Wednesday, December 31, 2008

Μια άθλια χρονιά τελειώνει όπως της ταιριάζει


Δεν λυπάμαι που τελειώνει το 2008. Υπήρξε μια πολύ δύσκολη χρονιά και προσωπικά για μένα αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο. Τόσο που με έκανε και πάλι "προληπτικό", να περιμένω να περάσει μετρώντας τις μέρες, να αγωνιώ τι μπορεί να φυλάει ακόμη για το τέλος.

Η επιβεβαίωση πως κάτι φύλαγε ήρθε με την σφαγή στην Γάζα που ακόμη συνεχίζεται. Και την ανεπανάληπτη σιωπή των ηγετών που από σήμερα το βράδυ θα έχουν το θράσος να εκφωνούν διαγγέλματα και να εύχονται ειρήνη και ευημερία στους πολίτες τους, ενώ έχουν κάνει ότι περνούσε από το χέρι τους για να μην έχει κανείς ούτε ειρήνη ούτε ευημερία.

Ζούμε τα τελευταία - ελπίζω - Χρόνια της Παράνοιας. Το Τέλος, όχι της Ιστορίας αλλά, της Τρέλας. Τίποτα δεν στέκεται στα πόδια του, τίποτα δεν έχει παραμείνει λογικό, τίποτα δεν λειτουργεί στοιχειωδώς φυσιολογικά, όλα βρίσκουν τις λύσεις τους μαφιόζικα άρρωστα και θεαματικά.

Θα περάσει. Δεν μπορεί να πάει άλλο. Και μακάρι να 'ξερα από τι θα αντικατασταθεί.

Νομίζω όμως πως θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Να απαιτήσουμε να αρχίσουν αναγκαστική ομαδική ψυχοθεραπεία ολόκληρα έθνη με πόρους του ΟΗΕ. Και πρώτοι να ξαπλώσουν στο ντιβάνι οι Ισραηλινοί. Γιατί αν εξαιρέσει κανείς μια ελάχιστη μειοψηφία που εκφράζεται λογικά, όλος ο υπόλοιπος πληθυσμός του Ισραήλ φαίνεται να αποφασίζει για το μέλλον του μέσα σε ένα ψυχωτικό επεισόδιο διαρκείας. Μέσα σε μια χρόνια κατάσταση ψύχωσης που έδεσε πρώτα ένα κράτος στο άρμα του στρατού (θυμίζω την φράση "όλα τα κράτη έχουν στρατό, μόνο στο Ισραήλ ο στρατός έχει κράτος") και στην συνέχεια οργάνωσε την κοινωνία με όρους κανονικού ασύλου φρενοβλαβών. Το αποτέλεσμα ήταν "υπερβολικές αντιδράσεις","παράπλευρες απώλειες" και "λύπη για τον χαμό των αμάχων" την ώρα που ολόκληρο το σχέδιο έδειχνε συστηματική και καθαρή γενοκτονία.

Δυστυχώς δεν ισχύει εδώ το ρητό "όταν σε κυνηγάνε, δεν είναι παράνοια". Γιατί όταν σε κυνηγάνε με πέτρες και ρουκέτες και απαντάς με σφαίρες, αεροπλάνα και τεθωρακισμένα κάπου έχεις χάσει την μπάλα και πρέπει να πας να κοιταχτείς...

Wednesday, December 24, 2008

Saturday, December 20, 2008

Η Δημοκρατία δεν έχει λέξεις ταμπού

Δυο λέξεις έχουν γίνει αυτές τις μέρες κόκκινο πανί για ολόκληρο το πολιτικό και δημοσιογραφικό μας σύστημα. Η λέξη Εξέγερση και η λέξη Παρακράτος. Αντι να κάτσουνε κάτω να δούνε αν ισχύουν ή όχι, απλώς τις αποφεύγουνε όπως ο διάολος το λιβάνι. Ή τις απορρίπτουνε χωρίς να μπουν στον κόπο να τις εξετάσουν.

Η Δημοκρατία όμως δεν έχει λέξεις ταμπού. Δεν επιτρέπεται να λέει το ξύδι γλυκάδι, ούτε τον καρκίνο επάρατη νόσο. Δεν έχει δικαίωμα να βάζει σώβρακα στις λέξεις. Κι όταν αρχίζει να βάζει, όταν αρχίζει να φοβάται να προφέρει ή να γράψει την οποιαδήποτε λέξη, κάθε πολίτης πρέπει στα σοβαρά να ανησυχήσει αν ήρθε η ώρα σύμφωνα με το Σύνταγμα να προστατεύσει το πολίτευμά του.

Οι λέξεις έχουν ορισμούς και υπάρχουν μερικές δεκάδες αξιόπιστα λεξικά.

Όταν μια Δημοκρατία αντιμετωπίζει μια εξέγερση, την αναγνωρίζει, την αναλύει και ψάχνει να βρει που τα σκάτωσε η ίδια. Ανοίγει διάλογο με όποιον χρειάζεται. Όχι μόνο με τους Trendy τηλεμαϊντανούς της, αλλά και με τους Emo απολυμένους της. Πάντως σίγουρα δεν σφυρίζει αδιάφορα και μετά εξαφανίζει την λέξη.

Αντίστοιχα όταν σε ένα δημοκρατικό κράτος εμφανίζονται, έστω και ιχνοστοιχεία από, παρακράτος όλοι πρέπει να φροντίσουν να το αποκαλύψουν, να το αδρανοποιήσουν και τελικά να το εξαλείψουν. Γιατί αλλιώς, απλούστατα, όλοι θα ξυπνήσουμε ένα πρωί δεμένοι, φιμωμένοι και νοιώθοντας ιδιαιτέρως αφελείς.

Καμιά Δημοκρατία δεν κινδύνεψε ποτέ παράγοντας σκέψη και λύσεις από κάποιο κοινωνικό γεγονός που τελικά αποδείχτηκε πως ήταν μικρότερο από Εξέγερση. Και καμιά Δημοκρατία δεν επέζησε όταν εξ ορισμού απέκλεισε και φοβήθηκε να εξετάσει αν έχει αποκτήσει Παρακράτος.

Friday, December 19, 2008

Αλήθεια γιατί δεν κάνουν ουρές για να απαντήσουν οι Πνευματικοί Άνθρωποι;


Το άκουσα πρώτη φορά από τον αξιότιμο δήμαρχο Νικήτα Κακαλαμάνη και είπα από μέσα μου "έχει τον πόνο του ο άνθρωπος για το Δέντρο, του ξέφυγε, μην το σχολιάσεις και τον πικράνεις..." Μετά όμως το πήρανε σκοινί-κορδόνι όλοι και το γυροφέρνανε από δω κι απο κει και πήγαινε από στόμα υπουργού σε στόμα αρμόδιου σαν γλωσσόφιλο σε πάρτυ με ούζα.

Πού είναι αλήθεια οι Πνευματικοί Άνθρωποι; Γιατί δεν κάνουν ουρά να τοποθετηθούν; Πότε θα αναλάβουν τις ευθύνες τους οι Διανούμενοι κι οι Στοχαστές; Ποιός θα μας δώσει την σοφή, δίκαιη και υπεύθυνη γνώμη του για το θέμα;


Αν και δηλώνω από την αρχή πως αγνοώ γιατί σιωπούν οι Πνευματικοί Άνθρωποι θα προσπαθήσω να διερευνήσω τα πιθανά αίτια αυτής της Σιωπής των Πνευματικών Ανθρώπων για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί έχει πλάκα. Και δεύτερον, γιατί όπως έχω ξαναγράψει εδώ, γουστάρω να εκμεταλλεύονται την άγνοια μου.

ΠΙΘΑΝΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

1. Κανένας μέχρι τώρα δεν μας έχει ορίσει ΠΟΙΟΙ είναι οι Πνευματικοί Άνθρωποι, από αυτούς που τους καλούν να τοποθετηθούν. Και συνήθως οι Πνευματικοί Άνθρωποι είναι συνεσταλμένοι και μαζεμένοι άνθρωποι. Δεν βγαίνουν να φωνάζουν "Είμαι Πνευματικός Άνθρωπος και απαντάω" έτσι στα καλά καθούμενα. Είναι θέμα αυτοπροσδιορισμού. Έτσι αρκετοί μπορούν να θεωρούν ότι δεν ρίχτηκε σε αυτούς το γάντι, αλλά στους άλλους. Και οι άλλοι να κάνουνε την πάπια, και να περιμένουν πρώτα να μιλήσουν οι αυτοί.

2. Κανένας επίσης δεν μας είπε το ΘΕΜΑ πάνω στο οποίο πρέπει να τοποθετηθούν οι Πνευματικοί Άνθρωποι. Όταν δίνεις ελεύθερο θέμα σε Πνευματικό Άνθρωπο τον έχεις κάψει. Εδώ και με σκληρή λίστα θεμάτων αρχίζει να μιλάει εντός θέματος και μετά από λίγο το γυρίζει στον πόνο του, στον θεό, στην καταστρατήγηση της δημοκρατίας, στο τι έφαγε η Λούξεμπουργκ πριν την φάνε...

3. Οι Πνευματικοί Άνθρωποι, σε αντίθεση με τους Πολιτικούς και τους Δημοσιογράφους που λένε και κάνουνε ότι γουστάρουνε και κανένας δεν τους ζητάει τον λόγο ποτέ, έχουν για κεφάλαιο την σοφία τους και είναι πολύ προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους (γιατί υπάρχουνε πολλοί στημένοι να τους κράξουνε από τους "συναδέλφους" τους) κι έτσι κάθε διατύπωση τους πρέπει να την προβάρουνε πολλές φορές μέχρι να είναι σίγουροι πως απηχεί την σκέψη τους και συμφωνεί με το επιστημονικό ή άλλο τους έργο. Όπως είναι φανερό, αυτό παίρνει χρόνο. Ενίοτε και έναν ολόκληρο χρόνο. Άρα όσοι εγκαλούν τους Πνευματικούς Ανθρώπους σήμερα, μπορεί να πάρουν απαντήσεις προς το τέλος του 2009.

4. Αρκετοί Πνευματικοί Άνθρωποι βρίσκονται σε άμεση οικονομική σχέση με το Κράτος (Πανεπιστήμια, Υπουργεία, κλπ). Είναι τουλάχιστον άκομψο να τους ζητά κανείς να τοποθετηθούν και μάλιστα αμέσως σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας. Έχουν παιδιά, οικογένειες και δάνεια, όπως όλος ο κόσμος, και πρέπει να φροντίσουνε το μέλλον τους.

5. Οι Πνευματικοί Άνθρωποι έγιναν Πνευματικοί Άνθρωποι ακριβώς για να μην καθαρίζουνε τα σκατά των άλλων. Και άρα, το να το κάνουν τώρα για τα σκατά της Κυβέρνησης, μπορεί να μεταβάλλει ανεπανόρθωτα το εργασιακό τους στάτους...

Υ.Γ. Εν κατακλείδι, εγώ έχω ακούσει αρκετούς από αυτούς που θεωρώ πνευματικούς ανθρώπους να μιλάνε αυτές τις μέρες (και χωρίς πρόσκληση). Απλώς αυτά που λένε δεν βολεύουνε καθόλου κανέναν από αυτούς που τους ζητάνε να μιλήσουν.

Thursday, December 18, 2008

Κουκούλα ή ...

Όπως όλοι οι άνθρωποι που έχουν ζήσει ένα διάστημα κοντά σε θάλασσα έχω φυσικά κι εγώ την άποψή μου για το θέμα των ημερών, δηλαδή την κουκούλα. Η κουκούλα δεν λέει παιδιά, ούτε ολόκληρη, ούτε ψιλοκομμένη. Είναι άνοστη, δεν ψήνεται ποτέ καλά και λαστιχώνει άμα μείνει. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που κανένα σοβαρό ουζερί σε νησί δεν την σερβίρει ποτέ.

Τα πλοκάμια μάλιστα. Τα πλοκάμια λένε. Με λεμονάκι είναι θαύμα. Κι όσο πιο μακρυά, τόσο καλύτερα!

Τώρα βέβαια εδώ μετράει και μια άλλη παράμετρος. Η πιο σημαντική στα θαλασσινά. Αν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε μπαγιάτικα πλοκάμια και φρέσκια κουκούλα, δεν τίθεται καν θέμα να το σκεφτείς. Φυσικά και πρέπει να προτιμήσεις την κουκούλα...

Wednesday, December 17, 2008

Μικρά περιστατικά με κάθε επιφύλαξη

Αν και τα πρόσωπα που μου διηγήθηκαν τα δύο μικρά περιστατικά που ακολουθούν είναι της απολύτου εμπιστοσύνης μου τα δημοσιοποιώ με κάθε επιφύλαξη:

ΝΟΥΜΕΡΟ ΟΥΝΟ:
Πριν από μερικές μέρες και μεσούσης της οργής σε γνωστή αλυσίδα μπαίνουν τρεις κουκουλοφόροι. Μπαίνουν απλώς, δεν εισβάλλουν, ούτε επιτίθενται. Στην θέα τους όμως πελάτες και προσωπικό αντιδρούν περισσότερο ή λιγότερο ψύχραιμα. Κάποιοι κρύβονται πίσω από τα ράφια, κάποιοι τους κοιτάνε περίεργα, κανείς δεν τολμά όμως να τους μιλήσει ή να τους προκαλέσει.
Οι κουκουλοφόροι βάζουν διάφορα συνηθισμένα ψώνια σε ένα καλαθάκι, πηγαίνουν στο ταμείο, πληρώνουν κανονικότατα και φεύγουν χωρίς να βγάλουν τις κουκούλες τους. Το σούπερ μάρκετ επιστρέφει αμέσως στην ομαλότητα.

ΝΟΥΜΕΡΟ ΝΤΟΥΟ:
Σήμερα το πρωί σε δημοτικό σχολείο της Αθήνας τα αγοράκια της Τετάρτης Δημοτικού έπαιζαν στα διαλείμματα μια επίκαιρη παραλλαγή του Κλέφτες και Αστυνόμοι. Είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες, η μία ήταν τα ΜΑΤ και η άλλη οι Διαδηλωτές. Δεν έμαθα σε ποια ήθελαν να πάνε οι περισσότεροι, αλλά έμαθα ότι χρησιμοποιούσαν όλα τα συνθήματα των ημερών και τα "Έλα και θα σου δείξω εγώ" με τις απαραίτητες χειρονομίες.

Η αλήθεια έχει την τάση να κρύβεται μέσα στα περιστατικά. Προσωπικά μπορώ μόνο να τα μεταφέρω, ας τα αξιολογήσεις όπως νομίζεις...

Tuesday, December 16, 2008

Υποκλίνομαι, ρε!

«Η χώρα έχει περιέλθει σε ακυβερνησία, ζητώ νωπή (το αντίθετο του ‘κατεψυγμένη’) λαϊκή εντολή προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κατάσταση» -κάπως έτσι την κόβω τη δήλωση του Πρωθυπουργού. Αλήθεια, γιατί η χώρα «περιήλθε»; Τι φταίει; «Να δεις θα φταίει η τριλογία. Η ντίσκο, το χασίς τα Γιου Εφ Οου»

Στην Σέντρα...

Τα μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής για το "σύνολο της Υπόθεσης Βατοπεδίου" ήταν:

Πρόεδρος: ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΕΜΜ. ΧΡΗΣΤΟΣ
Αντιπρόεδρος: ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝΔΙΑΣ ΣΠ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Γραμματέας: ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ K. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

Μέλη:
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ Κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΠΟΥΓΑΣ Δ. ΙΩΑΝΝΗΣ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΠΑΝΟΣ)
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ- ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΤΡΙΑΝΑΚΟΥ - ΚΑΡΑΪΣΚΟΥ Π. ΦΕΒΡΩΝΙΑ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΖΑΒΑΡΑΣ Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΖΑΜΤΖΗΣ ΣΥΜ. ΙΟΡΔΑΝΗΣ (ΔΑΝΗΣ)

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ ΚΩΝ. ΙΩΑΝΝΗΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ ΕΛ. ΜΙΧΑΗΛ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΠΟΛΑΡΗΣ Η. ΜΑΡΚΟΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΝΙΩΤΗΣ Δ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΩ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ ΣΤ. ΓΙΩΡΓΟΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΡΟΒΛΙΑΣ Χ. ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΖΑΚΡΗ ΕΜ. ΘΕΟΔΩΡΑ

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ ΗΛ. ΑΝΤΩΝΗΣ

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ ΣΠ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΛΑΪΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ΚΩΝ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Και όπως θα έχεις ήδη μάθει έβγαλαν πέντε (5) πορίσματα. Γουάου!!!

Και μετά υπάρχουν κάτι κακεντρεχείς που λένε ότι δεν δουλεύουνε. Πέντε πορίσματα για εικοσιτρία άτομα, λίγα είναι; Μην τα ισοπεδώνουμε όλα πια...

Friday, December 12, 2008

Η Σταδιακή Αλλαγή των Όρων του Κοινωνικού Συμβολαίου (πλήρες - που λέει ο λόγος)

Άρνηση να πιστέψεις το γεγονός, καθαρή οργή για το απαράδεκτο της πράξης, αντίδραση οποιασδήποτε μορφής (από την πιο μαύρη ειρωνεία και την έξοδο στο πεζοδρόμιο μέχρι ακόμα και την βία) και τελική αποδοχή μιας απλής αλήθειας.

Ένα παιδί είναι κάτω από το χώμα και η ανάστασή του αδύνατη. Τελεία και παύλα.

Τα υπόλοιπα είναι το γύρω-γύρω. ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ ΕΙΝΑΙ, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Μια προσπάθεια να εκλογικεύσουμε έναν πόνο κι ένα πένθος που εξαιτίας του αναίτιου της φάσης και του γεγονότος πως ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ θα μπορούσε να είναι στην θέση του ανθρώπου που σκοτώθηκε (αλλά όχι και στην θέση αυτού που τον πυροβόλησε) γίνεται εξαιρετικά προσωπική. Και φυσικά ο καθένας θα καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα αν κάνει τον κόπο να σκεφτεί προσωπικά και όχι να "ζουμάρει το μυαλό του, όπου ζουμάρει η κάμερα" (η φράση στα εισαγωγικά ανήκει στον Αντώνη Κανάκη από το προχθεσινό Ραδιο-Αρβύλα).

Η δική μου προσπάθεια να εκλογικεύσω με οδηγεί να επιστρέψω στην Ανόητη Θεωρία.

Όλα λοιπόν, για μένα, ξεκινάνε από την σταδιακή αναθεώρηση των όρων του Κοινωνικού Συμβολαίου που τέθηκε σε ισχύ με την κατάρρευση της Χούντας και την Μεταπολίτευση. Αυτό ήταν ένα κακό Κοινωνικό Συμβόλαιο και όσοι το υπέγραψαν (δηλαδή η πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση Καραμανλή και ο Λαός που είχε ξεφορτωθεί από την πλάτη του τους Συνταγματάρχες χωρίς ουσιαστικά να επαναστατήσει πραγματικά για να τους ανατρέψει) ΗΞΕΡΑΝ πολύ καλά πως ήταν ένα κακό συμβόλαιο. Το υπέγραψαν όμως γιατί είχε κάτι για όλους, κρατούσε ισορροπίες και άνοιγε δυνατότητες. Από την μια νομιμοποιούσε το ΚΚΕ, κι από την άλλη πρόσφερε ασυλία σε όλους τους Χουντικούς με το τρυκ του "στιγμιαίου" αδικήματος.

Σε κάθε περίπτωση ήταν φανερό σε όλους πως αυτό ήταν ένα ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ Κοινωνικό Συμβόλαιο κι έτσι ο καθένας μπορούσε να ελπίζει πως σιγά-σιγά θα το φέρει πιο κοντά στις επιδιώξεις του, αν η νεαρή δημοκρατία επιζούσε και δεν ήταν απλώς παρένθεση μεταξύ της προηγούμενης και της επόμενης Χούντας. Και φυσικά ήταν καλύτερο από το προηγούμενο εκβιαστικό κοινωνικό συμβόλαιο που είχαν συντάξει όπως γούσταραν με την χρήση των όπλων οι χουντικοί.

Όπως κάθε τι προσωρινό σ' αυτήν την χώρα, το μεταβατικό εκείνο Κοινωνικό Συμβόλαιο παρέμεινε αμετάβλητο για αρκετό καιρό. Και ακόμη και σήμερα μπορεί να διακρίνει κανείς αρκετά κατάλοιπα του υπό μορφήν πολιτικών παραδόσεων. Το πιο κλασσικό παράδειγμα είναι η υπερψήφιση των αμυντικών δαπανών από όλα τα πολιτικά κόμματα, ακόμα κι απ' αυτά που δηλώνουν ότι είναι υπερβολικές και σε λάθος κατεύθυνση. Ένα πολύ μικρότερο, αλλά εξίσου σημαντικό είναι οι γραβατοφορεμένοι κουστουμάτοι αριστεροί βουλευτές και η "καθωσπρέπει" αμφίεση στην αίθουσα του Κοινοβουλίου.

Μια ουσιαστική αλλαγή στους όρους του Κοινωνικού Συμβολαίου ήρθε με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981. Εκείνο το ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς για την "μετεξέλιξη" του, είχε αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία και το κυριότερο ένα πεδίο αλλαγών μπροστά του. Όχι αναγκαστικά "αριστερών" αλλαγών, αλλά ανατροπής παραδοσιακών αγκυλώσεων που δεν υπήρχαν σε άλλα κράτη. Η Εθνική Αντίσταση, που η Ελλάδα αναγνώρισε τελευταία από όλες τις χώρες της Ευρώπης, είναι μάλλον το πιο καλό παράδειγμα που μπορώ να θυμηθώ. Η εντύπωση (κατά άλλους ψευδαίσθηση) του διάλογου Κυβέρνησης - Κοινωνίας και της επιδίωξης από τους κρατούντες μιας μορφής λαϊκής συμμετοχής είναι ένα ακόμα παράδειγμα.

Χωρίς να μπορώ να υποστηρίξω πως αυτό ήταν το καλύτερο Κοινωνικό Συμβόλαιο που θα μπορούσε να υπάρξει (δεν είμαι ιστορικός, αλλά απλός μπουρδολόγος) ήταν μάλλον το καλύτερο που μπορώ εγώ να θυμηθώ. Τουλάχιστον μέχρι να αρχίσουν να εμφανίζονται τα σοβαρά σύννεφα της σταδιακής μετατροπής των αρχικών ενθουσιωδών "Πρασινοφρουρών" (που θεωρητικά διείσδυσαν στον Κρατικό Μηχανισμό για να ανατρέψουν μια ήδη δεξιά πλειοψηφία και να υπερασπιστούν την αλλαγή) σε μεσαία και ανώτερα επαγγελματικά στελέχη του κράτους, με ελλειπή κατάρτιση και πλήρη οχύρωση πίσω από την κομματική τους ταυτότητα. Και, εδώ που τα λέμε, και με μια τάση να τα "πιάνουν" εντελώς άτσαλα.

Όλα αυτά (μαζί φυσικά με την ανάγκη των εκδοτών να διατηρήσουν τον "ναό" της ενημέρωσης δικό τους) οδήγησαν σε δύο γεγονότα. Στο σκάνδαλο Κοσκωτά και στην θλιβερή "παρένθεση" Μητσοτάκη (με την γελοία μεταγραφή Κατσίκη). Το αν το ΠΑΣΟΚ κατέβασε τότε την Απλή Αναλογική για μικροπολιτικούς κι όχι πολιτικούς λόγους (ουσιαστικά για να κομπλάρει το σύστημα) μού είναι μάλλον αδιάφορο. Είμαι πάγια υπέρ της Απλής Αναλογικής, γιατί είναι το μόνο σύστημα που εξασφαλίζει ίση βαρύτητα της ψήφου όλων των πολιτών.

Αν και ο Μητσοτάκης είχε στα χέρια του προνομιακούς όρους δεν κατάφερε να μεταβάλλει σημαντικά το Κοινωνικό Συμβόλαιο. Οι προσπάθειές του ήταν τόσο κραυγαλέες (βλέπε γεγονότα ΕΑΣ, unfair, βραχονησίδες, τρομονόμο και άλλα) που το αποτέλεσμά τους ήταν μηδαμινό. Απλώς υπενθύμισε και επιβεβαίωσε την επικινδυνότητα της Δεξιάς σε όσους την είχαν ξεχάσει (ή ελπίσει πως άλλαξε).

Τον ουσιαστικό ρόλο της αναθεώρησης των όρων του Κοινωνικού Συμβολαίου ανέλαβε λοιπόν το "ύστερο" Ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, που είχε χάσει σημαντικά σκεπτόμενα πολιτικά στελέχη, και ακόμα περισσότερο η διακυβέρνηση Σημίτη. Κουνώντας κάτω από την μύτη των πολιτών τα καρότα του Εκσυγχρονισμού (βλέπε ΑΣΕΠ) και της Ολυμπιάδας κατάφερε, μαζί με την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη, να δώσει την εντύπωση πως "κρατάει μόνο τα καλά απ΄τα παλιά" και χτίζει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Ερήμην όλων, με λογική one man show, και περιτριγυρισμένος από αρκετούς "αστείους" ιδιοτελείς συνεργάτες ο Σημίτης σήκωσε ψηλά το λάβαρο αυτής της μάχης (βλέπε ΟΝΕ).

Είναι θέμα των ιστορικών να δουν την εποχή Σημίτη και να κρίνουν τις προθέσεις του ίδιου. Εγώ δεν έχω γνώμη. Μπορώ μόνο να επισημάνω πως ήταν ο πρώτος Πρωθυπουργός σε απόλυτη σύμπνοια με τον πολίτη της εποχής του. Μια κοινωνία ιδιωτών στήριξε απόλυτα κατά την διακυβέρνηση του έναν "μοναχικό" ηγέτη. Που στο μεταξύ, τροποποιούσε συνεχώς τους όρους (τρομονόμοι, κάμερες, επένδυση στην ασφάλεια, χαλάρωση των όρων εργασίας και λοιπά).

Δεν είναι τυχαίο ότι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ και της συντηρητικής Νέας Δημοκρατίας μετατράπηκε σε σύγκρουση χαρακωμάτων "κεντροδεξιάς" και "κεντροαριστεράς" επί της εποχής του. Ούτε ακόμη ότι όλα ξαναφωτίστηκαν υπό το πρίσμα ενός ανύπαρκτου "πραγματισμού". Ο Σημίτης ήταν ο πρώτος που αντιμετώπισε τον ψηφοφόρο όχι σαν οπαδό όπως πριν (για σκεπτόμενο πολιτικό ον ούτε λόγος να γίνεται, αλλά σ' αυτό δεν είχε εκείνος την πρωτιά), αλλά μόνο σαν καταναλωτή. Ήταν ο πρώτος που κατάφερε να κάνει "Pax Romana" με όλα τα ΜΜΕ, έχοντας μυριστεί καλά την απόλυτη κυριαρχία τους μετά τον Κοσκωτά και το Ωνάσειο.

Και ηττήθηκε σ' αυτό ακριβώς το γήπεδο που διάλεξε να φέρει την μπάλα από το "προϊόν" Καραμανλής Τζούνιορ που είχε σαφώς καλύτερο μάρκετινγκ. "Αφού η πραγματικότητα πάει δεξιά, γιατί να μην ψηφίσεις αληθινά δεξιούς;" έγινε ουσιαστικά το ερώτημα.

Δυστυχώς σήμερα η απάντηση είναι απλή. Η Ελληνική Δεξιά δεν έχει ούτε την θέληση ούτε την ικανότητα να δημιουργήσει ένα αστικό κράτος δικαίου. Παρ' όλες τις κορώνες και τις θεωρητικές σπουδές των υπουργών της (Ανθρώπινα Δικαιώματα ο Βύρων Πολύδωρας) σε κάθε στιγμή το αυθόρμητο αντανακλαστικό της είναι κατασταλτικό κι όχι παραγωγής διαλόγου. Χτύπα πρώτα και συζήτησε μετά.

Η λατρεία της τάξης δεν είναι λατρεία ευταξίας, είναι προκλητική επίδειξη ισχύος. Και όλες οι τροποποιήσεις της Κυβέρνησης Καραμανλή στο Κοινωνικό Συμβόλαιο μέχρι σήμερα, είναι στην κατεύθυνση "Λύστε τους τα χέρια" (παράδειγμα οι 49 περσινοί συλληφθέντες που αν και αθωώθηκαν πανηγυρικά είχαν περάσει ώρες τραυματισμένοι στην ΓΑΔΑ πριν μεταφερθούν στο Νοσοκομείο). Τα θεωρητικά "Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" και "Άλλο η εικόνα κι άλλο η πραγματικότητα" είναι η τελευταία γραμμή άμυνας μιας κυβέρνησης που είναι από άποψη και θέση ξεκάθαρα αυταρχική.

Ξέρω πως μάλλον εδώ και ώρα έχω χάσει και το θέμα μου και τον αναγνώστη. Δεν θα διστάσω ακριβώς γι αυτό να προσθέσω μία ακόμη παράμετρο. Μπορώ πολύ εύκολα να καταλάβω την πλειοψηφία των βουλευτών. Είναι είτε αρκετά μεγάλης ηλικίας, ώστε να θεωρούν πως ακόμα κι αυτό το κουτσουρεμένο σημερινό Κοινωνικό Συμβόλαιο παραμένει αισθητά καλύτερο από τα προδικτατορικά, δικτατορικά και μεταδικτατορικά Κοινωνικά Συμβόλαια που γνώρισαν στην ζωή τους, είτε τόσο απελπιστικά εντόπιοι (υπό την έννοια ότι δεν έχουν ταξιδέψει όσο θα έπρεπε στον κόσμο) ώστε να πιστεύουν πως έτσι λειτουργούν όλα τα σύγχρονα κράτη ή ακόμα κι αν δεν λειτουργούν έτσι η Ελληνική ιδιαιτερότητα επιβάλλει το δικό μας κράτος να ακολουθεί αυτήν την οργάνωση. Και φυσικά δεν θα μπω στον πειρασμό να εξετάσω τα προσωπικά τους συμφέροντα, ούτε μπορώ άλλωστε να βγάλω άκρη με τις δεκάδες off shore και τους αριθμούς λογαριασμών που κάθε λίγο αναφέρονται.

Το απίστευτο όμως Χάσμα που υπάρχει και βαθαίνει με μια πιτσιρικαρία που ήδη βιώνει τον πλανήτη ως ένα, ενιαίο και αδιαίρετο, κυρίως μέσα από την χρήση του Διαδικτύου, αλλά και από το γεγονός πως δεν θεωρεί ότι "ετάχθη" να ζήσει ντε και σώνει εδώ την ζωή του, όταν με τα εφόδια του μπορεί να την ζήσει πολύ καλύτερα αλλού, είναι φοβάμαι ένα θέμα που με πολλούς και διαφορετικούς τραγικούς τρόπους θα ξανασυναντήσουμε στο μέλλον.

Αν έχεις αντέξει να με παρακολουθήσεις ως εδώ, ειλικρινά σ' ευχαριστώ πολύ.

Wednesday, December 10, 2008

Το κούρασες ρε Καίει-Καίει...

...και το μάτωσες κιόλας το γαμημένο!

Έχεις το σπιτάκι σου, τα διδυμάκια σου, αυτή η δουλειά ποτέ δεν σου πήγαινε ούτε και φαίνεται να ήξερες πως να την κάνεις μόνος σου, αφού συνέχεια ζητάς βοήθεια από φίλους και εχθρούς για να τα βγάλεις πέρα, τι διάολο περιμένεις πια;

Ο άνθρωπος πρέπει να είναι ευέλικτος, να αλλάζει δουλειές στην ζωή του για το καλό όλων, μας τα πρηξες τα τελευταία χρόνια μ' αυτό. Αν πρέπει ο πενηνταπεντάχρονος της ναυπηγοεπισκευαστικής να ανοίξει μίνι μαρκετ ή να πουλάει κινητά τηλέφωνα, δεν ήρθε η ώρα να το σκεφτείς και συ να παρατήσεις την αργομισθία και να πας να ανοίξεις καμμια εταιρεία εκμετάλλευσης μοναστηριακών ακινήτων ή καμμιά Μ.Κ.Ο. προστασίας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς;

Στα λέω όλα αυτά γιατί όπως κι εσύ "προτιμώ να είμαι χρήσιμος παρά ευχάριστος". Καλύτερα φύγε για έξω, έχουνε κάτι προσφορές στα εισιτήρια αν δώσεις το όνομα Τριανταφυλλίδης.

Πολύ το κούρασες ρε Καίει-Κάιει...

Tuesday, December 9, 2008

Απόσπασμα

Φοβούμενη ότι ένας ακόμη διαδηλωτής-θύμα "μεμονωμένου περιστατικού" από τα ΜΑΤ θα την οδηγούσε σε πτώση, η κυβέρνηση είχε δώσει διαταγές στην αστυνομία να σκοτώνει τους πολίτες αλλά μετά τη παρέλευση της τετραετίας: μέσα δηλαδή από τους τόνους των καρκινογόνων χημικών που για πρώτη φορά έπεσαν πάνω στις ελληνικές πόλεις σε τόσο μεγάλες ποσότητες. Προς το παρόν, δεν έπρεπε να υπάρξουν άλλα θύματα.

Δεν σου λέω ποιος το έγραψε, αλλά ολόκληρο θα το βρεις εδώ

Monday, December 8, 2008

Κανένα αίμα δεν ξεπλένει το προηγούμενο αίμα

Επειδή από χτες το βράδυ το ακούω να σέρνεται και έχω την εντύπωση ότι δεν ξεκίνησε καθόλου τυχαία, ούτε επαναλαμβάνεται και σήμερα από διάφορα κανάλια τυχαία, θα βγω να το φωνάξω απο δω, αφού δεν έχω να το φωνάξω από αλλού:

ΚΑΝΕΝΑ ΝΕΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΞΕΠΛΕΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΙΜΑ. ΚΑΝΕΝΑ ΦΟΝΙΚΟ ΔΕΝ "ΙΣΟΦΑΡΙΖΕΤΑΙ" ΜΕ ΑΛΛΟ ΦΟΝΙΚΟ. ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΚΟΛ, ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΑΤΣ.

Και αυτοί που βγαίνουνε και λένε "ίσως κάποιοι σκέφτονται έτσι" και "σύμφωνα με πληροφορίες κάποιοι από τις αρχές εκτιμούν πως" ας σκεφτούνε τι στο διάολο κάνουνε.

Γιατί όπως το βλέπω εγώ, δύο πιθανές εξηγήσεις έχει η στάση τους.
Η υποβάλλουνε ιδέες για να μεγαλώσει το κακό ή μας προετοιμάζουνε για μια κλιμάκωση που κάποιος έχει ήδη ετοιμάσει...

Λινκς που βρήκα σε μια σύντομη βόλτα...

Μοτοσακός
Εκτός Καρέ
Αυτά που λες Μαρία
Ιχνηλασίες (px + vlaxos)
Γιάννης Καφάτος
Γιώργος Μαργαρίτης
singen sung gesungen
Ελεύθερος Σκοπευτής
deuced

Χωρίς παραμύθια


Έχω εκτιμήσει απίστευτα την κάλυψη του TVXS στα γεγονότα και οφείλω να το ομολογήσω. Γι αυτό και σήμερα αναδημοσιεύω το πρόγραμμά του.


Δείτε σήμερα 08-12-2008 στο TVXS



Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα

Ορισμένα Μεμονωμένα Περιστατικά: Επίκαιρο όσο ποτέ το ντοκιμαντέρ για την αστυνομική βία

Συνέντευξη

Σάββατο βράδυ. Ο Βαγγέλης Ζέρβας, αυτόπτης μάρτυρας στον τόπο του εγκλήματος, περιγράφει τα όσα είδε.

Ανάλυση

Από τον στρατηγό άνεμο στον στρατηγό χρόνο. Ο Στέλιος Κούλογλου αναλύει τα τελευταία γεγονότα.



Δείτε την πλήρη κάλυψη των γεγονότων του Σαββατοκύριακου
Βίντεο και φωτογραφίες από τις διαδηλώσεις
Αναλύσεις και άρθρα



Θέματα

Eviction Day
Σε καθημερινότητα εξελίσσονται οι κατασχέσεις σπιτιών στην Αμερική

Βραβεία Διαπλοκής!
EU Lobby Awards

Εκπομπές

Συνταγές για τη γενιά των 700 ευρώ. Η Αντωνία Σκαράκη μαγειρεύει, τα γνωστά σε όλους μας γιουβαρλάκια, εύκολα και οικονομικά!


Δείτε τις αναλύσεις του TVXS για τα τρέχοντα γεγονότα.

Διαδώστε το TVXS.


Στην απολύτως αντίθετη όχθη βάζω άνετα και με διαφορά το χθεσινοβραδυνό δελτίο του ΣΚΑΪ. Δεν καταλαβαίνω τι είδους ληγμένα παίρνουνε διάφοροι που θεωρούσα μέχρι χθες σοβαρούς, ούτε σε ποιο πλανήτη ζούνε...

Αχ, η Δημοσιογραφία... Έτοιμη πάντα για τα καλύτερα και τα χειρότερα, φίλε μου.


Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι του Δημήτρη Θεοδόση.

Sunday, December 7, 2008

Ίσως ασήμαντο αλλά χρήσιμο.

Η προγραμματισμένη για σήμερα προβολή της ταινίας του Αλέξη Αλεξίου "Ιστορία 52" αναβάλλεται αφού το διοικητικό συμβούλιο της ΑΛΕΦ δεν θεωρεί πρέπον να πραγματοποιήσει την εκδήλωση μετά τον τραγικό θάνατο του δεκαπεντάχρονου. Εξάλλου, κρίνεται ότι υπάρχει δυσκολία διαθεσιμότητας της αίθουσας και πρόσβασης του κοινού και του εξοπλισμού προβολής (προβολέα και οθόνης). Η νέα ημερομηνία της προβολής θα ανακοινωθεί από τον ιστότοπο της ΑΛΕΦ.

Με Μαύρα Γράμματα...

Αναδημοσιεύω από το site της Καθημερινής. Τα μαύρα γράμματα είναι μια φράση που τόνισα για να την προσέξεις και να την σκεφτείς σοβαρά.

«Σας εκφράζω την πιο βαθιά μου οδύνη για την απώλεια του γιού σας. Ο θάνατός του υπήρξε τραύμα στη λειτουργία του κράτους-δικαίου. Εύχομαι να είναι το τελευταίο και είμαι βέβαιος ότι οι ευθύνες θα καταλογιστούν στους υπαίτιους», αναφέρεται στο συλλυπητήριο τηλεγράφημα που απέστειλε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας στους γονείς του 15χρονου που έχασε την ζωή του στην θανατηφόρα συμπλοκή στα Εξάρχεια.

UPDATE: Δες κι αυτό

Wednesday, December 3, 2008

Η Ιστορία 52 σε προβολή της ΑΛΕΦ


Αυτό το πόστ είναι ο κλέψας του κλέψαντος. Αντιγράφω στην ψύχρα το τόπικ που άνοιξε ο mman στο sff.gr

Μερικές φορές, το πιο επικίνδυνο μέρος για να ζεις είναι το μυαλό.

Η ΑΛΕΦ σάς προσκαλεί την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008 και ώρα 19:30 στην προβολή της ταινίας "Ιστορία 52", στην Αίθουσα Κασίων (3ης Σεπτεμβρίου 56, 2ος όροφος). Την ταινία έχει σκηνοθετήσει ο Αλέξης Αλεξίου, ο οποίος έχει γράψει και το σενάριο.

Η ταινία έχει τιμηθεί με το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Καταλονίας. Στην προβολή μας θα παρευρεθεί και ο σκηνοθέτης, με τον οποίο θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για την ταινία του.

Για να καταλάβουμε το μέγεθος της διάκρισης, να μερικοί από τους βραβευθέντες με βραβείο σεναρίου στο παρελθόν: David Cronenberg (το 1977), Quentin Tarantino (το 1992), Guillermo del Toro (το 1993), Michael Haneke (1994 και 2003), Gaspar Noe (1998), Richard Kelly (2001), Park Chan Wook (2007). Ας σημειωθεί ότι η ταινία του Αλέξη Αλεξίου είναι η πρώτη ελληνική ταινία φιξιόν που προσκλήθηκε στο ισπανικό φεστιβάλ έπειτα από σχεδόν δύο δεκαετίες.

Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Γιώργος Κακανάκης (γνωστός multi-media καλλιτέχνης και συν-σεναριογράφος της ταινίας Κινέττα του Γιώργου Λάνθιμου) και η Σεραφίτα Γρηγοριάδου («Σπιρτόκουτο»), ενώ συμπρωταγωνιστούν και οι Δάφνη Λαμπρόγιαννη («Είσαι το ταίρι μου», «Ήρθε κι έδεσε»), Αργύρης Θανάσουλας («Ροζ»), Ορφέας Ζαφειρόπουλος και η γνωστή μας από το θέατρο Γιασεμή Κηλαηδόνη.

Τη φωτογραφία της ταινίας έχει κάνει ο Χρήστος Καραμάνης («Μια Μέρα τη Νύχτα»), το μοντάζ ο Πάνος Βουτσαράς («Ροζ»), τα σκηνικά η ζωγράφος Πηνελόπη Βαλτή, ενώ τη μουσική υπογράφει ο Felizol, κατά κόσμον Γιάννης Βεσλεμές (www.myspace.com/felizol).

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο Ιάσονας γνωρίζει την Πηνελόπη στο σπίτι του σ’ ένα δείπνο με κοινούς φίλους. Όλα ξεκινούν εδώ. Όλα θα αρχίζουν από εδώ.

Βγαίνουν, γνωρίζονται και κάποια στιγμή η Πηνελόπη μετακομίζει σπίτι του. Μαζί της μπορεί να μοιραστεί τα πάντα. Ακόμα και εκείνο το παιδικό παιχνίδι να καθοδηγεί τα όνειρά του. Όλα μοιάζουν υπερβολικά τέλεια για να είναι αληθινά.

Μέχρι που ένα πρωινό ο Ιάσονας ξυπνά και η Πηνελόπη έχει εξαφανιστεί. Δεν ξέρει ούτε που βρίσκεται, ούτε γιατί έφυγε. Δεν μπορεί να θυμηθεί τι μεσολάβησε. Φταίνε οι χρόνιοι πονοκέφαλοι ή ένα μυστικό που έρχεται από το παρελθόν και τον απομακρύνει από την πραγματικότητα; Ο Ιάσονας αποφασίζει να κερδίσει πίσω τη μνήμη και τη ζωή του.

Αλλά κάτι τον εμποδίζει διαρκώς.

Είναι το παιδικό παιχνίδι που «επιστρέφει»; Απειλείται από μια μορφή ψυχικής διαταραχής; Ή μήπως από ένα ανεξήγητο φυσικό φαινόμενο, μια χρονική δίνη που τον τραβάει όλο και πιο βαθιά μέσα της;

[Για την ανακοίνωση αυτή "έκλεψα" το blog του Pikei και το ΚΟΥΙΝΤΑ ART eMagazine.]

@mman: Κι εγώ ξανάκλεψα όλο το πόστ σου για να ολοκληρωθεί ο κύκλος...