Μάστορα, έχω θέμα...

Fw: Τι διαδραματίστηκε στο Βερολίνο με τον Παπανδρέου και η παραπληροφόρηση των μέσων

---Ημερομηνία: Δευτέρα, 28 Φεβρουάριος 2011, 16:49


Διαβάστε και δείτε τα βίντεο

Γεγονότα Βερολίνου Ι

(Γράφει διδακτορικός Έλληνας φοιτητής στο Βερολίνο, απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ)

Συνάδελφοι, γράφω αυτό το μήνυμα συγκλονισμένος. Πριν λίγο επέστρεψα από το πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου, όπου μίλησε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Είμαι συγκλονισμένος από την βιαιότητα των οπαδών του ΠαΣοΚ, την υποκρισία του προέδρου του και την παραπληροφόρηση των ελληνικών ΜΜΕ.

Όπως καταλαβαίνετε, το μήνυμα θα είναι πολιτικό, οπότε ισχύουν τα γνωστά. Όποιος δεν ενδιαφέρεται, ας προσπεράσει.

Την περασμένη Πέμπτη κυκλοφόρησε η είδηση ότι θα έρθει ο Παπανδρέου να μιλήσει με θέμα: Addressing the Financial Crisis. An Opportunity for Europe. Το Σάββατο το απόγευμα συναντήθηκαν οκτώ ελληνίδες (ή ελληνικής καταγωγής) φοιτήτριες, μέλη της παλιάς Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Βερολίνου του 2008 (που θυμίζω δεν είχε καμία κομματική ταυτότητα ή συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό). Συζήτησαν για μορφές ενδεχόμενης δράσης - έκφρασης δυσαρέσκειας και κατέληξαν στα εξής:
- να τυπώσουν φυλλάδιο, το οποίο θα αναλάμβαναν οι δύο να μοιράζουν έξω από τον χώρο του πανεπιστημίου
- να βγάλουν τρεις διαφορετικές αφίσες και να τις κολλήσουν στις εισόδους και τους διαδρόμους που οδηγούν στην αίθουσα
- να φτιάξουν τρία πανό και να τα σηκώσουν ανά δύο στην διάρκεια της ομιλίας.
Σήμερα το πρωί συναντήθηκαν ξανά για τα πανό και τις τελευταίες λεπτομέρειες. Τα πανό έγραφαν (στα γερμανικά) τα εξής:
- Παπανδρέου: 20 χρόνια στην εξουσία. Αυτός που προκάλεσε την κρίση, τώρα θα μας σώσει απ' αυτήν
- Η κρίση ως ευκαιρία (ήταν ο τίτλος της ομιλίας του): μείωση της φορολογίας κερδών από 24 σε 20% και κατάργηση των συμβάσεων
- Ανεργία νέων: Τυνισία 30% - Ελλάδα 30%. Η εξέγερση έρχεται

Εγώ ήμουν ενήμερος για όλα αυτά, όμως δεν συμμετείχα στις συναντήσεις. Πρόθεσή μας ήταν να μην εμπλακώ στην δράση τους, αλλά να προσπαθήσω να πάρω τον λόγο, αν στο τέλος ο Παπανδρέου δεχόταν ερωτήσεις. Φυσικά είχαμε την βεβαιότητα ότι θα δραστηριοποιηθούν κι άλλες ομάδες του Βερολίνου.

Η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά και λίγο πριν ξεκινήσει η εκδήλωση η αστυνομία έκανε δειγματοληπτικούς ελέγχους σε τσάντες νέων που βρίσκονταν στο βάθος της αίθουσας. Όταν μπήκε ο Παπανδρέου, το μισό ακροατήριο χειροκροτούσε όρθιο. Δίπλα μου είχα κάτι γεροντάκια, έτοιμα να λιποθυμήσουν από την συγκίνηση που θα ακούσουν τον ηγέτη - κι ας μην καταλάβαιναν γρι αγγλικά.

Ο Παπανδρέου ξεκίνησε την ομιλία του μιλώντας για την Δημοκρατία - αυτό ήταν τελικά το βασικό θέμα της ομιλίας του και μάλιστα στην αρχή έκανε αναφορά στην χούντα, η οποία, όπως είπε, περιόρισε την δημοκρατία με την πρόφαση ότι έτσι την έσωζε (την δημοκρατία) από τον κίνδυνο του κομμουνισμού. Περίπου δέκα λεπτά μετά την έναρξη της ομιλίας του, κι ενώ έλεγε κάποιο από τα γνωστά ψεύδη για το πώς η κυβέρνησή του εμβαθύνει την έννοια της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, από το βάθος της αίθουσας ακούστηκε στα ελληνικά ένα "ψεύτη!" και αμέσως πετάχτηκε μια ομάδα 5-6 ατόμων (αγνώστων σε μας) που σήκωσε ένα πανό και άρχισε να φωνάζει συνθήματα. Η αντίδραση ήταν ακαριαία, Έλληνες μπράβοι έπεσαν πάνω στους "ταραξίες" και τους μπουζούριασαν. Εδώ πρέπει να πω ότι δεν μου είναι ξεκάθαρη η ταυτότητα αυτών που αποκαλώ μπράβους, υποθέτω ότι ήταν η φρουρά του Παπανδρέου. Όπως τους τραβούσαν λοιπόν έξω από την αίθουσα, ένας από αυτούς (γερμανός) φώναξε malaka και fuck you, γεγονός που πλήγωσε βαθύτατα τα γεροντάκια κι εξόργισε τα κομματόσκυλα του ΠαΣοΚ. Αυτοί που πολύ βίαια απομακρύνθηκαν από την αίθουσα χτύπησαν δυο-τρεις φορές δυνατά την πόρτα, φώναξαν απ' έξω μερικά συνθήματα και σταμάτησαν. Μέσα σε 2-3 λεπτά η κατάσταση ηρέμησε πλήρως και η ομιλία συνεχίστηκε.

Περίπου δέκα λεπτά μετά, σηκώθηκαν τα κορίτσια της δικιάς μας ομάδας. Οι δυο πρώτες άνοιξαν το πανό τους και το κρατούσαν στην μέση της αίθουσας εντελώς σιωπηλές. Μόλις τους πήραν είδηση, μέλη του ΠαΣοΚ έπεσαν πάνω τους και τους τράβηξαν το πανό βίαια. Οι μπράβοι έσπευσαν πάλι και απωθούσαν τις κοπέλες, ενώ άλλες δύο προσπάθησαν να ανοίξουν το δικό τους πανό, χωρίς επιτυχία. Τα υπόλοιπα (κατά κανόνα γηραιά) μέλη του ΠαΣοΚ που βρίσκονταν στην αίθουσα εξοργίστηκαν με την ασέβεια των νέων στο πρόσωπο του ηγέτη (οι περισσότεροι είχαν σηκωθοί όρθιοι) και επιτέθηκαν λεκτικά στις τέσσερις φοιτήτριες, οι οποίες με την σειρά τους άρχισαν να φωνάζουν κι αυτές συνθήματα. Πάνω στην αναμπουμπούλα οι τελευταίες δύο κατάφεραν να ανοίξουν το δικό τους πανό, ενώ εγώ ασυναίσθητα διέσχισα απαρατήρητος την αίθουσα και βρέθηκα σε απόσταση δύο μέτρων από τον Παπανδρέου. Τον ρώτησα αν έτσι αντιλαμβάνεται την δημοκρατία κι αν εγκρίνει την βίαιη αντίδραση των μπράβων του (τότε δεν είχα ακόμα συνειδητοποιήσει ότι δρούσαν και απλά μέλη του κόμματος) απέναντι σε μια ειρηνική διαμαρτυρία. Ο Παπανδρέου με ρώτησε αν εκπροσωπώ τους διαμαρτυρόμενους, του απάντησα αρνητικά και σ' αυτό το σημείο πρότεινε από το μικρόφωνο να βγει κάποιος εκπρόσωπος και να ανέβει στο πάνελ, όμως μέσα στην αίθουσα επικρατούσε τέτοιος πανικός που κανείς δεν μπορούσε να τον ακούσει. Κινήθηκα πάλι προς τα πίσω, να πω στα κορίτσια ότι ζητάει εκπρόσωπο και όταν επιστρέφαμε με μία από αυτές προς το βήμα, με ακινητοποίησε ένας μπράβος πιάνοντάς με από τους καρπούς (μου ήταν αδύνατο να κουνηθώ έστω κι ένα χιλιοστό), ενώ ΠαΣοΚοι μας έφραξαν τον δρόμο. Τους φώναζα ότι είναι η εκπρόσωπος που ζήτησε ο Παπανδρέου, του φώναζα κι εκείνου, αλλά με άκουγε χωρίς να αντιδρά. Τελικά ξανάρχισαν να μας σμπρώχνουν βίαια, με απείλησαν ότι θα μου πάρουν την φωτογραφική (όλη αυτήν την ώρα τους φωτογράφιζα) και ότι θα με δείρουν (!), εγώ γαντζώθηκα σε μια καρέκλα και την ώρα που πετούσαν τις κοπέλες έξω από την αίθουσα, ο Παπανδρέου ξανάρχισε την έκκληση για εκπρόσωπο.

Λίγα λεπτά μετά με πλησίασε μια κοπέλα από την διοργάνωση της εκδήλωσης και με ρώτησε αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους αυτών που έφυγαν. Απάντησα αρνητικά και της είπα ότι δεν έφυγαν, αλλά τους πέταξαν έξω. Της είπα να ανοίξει την πόρτα και να τους μιλήσει. Βγήκε πράγματι έξω και ξαναγύρισε λέγοντάς μου ότι οι άλλοι είχαν φύγει (στην πραγματικότητα η αστυνομία τους έβγαλε από το κτίριο). Μου ζήτησε να βγω έξω να μιλήσουμε και μου εγγυήθηκε ότι θα μπορέσω να ξαναμπώ.

Έξω από την αίθουσα με περίμενε ο κοσμήτορας της σχολής. Μου ζήτησε συγνώμη και τον ρώτησα ποιοι ήταν αυτοί που απομάκρυναν τους φοιητητές από τον χώρο του πανεπιστημίου. Μου απάντησε "η αστυνομία" και όταν του είπα ότι μιλούσαν ελληνικά, παραδέχτηκε ότι ήταν ελληνική αστυνομία, αλλά ότι στην αίθουσα βρίσκονταν και οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Με ρώτησε πολύ ευγενικά αν θα μπορούσα να μείνω μέχρι το τέλος και να πάρω τον λόγο, να θέσω μία ερώτηση στον Παπανδρέου και του εξήγησα ότι γι' αυτόν τον λόγο βρέθηκα εκεί. Στην συνέχεια με συνόδευσαν στην θέση μου. Εν τω μεταξύ ο Παπανδρέου συνέχιζε να μιλάει για την Δημοκρατία κι εγώ να δέχομαι τις επιθέσεις των γύρω μου για την αναίδεια της γενιάς μας…

Το πιο σουρεαλιστικό στοιχείο της εκδήλωσής ήταν ότι μέχρι το τέλος στεκόντουσαν όρθιοι, στην μέση και το βάθος του διαδρόμου, δυο μπράβοι που επέβλεπαν την τήρηση της τάξης σε μια ομιλία με θέμα την δημοκρατία (βλ. λινκ στο τέλος).

Πράγματι ο κοσμήτορας, ο οποίος συντόνιζε τις ερωτήσεις, μου έδωσε τον λόγο κι έθεσα την εξής ερώτηση (συγχωρέστε τα αγγλικά μου):
I'm afraid, that the question that I have prepared will sound silly. So allow me to ask the question and then add a sort comment.
Government proceedings in Greece are becoming less and less democratic. You were elected one and a half year ago with a program completely different to what you apply, your members of the Parliament are not free to vote at will, Parliament itself does not need to approve Minister's of Finance decisions, Justice cannot touch members of the ruling political parties. Is this your personal vision for the future of Europe?
Well, you spoke too much about democracy today. It is obvious that your environment does not understand democracy in the same way. Do you approve this violent reaction to the non violent demonstrating students? Are you interested in listening to the voice of the new generation and the opposition, or all you want is the applause of your party members?

Απάντησε και στα δυο σκέλη. Στο δεύτερο είπε ότι η αντίδραση για την αντίδραση δεν βγάζει πουθενά και ότι θα ήθελε να καθίσουμε να συζητήσουμε. Κι αυτός, είπε, αν ήταν νέος, θα ήθελε να διαδηλώσει, αλλά αυτό δεν έχει νόημα. Να πάμε με τις ιδέες μας και τις προτάσεις μας, να συζητήσουμε [sic].
Για το πρώτο σκέλος είπε ότι η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε επειδή δεν λειτουργούσε δημοκρατικά. Επειδή οι πολίτες δεν έλεγχαν τους πολιτικούς. Και κατέληξε - ναι, δεν κάνω πλάκα - ότι στο σημείο που βρέθηκε η χώρα ήταν απαραίτητο να κάνουμε ένα βήμα πίσω στην Δημοκρατία μας, για να την διαφυλάξουμε και να μπορέσουμε στο μέλλον να την εμβαθύνουμε. Κι έτσι, ο ανεκδιήγητος, κατάφερε να επιστρέψει εκεί απ' όπου άρχισε: στον Παπαδόπουλο.

Τον λόγο πήραν συνολικά δώδεκα ακροατές, όλοι δημοσιογράφοι ξένων εντύπων, εκτός από έναν γερμανό φοιτητή και μια ελληνίδα ΠαΣοΚα, η οποία ρώτησε γιατί η κυβέρνηση επέλεξε τον δύσκολο δρόμο να περικόψει τα εισοδήματα των μισθωτών, αντί να φορολογήσει τις τράπεζες. Ο Παπανδρέου απάντησε ότι το κάνανε υπολογίζοντας τις συνέπειες που θα είχε κάθε κίνηση. Αν είχαν επιτεθεί στο κεφάλαιο, είπε, θα χάναμε για πάντα την αξιοπιστία μας στις αγορές, ενώ όλοι οι καταθέτες θα απέσυραν τα χρήματά τους από τις τράπεζες, οδηγώντας τες σε πτώχευση. Ομολόγησε δηλαδή ξετσίπωτα ότι η απόφαση να πλήξει τους μικρομεσαίους ήταν συνειδητή επιλογή.

Κανένας Έλληνας δημοσιογράφος (από τους πολλούς που συνόδευαν τον πρωθυπουργό, μεταξύ των οποίων και ο Χασαπόπουλος) δεν ενδιαφέρθηκε να μας μιλήσει, σε αντίθεση με ξένους συναδέλφους τους. Μας άκουσαν με προσοχή δημοσιογράφοι της Deutsche Welle, των London Financial Times και άλλων εντύπων. Η είδηση έπαιξε αμέσως στην Ελλάδα, φυσικά διαστρεβλωμένη. Στην αρχή τα ελληνικά μέσα μιλούσαν για μία ομάδα νεαρών αναρχικών που επιτέθηκε φραστηκά στον Παπανδρέου και με βίαιο τρόπο διέκοψε την ομιλία του. Αργότερα το άλλαξαν σε "προσπάθησε να διακόψει", ενώ τελικά κάποια μέσα μίλησαν για δύο διακριτές ομάδες και άλλαξαν το "αναρχικών" σε "φοιτητών".

Για όλα τα παραπάνω έχουμε - ευτυχώς - ντοκουμέντα. Μεγάλο μέρος της εκδήλωσης το βιντεοσκοπήσαμε ή το μαγνητοφωνήσαμε. Μέρος από το υλικό έχει ήδη ανέβει στο ίντερνετ και σύντομα θα ανεβούν και τα υπόλοιπα.

Ενδεικτικά:
http://www.youtube.com/watch?v=xKbLh76_8FM

Μ.Τσαμαλίκος
ΤΜΣ/ΑΠΘ

ΥΓ: Όλο αυτό οργανώθηκε σε δυο μέρες από μια ομάδα 12 ανθρώπων, ερασιτεχνών του συνδικαλισμού μέσα σε δύο μέρες (δεν υπολογίζω την πρώτη ομάδα, για τους οποίους δεν έχω ιδέα πόσοι και ποιοι ήταν).



2ο μήνυμα από παρούσα διδακτορική Ελληνίδα φοιτήτρια


Θα ήθελα να προσθέσω δύο πράγματα στο μήνυμα του Μάκη.

Εγώ συμμετείχα στην ομάδα των κοριτσιών μου ανοίξαν τα πάνο και εκδιώχτηκαν από την αίθουσα.

Καταρχήν να δηλώσω εξαρχής ότι σκοπός της διαμαρτυρίας μας δεν ήταν ούτε ο διαπληκτισμός με τους οπαδούς του πασόκ αλλά ούτε και η οποιαδήποτε λεκτική επίθεση αλλά αποκλειστικά ο εξής: να του δείξουμε ότι για τους έλληνες φοιτητές στο Βερολίνο είναι ανεπιθύμητος και ότι δεν μπορούμε να ανεχτούμε να έρχεται στο γερμανικό πανεπιστήμιο και να αυτοδιαφημίζεται ως ο προστάτης της δημοκρατίας.

Η διαμαρτυρία μας θα ήταν εντελώς σιωπηλή, θα ανοίγαμε τα πανό μας και θα φεύγαμε χωρίς να πούμε κουβέντα. Όταν οι 4 πρώτες κοπέλες προσπαθήσαν να ανοίξουν τα πανό έπεσαν πάνω τους προτού καν τα ανοίξουν όχι μόνο οι μπράβοι αλλά πολύ περισσότερο μέλη του κόμματος και άρχισαν να τις προπηλακίζουν πριν καν ανοίξουν το στόμα τους. Η απάντηση από πλευρά μας δόθηκε γιατί μας προκάλεσαν με τον πιο χυδαίο τρόπο και γιατί πάνω από όλα πιστεύαμε ότι δεν είχαν το δικαίωμα να σταματήσουν μια ειρηνική διαμαρτυρία. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αν οι οπαδοί του Πασοκ δεν αντιδρούσαν με τόσο βίαιο τρόπο δεν θα μας διώχναν καν από την αίθουσα. Δεν θέλω να εννοηθεί ότι υποστηρίζω τους μπράβους απλά θέλω να τονίσω την χυδαιότητα των οπαδών του Πασόκ. Αλλωστε από τους μπράβους δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο.

Πολύ σημαντική είναι και η εξής παρατήρηση: το 1/3 της αίθουσας αποτελούσαν οι 2 διαμαρτυρόμενες ομάδες που εκδιώχτηκαν, το 1/3 από μπράβους και μυστική αστυνομία και μόλις το 1/3 όλοι οι υπόλοιποι. Αυτό δείχνει ακόμα περίσσοτερο το θράσος αυτών που λένε ότι διαμαρτύρονται μόνο οι μειοψήφιες. Δεν ήμασταν ούτε η μειοψηφία αλλά ούτε και βαλτοί ή υποκινούμενοι από το ΚΚΕ όπως ακούστηκε πολλάκις μέσα στην αίθουσα.

Τέλος, το Βερολίνο ήταν ό πρώτος σταθμός στην ευρωπαική περιοδεία και στόχος μας ήταν να ανεβάσουμε την διαμαρτυρία στο διαδίκτυο για να παροτρύνουμε τους φοιτητές των υπολοίπων ευρωπαικών χωρών να αντιδράσουν με ανάλογο τρόπο.

Ισαβέλλα Σταυρίδου
ΤΜΣ ΑΠΘ




Γεγονότα Βερολίνου ΙΙ

Στο χτεσινό μήνυμα παρέλειψα να αναφέρω ότι μετά την εκδήλωση με πλησίασε ο Υπ. Εξωτερικών Δ. Δρούτσας, ο οποίος μαζί με τον Παπακωνσταντίνου συνόδευε τον Παπανδρέου. Είχε κάποιο ενδιαφέρον και ο διάλογός μας. Ξεκίνησε δίνοντάς μου το χέρι του και λέγοντας "μια συγνώμη δεν αρκεί, αλλά μάλλον σας την οφείλουμε". Του απάντησα ότι φυσικά και δεν αρκεί, ότι δεν έκαναν τίποτα να παρεμποδίσουν την βία της φρουράς απέναντι σε μια ειρηνική αντίδραση και ότι αν ήθελαν να μας μιλήσουν, ας μας αναζητήσουν, αφού θα μείνουν τρεις μέρες εδώ. Μου ζήτησε το τηλέφωνό μου. Μέχρι αυτήν την ώρα δεν έχει επικοινωνήσει κανείς.

Στέλνω ό,τι έχουμε έτοιμο.

Βίντεο:
http://www.dailymotion.com/video/xh570h (ίσως το καλύτρο. στο 4:20 φαίνεται η βίαιη, απρόκλητη επίθεση στο πανό μας)
http://www.youtube.com/watch?v=hd_2gvRW8BU
http://dl.dropbox.com/u/7742836/dika_mas_pano.mp4.zip
http://dl.dropbox.com/u/7742836/erotisi_maki.mp4.zip
Ανεβάσαμε καινούριο βίντεο εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=gjdKKW4yLNw
Πρόκειται για μια μίνι συνέντευξη που τραβήξαμε αμέσως μετά την ομιλία.

Αύριο (μάλλον) θα ανεβάσουμε ένα ακόμα βίντεο που δείχνει την βίαιη επίθεση των πασόκων στην πρώτη ομάδα διαμαρτυρίας. Επίσης ελπίζω να προλάβω να ακούσω και το ηχογραφημένο υλικό.

Τώρα: μετά από πολύωρη ομαδική παρακολούθηση του υλικού που έχουμε, συζήτηση και όντας σε πιο ψύχραιμη κατάσταση, διόρθωσα και εμπλούτισα το χτεσινό κείμενο. Μου ζήτησαν να το δημοσιεύσουν στο RedNotebook και ίσως βγει και αλλού. Και πάλι, προωθήστε ελεύθερα.

====

Ας αρχίσουμε με τα βασικά. Δεν είμαι πολιτικός επιστήμονας, μουσικολόγος είμαι, οπότε την Δημοκρατία την αντιλαμβάνομαι μάλλον εμπειρικά. Θεωρώ προαπαιτούμενά της την ελευθερία του λόγου και τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης. Ίσως και την ειλικρίνεια των αρχόντων. Οπωσδήποτε όμως την αντικειμενικότητα των μέσων ενημέρωσης. Τέσσερα τα κρατούμενα.

Θα είχε ενδιαφέρον να μεταφέρω την άποψη του Γιώργου Παπανδρέου για την Δημοκρατία. Στο κάτω-κάτω, αυτό ήταν το θέμα της χτεσινής του ομιλίας στο Humboldt Universität του Βερολίνου. Δεν μπορώ να το κάνω. Αφενός γιατί ήμουν τόσο σοκαρισμένος απ' όσα διαδραματίστηκαν στην αίθουσα, που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στην ομιλία του Πρωθυπουργού, αφετέρου γιατί τελικά αυτό που έχει σημασία είναι οι πράξεις, όχι οι απόψεις του.

[Απαραίτητη διευκρίνηση: το παρόν άρθρο απειχεί τις αποκλειστικά τις δικές μου απόψεις. Το γεγονός ότι συμμετέχω σε μια συλλογικότητα δεν σημαίνει ότι μιλάω εκ μέρους της. Το γεγονός ότι είμαι από τους λίγους νέους που έμειναν στην αίθουσα μέχρι το τέλος της εκδήλωσης είναι μάλλον αποτέλεσμα συγκυριών.]

Η αίθουσα τελετών του πανεπιστημίου, που χωράει λίγο πάνω από 100 άτομα, είναι ασφυκτικά γεμάτη. Οι πρώτες 45 θέσεις είναι κρατημένες για "επισήμους" και δημοσιογράφους. Κατά τα άλλα το κοινό αποτελείται κυρίως από μεσήλικες και υπερήλικες που τον υποδέχονται χειροκροτώντας όρθιοι (λεπτομέρεια: και που δεν μιλάνε αγγλικά). Οι λίγοι νέοι ακροατές στριμώχνονται στο βάθος της αίθουσας. Ο Κοσμήτορας, όταν συστήνει τον Γιώργο Παπανδρέου, τον συγχαίρει που είναι ο τρίτος Παπανδρέου που θα μιλήσει σ' αυτήν την αίθουσα, τον ευχαριστεί που ήρθε να μιλήσει στους φοιτητές και αμέσως αναρωτιέται: "where are they?", ενώ κάνει την χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι στο μέτωπο, σαν να προσπαθεί να δει μακριά.

Η ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου ξεκίνησε με την περιγραφή της πρώτης του επίσκεψη στο Βερολίνο σε ηλικία δεκαέξι ετών και με μια σύντομη αναφορά στα γεγονότα της χούντας. Επέμεινε στο γεγονός ότι οι δικτάτορες περιόρισαν τις δημοκρατικές ελευθερίες με πρόσχημα την ολίσθηση της Δημοκρατίας. Δήλωναν, είπε, ότι ήταν απαραίτητο να αναστείλουν κάποιες από τις ελευθερίες, προκειμένου να σώσουν την Δημοκρατία από τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Με αυτήν την αφορμή πέρασε στην σημερινή προσπάθεια της δικής του κυβέρνησης να εμβαθύνει την δημοκρατία στην Ελλάδα. Κάπου τότε μια ακροάτρια από το βάθος της αίθουσας εκστόμισε την πρώτη "βρισιά": "ψεύτη!". Μια ολιγομελής ομάδα άρχισε να φωνάζει συνθήματα, πέταξε φυλλάδια και προσπάθησε να σηκώσει ένα πανό. Η φρουρά του Παπανδρέου έσπευσε να κατεβάσει το πανό και στην συνέχεια αποτραβήχτηκε. Τότε ανέλαβαν δράση τα στελέχη της τοπικής οργάνωσης ΠαΣοΚ. Στα βίντεο που τραβήξαμε μας σοκάρει η βιαιότητα με την οποία επιτέθηκαν στους νέους και τους έβγαλαν σηκωτούς από την αίθουσα. Από το μικρόφωνο ο Παπανδρέου καλούσε τους διαμαρτυρόμενους πρώτα να ακούσουν και μετά να διαμαρτυρηθούν. Όλη αυτήν την ώρα, οι γερμανοί αστυνομικοί παρακολουθούσαν αμέτοχοι από μικρή απόσταση.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σε ό,τι αφορά την πρώτη ομάδα διαμαρτυρίας. Δεν έχω καμία σχέση με τα μέλη της, δεν γνωρίζω τίποτα για τις προθέσεις και τα αιτήματά της. Δεν κατάφερα ούτε να διαβάσω το πανό, ούτε να ακούσω όλα τα συνθήματα. Θα μείνω μόνο στο γεγονός ότι το οπτικοακουστικό υλικό που διαθέτουμε αποδεικνύει πως οι δράστες της βίαιης απώθησης ήταν σχεδόν αποκλειστικά στελέχη της τοπικής οργάνωσης ΠαΣοΚ Βερολίνου.

Μέσα σε λιγότερο από πέντε λεπτά η κατάσταση είχε ηρεμήσει πλήρως και ο Γιώργος Παπανδρέου συνέχισε την ομιλία του. Η πρώτη ομάδα διαμαρτυρίας επανήλθε, χτυπώντας δυο-τρεις φορές την πόρτα και φωνάζοντας συνθήματα, για άλλο ένα λεπτό περίπου.

Όσον αφορά την δράση της δεύτερης ομάδας, η προετοιμασία της διαμαρτυρίας ξεκίνησε τρεις μέρες πριν, όταν κάποια μέλη της παλιάς Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Βερολίνου ενημερώθηκαν για την επικείμενη ομιλία του πρωθυπουργού και ενημέρωσαν ανθρώπους που είχαν γνωρίσει μέσω της Πρωτοβουλίας. Υπενθυμίζω ότι η Πρωτοβουλία δημιουργήθηκε αυθόρμητα τον Δεκέμβρη του 2008, την μεθεπόμενη της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου, έξω από την κατάληψη του ελληνικού Προξενείου (στην οποία κατάληψη δεν εμπλέκονταν με κανέναν τρόπο) και φιλοξένησε νέους ανθρώπους από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα. Το απόγευμα του Σαββάτου, λοιπόν, συναντήθηκαν οκτώ ελληνίδες φοιτήτριες. Συζήτησαν για μορφές ενδεχόμενης δράσης - έκφρασης δυσαρέσκειας και κατέληξαν στα εξής: φυλλάδιο, αφίσες και πανό.

Περίπου δέκα λεπτά μετά την πρώτη διαμαρτυρία, λοιπόν, οι δύο πρώτες φοιτήτριες σηκώθηκαν και άνοιξαν σιωπηλές το πανό τους στο βάθος της αίθουσας. Και πάλι τα πλάνα που τραβήξαμε είναι αποκαλυπτικά. Καταρχήν, την προσοχή στο πανό την στρέφει ο ίδιος ο Παπανδρέου. Σταματά τον λόγο του, κοιτά το πανό και ρωτάει δύο φορές "Again?". Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ένας από τους φρουρούς κινείται προς τα παιδιά και τους αρπάζει βίαια το πανό. Ταυτόχρονα σηκώνονται τα στελέχη του ΠαΣοΚ και επιτίθενται φραστικά και σωματικά στις δύο κοπέλες. Μόνο τότε σηκώθηκε το δεύτερο ζευγάρι και προσπάθησε να ανοίξει το πανό του, χωρίς επιτυχία, ενώ οι πρώτες δύο άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα. Πολλοί από τους νέους που παρακολουθούσαν την ομιλία ρωτάνε αν αυτή η βίαιη επίθεση σε μια σιωπηλή διαμαρτυρία είναι δημοκρατία και ελευθερία λόγου, ενώ οπαδοί του ΠαΣοΚ αισχρολογούν σε βάρος των φοιτητριών. Για δεύτερη φορά, οι άντρες της ασφάλειας παίρνουν τα πανό και υποχωρούν, ενώ αναλαμβάνουν τα στελέχη του ΠαΣοΚ. Πάνω στην αναμπουμπούλα άνοιξε το τρίτο πανό, το οποίο έμεινε ανοιχτό για λίγα δευτερόλεπτα, καθώς πέρασε απαρατήρητο από τα στελέχη του ΠαΣοΚ. Οι δύο γερμανοί αστυνομικοί που βρίσκονται ακριβώς πίσω από το τρίτο πανό, δεν αντιδρούν καθόλου.

Εγώ σ' αυτό το διάστημα σηκώθηκα από την θέση μου (στο κέντρο περίπου της αίθουσας) και κατευθύνθηκα προς τον πρωθυπουργό. Οι δύο φρουροί του ήταν δίπλα μου, αλλά δεν έκαναν καμία προσπάθεια να με σταματήσουν, πιθανότατα γιατί δεν θεώρησαν απειλητική την παρουσία μου. Ούτε ο ίδιος όμως έδειξε να ανησυχεί. Σταμάτησα μερικά μέτρα μακριά, σε σημείο που να μπορεί να με ακούσει καθαρά και ρώτησα έτσι εννοεί την δημοκρατία. Τότε ήταν που με προτροπή του Κοσμήτορα άρχισε να καλεί εκπρόσωπο.

Όλα τα πλάνα που μετέδωσαν τα ελληνικά μέσα είναι κοντινά στον Παπανδρέου. Η φωνή του ακούγεται δυνατά και καθαρά. Όσο προσκαλεί σε διάλογο, καμία κάμερα δεν στρέφεται στο κοινό. Οι δικές μας λήψεις όμως δείχνουν ότι μέσα στην αίθουσα η φωνή του δεν ακούγεται καθόλου. Επιστρέφω στο βάθος για να μεταφέρω την πρόσκληση. Επιτόπου οι έξι φοιτήτριες ορίζουν εκπρόσωπο, κάτι που εξαγριώνει τα κομματικά στελέχη. Προσπαθώ να την οδηγήσω στο βήμα, αλλά τα στελέχη μας φράζουν τον δρόμο. Πρώτη φορά με πλησιάζει άνδρας της ασφάλειας και με ακινητοποιεί, λίγα μέτρα από το βήμα. Φωνάζω ότι η κοπέλα που είναι μαζί μου είναι η εκπρόσωπος που ζητά ο Παπανδρέου. Την ώρα που τα στελέχη του κόμματός του την απομακρύνουν σηκωτή μπροστά στα μάτια του, ο Γιώργος Παπανδρέου φωνάζει "μην φεύγετε, ελάτε να μιλήσουμε". Έτσι σκηνοθετείται η "άρνηση των φοιτητών να συζητήσουν", που προβάλεται απ' όλα ανεξαιρέτως τα μέσα. Αλλιώς: πώς η διαστρέβλωση των ειδήσεων εξυπηρετεί την κρατική προπαγάνδα.

Τα στελέχη της τοπικής οργάνωσης απομακρύνουν βίαια όλους τους νέους από την αίθουσα. Εμένα με "σώζουν" οι φρουροί που με κρατούν ακινητοποιημένο κι έτσι όταν ηρεμούν καταφέρνω να επιστρέψω στην θέση μου. Αμέσως με πλησιάζει κάποιος από την διοργάνωση. Με ρωτά αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους αυτών που αποχώρησαν. Απαντώ ότι δεν αποχώρησαν, ότι εκδιώχτηκαν (εν τω μεταξύ η αστυνομία τους είχε απομακρύνει από το κτίριο). Η κοπέλα της διοργάνωσης επιστρέφει σε λίγο και μου ζητά να βγω έξω, ενώ εγγυάται την επιστροφή μου στην θέση μου. Έξω με περιμένει ο κοσμήτορας, που προσπαθεί να καταλάβει τι συνέβη. Του εξηγώ και με ρωτά ευγενικά αν θα μπορούσα να μείνω μέχρι το τέλος της ομιλίας, να θέσω ερώτηση. Απαντώ θετικά και μου υπόσχεται να μου δώσει τον λόγο. Η κοπέλα της διοργάνωσης με συνοδεύει στην θέση μου, όπου δέχομαι για άλλη μια φορά επίθεση από οπαδούς του ΠαΣοΚ.

Στην φάση των ερωτήσεων μου δίνεται πράγματι ο λόγος. Ρωτάω τον Πρωθυπουργό (θυμίζω ότι το θέμα της ομιλίας του ήταν η Δημοκρατία) αν είναι δημοκρατία το να εφαρμόζει αντιδιαμετρική πολιτική από αυτήν που εξήγγειλε προεκλογικά. Το να μην επιτρέπει στους βουλευτές του να ψηφίζουν κατά συνείδηση. Το να μην απαιτείται η έγκριση της Βουλής για τις αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών. Το να μην αγγίζει ποτέ η Δικαιοσύνη προβεβλημένα στελέχη των μεγάλων κομμάτων. Τον ρωτάω αν εγκρίνει την βίαιη αντίδραση του περιβάλλοντός του σε μία απολύτως ειρηνική διαμαρτυρία. Τον ρωτάω αν τον ενδιαφέρει να ακούσει την φωνή της νέας γενιάς, που οι άνθρωποί του απέβαλαν από την αίθουσα και γενικά την αντίθετη άποψη ή αν ήρθε στο Βερολίνο για να χειροκροτηθεί από τα κομματικά του στελέχη.

Στο δεύτερο σκέλος απαντά με τους γνωστούς αφορισμούς: "Διαμαρτυρία για την διαμαρτυρία δεν βγάζει πουθενά, ελάτε να μιλήσουμε, φέρτε τις ιδέες σας και τις προτάσεις σας". Για να απαντήσει στο πρώτο σκέλος, έπρεπε δυστυχώς να ανατρέξει στον Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Καθώς έβγαινα από την αίθουσα, με πλησίασε ο Υπ. Εξωτερικών Δ. Δρούτσας. Μου έτεινε το χέρι. Δήλωσε ότι ενδιαφέρονται να ακούσουν τις απόψεις των νέων. Απάντησα ότι αφού θα μείνουν τρεις μέρες στο Βερολίνο, ας ψάξουν να μας βρουν. Ζήτησε το τηλέφωνό μου και δεσμεύτηκε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να βρεθεί χρόνος για μια συνάντηση, αλλά φυσικά δεν υποσχέθηκε ότι θα τα καταφέρει. Δεκτό. Απαράδεκτο αυτό που γράφτηκε στον αθηναϊκό τύπο, ότι ο Υπουργός κανόνισε συνάντηση με εκπρόσωπο των νεαρών. Αλλιώς: πώς η διαστρέβλωση των ειδήσεων εξυπηρετεί την κρατική προπαγάνδα. (Την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο προσπαθώ ανεπιτυχώς να εντοπίσω την είδηση. Δυστυχώς οι online εκδόσεις των εφημερίδων ανανεώνονται διαρκώς χωρίς να αφήνουν ίχνη.)

Έρχομαι τώρα στην αντιμετώπιση των δημοσιογράφων. Δυο Έλληνες δημοσιογράφοι μίλησαν τελικά μαζί μας. Ρώτησαν επίμονα αν η ομάδα μας συνδέεται με την κατάληψη του ελληνικού προξενείου τον Δεκέμβρη του 2008. Παρά την κατηγορηματική άρνησή μας, το ΒΗΜΑ γράφει: "Οι δράσεις τους, όσο μαχητικές και να είναι -όπως παλιότερα η κατάληψη του ελληνικού προξενείου στο Βερολίνο- δεν έχουν εκτραπεί ωστόσο ποτέ σε βία εναντίον προσώπων".
(http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=385998&ct=32&dt=22/02/2011, αυτήν την φορά προνόησα να κάνω screenshot)

Στο ίδιο πλαίσιο παραπληροφόρησης, αυτήν την στιγμή το άρθρο του ΒΗΜΑτος αποδίδει λανθασμένα την χτεσινή δράση στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Βερολίνου, την οποία χαρακτηρίζει "αριστερά διακείμενη". Λίγες ώρες πριν ο χαρακτηρισμός που απέδιδε ήταν "ακροαριστερή". Η Ελευθεροτυπία μιλούσε νωρίτερα για "γκασταρμπάιτερ", αλλά η λέξη απουσιάζει από την τωρινή εκδοχή του άρθρου. Οι αρχικές εκδοχές των άρθρων των εφημερίδων μιλούσαν για "ομάδα αναρχικών που διέκοψε την ομιλία", μετά άλλαξαν σε "προσπάθησε να διακόψει" και τελικά αντικατέστησαν το "αναρχικών" με "φοιτητών". Αρχικά έκαναν λόγο για μία ομάδα, μετά δέχτηκαν την ύπαρξη δύο ξεχωριστών. Ο αριθμός των διαμαρτυρόμενων έπαιξε από 40 ως 10. Επειδή όμως η δύναμη των δημοσιογράφων είναι πλέον κυρίως η εικόνα, αξίζει να επανέλθω στην τηλεοπτική παρουσίαση της είδησης και να θυμίσω πως τα μέσα ενημέρωσης σκηνοθέτησαν την εικόνα από την μια ενός πρωθυπουργού που καλεί σε διάλογο αυτούς που τον διέκοψαν και από την άλλη μιας ομάδας ταραξιών που τα κάνουν λίμπα και αποχωρούν, ανίκανοι να συνομιλήσουν πολιτισμένα. Κι όλα αυτά, ενώ στην πραγματικότητα ο Γιώργος Παπανδρέου έβλεπε πώς οι άνθρωποί του πέταξαν έξω τους νέους που προσπαθούσαν να του μιλήσουν.

Θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον, αν δεν χρειαζόταν να μεταφέρω όλα όσα συνέβησαν χτες στο Βερολίνο. Αν είχαμε ένα στέρεο έδαφος, αν η δημοσιογραφία στην Ελλάδα λειτουργούσε ανεξάρτητη από την πολιτική εξουσία. Το άρθρο αυτό θα είχε διαφορετικό περιεχόμενο.
Θα μπορούσε για παράδειγμα να αναλύσει διεξοδικά την συμπεριφορά των στελεχών της τοπικής οργάνωσης ΠαΣοΚ Βερολίνου και να κάνει προεκτάσεις σε σχέση με τα κομματικά στελέχη στην Ελλάδα. Μία μόνο λέξη μπορώ να σκεφτώ για να τους χαρακτηρίσω: τραμπούκοι. Έχουμε στην διάθεσή μας άφθονες φωτογραφίες, βίντεο και ηχητικό υλικό που αποτυπώνει απλά στελέχη της "δημοκρατικής παράταξης" να βρίζουν, να τρομοκρατούν, να σπρώχνουν και να τραβάνε φοιτήτριες, να απειλούν ότι θα καταστρέψουν φωτογραφικές μηχανές κι ύστερα να ισιώνουν τις γραβάτες, αφού ξεφορτώθηκαν τους παρείσακτους.
Ή θα μπορούσε να καταλογήσει ευθύνες στον Γιώργο Παπανδρέου για την υποκρισία του αλλά και για την εξόφθαλμη αδυναμία του να ελέγξει τον κομματικό του μηχανισμό. Εννοώ να τον εκδημοκρατίσει, αφού αυτό (λέει πως) είναι το όραμά του.
Θα μπορούσε να εστιάσει στις καταγγελίες των φοιτητών, στο κείμενο διαμαρτυρίας, τις αφίσες, τα πανό και τα συνθήματα. Στα αιτήματα των νέων, τις απόψεις τους, τις προτάσεις τους. Στα προβλήματα της ομογένειας. Στους λόγους που οδήγησαν εικοσάρηδες και εικοσιπεντάρηδες να φύγουν από την Ελλάδα. Ή να αναρωτηθεί γιατί αυτοί οι νέοι που ζουν, σπουδάζουν και εργάζονται στο εξωτερικό καίγονται τόσο για ό,τι συμβαίνει στην πατρίδα που εγκατέλειψαν.

Όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα από αυτά. Γιατί η αλήθεια που έμαθε η κοινή γνώμη είναι ότι ορισμένοι υπερόπτες αναρχικοί-ταραξίες-νέοι προσπάθησαν να τα σπάσουν και αποχώρησαν. Γιατί αλήθεια είναι η αλήθεια της τηλεόρασης.

Πού θέλω να καταλήξω;
Χτες το απόγευμα κανείς δεν είχε αυταπάτες. Δεν προσπαθήσαμε να ρίξουμε την κυβέρνηση, δεν προσπαθήσαμε να νουθετήσουμε τον πρωθυπουργό, δεν περιμέναμε να ακούσει την φωνή μας, ούτε πιστέψαμε ότι θα μας έδινε μια ειλικρινή απάντηση στις ερωτήσεις μας. Τα κορίτσια που διαμαρτυρήθηκαν ήξεραν ότι το μόνο που μπορούσαν ήταν να του δείξουν ότι για κάποιους Έλληνες φοιτητές στο Βερολίνο είναι ανεπιθύμητος, ότι δεν μπορούμε να ανεχτούμε να έρχεται στο γερμανικό πανεπιστήμιο και να αυτοδιαφημίζεται ως ο προστάτης της δημοκρατίας. Συμπληρώνω: η φωνή μας θα ακουστεί. Κι όσο τα αστικά μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να αγνοούν φωνές σαν την δική μας, τόσο θα χειροτερεύουν την θέση τους στην συνείδηση του κόσμου.

Μάκης Τσαμαλίκος
Βερολίνο, 22.2.2011