O Δόκτωρ Κώστας Και Ο Μίστερ Καίει...

Λοιπόν το είδα το έργο, ολόκληρο, να περνάει μπροστά από τα μάτια μου στα πέντε λεπτά που όλα τα κανάλια μετέδιδαν το σημερινό "διάγγελμα" του Πρωθυπουργού.

Δες λοιπόν ποιο είναι το πιο χοντρό παραμύθι που θέλει να φας αυτός ο τύπος:

Ο Δόκτωρ Κώστας δεν θα ασχοληθεί ούτε μία μέρα - από σήμερα μέχρι τις εκλογές - με την προεκλογική διαδικασία. Δεν θα εμφανιστεί πουθενά ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, έχει ενδυθεί ήδη το μανδύα του υπεράνω κομμάτων Πρωθυπουργού που αντιμετωπίζει με έργα μια κρίση που - όλως συμπτωματικά - τού έτυχε λίγο πριν τις εκλογές. Στις δύσκολες ώρες φαίνεται ο άντρας...

Θα βγαίνει λοιπόν κάθε μέρα και θα ανακοινώνει με διαγγελματικό λόγο μέτρα και θα εκφράζεται όχι σαν υποψήφιος αλλά σαν ο αέναος και αναντικατάστατος Πρωθυπουργός. Ο Αυτοκράτορας.Ο σοβαρός, δουλευταράς, που λιώνει στο Μαξίμου στις συσκέψεις για το καλό του τόπου και δεν τον βλέπουν ούτε τα παιδιά του, ούτε τα κομματικά στελέχη.

Ο Δόκτωρ Κώστας αφού προκήρυξε τις εκλογές, τώρα θα τις σνομπάρει για να μας δείξει πως "την κρίσιμη ώρα πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι". Θα κάνει την καρέκλα του Πρωθυπουργικού γραφείου να τρίξει από το βάρος των αποφάσεων του. Θα φορέσει την Ελληνική σημαία στο πέτο και θα την έχει πάντα πίσω του. Δεκαπέντε μέρες μείνανε και σ' αυτές θα κάτσει "ένα επίπεδο πάνω". Έχει μια εμφάνιση Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη και διαγγέλματα μέχρι τότε. Μαντρόσκυλα να ξεκατινιάζονται με το ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος δεν θα κατέβει σ' αυτό το επίπεδο. Θα απαντάει ο Ρουσόπουλος στον Παπανδρέου, με ύφος "ο Μεγάλος δεν έχει χρόνο γι αυτά, ξέρετε σχεδιάζει με τους ειδικούς την Νέα Ελλάδα!"

Εδώ είσαι κι εδώ είμαι... Ο Καραμανλής την έβγαλε την πασιέντζα του, μια μπλόφα είναι όλη κι όλη. Απλή, εύπεπτη κι άμα του πιάσει, έπιασε. Μόλις έγινε υπερκομματικός, εθνικός ηγέτης, μπροστάρης της χώρας στο μέλλον, άξιος απόγονος και παραλήπτης του μεγάλου ονόματός του. Ο Δόκτωρ Κώστας προσπαθεί μ' αυτόν τον ύπουλο τρόπο να ξανακάβατζώσει την καρέκλα και μετά τις 16/9 για τον Μίστερ Καίει.

Ποιος είναι ο Μίστερ Καίει; Ο Πρωθυπουργός του μετά, αλλά και όλων των προηγούμενων χρόνων που το μόνο του επίτευγμα ήταν και θα είναι η πλήρης του απουσία. Το alter ego του Δόκτωρα Κώστα. Αυτός που ξεγλίστρησε από τα ομόλογα και τους πακιστανούς και τις υποκλοπές και το ξύλο και τα δακρυγόνα και τον συνολικό βιασμό της δημοκρατίας και όλες τις προηγούμενες φωτιές, ενώ ήταν επικεφαλής του Chain of Command...

Τυλίξου με την σημαία τώρα, Δόκτωρ Κώστα. Και να δούμε αν είμαστε τόσο μαλάκες ώστε να σβήσεις απ' τα μάτια μας την εικόνα του Μίστερ Καίει.

Tο Μόνο Οργανωμένο Σχέδιο Που Λειτουργεί Στην Ελλάδα...

...το είδαμε χτες το βράδυ όλοι όσοι ήμασταν στο Σύνταγμα. Την αλυσίδα των ΜΑΤ μπροστά στο μνημείο, σαν να είχαν να προστατεύσουν κάτι. Τις διμοιρίες που "φύλαγαν" και καλά την Βουλή. Τις κλούβες στην πάνω είσοδο. Την "συντονιστική" διμοιρία στην γωνία της Μεγάλης Βρετανίας.

Και πάνω από όλα την αναίτια χρήση βομβίδων κρότου-λάμψης για να διαλυθεί ένα καθ' όλα ήρεμο πλήθος, όταν η συγκέντρωση φάνηκε ξαφνικά να "τραβάει σε μάκρος" κατά την άποψη προφανώς των υπευθύνων των αστυνομικών δυνάμεων (Γιατί άραγε; Για να μην πληρώσουν υπερωρίες;)



Το κερασάκι όμως ήρθε με τα σκουπιδιάρικα του Νικήτα Κακλαμάνη που ήρθαν να καθαρίσουν πριν τελειώσει η συγκέντρωση. Είναι μέρος του "πολιτικού πολιτισμού" του φαίνεται κι αυτό...

Η Πλατεία Συντάγματος ανήκει στον Λαό. Αυτός της έδωσε το όνομα της φωνάζοντας εκεί "Σύνταγμα, Σύνταγμα!" μέχρι που το πήρε. Και κανένας δεν είναι μαγαζάτορας της για να μας λέει "Κλείσαμε τώρα, τον πούλο, πρέπει να σκουπίσουμε παιδιά..."



Βύρωνα και Νικήτα ντρέπομαι που έχουμε την ίδια ιθαγένεια. Γιατί φυσικά τα πολιτικά σας δικαιώματα φαίνεται καθαρά πως τα θεωρείτε "ένα επίπεδο πάνω" από τα δικά μου.

Μόνο που σύμφωνα με το Σύνταγμα - που τόσο συμβολικά στην ίδια την Πλατεία του το κάνατε κολόχαρτο χθες βράδυ - η τήρηση του είναι δουλειά όλων των Ελλήνων.

Για ξεκινήστε λοιπόν να το τηρείτε! Έχετε δώσει όρκο...

To Κουίζ Της Φωτιάς

Είναι μέσα στο κατάφυτο δάσος της Ιδεολογίας - μαύρα μεσάνυχτα και με σκοτάδι πίσσα - οι παρακάτω άνθρωποι:

Α) Ο Άδωνις Γεωργιάδης
Β) Η Ντόρα Μπακογιάννη
Γ) Ο Ευάγγελος Βενιζέλος
Δ) Ο Ορέστης Κολοζώφ
Ε) Ο Αλέξης Τσίπρας
ΣΤ)Ένας ανώνυμος αντιεξουσιαστής

Όλως αιφνιδίως το δάσος λαμπαδιάζει, έτσι στα ξαφνικά και εντελώς αναίτια.

Ποιός ή ποιά έβαλε την φωτιά και ποιός ή ποιά θα την σβήσει;

Παρακαλώ τεκμηριώστε τις απαντήσεις σας. Εκτός από την άποψη, μετράμε και το IQ σας...

Αν Τους Αφήσεις Ήσυχους Αύριο, Αμφιβάλλω Αν Θα Έχεις Μεθαύριο...

Δεν ξέρω ποιοί έφτιαξαν τα banner, αλλά τους (ή τις) ευχαριστώ. Επίσης ευχαριστώ όσους μου έστειλαν την ειδοποίηση. Spread the word!!!

Τα λέμε αύριο.

Το Μετα-Φρικαλέο Παραμύθι Της Κάλπης

Ένα φαινόμενο ντόμινο μπορεί πολύ εύκολα να παρερμηνευθεί σαν οργανωμένο σχέδιο, εξαρτάται μόνο από την απόσταση που το παρατηρείς. Μόνο το πρώτο κομμάτι πρέπει να πέσει συνειδητά, από κει και μετά - όπως το βότσαλο που πέφτει σε μια ήρεμη λίμνη - προκαλεί (και απλώνεται σε) ομόκεντρους κύκλους.

Ο παρατηρητής του κυματισμού μπορεί να έχει την ψευδαίσθηση ότι πρόκειται για οργανωμένο φαινόμενο. Όμως δεν μπορεί - παρά μόνο αν έχει ειδικό συμφέρον να το ερμηνεύσει έτσι - να προχωρήσει στο επόμενο λογικό άλμα.

Αν όλα αυτά ακούγονται πολύ δυσνόητα και θεωρητικά, να τα ξεκαθαρίσω. Όταν υπάρχουν οι συνθήκες (άνυδρος χειμώνας, υψηλές θερμοκρασίες) για φυσιολογική αύξηση των πυρκαγιών, οι πυρκαγιές μαθηματικά αυξάνονται. Όταν αρχίζει μια σειρά από πυρκαγιές, και υπάρχουν λόγοι να εξελιχθούν σε ντόμινο (αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων, αλλαγή του ορισμού του δάσους στο Σύνταγμα, προεκλογική περίοδος) το ντόμινο είναι πιθανόν να εμφανισθεί.

Για να χαρακτηρίσει κανείς "ασύμμετρη απειλή" ένα φαινόμενο ντόμινο θα πρέπει να έχει και να παρουσιάσει όχι απλώς ενδείξεις στηριγμένες στην στατιστική και την εμπειρία, αλλά και πραγματικές αποδείξεις της οργάνωσης του φαινομένου. Μου είναι δύσκολο να φανταστώ πως αυτή η απλή σκέψη δεν φαίνεται να πέρασε από το μυαλό του αξιότιμου Λόρδου Μπάιρον με την βαθιά επιστημονική εμπειρία.

Το λογικό άλμα, ή αν θέλετε το παραμύθι της μετα-φρίκης, βρίσκεται ακριβώς εδώ. Στην εμφάνιση ενός "αόρατου και πολύ καλά οργανωμένου εχθρού" που θα καταστήσει το "κάναμε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν" για άλλη μια φορά κύριο υπερασπιστικό επιχείρημα της Κυβέρνησης.

Μόνο που φυσικά δεν είναι έτσι. Γιατί και ο τελευταίος λογικός άνθρωπος γνωρίζει πως απέναντι σε ένα φαινόμενο ντόμινο που τείνει να χαοποιηθεί, η λύση είναι απλή και μία. Περισσότερη οργάνωση στην απάντηση του.

Οι ασύμμετρες απειλές αντιμετωπίζονται με συμμετρικές απαντήσεις. Και τα τελευταία εικοσιτετράωρα οι απαντήσεις που δίνονται από ολόκληρο τον μηχανισμό που χειρίζεται τα μέσα και τις δυνατότητες διάσωσης και αντιμετώπισης της καταστροφής, όχι απλώς δεν είναι συμμετρικές, αλλά μοιάζουν να ρίχνουν όλο και περισσότερα βότσαλα στην ήδη ταραγμένη λίμνη.

Δεν έχω την ικανότητα να εξηγήσω γιατί συμβαίνει αυτό. Αλλά πραγματικά απορώ. Η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν είναι απλώς κακή, είναι εντελώς απαράδεκτη. Και είναι πια φανερό, ότι χωρίς κόστος και με απλές σχετικά λύσεις (πχ. δημιουργία τηλεφωνικού κέντρου γενικών οδηγιών και ψυχολογικής στήριξης) θα μπορούσε να είχε βελτιωθεί εδώ και μέρες τουλάχιστον το κομμάτι του πανικού των ανθρώπων που "αγγίζονται" από την φωτιά.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μεγάλος Δρυίδης για να καταλάβει πως οπουδήποτε και χωρίς να χαθεί ούτε μια στιγμή από την "συγκέντρωση" των επιτελών στην αντιμετώπιση των μετώπων, θα μπορούσε να στηθεί μια τέτοια υπηρεσία και να προσφέρει θετικά αποτελέσματα.

Τι ίδιο φυσικά ισχύει και για τα ζητήματα τροφοδοσίας και για μια σειρά από άλλα ζητήματα. Κι όμως όλα γίνονται "βουνό", ενώ το πραγματικό βουνό παραδίδεται στις φλόγες. Συγχωρήστε μου το θράσος, αλλά νομίζω πως πρέπει να το πω. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τόσο ανίκανος και να του επιτρέπεται ακόμα να διαχειρίζεται την ζωή ή τον θάνατο των συνανθρώπων του. Άρα, κατα την γνώμη μου, εδώ υπάρχει κάποιου άλλου είδους συμφέρον που δεν μπορώ να διακρίνω.

Το μόνο που μπορώ να υπενθυμίσω είναι πως δεν έκαψαν οι Χριστιανοί την Ρώμη επί Νέρωνα...

Tο Πιο Φρικαλέο Παραμύθι Της Κάλπης

Άρρωστο φως και γκρίζο χιόνι στάχτης.
Όλη την μέρα χθες χωρίς ίντερνετ και με μια ώρα διακοπή στο ρεύμα.
Πάλι καλά. Αλλού μαζεύανε καμένα πτώματα απ' τον δρόμο.

Είμαι βαθύτατα συγκλονισμένος...
Τι λες βρε άχρηστε μαλάκα; Το βλέμμα σου τι λέει;


Το πιο φρικαλέο παραμύθι της κάλπης είναι αυτό που ζούμε τις τελευταίες δύο μέρες. Όχι η αβεβαιότητα για το ποιος βάζει τις φωτιές (άνετα ο καθένας έχει την γνώμη του και μας την τρίβει στα μούτρα), όσο το γεγονός πως οι άνθρωποι πήραν χαμπάρι ποιος είναι το αφεντικό σ' αυτόν τον τόπο. Όλοι πια παίρνουνε την Πυροσβεστική και την Πολιτική Προστασία, έτσι για τα τυπικά. Καλημέρα... καιγόμαστε! Α, δεν έχετε; Καλά, θα σας πω εγώ...

Και μετά αρχίζουν να βάζουν μέσον, να κλαίνε και να βρίζουν, παρακαλώντας εκεί που πρέπει. Στα διαρκούς ροής "ενημερωτικά" των καναλιών.

Είμαστε δυο χιλιάδες εγκλωβισμένοι, μας έχει ζώσει η φωτιά κι έχουμε τραυματίες... Βοηθήστε εμάς κι όχι τους δίπλα...
Αν δεν προμοτάρεις την ανάγκη σου, αυτοί οι μπινέδες για πλάκα θα σε αφήσουν να καείς. Μες στην απέραντη σοφία του ο λαός το έχει καταλάβει. Και χρόνια τώρα το έχει εμπεδώσει. Φίλησε κατουρημένες ποδιές για ένα κρεβάτι εντατικής, για ένα δρόμο αγροτικό, κάνει το ίδιο τώρα σ' άλλα αφεντικά για να σώσει το σπιτάκι του. Ξέρει καλά ότι τα πυροσβεστικά δεν φτάνουνε για όλους. Τίποτα ποτέ σ' αυτήν την χώρα δεν έφτανε για όλους, δεν ήτανε ποτέ να εμπιστεύεσαι το κράτος. Καλύτερα όταν τα βρίσκεις να καβατζώνεις δύο για τις δύσκολες στιγμές, και τι να κάνουμε... Ας καεί ο διπλανός ή ας φωνάξει δυνατότερα. Κι έτσι κάθε χωριό ανεβάζει τον τόνο του δράματος, οι αριθμοί μεγαλώνουν, οι ανήμποροι και τα παιδιά επίσης.

Δεν έχω τίποτα μ' αυτούς που φωνάζουν. Σε κάθε κρίση υπάρχουν χειρισμοί. Κι όταν ο μόνος τρόπος να σωθείς είν' ο εκβιασμός ή ο αυτοεξευτελισμός, δικαίωμα σου να τον χρησιμοποιήσεις. Στο κάτω μιλάμε για ζωτικές ανάγκες.

Κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του όμως απαντάει στις ανάγκες των πολιτών του με σχέδιο και ξεκάθαρες προτεραιότητες. Δημιουργεί μια ανεξάρτητη αρχή που λέγεται Πολιτική Προστασία και αντιμετωπίζει τις πραγματικές ανάγκες με αληθινές δράσεις και εκ των προτέρων κινήσεις.

Τι μας λες τόση ώρα ρε μαλάκα; Εμείς δηλαδή δεν έχουμε Πολιτική Προστασία;
Όχι, δεν έχουμε. Ακόμα και μετά την Κατρίνα ο αντίστοιχος καραγκιόζης πήγε σπίτι του. Ο δικός μας καραγκιόζης με πενήντα κάτι νεκρούς θα πάει;
Σιγά μην πάει...

Άρρωστο φως και γκρίζο χιόνι στάχτης.
Όλη την μέρα χθες χωρίς ίντερνετ και με μια ώρα διακοπή στο ρεύμα.
Πάλι καλά. Αλλού μαζεύανε καμένα πτώματα απ' τον δρόμο.
Και τους είχε πει να φύγουνε, λέει, ένα περιπολικό...

Tο Έβδομο Παραμύθι Της Κάλπης

Την εποχή που η ψηφοφορία γινόταν με σφαιρίδια ο κάθε εκλογέας ήξερε τουλάχιστον πως η ψήφος του είχε το ίδιο βάρος. Ο φυσικός νόμος εξασφάλιζε πως κάθε σφαιρίδιο πήγαινε στον πάτο της κάλπης με την ίδια επιτάχυνση βαρύτητας.

Μετά άρχισαν οι εκλογικοί νόμοι. Οι αναλογικοί, οι αναλογικότεροι κι οι λιγότερο αναλογικοί. Αν και σε μια ψηφιακή εποχή όλα τα αναλογικά συστήματα τείνουν να μας εγκαταλείψουν, ακόμα συζητάμε για την αναλογικότητα του εκλογικού νόμου. Ο τελευταίος μάλιστα θεωρείται σχεδόν από το σύνολο των κομμάτων μάλλον ικανοποιητικός (αφού δίνει μόνο 40! έδρες μπόνους στο πρώτο κόμμα, και "ευννοεί" σχετικά τα "μικρά" κόμματα - που φυσικά δεν είναι ακριβώς μικρά αφού πρέπει να ξεπεράσουν τον σκόπελο του πανελλαδικού 3%)

Μπορώ να υποστηρίξω πως αυτός ο νόμος (όπως και όλοι οι προηγούμενοι) είναι ξεκάθαρα αντιδημοκρατικός. Πέραν του γεγονότος ότι πάνω από το 10% των εδρών δίνονται ως κάποιο είδος κυβερνητικής "προίκας" ακόμα και με μία ψήφο διαφορά, το τσουβάλιασμα αποχής, άκυρων και λευκών όπως και η οριοθέτηση των εκλογικών περιφερειών ακυρώνει ουσιαστικά την ισοτιμία των ψηφοφόρων και το "ισοβαρές" της ψήφου.

Εξηγούμαι: Η λευκή ψήφος είναι μια ξεκάθαρη δήλωση του πολίτη, ότι κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν τον εκφράζει προς το παρόν. Και θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να προσμετράται και να ΑΦΑΙΡΕΙ έδρες από την Βουλή. Αυτές οι θέσεις θα έπρεπε να συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά να χηρεύουν μέχρι να βρεθούν αυτοί που θα πείσουν τους πολίτες να σταματήσουν να ψηφίζουν λευκό.

Πέραν της προφανούς δημοσιονομικής ωφέλειας, μια τέτοια εξέλιξη δεν θα είχε καμία επίπτωση στον σχηματισμό κυβέρνησης ή στην λειτουργία της Βουλής. Και θα αποκαθιστούσε, με την ταυτόχρονη θέσπιση της απλής αναλογικής, χωρίς πλαφόν και με την χώρα μία ενιαία εκλογική περιφέρεια, το ίσο βάρος της ψήφου του κάθε πολίτη.

Άσε που θα στρίμωχνε κι αυτούς που θα έβλεπαν τις θέσεις γύρω τους να αδειάζουν....

Το Έκτο Παραμύθι Της Κάλπης

Άρχισαν τα όργανα των γκαλλοπατζήδων... και μαζί τους οι παπαροαναλύσεις των τάσεων και της συσπείρωσης και της ανταλλαγής ψηφοφόρων.

Άρχισαν ακόμα:
Οι προειδοποιήσεις. Το ζήτημα δεν είναι αν θα έχουμε πεντακομματική Βουλή, αλλά να μην έχουμε Κυβερνητική αστάθεια

Οι ερμηνείες. Είναι γνωστό ότι όσες φορές δεν έχει αλλάξει η τάση - και τώρα ευνοεί την Νέα Δημοκρατία - τελικά το κόμμα που είναι μπροστά κάνει Κυβέρνηση

Οι απειλές. Να δούμε πόσο θα αντέξουν τα μικρά κόμματα όταν θα αρχίσει πραγματικά η πόλωση

Οι απλές μπούρδες. Χωρίς αμφιβολία το βασικό κριτήριο του πολίτη σ' αυτές τις εκλογές είναι το ποιος θα μας κυβερνήσει

Όμως αυτά ήταν αναμενόμενα. Το μόνο καινούριο στοιχείο είναι η Ιανοποίηση (από τον διπρόσωπο Θεό, όχι από την γνωστή αλυσίδα βιβλιοπωλείων) των φυσικών προσώπων. Ο Κύριος Ζορμπάς δαιμονοποιήθηκε από την αντιπολίτευση και τώρα αγιοποιείται. Ο Κύριος Ζορμπάς αγιοποιήθηκε από την Κυβέρνηση και τώρα δαιμονοποιείται. Η ψήφος σας προωθείται...

Αποφασίστε παιδιά...

Το Πέμπτο Παραμύθι Της Κάλπης

Ποιός ακριβώς χέστηκε για το αν έχει αυστηρά δικονομικά δίκιο ο "διορισμένος" Πρόεδρος ή ο "ανεξάρτητος" εισαγγελέας; Τι κουίζ είναι αυτό που πρέπει και καλά να μας απασχολήσει;

Πετάει η μπάλλα στην κερκίδα; Πετάει.

Η έκθεση-πόρισμα-σύννομη-μη σύννομη είναι ένα ακόμα παραμύθι της κάλπης. Μ' αυτά και μ' αυτά κερδίζονται ώρες, μέρες , βδομάδες της προεκλογικής περιόδου. Και εντυπώσεις άνευ ουσίας.

Τα επιχειρήματα είναι δύο κι ανάλογα με την μεριά που τα βλέπεις στέκουν και τα δύο.

Επιχείρημα Α: Αν το πόρισμα-έκθεση-υπάρχει-δεν υπάρχει όντως περιείχε στοιχεία πολιτικών προσώπων θα είχε διαρρεύσει ολόκληρο και από την ώρα που κατατέθηκε. Θα είχε γαμηθεί λέμε, το ΠΑΣΟΚ να το βρει και να το δημοσιεύσει κάπου.

Επιχείρημα Β: Αν το πόρισμα-έκθεση-επιστρέφεται-ξαναγυρίζει ΔΕΝ περιείχε στοιχεία πολιτικών προσώπων θα είχε και πάλι διαρρεύσει ολόκληρο και πριν από την ώρα που κατατέθηκε. Θα είχε γαμηθεί λέμε, η Νέα Δημοκρατία να το βρει και να το δημοσιεύσει κάπου.

Παρ' όλα αυτά το εν λόγω έγγραφο ακόμα δεν έχει διαρρεύσει. Γιατί παίζεται ακόμα σαν το παπά στου παπατζή τον πάγκο. Ροκανίζει χρόνο, πετάει την μπάλλα στην κερκίδα. Κι αυτό για κάποιον λόγο τους βολεύει όλους. Το πως και το γιατί μού είναι άγνωστο.

Στο μεταξύ - στην φιλόξενη μας χώρα - χάθηκε ακόμα μια ζωή, κάτω από τουλάχιστον περίεργες συνθήκες, αλλά αυτό φυσικά δεν είναι μέρος της ατζέντας.

Tο Τέταρτο Παραμύθι Της Κάλπης

Όποιος θέλει μπορεί και να το δει σαν Αφορισμό:

Η Αποχή Είναι Μια Μαλακία Όταν Δεν Μπορείς Να Αμφισβητήσεις Την Νομιμότητα Του Εκλογικού Αποτελέσματος.

Και για όσους δεν το κατάλαβαν, εξηγούμαι:
Α) Η αποχή παράγει ισχυρές κυβερνήσεις. Μεγαλώνει το εκλογικό ποσοστό των μεγάλων κομμάτων και τους δίνει ψευδείς αυτοδυναμίες. Δες την ανάλυση εδώ.
Β) Ιστορικά η Αριστερά πληρώνει ακόμα και σήμερα την απόφασή της να μην κατέβει στις πρώτες εκλογές μετά την απελευθέρωση.
Γ) Η μόνη πιθανότητα να λειτουργήσει η αποχή είναι να είναι σχεδόν καθολική. Αν θέσει δηλαδή ζήτημα νομιμοποίησης του αποτελέσματος και ακολουθηθεί από έμπρακτη αμφισβήτησή του . Και προσωπικά δεν νομίζω πως έχουν ωριμάσει οι συνθήκες στην Ελλάδα για κάτι τέτοιο.

Για να ξεκαθαρίζω από νωρίς την στάση μου και να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το τι υποστηρίζω, εγώ προσωπικά σ' αυτές τις εκλογές θα ψηφίσω με την συνταγή της Μπόκοτα για την Γιουροβίσιον. Με στόχο την Πολιτική Κρίση. Αδύναμη -ή ακόμα καλύτερα- αδύνατη μονοκομματική Κυβέρνηση που θα ακολουθηθεί από την λαϊκή απαίτηση αυτή η Βουλή να σχηματίσει Κυβέρνηση Τετραετίας. Ας κάνουν Οικουμενική, Εθνικής Ενότητας, ας ενωθούν τα δύο μεγάλα κόμματα. Δεν είναι δική μου δουλειά, είναι δική τους ευθύνη.
Ας την αναλάβουν κάποτε επιτέλους...

Ένα δεύτερο πράγμα που υποστηρίζω σχετίζεται με την επιλογή των υποψηφίων βουλευτών. Καλύτερα κάποια που δεν έχει ξαναμπεί ποτέ στην Βουλή και ξέρεις από τον βίο της πως δεν είναι ξύλινη και κάργια, δεν δέρνει τα παιδιά της και δεν κάθεται να τις φάει από τον άντρα της, από κάποιον "εγνωσμένου κύρους" που αράζει χρόνια ολόκληρα στα έδρανα και είτε κάνει το στρατιωτάκι του κόμματος χωρίς ποτέ να έχει άποψη, είτε χαράζει στην πλάτη σου τις "προσωπικές τακτικές" του.

Στο κομμάτι της επιλογής υποψηφίων θα επανέλθω...

Το Τρίτο Παραμύθι της Κάλπης

Το μεγαλύτερο παραμύθι της Αριστεράς τα τελευταία χρόνια είναι η ψήφος τιμωρίας, μια ψήφος Big Brother. Καταδίκασε την κυβέρνηση, απομακρύνσου από την ίδιας πολιτικής αντιπολίτευση, ψήφισε εμάς για να τους τιμωρήσεις!

Αυτό που δεν φαίνεται να έχει καταλάβει τόσο η παραδοσιακή όσο και η ανανεωτική Αριστερά είναι το γεγονός πως η πόλωση λειτουργεί ακριβώς γιατί η ίδια η Αριστερά τής το επιτρέπει. Γιατί έχει μετατρέψει τον εαυτό της σε πόλο διαμαρτυρίας, αλλά όχι σε πόλο επιλογής. Η ψήφος στην Αριστερά είναι εξ ορισμού αρνητική, η ίδια την ζητά σαν τέτοια. Γιατί δεν παρουσιάζει ποτέ ένα άλλο όραμα, δεν πιστεύει ούτε για πλάκα πως κάποτε θα κληθεί να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο. Γιατί είναι μίζερη στις αντιδράσεις της και ουσιαστικά λειτουργεί χρόνια τώρα ως ο βασικός πυροσβέστης των κινημάτων. Δεν έχει τίποτα το γοητευτικό, δεν εμπνέει πια, δεν επεξεργάζεται θέσεις, δεν συγκρούεται.

Κι αυτός είναι ένας ρόλος που την έχει βολέψει πολύ. Είναι ο εύκολος δρόμος, ο δρόμος που συντηρεί την μικρομεσαία της προσδοκία και συντηρείται από τα ψίχουλα του πολιτικού τραπεζιού. Και στο μεταξύ χάνει την ευκαιρία να εκμεταλλευθεί τις πιο προνομιακές συνθήκες που γνώρισε από την Μεταπολίτευση. Είναι πραγματικότητα πως τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν ελάχιστες διαφορές. Είναι πραγματικότητα πως η δημοκρατία βιάζεται κάθε μέρα, είναι πραγματικότητα πως έχουν ανάγκη υπεράσπισης τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού από την -καθυστερημένη στην Ελλάδα- επέλαση του Νεοφιλελευθερισμού.

Μόνο που η Αριστερά έχει βάλει τον εαυτό της στην αναμονή... Κολώνει να μιλήσει για τους μετανάστες, γιατί ο μέσος ψηφοφόρος της έγινε εργολάβος στην πλάτη τους κι όποιος δεν έγινε φοβάται πως θα του φάνε την δουλειά. Κολώνει να εμφανίσει μια αριστερή προοπτική διακυβέρνησης, γιατί θα πρέπει -δήθεν- ακόμα να απολογηθεί για την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Και φυσικά έχει εγκαταλείψει την επαναστατική της προοπτική, από την ημέρα που αποδέχτηκε το dress code του Κοινοβουλίου (χωρίς σακάκι δεν μιλάμε από το βήμα της Βουλής).

Είναι φανερό πως η αυτοεκτίμηση της Αριστεράς ικανοποιείται πια βάζοντας τον πήχη πολύ χαμηλά. Αλλιώς θα είχε κάθε λόγο, κάθε μέρα να βρίσκεται στον δρόμο. Και να υπερασπίζεται σοβαρά όχι την προοπτική, αλλά απλώς τα κεκτημένα των λαϊκών αγώνων. Τα δημοκρατικά αυτονόητα.

Ούτε αυτό μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να είναι ικανή να κάνει... Και τελικά δημιουργεί με την αδράνεια της και επιτρέπει να εισπράττει αυτήν την διαμαρτυρία, το χειρότερο τμήμα της πολιτικής σκηνής. Στέλνει τον κόσμο στην εθνικοθρησκευτική χαβούζα...

Το Δεύτερο Παραμύθι Της Κάλπης

Η αλήθεια είναι πως όταν μπήκε στο καφενείο όλες οι αποχετεύσεις μας είχαν αρχίσει να βρωμάνε. Δεν τις καταλάβαινες αμέσως, η βρώμα είχε αυξηθεί σταδιακά, λίγο-λίγο, έπρεπε να βγεις από το σπίτι, να περπατήσεις στον δρόμο και να ξαναμπείς μέσα για να το καταλάβεις. Μετά από λίγο το συνήθιζες, εντάξει κακό ήτανε, αλλά το συνήθιζες...
"Με λένε Κέι-Κέι", είπε "και βρωμάει πολύ εδώ μέσα..."
Κουνήσαμε τα κεφάλια. Δίκιο είχε, αλήθεια έλεγε. Δεν υπήρχε λόγος να μην το παραδεχτούμε, δεν ήμασταν και τρελοί, πραγματικά βρωμούσε.
"Εγώ μπορώ να σας απαλλάξω από την βρώμα", ξαναείπε. "Θα κάνουμε ένα συμβόλαιο, δεν θα σας πάρω πολλά, στο κάτω-κάτω και τώρα πληρώνετε για την αποχέτευση, πιο φτηνά θα σας έρθει με μένα, με τα ίδια λεφτά θα φτιάξουμε βιολογικό καθαρισμό και τέρμα η βρώμα για πάντα..."
Το είδαμε από δω, το σκεφτήκαμε από κει, στο τέλος υπογράψαμε μαζί του για τέσσερα χρόνια...
Τον πρώτο χρόνο η βρώμα έμεινε ή ίδια. Ο Κέι-Κέι έστελνε κάτι υπαλλήλους του στο καφενείο κι αυτοί μας λέγανε πως το ταμείο που μαζευόντανε τα λεφτά της αποχέτευσης δεν του το είχανε παραδώσει σωστό και για να μην ξαναπληρώσουμε, έπρεπε λέει να γίνει καταμέτρηση από ανεξάρτητη αρχή κι ίσως και δικαστήρια, γι αυτό καθυστερούσε ο βιολογικός. Να μην ανησυχούμε όμως, τα λεφτά θα βρισκόντουσαν, και τα λαμόγια που τα είχαν πάρει θα τα κάθιζε στο σκαμνί και θα πληρώνανε όλο τον βιολογικό μας.
Τόσα χρόνια μέσα στην βρώμα, είχαμε κάνει υπομονή, τι να μας πείραζε ένα παραπάνω... Ο Κέι-Κέι έδειχνε μπεσαλής, ήταν και Μακεδόνας. Κι έπειτα έλεγε πως τον πολεμάγαν τα συμφέροντα. Κάτι μεγαλονταβατζήδες που κάνανε το άσπρο-μαύρο. Μπορεί και να ΄χε δίκιο, μακριά από μας ήτανε αυτά, στο καφενείο μας δεν φτάναν μεγαλονταβατζήδες, φαίνεται πως πηγαίνανε σε άλλα μαγαζιά.
Κάπως έτσι πέρασε κι ο δεύτερος χρόνος. Κι ήρθε ο τρίτος, κι οι υπάλληλοι του Κέι-Κέι φέρανε στην πλατεία κι αραδιάσανε καμμιά δεκαριά χοντρές σωλήνες κι είπανε πως αρχίζουνε τα έργα, θα χρειαστεί να πληρώσουμε όμως κάτι παραπάνω γιατί ναι μέν το ταμείο δεν ήτανε σωστό όταν παραδώθηκε, αλλά η δικαιοσύνη δεν μπορούσε να βρει τους ενόχους κι έτσι δεν υπήρχε τρόπος να κλείσουμε την τρύπα και να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα των προηγούμενων, άρα θα πληρώσουμε κάτι κι εμείς. Η βρώμα, βρώμα. Τι να κάνουμε, κάναμε την ανάγκη φιλοτιμία και βάλαμε το χέρι στην τσέπη. Σαν λίγοι φαινόντουσαν οι σωλήνες για το δίκτυο, και κάπως ακριβοί, αλλά τι ξέραμε εμείς από τιμές;
Αρχίσαν τα σκαψίματα κι έπειτα κι η γκρίνια. Η βρώμα, βρώμα. Κάποιος που ρώτησε κι έμαθε, είπε μια μέρα στο καφενείο πως οι σωλήνες ήταν ακριβοί. Και ότι με τα λεφτά που είχανε μαζέψει τελευταία, όχι μονάχα δέκα, αλλά εκατό έπρεπε να έχουν φέρει. Και ότι είχε ακούσει, πως ένα μέρος των χρημάτων έκανε γύρες μέσα σε μια βαλίτσα και κανένας ποτέ δεν έμαθε που πήγε. Θορυβηθήκαμε, αρχίσαμε να ρωτάμε.
Ο Κέι-Κέι κύριος. Αμέσως είπε να γίνουν ανακρίσεις. Και ότι λεφτά τυχόν χαθήκανε στην μεταφορά, θα βρεθεί ποιος τα πήρε, που τα πήγε και θα καθίσει στο σκαμνί και θα πληρώσει όλο το βιολογικό μας.
Κι έτσι φτάσαμε στα τριάμισυ χρόνια. Η βρώμα, βρώμα. Η πλατεία είναι σκαμμένη. Οι σωλήνες σκουριάζουν στην βροχή. Και σήμερα στο καφενείο έφτασε ένα εξώδικο από τον Κέι-Κέι. Λέει πως σπάει το συμβόλαιο μας, γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά να γίνει ο βιολογικός. Και πρέπει λέει να υπογράψουμε καινούριο τετραετές συμβόλαιο και ίσως να σταματήσει η βρώμα και να φτιαχτεί ο βιολογικός. Γιατί παρόλο που μάλλον έχει βρεθεί πόσο μακριά πήγε η βαλίτσα δεν γίνεται να περιμένουμε μερικές μέρες ακόμα να μας το πει ο άνθρωπος που το έψαξε. Βιάζουν τα πράγματα, πρέπει να κόψουμε την βρώμα τώρα. Ή κάπως έτσι, είναι και μπερδεμένα αυτά τα νομικά...
Το σκεφτόμαστε. Το κουβεντιάζουμε απο δω, το βλέπουμε από κει. Κάποιοι μουρμουράνε πως ο Κέι-Κέι μας δουλεύει.
Κι η βρώμα, βρώμα.

Το Πρώτο Παραμύθι Της Κάλπης

Τώρα ήρθε η ώρα του Λαού. Και θα ήταν ασέβεια να συζητάμε τις δημοσκοπήσεις.

Αυτό ξεστόμισαν τα χείλη ισχυρού πολιτικού ανδρός χθες το βράδυ. Όμως κάτι παρόμοιο είπε και η σημαντικότερη γυναικεία πολιτική φιγούρα του τόπου. Κάτι σχετικό με "την ιερότητα της εκλογικής διαδικασίας και την ώρα που μιλάει ο Λαός".

Αυτά φυσικά δεν τους εμπόδισαν να ξεκατινιαστούν, αμφότεροι μετά, με τους αντι-μιλητές τους (αφού ο όρος συνομιλητής δεν υφίσταται κάτω από οποιοσδήποτε συνθήκες μεταξύ πολιτικών, πολλώ δε μάλλον όταν βρίσκονται σε τηλεοπτικά παράθυρα) και να προδικάσουν αλαζονικά το εκλογικό αποτέλεσμα.

Οι Δημοσκοπήσεις δεν σταμάτησαν ποτέ. Ασφαλείς ή μη, τηλεφωνικές ή με κάλπες στις παραλίες, γίνονται και θα γίνονται μέχρι την τελευταία στιγμή. Φανερές ή κρυφές, είναι πια το απόλυτο εργαλείο που διαμορφώνει την πολιτική όλων και θα καθορίσει ολόκληρη την προεκλογική εκστρατεία.

Η πρώτη άμμος που μπορεί κανείς να ρίξει σ' αυτήν την ανόητη μηχανή, έχει ειπωθεί από παλιά, από έναν άνθρωπο που σέβομαι πολύ, τον Τζίμη Πανούση.

Πες -συνειδητά- ψέματα σε όλους τους γκαλοπτζήδες.

Θόλωσε τα νερά. Αρνήσου την συμμετοχή στα exit polls. Δυσκόλεψέ τους. Και μην μασάς, στο παραμύθι "μόνο οι ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις παράγουν έργο".

Είναι ευθύνη όλων των κομμάτων, αλλά και κάθε πολιτικού ξεχωριστά, να δώσει λύσεις και να δημιουργήσει βιώσιμη κυβέρνηση (και μάλιστα τετραετίας)με όποια εκλογικά αποτελέσματα βγάλουν οι κάλπες. Υπάρχει και η Οικουμενική, αν πράγματι όπως λέει ο Κέι-Κέι, έφτασε ο προϋπολογισμός να είναι "ζήτημα μείζονος εθνικής σημασίας" τέτοιο που να απαιτεί πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ας τον συντάξουν όλοι μαζί. Κι ας ξεκινήσουν περικόπτωντας στο μισό τις ήδη υπερβολικά μεγάλες αμοιβές τους. Όπως φαίνεται κι από το Πόθεν Έσχες τους, οι περισσότεροι δεν τις έχουν δα κι ανάγκη. Κι όπως λένε περιφερόμενοι εδώ κι εκεί, η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, είναι προσφορά στο σύνολο.

Τέλος του πρώτου παραμυθιού, καλημέρα σας.

Aνήσυχοι Νεκροί Το Καλοκαίρι...

Στις καλοκαιρινές διακοπές μου διαβάζω πάντα αστυνομικά. Πάνε για πλάκα στην παραλία, έχουν ατμόσφαιρα, σου καθαρίζουν το κεφάλι και σπάνια χρειάζονται περισσότερες από μία αναγνώσεις. Ο καλός συγγραφέας αστυνομικού μυθιστορήματος στο τέλος του βιβλίου στα έχει εξηγήσει όλα (η εξαίρεση του Ellroy απλώς επιβεβαιώνει τον κανόνα). Και όλες οι απόψεις του για τον κόσμο που ζουν οι ήρωές του - ή ό ίδιος - είναι βαλμένες τακτικά στο κείμενό του, σε σωστές δόσεις και θέσεις και δίνονται με χιούμορ ή πικρά σχόλια, αναγνωρίσιμες με την πρώτη ματιά. Η αστυνομική λογοτεχνία σπανίως είναι "μπάτσικη" (και τότε είναι συνήθως κακή λογοτεχνία). Μέσα της καθρεφτίζεται με εκπληκτικό τρόπο η θέση του εκάστοτε συγγραφέα για την ανθρώπινη φύση.

Οι Ανήσυχοι Νεκροί (Και Ό,τι Λείπει, Λείπει) τηρούν ακριβώς αυτόν τον κανόνα παρ' όλο που ταυτόχρονα τον παραβιάζουν από όλες τις μπάντες. Δεν έχουν έναν συγγραφέα, αλλά δύο. Τον Paco Ignacio Taibo και τον Subcomandate Marcos. Tο έγκλημα δεν είναι ένα, αλλά πολλά. Και μέσα στην αστυνομική πλοκή του βιβλίου, καθρεφτίζεται όλη η σύγχρονη ιστορία του Μεξικού και η πανταχού παρούσα διαφθορά της εξουσίας. Η τιμωρία των ενόχων ποικίλλει, αλλά η ουσιαστική δικαιοσύνη αποδίδεται κατά πως της πρέπει.

Και επιπλέον το βιβλίο ταιριάζει μια χαρά με την παραλία. Μόνο που στο τέλος θέλεις να κάνεις αμέσως και μια δεύτερη ανάγνωση...

Κανένας Αερόσακος Για Τους Εχθρούς Της Ζωής

Δεν γουστάρω που γύρισα μέσα στο σύννεφο της καμένης σάρκας των δέντρων της Πεντέλης.

Δεν γουστάρω που γράφω πάλι - πρώτο μου post μετά τις διακοπές - για τον αερόσακο που προστατεύει τις χαμούρες που μας κυβερνάνε. Τον διοικητικό, τον πολιτικό, τον επικοινωνιακό αερόσακο. Άκου το παραμύθι...

Μια φορά κι έναν καιρό ο Κέι-Κέι πήγε λέει να πάρει την ευλογία και την φώτιση της Μεγαλόχαρης - περιφέροντας την σύζυγό του ως ανθρώπινη ασπίδα επικοινωνίας, μια γυναίκα που γίνεται όλο και πιο Μπάρμπι στο ντύσιμο και Μπάμπι το ελαφάκι στο βλέμμα - και καπάκι την έκανε στην ψύχρα για άλλη μια φορά με ελαφρά πηδηματάκια από τις στοιχειώδεις ευθύνες του, την πιο απλή αίσθηση καθήκοντος και τις βασικές παραμέτρους του αξιώματός του. Και ζήσαν αυτοί καλά... κι εμείς;

Όσο κι αν υπήρξες μαλάκας στο παρελθόν που τον πίστεψες, όσο κι αν αρνείσαι να νιώσεις ηλίθιος που με την ανοχή σου "κυβερνάει" αυτά τα χρόνια, κατάπιε τώρα το πικρό ποτήρι - και το φλιτζάνι και το πιατάκι αν χρειαστεί μαζί - και σταμάτησε τον. Τώρα!

Και φυσικά δεν εννοώ να το κάνεις, ψηφίζοντας τον άλλο καραγκιόζη... και το περί αυτόν κακό συναπάντημα. Μονό η ευλογία άλλαξε, ήταν η φώτιση της Σουμελά.

Κανένας αερόσακος για τους εχθρούς της ζωής. Κανένας αερόσακος δεν άνοιξε για κανένα δέντρο που κάηκε φέτος. Για καμιά ζωή που χάθηκε στο Νταχάου της ταξικής καταναλωτικής δημοκρατίας. Ας το πληρώσουν όσοι φταίνε - και τώρα και παλιότερα - ακριβοδίκαια και όσο τους πρέπει.

Στην μετωπική που έρχεται μην εκβιαστείς από τις παπαριές τους και μην λυπηθείς κανέναν. Άσε τους να σκάσουν πάνω στο παρμπρίζ και χάραξε την προσωπική σου πορεία.

Υποχρέωσέ τους όλους - και κύρια αυτούς που μέχρι σήμερα βολεύονται με άλλης μορφής αερόσακους (Γαμημένη Αριστερά! Τι είδους βαρβιτουρικά παίρνεις;)- να κάνουν την δουλειά τους. Γι' αυτό πληρώνονται στο κάτω-κάτω. Και δεν τους παίρνει να έχουν και παράπονο...

Tην Κάνω! Τι Μπορείς Να Κάνεις Μέχρι Να Γυρίσω...

Την κάνω για λίγες μέρες κι έτσι το ΤΑLES δεν θα ενημερώνεται καθημερινά.

Για να δούμε τι μπορείς να κάνεις μέχρι να γυρίσω.

Α) Να πας στο Fototherapy στο Ρέθυμνο από τις 9 έως τις 18 Αυγούστου που φέτος αποδομεί την ζωή.

Β) Να διαβάσεις όλα τα Ιερά Βιβλία.

Γ) Τώρα που λείπει να διαβάσεις ήσυχα και χωρίς άγχος τις Ιστορίες του Απέναντι Τοίχου ή το Κανένας δεν τον είδε να φεύγει.

Δ) Να είσαι καλός με τις γοργόνες και να μην ασχημονείς στα μπλογκ τους.

Και τέλος πάντα, μα πάντα, να βάζεις αντιηλιακό. Το λέει άλλωστε κι ο Buz εδώ και χρόνια.

Γκαρντούνο Στον Καιρό Της Ειρήνης

Τo must τρίπτυχο Sacco, Satrapi και Thompson που έχω παρουσιάσει μέχρι τώρα στα Ιερά Βιβλία, συμπληρώνεται από τον αξιότιμο κύριο Philippe Squarzoni. Το Γκαρντούνο είναι ένα άλμπουμ που μπορείς άνετα να το διαβάσεις με πολλούς τρόπους. Σαν βιβλίο αναφοράς, σαν αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά ακόμα πιο πολύ σαν κάτι που σηκώνει τα πέπλα της Σαλώμης και αποκαλύπτει πως είναι τα γεγονότα όταν τα βιώνεις προσωπικά. Ασπρόμαυρο, όπως και τα προηγούμενα, ποιοτικά και εικαστικά στέκεται δίπλα τους με άνεση. Ψάχνω κι ένα πέμπτο κομίστα για να τον βάλω δίπλα και να φτιάξω την δική μου Dream Team. Αλλά αυτό θα το κάνω μετά τον Αύγουστο...
Στο μεταξύ κανόνισε να το ψωνίσεις.

Θέλει Κανείς Ενάμισυ Δις Που Μου Περισσεύει ;

Ναι, μόλις κέρδισα λέει το mail ενάμισι εκατομμύριο ευρώ, yes (1.500.000 Euros), αλλά επειδή η φάση είναι μούφα, αν θέλει κάποιος να τον πιάσουνε κορόιδο ας ακολουθήσει στην θέση μου την διαδικασία...
Spamers get lost, καλοκαιριάτικα! Τσίμα- τσίμα βγάζω δέκα μέρες διακοπές...


Attn:-Winner,

We are pleased to inform you of the release of the long awaited results of
the EU-JAPAN EMAIL LOTTO[SWEEPSTAKES} PROMOTIONS {lottery programmes} draws
held recently.You were entered unaware as an independent participants with
Ticket Number: 719-226-1319 with Serial Number-902-66.Your email address
attached to Lucky Draw number: 5, 12, 30, 11, 17,-43 with Bonus number 25
which consequently won the ABM INTERNATIONAL LOTTERY PROMOTIONS INC
organised Email lottery for and on behalf of EU-Japan Email Lotto
Programmes event in the 3rd category.

You have been approved for a payment of the sum €1,500,000(One Million,
Five Hundred Thousand Euros) in cash credited to file Reference
number:EU/JP/BCC 00078653.This is from a total cash prize of
€15,000,000.00{Fifteen Million Euros} shared among the ten International
winners in the 3rd categories.All participants were randomly selected
through a computer ballot system drawn from 25,000 names of email users
around the world, as part of their yearly international promotion program
,this programme is sponsored by the conglomeration of multi national
Companies in Europe and Japan in collaboration with Computer Hardware and
Software manufacturers worldwide.

Due to mix up of some names and addresses, we urge you to keep this winning
personal and discreet until your claims have been processed and your funds
remitted to you, this is part of our security measures to avoid double
claiming or unwarranted abuse of the system by other participants or
impersonators. Your lucky Draw number fell under our European coupon
booklet, thus your winning prize sum is now deposited in a special account
with the OFFICIAL approved European Bank based in Holland-Netherlands-
Bank-POST BANK NL. To begin your claim, DO NOT contact us, instead contact
the approved paying bank as they will guide you step by step until your
winning prize is paid to you.

Dr.M.Richards.
Processing Department.
Post Bank NL
Antwoornumer 1802,1055AM Amsterdam-Netherlands.
Web-Site:-www.postbank.nl
Email address:- propostbanknl@aim.com ////// propostbanknl@aim.com

Also give him the following information:-

YOUR FULL NAMES:-
CONTACT STREET ADDRESS:-
TELEPHONE NUMBERS-OFFICE/MOBILE:-
FAX NUMBER:-
OCCUPATION:-
YOUR AGE:-
REF Number:EU/JP/BCC 00078653.
BATCH No: -EU/JP/98657/ BCC

Your security file number is EU/JP2090/WIN/20067(keep personal).Remember,
your winning must be claimed as quickly as possible.Failure to claim your
winning prize will obviously mean that your winning prize will be re-staked
in our next lottery draws,so ensure that the needful is done now and quickly
too. Once again, accept our profound and sincere congratulations on your
winning.CONGRATULATIONS!
Yours Sincerely,
Ms.Sato Asuka- Kobayashi
{Online Co-Ordinator}

ΑΛΕΦ Kαι e-poll

Στο χθεσινό δισέλιδο θέμα του Ελεύθερου Τύπου που έγραψε η Κατερίνα Καραδήμα και αφορούσε την ΑΛΕΦ, υπήρχε μια ηλεκτρονική ψηφοφορία με την ακόλουθη ερώτηση:

Θεωρείτε πως η επιστημονική φαντασία ανήκει στην λεγόμενη "σοβαρή λογοτεχνία";

Δυστυχώς η εφημερίδα έδωσε πολύ λίγο χρόνο για την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας κι έτσι τα αποτελέσματα είναι μάλλον απογοητευτικά από άποψη συμμετοχής. Άσε που η απάντηση Ναι ή Όχι είναι κατά την γνώμη μου πολωτική και ψευδοδιλημματική. Έτσι ανοίγω εδώ μια κάλπη με την ίδια ερώτηση, αλλά πολλαπλές επιλογές απαντήσεων. Ψηφίστε στα σχόλια...

ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΠΩΣ Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ "ΣΟΒΑΡΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ";

Α. Ναι, αναμφισβήτητα.
Β. Όχι, κόβω το κεφάλι μου.
Γ. Παίζεται, γίνονται έρευνες.
Δ. Δεν ξέρω, δεν έχω διαβάσει ποτέ επιστημονική φαντασία.
Ε. Δεν έχω ιδέα, δεν έχω διαβάσει ποτέ σοβαρή λογοτεχνία.
ΣΤ. Διαβάζω μόνο sms, παίζει δώρο αν απαντήσω σωστά;
Ζ. Δεν απαντώ, η ερώτησή σας προσβάλλει τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις.
Η. Δεν απαντώ, η διατύπωση είναι μη πολιτικά ορθή.
Θ. Είναι ΑΣΕΠ η ερώτηση;
Ι. Αν δεν έχει δράκους δεν είναι λογοτεχνία.
ΙΑ. Αν έχει δράκους δεν είναι σοβαρή.
ΙΒ. Εδώ βγάζουνε ταυτότητες;
ΙΓ. May the Force be with you...