Πού βαδίζουμε Κύριοι; (clopy-paste)

Τόσες φορές τον έχω κλέψει που μια ακόμα τι διαφορά να κάνει...
Πήγαινε διάβασε αυτό, και να χαίρεσαι που υπέγραψες να μην κλείσει το ΕΚΚΕ.

Dub Pistols: Six Million Ways To Live

Το καλύτερο βίντεο που έχω βρει είναι εδώ
Και απόψε ζωντανά στο Resistance

Για το "9" τα λέει ο SpiDer...

...εδώ. Και σίγουρα καλύτερα από μένα που ακόμα δεν το 'χω χωνέψει.

2ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Σάμου στο Καρλόβασι

Το πρόγραμμα διαβάζεται καλύτερα εδώ.

"Χρέος, ΔΝΤ...Αντιστάσεις" στο σινέ ΦΙΛΙΠ από 9 έως 11 Ιουνίου 2010

«Χρέος, ΔΝΤ... Αντιστάσεις

9-10-11 Ιουνίου

Τριήμερο προβολών ντοκιμαντέρ στο σινέ Φιλίπ, Θάσου 11, Πλατεία Αμερικής

Είσοδος ελεύθερη

Έξι ντοκιμαντέρ για τον ρόλο των αγορών και των παγκόσμιων οικονομικών οργανισμών σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου από το 1970 μέχρι σήμερα. Καταγράφονται ομοιότητες και διαφορές με την Ελλάδα του 2010 και ξυπνούν ελπίδες για συλλογικές μορφές αντίστασης.

Διοργάνωση:

Συνεταιρισμός για το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο «ο Σπόρος»

Περιοδικό για τις Αμερικές των κινημάτων «Αλάνα»


Πρόγραμμα Προβολών:

Τετάρτη 9/6/2010

20.00 Το Δόγμα του Σοκ
(The Shock Doctrine), Michael Winterbottom, Mat Whitecross, 79', 2009
Το τελευταίο ντοκιμαντέρ του Michael Winterbottom, βασισμένο στο βιβλίο της Naomi Klein υποστηρίζει τη θέση ότι οι πολιτικές της ελεύθερης αγοράς κυριάρχησαν στον κόσμο μέσω της εκμετάλλευσης των λαών και των χωρών που είναι θύματα καταστάσεων σοκ. Φυσικές καταστροφές, οικονομικές κρίσεις και πόλεμοι χρησιμοποιούνται για να προωθήσουν ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Το ντοκιμαντέρ υποστηρίζει ότι το αποτέλεσμα είναι συνήθως καταστροφικό για τον απλό κόσμο και ιδιαίτερα επικερδές για τις μεγάλες πολυεθνικές.
http://www.youtube.com/watch?v=3lPJ6tDFkRs

21.30 Μνήμες λεηλασίας
(Memorias del Saqueo), Fernardo Solanas, 120', Αργεντινή, 2004
Μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1983, διαδοχικές δημοκρατικές κυβερνήσεις ξεκινούν μια σειρά μεταρρυθμίσεων με στόχο να μετατρέψουν την Αργεντινή στην πιο φιλελεύθερη και ευημερούσα οικονομία του κόσμου. Είκοσι χρόνια μετά, οι Αργεντινοί έχουν χάσει κυριολεκτικά τα πάντα. Η ταινία φωτίζει πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές πτυχές της πορείας της Αργεντινής προς στην καταστροφή.
http://www.youtube.com/watch?v=-hgCwvVUzyw

Πέμπτη 10/6/2010

20.00 Ζωή και χρέος
(Life and Debt), Stephanie Black, 80', Τζαμάικα, 2001
H ταινία Life and Debt της Στέφανι Μπλακ αναφέρεται στις παρεμβάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Τζαμάικα και διερευνά τις καταστροφικές επιπτώσεις που είχαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους στην καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων, τόσο στην τοπική βιομηχανία όσο και στην αγροτική παραγωγή.
http://www.youtube.com/watch?v=AWPkOUxxm4M

21.30 Μπαμάκο
(Bamako), Abderrahmane Sissako, 115', Μάλι, 2006
Στην πόλη Μπαμάκο, πρωτεύουσα του Μαλί, οι συμμετέχοντες στο λαϊκό δικαστήριο, που στήνεται σε μια γειτονιά της πόλης, συζητούν για το πώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα καθώς και η διαφθορά των πολιτικών έχουν οδηγήσει την αφρικανική ήπειρο σε εξαθλίωση και ανέχεια. Η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Ταινίας του Συμβουλίου της Ευρώπης (FACE) στο Φεστιβάλ Παγκόσμιου Φιλμ στην Κωνσταντινούπολη το 2007.
http://www.youtube.com/watch?v=onRjI8yLsy0

Παρασκευή 11/6/2010

20.00 Η κατάληψη
(The Take), Avi Lewis, Naomi Klein, 87', Αργεντινή, 2004
Μέσα από την ιστορία 30 απολυμένων εργατών του εργοστασίου Forja, στα προάστια του Μπουένος Άιρες, οι οποίοι κατάφεραν να λειτουργήσουν το κλειστό και λεηλατημένο από τους ιδιοκτήτες του εργοστάσιο, καθώς και με σκηνές από τις ανάλογες μάχες των εργαζομένων του εργοστασίου Zanon, μας παρουσιάζεται αφενός η ζωντανή εικόνα του μέλλοντος που επιφυλάσσει το σύστημα, όχι στον τρίτο κόσμο αλλά σε μια από τις πιο αναπτυγμένες χώρες και, αφετέρου, της δυνατότητας των εργατών να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους τα εργοστάσια.
http://www.youtube.com/watch?v=mcostesK0Ik

21.30 Η Αξιοπρέπεια των Χωρίς Όνομα
(La Dignidad de los Nadies), Fernardo Solanas, 120', Αργεντινή, 2005
Προσωπικές ιστορίες περιθωριοποιημένων Αργεντίνων που αποκαλύπτουν καθημερινές νίκες και κατακτήσεις απέναντι στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση που προκάλεσε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που επιβλήθηκε στη χώρα. Μικρές εποποιίες αλληλεγγύης που τις διηγούνται οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τους, ήρωες ανώνυμοι με προτάσεις συλλογικές, που αποδεικνύουν ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.
http://www.dailymotion.com/video/xfsy2_bala-dignite-du-peuple_ads


Έλα να δεις τι σε περιμένει...

Η Συνωμοσία των Μετρίων (Συγκριτικό Crash Test)

Μάλλον θα γνωρίζεις, αν παρακολουθείς το TALES, την αγάπη που έχω στην Συνωμοσία των Μετρίων. Είχα την τύχη να την ακούσω την εποχή που ακόμα την ηχογραφούσε ο Θοδωρής, την πρώτη φορά σε rough mix, κι από την πρώτη στιγμή την ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα. Αυτή την εκτέλεση μπορείς να την ακούσεις εδώ.

Σχετικά πρόσφατα έπεσα πάνω στην διασκευή του Θανάση Γκαϊφύλια, όπως αυτή εκτελέστηκε ζωντανά στο Ράδιο Αρβύλα. Αυτήν την εκτέλεση μπορείς να την ακούσεις εδώ.

Δεν πρόκειται να σου υποβάλλω την δική μου γνώμη, δεν θα ήταν έντιμο εκ μέρους μου. Αφήνω σε εσένα να κάνεις το δικό σου Crash Test και να αποφασίσεις ποια θέλεις να ερωτευτείς κεραυνοβόλα...

Γιατί αν δεν έχουμε κάτι να αγαπάμε μέχρις τέλους, η ζωή είναι απλώς μια βασανιστική ακολουθία μέτριων ημερών.

Αφήστε τα στο Ταμείο & Respect στην Πιερία

Respect στην Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας για την έξυπνη και άψογη πρωτοβουλία της. Να κάτι τέτοια βλέπω και γουστάρω ακόμα αυτή την Χώρα...



«Αφήστε τα στο ταμείο!»

Νέα διαμαρτυρία στην Κατερίνη, την Τετάρτη 26 Μαΐου 2010, στις 18:30 μπροστά στο κτίριο της Νομαρχίας.

Την Τετάρτη θα είμαστε περισσότεροι!
Αντιδρούμε, γιατί δεν περιμένουμε από κανέναν!

Φίλοι, να είστε όλοι εκεί!

Φίλες και φίλοι, αντιδράστε! Οργανωθείτε! Γιατί, σ’ εμάς, τους απλούς πολίτες, κανείς δεν πρόκειται να χαρίσει κάτι. Γεμίστε τα καρότσια σας με ότι …τραβάει η ψυχή σας και εγκαταλείψτε τα μέσα στα Super Market!

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο χώρος μπροστά στα ταμεία γνωστής γερμανικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ στην Κατερίνη, φράκαρε από δεκάδες «ορφανά» καρότσια, γεμάτα με προϊόντα. Οι ταμίες και οι υπεύθυνοι του καταστήματος κοιτούσαν έκπληκτοι τους 35 και πλέον πελάτες να τα παρατούν εκεί και να αποχωρούν ομαδικά, δηλώνοντας πως δεν έχουν τα χρήματα για να πληρώσουν αυτά που ήθελαν να αγοράσουν.

Στο σούπερ μάρκετ επικράτησε πανικός! Τρομαγμένη η υπεύθυνη του καταστήματος, αφού πήρε οδηγίες από τα κεντρικά της Αθήνας, κάλεσε την αστυνομία, η οποία έφτασε λίγα λεπτά αργότερα. «Δεν κλέψαμε κανέναν, δεν φοράμε κουκούλες, στο ένα χέρι κρατάμε το παιδί μας και στο άλλο την αστυνομική μας ταυτότητα. Δεν κρυβόμαστε από κανέναν! Όπως μπαίνεις σε ένα κατάστημα ρούχων και μετά από πρόβα δύο ωρών δεν αγοράζεις κανένα από τα οχτώ πουκάμισα που δοκίμασες, έτσι κάναμε κι εμείς», είπαμε στους -επίσης έκπληκτους- αστυνομικούς και αφού δόθηκαν αμοιβαίες εξηγήσεις, το θέμα έληξε!
Τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Πιερίας αντιδρούν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ακριβές τιμές των προϊόντων και προτείνουν σε όλους τους πολίτες της χώρας το «Αφήστε το στο Ταμείο», μέχρι να πέσουν οι τιμές. Η δράση ήδη μεταφέρεται και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως πχ στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα και στη Βέροια.

«Αντιδρούμε, γιατί δεν περιμένουμε από κανέναν!»

Ας λάβουν οι αρμόδιοι το μήνυμα ότι δεν είμαστε φοβισμένοι και θα αντιδρούμε όλο και ποιο έντονα. Η επιλεκτική επιβολή φόρων σε χαμηλόμισθους και συνταξιούχους, η δραστική μείωση του εισοδήματός μας και τα κέρδη των μεγαλοκαρχαριών στα ύψη, αποτελούν θρασύτατη πρόκληση και συσσωρεύουν ΘΥΜΟ. Μεγάλο θυμό!

Όλοι μαζί απευθύνουμε στον υπουργό Οικονομικών της χώρας μας το παρακάτω απλό ερώτημα: Γιατί επιτρέπετε το ίδιο προϊόν να πωλείται στην Ελλάδα 40% - 80% ακριβότερα απ’ ότι στη Γερμανία; Γιατί δεν προστατεύετε τους πολίτες σας κύριε Υπουργέ;

Ζητούμε συγνώμη από τους υπαλλήλους που ταλαιπωρήθηκαν και θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται από τη δράση αυτή. Έτσι όμως ταλαιπωρούμαστε –δικαιολογημένα- όλοι σε μια πορεία ή σε μια απεργία.

Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας...http://www.otoposmou.gr

Closed Zone

Μόνο αυτό (και thx στην Ντίνα για την προώθηση)

Παιδική Κακοποίηση και Κράτος του Ισραήλ

Πρόσεξε με σήμερα, αν και δεν νομίζω ότι θα σου πω και τίποτα καινούριο...

Έστω ότι ένα παιδί κακοποιείται από γεννησιμιού του. Κι όλη η υπόλοιπη Κοινωνία κάνει τον μαλάκα και κοιτάει αλλού την ώρα που το δέρνουνε και το γαμάνε όλοι. Κάποια στιγμή γίνεται κάτι υπερβολικά αδιανόητο κι όλοι ξυπνάνε (αφού δεν μπορούνε άλλο να σφυρίζουνε αδιάφορα) και κινούμενοι από την δική τους ενοχή μαζεύονται και λένε "δώστε σπίτι στο κακόμοιρο το άτομο, βρείτε του και μια δουλίτσα, να το βοηθήσουμε όλοι να έρθει στα ίσα του γιατί δεν πάει άλλο..."
Αρχίζει λοιπόν το πληγωμένο άτομο να ζει εντός της κοινωνίας, αντί για εκτός. Και, φυσικά και λογικά, δεν εμπιστεύεται κανένα και κοιμάται την νύχτα βλέποντας εφιάλτες. Μετά από λίγο αρχίζει να πλακώνεται με τους γύρω του, να βγάζει καραμπίνες από τα παράθυρα και να ρίχνει σε γείτονες και περαστικούς. Πότε, ακριβώς πιστεύεις εσύ ότι πρέπει η Κοινωνία να του κόψει τον τσαμπουκά και να του εξηγήσει ότι δεν πάει άλλο με το βιολί αυτό; Και να κοιτάξει να λύσει τα προβλήματά του αντί να γαμάει τον κόσμο;

Μπορεί το παράδειγμα να είναι εντελώς μπακάλικο αλλά πάντοτε (μέσα στο δικό μου το κεφάλι τουλάχιστον) ήταν η ακτινογραφία του Κράτους του Ισραήλ. Ναι, οι Εβραίοι της Διασποράς ήταν το κακοποιημένο παιδί της Ανθρωπότητας. Όλος ο κόσμος τους γαμούσε και τους έδερνε, αλλά όσο ακριβώς γαμούσε κι έδερνε τους Τσιγγάνους, ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Κι είναι μαλάκας και καραγκιόζης όποιος λέει πως φταίγανε οι Εβραίοι, ή οι Τσιγγάνοι, λόγω κάποιας ειδικής φυλετικής ταυτότητας ή "ράτσας". Είναι το ίδιο μαλάκας και καραγκιόζης με αυτόν που λέει ότι δεν έγινε κανένα Ολοκαύτωμα, και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι κομμουνιστές, οι ομοφυλόφιλοι, οι τσιγγάνοι κι οι εβραίοι φτιάχνανε σουβενίρ για τους Ναζί και κάνανε πληρωμένες διακοπές. Να τελειώνουμε μ' αυτές τις παπαριές, το Ολοκαύτωμα ήταν το Αδιανόητο (ως απόλυτο σημείο φρίκης και βαρβαρότητας) κι αν δεν είχε μεσολαβήσει οι Εβραίοι μάλλον δεν θα βλέπανε κράτος ούτε με το κυάλι. Ή θα είχαν μαζευτεί και θα το είχαν αγοράσει κάπου (π.χ. στην Θεσσαλονίκη) και δεν θα είχε ανοίξει μύτη...

Ας πάμε όμως και στο ζουμί. Μετά την φρίκη ήρθε η Ανθρωπότητα (ως Κοινωνία των Εθνών ή ΟΗΕ) και ακριβώς επειδή τόσα χρόνια ή γαμούσε ή σφύριζε αδιάφορα είπε: Πάρτε Παιδιά του Ισραήλ το Μέρος που Γουστάρετε, Φτιάξτε το Κράτος σας και Ζήστε Εκεί.

Όμως, όπως συμβαίνει με όλες τις κοντόφθαλμες (ή δήθεν "διπλωματικά ισορροπημένες") αποφάσεις δεν είπε την ίδια στιγμή: Ζήστε Χωρίς Φόβο και Χωρίς Στρατό. Θα Εγγυηθώ Εγώ την Συνύπαρξή Σας Με τα Παιδιά του Ισμαήλ, για να μην Ανοίγετε Συνέχεια τα Κεφάλια σας σαν τα Μαλακισμένα Όσο Καιρό θα Χρειαστείτε να τα Βρείτε Μεταξύ σας.

Αν το είχαν κάνει τότε αυτό, σήμερα που έχουν περάσει πάνω από πενήντα χρόνια (και συνυπολογίζοντας την εμπειρική αρχή που λέει ότι από την τελευταία θανατηφόρα σύγκρουση μεταξύ δύο πληθυσμιακών ομάδων χρειάζονται περίπου τριάντα χρόνια για να διατρέξουν οι γενιές που ακολουθούν όλη την διαδρομή από το απύθμενο μίσος μέχρι την σεξουαλική συνεύρεση μετά σχέσης) η περιοχή δεν θα ήταν το Φοβικό Μπουρδέλο που εξακολουθεί να είναι, αλλά σίγουρα κάτι καλύτερο.

Αντί γι αυτό, όμως, η Ανθρωπότητα άφησε ένα τσούρμο ανθρώπους που (δίκαια) έπασχαν από μετατραυματικό σοκ και μανία καταδίωξης να φτιάξουν από μόνοι τους Κράτος και Στρατό. Και φυσικά, αυτό που έφτιαξαν ήταν ένα τερατούργημα, ένα αυτοδιαχειριζόμενο άσυλο φρενοβλαβών, ένα στρατό που διαχειριζόταν τρόμο σε όλο και υψηλότερες δόσεις. Δεν είναι καθόλου παράξενο το αποτέλεσμα, είναι μάλιστα σχεδόν αναμενόμενο, τα θύματα βίας ή γίνονται ολοκληρωτικοί πασιφιστές ή ανακυκλώνουν την βία που γνώρισαν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το πόσο μοιάζει η "Ισραηλινή Λύση του Παλαιστινιακού Προβλήματος" με την "Οριστική Λύση του Εβραϊκού Προβλήματος". Και οι δύο είναι οργανωμένα σχέδια γενοκτονίας.

Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Η Ανθρωπότητα στην συνέχεια, έκανε πάλι τον μαλάκα. Όπως έκανε τα στραβά μάτια όταν γαμούσαν τους Εβραίους, άρχισε να "συγχωρεί" στους Ισραηλινούς πράγματα που ήταν ανεπίτρεπτα για οποιονδήποτε άλλο με την δικαιολογία: Θα Στρώσουνε Μωρέ, Φοβούνται Ακόμα, Αλλά Θα Ξεθυμάνουνε...

Δεν ξεθυμάνανε ακόμα (πω-πω έκπληξη!) Απλώς μεγάλωσαν το Τρελοκομείο τους εδαφικά (υπό την ανοχή ή τις ευλογίες της Διεθνούς Κοινότητας). Γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνοι όσο περνάνε τα χρόνια, κάνανε Άουσβιτς την Γάζα, βγαίνουνε μέχρι και στα διεθνή ύδατα να σφάξουνε και να μπαγλαρώσουνε άοπλους ανθρώπους κατηγορώντας τους μετά για "παράνομη είσοδο στην χώρα" και "πιθανή μεταφορά αντικειμένων που ίσως και να χρησιμοποιηθούν ως όπλα".

Τι άλλη απόδειξη χρειάζεσαι για να καταλάβεις ότι μιλάμε για κανονική συλλογική Παράνοια; Τι άλλη γαμημένη απόδειξη χρειάζεται το Συμβούλιο Ασφαλείας για να θέσει ολόκληρο το Κράτος του Ισραήλ υπό ψυχιατρική παρακολούθηση; Και μέχρι πότε είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να ανεχόμαστε τον ψυχωτικό φόβο των Ισραηλινών;

Σημείωση: Το κομμάτι αυτό, από πρόθεση, δεν εξετάζει το θέμα ούτε από γεωπολιτική, ούτε από οικονομική, ούτε καν από την πλευρά του "δευτερογενούς οφέλους του θύματος". Το πιάνει μπακάλικα και μόνο μπακάλικα μπορεί να το συζητήσει...