Ο Αλέξης Αλεξίου δεν είναι φίλος μου. Δεν είναι καν γνωστός μου, τον έχω δει δύο φορές μόνο σε δημόσιο χώρο και δεν έχουμε συνομιλήσει ούτε καν σε κοσμικό επίπεδο. Δηλώνω όμως δημόσια από το TALES OF A CRAZY WORLD (και επί τη ευκαιρία χαίρομαι που δεν έχω κανέναν νταβατζή στο κεφάλι μου για να μου κόψει την φράση) πως στην επόμενη ταινία του διατίθεμαι να τον βοηθήσω με όποιον τρόπο χρειαστεί (και επειδή οι οικονομικές μου δυνατότητες μάλλον θα παραμείνουν περιορισμένες και στο μέλλον μπορώ να απλώνω καλώδια, να σερβίρω καφέδες ή να βάφω τοίχους για χάρη του στο τζάμπα). Και το λέω αυτό γιατί προσωπικά πιστεύω πως είναι ένας Σκηνοθέτης με Λόγο Ύπαρξης. Και επειδή οι υπόλοιποι δημιουργοί που θεωρώ πως έχουν επίσης αυτό το χαρακτηριστικό μάλλον καλύτερα από τον Αλεξίου την βολεύουν, από πλευράς χρηματοδότησης τουλάχιστον, προτιμώ να δουλέψω εθελοντής σ' εκείνον. Τελεία εδώ. Αλλαγή θέματος.
Θα ήμουνα μεγάλος παραμυθάς αν υποστήριζα πως έλυσα όλες τις απορίες μου από την Ιστορία 52 με την μία και μοναδική φορά που την είδα. Η Ιστορία 52 είναι εξαιρετικά πυκνή και απίστευτα "χτισμένη". Η δομή της που αρχίζει να διαφαίνεται από τις πρώτες ευφυείς "ντρίπλες" στο σενάριο, η επανάληψη των αντικείμενων στα καρέ που πρέπει πραγματικά να αποκρυπτογραφηθεί και μια σειρά από άλλα πράγματα που δεν θα αναφέρω εδώ (γιατί μακράν εμού τα spoilers) κάνουν την Ιστορία 52 μια ταινία άξια μελέτης που πρέπει να ξαναδείς πολλές φορές μέχρι να καταλήξεις με ποιο τρόπο εσύ προσωπικά την διαβάζεις. Στην πρώτη ανάγνωση, ο Αλεξίου δεν φαίνεται να παίρνει θέση για το πώς "πραγματικά" συνέβησαν τα πράγματα. Αν ο ίδιος έχει μια τέτοια θέση, πράγμα που αγνοώ, την έχει κρύψει τόσο καλά που εγώ τουλάχιστον να μην μπορώ να την βρω με την πρώτη "εύκολη" παρακολούθηση της ταινίας. Να χρειάζομαι να πιάσω χαρτί και μολύβι και να κάνω υπολογισμούς για να καταλήξω σ' ένα συμπέρασμα που πάντοτε θα μπορεί να είναι ή και να μην είναι έτσι.
Αυτό όμως δεν κάνει την Ιστορία 52 ακατανόητη. Μετά από το πρώτο σοκ (Γιατί ρε πούστη μου μιλάνε έτσι οι τύποι;) η ταινία σε παίρνει μαζί της (και σε σηκώνει). Ένα μίνιμουμ προσπάθειας χρειάζεται στην αρχή, να σταματήσεις να "ψάχνεσαι" και να αφεθείς. Να αποδεχθείς πως έτσι κι αλλιώς εδώ δεν βλέπεις μια ταινία του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, ακόμα και του Καλού, αλλά μια ταινία του Διεθνούς Φανταστικού Κινηματογράφου με κότσια. Μόλις σπάσεις αυτήν την κρούστα στο κεφάλι σου, όλα κυλάνε όπως πρέπει και στο τέλος αναγνωρίζεις πως είναι ολόσωστα βαλμένα στην θέση τους. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην Ιστορία 52, τίποτα δεν είναι "κουλτουριάρικο" ή ακατανόητος προσωπικός συνειρμός του δημιουργού, όλα είναι αληθινά κι έρχονται τελικά και κλειδώνουν εκεί που πρέπει, ακόμα κι αν δεν σχηματίζουν στο τέλος μια γραμμική ιστορία με μήνυμα εύκολα αναγνώσιμο, τέτοιο που να το βάλεις στην τσέπη και να το πας στο σπίτι ή να το στείλεις με sms στα κολλητάρια σου.
Θέλει πολύ τσαμπουκά και πάθος για να κάνεις μια τέτοια ταινία και μάλιστα στην ηλικία και με το ανύπαρκτο παρελθόν Μεγάλου Μήκους του Αλεξίου (αν και με το Με Θυμάσαι; το έδειχνε που θέλει να το πάει το πράγμα). Και μόνο γι αυτό το πάθος θα άξιζε να τσακιστείς απόψε να πας να δεις την Ιστορία 52, αλλά εγώ θα σου προτείνω να το κάνεις επίσης για έναν ακόμα λόγο.
Γιατί μιλάει για την δική σου την ζωή και την ουσία της, όποιος κι αν είσαι...
Υ.Γ.1 Διαφωνώ πως η Ιστορία 52 έχει Ντίκεια εσάνς. Ο Φίλιπ Κέι (που ως γνωστόν λατρεύω) ποτέ δεν είχε την ικανότητα να χτίσει μια τόσο στέρεα ιστορία, ήταν απόλυτα χαοτικός ακόμα και στα πιο σημαντικά του έργα. Όχι πως έχει σημασία, απλώς το καταθέτω.
Υ.Γ.2 Επίσης διαφωνώ με κάτι παπαριές που διαβάζω για "έλλειψη σεναρίου". Όσοι τα λένε, ας μαζευτούν τώρα που είναι ακόμα νωρίς, αυτό το σενάριο είναι solid as a rock! (Ξύπνα!)
19 comments:
Με εντυπωσίασες τώρα! Τόσο γαμάτη ταινία; Θα πάω, αν και έχω φοβηθεί με τις ελληνικές που κυκλοφόρησαν τα τελευταία 3-4 χρόνια.
kοίτα, δεν είμαι ψώνιο να προτείνω να κάνω μεροκάματα στον άνθρωπο για πλάκα... ούτε μου περισσεύει χρόνος. Απλά με έκανε μουτζαχεντίν η Ιστορία 52. Και την πιστεύω. Δες την να δούμε τι σου λέει κι εσένα και πάλι εδώ είμαστε...
ektos apo to na ektheiazeis ton kirio alexiou, mipos tha mporouses na mas peis kai tin gnomi sou gia tous ipoloipous sintelestes?
roatao giati mou fenete ligo periergo, ehontas divasei 2-3 sinentefxeis tou kiriou alexiou, opou anaferi ta toso megala provlimata pou eprepe na xeperasei gia na dimiourginei aftin tin tainia
arage ta xeperase monos tou?
se mia tainia pou ,ap'oti leei kai o idios, itan omadiki douleia,mporeite na mou anaferete mia sinentefxei opou anaferte stous sinergates tou?
kako simadi gia ena neo skinotheti
ektos kai an ontos o kirios alexiou ekane ta panta monos tou kai den ehei na efharistisei"dimosios" kanena sinergati tou
isos ehoume na kanoume me mia idiofia...
eseis ti lete?
Απαντάω και στα ανώνυμα σχόλια όταν με ρωτάνε κάτι.
Η γνώμη μου για τους υπόλοιπους συντελεστές ειναι η καλύτερη. Μια χαρά άνθρωποι πρέπει να είναι, γιατί δεν φαντάζομαι πως μπλέχτηκαν στην περιπέτεια αυτής ειδικά της ταινίας, για να πλουτίσουν ή να γίνουν διάσημοι. Εκτιμώ πως το έκαναν για να στηρίξουν αυτό το όραμα που ξεχυλίζει από παντού και είτε το θέλεις είτε όχι ανήκει κυρίως στον Αλεξίου που υπογράφει Σενάριο, Σκηνοθεσία και Παραγωγή. Και για να εξηγηθώ καλύτερα, τουλάχιστον του ανήκει τόσο όσο ανήκει στον Τζιμ Τζάρμους το Stranger than Paradise.
Την έχεις δει την Ιστορία 52; Γιατί αν την έχεις δει, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πού το πας...
Αν πάλι δεν την έχεις δει, τι πρεμούρα σε έχει πιάσει για το τι δηλώνει ή δεν δηλώνει κάποιος στις συνεντεύξεις του (που δεν τις έχω διαβάσει κιόλας);
Για να τελειώνουμε μια και καλή με το ζήτημα, εκθειάζω τον Αλεξίου γιατί έχω μάθει να εκτιμώ τον βαθμό δυσκολίας σε κάθε δημιουργικό έργο, και θεωρώ άδικο να κρίνω με τα ίδια - δήθεν αντικειμενικά - κριτήρια το έργο και το προϊόν. Δεν υπάρχουν μέσα μου τα ίδια μέτρα και σταθμά για κάποιον που βγάζει τα μάτια του δέκα χρόνια για να μεταφράσει στα Ελληνικά τον Μομπυ Ντίκ και σε κάποιον που πηδάει το κείμενο του Μέλβιλ για τα όποια ευρώ και γκρινιάζει ότι δεν προλαβαίνει τις προθεσμίες.
Αν το συλλάβεις αυτό και μάθεις να το διακρίνεις σε κάθε μορφή τέχνης - ή ακόμα και στην ζωή - θα καταλάβεις γιατί "σπρώχνω" όπως μπορώ την ταινία, αντί να κάθομαι να μεμψιμοιρώ και να αποκαθηλώνω.
Όπως έχω δηλώσει και παραπάνω με πετυχαίνεις σε φάση μουτζαχεντίν...
Για τον Ανώνυμο: Ακόμα και απόλυτο δίκιο να έχεις, το τι δηλώνει ο καθένας και, σε τελική ανάλυση, το τι τύπος είναι, μάλλον δεν μας ενδιαφέρει (ίσως να ενδιαφέρει την Espresso). Όταν βλέπουμε ένα έργο τέχνης (σινεμά, βιβλίο, πίνακα, μουσική ή ό,τι άλλο) κρίνουμε αυτό το έργο, το αποτέλεσμα, κι όχι το πόσο καλός άνθρωπος είναι ο δημιουργός του. Θέλω να πω ότι δεν έχω ιδέα για το αν ήταν υπέροχος άνθρωπος ή μεγάλος μαλάκας ο Όμηρος σκέτο ή ο Όμηρος Ευστρατιάδης, έχω όμως κάθε δικαίωμα να εκφέρω γνώμη για το έργο τους, δηλαδή την Οδύσσεια ή τις πρώιμες ελληνικές τσόντες αντίστοιχα.
@ Vandimir:
Μ΄ αρέσει που αφήνεις σχόλια εδώ μόνο όταν πρόκειται για ζητήματα υψηλής αισθητικής. Έχεις επίπεδο τελικά, μπαγάσα!
Χαχα, ρε pikei πλάκωσαν κι από τα μέρη σου οι πονηροί!
Παραδέξου οτι αυτός ο Αλεξίου είναι μέγα κάθαρμα, γουρούνι, κύναιδος, τραμπούκος και όλα τα σχετικά -να τελειώνεις! Λες και έχει καμιά σχέση το τι είναι ο καλλιτέχνης με το τι έργο βγάζει! Ρε, τι βλέπουμε!
asheta comments
kalo tha itan na milisoume gia to periehomeno alla kai tin froma tis tanias
fisika ena meros/megalo einiai kai i sintelestes
ohi mono i ithopoioi alla kai o diefthintis fotografias klp..
ego eho sovara themata me tin tainia
an ehete tin diathesi na ta sizitisoume....kalos
an omos afto to blog einai gia sholia horis periehomeno..tote den eho kati na po
nomizo oti paregeigithike o anonimos kai oti ferate tin kouventa/sholio tou/tis sta metra sas
kai emena mou aresei o ezra pound kai, nai itan fasistas...so what
episis den nomizo oti einai athlos to na apantaei kaneis se anonima sholia kai den nomizo oti hreaizete na to tonisei kaneis
to open blogs...afto to skopo den ehoun? ektos an pistevete sto open source mono as sas volvei
pantos pragmatika iparhoun ousiastika zitimata gia na sholiasoume kai an thelete to kanoume
Ποτέ δεν είχα αντίρρηση να συζητήσω ουσιώδη θέματα. Και φυσικά δεν χρειάζομαι ούτε το ΑΦΜ ούτε τον αριθμό ταυτότητας κανενός, δεν είμαι η ΓΑΔΑ, πιστεύω και υπεραμύνομαι την ανωνυμία στο Ιντερνετ. Το αν επιλέγω να είμαι επώνυμος και να μην αφήνω ανώνυμα σχόλια είναι απλώς προσωπικό μου βίτσιο κι όχι προαπαιτούμενο για να συζητήσω κάτι. Αν ήταν προαπαιτούμενο θα είχα κλείσει τα ανώνυμα σχόλια. Προτιμώ απλώς γιατί μπερδεύομαι (και γι΄αυτό υπάρχει άλλωστε και η επιλογή other που εξασφαλίζει την ανωνυμία σου αλλά σε προσωποποιεί έστω και προσωρινά) να έχει ένα προσωρινό ταγκ ο συνομιλητής μου για να ξέρω τι ισχυρίζεται και να μην γίνεται μπυρδέλο. Τώρα ας πούμε δεν καταλαβαίνω αν είσαι ο ίδιος ανώνυμος του χθες ή άλλος ανώνυμος και αυτό δεν με βοηθάει.
Σε κάθε περίπτωση με ενδιαφέρει να ακούσω την άποψή σου, οπότε αν θες μπορείς να προχωρήσεις.
Στην είπε την άποψή του αδερφέ. Έβαλε και τα προκάτ συμπεράσματά του σποντοειδώς -τι άλλο θέλεις;
Υ.Γ.: Παλιά το παίζανε δύο το παιχνίδι του "καλού -κακού μπάτσου". Τώρα μου φαίνεται οτι ο ίδιος πάει να παίξει και τους δυο ρόλους. Τσιγκουνιές κάνει η παραγωγή!
the real anonymous
ap'oti fenete paizete mpala metaxi sas opote den hreiazeye allos "paihtis
keep on keeping on
@ μοτοσακό:
Έχεις μια τάση να δυναμιτίζεις τους διαλόγους, το έχεις κοιτάξει τελευταία με τον anger manager σου;
Έχω επιτέλους στα χέρια μου την "Στεκιά" (εν μέσω είναι η αλήθεια διάφορων τρελών πανικών) και περιμένω το τριήμερο από Μεγάλη Παρασκευή μέχρι Κυριακή του Πάσχα για να βουτήξω κανονικά και αδιατάρακτα μέσα στο σύμπαν του βιβλίου. Στο λέω για να ζηλέψεις, αφού εγώ ακόμα δεν το έχω διαβάσει ενώ εσύ το έχεις και μπορεί πάντα να το ξαναδιαβάσεις αλλά θα ξέρεις τι παίζεται (άλλο χάι η πρώτη φορά).
@ real anonymous:
Λυπάμαι που το βλέπεις έτσι, νομίζω πως υπάρχει ένα λογικό άλμα στις απαντήσεις σου, αλλά ο διάλογος σε έναν "ανοιχτό χώρο" εμπεριέχει κι αυτούς τους κινδύνους και φυσικά δεν είναι υποχρεωτικός.
Λοιπόν, μόλις είδα την ταινία, και θα είμαι σύντομος: Στην αρχή προσπάθησα σκληρά να βγάλω άκρη. Στο διάλειμμα έκλαιγα τα λεφτά και κυρίως τον χρόνο μου. Έβγαλα μάλιστα κι ένα λογίδριο περί παράλογων αντιδράσεων από την πλειονότητα των χαρακτήρων στις ελληνικές ταινίες. Στο τέλος όμως παραδέχομαι ότι η ταινία είναι γενικά καλή και κυρίως είναι απόλυτα συνεπής με τον εαυτό της. Απλώς την βρήκα τελικά κάπως κουραστική για τα γούστα μου, αλλά πάλι δεν φημίζομαι για την υπομονή μου με τις μη λογικά δομημένες καταστάσεις. Δεν θα την ξανάβλεπα, αλλά την σέβομαι ως ένα ολοκληρωμένο έργο.
Την είδα πριν από μερικές ημέρες, αλλά δεν ήθελα να γράψω εν θερμώ.
Ο σκηνοθέτης είναι πολύ καλός, και εξυπηρέτησε με τεράστια ποικιλία ευρημάτων το σενάριό του.
Οι ηθοποιοί, γνωστοί και άγνωστοι, έκαναν πολύ καλά την δουλειά τους.
Η μικρή αντίρρηση που έχω βασίζεται στο ότι πηγαίνουμε στο σινεμά συνήθως για να ξεσκάσουμε, όχι να καταπλακωθούμε από την ψύχωση του οποιουδήποτε χαρακτήρα. Όσο περνούσε η ώρα, τόσο πιο σοβαρό ήταν το πρόβλημά του (και το δικό μου). Κι ο σκηνοθέτης δεν μου άφησε περιθώριο να κριτικάρω κάτι και να βγάλω το άχτι μου. Α, είπα ψέματα, θυμήθηκα ότι είχαμε δει μια ταινία μικρού μήκους, όπου μια πράσινη αρρώστια κάλυψε τοίχους, εσωτερικό ψυγείου, και τελικά την ίδια την ηρωίδα που έμενε μέσα στο στραβό διαμέρισμα. Δεν λέω ότι υπάρχει θέμα αντιγραφής, απλά λέω πως βρήκα κάτι να σχολιάσω.
Όταν γυρίσει ο Αλεξίου κωμωδία, ειδοποίησέ με να πάμε παρέα.
Η φωνή δεν αντιστοιχεί σε ρεαλιστικό λόγο, αλλά στον απόηχο της σκέψης, κάτι που μαρτυρούν και τα σχεδόν κλειστά χείλη του πρωταγωνιστή. Και η φωνή που εκφέρει την σκέψη δεν είναι η φωνή του, είναι μια φωνή που μοιάζει με την δική του...
GIA MALAKES MAS PERNATE KIRIE ALEXIOU?
opa....eipmae na eimaste cool kai na dinoume efkeries stous neous skinothetes alla min mas lene kai mpourdes
kai epidi eisaste toso sholastiki me tin simeiologiki analisi tis tainias
gia peite mas: pou ehete xana dei (sto pagosmio cinema) tetoio athleio (kata tin gnomi mou) kai horis logo (pragmatika theoro asheto to theoritiko kataskevasma tou k. alexiou) doublaz?
(edo tha parakalousa i apantiseis sas na aforoun tin domi kai tin forma mias tainias kai na einai ousaiastika PARADEIGMATA...min mas peite gia ton johnnny peire to oplo tou i ...to skafandro kai tin petalouda...parakalo !!!!)
ektos kai an o skinothetis xepernaei ton Dick kai ton Lynch(pou edo tha eithela na po oti den iparhei oudemia shesi oute me tin grafi tou dick(ektos an otidipote pou afora tin mi grammikotita alla kai to paihnidi me ton hton einai Dick)alla kai me tin grafi tou lynch).... kai prototipei kai se pagosmio epipedo...
isos tha sas itan hrisimo na diavasete :
divine invasions: a life of P.K Dick tou lawrence sutin (an den ehete hrono na diavasete ta idia erga to PKD)
kai
The Art of the Ridiculous Sublime: On David Lynch's Lost Highway
tou Slavoj Zizek
opos kai
The Impossible David Lynch
tou Todd McGowan
@ anonymous: Ευχαριστώ πολύ για την βιβλιογραφία κι ακόμα περισσότερο γιατί στο κομμάτι του Ντικ και στο κομμάτι του Λυντς δεν με αφορά. Όπως ίσως θα έχεις δει και στο ποστ, για το ζήτημα του Ντικ έχω εκφραστεί. Ο Λύντς δεν αναφέρεται πουθενά στο δικό μου ποστ, δεν είναι καν σκηνοθέτης που παρακολουθώ συστηματικά.
Για το θέμα του ντουμπλάζ δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι υποχρεωμένος να σου δώσω "προηγούμενο". Εμένα μου κάνει, ακόμα κι αν με ξένισε στην αρχή, στο τέλος της ταινίας με έπεισε πως είχε λόγο ύπαρξης και μάλιστα σημαντικό δραματουργικά. Δεν ξέρω αν έχει ξαναγίνει έτσι, αν δεν έχει ας το δηλώσει ο Αλεξίου στο MOMA που καταγράφει και τις "νέες" τεχνικές...
Από παραδρομή λείπει ένα "την έχω" μετά τον πρώτο Ντικ.
pio MOMA
gia to LIOMA einai
kali sineheia
over and out
Δέχομαι μόνο το Over & Out σου, και εύχομαι να το τηρήσεις.
Post a Comment