Η Αποτυχημένη Πριγκίπισσα και άλλες ιστορίες με κακό τέλος

Επειδή τα υπόλοιπα τα φυλάω για να τα πω εκεί, το μόνο που σου γράφω είναι πως θα άλλαζα στον τίτλο την λέξη κακό με την λέξη σωστό...



Για κανόνισε να έρθεις λοιπόν...

"Ρεμπέτικο" και "Super Condom" το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου

Πρωί-βράδυ θα τρέχουμε το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου. Εντάξει... μεσημέρι-βράδυ.
Το μεσημέρι στον Ιανό για το "Ρεμπέτικο" του David Prudhomme,


και το βράδυ στην Λέσχη Φίλων Κόμικς για το "Super Condom" του Τάσου Μαραγκού.

Εντάξει, αξίζουν τον κόπο, κόψε τώρα τις γκρίνιες!

"Χιροσίμα Μπαχαλάκι" στο Φαεινόν

Αγαπητοί φίλοι,

Η κοινή λογική λέει ότι αν υλοποιηθούν κάποιοι στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου του 1945 τίποτα καλό δεν μπορεί να συμβεί.

Ναι, αλλά τον συγγραφέα τον ρωτήσατε; Για τη φαντασία του Ντίνου Χατζηγιώργη (ή Κωνσταντίνου Χατζηγεωργίου κατά το επισημότερο) όλα είναι δυνατά.

Ας μαζευτούμε λοιπόν την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010 και ώρα 7.30μ.μ στο ΦΑΕΙΝΟΝ (Καλλιδρομίου και Μαυρομιχάλη), για ν' ακούσουμε το διήγημα "Χιροσίμα Μπαχαλάκι" και να ακολουθήσουμε μια τρελή-τρελή πορεία που θ' αλλάξει όλες μας τις απόψεις για τον μίτο της Ιστορίας.

Μπορούμε ν' ακούσουμε, να κουβεντιάσουμε με τον συγγραφέα, να σχολιάσουμε και φυσικά να πιούμε τους καφέδες και τις μπύρες μας στο γνωστό μας στέκι.

Κείμενα του Ντίνου Χατζηγιώργη έχουν εμφανιστεί στα Φανταστικά Χρονικά, ενώ το διήγημά του "Ο άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ" διαβάστηκε στην ΑΛΕΦ τον Ιανουάριο του 2008.

Εκ μέρους του Δ.Σ της ΑΛΕΦ

Βάσω Χρήστου

Τέζα Love στην Λέσχη Φίλων Κόμικς

Το Σάββατο 27/11 και ώρα: 19:30, στην Λέσχη Φίλων Κόμικς (Αγίας Ειρήνης 5 Μοναστηράκι), θα γίνει η παρουσίαση του ΤΕΖΑ LOVE.

Για το άλμπουμ και τον δημιουργό του θα μιλήσουν οι: Σπύρος Δερβενιώτης, σκιτσογράφος και η Μαρία Τζαμπούρα, αρθρογράφος και εικονογράφος. Στην συνέχεια O Γιώργος Μελισσαρόπουλος θα υπογράφει αντίτυπα των άλμπουμ του.


Πιάσε την παντόφλα, γεμίσαμε κατσαρίδες εδώ μέσα...

Αστοχία Υλικού στο Μεταίχμιο 19 Νοεμβρίου στις 8 μμ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

19/11, 8:00 μ.μ.,
Πολυχώρος ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ (Ιπποκράτους 118)


Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σας προσκαλούν την παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη, "ΑΣΤΟΧΙΑ ΥΛΙΚΟΥ".


Θα μιλήσουν:

- ο Κώστας Καλημέρης, κριτικός λογοτεχνίας-συγγραφέας,

- ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, ποιητής-κριτικός λογοτεχνίας.

Συντονίζει ο Κώστας Βούλγαρης, κριτικός λογοτεχνίας-συγγραφέας.

Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Μανώλης Μαυροματάκης.


Χατζημωυσιάδης rules! Τώρα και στην Αθήνα...

Απόψε η πρεμιέρα του Μαχαιροβγάλτη

Κάνω clopy-paste για να το προλάβω και θα επανέλθω αφού το δω.


Σήμερα το βράδυ, στις 20:30, το 23ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, κάνει την ειδική εναρκτήρια πρεμιέρα του στους κινηματογράφους Αττικόν Cinemax και Απόλλων Cinemax Class, με την πολυαναμενόμενη ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, "Μαχαιροβγάλτης".

Την επόμενη μέρα της προβολής, την Πέμπτη 21 Οκτωβρίου στις 12:00 το μεσημέρι, ο Γιάννης Οικονομίδης μαζί με συντελεστές της ταινίας θα συζητήσουν με τους θεατές στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24).

Στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων του 23ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, εγκαινιάζεται -ταυτόχρονα με τις προβολές της 20ης Οκτωβρίου στους χώρους του Αττικόν και του Απόλλωνα- έκθεση με έργα 13 Εικονογράφων που εμπνεύστηκαν από τον "Μαχαιροβγάλτη". Η έκθεση θα παραμείνει και μετά την ολοκλήρωση του Φεστιβάλ, ώστε να υποδεχθεί το κοινό και κατά την έξοδο της ταινίας στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Η ταινία θα βρίσκεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 4 Νοεμβρίου. Διανομή: Feelgood Entertainment



Break a lot of legs!

Τέσσερα κεράκια για το Greek Comics

Έφηβη η Jemma Books & Comics!

13 Χρόνια Jemma Books & Comics

Την Παρασκευή 15/10 και από τις 19:00 έως 21:00 οι
συνεργάτες και φίλοι της Jemma: Αντώνης Βαβαγιάννης,
Σπύρος Δερβενιώτης, Con, Αλέξια Οθωναίου, Θανάσης
Πέτρου και Γιώργος Τσούκης θα βρίσκονται στο
...Jemma Books & Comics Πειραιά για να μιλήσουν με τους
φίλους τους και να υπογράψουν αντίτυπα των έργων τους.

Στη συνέχεια θα σβήσουμε τα κεράκια και θα κόψουμε την
τούρτα για τα 13 μας χρόνια.
Θα χαρούμε πολύ να σας δούμε!

Jemma Books & Comics
Αλκιβιάδου 138-140, Πειραιάς. Τηλ: 210 4227664
Αραπάκη 52, Καλλιθέα. Τηλ: 210 9588447
email: info@jemmacomics.com

Εύχομαι πάντα πολύχρωμη και εικονογραφημένη...

10ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Κόμικς : Είναι Αυτές και Αυτοί!

Φθινόπωρο και όπως πάντα το Tales of a Crazy World με χαρά καλωσορίζει τους νικητές του 10ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Κομικς. Τα έργα τους δημοσιεύονται στο ειδικό τεύχος του "9" που κυκλοφόρησε σήμερα μαζί με την Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία και θα εκτεθούν από την Τρίτη 14 μέχρι και την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων "Μελίνα" (Ηρακλειδών 66 & Θεσσαλονίκης, Θησείο). Τα εγκαίνια και η απονομή των βραβείων θα γίνουν την Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου στις 8.30 μμ.

Άντε να παίξουν δυνατά τα τύμπανα τώρα!

ΝΕΑ ΤΑΛΕΝΤΑ

1ο Βραβείο: Ευγενία Κουμάκη
2ο Βραβείο: Κωνσταντίνος Χάτσιος
3ο Βραβείο: Φωτεινή Κουνανή
1ος έπαινος: Φίλιππος Κωνσταντάκης
2ος έπαινος: Αριάνα Ταπραντζή
3ος έπαινος: Γεώργιος Λυμπερέας
Διακρίσεις: Αυγή Κανάκη, Θεόδωρος Μπούτος, Άγγελος Παπαντωνίου, Παύλος Παυλίδης, Γκέραλντ Ρέτζος, Ιωάννης Ρούγγος, Δημήτρης Χήρας.

ΝΕΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

1ο Βραβείο: Δημήτρης Κάσδαγλης
2ο Βραβείο: Γιάννης Κατσικαρέλης
3ο Βραβείο: Βαγγελιώ Καλυβά
1ος έπαινος: Σωκράτης Πορτοκαλλάς
2ος έπαινος: Μαρία Μανουρά
3ος έπαινος: Σωτήριος Χατζηβασιλείου
Διακρίσεις: Γεώργιος Γκούμας, Εμμανουήλ-Φωτεινός Ιωαννίδης, Κυριάκος Μαυρίδης, Δημήτρης Μητσόπουλος, Γιώργος Μπούκας, Λίζα Παντελιάδου, Δημήτρης Παπαδόπουλος.

Δεν ξέρω αν με παίρνει να ευχηθώ "καλή σταδιοδρομία" στα παραπάνω άτομα με όσα πήρε και σήκωσε η κρίση από το χώρο των κόμικς μέχρι τώρα. Σίγουρα όμως χαίρομαι πάρα πολύ που για μια ακόμα χρονιά "σηκώνω" αυτό το ποστ.

Inception του Christopher Nolan

Είδα μόλις το Inception του Christopher Nolan και χωρίς να έχω πάθει και καμιά τρομερή πλάκα με την ταινία, θεωρώ ότι αξίζει να την δεις οπότε και την συστήνω.

Ο Nolan καταφέρνει να ισορροπήσει αρκετά καλά την προαπαιτούμενη δράση μιας ταινίας που θέλει να γίνει επιτυχία το 2010 με την ουσία του θέματός του που σχετίζεται με το όνειρο και την υποκειμενικότητα της αντίληψής του καθενός μας για την πραγματικότητα. Δεν θα γράψω τίποτα παραπάνω εδώ, γιατί μπαίνω επικίνδυνα στην "μικρή περιοχή" του spoiler.

Το ίδιο καλά καταφέρνει να χρησιμοποιήσει τις τεχνολογικές δυνατότητες του σύγχρονου κινηματογράφου για να κάνει στην κυριολεξία "ό,τι γουστάρει" με την εικόνα του τελικού αποτελέσματος. Ευτυχώς χωρίς να μπαίνει στο τριπάκι "ας κάνουμε κι αυτό, γιατί είναι πιο εντυπωσιακό".

Υπάρχουν "τρύπες" στην ιστορία του; Μάλλον ναι (θα πρέπει να ξαναδώ το φιλμ για να βεβαιωθώ και δεν είμαι σίγουρος πως θα το κάνω) όμως συνολικά το Inception παραμένει μέσα στο όριο μια πειστικής και αληθοφανούς διήγησης.

Το πόσο βαραίνει η "πραγματική" πραγματικότητα έναντι μιας "επιθυμητής" είναι στο κάτω-κάτω μια εντελώς υποκειμενική εκτίμηση...

Αυτοί είναι οι 173 (και βάλε ότι θέλεις εσύ δίπλα)

Αν πας στο label Πολιτική θα βρεις ότι κατά καιρούς έχω αναφέρει (με το πλήρες ονοματεπώνυμο) τους-τις εκπροσώπους του Έθνους που ψήφισαν έτσι ή αλλιώς σε μια σημαντική κατά την γνώμη μου ψηφοφορία. Στην υπόθεση που μας έκαψε ήδη όλους τους έχω επιτέλους και φωτογραφία, φρόντισε γι αυτό η Αγωνιστική Συσπείρωση Εργαζομένων ΟΤΕ που έχει και τον αμέριστο σεβασμό μου για την πράξη της.



Και που 'σαι...
Όταν σηκώνεις το χέρι σου και ψηφίζεις Μνημόνια και Ασφαλιστικά μην περιμένεις να κρυφτείς ούτε πίσω από την γαλανόλευκη, ούτε κάτω από τα λογότυπα των κομμάτων.

Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ, ΟΥΤΕ ΠΙΟΝΙ ΚΑΝΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΚΕΡΑΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ.

Απέναντι σε όλο το Λαό και την Ιστορία.

Από αύριο το Αντιρατσιστικό

Κι ότι μπορεί να χρειαστείς είναι εδώ

Απόψε Summer Party στην Λέσχη Φίλων Κόμικς

Who the fuck is TUS?

Όντας ένα γαμημένος αρτηριοσκληρωτικός γέρος (στα 45 μου) έχω νομίζω κάθε δικαίωμα να μην καταλαβαίνω χριστό από το κόσμο της πιτσιρικαρίας. Και ο άνθρωπας (δεν είναι typo η λέξη) που με απασχολεί σοβαρά απόψε είναι σαφώς πιτσιρικάς. Αν διαβάζω καλά τα "κρυμμένα λόγια" κάπου στα 23-25 του και ήδη με κάποια καριέρα πίσω του. Μπορείς να βάλεις εισαγωγικά ή όχι στην λέξη καριέρα, δικό σου θέμα... αλλά αυτή είναι η πρώτη ερώτηση του κουίζ που θα σου βάλω απόψε.

O TUS έχει Καριέρα ή "καριέρα" κατά την δική σου γνώμη;

Δυστυχώς εδώ θα πρέπει να μιλήσω για την πάρτη μου κι ίσως να γίνω σχοινοτενής και βαρετός. Θυμάμαι ακόμα την ανατριχίλα όταν πρωτάκουσα το "Disco Tsutsuni" που αγόρασα από τους μικροπωλητές των Προπυλαίων και το "Και 'γω σ' αγαπώ γαμώ το Χριστό μου" (όσο κι αν ο πραγματικός τίτλος ήταν "Οικογενειακή Συνωμοσία - Ερωτικό" που είχε χοντρό dual effect. Πρώτον, γούσταρα το τραγούδι με χίλια. Δεύτερον, ήξερα πως θα φρικάρει σοβαρά την οικογένειά μου όταν θα το έπαιζα στο σπίτι. Οκέι, ήμουν δεκάξι, νομίζω πως με έπαιρνε να γουστάρω να φρικάρω τους δικούς μου, να (απο)δείξω πως ήμουν κάτι άλλο από αυτούς.
Υπήρξα πιστός θεατής των Μουσικών Ταξιαρχιών και του Τζίμη Πανούση έκτοτε. Και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Ούτε στο γαμημένο Luna Dark (που θα μπορούσε να είναι μαγαζί για "οτιδήποτε" κατά την ταπεινή μου γνώμη...)

Με την ίδια ανατριχίλα θυμάμαι την πρώτη εμφάνιση των Τρυπών στην Αθήνα σε μια συναυλία στο Λυκαβηττό που είχε οργανώσει (νομίζω) ο Πουλικάκος. Και πάλι μέσα στην γενικότερη σούπα της φάσης, ο ήχος τους (και οι πενήντα περίπου Σαλονικιοί που χτυπιόντουσαν μπροστά στο stage σαν μανιακοί) μ' έβαλε στο λούκι. To vibe με έκανε να τους ακολουθήσω κι αυτούς. Και μετά την διάλυση τον Γιάννη Αγγελάκα. Ούτε αυτό το μετάνιωσα...

Ωραία, ας φτάσω επιτέλους στο "ζουμί". Γιατί αρνούμαι να αφεθώ να νιώσω την ίδια ανατριχίλα με τον TUS;

1) Μήπως γιατί είμαι πολύ "πουρός" για τα μισογυνικά του lyrics;
2) Μήπως γιατί (σε αντίθεση με τον Τζίμη και τον Αγγελάκα) δεν είμαι σίγουρος πως είναι από την "δική μου μεριά" κι όχι με τους ακροδεξιούς μαλάκες;
3) Μήπως γιατί δεν τον έχω δει ποτέ live;
4) Μήπως γιατί τελικά γουστάρει να (απο)δείξει πως είναι κάτι διαφορετικό από τους γονιούς του που είναι συνομήλικοί μου και κατά συνέπεια μου την χώνεται χωρίς να του φταίω;


Στα ίδια 4 ερωτήματα (κι ένα από πριν 5) καλείσαι να απαντήσεις κι εσύ που διαβάζεις αυτό το πόστ, για το κουίζ. Και εν γένει στο ερώτημα του τίτλου: Who the fuck is TUS? (κατά την δική σου γνώμη πάντα...)

Ότι κι αν συμβαίνει ο TUS με ενδιαφέρει. Ιδίως από τότε που πρόσεξα τους στίχους "Ο τόπος αυτός, είναι ο τόπος που γεννήθηκα σαφώς, όμως δεν βλέπω πώς (και ο τόνος εδώ είναι σωστός, γαμώτο!) αν όλοι αυτοί είναι ζωντανοί εγώ είμαι νεκρός. Από το τραγούδι του "Ο τόπος που γεννήθηκα" που απαιτείται να δεις πριν απαντήσεις στο κουίζ.

Ότι κι αν γίνει ο τύπος στο μέλλον, θα έχει τον σεβασμό μου γι' αυτήν την διατύπωση που την προσυπογράφω με μεγάλη άνεση σήμερα...

Πήγαινε άκου, δες και γράψε. Δεν κάνω πλάκα, πραγματικά με ενδιαφέρει η γνώμη σου εδώ.

Πού βαδίζουμε Κύριοι; (clopy-paste)

Τόσες φορές τον έχω κλέψει που μια ακόμα τι διαφορά να κάνει...
Πήγαινε διάβασε αυτό, και να χαίρεσαι που υπέγραψες να μην κλείσει το ΕΚΚΕ.

Dub Pistols: Six Million Ways To Live

Το καλύτερο βίντεο που έχω βρει είναι εδώ
Και απόψε ζωντανά στο Resistance

Για το "9" τα λέει ο SpiDer...

...εδώ. Και σίγουρα καλύτερα από μένα που ακόμα δεν το 'χω χωνέψει.

2ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Σάμου στο Καρλόβασι

Το πρόγραμμα διαβάζεται καλύτερα εδώ.

"Χρέος, ΔΝΤ...Αντιστάσεις" στο σινέ ΦΙΛΙΠ από 9 έως 11 Ιουνίου 2010

«Χρέος, ΔΝΤ... Αντιστάσεις

9-10-11 Ιουνίου

Τριήμερο προβολών ντοκιμαντέρ στο σινέ Φιλίπ, Θάσου 11, Πλατεία Αμερικής

Είσοδος ελεύθερη

Έξι ντοκιμαντέρ για τον ρόλο των αγορών και των παγκόσμιων οικονομικών οργανισμών σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου από το 1970 μέχρι σήμερα. Καταγράφονται ομοιότητες και διαφορές με την Ελλάδα του 2010 και ξυπνούν ελπίδες για συλλογικές μορφές αντίστασης.

Διοργάνωση:

Συνεταιρισμός για το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο «ο Σπόρος»

Περιοδικό για τις Αμερικές των κινημάτων «Αλάνα»


Πρόγραμμα Προβολών:

Τετάρτη 9/6/2010

20.00 Το Δόγμα του Σοκ
(The Shock Doctrine), Michael Winterbottom, Mat Whitecross, 79', 2009
Το τελευταίο ντοκιμαντέρ του Michael Winterbottom, βασισμένο στο βιβλίο της Naomi Klein υποστηρίζει τη θέση ότι οι πολιτικές της ελεύθερης αγοράς κυριάρχησαν στον κόσμο μέσω της εκμετάλλευσης των λαών και των χωρών που είναι θύματα καταστάσεων σοκ. Φυσικές καταστροφές, οικονομικές κρίσεις και πόλεμοι χρησιμοποιούνται για να προωθήσουν ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Το ντοκιμαντέρ υποστηρίζει ότι το αποτέλεσμα είναι συνήθως καταστροφικό για τον απλό κόσμο και ιδιαίτερα επικερδές για τις μεγάλες πολυεθνικές.
http://www.youtube.com/watch?v=3lPJ6tDFkRs

21.30 Μνήμες λεηλασίας
(Memorias del Saqueo), Fernardo Solanas, 120', Αργεντινή, 2004
Μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1983, διαδοχικές δημοκρατικές κυβερνήσεις ξεκινούν μια σειρά μεταρρυθμίσεων με στόχο να μετατρέψουν την Αργεντινή στην πιο φιλελεύθερη και ευημερούσα οικονομία του κόσμου. Είκοσι χρόνια μετά, οι Αργεντινοί έχουν χάσει κυριολεκτικά τα πάντα. Η ταινία φωτίζει πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές πτυχές της πορείας της Αργεντινής προς στην καταστροφή.
http://www.youtube.com/watch?v=-hgCwvVUzyw

Πέμπτη 10/6/2010

20.00 Ζωή και χρέος
(Life and Debt), Stephanie Black, 80', Τζαμάικα, 2001
H ταινία Life and Debt της Στέφανι Μπλακ αναφέρεται στις παρεμβάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Τζαμάικα και διερευνά τις καταστροφικές επιπτώσεις που είχαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους στην καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων, τόσο στην τοπική βιομηχανία όσο και στην αγροτική παραγωγή.
http://www.youtube.com/watch?v=AWPkOUxxm4M

21.30 Μπαμάκο
(Bamako), Abderrahmane Sissako, 115', Μάλι, 2006
Στην πόλη Μπαμάκο, πρωτεύουσα του Μαλί, οι συμμετέχοντες στο λαϊκό δικαστήριο, που στήνεται σε μια γειτονιά της πόλης, συζητούν για το πώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα καθώς και η διαφθορά των πολιτικών έχουν οδηγήσει την αφρικανική ήπειρο σε εξαθλίωση και ανέχεια. Η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Ταινίας του Συμβουλίου της Ευρώπης (FACE) στο Φεστιβάλ Παγκόσμιου Φιλμ στην Κωνσταντινούπολη το 2007.
http://www.youtube.com/watch?v=onRjI8yLsy0

Παρασκευή 11/6/2010

20.00 Η κατάληψη
(The Take), Avi Lewis, Naomi Klein, 87', Αργεντινή, 2004
Μέσα από την ιστορία 30 απολυμένων εργατών του εργοστασίου Forja, στα προάστια του Μπουένος Άιρες, οι οποίοι κατάφεραν να λειτουργήσουν το κλειστό και λεηλατημένο από τους ιδιοκτήτες του εργοστάσιο, καθώς και με σκηνές από τις ανάλογες μάχες των εργαζομένων του εργοστασίου Zanon, μας παρουσιάζεται αφενός η ζωντανή εικόνα του μέλλοντος που επιφυλάσσει το σύστημα, όχι στον τρίτο κόσμο αλλά σε μια από τις πιο αναπτυγμένες χώρες και, αφετέρου, της δυνατότητας των εργατών να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους τα εργοστάσια.
http://www.youtube.com/watch?v=mcostesK0Ik

21.30 Η Αξιοπρέπεια των Χωρίς Όνομα
(La Dignidad de los Nadies), Fernardo Solanas, 120', Αργεντινή, 2005
Προσωπικές ιστορίες περιθωριοποιημένων Αργεντίνων που αποκαλύπτουν καθημερινές νίκες και κατακτήσεις απέναντι στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση που προκάλεσε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που επιβλήθηκε στη χώρα. Μικρές εποποιίες αλληλεγγύης που τις διηγούνται οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τους, ήρωες ανώνυμοι με προτάσεις συλλογικές, που αποδεικνύουν ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.
http://www.dailymotion.com/video/xfsy2_bala-dignite-du-peuple_ads


Έλα να δεις τι σε περιμένει...

Η Συνωμοσία των Μετρίων (Συγκριτικό Crash Test)

Μάλλον θα γνωρίζεις, αν παρακολουθείς το TALES, την αγάπη που έχω στην Συνωμοσία των Μετρίων. Είχα την τύχη να την ακούσω την εποχή που ακόμα την ηχογραφούσε ο Θοδωρής, την πρώτη φορά σε rough mix, κι από την πρώτη στιγμή την ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα. Αυτή την εκτέλεση μπορείς να την ακούσεις εδώ.

Σχετικά πρόσφατα έπεσα πάνω στην διασκευή του Θανάση Γκαϊφύλια, όπως αυτή εκτελέστηκε ζωντανά στο Ράδιο Αρβύλα. Αυτήν την εκτέλεση μπορείς να την ακούσεις εδώ.

Δεν πρόκειται να σου υποβάλλω την δική μου γνώμη, δεν θα ήταν έντιμο εκ μέρους μου. Αφήνω σε εσένα να κάνεις το δικό σου Crash Test και να αποφασίσεις ποια θέλεις να ερωτευτείς κεραυνοβόλα...

Γιατί αν δεν έχουμε κάτι να αγαπάμε μέχρις τέλους, η ζωή είναι απλώς μια βασανιστική ακολουθία μέτριων ημερών.

Αφήστε τα στο Ταμείο & Respect στην Πιερία

Respect στην Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας για την έξυπνη και άψογη πρωτοβουλία της. Να κάτι τέτοια βλέπω και γουστάρω ακόμα αυτή την Χώρα...



«Αφήστε τα στο ταμείο!»

Νέα διαμαρτυρία στην Κατερίνη, την Τετάρτη 26 Μαΐου 2010, στις 18:30 μπροστά στο κτίριο της Νομαρχίας.

Την Τετάρτη θα είμαστε περισσότεροι!
Αντιδρούμε, γιατί δεν περιμένουμε από κανέναν!

Φίλοι, να είστε όλοι εκεί!

Φίλες και φίλοι, αντιδράστε! Οργανωθείτε! Γιατί, σ’ εμάς, τους απλούς πολίτες, κανείς δεν πρόκειται να χαρίσει κάτι. Γεμίστε τα καρότσια σας με ότι …τραβάει η ψυχή σας και εγκαταλείψτε τα μέσα στα Super Market!

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο χώρος μπροστά στα ταμεία γνωστής γερμανικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ στην Κατερίνη, φράκαρε από δεκάδες «ορφανά» καρότσια, γεμάτα με προϊόντα. Οι ταμίες και οι υπεύθυνοι του καταστήματος κοιτούσαν έκπληκτοι τους 35 και πλέον πελάτες να τα παρατούν εκεί και να αποχωρούν ομαδικά, δηλώνοντας πως δεν έχουν τα χρήματα για να πληρώσουν αυτά που ήθελαν να αγοράσουν.

Στο σούπερ μάρκετ επικράτησε πανικός! Τρομαγμένη η υπεύθυνη του καταστήματος, αφού πήρε οδηγίες από τα κεντρικά της Αθήνας, κάλεσε την αστυνομία, η οποία έφτασε λίγα λεπτά αργότερα. «Δεν κλέψαμε κανέναν, δεν φοράμε κουκούλες, στο ένα χέρι κρατάμε το παιδί μας και στο άλλο την αστυνομική μας ταυτότητα. Δεν κρυβόμαστε από κανέναν! Όπως μπαίνεις σε ένα κατάστημα ρούχων και μετά από πρόβα δύο ωρών δεν αγοράζεις κανένα από τα οχτώ πουκάμισα που δοκίμασες, έτσι κάναμε κι εμείς», είπαμε στους -επίσης έκπληκτους- αστυνομικούς και αφού δόθηκαν αμοιβαίες εξηγήσεις, το θέμα έληξε!
Τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Πιερίας αντιδρούν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ακριβές τιμές των προϊόντων και προτείνουν σε όλους τους πολίτες της χώρας το «Αφήστε το στο Ταμείο», μέχρι να πέσουν οι τιμές. Η δράση ήδη μεταφέρεται και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως πχ στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα και στη Βέροια.

«Αντιδρούμε, γιατί δεν περιμένουμε από κανέναν!»

Ας λάβουν οι αρμόδιοι το μήνυμα ότι δεν είμαστε φοβισμένοι και θα αντιδρούμε όλο και ποιο έντονα. Η επιλεκτική επιβολή φόρων σε χαμηλόμισθους και συνταξιούχους, η δραστική μείωση του εισοδήματός μας και τα κέρδη των μεγαλοκαρχαριών στα ύψη, αποτελούν θρασύτατη πρόκληση και συσσωρεύουν ΘΥΜΟ. Μεγάλο θυμό!

Όλοι μαζί απευθύνουμε στον υπουργό Οικονομικών της χώρας μας το παρακάτω απλό ερώτημα: Γιατί επιτρέπετε το ίδιο προϊόν να πωλείται στην Ελλάδα 40% - 80% ακριβότερα απ’ ότι στη Γερμανία; Γιατί δεν προστατεύετε τους πολίτες σας κύριε Υπουργέ;

Ζητούμε συγνώμη από τους υπαλλήλους που ταλαιπωρήθηκαν και θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται από τη δράση αυτή. Έτσι όμως ταλαιπωρούμαστε –δικαιολογημένα- όλοι σε μια πορεία ή σε μια απεργία.

Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας...http://www.otoposmou.gr

Closed Zone

Μόνο αυτό (και thx στην Ντίνα για την προώθηση)

Παιδική Κακοποίηση και Κράτος του Ισραήλ

Πρόσεξε με σήμερα, αν και δεν νομίζω ότι θα σου πω και τίποτα καινούριο...

Έστω ότι ένα παιδί κακοποιείται από γεννησιμιού του. Κι όλη η υπόλοιπη Κοινωνία κάνει τον μαλάκα και κοιτάει αλλού την ώρα που το δέρνουνε και το γαμάνε όλοι. Κάποια στιγμή γίνεται κάτι υπερβολικά αδιανόητο κι όλοι ξυπνάνε (αφού δεν μπορούνε άλλο να σφυρίζουνε αδιάφορα) και κινούμενοι από την δική τους ενοχή μαζεύονται και λένε "δώστε σπίτι στο κακόμοιρο το άτομο, βρείτε του και μια δουλίτσα, να το βοηθήσουμε όλοι να έρθει στα ίσα του γιατί δεν πάει άλλο..."
Αρχίζει λοιπόν το πληγωμένο άτομο να ζει εντός της κοινωνίας, αντί για εκτός. Και, φυσικά και λογικά, δεν εμπιστεύεται κανένα και κοιμάται την νύχτα βλέποντας εφιάλτες. Μετά από λίγο αρχίζει να πλακώνεται με τους γύρω του, να βγάζει καραμπίνες από τα παράθυρα και να ρίχνει σε γείτονες και περαστικούς. Πότε, ακριβώς πιστεύεις εσύ ότι πρέπει η Κοινωνία να του κόψει τον τσαμπουκά και να του εξηγήσει ότι δεν πάει άλλο με το βιολί αυτό; Και να κοιτάξει να λύσει τα προβλήματά του αντί να γαμάει τον κόσμο;

Μπορεί το παράδειγμα να είναι εντελώς μπακάλικο αλλά πάντοτε (μέσα στο δικό μου το κεφάλι τουλάχιστον) ήταν η ακτινογραφία του Κράτους του Ισραήλ. Ναι, οι Εβραίοι της Διασποράς ήταν το κακοποιημένο παιδί της Ανθρωπότητας. Όλος ο κόσμος τους γαμούσε και τους έδερνε, αλλά όσο ακριβώς γαμούσε κι έδερνε τους Τσιγγάνους, ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Κι είναι μαλάκας και καραγκιόζης όποιος λέει πως φταίγανε οι Εβραίοι, ή οι Τσιγγάνοι, λόγω κάποιας ειδικής φυλετικής ταυτότητας ή "ράτσας". Είναι το ίδιο μαλάκας και καραγκιόζης με αυτόν που λέει ότι δεν έγινε κανένα Ολοκαύτωμα, και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι κομμουνιστές, οι ομοφυλόφιλοι, οι τσιγγάνοι κι οι εβραίοι φτιάχνανε σουβενίρ για τους Ναζί και κάνανε πληρωμένες διακοπές. Να τελειώνουμε μ' αυτές τις παπαριές, το Ολοκαύτωμα ήταν το Αδιανόητο (ως απόλυτο σημείο φρίκης και βαρβαρότητας) κι αν δεν είχε μεσολαβήσει οι Εβραίοι μάλλον δεν θα βλέπανε κράτος ούτε με το κυάλι. Ή θα είχαν μαζευτεί και θα το είχαν αγοράσει κάπου (π.χ. στην Θεσσαλονίκη) και δεν θα είχε ανοίξει μύτη...

Ας πάμε όμως και στο ζουμί. Μετά την φρίκη ήρθε η Ανθρωπότητα (ως Κοινωνία των Εθνών ή ΟΗΕ) και ακριβώς επειδή τόσα χρόνια ή γαμούσε ή σφύριζε αδιάφορα είπε: Πάρτε Παιδιά του Ισραήλ το Μέρος που Γουστάρετε, Φτιάξτε το Κράτος σας και Ζήστε Εκεί.

Όμως, όπως συμβαίνει με όλες τις κοντόφθαλμες (ή δήθεν "διπλωματικά ισορροπημένες") αποφάσεις δεν είπε την ίδια στιγμή: Ζήστε Χωρίς Φόβο και Χωρίς Στρατό. Θα Εγγυηθώ Εγώ την Συνύπαρξή Σας Με τα Παιδιά του Ισμαήλ, για να μην Ανοίγετε Συνέχεια τα Κεφάλια σας σαν τα Μαλακισμένα Όσο Καιρό θα Χρειαστείτε να τα Βρείτε Μεταξύ σας.

Αν το είχαν κάνει τότε αυτό, σήμερα που έχουν περάσει πάνω από πενήντα χρόνια (και συνυπολογίζοντας την εμπειρική αρχή που λέει ότι από την τελευταία θανατηφόρα σύγκρουση μεταξύ δύο πληθυσμιακών ομάδων χρειάζονται περίπου τριάντα χρόνια για να διατρέξουν οι γενιές που ακολουθούν όλη την διαδρομή από το απύθμενο μίσος μέχρι την σεξουαλική συνεύρεση μετά σχέσης) η περιοχή δεν θα ήταν το Φοβικό Μπουρδέλο που εξακολουθεί να είναι, αλλά σίγουρα κάτι καλύτερο.

Αντί γι αυτό, όμως, η Ανθρωπότητα άφησε ένα τσούρμο ανθρώπους που (δίκαια) έπασχαν από μετατραυματικό σοκ και μανία καταδίωξης να φτιάξουν από μόνοι τους Κράτος και Στρατό. Και φυσικά, αυτό που έφτιαξαν ήταν ένα τερατούργημα, ένα αυτοδιαχειριζόμενο άσυλο φρενοβλαβών, ένα στρατό που διαχειριζόταν τρόμο σε όλο και υψηλότερες δόσεις. Δεν είναι καθόλου παράξενο το αποτέλεσμα, είναι μάλιστα σχεδόν αναμενόμενο, τα θύματα βίας ή γίνονται ολοκληρωτικοί πασιφιστές ή ανακυκλώνουν την βία που γνώρισαν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το πόσο μοιάζει η "Ισραηλινή Λύση του Παλαιστινιακού Προβλήματος" με την "Οριστική Λύση του Εβραϊκού Προβλήματος". Και οι δύο είναι οργανωμένα σχέδια γενοκτονίας.

Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Η Ανθρωπότητα στην συνέχεια, έκανε πάλι τον μαλάκα. Όπως έκανε τα στραβά μάτια όταν γαμούσαν τους Εβραίους, άρχισε να "συγχωρεί" στους Ισραηλινούς πράγματα που ήταν ανεπίτρεπτα για οποιονδήποτε άλλο με την δικαιολογία: Θα Στρώσουνε Μωρέ, Φοβούνται Ακόμα, Αλλά Θα Ξεθυμάνουνε...

Δεν ξεθυμάνανε ακόμα (πω-πω έκπληξη!) Απλώς μεγάλωσαν το Τρελοκομείο τους εδαφικά (υπό την ανοχή ή τις ευλογίες της Διεθνούς Κοινότητας). Γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνοι όσο περνάνε τα χρόνια, κάνανε Άουσβιτς την Γάζα, βγαίνουνε μέχρι και στα διεθνή ύδατα να σφάξουνε και να μπαγλαρώσουνε άοπλους ανθρώπους κατηγορώντας τους μετά για "παράνομη είσοδο στην χώρα" και "πιθανή μεταφορά αντικειμένων που ίσως και να χρησιμοποιηθούν ως όπλα".

Τι άλλη απόδειξη χρειάζεσαι για να καταλάβεις ότι μιλάμε για κανονική συλλογική Παράνοια; Τι άλλη γαμημένη απόδειξη χρειάζεται το Συμβούλιο Ασφαλείας για να θέσει ολόκληρο το Κράτος του Ισραήλ υπό ψυχιατρική παρακολούθηση; Και μέχρι πότε είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να ανεχόμαστε τον ψυχωτικό φόβο των Ισραηλινών;

Σημείωση: Το κομμάτι αυτό, από πρόθεση, δεν εξετάζει το θέμα ούτε από γεωπολιτική, ούτε από οικονομική, ούτε καν από την πλευρά του "δευτερογενούς οφέλους του θύματος". Το πιάνει μπακάλικα και μόνο μπακάλικα μπορεί να το συζητήσει...

B-Fest is Back!

Από σήμερα και μέχρι την Κυριακή το 2ο Β-Fest. Όλοι και όλα θα είναι εκεί, και ότι χρειάζεσαι να μάθεις βρίσκεται εδώ. Κουνήσου, λέμε, τώρα...

DEMEK: 5ο Ελληνικό Συνέδριο Bookcrossing

Αρχίζει σήμερα στις 7:00 μ.μ. το 5ο Ελληνικό Συνέδριο BookCrossing στην Θεσσαλονίκη που φέρει τον ένδοξο τίτλο DEMEK.Η γνώμη μου για τους BookCrossers είναι γνωστή (τους γουστάρω). Πολύ περιληπτικά θα προσθέσω ότι πιστεύω ακράδαντα πως δημιουργούν μια "αναδιανομή πολιτισμού" και γι' αυτό έχουν κερδίσει και τον σεβασμό μου εκτός από την συμπάθεια μου. Σου κοτσάρω ότι βρήκα με πολύ απλό ψάξιμο...
Το πρόγραμμα
Οι συγγραφείς
Το facebook
Καλά να περάσετε ρε σεις...

Το απόλυτο "σεντόνι" από τον Techie Chan

Νόμιζα ότι μόνο ο Μοτοσακός γράφει "σεντόνια". Μέχρι που βρήκα στον Τechie Chan, το "απόλυτο" σεντόνι. Συνιστώ να κάνεις την καρδιά σου πέτρα και να βγάλεις τα μάτια σου αλλά να το διαβάσεις ολόκληρο. Είναι πραγματικά εξαιρετικό...

Κύριε Υπουργέ τι ακριβώς είναι αυτό το ματσούκι;

Με όλο το σεβασμό που οφείλει να έχει οποιοσδήποτε πολίτης απέναντι σε έναν εκλεγμένο αντιπρόσωπο του λαού, κάνω σήμερα μια ερώτηση στον αξιότιμο Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, κύριο Μιχάλη Χρυσοχοϊδη:

"Κύριε Υπουργέ τι είναι αυτό που κρατάει το όργανο της τάξης στην φωτογραφία και ποια ακριβώς είναι η χρήση του;"


Μια "υπόθεση εργασίας" για το τι είναι και τι κάνει το ματσούκι δίνεται στο indy.gr (όπου και βρήκα την φωτογραφία), αλλά νομίζω πως μια "υπεύθυνη" απάντηση θα ήταν σε όλους χρήσιμη.

Δημοκρατία, Βία και Σκύλευση Νεκρών

Μόλις άκουσα τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών και των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων στην Βουλή. Και βλέπω ξαφνικά να ανοίγει σιγά-σιγά ένα ζητηματάκι με το Σύνταγμα (όχι την πλατεία ρε φίλε, εκείνο το χαρτί που λέει ποιοι είμαστε και τι κάνουμε σ' αυτήν την χώρα). Επειδή λοιπόν αυτή η κουβέντα γίνεται ακριβώς την ώρα που, πολύ δημοκρατικά, διάφοροι ένστολοι μπουκάρουνε σε διάφορα μέρη και "καθαρίζουνε λογαριασμούς", έχω να κάνω έγκαιρα τις παρακάτω προτάσεις.

Να γίνουν εκλογές τώρα!
Όχι βουλευτικές ή δημοτικές, αλλά γενικές και καθολικές εκλογές Γενικού Εισαγγελέα της Χώρας και Προέδρου του Αρείου Πάγου που να αναλάβουν ολόκληρη την Δικαιοσύνη κάνοντάς την πραγματικά ανεξάρτητη. Δεν με ενδιαφέρει, προς το παρόν, ποια πρέπει να είναι τα απαιτούμενα επιστημονικά προσόντα τους και το αν η θητεία τους θα είναι διετής, τριετής ή τετραετής, ξέρω όμως ότι θα πρέπει να εμφανίζονται μια φορά την βδομάδα στο κανάλι της Βουλής ή την Δημόσια Τηλεόραση και να μας ενημερώνουν όλους για το τι βρήκαν και το τι έκαναν.

Να δημιουργηθούν άμεσα από την ολομέλεια της Βουλής, με ομοφωνία, όσον αφορά τα μέλη τους (που θα αξιολογούνται ένα προς ένα με δημόσια συνέντευξη στην Βουλή που κι αυτή θα μεταδίδεται από την τηλεόραση) δύο Μόνιμες Ανεξάρτητες Επιτροπές. Η πρώτη να αναλάβει ολόκληρη την Παιδεία. Και η δεύτερη την Αποκατάσταση της Κοινωνικής Συνοχής. Και οι δύο επιτροπές θα πρέπει να κάνουν δημόσια τον διάλογο τους και να δέχονται εισηγήσεις από κάθε κάτοικο της Χώρας για το πεδίο των αρμοδιοτήτων τους. Ούτε εδώ με ενδιαφέρει, προς το παρόν, το επιστημονικό επίπεδο των μελών και η χρονική διάρκεια της θητείας τους.

Αν είναι λοιπόν ν' αλλάξουμε το Σύνταγμα ας το κάνουμε προς μια πιο δημοκρατική κατεύθυνση. Δεν είναι και τόσο δύσκολο το γαμημένο...

Γιατί, αν καταλαβαίνω καλά από την "βρώμικη ρητορική" και τις επικλήσεις "υπέρ της Δημοκρατίας και κατά της βίας", αυτό που μαγειρεύεται είναι μία "παροδική και έκτακτη αναστολή" βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων.

Και αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι η χειρότερη σκύλευση νεκρών που μπορεί να γίνει...

Update: Λοιπόν υπάρχει και χειρότερη. Το "διάγγελμα" της εταιρείας που μόλις βρήκα...

Πήγαινε εκεί για έξι λεπτά...

και δεν θα το μετανιώσεις. Και κλείσε μια διαφήμιση που σκάει από κάτω, έχει κουμπάκι να πάρει τον πούλο...

Αυτό ακριβώς...

...για σήμερα

Κάτσε ρε Paul Grignon, μπορεί δηλαδή να είναι τόσο απλό;

Πήγαινε σήμερα και δες ολόκληρο το σαρανταπεντάλεπτο Money As Debt με ελληνικούς υπότιτλους. Σίγουρα δεν θα χάσεις τον χρόνο σου. Και κάτσε και σκέψου το κι εσύ, γιατί εγώ ειλικρινά δεν έχω καταλήξει. Πάντως αν το "έργο" είναι αυτό, δεν θέλει και πολύ να καταλάβεις ότι πάμε καρφί να σκάσουμε στον τοίχο...

Στο Comicdom γίνεται Con... (ξανά-μανά πέμπτη χρονιά)

Άρχισε σήμερα το Comicdom Con Athens 2010, για πέμπτη χρονιά (και όπως πάντα) στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση. Πρόγραμμα εδώ. Περισσότερα από μένα αύριο, που θα το παρακολουθήσω σοβαρά, αφού σήμερα πέρασα μόνο μια βόλτα.

Άμεση Αποφυλάκιση του Μάριου Ζ. Όχι αύριο, σήμερα, αν έχετε λίγη τσίπα πάνω σας!

Ακόμα κι εγώ, που τον τελευταίο καιρό είμαι βυθισμένος στην μικροκοσμάρα μου, έχω καταλάβει ότι η υπόθεση του Μάριου Ζ. είναι για πολλά γέλια, για πολλά δάκρυα ή για πολλές κλωτσιές. Ανάλογα με την φάση που βρίσκεται ο καθένας μας, αν δηλαδή βλέπει τον κόσμο ελαφρά, καταθλιπτικά ή οργισμένα.
Όπως και να' χει, το λούκι που τραβάει ο ίδιος είναι διατυπωμένο (με ήθος και αξιοπρέπεια) στις επιστολές του, που θα τις βρεις εδώ μαζί με μια πολύ καλή "σούμα" της μαλακίας που δέρνει όποιους αποφασίζουν να ταϊσουν όποιον τύχει σε μια "Τυφλή Δικαιοσύνη" που ούτε τυφλή είναι, ούτε δικαιοσύνη.
Εκτός από τις συγκεντρώσεις που γίνονται σήμερα, μπορείς (αφού το ψάξεις και ενημερωθείς γιατί εγώ μπορεί να λέω ότι μου 'ρθει) να πας να υπογράψεις το Ψήφισμα για την Άμεση Αποφυλάκιση του Μάριου Ζ. που πρέπει να γίνει σήμερα κι όχι αύριο.
Αρκετά! Και τον διαβάσαμε τον Κάφκα και τον είδαμε μία, πέντε, δεκατρείς με τις μαλακίες σας τα τελευταία χρόνια. Φτάνει πια ηλίθιοι, το εμπεδώσαμε...

Αστοχία Υλικού (από σήμερα) στα βιβλιοπωλεία

Η Αστοχία Υλικού είναι το τελευταίο μυθιστόρημα του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη. Και όταν λέμε το τελευταίο εννοούμε το πιο πρόσφατο, αφού ο px-Παναγιώτης (εύχομαι και ελπίζω) έχει πολλά να γράψει ακόμα. Και γουστάρω που παίζει το παιχνίδι της γραφής συστηματικά και τακτικά τα τελευταία χρόνια.

Είχα την τύχη να διαβάσω μια προηγούμενη γραφή του βιβλίου που μου έστειλε σε ηλεκτρονική μορφή. Και μετά μου είπε να την ξεχάσω, γιατί τα πήρε και τα σήκωσε όλα...

Μια χαρά μου φαίνεται αυτό και μου κλείνει και το στόμα μέχρι να διαβάσω το τελικό κείμενο. Πάντως από σήμερα η Αστοχία Υλικού είναι στα βιβλιοπωλεία. Και όπως είδα στο Facebook η πρώτη της παρουσίαση έχει ήδη οριστεί για την Παρασκευή 23 Απριλίου στις 8:00 μ.μ. στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου και Εκδηλώσεων του Δημαρχιακού Μεγάρου Γιαννιτσών με εισηγητές τον Νίκο Κουνενή, συγγραφέα-κριτικό, και τον Βαγγέλη Γούλα, σχολικό σύμβουλο–πανεπιστημιακό-συγγραφέα.

Επειδή ξέρω, από προσωπική εμπειρία, τι "υγιής κραιπάλη" ακολουθεί μετά από τέτοιες εκδηλώσεις στα Γιαννιτσά, μέχρι που σκέφτομαι μήπως ανέβω...

Σημερα "Quest For Love" στην Αίθουσα Κασίων από την ΑΛΕΦ

Το Quest For Love είναι μια αγγλική ταινία του 1971, σπανιότατη (σήμερα πια), και απ' τις πρώτες (μπορεί και η πρώτη) που θίγει το θέμα των παράλληλων κόσμων.
Μέσα στην ψυχεδελική εποχή, οι Άγγλοι γυρίζουν ταινία το μικρό διήγημα, RANDOM QUEST(1958), του, συμπατριώτη τους, John Wyndham. Κάνουν μια, αισθηματική Επιστημονική Φαντασία, πραγματικά, σπάνια του είδους. Εδώ, ο έρωτας, σαν κινητήρια δύναμη βάζει στην υπηρεσία του την Επιστήμη, για να πετύχει τους σκοπούς του.
Η ταινία είναι έγχρωμη, διαρκείας 85 λεπτών
Σκηνοθεσία: Ralph Thomas,
Σενάριο: Terence Feely, πάνω στο διήγημα του John Wyndham RANDOM QUEST,
Παραγωγή: Peter Eton
Παίζουν: Joan Collins, Tom Bell, Delholm Elliot κ.ά.

Η ταινία θα προβληθεί στις 11 Απριλίου 2010 (Κυριακή του Θωμά) στην Αίθουσα Κασίων (Γ' Σεπτεμβρίου 56, 2ος όροφος) και ώρα 20.00.

Μετά την προβολή θα γίνει ολιγόλεπτη παρουσίαση του αντίστοιχου διηγήματος, για τις διαφορές-ομοιότητες με την ταινία, απ' την Αντωνία Κατσαβού.

Η είσοδος είναι όπως πάντα ελεύθερη και η εκδήλωση είναι μία ακόμα προβολή της ΑΛΕΦ.

Σήμερα "Ο Μύθος του Ηρακλή Σπίλου" στο Έναστρον

Είναι μεγάλη φάση να ακούς τον Νίκο Κουνενή να μιλάει. Για οποιοδήποτε θέμα, αλλά περισσότερο για βιβλία. Και ακόμα περισσότερο για δικό του βιβλίο. Αν δεν το έχεις διαβάσει, μάλλον θα σε ψήσει να το πάρεις, όχι μ΄ αυτά που θα πει αλλά μ' αυτό που είναι. Αν πάλι το έχεις διαβάσει, και δεν τον ξέρεις, είναι μια ευκαιρία να δεις πως είναι το άτομο που σκέφτεται και γράφει αυτά τα πράγματα. Αν και τον έχεις διαβάσει και τον έχεις συναντήσει, πιθανότατα τον πας όσο κι εγώ, οπότε μάλλον περιμένεις όσο και εγώ την παρουσίαση.

Μία συνέντευξη του Νίκου Κουνενή σε δύο μέρη στο BarouakNet θα βρεις εδώ κι εδώ.

Ας κλείσω επιτέλους με το ψητό:

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΠΙΛΟΥ παρουσιάζεται το Σάββατο 10 Απριλίου 2010, στις 8:00 μ.μ. στο βιβλιοκαφέ ΕΝΑΣΤΡΟΝ(Σόλωνος 101, Αθήνα). Ο συγγραφέας, Νίκος Κουνενής, θα παρουσιάσει το βιβλίο του και θα συνομιλήσει με το κοινό.

Εβδομάδα T 4 Trouble... συνεχίζω να κλέβω!

Η ταινία εξακολουθεί από σήμερα την πορεία της στον Μικρόκοσμο, μετά την στάση της Μεγάλης Παρασκευής κι εγώ εξακολουθώ την δική μου πορεία, να κλέβω τους άλλους... Για σήμερα λοιπόν πάρε αυτό και διάβασε και τα σχόλια.

Το Λουλούδι της Ερήμου: Πόσο μπορεί να αποτύχει κάποια;

Σπάνια "θάβω χοντρά" κάποιο έργο τέχνης, για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί εκτιμώ τους ανθρώπους που παράγουν πνευματικό έργο (ακόμα κι αν δεν τρελαίνομαι για το αποτέλεσμα) και ο δεύτερος γιατί έχω πάντα την ανασφάλεια "και ποιος είμαι εγώ στο φινάλε για να κράξω;"

Σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση όμως. Γιατί νομίζω πως "Το Λουλούδι Της Ερήμου" είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα της "στραβοκλωτσιάς" και του "δρόμου για την κόλαση που είναι στρωμένος με καλές προθέσεις".

Ο Μπρεχτ έγραψε κάποτε (στο περίπου, γιατί έχω πολλά χρόνια που τον διάβασα) ότι περισσότερα μαθαίνεις από μια κακή παράσταση, παρά από μια καλή. Υπό την έννοια (ερμηνεύω και τον Μπρεχτ τώρα...ξύλο που χρειάζομαι) ότι στην κακή παράσταση δεν σε αποσπούν οι ερμηνείες ή η σκηνοθεσία κι έτσι είναι πιο εύκολο να αντιληφθείς την πρόθεση του συγγραφέα ή τις πιθανές εναλλακτικές σκηνοθετικές εκδοχές του έργου που θα έκαναν την παράσταση καλή.

Το Desert Flower είναι μια εντελώς αποτυχημένη ταινία σε κάθε επίπεδο (κατά την γνώμη μου πάντα).

Και θα σε ζαλίσω τώρα καταθέτοντας αναλυτικά το γιατί.

Από την αρχή και δυστυχώς μέχρι το τέλος της ταινίας η ματιά της ηρωίδας για τον κόσμο (τόσο της παιδικής της ηλικίας στην Σομαλία, όσο και της μετέπειτα ζωής της σε Λονδίνο και Αμερική) απουσιάζει ολοκληρωτικά. Ούτε το σενάριο ούτε η σκηνοθεσία καταφέρνουν να σε "ψήσουν" πως η Γουόρις Ντίρι είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, με χαρακτήρα και δράμα, σαν θεατής πιο πολύ νοιάζεσαι για το αν θα καταφέρει να την βολέψει η Αγγλίδα φίλη της να "χωθεί" σε ένα μπαλέτο, όπως επιθυμεί διακαώς.

Αλλά αν ήταν μόνο αυτό, θα μπορούσες και να πεις "της έφυγε της Σέρι Χόρμαν, τι να κάνουμε κανείς δεν είναι τέλειος" και να πας παρακάτω.

Μόνο που το παρακάτω είναι ακόμα χειρότερο. Η ευκαιρία να μάθουμε κάτι για την "Υπόθεση Σομαλία" (που μόνο της πλάκας δεν είναι αφού έχουν συμβεί τέρατα κι έχουν γραφτεί χιλιάδες πράγματα για το θέμα) περνάει στο καραντούκου σε δυο-τρία πλάνα τηλεόρασης. Και άντε πες κι εδώ, φοβάται να κεντράρει στο "πολιτικό", κι ας ξαναπάμε παρακάτω.

Την γαμημένη την ευκαιρία να μιλήσει αυτή η ταινία για το γυναικείο ζήτημα, με ξεκάθαρο και παγκόσμιο τρόπο, πώς στο διάολο την χάνει; Πες μου τώρα, δηλαδή, γιατί εκεί τρελάθηκα!

Σε μια παράγραφο η ιστορία είναι: Ένα κοριτσάκι στα τρία του χρόνια υφίσταται έναν ακρωτηριασμό της κλειτορίδας και των εξωτερικών χειλέων του αιδοίου γιατί μόνο έτσι το σύστημα που έχουν φτιάξει κάτι άθλιοι άντρες (για οποιουσδήποτε λόγους, "φυλετικούς", "θρησκευτικούς" ή "κοινωνικούς") τη θεωρεί "Καθαρή". Από μια σειρά συμπτώσεων γίνεται μοντέλο που με τις φωτογραφίες του "τον παίζουν" μερικά εκατομμύρια δυτικοί, ενώ οι γυναίκες τους ψωνίζουν τα ρούχα που φοράει!

Με αυτό το απλό στόρι, που γαμώτο είναι και 100% πραγματική ιστορία, η τελευταία πρωτοετής πιτσιρίκα της Σχολής Σταυράκου (που δεν ξέρω καν αν υπάρχει ακόμα) θα μπορούσε να σου φτιάξει μια ταινία που να σου σηκώσει το πετσί! Η Σέρι Χόρμαν όχι μόνο δεν το καταφέρνει, αλλά με κάνει να αμφιβάλλω ακόμα κι αν το σκέφτηκε.

Όπως είπε και μια φίλη που είδαμε μαζί την ταινία (γιατί στο φινάλε-φινάλε εγώ είμαι και άντρας και μπορεί να μην πιάνω τις "λεπτές αποχρώσεις") το Λουλούδι της Ερήμου είναι επιπέδου Κυριακάτικης Μεσημεριανής Τηλεόρασης. Για όλη την οικογένεια, την ώρα που τρως και θες κάτι να χαζέψεις...

Κρίμα! Η τελευταία μου ευκαιρία να αλλάξω γνώμη είναι να διαβάσω το βιβλίο.

Αν και, ομολογώ, δεν ξεκινάω και με την καλύτερη δυνατή διάθεση.

Εβδομάδα T 4 Trouble... ακόμα κάτι!

Όλο και κάτι βρίσκω. Να, ας πούμε σήμερα βρήκα αυτό

Εβδομάδα T 4 Trouble... πάμε ένα ακόμα!

Το Wooly Bully τα λέει όλα...

Εβδομάδα T 4 Trouble... δεν τελειώνει ποτέ!

Σήμερα έχει μοτοσακό (γαμώ!) και βίντεο από Καστόρια (όχι, δεν είναι λάθος ο τόνος).

Εβδομάδα T 4 Trouble... συνεχίζεται

Σήμερα (δηλαδή χτες) έμαθα πως στον Μικρόκοσμο πωλείται επίσης το cd του soundrack (αν πετύχεις τον άνθρωπο του Polytropon που βρίσκεται εκεί). Εγώ ρώτησα και τον βρήκα πάντως, οπότε και το ψώνισα, άρα ρωτήστε, δεν είναι πάντα εμφανής, αλλά οι του Μικρόκοσμου ξέρουν. Πάντως το υλικό του cd γαμάει! Δεν καρφώνω τίποτα άλλο, να πας να το ψωνίσεις!
Το βίντεο της ημέρας είναι η συνέντευξη του Δημήτρη Αθυρίδη στο tvxs.
Enjoy!

Εβδομάδα T 4 Trouble... ναι, κι άλλο!

Δικό μου είναι το μαγαζί κι ότι γουστάρω κάνω. Σήμερα το μενού έχει αυτό το βίντεο και που θα ψωνίσεις το soundtrack.

Εβδομάδα T 4 Trouble...

... συνεχίζοντας το κόλλημα που έχω φάει, σου παραθέτω:
Το βίντεο Mexican Blanket
και το "άλλο" facebook.

Έτσι, έτσι!

T 4 Trouble : Είμαι μουτζαχεντίν!

Αν έχεις παρακολουθήσει στοιχειωδώς το TALES ξέρεις πως για μερικά πράγματα γίνομαι μουτζαχεντίν. Ο "υγιής μουτζαχεντινισμός" μου έχει δύο προϋποθέσεις:
Α) Να μου αρέσει κάτι τόσο (υπερβολικά) πολύ, που να μην το πιστεύω.
Β) Να μην γνωρίζω τον δημιουργό του και να μην κομπλάρω να τα "χώσω όλα" επειδή θα μου την πει κάποιος ότι σπρώχνω τους φίλους ή τις φίλες μου (άδικο για τους φίλους ή τις φίλες μου, αλλά τέτοιος μαλάκας είμαι).

Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις ισχύουν για την ταινία T 4 Trouble, τον Τέρρυ Παπαντίνα που "εικονογραφείται" σ' αυτήν και τον Δημήτρη Αθυρίδη που την γύρισε. Χωρίς καμιά ψευτομαλακία, θα παραδεχτώ ότι είναι πολλά χρόνια (σίγουρα πάνω από 10, μπορεί και 15) που κάθισα να ξαναδώ στο "καπάκι" την επόμενη προβολή της ταινίας, που μόλις είχα δει!

Λίγα βασικά για να μπορείς να παρακολουθήσεις το παραλήρημά μου. Το T 4 Trouble είναι ντοκιμαντέρ (το trailer εδώ). Είναι ένα ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί σε σχεδόν πραγματικό χρόνο (κανά-δυό χρόνια πίσω, αν πρόσεξα τις ημερομηνίες) την ζωή του Τέρρυ Παπαντίνα, ενός - κατά γενική ομολογία - σπουδαίου κιθαρίστα, και από ότι άκουσα στην μουσική της ταινίας (που είναι δικά του κομμάτια) και αντίστοιχα σημαντικού συνθέτη.

Με τις δυο φορές που την είδα έχω τέσσερις "αναγνώσεις" της ταινίας. Μία μέχρι το διάλειμμα, μία στο τέλος της πρώτης προβολής (με διαφορές αποχρώσεων), άλλη μία μέχρι το διάλειμμα της δεύτερης προβολής (που όπως είπα, είδα "καπάκι") και άλλη μία (ημιτελική, γιατί θα πάω να την ξαναδώ "σέρνοντας" με τσαμπουκά τους φίλους μου) στο τέλος. Η διαφορά των δύο "αναγνώσεων" είναι σημαντική, αλλά όχι και καθοριστική για την ταινία. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η ταινία είναι το καλύτερο ελληνικό ντοκιμαντέρ που έχω δει στην ζωή μου! Και σ' αυτό δεν κάνω πλάκα, ούτε λέω παπαριές. Μπορείς άνετα να αμφισβητήσεις την επάρκειά μου, αλλά όχι και την γνώμη μου. Τελεία και παύλα.

Ταυτόχρονα είναι και μια ταινία που έχει "μέγεθος", με την έννοια που έχει η λέξη στην Αρχαιοελληνική Τραγωδία. Όπως την ορίζει ο Αριστοτέλης στον ορισμό. Κι άμα δεν τον ξέρεις, να πας εδώ που τον βρήκα πρόχειρο να τον μάθεις. Μέγεθος του ήρωα, του Τερρυ Παπαντίνα. Μέγεθος και στην αντιμετώπιση του από τον σκηνοθέτη, τον Δημήτρη Αθυρίδη. Κι εδώ τελεία και παύλα. Και τράβα να δεις την ταινία, πριν τολμήσεις να γράψεις το παραμικρό στα σχόλια. Μετά, αν διαφωνείς, πλακωνόμαστε, αναλύουμε, μιλάμε πολιτισμένα, μπινελικωνόμαστε, κάνουμε ότι θες. Αλλά πριν την δεις, κουβέντα! Κι ας είσαι ο Αϊζενστάιν μετεμψυχωμένος!

Στο T 4 Trouble περιέχεται, συμπυκνωμένη, όλη η νεώτερη μετεμφυλιακή ιστορία της Ελλάδας. Στο T 4 Trouble περιέχεται, λιγότερο συμπυκνωμένη, όλη η αθλιότητα και η τυράνια της μετριότητας που κυβερνάει τη σημερινή (και χτεσινή) Ελλάδα. Στο T 4 Trouble υπάρχει, ολόκληρη, μια "φέτα ζωής". Και γι αυτό η ταινία αυτή δεν θα γεράσει. Σε 10, 20 ή και 30 ακόμα χρόνια θα την βλέπει κάποιος και θα χρειάζεται απλώς να βάλει μερικά πράγματα στο τότε "ψαχτήρι" για να την καταλάβει 100%.

Ξέρω πόσο επηρμένο σου φαίνεται αυτό που γράφω, αλλά στα αρχίδια μου! Και σ' αυτό τελεία και παύλα. Έλα σε δέκα χρόνια να τα ξαναπούμε! Θα περιμένω!

Σημείωση πρώτη (για όλους): Η ταινία παίζεται από master dvd στον Μικρόκοσμο, γιατί δεν έχει κόπια. Και δεν έχει κόπια, γιατί η κόπια κοστίζει και οι δημιουργοί της δεν είχαν budget να την φτιάξουν. Οπότε μην αρχίσεις πάλι τις μαλακίες, "γιατί μας παίζουνε βίντεο"...

Σημείωση δεύτερη (μόνο για κάποιον "επαγγελματία"): Αντε γαμήσου και ξαναξεσκόνισε τον Αριστοτέλη... Δεν κάνει η ιδιότητα του ήρωα το μέγεθος, μαλάκα! Η ιστορία του το κάνει... Με την δική σου λογική, τι με νοιάζει κι εμένα ένας τύπος που φοράει ένα σανδάλι και γαμάει την μαμά του;

T 4 TROUBLE στο FACEBOOK Πήγαινε και γίνε φαν!

"Μια Ευχή για την Μπαντούφα" την Κυριακή από την ΑΛΕΦ

Το διήγημα της Τέτης Θεοδώρου "Μια ευχή για την Μπαντούφα" το πρωτοδιάβασα όταν υποβλήθηκε στο 12ο Λογοτεχνικό Εργαστήριο της ΑΛΕΦ. Κι όπως πολύ συχνά μου συμβαίνει, με τα διηγήματα που διαβάζω για τους αλληλοβοηθητικούς λόγους ενός τέτοιου εργαστηρίου έψαξα να βρω τον λόγο που το έφερε εκεί.

Η "Μπαντούφα" δεν είχε καθόλου το πλούσιο γράψιμο της Τέτης, ούτε το βάθος των κόσμων και των σχέσεων που είναι ικανή να στήσει και - στην πρώτη ανάγνωση - μου φάνηκε απλώς μια "πλακίτσα", κάτι που ξεπέταξε στο γόνατο η Τέτη για να έρθει το εργαστήριο (γιατί ως γνωστόν στο εργαστήριο "ματώνουμε" αλλά περνάμε και καλά).

Μ' αυτήν την "τσίχλα" στο κεφάλι μου, έγραψα μια-δυό επιμελειακές βλακείες, και πήγα στο επόμενο διήγημα που είχα να διαβάσω. Και φυσικά, έγινα ρόμπα...

Γιατί το "Μια ευχή για την Μπαντούφα" δεν είναι καθόλου πλάκα. Και κάτω από την μετρημένα λιτή καθημερινότητα που περιγράφει, υπάρχει η άβυσσος της Τέτης. Οι σχέσεις, τα κίνητρα των ηρώων, ή ίδια η Μπαντούφα, η εικόνα που έχουν στο μυαλό τους οι υπόλοιποι γι αυτήν, το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον του κόσμου μας, βρίσκονται όλα εκεί, απλώς τρομακτικά καλά κρυμμένα πίσω από τις γραμμές και χωμένα βαθιά σε μια πολύ "ύπουλη" πλοκή.

Την Κυριακή 28 Μαρτίου, στις 8:00 το βράδυ, στην Καφετέρια ΦΑΕΙΝΟΝ (Καλλιδρομίου και Μαυρομιχάλη) θα πάω να ακούσω και να απολαύσω το διήγημα της Τέτης Θεοδώρου, "Μια ευχή για την Μπαντούφα", έχοντας βγάλει την τσίχλα απ' το μυαλό μου...

Αγιασμός (Holy Water)

Υπάρχει κάτι ιδιαίτερα όμορφο στον κινηματογράφο που παράγεται αρκετά συχνά στις Βρετανικές Νήσους. Και βέβαια, αυτή είναι μια εντελώς λάθος εισαγωγή, όταν γράφεις για μια ταινία που διαδραματίζεται στην Ιρλανδία και επιλέγει για ήρωες τόσο μικρούς ανθρώπους. Ο Αγιασμός (Holy Water) είναι ακριβώς αυτό. Μια σχετικά απλή κωμωδία καταστάσεων, που δεν μπαίνει στον πειρασμό να "τραβήξει από τα μαλλιά" το στόρυ της για να βγάλει γέλιο, και γι' αυτό τελικά καταλήγει να είναι μια ιδιαίτερα ευχάριστη και απολαυστική εμπειρία.
Πριν ακόμα και από το σήμα της εταιρείας παραγωγής εμφανίζεται μια προειδοποίηση της Pfizer ότι δεν συμφωνεί με το περιεχόμενο της ταινίας και την χρήση των Βιάγκρα όπως εμφανίζεται. Δεν πρόλαβα, γαμώτο, να το διαβάσω όλο και νομίζω πως άξιζε τον κόπο να μείνει λίγο παραπάνω γιατί ήταν ένα εξαιρετικό κείμενο "ξύλινης γλώσσας" πολυεθνικής εταιρείας.
Και φυσικά δε πρόκειται να σου "καρφώσω" τι γίνεται στο έργο. Το θέμα πάντως δεν είναι ούτε η απάτη, ούτε η "εξυπνοκωλιά", ούτε το "μεγάλο" αστείο της πλοκής. Αξίζει να δεις αυτήν την ταινία, για τα δεκάδες "σχολιάκια" που έχουν ακριβώς την ελαφρότητα και την βαρύτητα που πρέπει. Και για την τρυφερή ισορροπία που διατηρεί για να αποφύγει την μπαλαφάρα...
Ο Αγιασμός είναι ένα σεναριακό, σκηνοθετικό και ερμηνευτικό ζογκλάζ που χωρίς να είναι τίποτα "μεγαλύτερο" από αυτό που επιδιώκει, καταφέρνει να είναι ακριβώς αυτό που επιδιώκει. Μια όμορφη ταινία μικρών ηρώων σε συνθήκες μιας ρεαλιστικής κρίσης.

Δεν παίζουν σχόλια σ' αυτό εδώ!

Υπάρχει μόνο ένα πράγμα
αταλάντευτο στην ζωή μου

Γεννήθηκα μόνος
(γιατί δεν είχα δίδυμο)
και θα πεθάνω μόνος,
ανεξάρτητα αν θα υπάρχει
οποιοσδήποτε εκεί
να μου κρατά το χέρι

Όλα τα υπόλοιπα
είμαι διατεθειμένος
να τα σκεφτώ,
να τα εξετάσω
ακόμα και
να τα διαπραγματευτώ

Υπό την μόνη προϋπόθεση
στο τέλος της ημέρας
(και φυσικά όχι της κάθε ημέρας)
διαλέγοντας το μέρος ή το όλο
το πρόσημο
να είναι θετικό

Είναι τόσο απλό,
μην την ψάχνεις!

Μόνο για εκπαιδευτικούς λόγους...

Tom Robinson "Power In The Darkness" lyrics are property and copyright of it's owners. Lyrics are provided for educational purposes only.

Power in the darkness
Frightening lies from the other side
Power in the darkness
Stand up and fight for your rights

Freedom... we're talking bout your freedom
Freedom to choose what you do with your body
Freedom to believe what you like
Freedom for brothers to love one another
Freedom for black and white
Freedom from harassment, intimidation
Freedom for the mother and wife
Freedom from Big Brother's interrogation
Freedom to live your own life... I'm talking 'bout

Power in the darkness
Frightening lies from the other side
Power in the darkness
Stand up and fight for your rights

(Voice from The Other Side:) "Today, institutions fundamental to the British system of Government are under attack: the public schools, the house of Lords, the Church of England, the holy institution of Marriage, even our magnificent police force are no longer safe from those who would undermine our society, and it's about time we said 'enough is enough' and saw a return to the traditional British values of discipline, obedience, morality and freedom.
What we want is:

Freedom from the reds and the blacks and the criminals
Prostitutes, pansies and punks
Football hooligans, juvenile delinquents
Lesbians and left wing scum
Freedom from the niggers and the Pakis and the unions
Freedom from the Gipsies and the Jews
Freedom from leftwing layabouts and liberals
Freedom from the likes of you..."

Power in the darkness
Frightening lies from the other side
Power in the darkness
Stand up and fight for your rights

Video (καλό, αλλά με κουτσουρεμένο το κομμάτι)
Live εκτέλεση 1978 (δεν τρελαίνομαι, αλλά αφού πρόκειται για εκπαιδευτικό βοήθημα...)

Δεν κατάλαβα γιατί χρεοκοπήσαμε τώρα...

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω καθόλου τον διάλογο περί χρεοκοπίας της χώρας.
Και δεν τον καταλαβαίνω, γιατί μέσα στο δικό μου το μυαλό μια χώρα δεν είναι χρεοκοπημένη όταν βγαίνει και δηλώνει στις παντοδύναμες αγορές "δεν έχω πια λεφτά να σας ακουμπήσω, το κλείνω το μαγαζί". Είναι χρεοκοπημένη από πολύ πιο πριν και θα έπρεπε να το έχει κλείσει το μαγαζί ή να έχει σκεφτεί τι θα το κάνει όταν:

Α) Η πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση μετά την Χούντα, χαρακτηρίζει το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας "στιγμιαίο".

Β) Τα "δεξιά" ΜΑΤ σκοτώνουν τον Κουμή και την Κανελλοπούλου.

Γ) Τα "αριστερά" ΚΝΑΤ "καθαρίζουν" το Χημείο.

Δ) Ο Τόμπρας κατεβαίνει από το αεροπλάνο μοστράροντας το περίστροφό του. Όλοι οι υπόλοιποι "κεντράρουν" στο "νεύμα" Παπανδρέου στην Δήμητρα.

Ε) Η "σοσιαλιστική" αστυνομία σκοτώνει τον Καλτεζά.

ΣΤ) Ο Μητσοτάκης κάνει κυβέρνηση με τον Κατσίκη μετά από (ούτε θυμάμαι πια πόσες) εκλογές.

Ζ) Ο Σημίτης υπογράφει την "ανανέωση" του ΝΑΤΟ.

Η) Ο Καραμανλής (νεώτερος) ξαναπαίρνει άνετα τις εκλογές ενώ βρωμάει παντού καμένο.

Θ) Η Εύη λέει ότι πηδούσε τον ευτραφή για να μπει στο Δημόσιο.

Ι) Σε διάφορες περιοχές της χώρας, διάφοροι "άτυχοι" βασανίζονται, εξαφανίζονται ή εξευτελίζονται συστηματικά και σχεδόν καθημερινά.

Βγάζω εντελώς έξω από αυτόν τον πρόχειρο κατάλογο με τους λόγους χρεοκοπίας την δολοφονία Γρηγορόπουλου, γιατί ήταν το μοναδικό "περιστατικό" που, αντίθετα με όλα τα παραπάνω, και προκάλεσε σοβαρή αντίδραση και βάρεσε τους συναγερμούς σε όλα τα επίπεδα. Κάνοντας με να πιστέψω, λανθασμένα, πως ίσως και να μην έχουμε χρεοκοπήσει ακόμα.

Παρακαλώ όλους τους φίλους μου, να μην με βάζουν να εξηγώ γιατί δεν θέλω να διαγραφεί από το Facebook το Fuck Greece και γιατί αδιαφορώ εντελώς για το εξώφυλλο του Focus ή το κρύο χιούμορ των φτηνιάρικων εκπομπών της Γερμανικής Τηλεόρασης. Δεν με ενδιαφέρει, ούτε τόσο δα, τι εικόνα έχουν οι σπεκουλαδόροι, οι ξένοι διανοούμενοι, το πατριαρχείο Μόσχας, τα πληρώματα των ελληνόκτητων πλοίων ή οι ζιγκολό της ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ, για τον τόπο (ή τον τρόπο) που ζούμε όλοι μαζί. Με ενδιαφέρει αυτό που γίνεται εδώ, αν και δεν μπορώ ακόμα να καταλήξω σε ασφαλές συμπέρασμα πως γίνεται κάτι.

Ένας λαός (τείνω να πιστέψω πως) είναι μόνο η εικόνα που σχηματίζει για τον εαυτό του εξετάζοντας αυτήν την "συλλογικότητα" όσο το δυνατόν πιο "έντιμα" στον δικό του καθρέφτη. Όχι στον (εξωραϊσμένο) καθρέφτη της Ιστορίας του, ούτε στον (γεωπολιτικό) καθρέφτη που βάζουν μπροστά του οι έξω. Και φυσικά όχι στον (αυτονομημένο από την πραγματικότητα) τηλεοπτικό του καθρέφτη...

Υπάρχει ένας καθρέφτης σήμερα που να μας καθρεφτίζει όλους; Ιδέα δεν έχω, μήπως έχεις καμιά εσύ;

Ρούσσος Κούνδουρος: Τιμητική εκδήλωση

Ο Ρούσσος Κούνδουρος υπήρξε για μένα ένας πολυαγαπημένος φίλος. Αν και η διαφορά της ηλικίας μας ήταν χαοτική, είχαμε καταφέρει να βρούμε έναν πολύ μυστήριο κώδικα επικοινωνίας, ίσως γιατί μέχρι τον θάνατό του ο Ρούσσος ήταν ουσιαστικά "νεαρότερος" από κάθε άλλο άνθρωπο που γνώρισα ποτέ μου. Υπάρχουν πράγματα που μου είπε, στο ξεκάρφωτο, που καθόρισαν πραγματικά ολόκληρη την στάση ζωής μου και ξέρω πως το ίδιο συνέβη και σε αρκετούς ακόμα ανθρώπους. Ειλικρινά χαίρομαι που πρόλαβα να τον γνωρίσω, αν και θα προτιμούσα να είχαμε περισσότερα χρόνια μαζί. Δεν γαμείς... ο θάνατος δεν σηκώνει παζάρια, τον τσιμπουκώνεσαι και πας παρακάτω.

Βρήκα σήμερα στο in.gr αυτό και το αναδημοσιεύω αυτούσιο:

Εκδήλωση στον κινηματογραφιστή Ρούσσο Κούνδουρο διοργανώνει το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα προβληθούν ντοκιμαντέρ του δημιουργού, ενώ θα μιλήσουν γι' αυτόν ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός και ο κριτικός κινηματογράφου Γιάννης Μπακογιανόπουλος.

Η εκδήλωση διοργανώνεται στις 18 Μαρτίου 2010 από τις 18:00 – 20:00 στον Κινηματογράφο Ολύμπιον (Αίθουσα Παύλος Ζάννας).

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και είναι αφιερωμένη στη συνεργασία του Ρ.Κούνδουρου με τη Γενική Διεύθυνση Τύπου και Πληροφοριών το 1961 για την αναμόρφωση των Ελληνικών Επικαίρων και την παραγωγή μιας σειράς ντοκιμαντέρ.

Στο πλαίσιο αυτό, θα προβληθούν τα σχετικά άγνωστα αλλά πολύ σημαντικά ντοκιμαντέρ «Ανοικτοί δρόμοι» και «Ελληνική βιομηχανία», καθώς και η ταινία επικαίρων με τα γεγονότα του δεύτερου δεκαημέρου του Μαρτίου του 1961.

Tα ντοκιμαντέρ αυτά αποτελούν δύο εκ των πέντε ταινιών ντοκιμαντέρ από την σειρά «Ελληνική Ανασυγκρότησις» που παρήγαγε ο Ρ.Κούνδουρος την δεκαετία του 1960, με σκοπό την καταγραφή των επιτευγμάτων της χώρας σε διάφορους τομείς οικονομικής ανάπτυξης. Επίσης θα παρουσιαστεί και η ταινία επικαίρων με τα γεγονότα του δεύτερου δεκαημέρου του Μαρτίου του 1961.

Για την ιστορία της παραγωγής αυτής της σειράς ντοκιμαντέρ έχουν κληθεί να καταθέσουν τις αναμνήσεις τους ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, και ο κριτικός κινηματογράφου Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, βασικοί συνεργάτες του Ρ.Κούνδουρου.


Ο Ρούσσος που γνωρίζω θα πετούσε με τις κλωτσιές, από το γραφείο ή το σπίτι του, οποιονδήποτε τολμούσε να ψελλίσει οτιδήποτε περί "τιμητικής εκδήλωσης" στο πρόσωπό του ή το έργο του. Κι αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο και όποιος σκέφτηκε, πρότεινε ή οργάνωσε αυτήν την εκδήλωση, αξίζουν πραγματικά τα ανεπιφύλακτα συγχαρητήρια μου.

Δεν ξέρω αν προλαβαίνω να ανέβω στην Θεσσαλονίκη, αλλά τολμώ να καταθέσω ταπεινά την αίτηση μου για επανάληψη της εκδήλωσης και στην Αθήνα.

Η φωτογραφία "εκλάπη" από το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο

Νυχτερινές πλάκες (Nuits drolatiques) της Florence Christakis

Κάθε φορά που γράφω για μια έκθεση που ανήκει στα εικαστικά, προειδοποιώ από την αρχή: Είμαι άσχετος και έχω, επίσης, επίγνωση της απουσίας αισθητικής που με διακρίνει ως άτομο. Δεν θα ταιριάξω ποτέ χρώματα στα ρούχα μου, ένα κτήριο πρέπει να είναι καραμπινάτα άσχημο (έως απάνθρωπο) για να το πάρω χαμπάρι, και τα λοιπά, και τα λοιπά... Οπότε το μόνο που μου απομένει όταν πηγαίνω σε εκθέσεις είναι να κάθομαι φιλότιμα μπροστά στα έργα και να "την παλεύω" μαζί τους. Κάθε φορά το αποτέλεσμα είναι μια μορφή ισοπαλίας. Τα έργα ή μου αρέσουν ή δεν μου αρέσουν (χωρίς να ξέρω ποτέ γιατί), τα "διαβάζω" (όπως καταλαβαίνω) ή όχι, και τελικά περνάω αρκετές φορές καλά και μερικές βλαστημάω. Θεωρώ λοιπόν πως σε έχω προειδοποιήσει και πάω παρακάτω.Η έκθεση της Florence Christakis "Νυχτερινές πλάκες (Nuits drolatiques)" άρχισε στις 10 Μαρτίου 2010 και θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Μαρτίου. Φιλοξενείται στην art galery ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ (Λεμπέση 4, πολύ κοντά στον σταθμό του Μετρό στην Ακρόπολη). Περιλαμβάνει είκοσι έργα, και αν πιστέψω την καλλιτέχνιδα (και γιατί όχι, δεν παίζει να γράφει μαλακίες στον κατάλογο, υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι που καταλαβαίνουν αυτά που για μένα είναι κινέζικα) "εκμεταλλεύομαι τον πολλαπλό χαρακτήρα της χαρακτικής (οξυγραφία σε τρεις τσίγκινες πλάκες) και επεμβαίνω με κολλάζ (chine colle), σχέδιο, ζωγραφική ή τύπωμα κάνοντας κάθε έργο μοναδικό. Όπως στην μπαρόκ μουσική αναπτύσσεται ένας αυτοσχεδιασμός με φόντο ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, το basso continuo".
Πάνω που είχα φάει φρίκη με τις άγνωστες "τεχνικές" λέξεις, ήρθε η επόμενη παράγραφος να με ξεφρικάρει. "Αν πρόκειται για τέχνη, είναι στο πρότυπο της λαϊκής τέχνης και της μαζικής κουλτούρας... με την έννοια ότι σχολιάζω και εκτρέπω τους βασικότερους κανόνες της κλασικής ευρωπαϊκής ζωγραφικής, με σκοπό κάποιες εικαστικές κωλοτούμπες, αλλά και για να μοιραστώ μαζί σας την χαρά μου και την φαντασία μου - για πλάκα".
Ωραία... αυτό μπορώ να το κάνω, σκέφτηκα. Να προσπαθήσω να μοιραστώ μαζί σου την χαρά και την φαντασία σου - για πλάκα. Και άρχισα να "την παλεύω" με τα έργα, τους τίτλους τους και τα επιμέρους μεταβαλλόμενα στοιχεία τους. Στην αρχή κατάφερα πάλι να τα σκατώσω, άρχισα να τα βλέπω από το τέλος προς την αρχή της αίθουσας. Μετά είπα να αφήσω τις μαλακίες και να τα δω με την σειρά που τα έστησε η γυναίκα (όχι πως είχε καμιά σημασία τελικά...) Αποδείχτηκε πολύ χρήσιμο όμως, γιατί ανακάλυψα πως είχε τα υπόλοιπα στο πατάρι, η γκαλερί έχει δύο χώρους. Μην βαράτε, είπαμε άσχετος είμαι...Βγήκα, έκανα ένα τσιγάρο και ξαναμπήκα. Τα πήρα από την αρχή, και προσπάθησα να τα "μοιραστώ". Και δεν μου πήγε καθόλου άσχημα... Οπότε με παίρνει (άνετα τώρα) να σου παρουσιάσω τα (εντελώς αυθαίρετα και προσωπικά) συμπεράσματά μου:
Υπάρχουν πολλά επίπεδα ανάγνωσης αυτής της ενότητας έργων της Christakis. Τα μόνιμα στοιχεία που παραμένουν (με διαφορετική ανάπτυξη) και στα είκοσι έργα. Και είναι ολοφάνερα στοιχεία (και στοιχειά) νυχτερινά. Και υπάρχουν και τα αποκλειστικά (τα πλάγια τα λέω έτσι εγώ, παίζει σοβαρά να είναι τελείως λάθος), τα μοναδικά στοιχεία του κάθε έργου που μεταβάλλουν, ανατρέπουν, ή αγριεύουν τα μόνιμα.
Το τελικό αποτέλεσμα (αυτό που πήρα εγώ μαζί μου σπίτι) έχει μεγάλη ομορφιά και τουλάχιστον μια γερή δόση χιούμορ. Όχι, ότι της λείπουν και τα βαριά κομμάτια, απλά είναι πολύ λιγότερα και αντίστοιχα (κατά την γνώμη μου) επιτυχημένα.Βιογραφικό και δείγματα από τις παλιότερες δουλειές του ατόμου μπορείς να βρεις εκεί. Κοτσάρω τους τίτλους των έργων που είδες εδώ με την σειρά που εμφανίζονται: Καλό ταξίδι! Ρούμπα μουρλοτσάτσα & Αφού πέρασαν τα πρόβατα...