Τρέφω απεριόριστη εκτίμηση για την γενιά του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Χωρίς κανένα "αλλά", χωρίς κανένα "μα" και χωρίς αυτοαναιρούμενες περικοκλάδες.
Γιατί ίσως να είναι η πρώτη γενιά σε αυτή την χώρα που δεν είναι κομπλεξική απέναντι στους ξένους του "ανεπτυγμένου κόσμου", ούτε ρατσιστική απέναντι στους ξένους του "τρίτου κόσμου".
Και επίσης γιατί είναι ίσως η πρώτη γενιά αυτής της χώρας που όταν την έβαλε στην γωνία, με πολλούς και διάφορους τρόπους, η δική μου γαμημένη γενιά ή βρήκε τρόπο να ξεγλιστρήσει από κει ή έβγαλε νύχια.
Συμφωνώ με όλες της τις επιλογές; Όχι.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα την αφήσω εύκολη λεία της ανάλυσης του κώλου, της επικοινωνιακής αρχιδιάς και της συνειδητής λασπουριάς.
Όποιος έχει απωθημένα με την γενιά του Γρηγορόπουλου ας κοιτάξει πρώτα τι σκατά της φόρτωσε. Κι αφού τα καθαρίσει πρώτα καλά-καλά από μέσα κι από γύρω του, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ, ας μιλήσει για τα δικά της θέματα.
Αυτή είναι μια δήλωση προθέσεων και ως τέτοια έχει ή καμία ή τεράστια σημασία. Μόνο η ζωή θα δείξει...
No comments:
Post a Comment