Eίναι Χαζό Να Ξαναμπούμε Στα Αίματα...

Έχω γίνει σαν τα θέατρα τελευταία. Την Δευτέρα την παίρνω ρεπό.



Στο μεταξύ ευτυχώς αλωνίζουνε ο Cyrusgeo και ο Motorcycle Boy στα σχόλια μου.Τώρα είδα και τον deuced. Γουστάρω, αλλά αντί να γράψω άλλο ένα σεντόνι εκεί, θα το κάνω εδώ. Όσοι έχουν χάσει επεισόδια, ας αρχίσουν από εδώ κι ας πάνε κορδόνι για να διαμορφώσουν γνώμη.

Α) Η Άμεση Δημοκρατία είναι τεχνολογικά εφικτή για πρώτη φορά στην Ιστορία, και όχι μόνο σε κοινοτικό επίπεδο, όπως συμφωνούν και οι δύο φίλοι. Χωρίς πολύπλοκα συστήματα, χωρίς να πρέπει όλοι να ξέρουν γλώσσα μηχανής και να έχουν πρόσβαση στο Δίκτυο. Ο συνδυασμός διαδικτύου, ενός εννιαίου καταλόγου, και ενός καλού τηλεφωνικού κέντρου στο Υπουργείο Εσωτερικών θα επέτρεπε άνετα σε μια χώρα του μεγέθους της Ελλάδας να ψηφίζει κάθε Κυριακή απόγευμα, μέσα σε ένα μισάωρο, για ότι την ενδιαφέρει με ερωτήσεις δημοψηφισματικού χαρακτήρα (Ναι ή Όχι) και με βάση την βούληση της πλειοψηφίας να δεσμεύει την εκάστοτε Βουλή.

Β) Είναι φανερό ότι υπάρχουν διάφορα "ζητηματάκια" που θα προεκύπταν αν εφαρμοζόταν αυτό (όπως ποιός εγγυάται το ανόθευτο της διαδικασίας κ.λ.π), αλλά προς το παρόν τα θεωρώ δευτερεύοντα και αν θέλετε τα συζητάμε αργότερα αναλυτικά. Το κεντρικό ερώτημα που θέλω να θέσω προς το παρόν είναι:

Γιατί αυτό που είναι εφικτό, δεν μπαίνει καν στην σφαίρα της συζήτησης;

Εδώ λοιπόν προβάλλονται μερικά βασικά αντεπιχειρήματα.

Το πιο συνηθισμένο είναι το δάχτυλο που κουνάνε οι επαγγελματίες Πολιτικοί για τον "εκφυλισμό" της Δημοκρατίας. Στηριγμένοι στο ιστορικό παράδειγμα του τέλους της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, την περίοδο των Δημαγωγών, υποστηρίζουν πως μια Άμεση Δημοκρατία νομοτελειακά θα καταλήξει να ακολουθει εκείνους που της χαϊδεύουν τ' αυτιά και τις κρύβουν τις "σκληρές αλήθειες". Ενώ φυσικά η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι το επιχείρημα είναι γελοίο, η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία στις μέρες μας σύρεται από τα γκάλλοπ, χρυσώνει συνεχώς το χάπι, πλειοδοτεί προεκλογικά σαν έμπορος της Λαϊκής πριν το κλείσιμο, αποκρύπτει συστηματικά τα κίνητρα των αντιπροσώπων και τρέμει μήπως και αποκαλυφθεί όλο το εύρος της Διαπλοκής.

Ένα δεύτερο αντεπιχείρημα είναι το "χάσμα πληροφοριών". Η ανάγκη η Κυβέρνηση να κάνει "μυστικές" συμφωνίες και διαπραγματεύσεις "για το καλό του Τόπου" ιδίως στην Εξωτερική της Πολιτική και την Εθνική της Άμυνα. Οι Κυβερνώντες γνωρίζουν πράγματα που ο Λαός δεν γνωρίζει ή δυσκολεύεται να κατανοήσει. Την γεωστρατηγική σημασία της χώρας, την εσωτερική πληροφορία των μυστικών υπηρεσιών κ.λ.π. Κι αυτό το επιχείρημα είναι προβληματικό, γιατί τελικά καταλήγει να νοθεύει την ουσία της Δημοκρατίας, να δίνει τελικά "λευκή επιταγή" στους κυβερνώντες σε πολύ σημαντικούς τομείς της ζωής των πολιτών της χώρας μέ βάση στοιχεία που δεν παρουσιάζονται γιατί ο Λαός είναι "ανώριμος". Και φυσικά μετατρέπουν την Βουλή σε ένα Θέατρο, όπου όλοι σχεδόν γνωρίζουν κάτι παραπάνω, αλλά συλλογικά αποκρύπτουν τις πληροφορίες τους από το "Κοινό".

Όμως το πιο σημαντικό αντεπιχείρημα, και το μόνο που αξίζει νομίζω να συζητηθεί διεξοδικά είναι αυτό των "ευκαιριακών" πλειοψηφιών. Τι γίνεται αν ένα συντριπτικό ποσοστό σε ένα δημοψήφισμα αποφασίσει - για λόγους θρησκευτικούς η άλλους - να υποβάλλονται οι γυναίκες σε κλειτοριδεκτομή; Τι γίνεται αν η ομοφυλοφιλία αποφασιστεί με δημοψήφισμα πως είναι διαστροφή και οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να εκτελούνται; Τι γίνεται γενικά σε κάθε περίπτωση που η πλειοψηφία επιβάλλει μια "κατασταλτική" και μη αναστρέψιμη βούληση σε μια ανίσχυρη μειοψηφία;

Εκεί η μόνη απάντηση βρίσκεται στο αναφαίρετο και καθολικό ατομικό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Που δεν μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμο, ούτε να περιορίζεται από καμιά απόφαση πλειοψηφίας. Με τον αστερίσκο, ότι αυτός ο αυτοπροσδιορισμός δεν επιβάλεται βίαια σε κανέναν μη αυτόβουλο πολίτη.

Πιστεύω ακράδαντα στην Άμεση Δημοκρατία. Είναι ίσως πιο αργή, χρειάζεται περισσότερη προσωπική ευθύνη και σκληρή κοινωνική δουλειά για να σπάσουν τα στεγανά των "κολλημένων", έχει άπειρες λακούβες στον δρόμο της, αλλά είναι κατά την γνώμη μου η μόνη λύση για να αφήσουμε πίσω μας την παιδική ηλικία της Ανθρωπότητας, να μην ξαναγυρίσουμε και πάλι στα χυμένα αίματα...