Αδιάφορα

Σφυρίζω αδιάφορα απόγευμα Κυριακής.
Κι αν περιμένεις λίγο, θα βάλω κάποια λίνκς...

Σάρκινο Φρούτο + Έξι Δισεκατομμύρια Τρόποι Ζωής

Απόψε από τις 18:30 και μετά, σε ένα από τα κυκλικά περίπτερα του 36ου Φεστιβάλ Βιβλίου και ειδικότερα στο τεταρτοκύκλιο 221...


... θα πραγματοποιηθεί μια "σοβαρή" εκδήλωση για την λογοτεχνία.



Περισσότερα εδώ.

Όταν Περνάνε Κομμένες Εξατμίσεις...

Θέλω να προμοτάρω την αυριανή μου αυτοπροβολή γαμώτο!

Αλλά περνάνε οι μοτοσακοί με κομμένες εξατμίσεις και οι υπόλοιποι φίλοι κι ανοίγουνε τρομώδη θέματα. Κι έχω αδυναμία να κάνω τον μαλάκα...

Σταμάτα τώρα εδώ και πήγαινε να διαβάσεις τα σχόλια στο χθεσινό μου ποστ. Αλλιώς μπορεί και να μπερδευτείς...

Βία ή Σιωπή; Τίποτα Απ' Τα Δυο!

Η ακραία έκφραση της Δεξιάς στην Ελλάδα νομιμοποιήθηκε μέσα από τις πρόσφατες εκλογές. Είτε μας αρέσει, είτε όχι είναι πια μέρος του παιχνιδιού. Εκφράζει έναν υπαρκτό εδώ και χρόνια πολιτικό χώρο, που απλώς προτιμούσαμε να μην τον βλέπουμε και να μην τον ακούμε. Ήταν όμως εκεί έξω και λειτουργούσε όπως πάντα λειτουργεί ο φασισμός, συνομωτικά, με την τεχνική του κλιμακούμενου επιχειρήματος, με οργανώσεις συγκοινωνούντα δοχεία.
Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο η διανόηση της χώρας, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις ακολουθούσε την τακτική της σιωπής. See no evil, hear no evil και εμείς κάνουμε Τέχνη.

Υπάρχει εξήγηση για το γενικό τουμπέκιασμα. Ο κόσμος βαρέθηκε την "στρατευμένη" τέχνη και την αριστερή επιχειρηματολογία. Η Τέχνη μετακινήθηκε από την σφαίρα της Κοινωνίας στην σφαίρα της Προσωπικής Αυτοϊκανοποίησης και έγινε Διασκέδαση. Τα ΜΜΕ, αφού "όργωσαν" κανονικότατα και συστηματικά τα μυαλά των τηλεθεατών και έσπειραν την ξενοφοβία, παραπονιούνται τώρα που θερίζουν ρατσισμό.

Το αποτέλεσμα όμως είναι υπαρκτό. Η Ελλάδα είναι πια χώρα ρατσιστική και ξενοφοβική. Τυλίγεται με την σημαία και την φοράει στο πέτο, όχι για πλάκα, αλλά σοβαρά. Σε λίγο θα καίει βιβλία αντί να "παραλείπει" απλώς να τα τυπώσει.

Κατά την αυστηρά προσωπική μου γνώμη, η βία δεν μπορεί να είναι η απάντηση. Η άποψη του balidor με τρομάζει. Δεν μπορώ να μπω στο δίλημμα Βία ή Σιωπή. Νομίζω πως είναι αντιπαραγωγικό και (με πολλά εισαγωγικά)"εύκολη" λύση. Γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο να πείσεις την κοινωνία να μην φοβάται, να μην χαϊδεύεται "μηρυκάζοντας" την δήθεν ευγενή φυλετική καταγωγή της, να αντιμετωπίσει το τρομακτικό ενδεχόμενο κάποιος "αλλοεθνής" να γνωρίζει για την ελληνική φιλοσοφία και την αρχαϊκή δημοκρατία περισσότερα από τους "γηγενείς" ιστορικούς και ακαδημαϊκούς της χώρας.

Ποτέ δεν κατάλαβα που στον πούτσο στηρίζεται το επιχείρημα "το Αλβανόπουλο δεν πρέπει να σηκώνει την σημαία". Αν ήταν μάγκες αυτοί που το υποστηρίζουν, θα είχαν φροντίσει τα "τέκνα της πατρίδας μας", οι Ελληναράδες μαθητές να είναι καλύτεροι σε όλα από τους "ξένους" που έχουν άλλωστε και αντικειμενικά μαθησιακά προβλήματα λόγω γλώσσας και κουλτούρας. Μου φαίνεται λοιπόν γελοίο το επιχείρημα, "Είμαι φανερά χειρότερος, αλλά το πανί αυτό μου ανήκει γιατί ο προπάππους μου γεννήθηκε εδώ κι ο παππούς μου έσφαζε τους κίτρινους στην Κορέα, τυλιγμένος με την γαλανόλευκη".

Αφού επιμένουμε στην μαλακία των σχολικών παρελάσεων ας θεσπίσουμε καθαρά κριτήρια. Ο σημαιοφόρος να φέρει την Ελληνική σημαία και αν είναι αλλοδαπός και το επιθυμεί να φοράει και το δικό του εθνικό σύμβολο περήφανα στην μπλούζα του. Κι όποιος διαφωνεί να ανεβάσει τον προσωπικό του πήχη, να γίνει αυτός ο καλύτερος μαθητής. Να γίνει μεγαλύτερος γνώστης, να παιδευτεί ο καριόλης, να μάθει κάτι παραπάνω...

Φυσικά, αν το κάνει αυτό, είναι μάλλον απίθανο να παραμείνει φασίστας. Ο φασισμός είναι η τροφή του ηλίθιου. Κι ο ρατσισμός έχει αποκτήσει μυριάδες εκδοχές. Την κλασσική, την τρέντυ, την λάιτ, την μετεωρολογική (αυτή την άκουσα πρόσφατα: Το κλίμα της Ελλάδας δημιουργεί "πνευματικές" προσωπικότητες, άμα μείνεις πολλά χρόνια εδώ γίνεσαι φιλόσοφος)...

Κατα την γνώμη μου ο φασισμός είναι το πιο βολικό και εύπεπτο "όραμα" μιας κοινωνίας. Δεν σου ζητάει τίποτα πέρα από νομιμοποίηση και σου δίνει άμεσα έναν αδύναμο εχθρό για να τσακίσεις. Μπορείς να είσαι μαλάκας, ανίδεος, καραγκιόζης, αρχίδης, φαλοκράτης, βουτηγμένος στα σκατά και να καθαγιάζεσαι με το Ιερό Ευαγγέλιο και την Ανωτερότητα της Φυλής. Είναι τα Windows της Πολιτικής. Φτιαγμένα από "καπάτσους έξυπνους" για "αιώνιους περήφανους βλάκες". Είναι σταθερός, και πριν να φτάσει στις ακρότητες που καταλήγει πάντα, εύκολος να τον ακολουθήσεις.


Ακόμα κι αν δεν πιστεύεις σ' αυτήν την "δημοκρατία" και πιστεύεις πως η απάντηση πρέπει να δοθεί στον δρόμο, όπως ο Motorcycle, πρέπει κατά την γνώμη μου να καθορίσεις τα όρια της απάντησης. Προσωπικά πιστεύω πως η απάντηση πρέπει να δίνεται παντού. Στον δρόμο, στο σπίτι, στο δίκτυο, στην εξοχή, στην δουλειά, στο λεωφορείο, στην τηλεόραση, στα ματς, στην Εθνική οδό... Κι όχι με μπουνιές, αλλά με θέσεις, με χιούμορ ακόμα και με χλεύη.

Αρκετά την βολέψαμε οι "σκεπτόμενοι" κάνοντας την στρουθοκάμηλο. Ήρθε η ώρα να κουνηθούμε, να πάρουμε θέση. Παντού όμως. Γιατί αυτοί έχουν έρθει για να μείνουν. Και ζουν ανάμεσα μας, ετοιμάζουν για όλους μας ένα χειρότερο μέλλον...

Υστερόγραφα: Cyrusgeo, στα δικά σου δεν έχω να προσθέσω κάτι. Πρέζα ΤV, αν πρόσεξες το κομμάτι δεν περιέχει τίποτα που να μπορεί να θεωρηθεί προσβολή.

Όταν Ο Κύριος Άδωνις Γεωργιάδης...

Όταν ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης, Ιστορικός επιστήμονας κατά την βικιπαίδεια λέει σε τηλεοπτικό παράθυρο την φράση "Δηλαδή, άλλη Ιστορία μάθαμε εμείς, κι άλλη θα μάθουν τα παιδιά μας;" τι ακριβώς εννοεί;

Α) Ότι η Ιστορία είναι στατική;
Β) Ότι η Ιστορία δεν είναι επιστήμη που βασίζεται στην ανακάλυψη νέων πηγών;
Γ) Ότι η Ιστορία πρέπει να γράφεται μια φορά και να αναπαράγεται, ως δόγμα, εσαεί;
Δ) Ότι η Ιστορία που δεν συμφωνεί με τα πιστεύω του, πρέπει να εξαφανίζεται κάπου πριν το τυπογραφείο;

Κι όταν επίσης λέει πως "Αυτός που είναι Χριστιανός, δεν μπορεί να μην ορκιστεί στο Ιερό Ευαγγέλιο", σε ποιο ακριβώς είδος Χριστιανού αναφέρεται;

Α)Στον χριστιανό του "Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν";
Β)Στον χριστιανό-μάρτυρα της πίστης του;
Γ)Στον χριστιανό ιεραπόστολο που "διαδίδοντας τον Θείο Λόγο όπου Γης" μοίραζε κουβέρτες με ευλογιά στους ινδιάνους;
Δ)Στον χριστιανό σταυροφόρο;
Ε)Στον χριστιανό ιεροεξεταστή;
ΣΤ)Στον Ελληνοχριστιανό βασανιστή της Χούντας;
Ζ)Στον χριστιανό αρχιμανδρίτη-τοκογλύφο;
Η)Στον χριστιανό "νεορθόδοξο";
Θ)Στον χριστιανό που πάει μόνο στην Ανάσταση;

Είμαι πολύ ευχαριστημένος που ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης θα εμφανίζεται πλέον τακτικά στα παράθυρα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που θα πρέπει πια να απαντά, όπως και ο κάθε άλλος εκπρόσωπος του λαού, σε ερωτήσεις που θα αποσαφηνίζουν τις απόψεις του. Γιατί μέχρι τώρα πολύ εύκολα μπορούσε να ξεφύγει και να διαμαρτύρεται ότι τον φιμώνουν κι αυτόν και το κόμμα του.

Τώρα λοιπόν είναι υποχρέωση όλων να του θέτουν απλώς τις απαιτούμενες ερωτήσεις.

7ος Διαγωνισμός Κόμικς του 9 - Απονομή και Έκθεση Βραβείων

Το γλέντι συνεχίζεται. Για έβδομη φορά το 9 ρίχνει στην κρεατομηχανή της ελληνικής κόμικς κοινότητας, "φρέσκα" κορμιά για άλεσμα. Απόψε, στις 7:30 το βράδι, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50.

Η απονομή θα γίνει στην Αίθουσα Τρίτσης (δεξιά στο βάθος), η έκθεση φιλοξενείται από χθες στην Αίθουσα Ιακωβίδης (πάνω και δεξιά) και ήδη την έχουν δει καμμιά πενηνταριά άνθρωποι.


Τα Βραβεία έλαβαν (και θα τα παραλάβουν με χαρά απόψε):

ΝΕΑ ΤΑΛΕΝΤΑ
1ο: Μαριάνα Κουτσιπετσίδη
2ο: Μιχαήλ Μαϊλης
3ο: Γιάννης Βασιλειάδης
Έπαινοι: Βασίλειος Νικολόπουλος, Μιχαήλ Βασιλειάδης, Γεώργιος Χαραράς.
Διακρίσεις: Βαγγέλης Ανδρουτσόπουλος, Ευθαλία Γαρυφάλλου, Χρήστος Καϊάφας, Απόστολος Κεντρόπουλος, Σπύρος Οικονόμου, Πέτρος Ρούσσος, Βασίλης Χριστοφυλάκης.

ΝΕΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
1ο: Αναστασία Μπαμπέκου
2ο: Παναγιώτης Πέτρου
3ο: Αργύρης Σανδάλης
Έπαινοι: Χριστίνα Τσέβη, Γιώργος Χαλκιάς, Φώτης Παπαστεφάνου.
Διακρίσεις: Κωνσταντίνος Αδαμόπουλος, Δημήτρης Αλεξανδρόπουλος, Αθανασία Ανδρουτσοπούλου, Στέλιος Γιαμαρέλος, Μανώλης Ζουλάκης, Ευαγγελία Μέντζου, Αλεξάνδρα Παπαδάκη.

Τo Tales Of A Crazy World καλωσορίζει το "νέο αίμα" και υπενθυμίζει πως σύμφωνα με τους Μεγάλους Παλαιούς τα κόμικς πρέπει να απολαμβάνονται υπεύθυνα.



Η έκθεση είναι ανοιχτή από τις 9 το πρωί μέχρι τη 1 το μεσημέρι κι από τις 5 έως τις 9 το βράδυ. Δεν παίζει απόγευμα της Κυριακής και επίσης καθόλου Δευτέρα.

Τα έργα θα κρέμονται μέχρι τις 7 Οκτωβρίου, μετά θα γίνουν πακέτο και θα αρχίσουν τα ταξίδια για να τα δουν από κοντά και άλλοι άνθρωποι, πιο σοφοί, εκτός του λεκανοπεδίου.

Κι αφού τελειώσεις αυτό, πήγαινε εκεί. Είναι η εβδομάδα αυτοπροβολής μου...

Φέρε Ό,τι Έχεις Από M.Μανωλιό Και Π.Κούστα Το Σάββατο Στο Φεστιβάλ Βιβλίου Και Παρ'τα Πίσω Συλλεκτικά! (Αρκεί Να Μην Ποντάρεις Να Στα Χώσει Το Ε-Βay)

Μόλις ανακάλυψα τον μεγαλύτερο τίτλο που μπορεί να χωρέσει το Βlοgger! Σοβαρά, δεν παίρνει ούτε ένα γράμμα παραπάνω.

Είναι γνωστό ότι στερούμαι σοβαρότητας. Είναι επίσης γνωστό ότι εκεί έξω κυκλοφορεί ένα βιβλίο μου με τίτλο Έξι Δισεκατομμύρια Τρόποι Ζωής. Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι πως τα Έξι Δισεκατομμύρια έχουν ωραία θέση στο περίπτερο 221 του 36ου Φεστιβάλ Βιβλίου που γίνεται στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και συστεγάζει τις Εκδόσεις Τρίτων και την Jemma Press.

Eίναι επίσης ιστορικά αποδεδειγμένο πως οι Εκδόσεις Τρίτων έχουν ακόμα έναν έλληνα συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας στο δυναμικό τους, τον Μιχάλη Μανωλιό, που ομοίως έχει για την σοβαρότητα θέσεις που προσεγγίζουν τις δικές μου. Ο Μιχάλης, πριν γίνει φίλος μου κι αρχίσουμε να λέμε μαλακίες και να παίζουμε σφαλιάρες ήταν ο πρώτος έλληνας συγγραφέας εφ που ζήλεψα και θα ήθελα να έχω γράψει το βιβλίο του. Το βιβλίο αυτό λέγεται Σάρκινο Φρούτο.

Ενώνοντας την έλλειψη σοβαρότητάς μας, εγώ και ο Μιχάλης θα υπογράψουμε αντίτυπα των βιβλίων μας το απόγευμα του Σαββάτου 29 Σεπτεμβρίου στο περίπτερο που αναφέρεται πιο πάνω. Και για να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το πράγμα, θα υπογράψουμε επίσης και οτιδήποτε άλλο έχουμε δημοσιεύσει.

Αν λοιπόν έχεις στην βιβλιοθήκη σου τον 5ο τόμο της Ανθολογίας Ελληνικού Φανταστικού Διηγήματος, την ανθολογία 9ΕΦ, το κόμικς άλμπουμ Κόπια, οποιοδήποτε τεύχος του 9 που περιέχει Μανωλιό η Κούστα σε διήγημα ή σενάριο κόμικς, το SFWA European Hall of Fame ή κάτι άλλο που τώρα μου διαφεύγει(όπως ας πούμε τα Φανταστικά Χρονικά και άλλα)μπορείς να το φέρεις το Σάββατο στον πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου και να το πάρεις πίσω υπογεγραμμένο και άρα υψηλά συλλεκτικό.

Είναι πάντως φρόνιμο να μην ποντάρεις πως τα υπογεγραμμένα αντίτυπά σου θα τα μοσχοπουλήσεις στο E-Bay... Όχι γιατί θα μας χαλούσε, αλλά γιατί η έλλειψη σοβαρότητας δεν σημαίνει αναγκαστικά και φυγή από την πραγματικότητα, εντάξει;



Υ.Γ. Το εξώφυλλο του Σάρκινου Φρούτου δεν είναι πορτοκαλί, αλλά έντονο κόκκινο. Δυστυχώς η ηλεκτρονική του εμφάνιση το αδικεί πολύ...

O.K. Or Not O.K.?

Xθές εξαφανίστηκα, σήμερα είμαι σε μια μυστήρια φάση, άσε λοιπόν να τα πούμε πάλι αύριο...

Συντριπτικό Πολιτιστικό Crach Test

Γιατί ό,τι είναι Πάττυ, δεν είναι απαραίτητα και Smith.

Tο Μαγικό Κουτί Απόψε Εκδηλώνεται...

Πήρα μια πρόσκληση από το Μαγικό Κουτί. Το κείμενό της είναι:

Το Μαγικό Κουτί σας προσκαλεί στην πρώτη του εκδήλωση για το πρώτο βιβλίο-Μαγικό Κουτί με τίτλο Η ζωή μετά τον διάβολο της Μαρίας Λεκάκη. Η συγγραφέας θα μας ξεναγήσει στην Κόλαση, με τις εικόνες τα λόγια και τις μουσικές της. Δε θα είναι όμως το ταξίδι πολύ τρομακτικό. Όλα αυτά θα συμβούν στον Ιανό (Σταδίου 24) την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007 στις οκτώ.

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ

Το βιβλίο εδώ

Σεπτέμβριος Στην Λουτρόπολη

Αγαπητή Ελένη

Βουλιάζω κάθε μέρα μες στην χτιστή πέτρινη γούρνα. Το νερό είναι χλιαρό κι έχει μια έντονη όξινη μυρωδιά που γαργαλάει την μύτη. Έρχεται μέσα απ' το βουνό και γεμίζει ασταμάτητα δεξαμενές που με την σειρά τους τροφοδοτούν τις γούρνες.

Βουλιάζω κάθε μέρα μέσα στο νερό. Χαλαρώνω. Καταδύομαι εντός μου κι αισθάνομαι γύρω μου την λουτρόπολη, ακόμα μια λουτρόπολη. Είμαι καταδικασμένος να περάσω εδώ δυο βδομάδες ακόμα.

Γνωρίζεις πόσο πολύ μισώ τις λουτροπόλεις. Μισώ τα γερασμένα σώματα, τις πετσέτες που μυρίζουν αντισηπτικό, τα υποκριτικά συγκαταβατικά χαμόγελα του προσωπικού, τις άθλιες προσωπικές αναπολήσεις μιας -τάχα πιο καλής, σχεδόν χρυσής για τον καθένα - παρελθούσας εποχής, την θλιβερή βιτρίνα των καλών τρόπων.

Είμαι πια γέρος. Και τίποτα δεν θα τ' αλλάξει αυτό. Κανένα συμβόλαιο με τον Διάβολο δεν μπορεί πια να γίνει, τίποτα δεν γυρίζει πίσω το χρόνο. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα για την εικόνα της κόλασης, αλλά μπορώ να σου περιγράψω ευκρινώς το Καθαρτήριο. Το Καθαρτήριο είναι οι λουτροπόλεις.

Είναι μικρές, ασήμαντες και οπισθοδρομικές. Όχι εξαιτίας των κατοίκων, δεν είναι αυτοί που δίνουν τον ρυθμό εδώ. Τον δίνει η πλημμυρίδα των επισκεπτών, των πονεμένων γερασμένων σωμάτων. Ο αιώνιος μουρμουριστός κελαρυστός θόρυβος των ιαματικών υδάτων που μέσα τους βαφτίζονται κορμιά σε παρακμή, μόνο ένα βήμα από την αποσύνθεση.

Αν κι εύχομαι ποτέ να μην τις χρειαστείς, στις λουτροπόλεις δεν πρέπει ποτέ να ανοίγεις συζητήσεις. Δεν πρέπει να βαφτίζεσαι στην ανίατη βλακεία. Πρέπει να μπαίνεις και να βγαίνεις με το κεφάλι σου ορθό, να αποφεύγεις εν ψυχρώ τους άλλους. Να μην σκοτώνεις χρόνο στα τραπέζια του πινάκλ, του ουίστ και του θανάση.

Μπορείς, αν ο μη γένοιτο ποτέ βρεθείς να έχεις την ανάγκη τους, να ακολουθήσεις την μυστική μου οδό διαφυγής. Να προσπαθήσεις να ανεβείς, σαν σολομός, ανάποδα τον δρόμο του νερού. Από την γούρνα στην δεξαμενή κι έπειτα μέσα στο βουνό. Να ακολουθήσεις την διαδρομή μέχρι τα βάθη των πηγών του. Να δοκιμάσεις μέταλλα και υψηλές πιέσεις. Να ξεπλυθείς από τα λάθη σου, αναγνωρίζοντάς τα.

Οι λουτροπόλεις, νεαρή μου φίλη, είναι ένας από τους προθαλάμους του θανάτου. Και δεν υπάρχει τίποτα, ούτε η φλυαρία, ούτε η αναπόληση, ούτε η ματαιοδοξία, που να μπορεί να το καλύψει αυτό.

Ζήσε! Σε ασπάζομαι
Πέτρος
Σεπτέμβριος 1961

Ο Πλανήτης Της Αγωγής

Στον πλανήτη B111! οι κάτοικοι δίνουν μεγάλη σημασία στην Αγωγή. Λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών - η μέση θερμοκρασία του πλανήτη είναι αρκετά χαμηλή και η βαρύτητά του μεταβλητή - ο Β111! ήταν στα όρια της δυνατότητας γαιοποίησης. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες η γαιοποίηση ολοκληρώθηκε - αν και χρησιμοποιώντας αρκετές παράδοξες λύσεις - και ο πλανήτης αποικίστηκε. Η Αγωγιμότητα μελετήθηκε και αναπτύχθηκε τόσο πολύ στον Β111! ώστε κατέληξε ένα ολόκληρο κοινωνικό και πολιτικό σύστημα.

Η Αγωγή είναι καθολική και ξεκινά από την γέννηση κάθε κατοίκου και τον ακολουθεί μέχρι τον θάνατό του. Οι εργαζόμενοι ονομάζονται Αγωγοί, οι δημόσιοι λειτουργοί Ημιαγωγοί, οι ένστολοι κάθε είδους Προαγωγοί, οι ιερείς Παραγωγοί και όσοι κυβερνούν Χειραγωγοί.

Όπως είναι φυσικό η εκλογική διαδικασία στον B111! ακολουθεί τον Νόμο της Απλής Αναγωγής.

Jeff Smith: Βone #1 Διωγμένοι Από Την Μπόουνβιλ

Αν και δεν κατατάσσω τον Jeff Smith στην Dream Team των πολύ αγαπημένων μου δημιουργών κόμικς, το Βone είναι ένα άλμπουμ που μου άρεσε πάρα πολύ. Ο διάχυτος παραλογισμός του, το χιούμορ του, ακόμα και το γεγονός πως ξεκινάει στην μέση του πουθενά, με τους ήρωές του να τσακώνονται για κάτι που αγνοεί αρχικά ο αναγνώστης - με αποτέλεσμα να νιώθει ένα jet lag μέχρι να καταφέρει να συνθέσει την ιστορία του παρελθόντος - είναι στοιχεία που βρίσκω άκρως γοητευτικά.

Όμως αυτό που κυριολεκτικά με έκανε να το λατρέψω ήταν η "αδιαφορία" του Smith να εικονογραφήσει όλη την δράση. Υπάρχουν κομμάτια στο άλμπουμ όπου οι ήρωες διηγούνται αυτά που έχουν συμβεί κάπου αλλού ή στο παρελθόν κι ο Smith επιμένει να μας τους δείχνει απλώς να συνομιλούν μεταξύ τους, δεν μπαίνει ποτέ στον πειρασμό να καταφύγει στην τεχνική του φλας μπακ και να εικονογραφήσει τα εντυπωσιακά - οπτικά - γεγονότα.

Και βέβαια υπάρχουν εκτός από τους σπαρταριστούς πρωταγωνιστές εξαιρετικά ενδιαφέροντες "δεύτεροι" ρόλοι, όπως ο κοριός Τεντ και ο μεγάλος αδερφός του, τα μωρά οπόσουμ και το εξαιρετικό ντουέτο των αγριοποντικών που ο ένας προτιμά την σούπα και ο άλλος την πιτούλα...

Ο δεύτερος τόμος του Βone πρόκειται να κυκλοφορήσει τώρα κοντά, τουλάχιστον αυτό λέει ο Λευτέρης. Όσο για τα λοιπά, το Διωγμένοι από την Μπόουνβιλ μεταφράστηκε από την Κατερίνα Βάχλα, εκδόθηκε από την Jemma Press, και η τιμή του είναι 10,95 ευρωπουλάκια.

Άντε Και Γαμήσου, Τσολιά Μου!

Αυτό το κείμενο ολοκληρώνει τον κύκλο Παραμύθια της προεκλογικής Εκστρατείας και μου επιτρέπει να ασχοληθώ από αύριο με τα αγαπημένα μου πράγματα. Την γραφή, τον χώρο της επιστημονικής φαντασίας και γενικότερα του φανταστικού, τα κόμικς κι όλα τα υπόλοιπα που τρακάρω πάνω τους και χαίρομαι να γράφω στο TALES OF A CRAZY WORLD γι' αυτά.

Το κείμενο αυτό σίγουρα θα καταλήξει υβριστικό. Δεν πρόκειται να αυτολογοκριθώ, θα γράψω όσα σκέφτομαι όπως ακριβώς τα σκέφτομαι. Ως αναγνώστης-στρια έχεις προειδοποιηθεί, αν δεν είσαι διατεθειμένος-η να διαβάζεις μπινελίκια, άλλαξε τώρα ποστ, μπλογκ, πόλη, χώρα και σύμπαν. Εμένα το ίδιο μου κάνει...

Άντε και γαμήσου λοιπόν τσολιά μου!
Άντε και γαμήσου Κωλοελληνάρα!
Αντε και γαμήσου εσύ που ψήφισες την Νέα Δημοπρασία!
Αντε και γαμήσου εσύ που έγινες με την ψήφο σου - κατά την προσωπική μου σεμνή και ταπεινή γνώμη - Ηθικός Αυτουργός όλων των εγκλημάτων Κατά Της Ζωής που διέπραξε μέχρι τώρα ο Καίει-Καίει κι όσων θα διαπράξει ακόμα. Φόρα την κονκάρδα του κόμματος κάτω από την γαλανόλευκη στο πέτο, να σε αναγνωρίζουμε, μαλάκα. Να μπορούμε να σε φτύσουμε σαν άνθρωποι.
Ένας στους τρεις πολίτες αυτής της χώρας ψήφισε τον Καίει-Καίει. Το δηλώνω απερίφραστα ότι απέναντι σ' αυτούς ακολουθώ από σήμερα πολιτική μηδενικής ανοχής. Δεν με ενδιαφέρει το πως και το γιατί (αν και είμαι διατεθειμένος να σεβαστώ δύο κατηγορίες: τα βαλιτσοφόρα λαμόγια που είναι οι φυσικοί κοινωνικοί του σύμμαχοι και όσους έκαναν - γνωρίζοντάς το - μια εντελώς αθέμιτη συναλλαγή ανταλλαγής ψήφου με λεφτά, θεσούλα ή οτιδήποτε). Αν κάποιος όμως τολμήσει να μου μιλήσει για το "καλό της χώρας" ή την "ιδεολογία", την γάμησε! Η κυβέρνηση που έχουμε δεν θα κάνει ούτε ένα καλό γι αυτήν την χώρα και στερείται κάθε ιδεολογίας. Αποδεδειγμένα, σήμερα όλο μου το πρωί μου το πέρασα στο ΙΚΑ και αυτά που είδα κι ένοιωσα ακόμα δεν τολμάω να τα μοιραστώ μαζί σας.

Άντε και γαμηθήτε επίσης Γιωργάκη και Βαγγελάκη.
Αντε και γαμηθήτε μέσα στην νύχτα, ο ένας στην Τρικούπη κι ό άλλος στο φουαγιέ του Ζαππείου.
Αντε και γαμηθήτε κι εσείς και τα παρατρεχάμενα σκουπίδια σας με την δήθεν θεωρία και την δήθεν σοσιαλιστική οπτική και το δήθεν πρόγραμμα σας που εμείς δεν το κάναμε όραμα, λέει.
Άντε και γαμηθήτε, ρε!
Κλείστε το μαγαζάκι σας και πηγαίντε σπίτια σας. Μαλάκες! Τόσα χρόνια λεηλατούσατε την Αριστερά και γαμούσατε τον κόσμο, και τώρα που σας πήραν όλοι χαμπάρι αρχίσατε τις παπαριές για την "μεγάλη ιστορική παράταξη" και τις πρώτες και "δεύτερες" ευκαιρίες για "μια νέα νικηφόρα πορεία". Όξω, μαλακιστήρια! Φτιάξατε έναν ολόκληρο κόσμο να περιστρέφεται γύρω σας και να θησαυρίζει από "μαύρα", και κόπτεστε "για τον αγρότη, τον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο". Τραβάτε σπίτι σας, είσαστε όλοι για κλωτσιές. Και τα μεγαλοστελέχη σας και τα μεσαία σας και τα μικροστελέχη σας τα ίδια σκατά είναι. Έτσι τα μάθατε, έτσι τα γαλουχήσατε, έτσι τα θέλετε. No wonder γιατί δεν μπορείτε να καθαρίσετε το κόμμα από μόνοι σας και περιμένετε να το κάνει ο Θεός ή ο ψηφοφόρος.

Άντε γαμήσου Μαρία. Αντε γαμήσου Μίμη.
Κι αν δεν καταλαβαίνετε γιατί, τότε εκτός από το πολιτικό σας κριτήριο έχετε χάσει πια και το IQ σας...

Άντε γαμήσου Γιώργο του ΛΑΟΥ, που τολμάς να κλείνεις με την φράση για την "Ελλάδα που ανήκει στους Έλληνες". Αρκετά πια με την Ιστορία και με την επανάληψή της ως φάρσα. Είσαι μέσα πια, μπήκες στο κλαμπ, για να δούμε τι θα κάνεις τώρα με το φασιστικό σου σύμπηγμα και τον Μάκη πρωτοκλασσάτο σου βουλευτή. Πόσο ακόμα θα φοράς το χαμογελαστό προσωπείο;

Άντε γαμήσου Αλέκα που αντί να καταλάβεις "τι σας σήκωσε", ακόμα κρατάς όλο το κόμμα στα ιδεολογικά υπνοστεντόν. Αριστερά είσαι ηλίθια, Αριστερά είσαι! Ξύπνα επιτέλους, μαλάκω! Η Αριστερά είναι διεθνιστική, επαναστατική και άμεσα δημοκρατική. Διάβασε την γαμημένη την Ρόζα πριν να μιλήσεις για οπορτουνισμό! Δεν θέλει πολύ για να κρατήσεις το ποσοστό που πήρες, σταμάτα απλώς να σβήνεις τα κινήματα. Δουλέψτε λίγο, και το σπιτάκι σας το έχετε στον Περισσό, και μια ημερήσια εφημερίδα, και έναν ραδιοφωνικό σταθμό και έναν τηλεοπτικό. Ο Μπερλουσκόνι μ' αυτά τα μέσα έκανε κυβέρνηση στην Ιταλία, χωρίς κόμμα! Οποιοσδήποτε στην θέση σας θα είχε για την πλάκα του 10% στην κάλπη και 40% στην AGB. Εσείς πως στο διάολο έχετε καταντήσει τον 902 να πουλάει μαξιλάρια;

Αλέκο, δυστυχώς δεν έχω να σε βρίσω για πολλά. Φτιάξε λίγο την γαμημένη την άρθρωσή σου. Κάνε μερικές πρόβες για την τηλεόραση (πάρε τον Λαζόπουλο για μαθήματα εν ανάγκη). Σου βγήκαν όλα φέτος κι ευτυχώς, έπαιξες το κεφάλι σου. Ναι, είμαστε ΣΥΡΙΖΑ υπό δοκιμήν. Και θα φύγουμε τρέχοντας με την πρώτη μαλακία που θα κάνεις. Ξεφορτώσου την δεξιά τάση. Ας πάνε στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου ή ακόμα καλύτερα στον διάολο. Δεν θα λείψουν σε κανέναν... Και που 'σαι! Όταν μπουκάρεις και τα κάνεις μπουρδέλο στην ΓΑΔΑ για τους 49, μην αφήνεις τα γαμοκάναλα να λένε άλλα γι άλλα. Επέμεινε μέχρι να εξηγήσεις, βγάζε ανακοινώσεις, φτιάξε ένα γαμημένο μπλογκ. Μην στηρίζεσαι στην καλή θέληση των δημοσιογράφων. Οι μισοί είναι πράκτορες κι οι άλλοι μισοί ηλίθιοι.

Τελειώσαμε. Κι όσο για μένα, επιτέλους θα βουλώσω λίγο το βρωμόστομά μου...

Ρro-Kάλπιο Boost

Eπειδή ξέρω πως ξυπνάς αργά και πας στο τμήμα σου αργά , δες πρώτα αυτό.

Και καλό βόλι.

Το Σάββατο Της Ηρεμίας (Πριν Την Εκλογική Καταιγίδα)

Ό,τι έγινε, έγινε.

Σήμερα: Μην φωνάξεις άλλο.

Αν είσαι γυναίκα ψηφοφόρος, πάρε μια μπάλα μπάσκετ και δυο-τρεις φίλες σου και ρίξτε σουτάκια ή παίξτε ένα μονό στο μισό γήπεδο.

Αν είσαι άντρας ψηφοφόρος, βούλιαξε στην μπανιέρα σου, με αιθέρια έλαια και κεριά, μέχρι να μουλιάσεις.

Ήδη αυτά θα είναι κάτι διαφορετικό, κάτι ξεχωριστό. Θα κάνουν το Σάββατό σου αξιομνημόνευτο. Θα σε κάνουν, ίσως, να νοιώσεις πως ψηφίζεις όχι μόνο για την πάρτη σου.

Το απόγευμα, αν είσαι στην Αθήνα, μια καλή πρόταση είναι η Έκθεση Βιβλίου, στον πεζόδρομο της Ακρόπολης, άνοιξε χθες, και έχει ωραία στρογγυλά περίπτερα.

Γάμα τις εφημερίδες και την μπλογκόσφαιρα. Κάνε τα όλα χαλαρά και ήσυχα. Και σκέψου. Χαζολόγα...

Σήμερα, αν είσαι υποψήφιος, γυναίκα ή άντρας:

Κλείσου σε ένα, αν είναι δυνατόν ηχομονωμένο, δωμάτιο. Θα σου έλεγα να πας στο δάσος, αλλά είναι είδος εν ανεπαρκεία.

Απόλαυσε την σιωπή. Αρκετές μαλακίες άκουσες κι ακόμα περισσότερες είπες. Ησύχασε, δεν έχει νόημα να τρέχεις μέχρι την τελευταία στιγμή για να μας πείσεις. Είναι απλώς φθορά... και για σένα και για όλους.

Ό,τι έγινε, έγινε.

Κι ό,τι λείπει, λείπει.

Σταυρώνω Μόνο Θετικά!

Χωρίς να είναι απαραίτητο, αφού δεν πρόκειται για συνέχεια του χθεσινού κομματιού, είναι καλό να το έχεις διαβάσει.

Ακόμα κι αν η σχέση του εκλογέα με το κόμμα που επιλέγει να ψηφίσει μπορεί τελικά κάτω από προϋποθέσεις να "εκβιάζεται", να δίνεται σε μια λανθασμένη - κατά την άποψή μου - βάση, αυτήν της δήθεν "αρνητικής" ή "χαμένης" ψήφου, η σταυροδοσία δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να ακολουθεί την ίδια λογική.

Οφείλεις να γνωρίζεις που βάζεις τον σταυρό σου. Αν αμφιβάλλεις μπορείς πάντοτε να ψηφίσεις ασταύρωτο, το ψηφοδέλτιο είναι έγκυρο. Όταν λοιπόν σταυρώνεις κάποιον, μεταφέρεις σ' αυτόν την προσωπική σου αποδοχή, η ερμηνεία Επιλέγω κάποιον από ανοχή ή με "αρνητική" ψήφο δεν στέκει ούτε λογικά, ούτε πολιτικά, ούτε ηθικά.

Στις περιφέρειες που έχεις το δικαίωμα να σταυρώσεις περισσότερους από έναν υποψήφιους, δεν είσαι υποχρεωμένος να "εξαντλήσεις" το δικαίωμα αυτό, το ψηφοδέλτιο είναι έγκυρο ακόμα και με λιγότερους σταυρούς. Ακόμα και με περισσότερους από όσους επιτρέπονται παραμένει έγκυρο, απλώς δεν προσμετρώνται οι σταυροί, κανένας υποψήφιος δεν τους καρπώνεται.

Αρκετά όμως με τα "τεχνικά". Το ουσιαστικό ζήτημα σήμερα είναι η επιλογή υποψηφίων. Ελπίζω πως έχω εξηγήσει επαρκώς τον λόγο που αυτή η επιλογή είναι ξεκάθαρα θετική. Ας δούμε λοιπόν πως ακριβώς μπορείς να αποφασίσεις που πρέπει να βάλεις τον σταυρό σου.

Η πρώτη δουλειά που πρέπει να κάνεις είναι να βρεις με κάποιο τρόπο τα βιογραφικά σημειώματα των υποψηφίων. Είναι σχετικά εύκολο, οι περισσότεροι τα δημοσιοποιούν είτε στα φυλλάδια τους, είτε στο Διαδίκτυο. Συνήθως βέβαια είναι ωραιοποιημένα, αλλά αυτό δυστυχώς δεν μπορείς να το αποφύγεις. Είναι σχετικά εύκολο όμως, και ειδικότερα στα "προβεβλημένα" στελέχη να μπορέσεις να διαβάσεις "μέσα στις γραμμές". Ο υποψήφιος κύριος Βύρων Πολύδωρας, ας πούμε, έχει διδακτορικό στα Ανθρώπινα Δικαιώματα από το Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και έχει διατελέσει Υπουργός Δημοσίας Τάξεως. Μπορείς να κρίνεις μόνος σου, εάν η Παιδεία και η Πολιτεία του συμβαδίζουν.

Το ίδιο περίπου ισχύει για την πλειοψηφία των υποψηφίων. Η ανανέωση των εκλογικών επιλογών στην Ελλάδα, σε επίπεδο προσώπων, δεν είναι αυτό που θα λέγαμε επαρκής. Συνήθως έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε χρόνιους επαγγελματίες της πολιτικής, wannabe επαγγελματίες της πολιτικής και πυροτεχνηματικές ανανεώσεις, όπως η κυρία Έφη Σαρρή.

Είναι σχετικά εύκολο λοιπόν να απορρίψεις αρκετά μεγάλο τμήμα των υποψηφίων κάποιου ψηφοδελτίου, είτε από την αναντιστοιχία λόγων και έργων, είτε από την φανερή προσπάθεια να στηριχτούν στην "αναγνωρισιμότητά" τους.

Στους περιορισμένους υποψηφίους που απομένουν μια σχετικά ασφαλής μέθοδος επιπλέον περιορισμού είναι ο χρόνος που έχουν ήδη διατελέσει βουλευτές. Αν έχουν πάνω από δύο θητείες, και δεν έχεις σχηματίσει ξεκάθαρα θετική άποψη για το κοινοβουλευτικό τους έργο, μπορείς αδίστακτα να τους κόψεις. Είναι φανερό πως πρόκειται για "στρατιωτάκια" της κομματικής στρατηγικής που δεν υπάρχει λόγος να βρίσκονται πια στα έδρανα. Έχουν κατοχυρώσει τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, δεν θα λείψουν σε κανέναν αν πάνε επιτέλους σπίτι τους.

Στα λίγα ονόματα που απομένουν, προσπάθησε να βρεις κάποιον που τους γνωρίζει προσωπικά (κατά προτίμηση πάνω από δύο) και ζήτησε την γνώμη του.

Τέλος απάντησε στην απλή ερώτηση:
"Αξίζει πραγματικά κάποιος ή κάποια απ' αυτούς την προσωπική αποδοχή μου;"

Αν η απάντηση είναι ναι, προχώρησε στην σταυροδοσία.

Υ.Γ. Όλα τα παραπάνω φυσικά δεν ισχύουν όταν παραλαμβάνεις έναν κλειστό εκλογικό φάκελο, σφραγισμένο και υπογεγραμμένο από τον δικαστικό αντιπρόσωπο, λίγο μακρύτερα από ένα εκλογικό τμήμα, πηγαίνεις, τον ρίχνεις στην κάλπη και παραδίδεις στον "άνθρωπο" τον ανοιχτό φάκελο που πήρες από το εκλογικό τμήμα. Σ΄ αυτήν την περίπτωση, έχεις προβεί απλώς σε μια "συναλλαγή" και για να μην σε ρίξουνε πρέπει να πάρεις περίπου 300 ευρώ, είτε μαζί με τον κλειστό, είτε - στη χειρότερη - πριν του δώσεις τον ανοιχτό.
Κάθε άλλη "συναλλαγή" όπως υπόσχεση διορισμού, μετάταξης ή μετάθεσης, εξεύρεση εργασίας ή παροχή κάποιας υπηρεσίας συνήθως αποδεικνύεται εκ των υστέρων αναποτελεσματική.

H "Θετική", η "Αρνητική" Και η "Χαμένη" Ψήφος

Στον βαθμό που με αφορά οι τρεις παραπάνω χαρακτηρισμοί της ψήφου είναι ίσως το μεγαλύτερο παραμύθι της προεκλογικής περιόδου. Το μεγαλύτερο σπεκουλάρισμα γίνεται πάνω σ' αυτούς.

Σε μια ιδεατή κατάσταση ο κάθε εκλογέας έχει κάποιο πολιτικό σχήμα, όραμα ή μια συγκεκριμένη ιδεολογία που τον εκφράζει. Σε αυτήν την περίπτωση η ψήφος του είναι αυθορμήτως θετική, υποστηρίζει το σχήμα που συμπλέει με το όραμά του ή την ιδεολογία του. Αυτό φυσικά προυποθέτει πως το πρόσωπο έχει πολιτική συνείδηση, γνώση των συμφερόντων του και όραμα για την κοινωνία μέρος της οποίας είναι.

Είναι με άλλα λόγια πολίτης. Λειτουργεί υπεύθυνα και δρα κοινωνικά.

Δεν ζούμε όμως σε έναν ιδεατό κόσμο. Αντιθέτως ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα πολιτικά σχήματα λειτουργούν όπως και τα προϊόντα. Παράγουν "εκλογικά πακέτα" ικανοποιήσης των ψηφοφόρων, όπως οι βιομηχανίες τροφίμων ή οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Και φυσικά δεν θέλουν επ' ουδενί να έχουν οι πολίτες τους πολιτική σκέψη, γνώση των συμφερόντων τους και όραμα για την κοινωνία. Γιατί αυτό τους κάνει "δύσκολους" πελάτες.

Η πλειοδοσία των προσφορών των τελευταίων ημερών κάθε προεκλογικής εκστρατείας αποδεικνύει ακριβώς το παραπάνω. Οι εκπτώσεις τελειώνουν πάντα με προσφορές "ξεστοκαρίσματος", με το "Πάρε Κόσμε" και το "Τζάμπα όλα τώρα, να αδειάσει ο πάγκος". Και φυσικά ο λόγος που συστηματικά δεν μπαίνουν πολιτικά ζητήματα στις προεκλογικές εκστρατείες -παρ΄ όλο που όλοι δήθεν κόπτονται γι αυτό - είναι για να πεισθείς πως η Πολιτική είναι σε μια άλλη σφαίρα σκέψης, που φυσικά δεν την κατανοείς και χρειάζεται "ειδικούς" για να στην μεταφράσουν. Και ακόμη ειδικότερους για να την εξασκήσουν.

Αν έβαζαν πολιτικά ζητήματα στις εκλογές θα ήσουν υποχρεωμένος να πάρεις θέση. Κι αυτό βέβαια, αυτόματα, θα σε έκανε να συνειδητοποιήσεις την "ένδεια" και το "έλλειμα" πολιτικής σκέψης των "εκλογικών πακέτων". Το πόσο κακοφτιαγμένα είναι τα πολιτικά προϊόντα, στηριγμένα πάντοτε σε κούφιες έννοιες και όμορφες λέξεις. Δεν θα μπορούσαν να είναι αλλιώς, απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν διαφορετικές ανάγκες και τους ομογενοποιούν σε ένα "δήθεν" πλειοψηφικό ρεύμα.

Τhey don't want that! They don't fuckin' need that!

Δεν θέλουν να ρωτάς τι σημαίνει πρακτικά "λιγότερο κράτος", σου κουνάνε σαν καρότο την μείωση των φόρων και την πανάκεια της ανάπτυξης.

Δεν θέλουν να συνδέσεις τις έννοιες οικονομία και κοινωνία, παιδεία και εργασία, ασφάλεια και δημοκρατία μεταξύ τους. Θέλουν να τις βλέπεις αποσπασματικά, δώσαμε τόσα για κείνο και τόσα για το άλλο. Και προπαντός δεν θέλουν να γνωρίζεις ποιο είναι το minimum που, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, αταλάντευτα και καθολικά, οφείλουν να σου προσφέρουν.

Θέλουν να ψηφίζεις "αυτούς" για να φύγουν οι "άλλοι" και να επαναφέρεις τους "άλλους" όταν "αυτοί" αποδεικνύονται πιο ανίκανοι και περισσότερο κλέφτες.

Κι όταν φαίνεται πως δεν μασάς, αρχίζουν τις θεωρίες περί "θετικής", "αρνητικής" και "χαμένης" ψήφου. Τον εκβιασμό της "ακυβερνησίας". Το "παζάρι" της πλειοδοσίας. Τα feedback των δημοσκοπήσεων. Την "πρέζα" της τηλεόρασης.

Realpolitik sucks!

Απελευθερώσου...

Πες Όχι Στο ΕXIT POLL!

Όταν βρίσκεις άλλους δύο, κάνε πάντα μια πρωτοβουλία...

Μόνο Με Ζεστό Ευρώ Απαντώ Στο Exit Poll!

Όλο το θρίλερ της Κυριακής στηρίζεται στην διαδικασία του exit poll. Xωρίς αυτό, τα κανάλια δεν έχουν πρόγραμμα, οι πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν υποθέσεις και να τρώνε τα νύχια τους περιμένοντας τα επίσημα αποτελέσματα κι οι τηλεπαρουσιαστές χάνουν το πιο σημαντικό τους πυροτέχνημα, την δήθεν έγκυρη και έγκαιρη πρόβλεψη του αποτελέσματος.

Σε καλώ να σαμποτάρεις συνειδητά το exit poll τους. Δεν είναι "θεσμικό", δεν είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις, δεν ωφελεί σε τίποτα την Δημοκρατία. Είναι απλώς ένα κόλπο με το οποίο βγάζουν στην πλάτη σου λεφτά εταιρείες δημοσκοπήσεων και τηλεοπτικοί σταθμοί για δικό τους όφελος, κι ένα όπλο στην φαρέτρα των κομμάτων για να αρχίσουν να πανηγυρίζουν νωρίτερα και να δημιουργούν εντυπώσεις.

Η εκλογική διαδικασία πρέπει να είναι επώδυνη για τους επαγγελματίες βιαστές της λαϊκής κυριαρχίας. Η μόνη αγωνία που έχουν οι πολιτικοί είναι αυτή η μία νύχτα κάθε τέσσερα χρόνια. Η μόνη μέρα που τους κρατάς στο χέρι είναι αυτή η Κυριακή των εκλογών. Είναι συμφέρον σου να παρατείνεις την αγωνία.

Κι από την άλλη, και τα κανάλια και οι εταιρείες βγάζουν από αυτήν την μέτρηση ένα κάρο λεφτά. Ας σε πληρώσουν λοιπόν για να ψηφίσεις στην γελοία τους κάλπη. Γιατί να το κάνεις τζάμπα;

Μόνο Με Ζεστό Ευρώ Απαντώ Στο Exit Poll!

Χμ, μήπως έχει κανείς την διάθεση να το κάνουμε πρωτοβουλία;

Ίσα ρε! Δεν Θα Μου Πείτε Εσείς Ποιο Είναι Και Το Διακύβευμα!

Μας έχουνε κάνει τα αυτιά μπαλόνια και τ' αρχίδια αερόστατα με το περίφημο διακύβευμα των εκλογών. Κατ΄ αρχήν δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει η λέξη... Και το on line λεξικό δεν την έχει. Δοκίμασα την διακύβευση και (Ω του θαύματος!) το παράδειγμα έχει σχέση με οικονομικά συμφέροντα. Κοίτα και το διακυβεύω, αυτό έχει παραπάνω ενδιαφέρον γιατί έχει μέσα και ζάρια και εθνικά συμφέροντα.

Το χάνω, αγαπητοί επισκέπτες... ίσως μάλιστα να καταλήξω ακατάληπτος, σας προειδοποιώ. Το να τα παίρνεις δεν βοηθάει στην συγγραφή συγκροτημένων ποστ. Τι στον πούτσο τους έχει πιάσει όλους με το διακύβευμα; Χρειάζομαι κάποιον να με πάρει από το χεράκι και να μου εξηγήσει σαν να είμαι ανήλικος κι ηλίθιος ποιο είναι το διακύβευμα των εκλογών; Και γιατί το δικό μου διακύβευμα (ό,τι στο διάολο καταλαβαίνει ο καθένας μας πως σημαίνει η λέξη) είναι το ίδιο με το διακύβευμα της Έλλης Στάη, του Θοδωρή Ρουσόπουλου, του Ευάγγελου Βενιζέλου, της Λιάνας Κανέλλη, του Μιχάλη Παπαγιανάκη και του Άδωνι Γεωργιάδη;

Ο καθένας μας έχει το δικό του ζάρι και το ρίχνει. Τελεία. Και το πως ορίζει το διακύβευμα του είναι πρώτα από όλα προσωπική του υπόθεση και προϊόν της θέσης του για την κοινωνία και της ευαισθησίας του.

Το δικό μου λοιπόν διακύβευμα είναι συγκεκριμένο και απλό κι ανεβασμένος στο καρεκλάκι της Μαφάλντας (αυτό εδώ το blog) το κάνω και δημόσια γνωστό:

Θέλω ένα κράτος στο οποίο ο Χ άνθρωπος (και όταν λέω Χ εννοώ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ο οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, εθνικότητα, ταυτότητα, οικονομική επιφάνεια, πολιτική τοποθέτηση και σεξουαλική προτίμηση) όταν πέφτει ξαφνικά λιπόθυμος στον δρόμο (κι όταν λέω δρόμο εννοώ ΚΑΘΕ γαμημένο δρόμο αυτής της χώρας κι όχι μόνο το τρίγωνο Σύνταγμα-Ομόνοια-Μαβίλη) να τον μαζεύει κάποιος (κι όταν λέω κάποιος εννοώ ειδικευμένος που πληρώνεται ΚΑΛΑ από το Κράτος για να κάνει με συνέπεια αυτήν την δουλειά) και να τον φροντίζει μέχρι να συνέλθει τελείως και να μπορεί να σηκωθεί.

Ξέρω πως στο Κοινωνικό Συμβόλαιο που έχουμε υπογράψει αυτό είναι εκ των Oυκ ΄Ανευ. Και παρ' όλα αυτά δεν γίνεται...

Ξέρω ακόμα πως ό,τι κι αν ψηφίσω σ' αυτές τις εκλογές γι αυτό το αυτονόητο και θεμελιώδες δικαίωμα, την προστασία της γαμημένης της ζωής μου, όλοι θα συνεχίσουν να σφυράνε αδιάφορα (όπως αποδεδειγμένα έκαναν μέχρι τώρα) κι εγώ θα πρέπει να το απαιτήσω, να το παλέψω με άλλους τρόπους για να το κερδίσω.

Οπότε κάντε μου την χάρη, ψιλομαλάκες. Μην μου πρήζετε τα αυτιά και τα αρχίδια με το δικό σας διακύβευμα. Ευχαριστώ μόνο που, με την μαλακία και την στενοκεφαλιά σας, με βοηθήσατε τουλάχιστον να ορίσω το δικό μου επαρκώς...

Eξαφανίζοντας Τα Προβεβλημένα Στελέχη

Ο σταυρός είναι το ίδιο σημαντικός με την επιλογή του κόμματος που ψηφίζεις. Ίσως ακόμα σημαντικότερος, ο υποψήφιος-σημαία της εκλογικής περιφέρειας, αυτός που έρχεται επί σειρά ετών πρώτος σε σταυρούς, διεκδικεί να έχει "ειδικό βάρος" μέσα στο κόμμα του και αποκτά ορέξεις για προσωπικές τακτικές στηριγμένος στην "εκλογική προτίμηση".

Αν για οποιοδήποτε λόγο έχεις αποφασίσει να ψηφίσεις κόμμα εξουσίας, τουλάχιστον αποδοκίμασε τα "προβεβλημένα" του στελέχη. Αν δεν μπορείς να απεγκλωβιστείς από τα μεγάλα κόμματα, είναι στο χέρι σου να αλλάξεις τους εσωτερικούς συσχετισμούς τους.

Εξαφάνισε τους "βαρόνους". Αποκαθήλωσε τους "κληρονομικούς". Ψάξε και βρες τα βιογραφικά όλων των υποψηφίων και σκέψου ποιά ή ποιός ταιριάζει σ' εσένα πιο πολύ. Ποιος η ποια θα μπορούσε να σπρώχνει το μπροστινό καρότσι στο σούπερ μάρκετ, ή επιτέλους να ψωνίζει βιβλία ή ρούχα εκεί που τα ψωνίζεις κι εσύ.

Δεν είναι ασήμαντο αυτό που σου λέω για το σούπερ μάρκετ. Αν ο κόσμος των εκπροσώπων σου ορίζεται από το τρίγωνο Βουλή, Χλιδάτο Σπίτι, Πολιτικό Γραφείο ή Υπουργείο με μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας να τους ανοίγουν τον δρόμο στις μετακινήσεις τους κι αυτό συμβαίνει για καιρό, ποιά σχέση μπορούν να έχουν πια μαζί σου; Πού τέμνεται ο κόσμος σου με τον δικό τους;

Κανονικά το ίδιο το σύστημα θα έπρεπε να φροντίζει για την "αγρανάπαυση" των πολιτικών και την διατήρηση της επαφής τους με την πραγματικότητα. Δεν το κάνει, για τον ίδιο λόγο που δεν κάνει και μια σειρά από άλλα πράγματα, οι ασφαλιστικές του δικλίδες είναι ελλιπείς και περιορίζονται σε τυπικές και όχι ουσιαστικές ρυθμίσεις.

Κι έτσι μόνο εσύ μπορείς να τους ξαναφέρεις πίσω στην πραγματικότητα. Γιατί μόνο εσύ αποφασίζεις με τον σταυρό σου ποιούς στέλνεις εκεί.

ΑΣΧΕΤΟ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟ: Για ρίξε μια ματιά εδώ.

...Φυσικά Και (Δεν) Αμφισβητώ Τον Πατριωτισμό Σας...

... φυσικά δεν είναι δυνατόν να αμφισβητήσω τον πατριωτισμό κανενός, αλλά πρέπει να πω...

Πως έγινε αλήθεια ξαφνικά καραμέλα στα στόματα όλων αυτή η φράση; Πως έγινε και συνοδεύεται πάντα από το άλλο ανέκδοτο που λέει Όλοι Αγαπάμε Την Ελλάδα; Ποια μυστήρια διακομματική-διακαναλική σύγκλιση ξέθαψε τον Πατριωτισμό και μας τον τρίβει στην μούρη συνεχώς ως πολιτικό - και εκλογικό - επιχείρημα; Και πόσα παρακλάδια του θα δούμε ακόμα; Νέος Πατριωτισμός, Κοινωνικός Πατριωτισμός, Οικολογικός Πατριωτισμός, Ακραίος Πατριωτισμός, Υγιής Πατριωτισμός, Φιλελεύθερος Πατριωτισμός, Ορθόδοξος Πατριωτισμός, Dance Πατριωτισμός, Hip-Hop Πατριωτισμός, Χρηματιστηριακός Πατριωτισμός, Gay&Lesbian Πατριωτισμός;

Στο λεξικό της κοινής νεοελληνικής ο πατριωτισμός ορίζεται ως "η ανιδιοτελής αγάπη για την πατρίδα, η φιλοπατρία".

Κατά την δική μου ερμηνεία, με την οποία όποιος θέλει μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, αυτό το ανιδιοτελής είναι που κάνει όλη την διαφορά. Πολύ λεπτή διαφορά, σχεδόν όσο και μια τρίχα, αλλά πραγματική και ουσιαστική. Κανείς δεν είναι εξ ορισμού πατριώτης, πρέπει να βρεθεί στις συνθήκες που να απαιτούν να το αποδείξει, για να πάρει εκ των υστέρων αυτόν τον χαρακτηρισμό. Και οποιοσδήποτε έχει ιδιοτελή σχέση με την πατρίδα, αμοίβεται για να την υπηρετεί δεν μπορεί να μιλάει για τον πατριωτισμό του, η ίδια ή έννοια είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του. Κάνει απλώς πατριδοκαπηλία. Άμα τυλίγεσαι με την σημαία για να κρατήσεις την - οποιαδήποτε - καρέκλα σου στο σύστημα ή για να αρθρώσεις, θολώνοντας τα νοήματα, πολιτικό λόγο ή εκλογικούς εκβιασμούς είσαι κατάπτυστος και είναι άκυρο να βάζεις ζητήματα πατριωτισμού.

Το γιατί επιμένουν όλοι να πιπιλάνε αυτήν την καραμέλα τελευταία και να ανάβουν το φυτίλι πάνω στην βόμβα που κάθονται, έχει μια διπλή ερμηνεία.

Πρώτον, έμμεσα αμφισβητούν τον πατριωτισμό των αντιπάλων τους. Κι αυτό φαίνεται πως είναι πιο σημαντικό από την αποκάλυψη πως ο πατριωτισμός έχει "ασυμβίβαστο" με την βουλευτική ή την υπουργική ιδιότητα, όπως και με κάθε μορφή έμμισθης εκπροσώπησης του πολίτη.

Δεύτερον, μην μπορώντας με κανέναν ουσιαστικά τρόπο να αποδείξουν έμπρακτα την ανιδιοτέλεια τους, προσπαθούν να την πάρουν από σπόντα, μέσω του πατριωτισμού.

Ένα ακόμα παραμύθι της προεκλογικής εκστρατείας ελπίζω πως τέλειωσε εδώ. Και ζουν αυτοί καλά, αλλά εμείς;

Μια Χαρά Το Έβαλες Εσύ Το Δίλημμα, Πάρε Τώρα Και Την Απάντηση Μου!

Το έβαλε επιτέλους το δίλημμα ο Καίει-Καίει. Το έβαλε στο (ΣΙΚΕ ΟΛΑ!) debate, το ξανάβαλε και χθες από την ανοιχτή συγκέντρωση για να το εμπεδώσουμε. Αυτοδυναμία ή Ακυβερνησία;

Και στο καπάκι πέσανε από παντού τα παπαγαλάκια. Θα διαλυθεί η οικονομία, ο τόπος δεν αντέχει αστάθεια, ο Έλληνας θέλει να τον κυβερνάνε, μπαίνουμε σε περιπέτειες...

Λοιπόν η δική μου απάντηση είναι απλή, Καίει-Καίει. Θέλεις να κάνουμε εκλογές κάθε δεκαπέντε μέρες; Να τις κάνουμε... θα δώσουμε και ώθηση στην Ελληνική Οικονομία. Με την πρεμούρα που έχουν πάντοτε οι βουλευτές να ξαναβγούν, τα τυπογραφεία θα δουλεύουν τριπλοβάρδιες, οι μακιγιέζ θα τρέχουν από ραντεβού σε ραντεβού, κι οι φωτογράφοι κι οι φωτοσοπάδες θα παίρνουν αμφεταμίνες για να σας προλάβουνε. Τα μαγαζιά θα είναι τίγκα, η τηλεόραση θα κάνει τρελά νούμερα, η μπλογκόσφαιρα θα γαμεί, η επαγγελματική στέγη θα νοικιάζεται μόνο για εκλογικά κέντρα και όλοι οι Έλληνες θα ζούμε σαν πασάδες πουλώντας την ψήφο μας στον υψηλότερο πλειοδότη (και θα συντονιζόμαστε μεταξύ μας να βγαίνει πάντα ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα για να μπορούμε να την πουλήσουμε ξανά την άλλη βδομάδα).

Μια χαρά, νάτη η αναδιανομή του πλούτου. Χωρίς κυβέρνηση, χωρίς βουλή, χωρίς αυτοδυναμία, ούτε κυβερνήσεις συνεργασίας. Με τον Κυρίαρχο Λαό να σας κρατάει αιώνια στο Καθαρτήριο μέχρι να αποφασίσετε πως η δουλειά σας δεν είναι χαβαλές, αλλά έχει ευθύνη όπως κι όλες οι άλλες ή να πάτε επιτέλους σπίτι σας.

Άσε που μόνο οι ανταποκριτές που θα 'ρθουνε, να δούνε την Weird Greece με τις μόνιμα στημένες κάλπες, θα λύσουν και το πρόβλημα του Χειμερινού Τουρισμού.

H Vote Season θα φέρει πιο πολλά από την High Season. Live the voting myth in Greece!

Μόνο δυο προϋποθέσεις έχει αυτός ο Παράδεισος, Καίει-Καίει. Εσείς να είσαστε όσο άπληστοι νομίζουμε κι εμείς όσο έξυπνοι χρειάζεται.

Κι αν τολμήσεις να μου πεις πως ένα ακυβέρνητο κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις πιθανές κρίσεις που θα του προκύψουν, η απάντηση μου είναι αυτή:

Τόσον καιρό που κυβερνάς, ποια γαμημένη κρίση αντιμετώπισες; Και πόσες πραγματικά δημιούργησες;

Ω, Τι Ωραία Εκπροσώπηση Στο Debate...

Είδα όλο το μαζοχιστικό τρίωρο που απεκάλεσαν Debate. Κι άκουσα προσεκτικά και τα σχόλια των δημοσιογράφων, για το πόσο θα επιθυμούσαν να είναι αλλιώς η διαδικασία και να μην τους την έχουν φορέσει καπέλο τα (δύο μεγάλα) κόμματα, κλπ.

Πως το καταλαβαίνω εγώ... Κανένα, μα κανένα, debate της προκοπής δεν μπορεί να γίνει. Όλα τα debate είναι σικέ debate. Eκπροσωπούμενα. Μας φταίει τώρα το "ασφυκτικό πλαίσιο" των κομμάτων και η "υπερπροστασία" των αρχηγών τους;

Μας φταίει απλώς το γεγονός πως και οι έξι αρχηγοί και οι έξι δημοσιογράφοι και η συμπαθής συντονίστρια, ανήκουν όλοι τους στην ίδια ομάδα, την ομάδα των "επιτυχημένων" και των "προνομιούχων" της Ελληνικής κοινωνίας.

Και τα συμφέροντά τους, παιδιά, αλληλοδιαπλέκονται. Η από δω εξάδα, η εξάδα των πολιτικών (ακόμα και των μικρών κομμάτων) έχει την δύναμη και τον τρόπο να "συντηρήσει" την ευμάρεια της απο κεί εξάδας, της εξάδας των δημοσιογράφων, όταν αρχίσει πια να "σβήνει" το άστρο τους ή τα "σπάσουν" για κάποιο λόγο με το "λόμπυ" των ΜΜΕ. Μα με την ΕΡΤ, μα με τα γραφεία τύπου των κατά τόπους Ελληνικών Πρεσβειών, μα με τους διορισμούς Εκπροσώπων Τύπου, μα δίνοντάς τους την Βουλευτική Ιδιότητα. Ο πληθυσμός μας είναι πάρα πολύ μικρός και η αγορά των ΜΜΕ τόσο πολύ "περιπλεγμένη" που δεν μπορεί να συντηρήσει ούτε έναν Χέμινγουεϊ. Και φυσικά δεν θέλει να υπάρξει ποτέ ένας Τόμσον...

Ανεξάρτητη δημοσιογραφία σε επίπεδο Σταρ Σύστεμ δεν υπάρχει. Οι έξι σταρ που ελέγχουν "εν ονόματι της ενημέρωσης του Λαού" είναι πιο πλούσιοι, πιο έξυπνοι και πιο συμβιβασμένοι από τους έξι που ελέγχονται "ως εκπρόσωποι του Λαού". Το παραμύθι που χτίστηκε επί Κοσκωτά, της "μαχητικής, ανεξάρτητης, ανιδιοτελούς" δημοσιογραφίας, ακόμα και τότε δεν το έφαγε κανένας.

Ευτυχώς αν ρωτήσεις σήμερα έναν πιτσιρικά γιατί δηλώνει πως θέλει να γίνει τηλεοπτικός ρεπόρτερ θα σου απαντήσει "για την γκλαμουριά και τα φράγκα". Χέστηκε για το Πούλιτζερ. Και φυσικά καμία διάθεση δεν έχει να αποκαλύψει (ακόμα κι αν διαστροφικά γουστάρει σε προσωπικό επίπεδο να την ξέρει) την αλήθεια.

Φροντίζουν να του το υπενθυμίζουν οι "μεσαίων βαρών" δημοσιογράφοι που σκοτώνονται κάθε τόσο... Και στην πλάτη τους καθαγιάζονται και αγοράζουν βίλες όλοι οι υπόλοιποι.

Nίκος Νικολαϊδης

Ποτέ δεν ήμουν καλός στους αποχωρισμούς.
Η εύκολη άμυνα είναι να μαζεύεις τα θραύσματα της ιστορίας...
Μίλα μόνος σου τώρα!

Tο "Ψιλοβρόχι" Ως Πολιτικό Όπλο

Υπάρχει στενή σύνδεση μεταξύ Θεάτρου και Πολιτικής.Είναι κάτι παραπάνω από φανερό πως στην Τηλεοπτική Πραγματικότητα ο πολιτικός που έχει "καθαρή φατσούλα", καλή άρθρωση και ευφράδεια, πλασσάρεται σωστά στην κάμερα και φτάνει στην ώρα του στο γύρισμα, έχει το ίδιο καλές πιθανότητες καρριέρας με τον αντίστοιχο ηθοποιό που έχει τα παραπάνω χαρίσματα.

Ο πολιτικός του λόγος δεν έχει πραγματικά σημασία. Ζούμε στο βασίλειο της εικόνας και της συσκευασίας.

Στο Θέατρο λοιπόν υπάρχει κάτι που λέγεται ψιλοβρόχι. Είναι η προσπάθεια κάποιου ηθοποιού να "κλέψει" την σκηνή με αθέμιτο τρόπο κρατώντας πάνω του την προσοχή του θεατή, την στιγμή που αυτή - δραματουργικά, αλλά και ερμηνευτικά - πρέπει να βρίσκεται κάπου αλλού. Δίνω ένα παράδειγμα για να γίνω κατανοητός.

Ένας ηθοποιός έχει έναν δραματικό μονόλογο που "στρέφει" την δράση προς κάποια άλλη κατεύθυνση ή αποκαλύπτει στον θεατή κάποιο στοιχείο που μέχρι την στιγμή εκείνη δεν γνώριζε. Κάποιος από τους συμπρωταγωνιστές του επιλέγει αυτήν ακριβώς την στιγμή και κινείται ή αρχίζει να μουρμουρίζει κάτι. Ακόμη κι αν αυτό είναι μέσα στην λογική γκάμα αντιδράσεων του χαρακτήρα που υποδύεται, αυτό που κάνει είναι ψιλοβρόχι, γιατί αποσπά την προσοχή του θεατή.

Το ψιλοβρόχι δεν είναι απλώς απαγορευμένο στο Θέατρο, είναι λόγος αποπομπής του ηθοποιού που συστηματικά επιδίδεται σ' αυτό. Έχουν πέσει μπουνιές γι' αυτό, και μόνο η κατηγορία "Κάνει ψιλοβρόχι" είναι από τις πιο προσβλητικές που μπορούν να ειπωθούν για ηθοποιό.

Ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού και Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας κος Νίκος Καραχάλιος, τον οποίο είχα την ατυχία να παρακολουθήσω ως ομιλητή σε σωρεία τηλεοπτικών πάνελ τις τελευταίες μέρες, επιδίδεται συστηματικά στο ψιλοβρόχι. Δεν πρόκειται για την συνηθισμένη τεχνική "Μιλάω ώσπου να πάρω τον λόγο" ή "Συνεχίζω να μιλάω ώστε να μην ακουστεί ο συνομιλητής μου", πρόκειται για κάτι περισσότερο, μια τεχνική "συναξαρίσματος" που δημιουργεί μια ακουστική δυσαρέσκεια στον ακροατή την ώρα που προσπαθεί να ακούσει τον αντίπαλό του.

Σε οποιονδήποτε αξιοπρεπή θίασο ο εν λόγω κύριος, θα είχε λάβει αυστηρή προειδοποίηση να σταματήσει το ψιλοβρόχι, και αν επέμενε να το εξασκεί θα είχε κακήν-κακώς αποπεμφθεί.

Δυστυχώς στο θέατρο σκιών της Τηλεοπτικής Πραγματικότητας θριαμβεύει. Πράγμα που μας οδηγεί στο απλό συμπέρασμα πως η Τηλεοπτική Πολιτική ανέχεται και επιβραβεύει πρόσωπα χαμηλότερης ηθικής ακόμα κι από το τόσο δυσφημισμένο για την ηθική του Θέατρο.

Αδυνατώ πραγματικά να καταλάβω γιατί ο έμπειρος ηθοποιός κος Κώστας Καζάκος δεν τον εξέθεσε δημόσια χθες το βράδυ...

Χθες σε τίτλους

Το ξωτικό Καίει-Καίει ξεκόλλησε επιτέλους από το τζάκι του Μαξίμου και μίλησε από αλλού, αλλά με τους υπηρεσιακούς παράγοντες να τον περιβάλλουν πάντα, ως άλλοι Πραιτωριανοί.

Ο "Φρόντο" Τζι Πάπα διάβασε μια επιστολή κι έπειτα δεσμεύτηκε προσωπικά να μεταφέρει το Δαχτυλίδι της Φωτιάς στην μακρινή Μόρντορ της Ελληνικής Βουλής.

Η Αλέκα δεν κατάλαβε όλες τις ερωτήσεις, αλλά τις απάντησε "Φταίει ο Συνασπισμός". Επίσης εξέδωσε χρησμό πυθίας για τους "Πρώην" (εκεί πια δεν κατάλαβα εγώ τι εννοούσε, αλλά έλαμπε το βλέμμα της)

Ο Αλέκος είπε στην Αλέκα να κάνουν μπρα-ντε-φερ για να δουν ποιός είναι Αριστερά.

Ο ευτραφής Γιώργος "του Λαού", μπήκε και βγήκε αυθημερόν στον Ευαγγελισμό, σπάζοντας το ρεκόρ ταχύτερης ανάρρωσης. Αθεράπευτος.

Ο Τελευταίος Τροχός της Αμάξης δήλωσε πως πήρε κάτι υπόλοιπα του ευτραφούς Γιώργου "του Λαού"...

Άλλη μια χαμένη μέρα.

Πόση Δημοκρατία;

Στο ερώτημα "Πόση Δημοκρατία;" η απάντηση οφείλει πάντοτε να είναι η ίδια. "Περισσότερη". Ποτέ δεν φτάνει, πάντοτε είναι λιγότερη από όση χρειαζόμαστε. Πάντοτε είναι λιγότερη από αυτήν που μπορούμε να έχουμε.

Ένα παράδειγμα των ημερών. Στην διαμάχη για την υποψηφιότητα της Φώφης Γεννηματά, αναλίσκεται χρόνος και ενέργεια για την Μάχη των Συνταγματολόγων. Τι λέει τελικά το Σύνταγμα, αυτό ή εκείνο; Πως διατυπώθηκε το άρθρο; Γιατί η Φώφη είναι οφσάιντ κι ο Χηνοφώτης καλύπτεται;

Η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία βρίσκεται μερικές εκατοντάδες βήματα πίσω από την Τεχνολογία και την Κοινωνία. Ακόμα πιο ειδικά στην Ελλάδα λειτουργεί ακόμα με όρους και προυποθέσεις αρχών του εικοστού αιώνα. Ο καθένας θα μπορούσε σήμερα να εκφέρει γνώμη, αντ' αυτού όμως δημιουργούμε μια δημοκρατία "ειδικών". Κάνουμε το Σύνταγμα και τους Νόμους τόσο ακατανόητους και αλληλοσυγκρουόμενους ώστε στο τέλος να χρειαζόμαστε διερμηνέα για να τους καταλάβουμε.

Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο απ' όσο φαίνεται αρχικά. Και προσωπικά πιστεύω πως πρόκειται για συνειδητή απόφαση των "χειριστών της εξουσίας". Όσο πιο μπερδεμένοι και ασχημα διατυπωμένοι είναι οι νόμοι, τόσο λιγότερο υπόκεινται στον έλεγχο της απλής λογικής του πολίτη. Όσο πιο δύσκολο είναι να διαβάσεις το Σύνταγμα της χώρας σου, τόσο πιο εύκολο είναι να αφήσεις την τύχη σου στην διαχείριση των "ειδικών". Nα αποδεχθείς το "χάσμα γνώσης" που υπάρχει μεταξύ σας. Να τουμπεκιαστείς και να το βουλώσεις, να αλλάξεις κανάλι.

Σε μετράνε με τις δημοσκοπήσεις τους κάθε μέρα. Ο ΕΛΓΑ στέλνει την έγκριση των αποζημιώσεων στο κινητό τηλέφωνο του τελευταίου αγρότη. Καταθέτεις δηλώσεις ηλεκτρονικά, πόσο πιο δύσκολο θα ήταν κάθε πρωί Δευτέρας να αφιερώνεις πέντε λεπτά για να ψηφίζεις για ένα θέμα;

Δεν υπάρχει η απαιτούμενη τεχνογνωσία; Υπάρχει, εδώ και καιρό. Γιατί δεν μπορείς να καταθέσεις εσύ την γνώμη σου για το τι πρέπει να γράφει το Σύνταγμα σου;

Για σκέψου το λιγάκι...

Και Ξημέρωσε Η Κυριακή Με Πρόβλημα Δημοκρατίας

Δεν έχω την ικανότητα να έχω γνώμη για το αν η απόφαση του Αρείου Πάγου είναι δικαστικό πραξικόπημα ή όχι. Οι "τεχνικές" μου γνώσεις δεν φτάνουν μέχρι εκεί, και ήδη από ότι ακούω ερίζουν για το θέμα και σκίζουν τα ιμάτια τους οι Συνταγματολόγοι.

Υπάρχει προβλημα δημοκρατίας σ' αυτήν την χώρα; Εγώ λέω ναι, υπάρχει, και μάλιστα εδώ και αρκετό καιρό. Δεν περιμέναμε την υπόθεση της κυρίας Γεννηματά για να το καταλάβουμε.

Υπάρχει όταν σκοτώνονται άνθρωποι, όταν τα αστυνομικά όργανα τρομοκρατούν ή δέρνουν για πλάκα και μετά οι ανώτεροί τους δηλώνουν φαιδρές ανοησίες, υπάρχει κυρίως όταν πολίτες, επισκέπτες ή και "παράνομως παραμένοντες" στην εδαφική επικράτεια ενός κράτους δεν έχουν καμιά εγγύηση πως στην "δύσκολη ώρα" η προστασία της ζωής τους θα είναι η πρώτη προτεραιότητα του κρατικού μηχανισμού.

Υπάρχει όταν όλοι ξεφορτώνονται τις ευθύνες τους στην πλάτη του αμέσως υφισταμένου τους και κάνουν ότι μπορούν για να μην κολλήσει πάνω τους η "ρετσινιά" ακόμα και της πιο απλής αποτυχίας.

Υπάρχει όταν οι Πολιτικοί βλέπουν τον κόσμο μόνο με ροζ γυαλιά, κι εμείς εκείνους μόνο στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Υπάρχει χρόνια τώρα πρόβλημα δημοκρατίας κι είναι κρίμα που το "δημοκρατικό" ΠΑΣΟΚ το ανακάλυψε μόνο τώρα που κάτι του "έκοψε την μαγιονέζα"...

Ακόμα και για τους λάθος λόγους όμως, τουλάχιστον το ανακάλυψε. Για να δούμε τώρα, πόσο γρήγορα θα το ξεχάσει πάλι.

Δασολόγιο Τώρα!

Πήγαινε εδώ κι αν συμφωνείς υπόγραψε.