Η παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου από τα Μ.Μ.Ε., (Αθήνα 1995)
* Οι πολυκομματικές κυβερνήσεις, (Βαρσοβία 1997)
* Η αντιμετώπιση της βίας στους αθλητικούς χώρους, (Ρώμη 1997)
* Θέματα μακροπρόθεσμης πολιτικής, (Δουβλίνο 1997)

Λοιπή επαγγελματική εμπειρία

* 1981-82 : Έμμισθο σεμινάριο (stage) στη Διεύθυνση Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Υπηρεσία Μεταναστών Εργαζομένων) της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
* 1993-96 : Νομικός Σύμβουλος στο Επικουρικό Ταμείο Ασφάλισης των Δημοσιογράφων (ΕΔΟΕΑΠ).
* 1994-95 : Εβδομαδιαία εκπομπή στην ΕΤ - 2 με τίτλο "Δύο για την Πολιτεία".
* 1997-98 : Επιστημονικός σύμβουλος Ε.Σ.Α.Κ.Ε (Επαγγελματικό Μπάσκετ).

Συμμετείχα στην προετοιμασία των εξής σχεδίων νόμων

* Πρόεδρος της Επιτροπής για τη σύνταξη του νέου Υπαλληλικού Κώδικα (ήδη νόμος του κράτους)
* Πρόεδρος της Επιτροπής για τη σύνταξη του νέου αθλητικού νόμου (ήδη νόμος του κράτους)
* Πρόεδρος της Επιτροπής για τη σύνταξη του νόμου περί συλλογικών διαπραγματεύσεων στο δημόσιο (ήδη Νόμος του Κράτους).
* Μέλος της Επιτροπής για τη σύνταξη νόμου για τη στρατιωτική θητεία. Διατύπωσα τις διατάξεις για την εναλλακτική θητεία (ήδη νόμος του κράτους).
* Μέλος της Επιτροπής για τη σύνταξη του νέου νόμου για τις δημόσιες επενδύσεις (ήδη νόμος του κράτους).
* Συμμετείχα, ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών, στη σύνταξη του Νόμου "Ι. Καποδίστριας" και του "Συνηγόρου του Πολίτη" (ήδη Νόμοι του Κράτους).

Σπουδές

* 1973 - 1978 : Νομική Σχολή Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
* 1980 - 1982 : Μεταπτυχιακά στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών στις Βρυξέλλες, Βέλγιο
* 1981- 1982 : Έξι μήνες άσκηση στη Διεύθυνση V της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Κοινωνική Ασφάλιση)
* 1983 - 1986 : Διδακτορική Διατριβή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με θέμα :"Τρομοκρατία και πολιτικό έγκλημα. Μελέτη των φαινομένων από την πλευρά του Δικαίου"
* 1990 - 1991 : Εξάμηνη έρευνα στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών και στο London School of Economics για θέματα λειτουργίας της Κυβέρνησης
* 1995 - 1996 : Εξάμηνη έρευνα στο Boston University (ΗΠΑ) για ζητήματα λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος


Στρατιωτική θητεία

1979 - 80 : στην πολεμική Αεροπορία (προστάτης οικογένειας)

Συνδικαλιστική δραστηριότητα

* 1975-76 : αντιπρόεδρος του συλλόγου των φοιτητών της Νομικής Θεσσαλονίκης
* 1981-82 : πρόεδρος των Ελλήνων φοιτητών στο Βέλγιο
* 1993-95 : μέλος του Δ.Σ του συλλόγου του διδακτικού προσωπικού του Παντείου Πανεπιστημίου


Πολιτική δραστηριότητα

* Το 1973 οργανώθηκα στην αντιδικτατορική Ε.Φ.Ε.Ε. (ΑΝΤΙ - Ε.Φ.Ε.Ε) και από τότε συμμετέχω ενεργά στο αριστερό - δημοκρατικό κίνημα και στην πολιτική ζωή.
* Από τις 9 Σεπτεμβρίου 1996 έως τις 9 Δεκεμβρίου 1997 διετέλεσα Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Διοίκησης του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης.Παραιτήθηκα για να είμαι υποψήφιος του ΠΑ.ΣΟ.Κ στις βουλευτικές εκλογές της 9 Απριλίου 2000.
* Στις εκλογές του 2000 ,εκλέχτηκα βουλευτής Β' Αθηνών στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου του κόμματός μου. (86.503 ψήφοι)Από τις 23 Ιανουαρίου 2002 έως τις 7 Μαρτίου 2004 διετέλεσα Υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις και την αναπτυξιακή συνεργασία.
* Στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 εκλέχτηκα δεύτερος βουλευτής στην περιφέρειά μου με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ.
* Στις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2010 εκλέχτηκα και πάλι πρώτος στη Β’ Αθηνων και στις 6 Οκτωβρίου ο Γ. Παπανδρέου με συμπεριέλαβε στην κυβέρνηση του διορίζοντας με Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Κάθε μέρα κάτι καινούριο στην Υπατία!

Από τον φυσικό του χώρο αναδημοσιεύω:

Σήμερα, Κυριακή 13/02, στις 9.00 π.μ, κλιμάκιο του «Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων» του Υπουργείου Υγείας (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ) παρουσιάστηκε στην είσοδο του κτιρίου Υπατία (Πατησίων και Ηπείρου) και δήλωσε στους απεργούς πείνας και σε μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης πως διατίθεται να παράσχει «υπηρεσίες» ιατρικής υποστήριξης και περίθαλψης καθώς και ψυχολογικής βοήθειας και αποφόρτισης στους μετανάστες που το επιθυμούν.

Οι απεργοί πείνας καθώς και μέλη της ομάδας ιατρών που έχει συσταθεί για τον συγκεκριμένο αγώνα ενημέρωσαν το κλιμάκιο πως οι απεργοί βρίσκονται σε καθημερινή παρακολούθηση, πως το ηθικό τους είναι εξαιρετικά υψηλό και πως δεν χρήζουν καμιάς «ψυχολογικής υποστήριξης». Το συνεργείο του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ έφυγε, αλλά επέστρεψε στις 12 το μεσημέρι (προφανώς κατόπιν επιμονής των προϊσταμένων του) και αξίωσε να εισέλθει με το ζόρι στο κτίριο επικαλούμενο -μεταξύ άλλων- λόγους «δημόσιας υγείας», όπως άλλωστε αναγράφονταν και στο σχετικό υπηρεσιακό έγγραφο που επέδειξαν. Έφυγαν και πάλι άπρακτοι μετά από την δεύτερη κατηγορηματική άρνηση των απεργών πείνας.

Ενημερώνουμε τον Υπουργό Υγείας κ. Λοβέρδο ότι αν θέλει να παράσχει την οποιαδήποτε βοήθεια στους απεργούς πείνας ο καταλληλότερος τρόπος δεν είναι να κατασκευάζει σενάρια τρόμου, παρουσιάζοντας τους απεργούς και τον αγώνα τους ως «κίνδυνο για τη δημόσια υγεία», αλλά να ακούσει τα δίκαια αιτήματα τους. Αν ο κ. Λοβέρδος που μέχρι προσφάτως κατηγορούσε τους μετανάστες «χωρίς χαρτιά» ως τους κύριους υπεύθυνους για τα ελλείμματα των Δημοσίων Ταμείων – άραγε υπάρχει μισός άνθρωπος που να πιστεύει κάτι τέτοιο; – άλλαξε γνώμη με την απεργία πείνας 300 μεταναστών ας το αποδείξει με άλλους τρόπους. Σίγουρα, όχι πάντως με τις επισκέψεις του ΚΕΛΠΝΟ και με επιχειρήσεις ψυχιατρικοποίησης του δίκαιου αγώνα τους. Ενός αγώνα που βρίσκεται στην 20η μέρα απεργίας πείνας.

Αθήνα, 13 Φεβρουαρίου 2011

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 απεργούς πείνας

Έκτη Ευσεβής Κυριακάτικη Βόλτα

Ναι, ναι, εκεί...

Στον gerodaskalo και με update η απάντησή του

Αυτό το κείμενο είναι απάντηση στο σχόλιο που άφησε ο gerodaskalos εδώ. Προσπάθησα να το ανεβάσω σαν comment εκεί, αλλά το Blogger λέει πως είναι υπερβολικά μεγάλο για να το δεχτεί. Για να μην το κόψω σε κομμάτια και γίνει κιμάς στο ανέβασμα (γιατί δεν ξέρω ποιο μέρος πρέπει να ανεβάσω πρώτο, δεύτερο και τρίτο) το ανεβάζω όλο μαζί εδώ...

Ένα προς ένα, Δημήτρη:

Το πρώτο τμήμα του κειμένου σου από το "Την στιγμή που γράφω" έως το "ή την ματαίωση εκλογών)" ουσιαστικά "σουμάρει" μια περίοδο που αρχίζει από το σήμερα και φτάνει (με την Λυρική) ως την εξέγερση του Δεκέμβρη. Και επιλέγεις να παραθέσεις και να αθροίσεις εντυπωσιακά μόνο κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις (που έγιναν με εντελώς διαφορετικά κίνητρα και στόχους). Αυτό είναι φάουλ κατά την γνώμη μου, αλλά όχι και για κίτρινη κάρτα. Αυτό που σηκώνει κίτρινη -κατά την ταπεινή μου γνώμη- είναι η τοποθέτηση μέσα σ΄ αυτό το "γενικό αγανακτισμένο πλαίσιο" της απεργίας πείνας των μεταναστών (που αποκρύπτεται ότι είναι τέτοια). Επί λέξει, "Προχτές, αλλοδαποί εργάτες προερχόµενοι από την Κρήτη είχαν καταλάβει τη Νοµική." Κουβέντα για το γεγονός ότι γίνανε ένα άθλιο μπαλάκι μέχρι να καταλήξουνε στην Υπατία, ούτε για το ότι παίζουνε ΣΗΜΕΡΑ κορώνα-γράμματα την ζωή τους για δικαιώματα που σε μια χώρα σαν αυτή που ποθείς να δεις την Ελλάδα θα τα είχαν μέσα από μια νόμιμη και διαφανή διαδικασία. Οι 300 μετανάστες απεργοί πείνας είναι στριμωγμένοι ανάμεσα στους διαδηλωτές που "αρνούνται να διαδηλώσουν στο πεζοδρόµιο, πρέπει οπωσδήποτε να κλείσουν την κυκλοφορία" και τους μηχανικούς που "είχαν καταλάβει τις Πολεοδομίες". Γαμώ το πολιτικό σου κριτήριο, Δημήτρη...

Επιπλέον για την κυκλοφορία θα στο εκφράσω όπως ακριβώς το νιώθω. Να κάτσει μέσα στο αμάξι του ο μαλάκας που το αγόρασε κολλημένος με τις ώρες και να πήξει ακούγοντας τα σκυλάδικα και την "ενημέρωση" που του παρέχει όλο το ραδιόφωνο. ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΕΩΡΩ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ ΠΗΓΗ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΟΦΕΛΟΣ. Ένας διαδηλωτής που κλείνει το κέντρο για τέσσερις ώρες με βοηθάει να ξαναδώ την πόλη που θέλω, χωρίς τα αυτοκίνητα που δήθεν εξυπηρετούν τις ανάγκες των κατόχων τους, αλλά στην πραγματικότητα τους κλέβουν την ζωή τους.
Και πριν αρχίσεις τις μαλακίες με τα ασθενοφόρα σε ενημερώνω ότι μόλις επιστρέφω από πορεία και μόλις εμφανίστηκε ασθενοφόρο κάναμε όλοι στην άκρη να περάσει και μάλιστα μπορεί και να σώσαμε την ζωή του ανθρώπου γιατί πίσω μας η πάντα πηγμένη Πατησίων ήταν άδεια...

Πάμε τώρα στις "εξισορροπιστικές" παραγράφους. Από το "Τους δηµόσιους χώρους δεν τους καταλαµβάνουν" έως το "πυκνοκατοικημένο Άμστερνταμ". Ακροδεξιοί, εκκλησίες και λαϊκές αγορές. Φασίστες, παπάδες και παραγωγοί μαζί... τι να σου πω; Σούπα μου κάνει, αν και θα παρατηρούσα πως αφιερώνεις περίπου τον ίδιο αριθμό λέξεων σε όλους!

Επόμενη παράγραφος ισορροπίας:
"Αλλά και το ίδιο το κράτος" έως "μπάζα κλπ". Άλλα δύο "άσχετα" μαζί. Κράτος (αστυνομία, ασφάλεια υψηλών προσώπων) και έργα (συνεργεία, κακοτεχνίες κλπ).

Τρίτη ισορροπιστική παράγραφος: Από "Βεβαίως, ο Έλληνας ιδιώτης" έως "ή θέλετε κι άλλα;" Όχι, δεν θέλουμε μας τα είπες σχεδόν όλα και φρικάραμε αρκετά εμείς οι απλοί ανθρώποι...

Και τώρα αρχίζει το "κυρίως έργο" που το παραθέτω (με σχόλια μου) ολόκληρο.
"Αντιλαµβάνοµαι τον αντίλογο: Άλλο οι απεργοί που κλείνουν ένα δρόµο, άλλο ο µαγαζάτορας που φτιάνει ένα αυθαίρετο νυχτερινό κέντρο στην παραλία. Άλλο οι φοιτητές που καταλαµβάνουν το γραφείο της πρυτανείας, άλλο οι έµποροι αγροτικών προϊόντων που το µεσηµέρι εγκαταλείπουν το δρόµο ξεστήνοντας τους πάγκους κι αφήνοντάς τον σε άθλια κατάσταση. Άλλο το µηχανάκι που περνάει από τον πεζόδροµο, άλλο η κατάληψη της Ακρόπολης: η κατάληψη είναι «πολιτική πράξη»."

Ναι ρε Δημήτρη άλλο είναι το κάθε πράγμα! Και όταν τελειώνει η Λαϊκή (αφού περάσουν και κάτι ηλικιωμένοι που μαζεύουν τα σαπάκια για να φάνε) έρχεται ένα γαμημένο φορτηγό του Δήμου και το καθαρίζει το μπουρδέλο. Καλά δεν είδες τους φτωχοσυνταξιούχους, κοτζάμ σκουπιδιάρικο με το συνεργείο του πώς το έχασες; Πάντως δεν μένει έτσι ο δρόμος... σε δρόμο λαϊκής έμενα πάνω από δέκα χρόνια! Η κατάληξη της παραγράφου άφηνε ελπίδες, γιατί εγώ ακόμα πιστεύω πως η κατάληψη είναι πολιτική πράξη και μάλιστα πράξη απελπισίας (εξαιρούνται οι λειτουργικές καταλήψεις όπως της στέγης, αλλά γι αυτές θα μιλήσουμε παρακάτω αφού τις αναφέρεις κι εσύ).
Αμέσως όμως προσγειώθηκα απότομα. Παραθέτω:
"Αµ δε, που είναι άλλο. Στη βάση της η λογική είναι η ίδια: η υποτίµηση/ περιφρόνηση/ υποβάθµιση του δηµόσιου χώρου, µε οποιοδήποτε δεξιό ή αριστερό πρόσχηµα, είτε ατοµιστικά είτε «συλλογικά». Η λογική είναι ίδια: βία και ατοµισµός. «Εµείς είµαστε οι καλοί, οι άλλοι είναι οι κακοί». «Έχω το δικαίωµα να…» Όµως οι διαδηλωτές θα έπρεπε να κατεβαίνουν στο δρόµο µόνο αν ήταν τόσο πολλοί, ώστε να µη χωράνε στα πεζοδρόµια. Οι λαϊκές θα έπρεπε να γίνονται εξαρχής σε πλατείες. Οι δε σχολές, σχολεία, αρχαιολογικοί χώροι, υπουργεία κ.λπ. δεν θα έπρεπε να καταλαµβάνονται σε καµιά περίπτωση. Γιατί έτσι, στο όνοµα µιας δήθεν συλλογικότητας, οι Έλληνες αυθαιρετούν σε βάρος του κοινωνικού. Για να µη µιλήσω για το πόσο εγκληµατικό είναι το «δηµοκρατικό» πέρασµα - κατάληψη του τροχοφόρου στον πεζόδροµο, επειδή «όλοι το κάνουν». Κι ούτε βλέπω καµιά διαφορά στη βία που ασκεί η «Χρυσή Αυγή» αφήνοντας να περνάνε στην παιδική χαρά µόνον παιδιά της αρεσκείας της, από τη βία που ασκεί το ΠΑΜΕ αφήνοντας στο λιµάνι ή στο υπουργείο µόνο ενήλικους της αρεσκείας του."

Πας καλά ρε Δημήτρη; Είναι υποτίµηση/ περιφρόνηση/ υποβάθµιση του δηµόσιου χώρου το Πάρκο της Ναυαρίνου επειδή καταλήφθηκε και ξηλώθηκε το πάρκινγκ; Και πόσοι είναι οι πολλοί διαδηλωτές, θα μας πεις; Χίλιοι, δέκα χιλιάδες, εκατό ή ένα εκατομμύριο; Και ποια "αρχή" θα αποφασίζει αν είναι πολλοί ή λίγοι; Η ΓΑΔΑ, η Στατιστική Υπηρεσία ή μήπως ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων Αυτοκινήτων; Όσο για το ότι δεν βλέπεις διαφορά μεταξύ των "δράσεων" Χρυσής Αυγής και ΠΑΜΕ, ειλικρινά λυπάμαι. Τα δύο παραδείγματα ακόμα κι αν τα τραβήξεις από τα μαλλιά, δεν κρύβουν τους ίδιους σιδερολοστούς από κάτω... (κι ότι θα έφτανα να υπερασπιστώ το ΠΑΜΕ δεν το περίμενα ποτέ!)

Συνεχίζω παράθεση και σχολιασμό:
"Οι δηµόσιοι χώροι, στεγασµένοι και υπαίθριοι, αστικοί και δασικοί, χρειάζεται να µένουν ανοιχτοί, κοινωνικοί και λειτουργούντες. Με κανένα πρόσχηµα δεν δικαιολογείται ο βιασµός του κοινόχρηστου χώρου (εξαιρώ τις καταλήψεις κλειστών/ εγκαταλειµµένων/ άχρηστων σπιτιών στις πόλεις, που κι αυτές πρέπει αµέσως να διακόπτονται, αν εµφανιστεί ο ιδιοκτήτης). Οι χώροι αυτοί δεν ανήκουν στα κόµµατα, στους συνδικαλιστές, στις οργανώσεις, στους παπάδες, στους διαδηλωτές, στην αστυνοµία, στις λαϊκές, στους γιωταχήδες. Ανήκουν στην κοινωνία, δηλαδή σε όλους µας ταυτόχρονα, και όχι στον καθένα ιδιωτικά. Κάθε τέτοια κατάληψη και κάθε τέτοιο κλείσιµο παρεµποδίζει τη λειτουργία της πόλης/ κοινωνίας και επιβαρύνει τη ζωή όλων µας. Και δεν µπορώ ούτε να διαχωρίσω «καλή» αριστερή καταληψιακή βία από «κακιά» δεξιά βία, ούτε να υιοθετήσω τη συγκαταβατική - µοιρολατρική στάση τού «τίποτα δε γίνεται»."

Μαζί σου, ανοιχτοί, κοινωνικοί και λειτουργούντες. Ναυαρίνου, Κύπρου, κηπάκι Τσαμαδού, (και καμιά εικοσαριά άλλοι), ανοιχτοί κοινωνικοί και λειτουργούντες είναι, πέρνα μια βόλτα, να βάλεις και κανά χεράκι, δεν θα σε δαγκώσει κανείς...
Με την συνέχεια πέθανα στο γέλιο. Να διακόπτεται αμέσως η κατάληψη στέγης αν εμφανιστεί ο ιδιοκτήτης; Ακόμα κι αν το ξανακλείσει; Ακόμα κι αν το ξαναεγκαταλείψει; Σόρυ, ρε Μήτσο, δεν έχω τόσο μεγάλο σεβασμό στην ατομική ιδιοκτησία. Άσε που την θεωρώ και μαλακία, αφού κανένα πεπερασμένο ον δεν μπορεί να κατέχει κάτι αιώνιο όπως ένα τεμάχιο γης... Για να μην σου θυμίσω το πυκνοκατοικημένο Άμστερνταμ που κάπως αλλιώς το έχει λύσει νομικά το θεματάκι αυτό!
Οι χώροι ανήκουν στην κοινωνία αλλά η κοινωνία τους παράτησε σούμπιτους στην διαχείρηση του κάθε τελειωμένου δήμου ή φορέα που τους παραχωρεί όπου γουστάρει. Κι αν δεν υπήρχαν οι αλλοδαποί να παίζουνε ντόμινο και να βγάζουνε τα παιδιά τους στις πλατείες μόνο οι ιδιοκτήτες σκύλων θα μαθαίνανε πότε "αλλάξανε χρήση". Η κοινωνία παίρνει υπνοστεντόν Τρέμη με το τσουβάλι και νανουρίζει τα παιδιά της με την Ανατροπή χρόνια ολόκληρα... Χελόου!
Πριν ενοποιήσεις τόσο εύκολα τις "βίες" κάνε μια βόλτα σε μια "δεξιά" κατάληψη και σε μια "αριστερή" (και επειδή αυτές δεν υπάρχουν, σε μια φασίστικη κατάληψη και σε μια αντιεξουσιαστική που υπάρχουν) και θα την δεις με τα ματάκια σου την διαφορά...
Κι αφού δεν μπορείς να υιοθετήσεις την στάση "τίποτα δεν γίνεται" πήγαινε να διδάξεις ελληνικά ή δημιουργική γραφή στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών ή όπου αλλού γουστάρεις (και παίζει να βρεις πολλούς που θα θέλουν να μάθουν).

Πάμε τώρα για το κλείσιμο σου που είναι μεγαλείο:
Αν υπάρχουν νόµοι, ας εφαρµοστούν κάποτε. Αν δεν υπάρχουν, ας ψηφιστούν (παράδειγµα: «κανένα δηµόσιο κτίριο δεν καταλαµβάνεται ποτέ και πουθενά»). Να αδιαφορούµε άλλο δεν πρέπει, συγκατάβαση άλλη δεν πρέπει να δείχνουµε. ∆ιαφορετικά σε λίγο θ’ αρχίσουν να καταλαµβάνονται και οι τελευταίοι µη κατειληµµένοι χώροι: τα νηπιαγωγεία, τα µπιλιαρδάδικα και οι τράπεζες σπέρµατος.

Να εφαρμοστούν οι νόμοι που θα δώσουν και τους τελευταίους ελεύθερους χώρους σε διπλές αναπλάσεις; Ή μήπως τα σχέδια να γίνει το κέντρο γκέτο και μετά να πουληθεί κοψοχρονιά;
Το δήθεν πρόβλημα που θέτεις το έχει λύσει η Φινλανδία συνταγματικά. Και ο κάθε επισκέπτης, Μήτσο, όχι πολίτης, τουρίστας, μετανάστης, πέρασα κι είπα να δω, έχει ελεύθερη πρόσβαση σ΄ αυτούς τους χώρους και ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΙΑΜΟΝΗΣ. Άσε που αν θες να τραγουδάς με καπέλο στους δρόμους σου λένε με φυλλάδιο σε ποιες περιοχές και πότε μπορείς να το κάνεις άνετα...

Τι να σου πω για το υστερόγραφο;
"Y.Γ. Την ώρα που έστελνα το κείµενο, συνδικαλιστές του ΟΤΕ κατέλαβαν το γραφείο του διευθύνοντος συµβούλου του Οργανισµού."
Ότι απλώς αποδεικνύεις πόσο ωραία κύκλωσες τον προβληματισμό σου επιστρέφοντας στην γραμμή "ποινικοποιήστε τις κινητοποιήσεις;"

Κλείνω, αναφέροντας γιατί το κομμάτι σου έλαβε τον χαρακτηρισμό "πούτσες μπλε". Όπως θα παρατήρησες το ποστ έχει "ταμπελάκι" crash test. Και αυτό το βάζω μόνο όταν συγκρίνω δύο πράγματα. Την ίδια μέρα που διάβασα το δικό σου κείμενο, διάβασα-είδα το κείμενο του πιτσιρίκου για την Κερατέα με το βίντεο που το συνόδευε. Και η σύγκριση ήταν μέσα μου, δυστυχώς, συντριπτική.

Με δεδομένη την αγάπη που έχουμε λέω να βγούμε να πιούμε κανά κρασί... Όποτε θες και όπου.

Καλό Σ-Κ

UPDATE (Κυριακή 13 Φεβρουαρίου): Η απάντηση του Δημήτρη ξεπερνά κι αυτή το όριο που έχει σεταρισμένο για σχόλια το Blogger (μήπως ξέρει κανείς αν και πως απενεργοποιείται αυτό;) οπότε μου την έστειλε με mail. Την ανεβάζω ολόκληρη, αλλάζοντας μόνο τις χρωματιστές γραμματοσειρές σε πλάγια.

Ούτε εμένα το δέχεται ως σχόλιο. Σου το αναπαράγω εδώ, οπότε και χρωματίζω τα δικά μου:

Ένα προς ένα, Δημήτρη:
Απαντάω κι εγώ κομματιαστά, φίλε Παναγιώτη.

Το πρώτο τμήμα του κειμένου σου από το "Την στιγμή που γράφω" έως το "ή την ματαίωση εκλογών)" ουσιαστικά "σουμάρει" μια περίοδο που αρχίζει από το σήμερα και φτάνει (με την Λυρική) ως την εξέγερση του Δεκέμβρη. Και επιλέγεις να παραθέσεις και να αθροίσεις εντυπωσιακά μόνο κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις (που έγιναν με εντελώς διαφορετικά κίνητρα και στόχους). Αυτό είναι φάουλ κατά την γνώμη μου, αλλά όχι και για κίτρινη κάρτα. Αυτό που σηκώνει κίτρινη -κατά την ταπεινή μου γνώμη- είναι η τοποθέτηση μέσα σ΄ αυτό το "γενικό αγανακτισμένο πλαίσιο" της απεργίας πείνας των μεταναστών (που αποκρύπτεται ότι είναι τέτοια). Επί λέξει, "Προχτές, αλλοδαποί εργάτες προερχόµενοι από την Κρήτη είχαν καταλάβει τη Νοµική." Κουβέντα για το γεγονός ότι γίνανε ένα άθλιο μπαλάκι μέχρι να καταλήξουνε στην Υπατία, ούτε για το ότι παίζουνε ΣΗΜΕΡΑ κορώνα-γράμματα την ζωή τους για δικαιώματα που σε μια χώρα σαν αυτή που ποθείς να δεις την Ελλάδα θα τα είχαν μέσα από μια νόμιμη και διαφανή διαδικασία.
Δε διαφωνώ, αλλά το «με εκμεταλλεύονται - καταλαμβάνω τη Νομική» μου φαίνονται δυο άσχετα πράγματα. Για την εκμετάλλευση δε μίλησα, γιατί δεν ήταν αυτό το θέμα του άρθρου μου.


Οι 300 μετανάστες απεργοί πείνας είναι στριμωγμένοι ανάμεσα στους διαδηλωτές που "αρνούνται να διαδηλώσουν στο πεζοδρόµιο, πρέπει οπωσδήποτε να κλείσουν την κυκλοφορία" και τους μηχανικούς που "είχαν καταλάβει τις Πολεοδομίες". Γαμώ το πολιτικό σου κριτήριο, Δημήτρη...
Επιπλέον για την κυκλοφορία θα στο εκφράσω όπως ακριβώς το νιώθω. Να κάτσει μέσα στο αμάξι του ο μαλάκας που το αγόρασε κολλημένος με τις ώρες και να πήξει ακούγοντας τα σκυλάδικα και την "ενημέρωση" που του παρέχει όλο το ραδιόφωνο. ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΕΩΡΩ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ ΠΗΓΗ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΟΦΕΛΟΣ. Ένας διαδηλωτής που κλείνει το κέντρο για τέσσερις ώρες με βοηθάει να ξαναδώ την πόλη που θέλω, χωρίς τα αυτοκίνητα που δήθεν εξυπηρετούν τις ανάγκες των κατόχων τους, αλλά στην πραγματικότητα τους κλέβουν την ζωή τους.
Και πριν αρχίσεις τις μαλακίες με τα ασθενοφόρα σε ενημερώνω ότι μόλις επιστρέφω από πορεία και μόλις εμφανίστηκε ασθενοφόρο κάναμε όλοι στην άκρη να περάσει και μάλιστα μπορεί και να σώσαμε την ζωή του ανθρώπου γιατί πίσω μας η πάντα πηγμένη Πατησίων ήταν άδεια...
Προσωπικά οδηγώ αυτοκίνητα σπανιότατα, είμαι χρήστης των ΜΜΜ. Όταν εγώ λέω κυκλοφορία, εννοώ τα ΜΜΜ. Βιάστηκες να βγάλεις συμπέρασμα, φίλε, προκειμένου να με καταδικάσεις. Επιπλέον, τα περί ασθενοφόρων δεν είναι πάντα «μαλακίες». Ο καθένας μπορεί να επικαλεστεί διαφορετικές περιπτώσεις.

Πάμε τώρα στις "εξισορροπιστικές" παραγράφους. Από το "Τους δηµόσιους χώρους δεν τους καταλαµβάνουν" έως το "πυκνοκατοικημένο Άμστερνταμ". Ακροδεξιοί, εκκλησίες και λαϊκές αγορές. Φασίστες, παπάδες και παραγωγοί μαζί... τι να σου πω; Σούπα μου κάνει, αν και θα παρατηρούσα πως αφιερώνεις περίπου τον ίδιο αριθμό λέξεων σε όλους!
Επόμενη παράγραφος ισορροπίας:
"Αλλά και το ίδιο το κράτος" έως "μπάζα κλπ". Άλλα δύο "άσχετα" μαζί. Κράτος (αστυνομία, ασφάλεια υψηλών προσώπων) και έργα (συνεργεία, κακοτεχνίες κλπ).
Τρίτη ισορροπιστική παράγραφος: Από "Βεβαίως, ο Έλληνας ιδιώτης" έως "ή θέλετε κι άλλα;" Όχι, δεν θέλουμε μας τα είπες σχεδόν όλα και φρικάραμε αρκετά εμείς οι απλοί ανθρώποι...
Εσύ τα θεωρείς εξισορροπητικές παραγράφους. Εγώ θεωρώ ότι είναι κεφάλια της ίδιας ατομιστικής και «στα - παπάρια - μου - οι δημόσιοι - χώροι» Λερναίας Ύδρας.

Και τώρα αρχίζει το "κυρίως έργο" που το παραθέτω (με σχόλια μου) ολόκληρο.
"Αντιλαµβάνοµαι τον αντίλογο: Άλλο οι απεργοί που κλείνουν ένα δρόµο, άλλο ο µαγαζάτορας που φτιάνει ένα αυθαίρετο νυχτερινό κέντρο στην παραλία. Άλλο οι φοιτητές που καταλαµβάνουν το γραφείο της πρυτανείας, άλλο οι έµποροι αγροτικών προϊόντων που το µεσηµέρι εγκαταλείπουν το δρόµο ξεστήνοντας τους πάγκους κι αφήνοντάς τον σε άθλια κατάσταση. Άλλο το µηχανάκι που περνάει από τον πεζόδροµο, άλλο η κατάληψη της Ακρόπολης: η κατάληψη είναι «πολιτική πράξη»."
Ναι ρε Δημήτρη άλλο είναι το κάθε πράγμα! Και όταν τελειώνει η Λαϊκή (αφού περάσουν και κάτι ηλικιωμένοι που μαζεύουν τα σαπάκια για να φάνε) έρχεται ένα γαμημένο φορτηγό του Δήμου και το καθαρίζει το μπουρδέλο. Καλά δεν είδες τους φτωχοσυνταξιούχους, κοτζάμ σκουπιδιάρικο με το συνεργείο του πώς το έχασες; Πάντως δεν μένει έτσι ο δρόμος... σε δρόμο λαϊκής έμενα πάνω από δέκα χρόνια!
Πάλι βιάστηκες και ειρωνεύεσαι στο βρόντο. Εννοώ ακριβώς ότι αυτοί που εμπορεύονται και βγάζουν του κόσμου τα λεφτά από τη Λαϊκή, αυτοί οι ίδιοι θα έπρεπε να καθαρίζουν το χώρο τους (αφού περάσουν οι συνταξιούχοι).


Η κατάληξη της παραγράφου άφηνε ελπίδες, γιατί εγώ ακόμα πιστεύω πως η κατάληψη είναι πολιτική πράξη και μάλιστα πράξη απελπισίας (εξαιρούνται οι λειτουργικές καταλήψεις όπως της στέγης, αλλά γι αυτές θα μιλήσουμε παρακάτω αφού τις αναφέρεις κι εσύ).
Αμέσως όμως προσγειώθηκα απότομα. Παραθέτω:
"Αµ δε, που είναι άλλο. Στη βάση της η λογική είναι η ίδια: η υποτίµηση/ περιφρόνηση/ υποβάθµιση του δηµόσιου χώρου, µε οποιοδήποτε δεξιό ή αριστερό πρόσχηµα, είτε ατοµιστικά είτε «συλλογικά». Η λογική είναι ίδια: βία και ατοµισµός. «Εµείς είµαστε οι καλοί, οι άλλοι είναι οι κακοί». «Έχω το δικαίωµα να…» Όµως οι διαδηλωτές θα έπρεπε να κατεβαίνουν στο δρόµο µόνο αν ήταν τόσο πολλοί, ώστε να µη χωράνε στα πεζοδρόµια. Οι λαϊκές θα έπρεπε να γίνονται εξαρχής σε πλατείες. Οι δε σχολές, σχολεία, αρχαιολογικοί χώροι, υπουργεία κ.λπ. δεν θα έπρεπε να καταλαµβάνονται σε καµιά περίπτωση. Γιατί έτσι, στο όνοµα µιας δήθεν συλλογικότητας, οι Έλληνες αυθαιρετούν σε βάρος του κοινωνικού. Για να µη µιλήσω για το πόσο εγκληµατικό είναι το «δηµοκρατικό» πέρασµα - κατάληψη του τροχοφόρου στον πεζόδροµο, επειδή «όλοι το κάνουν». Κι ούτε βλέπω καµιά διαφορά στη βία που ασκεί η «Χρυσή Αυγή» αφήνοντας να περνάνε στην παιδική χαρά µόνον παιδιά της αρεσκείας της, από τη βία που ασκεί το ΠΑΜΕ αφήνοντας στο λιµάνι ή στο υπουργείο µόνο ενήλικους της αρεσκείας του."
Πας καλά ρε Δημήτρη; Είναι υποτίµηση/ περιφρόνηση/ υποβάθµιση του δηµόσιου χώρου το Πάρκο της Ναυαρίνου επειδή καταλήφθηκε και ξηλώθηκε το πάρκινγκ;
Όχι βέβαια, πως σου ήρθε; Εδώ συμφωνούμε. Έχω αρθρογραφήσει επανειλημμένα γι΄ αυτό το πάρκο. Γιατί αναφέρεσαι σε κάτι που δεν αναφέρω;

Και πόσοι είναι οι πολλοί διαδηλωτές, θα μας πεις; Χίλιοι, δέκα χιλιάδες, εκατό ή ένα εκατομμύριο;
Εδώ πες μου εσύ. Έχουν δικαίωμα 50 ή 100 άτομα να κλείνουν την Πανεπιστημίου ή την Πατησίων, διακόπτοντας τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ των πολλαπλάσιων και φτωχών ανθρώπων; Θεωρείς κάθε διαδήλωση ιερή κι απαραβίαστη, ανεξαρτήτως συμμετεχόντων; Εγώ είπα «όταν είναι τόσο πολλοί, ώστε να μη χωράνε στα πεζοδρόμια». Αν είχαν κοινωνική συνείδηση, θα το έκριναν οι ίδιοι οι διαδηλωτές.

Και ποια "αρχή" θα αποφασίζει αν είναι πολλοί ή λίγοι; Η ΓΑΔΑ, η Στατιστική Υπηρεσία ή μήπως ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων Αυτοκινήτων; Όσο για το ότι δεν βλέπεις διαφορά μεταξύ των "δράσεων" Χρυσής Αυγής και ΠΑΜΕ, ειλικρινά λυπάμαι. Τα δύο παραδείγματα ακόμα κι αν τα τραβήξεις από τα μαλλιά, δεν κρύβουν τους ίδιους σιδερολοστούς από κάτω... (κι ότι θα έφτανα να υπερασπιστώ το ΠΑΜΕ δεν το περίμενα ποτέ!).
Έτσι νομίζεις εσύ. Για μένα, σταλινική και φασιστική βία δε διαφέρουν. Αναρωτήσου μόνος σου γιατί υπερασπίζεσαι το ΠΑΜΕ.


Συνεχίζω παράθεση και σχολιασμό:
"Οι δηµόσιοι χώροι, στεγασµένοι και υπαίθριοι, αστικοί και δασικοί, χρειάζεται να µένουν ανοιχτοί, κοινωνικοί και λειτουργούντες. Με κανένα πρόσχηµα δεν δικαιολογείται ο βιασµός του κοινόχρηστου χώρου (εξαιρώ τις καταλήψεις κλειστών/ εγκαταλειµµένων/ άχρηστων σπιτιών στις πόλεις, που κι αυτές πρέπει αµέσως να διακόπτονται, αν εµφανιστεί ο ιδιοκτήτης). Οι χώροι αυτοί δεν ανήκουν στα κόµµατα, στους συνδικαλιστές, στις οργανώσεις, στους παπάδες, στους διαδηλωτές, στην αστυνοµία, στις λαϊκές, στους γιωταχήδες. Ανήκουν στην κοινωνία, δηλαδή σε όλους µας ταυτόχρονα, και όχι στον καθένα ιδιωτικά. Κάθε τέτοια κατάληψη και κάθε τέτοιο κλείσιµο παρεµποδίζει τη λειτουργία της πόλης/ κοινωνίας και επιβαρύνει τη ζωή όλων µας. Και δεν µπορώ ούτε να διαχωρίσω «καλή» αριστερή καταληψιακή βία από «κακιά» δεξιά βία, ούτε να υιοθετήσω τη συγκαταβατική - µοιρολατρική στάση τού «τίποτα δε γίνεται»."
Μαζί σου, ακριβώς επειδή είναι ανοιχτοί, κοινωνικοί και λειτουργούντες.

Ναυαρίνου, Κύπρου, κηπάκι Τσαμαδού, (και καμιά εικοσαριά άλλοι), ανοιχτοί κοινωνικοί και λειτουργούντες είναι, πέρνα μια βόλτα, να βάλεις και κανά χεράκι, δεν θα σε δαγκώσει κανείς...
Μα αυτοί είναι ακριβώς «ανοιχτοί, κοινωνικοί και λειτουργούντες». Συμβαίνει να έχω γράψει επανειλημμένα και για τα τρία. Επίσης και για άλλες καταλήψεις: Λίλη, βίλα Δρακόπουλου κλπ. Γκουγκλάρισε και θα δεις. Συνεπώς αλλού τα περί δαγκωμάτων. Η ειρωνεία επιστρέφεται. Σου προτείνω να είσαι πιο προσεκτικός (αν μπορείς), όταν επιτίθεσαι προσωπικά. Αυτές οι καταλήψεις είναι σαν τα εγκαταλειμμένα σπίτια, που γράφω στο ίδιο κείμενο. Όμως, ο κάθε πικραμένος που κάνει κατάληψη όποτε και όπου τού έρθει για να προωθήσει ένα αίτημά του (ή κα κανένα αίτημα), δεν είναι. Π.χ. οι γιατροί στο υπουργείο υγείας, οι μαθητές στα σχολεία, οι αγρότες στις Εθνικές Οδούς, οι μηχανικοί στις πολεοδομίες κλπ. Όταν μπουν οι μηχανικοί στην πολεοδομία, αυτή παύει να λειτουργεί για το κοινό. Η κατάληψη στην Κύπρου, όμως, ανοίγει το χώρο προς το κοινό. Δεν τη βλέπεις τη διαφορά; Και ρωτάω και γω τώρα, με τη σειρά μου: συμφωνείς με καταλήψεις όπως των γιατρών, των μηχανικών, των αγροτών στους Εθνικές Οδούς, των μαθητών στα σχολεία κλπ;

Με την συνέχεια πέθανα στο γέλιο. Να διακόπτεται αμέσως η κατάληψη στέγης αν εμφανιστεί ο ιδιοκτήτης; Ακόμα κι αν το ξανακλείσει; Ακόμα κι αν το ξαναεγκαταλείψει; Σόρυ, ρε Μήτσο, δεν έχω τόσο μεγάλο σεβασμό στην ατομική ιδιοκτησία. Άσε που την θεωρώ και μαλακία, αφού κανένα πεπερασμένο ον δεν μπορεί να κατέχει κάτι αιώνιο όπως ένα τεμάχιο γης... Για να μην σου θυμίσω το πυκνοκατοικημένο Άμστερνταμ που κάπως αλλιώς το έχει λύσει νομικά το θεματάκι αυτό!
Οι χώροι ανήκουν στην κοινωνία αλλά η κοινωνία τους παράτησε σούμπιτους στην διαχείρηση του κάθε τελειωμένου δήμου ή φορέα που τους παραχωρεί όπου γουστάρει. Κι αν δεν υπήρχαν οι αλλοδαποί να παίζουνε ντόμινο και να βγάζουνε τα παιδιά τους στις πλατείες μόνο οι ιδιοκτήτες σκύλων θα μαθαίνανε πότε "αλλάξανε χρήση". Η κοινωνία παίρνει υπνοστεντόν Τρέμη με το τσουβάλι και νανουρίζει τα παιδιά της με την Ανατροπή χρόνια ολόκληρα... Χελόου!
Φίλε μου, εγώ όχι δε βλέπω, δεν έχω καν τηλεόραση. Συνεπώς, αυτά δε με αφορούν. Διαμορφώνω αλλιώς τη συνείδησή μου. Κατά τα άλλα, διαφωνούμε.

Πριν ενοποιήσεις τόσο εύκολα τις "βίες" κάνε μια βόλτα σε μια "δεξιά" κατάληψη και σε μια "αριστερή" (και επειδή αυτές δεν υπάρχουν, σε μια φασίστικη κατάληψη και σε μια αντιεξουσιαστική που υπάρχουν) και θα την δεις με τα ματάκια σου την διαφορά...
Είπαμε, διαφωνούμε. Δε θέλω να επαναλαμβάνομαι.
Κι αφού δεν μπορείς να υιοθετήσεις την στάση "τίποτα δεν γίνεται" πήγαινε να διδάξεις ελληνικά ή δημιουργική γραφή στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών ή όπου αλλού γουστάρεις (και παίζει να βρεις πολλούς που θα θέλουν να μάθουν).
Με την άδειά σου, το κάνω ήδη κάθε Σάββατο απόγευμα (γκρουπ πολλών φτωχών μαθητών δωρεάν) αλλά δεν το διατυμπανίζω. Πρόσεξε λοιπόν στις προσωπικές επιθέσεις και ειρωνείες, γιατί παρασύρεσαι. Ρώτα πρώτα: «Μήπως κάνεις αυτό», κι αν σου πει ο άλλος όχι, τότε μόνο κατακεραύνωσέ τον που δεν το κάνει ή στείλ΄τον να το κάνει.

Πάμε τώρα για το κλείσιμο σου που είναι μεγαλείο:
Αν υπάρχουν νόµοι, ας εφαρµοστούν κάποτε. Αν δεν υπάρχουν, ας ψηφιστούν (παράδειγµα: «κανένα δηµόσιο κτίριο δεν καταλαµβάνεται ποτέ και πουθενά»). Να αδιαφορούµε άλλο δεν πρέπει, συγκατάβαση άλλη δεν πρέπει να δείχνουµε. ∆ιαφορετικά σε λίγο θ’ αρχίσουν να καταλαµβάνονται και οι τελευταίοι µη κατειληµµένοι χώροι: τα νηπιαγωγεία, τα µπιλιαρδάδικα και οι τράπεζες σπέρµατος.
Να εφαρμοστούν οι νόμοι που θα δώσουν και τους τελευταίους ελεύθερους χώρους σε διπλές αναπλάσεις; Ή μήπως τα σχέδια να γίνει το κέντρο γκέτο και μετά να πουληθεί κοψοχρονιά;
Την ξέρω κι εγώ αυτή τη θεωρία συνομωσίας: "Οι παράνομοι μετανάστες εγκαθίστανται - πέφτουν οι τιμές της γης - έρχονται οι Λαλιώτηδες και ψωνίζουν φτηνά". 15 χρόνια τ΄ ακούω αυτό. Σκέψου μόνος σου πού τα διαβάζουμε αυτά συνήθως, δε θέλω να το πω εγώ. Δεν υπάρχει κανένα σκοτεινό σχέδιο γκετοποίησης του κέντρου, υπάρχουν μόνο φτωχοδιάβολοι και διαλυμένο ελληνικό κράτος. Έτσι παράγεται το αποτέλεσμα.

Το δήθεν πρόβλημα που θέτεις το έχει λύσει η Φινλανδία συνταγματικά. Και ο κάθε επισκέπτης, Μήτσο, όχι πολίτης, τουρίστας, μετανάστης, πέρασα κι είπα να δω, έχει ελεύθερη πρόσβαση σ΄ αυτούς τους χώρους και ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΙΑΜΟΝΗΣ. Άσε που αν θες να τραγουδάς με καπέλο στους δρόμους σου λένε με φυλλάδιο σε ποιες περιοχές και πότε μπορείς να το κάνεις άνετα...
Δεν ξέρω το θέμα, δεν μπορώ ν΄ απαντήσω. Αν θες, γράψε τι λέει το φινλανδικό Σύνταγμα.

Τι να σου πω για το υστερόγραφο;
"Y.Γ. Την ώρα που έστελνα το κείµενο, συνδικαλιστές του ΟΤΕ κατέλαβαν το γραφείο του διευθύνοντος συµβούλου του Οργανισµού."
Ότι απλώς αποδεικνύεις πόσο ωραία κύκλωσες τον προβληματισμό σου επιστρέφοντας στην γραμμή "ποινικοποιήστε τις κινητοποιήσεις;"
Απάντησα ήδη περί αντικοινωνικών, ατομιστικών, ιδιοτελών καταλήψεων.

Κλείνω, αναφέροντας γιατί το κομμάτι σου έλαβε τον χαρακτηρισμό "πούτσες μπλε". Όπως θα παρατήρησες το ποστ έχει "ταμπελάκι" crash test. Και αυτό το βάζω μόνο όταν συγκρίνω δύο πράγματα.
Δικό σου είναι το μπλογκ, ό,τι θες το κάνεις. Είπα μόνο ότι ο χαρακτηρισμός δεν επαρκεί και ρώτησα πώς προκύπτει. Η ανάρτησή σου αυτή δείχνει πώς προκύπτει.

Την ίδια μέρα που διάβασα το δικό σου κείμενο, διάβασα-είδα το κείμενο του πιτσιρίκου για την Κερατέα με το βίντεο που το συνόδευε. Και η σύγκριση ήταν μέσα μου, δυστυχώς, συντριπτική.
ΟΚ, οι εκτιμήσεις ποικίλλουν. Γι΄ αυτό έχουμε (όση) αστική δημοκρατία έχουμε.
Με δεδομένη την αγάπη που έχουμε λέω να βγούμε να πιούμε κανά κρασί... Όποτε θες και όπου.
Προτείνω Πέμπτη μεσημέρι «Δούρειος Ίππος», Κωλέττη, στον Ηράκλειτο δίπλα.
Μήτσος

Ξύπνησαν κι οι ναρκωμένοι γίγαντες!

Ναι, ξύπνησαν από τον βαθύ τους ύπνο (με τα κομματικά υπνοστεντόν) οι Γίγαντες του Συνδικαλισμού!

Παίζει βέβαια κι η πιθανότητα να κάνουν πάλι το λαγό...

UPDATE: Όλο το δελτίο τύπου εδώ

Σήμερα είναι!

Πληροφόρηση και Πούτσες Μπλε

Η πληροφόρηση είναι αυτό και δυστυχώς (γιατί τον αγαπάω) αυτό είναι πούτσες μπλε.

Περί Πανεπιστημιακού Ασύλου... ή τι έχει να πει κι ο τελευταίος μαλάκας

Μετά τις "σοβαρές" νομοθετικές πρωτοβουλίες των δεξιών κομμάτων και τις δημοσιευμένες τοποθετήσεις του κάθε προτελευταίου μικρομαλάκα, νοιώθω την ανάγκη να μιλήσω κι εγώ για το Άσυλο (έστω κι ως τελευταίος μαλάκας). Στο κάτω-κάτω, αν δεν με έχει διαγράψει η Διαμαντοπούλου από την Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά (νυν Πα.Πει.) ακόμα έχω την φοιτητική μου ιδιότητα. Και λέω να την κρατήσω μέχρι να πεθάνω (αν δεν ενοχλείται απ' αυτό σύσσωμη η κοινωνία και το έθνος).

Έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει ότι το Πανεπιστημιακό Άσυλο είναι μέσες-άκρες μια τοπική ιστορική διαστροφή. Λυπάμαι που θα κόψω την μαγιονέζα, αλλά δεν μου φαίνεται για έτσι. Κατά την ταπεινή μου άποψη το Πανεπιστημιακό Άσυλο πέρασε στο Σύνταγμα για δύο λόγους: Έναν πραγματικό και ουσιαστικό κι έναν "γλύφτικο".

Πάμε τώρα πίσω στο 1974 και στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Μπορεί να ήμουνα πιτσιρικάς αλλά το κλίμα των ημερών το θυμάμαι μια χαρά. Θυμάμαι λοιπόν μια μεγάλη χαρά ανάμεικτη με μια μεγάλη ανησυχία. Κανένας στοιχειωδώς έξυπνος άνθρωπος δεν έκοβε το κεφαλάκι του πως η "έξοδος από το γύψο" θα ήταν σίγουρη και οριστική, αντίθετα θυμάμαι πως πολλοί ανησυχούσαν ότι θα βρεθεί κι άλλος επίδοξος γαλονάς ερασιτέχνης "ορθοπεδικός του έθνους" να μας ξαναβάλει για άλλη μια επταετία στους ίδιους ή παρόμοιους "νάρθηκες"...

Κι αυτό, εκ των υστέρων κατάλαβα, πως είχε να κάνει με μια απλή (αλλά αρκετά δυσάρεστη για την φάρα μας) αλήθεια.

Ότι δηλαδή η πλειοψηφία των Ελλήνων Πολιτών και των Μισθωτών "Πατριωτών" (βλέπε στρατιωτικοί, αστυνομικοί, δικαστές και δημόσιοι υπάλληλοι) όχι μόνο τουμπεκιάστηκαν κανονικά με την κατάλυση του Συντάγματος, αλλά και νομιμοποίησαν με την καθημερινή τους συν-εργασία την Χούντα (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων παθητικής ή ενεργητικής αντίστασης).

Ο πραγματικός λοιπόν λόγος που έβαλε μέσα στο Σύνταγμα το Πανεπιστημιακό Άσυλο ήταν η αναγνώριση ότι από μια ολόκληρη "δοσίλογη" κοινωνία μόνο η Ακαδημαϊκή Κοινότητα (καθηγητές και φοιτητές) σήκωσε από νωρίς και συστηματικά κεφάλι για την υπεράσπιση της ρημαδοδημοκρατίας σ' αυτή την χώρα. Όσο για τον γλύφτικο λόγο είναι παράλληλος με το νομικό ευτράπελο που έκανε την εσχάτη προδοσία (και τον δοσιλογισμό όλων) "στιγμιαίο" αδίκημα. Το γλύψιμο είναι "πάρτε το Άσυλο" (και μαζί την ευκαιρία να εξαγοράσετε πολιτικά τα αγωνιστικά σας ένσημα) για να μην ουρλιάξετε που θα την γλιτώσουν (ούτε με τραβηγματάκι του αυτιού) οι βασανιστές σας, όσοι τους διέταζαν κι όσοι συνεργάζονταν μαζί τους ενώ κανονικά έπρεπε να κάνουν το αντίθετο.

Υπό αυτή την οπτική, το Πανεπιστημιακό Άσυλο όφειλε και οφείλει να είναι πάντα το Οχυρό της Δημοκρατίας. Και προφανώς η Ακαδημαϊκή Κοινότητα όφειλε και οφείλει να προκαλεί όλο τον διάλογο και τις δράσεις που προστατεύουν έμπρακτα και βαθαίνουν την Δημοκρατία στην Ελλάδα. Το κάνει; Κατά την γνώμη μου παίζεται, αλλά αυτό είναι μια άλλη τεράστια κουβέντα που πρέπει κάποτε να κάνουμε.

Υπάρχει όμως ακόμα ανάγκη να το κάνει; Ή μήπως όπως μας έχουν ζαλίσει τα αρχίδια διάφοροι (και πρώην δοσίλογοι και πρώην αγωνιστές) "η Δημοκρατία εμπεδώθηκε" οπότε το Άσυλο πρέπει να συνταξιοδοτηθεί με δόξες και τιμές αφού μας είναι άχρηστο;

Η γνώμη μου είναι πως η ανάγκη είναι υπαρκτή και μόνο όποιος ξυπνάει και κοιμάται με την "τηλεοπτική πραγματικότητα" δεν το καταλαβαίνει. Από τότε που την θυμάμαι η Ελληνική Δημοκρατία κάθε μέρα βγάζει ζητήματα, κάθε μέρα διολισθαίνει (και σε απόδειξη αυτού η φωτογραφία είναι χτεσινή), δεν ξέρει που πατάει και που βρίσκεται, δεν ξέρει καν τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει. Δεν έχει τον τρόπο, ούτε και μπαίνει στον κόπο, να συζητήσει σοβαρά. Μόνο να κουνάει το δάχτυλο ξέρει και να ξεθάβει κάθε τόσο πιο αδιέξοδες απόψεις και θέσεις, σαν δήθεν λύσεις.

Αν πραγματικά εμπεδώθηκε κάτι, είναι ο γλύφτικος λόγος που κατοχυρώθηκε συνταγματικά το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Όσοι το θέλησαν, εξαργύρωσαν τα αγωνιστικά τους ένσημα και κατέληξαν σήμερα πιο χουντικοί κι απ' τους δοσίλογους. Άρα σήμερα, άνετα, συμφωνούν μαζί τους για την κατάργησή του.

Όσο για μένα, προτιμώ να πεθάνω (σε βαθιά γεράματα) διατηρώντας ακόμα την φοιτητική μου ιδιότητα. Είναι πολύ καλύτερη από την ιδιότητα του συνταξιούχου...

Τιμή, τιμή στον Χρήστο Παπουτσή!

Το βιογραφικό του Χρήστου Παπουτσή από το επίσημο site του δεν γίνεται copy-paste. Ιδέα δεν έχω γιατί, κάποιο λόγο θα 'χει, οπότε το λινκάρω. Ένα άλλο βιογραφικό του αναδημοσιεύω από εδώ:

Ο Χρήστος Παπουτσής γεννήθηκε το 1953 στη Λάρισα και σπούδασε στην Οικονομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση. Παράλληλα με τις σπουδές του, εργαζόταν σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία. Το 1974 έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ και το 1976 μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του κινήματος και μέλος του Κεντρικού Συμβούλιου της ΕΦΕΕ έως το 1978. Το 1977 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και αναπληρωτής γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, θέση που κατείχε μέχρι το 1981. Το 1978 εξελέγη πρόεδρος της ΕΦΕΕ, θέση την οποία διατήρησε έως το 1980. Το διάστημα 1979-1984 υπήρξε αναπληρωτής γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Από το 1981 έως το 1984 ήταν μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε, επίσης, σύμβουλος στα υπουργεία Προεδρίας και Εσωτερικών για θέματα εκσυγχρονισμού και αποκέντρωσης της Δημόσιας Διοίκησης, όπου παρέμεινε μέχρι το 1984. Από το 1982 έως το 1984 ήταν μέλος του Εθνικού Συμβούλιου Ανώτατης Παιδείας. Το διάστημα 1982-1985 διετέλεσε γραμματέας της Επιτροπής Οργανωτικού του ΠΑΣΟΚ. Το 1984 εξελέγη μέλος της αρμόδιας Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για θέματα Οικονομικής, Νομισματικής και Βιομηχανικής Πολιτικής και μέλος της Επιτροπής Προϋπολογισμού. Από το 1985 έως το 1987 ήταν μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ. Το 1987 εξελέγη αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το 1989 ανέλαβε γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του ΠΑΣΟΚ (μέχρι το 1994), μέλος της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής ΕΟΚ-ΗΠΑ και μέλος του Προεδρείου της Ένωσης Σοσιαλιστικών Κομμάτων της ΕΟΚ. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και στις 25 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, σε σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη γραμματέας του τομέα Διεθνών Σχέσεων της Εκτελεστικής Γραμματείας του κόμματος. Στις 19 Νοεμβρίου 1991, με απόφαση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Α. Παπανδρέου, τοποθετήθηκε επικεφαλής της ομάδας του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Υπήρξε τακτικό μέλος στην Επιτροπή Προϋπολογισμών και στην Επιτροπή Ελέγχου και Προϋπολογισμού και αναπληρωματικό μέλος της Υποεπιτροπής για την Ασφάλεια και τον Αφοπλισμό, της Επιτροπής Οικονομικής Νομισματικής και Βιομηχανικής Πολιτικής και της Αντιπροσωπείας στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου- Σουηδίας. Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, ενώ στις 14 Μαΐου, εξελέγη μέλος του 18μελούς Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος. Τον Ιούνιο του 1994, μετά το διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, τοποθετήθηκε μέλος της 7μελούς Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος. Τον Ιούλιο του 1994 επανεξελέγη ομόφωνα αντιπρόεδρος της ομάδας του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και γραμματέας του τομέα Δημοσίων Σχέσεων του ΠΑΣΟΚ. Στις 26 Ιουλίου 1994, μετά την κατανομή των αρμοδιοτήτων του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ σε επτά τομείς, ορίστηκε υπεύθυνος για τον τομέα των εξωτερικών υποθέσεων. Τον Ιανουάριο του 1995, μετά τη λήξη της θητείας του Ιωάννη Παλαιοκρασσά, ανέλαβε τη θέση του Έλληνα επιτρόπου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή της ΕΕ, με αρμοδιότητες για θέματα Τουρισμού, Ενέργειας, Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων και Κοινωνικής Οικονομίας. Στις 11 Οκτωβρίου του 1995 επανεξελέγη μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ και την επομένη ορίστηκε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας. Στις 30 Ιουνίου 1996, στο 4ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος. Στις 16 Μαρτίου 1999 παραιτήθηκε από τη θέση του επιτρόπου μαζί με τον πρόεδρο Ζακ Σαντέρ και όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά την ανακοίνωση του πορίσματος της πενταμελούς ''επιτροπής των σοφών'', το οποίο απέδιδε συνολική ευθύνη στην Κομισιόν για σειρά σκανδάλων, ευνοιοκρατία και κακοδιαχείρηση που αφορούσαν κυρίως τη γαλλίδα επίτροπο Εντίθ Κρεσόν, τη Γερμανίδα Βούλφις Ματίες και τον Πορτογάλο Πινιέιρο. Στις 21 Μαρτίου του 1999, στο 5ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη εκ νέου μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στις 29 του ίδιου μήνα, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Τον Απρίλιο του 2000 ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Σημίτη. Στις 14 Οκτωβρίου του 2001, στο 6ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και στις 22 του ιδίου μηνός, επανεξελέγη μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2002, ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με το συνδυασμό "Όμορφη Πόλη", υποστηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ και ηττήθηκε στο 2ο γύρο από την υποψήφια της ΝΔ, Ντόρα Μπακογιάννη. Το Μάρτιο του 2004 ορίστηκε συντονιστής του ΠΑΣΟΚ για θέματα της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής. Το Μάρτιο του 2005 εξελέγη μέλος του νεοσύστατου Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και επανεξελέγη το Δεκέμβριο του 2006. Το Νοέμβριο του 2007, ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, ενώ τον Οκτώβριο του 2009, εξελέγη γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος. Έχει τιμηθεί από τον πρόεδρο της Χιλής με την ανώτατη διάκριση της χώρας για την προσφορά του στον αγώνα του χιλιανού λαού και από τον πρόεδρο της Αυστρίας για τη συνεισφορά του στην ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Συγγραφικό έργο:το 1994 εξέδωσε το βιβλίο του ''Ευρωπαϊκές διαδρομές'', το οποίο περιλαμβάνει άρθρα και αποσπάσματα ομιλιών του που αφορούν τη σχέση της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το Δεκέμβριο του 1999, δημοσίευσε το βιβλίο ''Για την Ευρώπη του 21ου αιώνα'', που περιγράφει την λειτουργία των θεσμών της ΕΕ, όπως την έζησε ο ίδιος από τη θέση του επιτρόπου. Είναι παντρεμένος με τη Λία Ταλιούρη και έχουν μία κόρη Μιλά αγγλικά και γαλλικά.

© 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ο Χρήστος Παπουτσής φέρεται από έγκυρη δημοσιογραφική ιστοσελίδα να δήλωσε χθες:

Παπουτσής: Να λύσουν την απεργία και «να πάνε στα σπίτια τους»

Nα λύσουν την απεργία τους και «να πάνε στα σπίτια τους» κάλεσε τους 237 μετανάστες απεργούς πείνας ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Χρήστος Παπουτσής, μιλώντας στην επιτροπή της Βουλής για το μεταναστευτικό, προσθέτοντας πως «το αίτημα της μαζικής, γενικής νομιμοποίησης, δεν υφίσταται, δεν ακούγεται και δεν επιτρέπεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση». Ο υπουργός προχώρησε ακόμα παραπέρα, χαρακτηρίζοντας για ακόμα μία φορά το μεταναστευτικό «βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας».

Επανέλαβε για άλλη μια φορά πως θα προχωρήσουν με ταχείς ρυθμούς οι διαδικασίες εξέτασης των αιτήσεων για άσυλο και επικουρική προστασία, με βάση το πρόσφατο Προεδρικό Διάταγμα. Σύμφωνα με τα όσα υποστήριξε ο κ. Παπουτσής, όσοι δικαιούνται άσυλο θα τους χορηγηθεί. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να επαναπατριστούν, είτε οικειοθελώς, είτε με απέλαση, πράγμα που σημείωσε ότι είναι δύσκολο, «καθώς οι πρεσβείες ορισμένων χωρών όπως το Μαρόκο, είναι απρόθυμες να συνεργαστούν - και καταβάλλουμε και μέσω της ΕΕ κάθε είδους διπλωματική προσπάθεια».

Απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ Α. Γεωργιάδη, γιατί δεν συνελήφθησαν οι καταληψίες της Νομικής μετά την αποχώρησή τους, ο κ. Παπουτσής σημείωσε: «δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε ακραία εφαρμογή του νόμου σε μια περίπτωση που μπάζει από δέκα μεριές: Οι άνθρωποι οδηγήθηκαν εκεί από επίσημο Φόρουμ που λειτουργεί ως μη κυβερνητική οργάνωση, χρηματοδοτούμενο από το ελληνικό κράτος». Ο υπουργός υπογράμμισε την ανάγκη αποκλιμάκωσης των εντάσεων και ευχαρίστησε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Θεοδωρή Δρίτσα για την ομαλή λήξη της κατάληψης της Νομικής.

Αναφερόμενος στις συνθήκες στον Αγιο Παντελεήμονα, επισήμανε ότι «προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με ''Χρυσή Αυγή'', εκπροσώπους συλλόγων και καταλήψεων στην περιοχή, ώστε να αποφεύγονται περιστατικά βίας. Δεν βρίσκουμε και ευήκοα ώτα». Επιπλέον, αναφέρθηκε και στον φράχτη του Έβρου, υποστηρίζοντας ότι με θερμικές κάμερες που θα αποδεικνύουν ότι οι μετανάστες εισέρχονται στην Ελλάδα από την Τουρκία, η τελευταία θα υποχρεώνεται να υλοποιήσει τις συμφωνίες επανεισδοχής που έχει υπογράψει.


Αν ξαναδιαβάσεις τώρα τον τίτλο του πόστ εκεί πάνω και το "ταμπελάκι" του κάτω-κάτω, ελπίζω να καταλάβεις τι εννοώ...

Κι αν δεν κατάλαβες που να γελάσεις, πάρε ένα κουίζ...

Κουίζ: Ποιος μιλάει, πότε και που;

(...)Σήμερα χρειάζεται μια άλλη πολιτική στα εθνικά μας ζητήματα. Μια πολιτική, που θα στηρίζεται στο μαζικό λαϊκό κίνημα, στην υπεράσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και προάσπιση της εδαφικής μας ακεραιότητας. Απαιτείται μια πολιτική, που απαγκιστρωμένη από τα αμερικανονατοϊκά πλαίσια να στηρίζεται κύρια στις δυνάμεις του λαού και να αξιοποιεί τη συμπαράσταση όλων των αδέσμευτων και φιλειρηνικών δυνάμεων. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, ότι η ένταξη της χώρας μας στην Ε.Ο.Κ. συνεπάγεται, όπως έχει αποδειχθεί, αρνητικές επιπτώσεις στην επίλυση των εθνικών μας προβλημάτων. Ενώ ταυτόχρονα προϋποθέτει ρυθμίσεις σε βάρος των εργαζομένων, όπως η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας, που εφαρμόζει η Κυβέρνηση σήμερα.
(...)Στο αίτημα του λαού μας, για περισσότερη δημοκρατία, για κάθαρση και αποχουντοποίηση στη δικαιοσύνη, στο στρατό, και στην αστυνομία, για χτύπημα και ξερίζωμα των χουντικών μηχανισμών και του παρακράτους, η Κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική κάλυψης και ανοχής. Σήμερα οι δολοφόνοι του Πολυτεχνείου και οι βασανιστές της χούντας κυκλοφορούν ανάμεσα μας ελεύθεροι και μάλιστα αποθρασύνονται και δημιουργούν επεισόδια σε βάρος δημοκρατικών πολιτών.
Σήμερα, χάρη στην ανοχή και την ενθάρρυνση της Κυβέρνησης (διαγράφω τρεις λέξεις), οι χουντικοί σηκώνουν απειλητικά κεφάλι, υπονομεύοντας τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας. Ο Σκυλίτσης και οι όμοιοι του, με την υποστήριξη κυβερνητικών παραγόντων, με ύπουλες μεθόδους, προσπαθούν να βγουν από την ασφυκτική απομόνωση, στην οποία τους έχει καταδικάσει ο Ελληνικός λαός. Ενώ την ίδια ώρα, περιορίζονται οι δημοκρατικές ελευθερίες, φαλκιδεύονται κατακτημένα συνταγματικά, δημοκρατικά δικαιώματα του λαού μας, συλλαμβάνονται, διώκονται και φυλακίζονται δημοκράτες πολίτες.
Μπροστά στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες σήμερα, τι ζητάει ο λαός μας; Καλύτερες συνθήκες ζωής, κοινωνική προκοπή και δικαιοσύνη. Ποια είναι η απάντηση της Κυβέρνησης; Λιτότητα για το λαό, ασυδοσία για τα μονοπώλια. Αποτέλεσμα οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Και ταυτόχρονα εμφανίζονται μια σειρά νομοσχέδια που προσπαθούν να χτυπήσουν και να φιμώσουν τις κινητοποιήσεις του λαού. Περνάνε οι απεργιακοί νόμοι και ταυτόχρονα προσπαθείται η αλυσόδεση του εργατικού κινήματος. Σε μια τέτοια πολιτική εντάσσεται και το νόθο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε. στην Καλαμάτα.
Στην Παιδεία, τα προβλήματα συσσωρεύονται καθημερινά ολοένα και πιο πολύ. Ενώ με το απάνθρωπο σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων, χιλιάδες νέες και νέοι δεν έχουν το δικαίωμα να σπουδάσουν, μπαίνουν ακόμα παραπέρα φραγμοί στη μόρφωση. Ο πρόσφατος νόμος που ψηφίστηκε στη Βουλή από τη κυβερνητική πλειοψηφία, όχι μόνο δεν λύνει κανένα πρόβλημα της ανώτατης εκπαίδευσης, όχι μόνο δεν συμβάλλει στην άνοδο του επιπέδου των σπουδών, αλλά αντίθετα διαιωνίζει την άθλια κατάσταση που επικρατεί σήμερα και ταυτόχρονα στρέφεται κύρια ενάντια στους εργαζόμενους φοιτητές. Αυτός ο νέος νόμος με τη εφαρμογή του, σε λίγα χρόνια θα έχει σαν αποτέλεσμα να σπουδάσουν στα Πανεπιστήμια μόνο τα παιδιά των πλουσίων, ενώ οι άλλοι που προέρχονται από τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις, θα αναζητούν άλλους προσανατολισμούς. Οι φοιτητές όμως δεν πρόκειται να σταματήσουν. Θα συνεχίσουν να αγωνίζονται, γιατί θέλουν ουσιαστική μόρφωση, γιατί θέλουν Παιδεία για όλο το λαό.
(...)(Διαγράφονται πέντε λέξεις) η σκέψη μας είναι στραμμένη στους λαούς όλου του κόσμου που αγωνίζονται ενάντια στο φασισμό, το σιωνισμό, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Η σκέψη μας στρέφεται στο λαό της Περσίας που ξεσηκώθηκε ενάντια στο αιματοβαμμένο καθεστώς του Σάχη, για τη δημοκρατία και ελευθερία. Στον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης που μάχεται για το ιερό χώμα της πατρίδας του, για τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία.
Σε όλους τους λαούς της Αφρικής, που αγωνίζονται ενάντια στην αποικιοκρατία, στο ρατσισμό και τον ιμπεριαλισμό. Στο λαό της Χιλής, της Αργεντινής και της Νικαράγουα και σε όλους τους λαούς της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, που αγωνίζονται για την ανατροπή των φασιστικών καθεστώτων, για τη Δημοκρατία και την κοινωνική πρόοδο.

Αν θες να το πάρει το ποτάμι, πήγαινε εδώ