Monday, March 30, 2009

Την Τρίτη, στο φεύγα του Μαρτίου, σε ΤΡΙΑΝΟΝ και ΑΝ


Δεν έχω δει την ταινία, ούτε γνωρίζω κανέναν από τους ανθρώπους, πλην όμως η σκηνή αυτή μου είναι αγαπητή και το mail μού προωθήθηκε από πρόσωπο εμπιστοσύνης και υψηλής αισθητικής. Έτσι, το αναδημοσιεύω:

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΟ ΤΡΙΑΝΟΝ
Στο πλαίσιο των αθηναικών προβολών του 11ου Φεστιβάλ ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης, θα προβληθεί στο Τριανόν Filmcenter (Tρίτη 31/3 ώρα 22:30) η ταινία "Τ4 Trouble and the self admiration society" του Δημήτρη Αθυρίδη.
Συνεχίζω με μερικά χρήσιμα λίνκς:
Trailer:
TDF.FILMFESTIVAL
ENET.GR
LIFO.GR

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ CLUB AN ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ
Η ανεξάρτητη ελληνική ροκ σκηνή του ’70 συνάντησε, στο πρόσωπο του Θόδωρου (Τέρρυ) Παπαντίνα, έναν από τους πρώτους της ήρωες. Χαρισματικός κιθαρίστας με ιδιαίτερο ήχο και στιλ, ξεχώρισε σαν αυθεντικός εκφραστής της ροκ κουλτούρας. Μεγαλωμένος στη Νέα Υόρκη, επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη για να γίνει μέλος και πρωταγωνιστής σε ιστορικά συγκροτήματα όπως οι Μακεδονομάχοι και η Εταιρία καλλιτεχνών με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Ηχογράφησε για μερικούς από τους σπουδαιότερους έλληνες συνθέτες και κυκλοφόρησε δύο προσωπικούς δίσκους, υπογράφοντας, σαν στιχουργός και συνθέτης, με τα συγκροτήματα Bicycle και Τ4 Trouble.

Eκτός από κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας ντοκιμαντέρ Τ4 Τrouble and the Self Admiration Society, επανεμφανίζεται στο προσκήνιο με μια συναυλία στο ΑΝ CLUB, πλαισιωμένος από μερικούς από τους καλύτερους νέους ροκ μουσικούς της Θεσσαλονίκης. Χωρίς καμία νοσταλγική διάθεση, η μουσική του Παπαντίνα ηχεί άγρια, τρυφερή και δονητική, σ’ ένα μείγμα ηλεκτρικού ροκ και χορευτικής trance. Tα τραγούδια του εκφράζουν τη σκληρή, συχνά μοναχική πορεία ενός αυθεντικού ροκ καλλιτέχνη. Τέρρυ Παπαντίνας, Πάνος Παπάζογλου (ηλεκτρικές κιθάρες), Νίκος Κιουρκτσής (τύμπανα), Κώστας Χασιώτης (μπάσσο), Μιχάλης Βρέττας (βιολί).

1 comment:

The Motorcycle boy said...

Πωπω!! Μια φορά έτυχε να τον δω τον τύπο, αρχές '80, μαθητής ακόμα, Κυριακή πρωί στο Παλαί της Γλυφάδας -τότε είχε έρθει μόνο η Εταιρεία επειδή ο Σιδηρό ήταν μάλλον κόκαλλο. Και παίξανε παπάδες, ο κόσμος χόρευε συνέχεια κι εμείς είχαμε στηθεί στα πλάγια για φασαρίες, περιμέναμε ποιος θα πέσει πάνω μας να τον πλακώσουμε!
Τι μου θύμισες ρε πούστη!

Υ.Γ.: Τελικά η ΜΟΝΑΔΙΚΗ άξια λόγου ενημέρωση -μέσα από τα μπλογκς γίνεται.