Πήγαινε εκεί για έξι λεπτά...

και δεν θα το μετανιώσεις. Και κλείσε μια διαφήμιση που σκάει από κάτω, έχει κουμπάκι να πάρει τον πούλο...

Αυτό ακριβώς...

...για σήμερα

Κάτσε ρε Paul Grignon, μπορεί δηλαδή να είναι τόσο απλό;

Πήγαινε σήμερα και δες ολόκληρο το σαρανταπεντάλεπτο Money As Debt με ελληνικούς υπότιτλους. Σίγουρα δεν θα χάσεις τον χρόνο σου. Και κάτσε και σκέψου το κι εσύ, γιατί εγώ ειλικρινά δεν έχω καταλήξει. Πάντως αν το "έργο" είναι αυτό, δεν θέλει και πολύ να καταλάβεις ότι πάμε καρφί να σκάσουμε στον τοίχο...

Στο Comicdom γίνεται Con... (ξανά-μανά πέμπτη χρονιά)

Άρχισε σήμερα το Comicdom Con Athens 2010, για πέμπτη χρονιά (και όπως πάντα) στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση. Πρόγραμμα εδώ. Περισσότερα από μένα αύριο, που θα το παρακολουθήσω σοβαρά, αφού σήμερα πέρασα μόνο μια βόλτα.

Άμεση Αποφυλάκιση του Μάριου Ζ. Όχι αύριο, σήμερα, αν έχετε λίγη τσίπα πάνω σας!

Ακόμα κι εγώ, που τον τελευταίο καιρό είμαι βυθισμένος στην μικροκοσμάρα μου, έχω καταλάβει ότι η υπόθεση του Μάριου Ζ. είναι για πολλά γέλια, για πολλά δάκρυα ή για πολλές κλωτσιές. Ανάλογα με την φάση που βρίσκεται ο καθένας μας, αν δηλαδή βλέπει τον κόσμο ελαφρά, καταθλιπτικά ή οργισμένα.
Όπως και να' χει, το λούκι που τραβάει ο ίδιος είναι διατυπωμένο (με ήθος και αξιοπρέπεια) στις επιστολές του, που θα τις βρεις εδώ μαζί με μια πολύ καλή "σούμα" της μαλακίας που δέρνει όποιους αποφασίζουν να ταϊσουν όποιον τύχει σε μια "Τυφλή Δικαιοσύνη" που ούτε τυφλή είναι, ούτε δικαιοσύνη.
Εκτός από τις συγκεντρώσεις που γίνονται σήμερα, μπορείς (αφού το ψάξεις και ενημερωθείς γιατί εγώ μπορεί να λέω ότι μου 'ρθει) να πας να υπογράψεις το Ψήφισμα για την Άμεση Αποφυλάκιση του Μάριου Ζ. που πρέπει να γίνει σήμερα κι όχι αύριο.
Αρκετά! Και τον διαβάσαμε τον Κάφκα και τον είδαμε μία, πέντε, δεκατρείς με τις μαλακίες σας τα τελευταία χρόνια. Φτάνει πια ηλίθιοι, το εμπεδώσαμε...

Αστοχία Υλικού (από σήμερα) στα βιβλιοπωλεία

Η Αστοχία Υλικού είναι το τελευταίο μυθιστόρημα του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη. Και όταν λέμε το τελευταίο εννοούμε το πιο πρόσφατο, αφού ο px-Παναγιώτης (εύχομαι και ελπίζω) έχει πολλά να γράψει ακόμα. Και γουστάρω που παίζει το παιχνίδι της γραφής συστηματικά και τακτικά τα τελευταία χρόνια.

Είχα την τύχη να διαβάσω μια προηγούμενη γραφή του βιβλίου που μου έστειλε σε ηλεκτρονική μορφή. Και μετά μου είπε να την ξεχάσω, γιατί τα πήρε και τα σήκωσε όλα...

Μια χαρά μου φαίνεται αυτό και μου κλείνει και το στόμα μέχρι να διαβάσω το τελικό κείμενο. Πάντως από σήμερα η Αστοχία Υλικού είναι στα βιβλιοπωλεία. Και όπως είδα στο Facebook η πρώτη της παρουσίαση έχει ήδη οριστεί για την Παρασκευή 23 Απριλίου στις 8:00 μ.μ. στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου και Εκδηλώσεων του Δημαρχιακού Μεγάρου Γιαννιτσών με εισηγητές τον Νίκο Κουνενή, συγγραφέα-κριτικό, και τον Βαγγέλη Γούλα, σχολικό σύμβουλο–πανεπιστημιακό-συγγραφέα.

Επειδή ξέρω, από προσωπική εμπειρία, τι "υγιής κραιπάλη" ακολουθεί μετά από τέτοιες εκδηλώσεις στα Γιαννιτσά, μέχρι που σκέφτομαι μήπως ανέβω...

Σημερα "Quest For Love" στην Αίθουσα Κασίων από την ΑΛΕΦ

Το Quest For Love είναι μια αγγλική ταινία του 1971, σπανιότατη (σήμερα πια), και απ' τις πρώτες (μπορεί και η πρώτη) που θίγει το θέμα των παράλληλων κόσμων.
Μέσα στην ψυχεδελική εποχή, οι Άγγλοι γυρίζουν ταινία το μικρό διήγημα, RANDOM QUEST(1958), του, συμπατριώτη τους, John Wyndham. Κάνουν μια, αισθηματική Επιστημονική Φαντασία, πραγματικά, σπάνια του είδους. Εδώ, ο έρωτας, σαν κινητήρια δύναμη βάζει στην υπηρεσία του την Επιστήμη, για να πετύχει τους σκοπούς του.
Η ταινία είναι έγχρωμη, διαρκείας 85 λεπτών
Σκηνοθεσία: Ralph Thomas,
Σενάριο: Terence Feely, πάνω στο διήγημα του John Wyndham RANDOM QUEST,
Παραγωγή: Peter Eton
Παίζουν: Joan Collins, Tom Bell, Delholm Elliot κ.ά.

Η ταινία θα προβληθεί στις 11 Απριλίου 2010 (Κυριακή του Θωμά) στην Αίθουσα Κασίων (Γ' Σεπτεμβρίου 56, 2ος όροφος) και ώρα 20.00.

Μετά την προβολή θα γίνει ολιγόλεπτη παρουσίαση του αντίστοιχου διηγήματος, για τις διαφορές-ομοιότητες με την ταινία, απ' την Αντωνία Κατσαβού.

Η είσοδος είναι όπως πάντα ελεύθερη και η εκδήλωση είναι μία ακόμα προβολή της ΑΛΕΦ.

Σήμερα "Ο Μύθος του Ηρακλή Σπίλου" στο Έναστρον

Είναι μεγάλη φάση να ακούς τον Νίκο Κουνενή να μιλάει. Για οποιοδήποτε θέμα, αλλά περισσότερο για βιβλία. Και ακόμα περισσότερο για δικό του βιβλίο. Αν δεν το έχεις διαβάσει, μάλλον θα σε ψήσει να το πάρεις, όχι μ΄ αυτά που θα πει αλλά μ' αυτό που είναι. Αν πάλι το έχεις διαβάσει, και δεν τον ξέρεις, είναι μια ευκαιρία να δεις πως είναι το άτομο που σκέφτεται και γράφει αυτά τα πράγματα. Αν και τον έχεις διαβάσει και τον έχεις συναντήσει, πιθανότατα τον πας όσο κι εγώ, οπότε μάλλον περιμένεις όσο και εγώ την παρουσίαση.

Μία συνέντευξη του Νίκου Κουνενή σε δύο μέρη στο BarouakNet θα βρεις εδώ κι εδώ.

Ας κλείσω επιτέλους με το ψητό:

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΠΙΛΟΥ παρουσιάζεται το Σάββατο 10 Απριλίου 2010, στις 8:00 μ.μ. στο βιβλιοκαφέ ΕΝΑΣΤΡΟΝ(Σόλωνος 101, Αθήνα). Ο συγγραφέας, Νίκος Κουνενής, θα παρουσιάσει το βιβλίο του και θα συνομιλήσει με το κοινό.

Εβδομάδα T 4 Trouble... συνεχίζω να κλέβω!

Η ταινία εξακολουθεί από σήμερα την πορεία της στον Μικρόκοσμο, μετά την στάση της Μεγάλης Παρασκευής κι εγώ εξακολουθώ την δική μου πορεία, να κλέβω τους άλλους... Για σήμερα λοιπόν πάρε αυτό και διάβασε και τα σχόλια.

Το Λουλούδι της Ερήμου: Πόσο μπορεί να αποτύχει κάποια;

Σπάνια "θάβω χοντρά" κάποιο έργο τέχνης, για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί εκτιμώ τους ανθρώπους που παράγουν πνευματικό έργο (ακόμα κι αν δεν τρελαίνομαι για το αποτέλεσμα) και ο δεύτερος γιατί έχω πάντα την ανασφάλεια "και ποιος είμαι εγώ στο φινάλε για να κράξω;"

Σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση όμως. Γιατί νομίζω πως "Το Λουλούδι Της Ερήμου" είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα της "στραβοκλωτσιάς" και του "δρόμου για την κόλαση που είναι στρωμένος με καλές προθέσεις".

Ο Μπρεχτ έγραψε κάποτε (στο περίπου, γιατί έχω πολλά χρόνια που τον διάβασα) ότι περισσότερα μαθαίνεις από μια κακή παράσταση, παρά από μια καλή. Υπό την έννοια (ερμηνεύω και τον Μπρεχτ τώρα...ξύλο που χρειάζομαι) ότι στην κακή παράσταση δεν σε αποσπούν οι ερμηνείες ή η σκηνοθεσία κι έτσι είναι πιο εύκολο να αντιληφθείς την πρόθεση του συγγραφέα ή τις πιθανές εναλλακτικές σκηνοθετικές εκδοχές του έργου που θα έκαναν την παράσταση καλή.

Το Desert Flower είναι μια εντελώς αποτυχημένη ταινία σε κάθε επίπεδο (κατά την γνώμη μου πάντα).

Και θα σε ζαλίσω τώρα καταθέτοντας αναλυτικά το γιατί.

Από την αρχή και δυστυχώς μέχρι το τέλος της ταινίας η ματιά της ηρωίδας για τον κόσμο (τόσο της παιδικής της ηλικίας στην Σομαλία, όσο και της μετέπειτα ζωής της σε Λονδίνο και Αμερική) απουσιάζει ολοκληρωτικά. Ούτε το σενάριο ούτε η σκηνοθεσία καταφέρνουν να σε "ψήσουν" πως η Γουόρις Ντίρι είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, με χαρακτήρα και δράμα, σαν θεατής πιο πολύ νοιάζεσαι για το αν θα καταφέρει να την βολέψει η Αγγλίδα φίλη της να "χωθεί" σε ένα μπαλέτο, όπως επιθυμεί διακαώς.

Αλλά αν ήταν μόνο αυτό, θα μπορούσες και να πεις "της έφυγε της Σέρι Χόρμαν, τι να κάνουμε κανείς δεν είναι τέλειος" και να πας παρακάτω.

Μόνο που το παρακάτω είναι ακόμα χειρότερο. Η ευκαιρία να μάθουμε κάτι για την "Υπόθεση Σομαλία" (που μόνο της πλάκας δεν είναι αφού έχουν συμβεί τέρατα κι έχουν γραφτεί χιλιάδες πράγματα για το θέμα) περνάει στο καραντούκου σε δυο-τρία πλάνα τηλεόρασης. Και άντε πες κι εδώ, φοβάται να κεντράρει στο "πολιτικό", κι ας ξαναπάμε παρακάτω.

Την γαμημένη την ευκαιρία να μιλήσει αυτή η ταινία για το γυναικείο ζήτημα, με ξεκάθαρο και παγκόσμιο τρόπο, πώς στο διάολο την χάνει; Πες μου τώρα, δηλαδή, γιατί εκεί τρελάθηκα!

Σε μια παράγραφο η ιστορία είναι: Ένα κοριτσάκι στα τρία του χρόνια υφίσταται έναν ακρωτηριασμό της κλειτορίδας και των εξωτερικών χειλέων του αιδοίου γιατί μόνο έτσι το σύστημα που έχουν φτιάξει κάτι άθλιοι άντρες (για οποιουσδήποτε λόγους, "φυλετικούς", "θρησκευτικούς" ή "κοινωνικούς") τη θεωρεί "Καθαρή". Από μια σειρά συμπτώσεων γίνεται μοντέλο που με τις φωτογραφίες του "τον παίζουν" μερικά εκατομμύρια δυτικοί, ενώ οι γυναίκες τους ψωνίζουν τα ρούχα που φοράει!

Με αυτό το απλό στόρι, που γαμώτο είναι και 100% πραγματική ιστορία, η τελευταία πρωτοετής πιτσιρίκα της Σχολής Σταυράκου (που δεν ξέρω καν αν υπάρχει ακόμα) θα μπορούσε να σου φτιάξει μια ταινία που να σου σηκώσει το πετσί! Η Σέρι Χόρμαν όχι μόνο δεν το καταφέρνει, αλλά με κάνει να αμφιβάλλω ακόμα κι αν το σκέφτηκε.

Όπως είπε και μια φίλη που είδαμε μαζί την ταινία (γιατί στο φινάλε-φινάλε εγώ είμαι και άντρας και μπορεί να μην πιάνω τις "λεπτές αποχρώσεις") το Λουλούδι της Ερήμου είναι επιπέδου Κυριακάτικης Μεσημεριανής Τηλεόρασης. Για όλη την οικογένεια, την ώρα που τρως και θες κάτι να χαζέψεις...

Κρίμα! Η τελευταία μου ευκαιρία να αλλάξω γνώμη είναι να διαβάσω το βιβλίο.

Αν και, ομολογώ, δεν ξεκινάω και με την καλύτερη δυνατή διάθεση.

Εβδομάδα T 4 Trouble... ακόμα κάτι!

Όλο και κάτι βρίσκω. Να, ας πούμε σήμερα βρήκα αυτό