Μια ξεκάθαρα αυταρχική, δολοφονική, απάνθρωπη και μισητή διακυβέρνηση της χώρας από τον Αντώνη Σαμαρά έληξε το Γενάρη του 2015, ένα χρόνο πριν.
Και κοίτα τώρα κάτι συμπτώσεις...
Σήμερα, οι τότε μουδιασμένοι και απογοητευμένοι οπαδοί της ανοίγουν σαμπάνιες για την νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη σε κάτι εσωκομματικές εκλογές που μόνο ο Ρουβίκωνας αντιμετώπισε με τον τρόπο που πραγματικά τους άξιζε.
Ταυτόχρονα όλα τα πρωτοκλασσάτα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, από τον Άδωνι "Ξερνάω" Γεωργιάδη και τον Χαράλαμπο "Ρόμποκοπ" Αθανασίου μέχρι την Σοφία "Εντάξει το Μαλλί" Βούλτεψη και την Μαρία "Μαξιλαράκι" Σπυράκη, όχι μόνο έχουν πετύχει την Ολική Επαναφορά τους στις θέσεις των Πατέρων και Μητέρων του Έθνους, αλλά συμπεριφέρονται και σαν να είναι η λύση του προβλήματος. Μέχρι κι ο Κύρτσος κυκλοφορεί σαν "η φωνή της λογικής" στα τηλεοπτικά πάνελ...
Ειλικρινά ελπίζω ο Ιστορικός του Μέλλοντος να έχει πάρα πολύ χιούμορ, αλλιώς θα πρέπει να χαπακώνεται τα αντικαταθλιπτικά με τις χούφτες για να τα βγάλει πέρα με τη συγκεκριμένη περίοδο της απόλυτης παράνοιας.
Τι βοήθησε όμως μια πλήρως αποδιοργανωμένη, αποκομμένη από την κοινωνία -και επιπλέον απαξιωμένη ως προς την δυνατότητα της να ανακαταλάβει σύντομα την εξουσία- Νέα Δημοκρατία να είναι και πάλι σήμερα ελκυστική για τον πελάτη-ψηφοφόρο;
Όσο κι αν ακουστεί περίεργο, ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όσο κι αν δεν ακουστεί καθόλου πρωτότυπο, τα ΜΜΕ.
Ας αρχίσουμε από το προφανές, τα ΜΜΕ. Όλο αυτό το διάστημα του ενός χρόνου βρίσκονται στο στοιχείο τους. Στη χειραγώγηση μέσα από τα ουρλιαχτά που είναι φυσικά πολύ πιο εύκολη από την χειραγώγηση του "όλα πάνε δεξιά, άρα καλά". Και κυρίως με το ψιλό γαρμπίλι που έστρωσαν στην αρένα για τη Μάχη των Ντάλτον κατάφεραν να κάνουν και πάλι την Νέα Δημοκρατία αναγνωρίσιμο εμπορικό προϊόν στα κεφάλια των δεξιόστροφων ψηφοφόρων. Τα είχε όλα αυτή η Μονομαχία για το Πάπλωμα της Συγγρού, ακόμα και τα ρεζιλίκια βοήθησαν τελικά να φτάσει το προϊόν στον υποψήφιο πελάτη. Και έχει ενδιαφέρον να δούμε εδώ πόσο βοήθησε την Συσπείρωση των Ηλιθίων η άφθονη χλεύη που ρίξαμε όλοι μας στο Διαδίκτυο και τα Κοινωνικά Δίκτυα.
Ας πάμε όμως και στο σημαντικό. Πριν από ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μια ξεκάθαρη πολιτική ηγεμονία έναντι ολόκληρου του αντίπαλου πολιτικού φάσματος. Κι αυτό, για να μην το πολυκουράσουμε με την ανάλυση, είχε την εξήγησή του στο γεγονός ότι δεν είχε μετατραπεί ακόμα στο "Αποκλειστικό Περιβάλλον Τσίπρα" που προωθεί το πολιτικό προϊόν "Αλέξης".
Όμως από τη στιγμή που αυτό συνέβη, η Παλινόρθωση της Νέας Δημοκρατίας ήταν Προαπαιτούμενο Επιβίωσης για τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μην κινδυνεύσει να καταρρεύσει από τα μέσα. Από το Σεπτέμβριο και δώθε οι "αβάντες" που έχουν γίνει στη Νέα Δημοκρατία από το Μαξίμου, ούτε λίγες είναι, ούτε άσκοπα έγιναν. Κάποιος ασχολείται πολύ σοβαρά στο Μέγαρο με το ξαναχτίσιμο μιας "απειλητικής και συσπειρωμένης" Δεξιάς, αφού χωρίς αυτήν το Τσίρκο δεν μπορεί να δώσει παραστάσεις, ούτε εντός ούτε εκτός έδρας, ούτε καν στα γήπεδα του εξωτερικού...
Το αν ο Κυριάκος ήταν προτιμότερος στην Κουμουνδούρου από τον Βαγγέλη ή το αντίστροφο, ίσως και να μην το μάθουμε ποτέ. Οι Ντάλτον πέτυχαν το σκοπό τους. Ζούμε και πάλι ανάμεσα στο "αξιόπιστο πολιτικό προσωπικό που μπορεί -καθαρό από κάθε προηγούμενο βάρος- να δώσει λύση εντός της Τ.Ι.Ν.Α."
Ιδίως τώρα που την φλερτάρουν κι άλλοι, όπως ο Δουζίνας.
