Πάντα την γούσταρα την Σύρο...

Μήπως έχουν και πυρηνικά οι Κερατιώτες;

Τι άλλο θα διαβάσουμε πια...

Στο 11σέλιδο αναλυτικό απόρρητο έγγραφο που επικαλείται η εφημερίδα και το οποίο συνέταξαν στις 18 Φεβρουαρίου του 2011 ανώτεροι αστυνομικοί οι οποίοι χειρίζονται την υπόθεση της Κερατέας, αναφέρεται πως «στα επεισόδια, εκτός των κατοίκων της περιοχής, συμμετέχουν ομάδες αναρχικών και αλλοδαπών (Αλβανών) καθώς και ένας πυρήνας, κατ’ εκτίμησή μας, της επιτροπής κυνηγών και τέως μελών των Ειδικών Δυνάμεων των Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτό συνάγεται και από τον τρόπο μεθοδικής καταδρομικής δράσης τους».

Ενα από τα ζητήματα που τίθενται στο έγγραφο είναι «η ροή πληροφόρησης - ακόμη και για εμπιστευτικές πληροφορίες - που έχουν οι κάτοικοι της περιοχής για όλες τις κινήσεις των αστυνομικών, των δρομολογίων, του εξοπλισμού, της αριθμητικής δύναμης, της διοικητικής μέριμνας κτλ.». Οι αξιωματικοί αποδίδουν αυτές τις διαρροές στον ρόλο που διαδραματίζουν δύο απόστρατοι και ένας εν ενεργεία αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., οι οποίοι δραστηριοποιούνται στην περιοχή.

Στο ίδιο έγγραφο ζητείται η λήψη μέτρων, μεταξύ των οποίων και το κλείσιμο όλων των αστυνομικών υπηρεσιών - ακόμη και του Τμήματος Διαβατηρίων - στην Κερατέα, ενέργεια η οποία όπως αναφέρεται στο απόρρητο έγγραφο, δεν γίνεται μόνο για να αποφευχθούν οι επιθέσεις από οργισμένους κατοίκους, όπως συνέβη προ δύο μηνών. Οπως μνημονεύεται, το κλείσιμο των αστυνομικών υπηρεσιών προτείνεται «για να γίνει μοχλός πίεσης κατά των παραγόντων της δημοτικής αρχής, οι οποίοι πρωτοστατούν σε αυτές τις αντιδράσεις, από τους φιλήσυχους πολίτες που επιθυμούν την ύπαρξη και τη λειτουργία των αστυνομικών υπηρεσιών στην πόλη τους».

Τέλειωσαν τα ψέμματα. Να συγκληθεί το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τώρα! Να φτιαχτεί μια επιτροπή ειδικών και να ψάξει τις τσέπες όλων των κατοίκων για Όπλα Μαζικής Καταστροφής! Να μαζέψουμε υπογραφές για να απαγορευθούν όλες οι πτήσεις πάνω από την Κερατέα! Και επειδή είμαι καλός, άντε, ας επιτραπεί να πετάνε μόνο γιαούρτια πάνω από τα Μεσόγεια εν γένει...

Όλο το απολαυστικό άρθρο. Και η απάντηση της Λαυρεωτικής.

Πάλι Αστερίξ θυμίζει η φάση. Εκεί που γυρίζει η περίπολος σαπακιασμένη και λέει ότι "ήτανε δυο γαλάτες... αλλά κρατάγανε και δυο αγριογούρουνα οπότε ήτανε τέσσερις... κι είχανε κι ένα σκυλί, δηλαδή πέντε...και μπορεί κι ένα μενίρ, πάει έξι... δηλαδή πιο πολλοί από μας".

Το Μολυσματικό Σύνδρομο της Στοματικής Κοιλότητας & Άλλες Πειραματικές Φρικωδίες

Το αποπάνω εξάρι πακέτο είναι οι νέες κυκλοφορίες της Jemma Press για το Comicdom Con όπως τις πήρα σήμερα με δελτίο τύπου. Και περιλαμβάνουν το μαυρόασπρο έργο του Shintaro Kago που το ξεφύλλισα όσο βρισκόταν στην φάση της παραγωγής και το συνιστώ στα γερά στομάχια των κομικσόφιλων. Δεν είναι καθόλου ένα κοινό άλμπουμ, και πραγματικά υπήρξαν στιγμές που με απώθησε ιδιαίτερα έντονα. Όμως νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι αξιοπρόσεκτο και από την γραφιστική και από την αφηγηματική πλευρά του.
Ξαναγράφω με όσο πιο καθαρό τρόπο μπορώ ότι το συγκεκριμένο κόμικς ανήκει στην κατηγορία των ακραίων έργων τέχνης. Και αν το αποκτήσεις, είναι καλό να το χειριστείς με μεγάλη υπευθυνότητα αν τριγυρίζουν κι άσχετοι άνθρωποι κοντά στην βιβλιοθήκη που φυλάς τα κόμικς σου.

Δέκατη Ευσεβής Κυριακάτικη Βόλτα

Εδώ,εδώ...

Με καθυστέρηση για την Εχθροπάθεια

Μου το είχε επισημάνει μια πολύ καλή μου φίλη, αλλά όσο γινόταν η δημόσια διαβούλευση εγώ ήμουν στην τούρλα του SFF-Rated. Το έργο πάει ως εξής. Το Ελληνικό Κράτος ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει νομοθετικά τον Ρατσισμό και την Ξενοφοβία με ένα Σχέδιο Νόμου που έχει τον τίτλο, «Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου». Η δημόσια διαβούλευση άρχισε στις 22 Φεβρουαρίου, τέλειωσε στις 3 Μαρτίου και μάζεψε 773 σχόλια (και σχολιανά).
Έβαλα τα λινκ για να την ψάξεις αν σε ενδιαφέρει και συνεχίζω.
Δεν είμαι ούτε ρατσιστής ούτε ξενοφοβικός. Και χωρίς κανένα αλλά στο τέλος (όπως συμπληρώνουν κάποιοι αλλά οι Μαύροι βρωμάνε και οι Ρουμάνοι κλέβουνε). Εγώ σκέτα και ξερά δεν είμαι ούτε ρατσιστής, ούτε ξενοφοβικός.
Είμαι όμως αθεράπευτα Βολταιρικός και δεν μπορώ να "φάω" με τίποτα το γεγονός ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ την Ελευθερία του Λόγου. Και έχει γαμηθεί να αναφέρεται ρητά στο διαδίκτυο και ξανά-μανά στο διαδίκτυο και πάλι στο διαδίκτυο. Και εκεί μου προκύπτει ένα θέμα, λέμε.
Πάμε και παρακάτω, όμως. Δεν ψήνομαι με την καμία ότι ο νομοθέτης έχει αγαθές προθέσεις, γιατί όπως είδαμε και με άλλους νόμους (όπως τον Αντιτρομοκρατικό) οι ορισμοί των λέξεων στην Νομική Επιστήμη τραβάνε πότε-πότε μια "λαστιχοποίηση" σαν τα σκοινιά του μπάντζι τζάμπινγκ και βαράνε κάτι άσχετους μαθητές που κάνανε μια κατάληψη χωρίς να βάλουνε ποτέ τους μπόμπα. Και ο όρος Εχθροπάθεια, δεν ερμηνεύεται εντός του κειμένου και πολύ συγκεκριμένα, και μπάζει νερά από παντού(αφού όπως όλοι ξέρουμε από τα τοιχογραψίματα "Η ΑΕΚ είναι Θρησκεία").
Τέλος, για να μην στα ζαλίζω άλλο, δεν το κόβω ότι με τις φυλακές και τα πρόστιμα καταπολεμάς τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Όπως το κόβω εγώ αυτά τα καταπολεμάς σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο με άλλες πρακτικές.
Διάβασε, σκέψου και κρίνε και συ...

Όλα τα ανέκδοτα της ημέρας

Τα πήρα από δω και τα αναδημοσιεύω για να ξεραθείς κι εσύ στα γέλια.

Το μήνυμα του προέδρου της Δημοκρατίας Καρόλου Παπούλια: «Τιμούμε σήμερα την επέτειο της 25ης Μαρτίου, μία ημέρα έμπνευσης και συγκίνησης. Το έπος της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας μας θυμίζει τα ιδανικά για τα οποία πολέμησαν οι αγωνιστές του ‘21. » Ήταν ο δικός τους άδολος και αγνός πατριωτισμός που αφύπνισε το υποσυνείδητο του λαού, ενεργοποιώντας παράλληλα το κίνημα του φιλελληνισμού η απήχηση του οποίου έλαβε παγκόσμιες διαστάσεις. Η διεθνής κοινή γνώμη θαύμασε τον ελληνικό ηρωισμό, συγκλονίστηκε και διδάχθηκε.

Στις μέρες μας, η αντιμετώπιση μίας ιστορικής πρόκλησης όπως η οικονομική κρίση απαιτεί ανάλογη αφοσίωση σε ένα κοινό και υψηλό όραμα που θα δίνει διέξοδο σε έναν κόσμο ευμετάβλητο και κάποιες φορές δραματικά εύθραυστο. Η τραγωδία που βιώνει η Ιαπωνία μας θυμίζει τη φθαρτότητα της ύλης, τη ματαιότητα του καταναλωτισμού και του πλούτου, την ασημαντότητα της ανθρώπινης ζωής μπροστά στην απολυτότητα της φύσης. Μας συγκλονίζει και εγείρει προβληματισμό ως προς την τήρηση στοιχειωδών κανόνων ασφάλειας αλλά επίσης ως προς τις αρχές της λελογισμένης χρήσης της Επιστήμης.

Η παράλογη επιμονή της Τουρκίας να χτίσει πυρηνικό εργοστάσιο σε ένα σημείο ιδιαίτερα σεισμογενές, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τον ελληνικό χώρο όσο και την ασφάλεια των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, πρέπει να απαντηθεί άμεσα. Σε επίπεδο θεσμικό και με την απαραίτητη συνδρομή των εταίρων μας, η Τουρκία οφείλει να καταλάβει πως δεν ζει μόνη αλλά συνυπάρχει σε ένα διεθνές περιβάλλον με συγκεκριμένους κανόνες και όρια.

Με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, καλούμαστε να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη του ’21. Το οφείλουμε εξάλλου στους αγωνιστές της Επανάστασης, και ακόμα περισσότερο στη νέα γενιά που αναζητά πρότυπα και σημεία αναφοράς».

Το μήνυμα του προέδρου πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου: «Σήμερα γιορτάζουμε την Παλιγγενεσία του Έθνους, τη μέρα που η Ελλάδα, ξεκίνησε τον μεγάλο αγώνα της ανεξαρτησίας της απέναντι στον κατακτητή. Γιορτάζουμε πάνω απ’ όλα τη θέληση ενός λαού να διεκδικήσει το δικαίωμα στην ελευθερία, στην ανεξαρτησία, την ίδια του την υπόσταση. Ολόκληρος ο Ελληνικό λαός, με ηγέτες του ήρωες του ‘21, που έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα, με αυτοθυσία, ηρωισμό και αυταπάρνηση, τάχθηκε στον αγώνα για μία Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτητη.

Λίγα μόλις χρόνια πριν τον ξεσηκωμό των Ελλήνων, το εγχείρημα της απελευθέρωσης φάνταζε ακατόρθωτο. Ακόμα και όταν η Επανάσταση ξεκίνησε, τα εμπόδια ήταν πολλά και οι δυσκολίες έμοιαζαν πολλές φορές ανυπέρβλητες. Οι συμπατριώτες μας έπρεπε να σταθούν πάνω από τις όποιες διαφορές και διαφωνίες τους, να συστρατευθούν στον κοινό σκοπό, στο κοινό όραμα για την ανεξαρτησία της Πατρίδας και τη σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους. Και τα κατάφεραν. 190 χρόνια μετά, η Ελλάδα έχει πετύχει πολλά: Αποτελεί μία σταθερή δημοκρατία, ένα φάρο ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή μας. Συγκαταλέγεται στις πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ευρωζώνης και όλων των σημαντικών διεθνών οργανισμών. Κατέκτησε μετά από αγώνες τη δημοκρατία και την κατοχύρωση των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Σήμερα καλούμαστε, όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, να δώσουμε άλλη μία μεγάλη μάχη. Αυτή τη φορά με άλλα όπλα, τη βούληση και την απόφασή μας για ανατροπές απέναντι σε χρόνια προβλήματα και σαθρές νοοτροπίες, που μας οδήγησαν στο εξαιρετικά δύσκολο σημείο στο οποίο βρεθήκαμε καθώς μας άφησαν ακάλυπτους στους άγριους ανέμους της διεθνούς οικονομίας.

Καλούμαστε και πάλι, όλοι μαζί, να δουλέψουμε με αποφασιστικότητα για την αναγέννηση της χώρας μας. Να συμπορευτούμε ενωμένοι για να σταθεί και πάλι η Ελλάδα μας στα πόδια της, απαλλαγμένη από δάνειες δυνάμεις και εξαρτήσεις, αλλά και από τα δικά της ιδιαίτερα προβλήματα, τα οποία οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τώρα, ώστε για τις επόμενες γενιές να αποτελούν οριστικά παρελθόν.

Να χτίσουμε μια νέα Ελλάδα, των αξιών. Την Ελλάδα της ανάπτυξης, της πράσινης καινοτομίας, της προοπτικής, της αξιοκρατίας και της ευνομίας, που θα αποτελεί παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Βήμα - βήμα προχωράμε στη δημιουργία αυτής της Ελλάδας. Αυτά που πετύχαμε μέχρι σήμερα - παρά τις πρωτόγνωρες δυσκολίες και τις όποιες προβλέψεις - αποδεικνύουν ότι, μαζί μπορούμε να καταφέρουμε ακόμα περισσότερα. Η ιστορία μας μέχρι τώρα μας απέδειξε πως μπροστά στις μεγάλες δοκιμασίες, πάντα κάνουμε συλλογικά την αναγκαία υπέρβαση.

Είμαι βέβαιος, ότι και αυτή η περίοδος θα καταγραφεί ως μια στιγμή μεγάλης συλλογικής προσπάθειας και μεγάλων αλλαγών για μια καλύτερη Ελλάδα. Είμαι βέβαιος, ότι όπως και πριν από 190 χρόνια, θα σταθούμε και πάλι αντάξιοι απέναντι στην Ιστορία μας, ενωμένοι στις δυσκολίες και με θάρρος μπροστά στις προκλήσεις που μας περιμένουν. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, είναι στο χέρι μας.Όπως και τότε, έτσι και τώρα, θα τα καταφέρουμε, για να αισθανθούμε και πάλι περήφανοι ως Έλληνες - όχι μόνο για τη χώρα που μας κληροδότησαν οι αγωνιστές του ‘21 αλλά και για την νέα Ελλάδα, που μαζί έχουμε ήδη ξεκινήσει να οικοδομούμε».

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς αναφέρει στο δικό του μήνυμα: «Τιμούμε, σήμερα, τη διπλή γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Εθνεγερσίας. Αντλούμε διδάγματα αγώνα και πίστης, προοπτικής και ελπίδας. Είμαστε δυναμικά παρόντες στις μάχες για την προστασία των εθνικών μας συμφερόντων. Είμαστε αφοσιωμένοι στον αγώνα των Ελλήνων για οικονομική ανάταξη και εθνική ανάταση της Πατρίδας μας. Για μια επανεκκίνηση παντού. Στη δημόσια ασφάλεια, την υγεία, την παιδεία και την οικονομία. Για μια Ελλάδα με ανάπτυξη και Έλληνες με αξιοπρέπεια και ελπίδα».

Ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, Γιώργος Καρατζαφέρης αναφέρει: «Ο Ελληνικός λαός γνώριζε πάντοτε πως δεν χρειαζόταν να εφεύρει τις ρίζες του και την ιστορία του. Είχε παρελθόν, είχε γλώσσα, είχε μνήμη, δηλαδή ιστορία. Και στο όνομα αυτής ακριβώς της ιστορίας και του πατριωτισμού ύψωσε το λάβαρο εναντίον του δυνάστη του και κέρδισε το αγαθό της ελευθερίας. Σήμερα κάτω από πολύ δυσμενείς συνθήκες για την πατρίδα μας αυτές οι ιδέες προβάλλουν και πάλι σαν μια ιστορική αναγκαιότητα.

Όπως τότε, έτσι και τώρα, εμείς οι απόγονοι των Ηρώων πρέπει να καταβάλουμε κάθε θυσία και να υπερασπίσουμε, με εθνική ενότητα και ομοψυχία, τα όσια και τα ιερά της φυλής διατηρώντας την πατρίδα μας ακέραιη, ανεξάρτητη και ελεύθερη. Γιατί στην ιστορία πρέπει να συμβαίνει ό,τι και στη ζωή. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα».

Η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού στο μήνυμά της αναφέρει «Η επέτειος της 25ης Μαρτίου είναι μέρα μνήμης και απόδοσης τιμής στον αγώνα του ελληνικού λαού για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία. Αποτελεί σημείο αναφοράς και παράδειγμα για τις δυνατότητες των λαών να αλλάζουν τους συσχετισμούς δύναμης και να επιβάλουν τη θέλησή τους.

Η φετινή επέτειος συμπίπτει με τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας για την υπεράσπιση αυτονόητων δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διεξάγει σήμερα την πιο σκληρή επίθεση ενάντια στις δυνάμεις της εργασίας και τη νεολαία. Οι λύσεις που σχεδιάζουν οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρώπη στοχεύουν στο να αποτελειώσουν το κοινωνικό κράτος και τις λαϊκές κατακτήσεις δεκαετιών. Η δημόσια παιδεία, η υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, τα εργασιακά δικαιώματα και το περιβάλλον θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Οι στιγμές που ζούμε σήμερα απαιτούν την ένταση της οργανωμένης πάλης και των συλλογικών, ενωτικών αγώνων όλων των εργαζομένων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Για να μην πληρώσουν τα βάρη της οικονομικής κρίσης οι οικονομικά αδύνατοι. Για να διεκδικήσουμε μια Ευρώπη των λαών, ενάντια σε μια Ευρώπη των κερδοσκόπων. Για να νικήσει η δημοκρατία και η ελευθερία στις χώρες του αραβικού κόσμου».

Στη μήνυμα της η Δημοκρατική Αριστερά τονίζει: «Η σημερινή επέτειος της μεγάλης εθνικής λαϊκής απελευθερωτικής εξέγερσης του 1821 συμπίπτει με μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Η ελληνική κοινωνία οφείλει, για μια ακόμη φορά, να σταθεί όρθια, να ενισχύσει την αλληλεγγύη της και να αναζητήσει με αισιοδοξία προτάσεις διεξόδου από τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα».

Και στο μεταξύ την ίδια ώρα γινόταν κι αυτό. Και μάλλον επειδή δεν είχε σακκούλες και κούκλες ολοκληρώθηκε απρόσκοπτα υπό το βλέμμα όλων...

Update: Έλειπε το ανέκδοτο του ΚΚΕ. Το βρήκα και στο βάζω κι αυτό:
Το χρέος του λαού σήμερα είναι να ορθώσει το ανάστημα του απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις που τον οδηγούν στην πτώχευση, υπηρετώντας τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και μπλέκουν τη χώρα μας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη και την ικανότητα να ηγηθεί μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στην εξουσία. Η χώρα έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναπτυχθεί ολόπλευρα προς όφελος του λαού. Αυτό μπορεί να γίνει σχεδιασμένα αν γίνουν κοινωνική περιουσία οι μεγάλες συγκεντρωμένες επιχειρήσεις με λαϊκή εξουσία, με εργατικό κοινωνικό έλεγχο, έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Για να αντιμετωπίσει ο λαός την καπιταλιστική βαρβαρότητα, βασική προϋπόθεση είναι να απαλλαγεί από τα ιδεολογήματα των κομμάτων που υπηρετούν την ισχυροποίηση των μονοπωλίων. Πρέπει να αποκρούσει την εθνικιστική αλλά και την κοσμοπολιτική διαστρέβλωση της ιστορίας. Η επιστημονική γνώση και η εξαγωγή συμπερασμάτων και διδαγμάτων από την ιστορία των λαών αποτελεί ισχυρό όπλο στην πάλη για κοινωνική απελευθέρωση, κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Και καλό μπακαλιάρο για όλους!

Κάθε Μέρα Γιορτή!

Ποια δημοκρατία αρνείται στους πολίτες της το δικαίωμα στη διαμαρτυρία;

Όσοι ταμπουρώθηκαν πίσω από την ασυλία, ας μην γκρινιάζουν για τα ιπτάμενα γιαούρτια

Και IQ 40 να έχεις καταλαβαίνεις ότι όταν εκτοξεύονται γιαούρτια ή τρώνε χοντρό κράξιμο όπου σκάνε μύτη οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού υπάρχει σοβαρό θέμα δημοκρατίας. Και οι Πεταλωμένες αρχιδιές περί φασίζουσας νοοτροπίας και μαύρου χρώματος, όπως και οι Παγκαλικές κορώνες περί κινδύνου της ζωής του (που περισσότερο κινδυνεύει από την χοληστερίνη) είναι απλά και ξεκάθαρα πολύ μεγάλες παπαριές.

Για να το ψάξουμε λίγο, υποθέτω ότι όλοι συμφωνούμε ότι υπάρχει κρίση εκπροσώπησης. Το λένε ακόμα και τα παπαγαλάκια τους πια, το παραδέχονται και οι ίδιοι δημόσια (άσχετα αν μετά εξαπολύουν νέφη μαλακίας σχετικά με το γιατί).

Η ρίζα του προβλήματος, κατά την άποψή μου, είναι το σπάσιμο της πραγματικότητας. Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν τρεις εντελώς διακριτές και παντελώς απομονωμένες μεταξύ τους πραγματικότητες. Η κοινωνική πραγματικότητα, η πολιτική πραγματικότητα και η τηλεοπτική πραγματικότητα. Και σε κάθε μία οι όροι του παιχνιδιού είναι διαφορετικοί.

Στην επιφάνεια της κοινωνικής πραγματικότητας άνετα κανείς διακρίνει με μια απλή βόλτα στο δρόμο μεγάλο άγχος, μέτρια οργή και σχεδόν γενική απογοήτευση. Αν "σκάψεις" τώρα λίγο αυτή την πραγματικότητα και την ψάξεις σε επίπεδο μελών του πληθυσμού, λέω πως θα βρεις δύο τάσεις. Η πρώτη είναι σχεδόν πανικόβλητη. Περιμένω να μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, αλλά πορεύομαι όπως ξέρω, με τα μέσα που μου έδινε μέχρι τώρα το σύστημα (λαμογιά, προσκόλληση σε πολιτικούς ή κόμματα, λαδώματα, "χάρες" κλπ). Η δεύτερη έχει, για μένα τουλάχιστον, μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Βλέπω πως θα μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, αν δεν μου έχει πέσει ήδη, και ψάχνομαι πως γίνεται να την βγάλω τσεκάροντας πόσα πραγματικά χρειάζομαι από αυτά που είχα, όπως επίσης και πως γίνεται να την βγάλουμε όλοι - ή όσο το δυνατόν περισσότεροι - χωρίς να αλληλοφαγωθούμε.

Στην πολιτική πραγματικότητα, όταν δεν βρίσκεσαι μέσα σ' αυτήν, εύκολα διακρίνεις αρκετή βλακεία, σημαντική αστοχία και έλλειψη πραγματικού πολιτικού οράματος. Αν την "σκάψεις" κι αυτήν λίγο και την φέρεις σε επίπεδο μελών της πολιτικής σκηνής, θα διαπιστώσεις πως σχεδόν όλοι οι μετέχοντες σ΄αυτήν έχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά. Πρώτον, είναι λιγότερο ή περισσότερο αποκομμένοι από την κοινωνική πραγματικότητα και με προνόμια έναντι του γενικού πληθυσμού. Δεύτερον, έχουν από πολύ νωρίς αποδεχθεί πως οι όροι του παιχνιδιού που παίζουν εμπεριέχουν συμβιβασμούς, "λαστιχοποίηση" των απόψεών τους, κυνήγι της δημοφιλίας και κυρίως μετακύλιση προσωπικής ευθύνης. Ο Χ βουλευτής ψηφίζει την γραμμή του κόμματός του, όπου και ανήκει, και νομίζει πως αυτό που για τον ίδιο είναι "συμβιβασμός λόγω θέσης" γίνεται κατανοητό και από την κοινωνία αφού "έτσι δουλεύει το έργο". Κράτα το αυτό γιατί θα ξαναγυρίσω αργότερα. Τρίτον (και αυτό το ψάχνω ακόμα) φοβάμαι πως ο μακρύς συγχρωτισμός μεταξύ των πολιτικών "παικτών" (στελεχών κομμάτων, μεσαίων και μεγάλων συνδικαλιστών, βουλευτών και λοιπά) δημιουργεί μια αίσθηση "συναδελφικότητας" και μία ακόμα αίσθηση "υπεροχής" έναντι των απλών κομματικών μελών και της "απολίτικης μάζας" (που άλλωστε είναι και επιρρεπής σε μαρκετίστικους χειρισμούς). Τέταρτο, και τελευταίο, όλοι τους έχουν μια "άλλη γνώση για τα γεγονότα", μια εσωτερική πληροφορία για ευκαιρίες, ισορροπίες και στόχους που δεν κοινοποιείται στην κοινωνία.

Αν ανοίξω και την τηλεοπτική πραγματικότητα σ' αυτό το ποστ, δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Θεώρησε λοιπόν ότι σου χρωστάω την εμπλοκή της στα πράγματα που ζούμε και ας πάμε να δούμε πως συνάγεται η φράση του τίτλου.

Κατά την άποψη μου, και για όσο διάστημα θα συνεχίζεται η απόκλιση μεταξύ πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, τα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα γιαούρτια θα εμφανίζονται όλο και πιο συχνά. Γιατί είναι φτηνά, πουλιούνται παντού κι η κατοχή τους δεν είναι (ακόμα) παράνομη. Εκτονώνουν ικανοποιητικά το οποιοδήποτε αίσθημα δυσαρέσκειας του πολίτη. Και πάνω από όλα, τσαλακώνουν σοβαρά την εικόνα του πολιτικού προσώπου χωρίς να του προξενούν καμιά φυσική βλάβη. Και φυσικά αν και είναι ξεκάθαρα μια μορφή ψυχολογικής βίας, δύσκολα νομίζω πως μπορεί να συγκριθεί με την οργανωμένη ψυχολογική βία που ασκεί με κάθε ευκαιρία η παρουσία των μηχανισμών καταστολής του κράτους.

Φυσικά, καταλαβαίνω απόλυτα γιατί το πολιτικό πρόσωπο που όπως γράφω και πιο πάνω πρώτα "καθάρισε" γύρω του το τοπίο από άλλα υποψήφια στελέχη, μετά διάλεξε την "σωστή τάση" και υποστήριξε την "κατάλληλη ηγεσία", στην συνέχεια εξαργύρωσε ότι είχε και δεν είχε από ιστορία για την ανέλιξή του και κατέληξε να ψηφίζει κλείνοντας την μύτη ότι του έλεγε το κόμμα του για να ανήκει στην ελίτ των πατέρων και των μητέρων του έθνους, δεν γουστάρει σήμερα να γιαουρτώνεται από την αμαθή πλέμπα. Και είναι ψυχολογικά απόλυτα δικαιολογημένο.

Όμως, δυστυχώς, ζούμε σε έναν σκληρότερο (πολιτικά και κοινωνικά) κόσμο...

Και "κινούμενο" τώρα...

Το "Παραρλάμα" του Βουτυρά δια στόματος Βανέλλη και χειρός Πέτρου

Ο Βουτυράς πέθανε δυστυχώς πριν γεννηθώ, αλλά όσα έχω διαβάσει από τα γραπτά του μου λένε τόσο πολύ που τον νιώθω σαν φίλο μου. Οι άλλοι δύο (Βανέλλης + Πέτρου) είναι ευτυχώς ζωντανοί και είναι ήδη φίλοι μου. Κι αυτό με κάνει να χαίρομαι ακόμα πιο πολύ που τέλειωσαν το "Παραρλάμα" τους και είναι πια στα ράφια των βιβλιοπωλείων από τον Τόπο.

Από τις αρχικές δημοσιεύσεις μερικών ιστοριών στο "9" φαινότανε που την πάνε οι αλήτες την δουλειά! Ο Θανάσης έχει βρει απολύτως το χέρι και το στυλ του κι ο Δημήτρης έχει προσαρμόσει τα διηγήματα του Βουτυρά σε ένα πολύ σφιχτό, αλλά και εντελώς ορθάνοιχτο για τον σχεδιαστή σενάριο.

Όσο για το συνολικό αποτέλεσμα, με τις "μαγκιές" που έχει το άλμπουμ (και αν περιμένεις να στις αποκαλύψω, έχασες) σίγουρα αξίζει πολύ περισσότερο από τα δέκα ευρώπουλα που πουλιέται.

Ναι, γουστάρω να κάνουνε οι φίλοι μου όμορφα πράγματα. Και ακόμα πιο πολύ γουστάρω να τα κρατάω στα χέρια μου φρεσκοτυπωμένα...

Deptocracy - Χρεοκρατία: Σαν να λέει αυτή η δουλειά...

Σε ευθεία αντίθεση με την γνωστή πεθαμενατζίδικη λογική του "μοναδικού δρόμου για την έξοδο απ' την κρίση" (στήσε κώλο και μην μιλάς πολύ) κάνοντας μια βόλτα κάθε μέρα ανακαλύπτω πως από όλο και περισσότερες πλευρές δημιουργείται μια τάση στην κοινωνία "να κάνει πραγματικά την κρίση ευκαιρία" (ευκαιρία για διάλογο, για νέες μορφές συναλλαγών, για αναζήτηση λύσεων εκτός των εγγυημένα λανθασμένων συνταγών).

Και σαν μια τέτοια έκφραση βλέπω και το Deptocracy. Φαντάζομαι από το τρέιλερ, πως κάτι τέτοιο θα είναι. Και ναι, θεωρώ μεγάλη μαγκιά των δημιουργών του ότι ζήτησαν από τους θεατές να πληρώσουν για την παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ που θα διανεμηθεί ελεύθερα. Νομίζω ότι αυτός θα είναι ο κυρίαρχος τρόπος παραγωγής πολιτισμού στον 21ο αιώνα.

Περιμένω με ανυπομονησία να δω την Χρεοκρατία στα τέλη Μαρτίου. Και ελπίζω να είναι αντάξια των προσδοκιών που δημιούργησε με το θάρρος και το "θράσος" της παραγωγής της.

UPDATE (8/4/2011): Βλέπω ότι για κάποιο λόγο (ίσως γιατί είναι ψηλά στην λίστα του Google) πολλοί καταλήγετε σ΄ αυτό το ποστ. Το ντοκιμαντέρ λοιπόν είναι εδώ, εδώ κι εδώ. Και η πρωτοβουλία για την επιτροπή ελέγχου δημόσιου χρέους εδώ.

Ένατη Ευσεβής Κυριακάτικη Βόλτα

Σήμερα κάνουμε βίζιτα στον ετσέτερα. Ο ετσέτερας, του ετσέτερα, κλπ...

Κάτι απορίες έχω με τον Πάγκαλο...

Αφού κάθεται και μιλάει με αυτούς στο βίντεο ΜΕΤΑ τα γιαούρτια...



...πως διάολο όταν πάει σπίτι αργότερα βγάζει αυτή την ανακοίνωση;

Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης «διοργανωτής των επεισοδίων όπως και όλων των προηγούμενων τραμπουκισμών στα μπλόκα της Κερατέας» είναι ο πρώην δήμαρχος της πόλης, Στ. Ιατρού και το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Μ. Πόγκας. Σε ανακοίνωσή του, ο Θ. Πάγκαλος δίνει τη δική του εκδοχή για τα επεισόδια, κάνοντας λόγο για περίπου 50 άτομα που μετακινήθηκαν από την Κερατέα στα Καλύβια για να μαζευτούν έξω από την ταβέρνα όπου βρισκόταν ο ίδιος με 11 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. «Επί δύο και πλέον ώρες έβριζαν, χυδαιολογούσαν και έκαναν αισχρές χειρονομίες προς τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα προς τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και τη σύζυγό του η οποία συμμετείχε σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στο παρακείμενο Δημαρχείο και ήρθε μόλις πληροφορήθηκε τα επεισόδια» αναφέρεται στην ανακοίνωση.


Σόρυ κιόλας, αλλά εμένα πιο πιθανή εκδοχή μου φαίνεται αυτή εδώ

Κλείνοντας τους λογαριασμούς μου με το SFF-Rated 2011

Το παρόν ποστ είναι ακόμη υπό σκέψη και διαμόρφωση. Αλλά επειδή αν δεν το ανεβάσω σαν υποχρέωση θα παραμείνει για πάντα στην σφαίρα του φανταστικού, βάζω τον τίτλο κι όποτε το σηκώσω...

Γύρισα!

Μετά την γνωστή "διαβολοβδομάδα" που περνάω κάθε χρόνο στο Sff-Rated σήμερα επέστρεψα στην διαδικτυακή ζωή.

Με διαδικτυακή απάτη (δηλαδή προχρονολογώντας τα ποστ για να πάνε στις αντίστοιχες ημέρες) μπορώ επιτέλους να περάσω και τα όσα έζησα στο Φεστιβάλ.

Άντε, τα λέμε...

SFF-Rated 2011 : Ημέρα 'Εβδομη (και τελευταία)

Let's have a party! Αρχίζουμε ξεπληρώνοντας χρωστούμενα. Το Westall παίζεται χωρίς εξωγήινες παρεμβολές ή αιφνίδια τεχνικά προβλήματα. Φυσικά μας πηδάει το χρονοδιάγραμμα και έτσι η πρώτη ενότητα με τα Animation (THE BALL Tero Lehti, DREAMING A WHOLE LIFE Francisco Javier Ara, X.O. GENESIS Rowan Wernham, THE WIND-UP LIFE Yi-Jen Chen) αρχίζει περίπου τότε που θα άρχιζε η δεύτερη Από την Σύγχρονη Ελληνική Παραγωγή (SHADOW BEYOND TIME Ioannis Tzouvelekis, 2040/ΤHE SHELTER Ιωάννης Νικηφόρος, ΕΙΣ ΥΓΕΙΑ Μιχάλης Λυγκιάρης, ΜΟΝΑΔΑ Αμέρισσα Μπάστα, ΤΡΩΓΛΟΔΥΤΕΣ Θάνος Κερμίτσης).
Κι έπειτα με την καθυστέρηση-τραίνο να ισχύει πάντα ακολουθεί η ενότητα των Βραβείων Προηγούμενων Ετών που αποδεικνύει περίτρανα ότι το κοινό του SFF-Rated ή κάπως ιδιαίτερο είναι στην σύνθεσή του (όπως λένε κάτι κακόγλωσσοι κομπλεξικοί) ή μια χαρά κοινό είναι (όπως πιστεύουμε οι υπόλοιποι που γουστάρουμε το είδος). Όπως και να 'χει η ενότητα των ιστορικών βραβείων του SFF-Rated περιείχε τα ταινιάκια-ταινιάρες: ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΤΙΓΜΗ του Λουίζου Ασλανίδη, COST OF LIVING του Jonathan Joffe, ZOMBIE του Chris Armstrong, RAIN του Nofre Moya και EL NUNCA LO HARIA του Anartz Zuazua. Τα χάρηκαν οι νεότεροι, τα (ξανα)χάρηκαν οι παλιότεροι και φτάσαμε στην κρίσιμη στιγμή της βραδιάς δηλαδή στα Βραβεία Κοινού 2011.
Πάμε τώρα (με πολλά ταραντατζούμ):

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΑΚΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ: ΟΛΟΙ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΡΟΜΠΕΡ (TOUT LES HOMMES S' APPELLENT ROBERT) Mark-Henri Boullier

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ: DEAD ON TIME Α.Λαμπρόπουλος & Κ.Σκύφτας

ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΧΟΓΝΩΜΙΑΣ ΚΟΙΝΟΥ: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ Παναγιώτης Κράββας

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ: Sean Branney (για το Whisperer in Darkness)

ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: 8TH WONDERLAND (Nicholas Alberny & Jean Mach)

Από κείνη την ώρα και μετά δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα. Με το SFF-Rated 2011 να έχει τελειώσει και το πάρτυ να αρχίζει, μπορούσα πια να κάτσω κάτω και να αρχίσω να πίνω σοβαρά...

SFF-Rated 2011 : Ημέρα Έκτη

Τρίτη και η καλύτερή μου μέρα. Τέσσερις επαναπροβολές: ΨΥΧΟΣ, DEPOSITARIOS, THE WHISPERER IN DARKNESS και 8TH WONDERLAND. Το στόμα με στόμα έχει προφανώς λειτουργήσει καλά, αφού και πάλι ο Μικρόκοσμος τίγκαρε στις δύο τελευταίες προβολές...

SFF-Rated 2011 : Ημέρα Πέμπτη

Δευτέρα, η πρώτη εύκολη μέρα του Φεστιβάλ. Earthling και A Hetedik Kor σε επαναπροβολές και μια θεματική ενότητα μικρών με τίτλο Βιομηχανία Ονείρων:HOLLYWOOD FOREVER Amy Ludwig, DIE ZUKUNFT DES FILMS?! Robert von Wroblewsky, DREAMSCAPES Brandon Fryman,LA TOMA Alfonso Lourido. Μια χαρά ικανοποιητική.
Κλείσιμο με την επαναπροβολή του Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ. Όλη η μέρα με αρκετό κόσμο, αλλά χωρίς προβλήματα συνωστισμού.

SFF-Rated 2011 : Ημέρα Τέταρτη

Κυριακή, Μακριά Γιορτή για τα Μικρά! Είναι άλλωστε γνωστό ότι υπάρχουν θεατές που βλέπουν μόνο αυτά στο Φεστιβάλ...

ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΖΩΝΗ ΙΙΙ: CRACKS Stuart Mannion, GELECEKTEN ANILAR Hüseyin Mert Erverdi, CEKANJE Daniel Beres, FILE UNDER MISCELLANEOUS Jeff Barnaby,
MERIDIAN Ryan Phillips. ΖΩΝΗ ΙV: DARKNESS' SEED John Butler, CICLOPE Carlos Morett, THE TOWER OF TIME Jose Luis Quiros, ONCE UPON A TIME ON EARTH Ian Hothersall, LA TERRIBLE MALEDICTION Stephane Papet.ΖΩΝΗ V: BOTTLES Jon Stout, ONE MAN AND HIS DOG Jonathan Hopkins, LOVEC OBLAKOV Miha Knific, ALL MEN ARE CALLED ROBERT March Henri-Boulier, COCKPIT: THE RULE OF ENGAGEMENT Jesse Griffith, DEAD ON TIME Ανδρ. Λαμπρόπουλος & Κώστας Σκύφτας. Συζητώντας με τους γνωστούς-άγνωστους πιστούς θεατές των "μικρών" του SFF-Rated κατάλαβα ότι ειδικά η τελευταία ενότητα ήταν αυτή που τους δυσκόλεψε πιο πολύ στο να βρουν έστω και μία ταινία που να μπορούν να βγάλουν από την διεκδίκηση των βραβείων.

Η επαναπροβολή του THE ORACLE με παρόντες τον σκηνοθέτη της, Shamus Maxwell, αλλά και την πρωταγωνίστρια Kate Bishop ήταν πραγματικά απολαυστική! Το ίδιο απολαυστική ήταν και η συζήτηση που ακολούθησε την προβολή που είχε αρκετό γέλιο, αλλά και "σοβαρές" ερωτήσεις...

Ο σκηνοθέτης Γιώργος Πιτσάκης προλόγισε επίσης την ταινία του το ΨΥΧΟΣ και συζήτησε μετά την προβολή με το κοινό. Κι αυτή η ταινία πέρασε καλά και προσωπικά μου άρεσε σε αρκετά επιμέρους στοιχεία της.

SFF-Rated 2011 : Ημέρα Τρίτη

Το Σάββατο είναι πάντα απαιτητική μέρα για το Φεστιβάλ. Έχει τις δύο ενότητες του Διαγωνιστικού Μικρού Μήκους που έχουν το δικό τους κοινό και στη συνέχεια δύο μεγάλου μήκους και ένα μίνι θεματικό αφιέρωμα τριών ταινιών σε μεταμεσονύκτια. Πάμε..

ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΖΩΝΗ Ι: THE ADJUSTABLE COSMOS Adam Duncan, 36EME SOUS-SOL PH Debies, SALVA EL MUNDO Borja Echeverrνa Lamata, THE HAPPY LIFE Μίνως Νικολακάκης, GENIO Y FIGURA Hatem Khraiche Ruiz-zorilla και ΖΩΝΗ ΙΙ: 'SWEETHEART' Michael Matthews, MOON DUST Ezequiel Romero García, TIMELARKS John Edwards, MUTANTLAND Phil Tippett, BY HER HAND SHE DRAWS YOU DOWN Anthony G. Sumner, ΕΛΕΓΧΟΣ 2011 Θάνος Καρβούνης & Δήμος Καπογιάννης. Και οι δύο ενότητες είχαν αρκετά μεγάλη ποικιλία θεμάτων, ύφους και διάρκειας πράγμα που έκανε την ψηφοφορία κάπως δύσκολη στην επιλογή.

Από την ώρα που ξεκίνησε η προβολή της προσωπικής μου προτίμησης στις μεγάλου μήκους, δηλαδή η ταινία 8th Wonderland (Η ΟΓΔΟΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ) των Nicholas Alberny & Jean Mach ξέραμε όλοι όσοι τρέχαμε το Φεστιβάλ ότι σύντομα θα είχαμε ζήτημα. Η αίθουσα του Μικρόκοσμου ήταν ήδη γεμάτη, και μετά ακολουθούσε ένα ακόμα "βαρύ" χαρτί. Παρά το γεγονός ότι προσπαθήσαμε να διαχειριστούμε τον κόσμο όσο καλύτερα γινόταν τελικά διώξαμε θεατές που δεν χωρούσαν.

Και σε ένα πραγματικά τιγκαρισμένο Μικρόκοσμο, έγινε η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας THE WHISPERER IN DARKNESS με το σκηνοθέτη της Sean Branney να την προλογίζει. Η ταινία είναι ασπρόμαυρη και μιμείται το ύφος των "πρώιμων" ταινιών εφ. Όμως, και ακριβώς επειδή, το σενάριο βασίζεται σε διήγημα του Lovecraft δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για τελικό happy end. Και πολύ σωστά, κατά την ταπεινή μου γνώμη...

Από τις τρεις ταινίες της Μεταμεσονύκτιας Ζώνης που είχαν σαν εσωτερικό κοινό σημείο τους την επαφή με εξωγήινους παίχτηκαν τελικά οι δύο. Το μικρού μήκους Detention (Aden Shillito) και το μεγάλου μήκους PROJECT GREY:DIRECTOR'S CUT των Crystal-Dawn Rosales & Christian Blaze, ενώ έμεινε χρωστούμενο για προβολή το ντοκιμαντέρ του Rosie Jones "Westall '66 - A Suburban UFO Mystery" λόγω αιφνίδιων τεχνικών δυσκολιών (ή εξωγήινων παρεμβολών, λέμε και καμιά μαλακία τώρα...)

SFF-Rated 2011 : Ημέρα Δεύτερη

Πρώτη προβολή (και διεθνής πρεμιέρα) για το THE ORACLE του Shamus Maxwell. Η ταινία τα σπάει από κάθε άποψη. Είναι υπερ-φτηνή (κόστισε περίπου 3000 λίρες) και το θέμα της είναι μια μάντισσα που μπορεί να απαντήσει με 100% επιτυχία σε κάθε ερώτηση που της γίνεται την στιγμή που έχει οργασμό! Το γεγονός ότι με αυτή την σεναριακή ιδέα η ταινία δεν καταλήγει ένα χαζό πορνό, αλλά μια απίστευτα ενδιαφέρουσα εμπειρία είναι ήδη στα μεγάλα συν της. Στα υπόλοιπα συν της, τα παιξίματα, το χιούμορ στο σενάριο, ακόμα κι οι μικροαντιφάσεις στα στυλ που απεικονίζονται. Μείον εγώ προσωπικά δεν βρήκα... Η Μάντισσα μου μίλησε και πολύ θα ήθελα να φύγει από το φεστιβάλ με κάποιο βραβείο.

Ενότητα Μικρού Μήκους Ταινιών "Λατίνοι Εραστές". Remember του Andrea Zamburlin, LastRain των Tony Lopez & David Sanz, Sombras Nada Mas του Max Valverde, O Solitário Ataque de Vorgon του Caio Dandrea, Quedate Conmigo του Zoe Berriatua. Εξωτικό άρωμα από Βραζιλία και Κόστα Ρίκα με κορμό από Ιταλία και Ισπανία. Γενικά η ενότητα ικανοποίησε...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ του Παναγιώτη Κράββα προβλήθηκε αμέσως μετά παρουσία του σκηνοθέτη της που την προλόγισε. Η γνώμη μου είναι πως η ταινία θα μπορούσε να είναι αριστούργημα. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερε ούτε στιγμή να με πείσει πως το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι στην ηλικία που περιγράφεται στο σενάριο. Και είναι πραγματικά κρίμα γιατί όλοι οι ηθοποιοί (και οι πρωταγωνιστές) την έχουν παλέψει πολύ σκληρά για να αποδώσουν όσο πιο καλά μπορούν τους χαρακτήρες τους. Απλώς ούτε είναι, ούτε δείχνουν στην σωστή ηλικία, "γράφουν" πάντοτε μεγαλύτεροι (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια). Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το φάω στο σινεμά...

Συνέχεια με το Μεξικάνικο DEPOSITARIOS του Rodrigo Ordonez. Μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που άνοιγε σεναριακά πολύ περισσότερα μέτωπα από όσα τελικά μπορούσε - και προλάβαινε - να διαχειριστεί. Με δυνατές σκηνές και πολύ καλά επιμέρους στοιχεία, το τελικό της αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό.

Μεταμεσονύκτιες The Hunt For Gollum του Chris Bouchard (μια άψογη παραγωγή από φαν του Τόλκιν) και το βωβό The Call of Cthulhu του Andrew Leman (που ήταν πέρσι στο πρόγραμμα, παραγωγή της HPLHS).

SFF-Rated 2011 : Ημέρα Πρώτη

Η καλή μέρα από την προηγούμενη φαίνεται. Και στην προφεστιβαλική εκδήλωση στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση ο κόσμος ήταν περισσότερος απ' όσον προσωπικά περίμενα.

Πρόγραμμα Ημέρας.

Άνοιγμα με την Ουγγαρέζικη A HETEDIK KOR σε σενάριο και σκηνοθεσία του Arpad Sopsits. Μια εξαιρετική κατά την γνώμη ταινία, αλλά βαριά η γαμημένη. Χωρίς ούτε μισή σκηνή βίας, καταφέρνει να σου πλακώσει την ψυχή. Δεν σου αφήνει καν την πολυτέλεια της αποστασιοποίησης που θα είχες σε μια αντίστοιχου θέματος αμερικάνικη -έστω και ανεξάρτητη- παραγωγή. Οι έφηβοι ήρωες εδώ, δεν είναι ούτε φιλοσοφικά ανερμάτιστοι, ούτε "κενοί" σαν τα αντίστοιχα Αμερικανάκια. Κι έτσι το υπαρξιακό τους πρόβλημα γίνεται πραγματικά ασήκωτο...

Ενότητα Μικρού Μήκους Ταινιών "Η Αποκάλυψη Έγινε Χθες". Remnant του Θάνου Κερμίτση, Apocalypse Story του Jeffrey Nesker, Earthship του David Wilson και L' Abri του David Duquesne. Χωρίς κανέναν ιδιαίτερο ενθουσιασμό από το κοινό η ενότητα "πέρασε" μάλλον καλά...

Ενότητα Μικρού Μήκους Ταινιών "Πλάσματα". El Grifo του Dennis Rovira, The Furred Man του Paul Williams, Murdoch's Other Eye της Katherine Fitzgerald, United Monster Talent Agency του Greg Nicotero, Basar Vedam του Oren Hamel, Sisters του James Findlay, De Schaduw van Bonifatius του Thijs Schreuder. Πιο ζεστή ανταπόκριση από το κοινό που γέλασε αρκετά με τον "Λυκανθρωπάκο" και τον ψιλοσυζήτησε στο φουαγιέ αμέσως μετά. Ο Oren Hamel από το Ισραήλ ήταν παρών στην προβολή της ταινίας του και προς τιμήν του δεν ψήφισε για να μην αλλοιώσει το αποτέλεσμα.

Μεγάλου Μήκους: Earthling του Clay Liford. Πολλά τα μονόφυλλα μαριχουάνας στην ταινία, αλλά το φιλμ είναι πεντακάθαρο ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά. Κάποιοι γήινοι που πάσχουν από επιληψία μετωπικού λωβού ανακαλύπτουν σταδιακά ότι είναι ξενιστές-απόγονοι κάποιων σκουληκιών από το διάστημα. Η ταινία έχει αρκετές αρετές και σεναριακό ενδιαφέρον αλλά προσωπικά με άφησε μάλλον κρύο...

Μεταμεσονύκτια: Subconcious του Χρήστου Πετρόπουλου. Στη γραμμή που άνοιξε το Blair Witch με μια ενδιαφέρουσα σεναριακή προσθήκη (ότι ο ήρωας ξαναγράφει μερικές φορές πάνω στην ίδια κασέτα σβήνοντας κομμάτια που υπήρχαν εκεί και δημιουργώντας μια μη γραμμική αφήγηση). Ο σκηνοθέτης προλόγισε την ταινία του και έφερε μαζί του την πρωταγωνίστρια της Danijela Radovanovic για να είμαστε όλοι σίγουροι πως δεν είναι νεκρή... Low Budget του Θεού, αλλά και πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Χάρηκα που επέμεινα να την δω, αν και ήμουν κομμάτια από όλο το τρέξιμο της ημέρας.

Γίνεται Της Παραμονής...

Αναδημοσιεύω από εδώ και σχολιάζω:

Η δικαίωση των 300 μεταναστών, ελπίδα για όλη την κοινωνία

Η σημερινή απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει μέρος των αιτημάτων των 300 μεταναστών απεργών πείνας, απέδειξε ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται. Επίσης, έδειξε σε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες ότι η κυβέρνηση του Μνημονίου δεν είναι ανίκητη. Το άκαμπτο αγωνιστικό φρόνημα και πλατιά κοινωνική αλληλεγγύη μπορούν να φέρουν χειροπιαστά αποτελέσματα.
Είναι προφανές ότι θα χρειαστούν μακροχρόνιοι σκληροί αγώνες για να αρθεί το απρατχάιντ σε βάρος των ξένων εργατών που ζουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ωστόσο, δεν πρέπει να χωρεί αμφιβολία ότι η αυταπάρνηση των 300 άνοιξε έναν καινούργιο δρόμο ελπίδας.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι (και ήταν πολλοί…) στήριξαν αυτόν το δύσκολο αγώνα από τη Νομική έως τα νοσοκομεία. Μα πάνω απ’ όλα, θα θέλαμε να χαιρετίσουμε με σεβασμό τους 300 αγωνιστές για τους οποίους μπορεί να περηφανεύεται όλη η εργατική τάξη.

Αθήνα 9/3/11

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας

Είναι νίκη; Είναι νίκη. Όχι γιατί η Κυβέρνηση έδωσε όσα έπρεπε (ή ακόμα και όσα μπορούσε) αλλά γιατί το θέμα άνοιξε πια και κανένας δεν μπορεί να κάνει ότι δεν είδε ή δεν άκουσε.
Είναι ακόμα μεγαλύτερη νίκη γιατί δεν υπήρξε θάνατος απεργού παρά τις άπειρες μαλακίες και τις άθλιες καθυστερήσεις της συμμορίας "υπευθύνων" που χειρίστηκαν το θέμα.
Είναι νίκη γιατί ξεκαθάρισε, ελπίζω για όλους μας, ποιοι ήταν οι "λίγοι" και οι ακόμα "λιγότεροι" στις παράπλευρες θέσεις εξουσίας και πόσο γρήγορα έσπευσαν να γίνουν πρώτα Πόντιοι Πιλάτοι και στην συνέχεια συνεργοί στη συκοφάντηση και τον βασανισμό των απεργών πείνας.
Είναι τελικά μεγάλη νίκη γιατί απέδειξε, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι υπάρχουν ακόμα οι τρεις γνωστές κατηγορίες εργαζομένων στα ΜΜΕ: Οι Αλήτες (πάρα πολλοί), οι Ρουφιάνοι (πολλοί), και οι Δημοσιογράφοι (λίγοι αλλά με χαρά διαπίστωσα ότι δεν είναι "είδος προς εξαφάνιση").

Αύριο αρχίζει το Sff-Rated και ευτυχώς άνετα μπορώ να αφοσιωθώ σ' αυτό.

Είσαι περήφανος για την χώρα σου και την κυβέρνησή σου;

Χιονίζει έξω, το 'χεις; Στην Υπατία υπάρχουν απεργοί πείνας στην αυλή. Και στο καπάκι γίνεται κι αυτό:

δελτίο τύπου 08/03-Οι συλλήψεις αλληλέγγυων και οι απειλές απέλασης δεν σπάνε την απεργία
8 Μαρτίου 2011

Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει την απεργία πείνας των 300 μεταναστών με την αστυνομική καταστολή. Επειδή ο αγώνας δεν έσπασε ούτε από τις κακουχίες ούτε από την εκστρατεία συκοφάντησης, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες επιστρατεύουν τώρα την κρατική βία. Από το πρωί γινόμαστε αποδέκτες μιας «άνωθεν» οργανωμένης διαρροής ότι οι απεργοί πείνας απειλούνται με απέλαση αν δεν δεχτούν την πρόταση της κυβέρνησης για εξάμηνο καθεστώς ανοχής. Και για να μη μένουν στα λόγια, συνελήφθησαν σήμερα στον Ερυθρό Σταυρό δύο αλληλέγγυες φοιτήτριες που συνόδευαν νοσηλευόμενους απεργούς πείνας. Είχαν προηγηθεί η εντολή του διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής Αντώνη Ζαχάροφ να αφεθεί φαγητό στα τραπεζάκια των νοσηλευόμενων απεργών, η άρνηση των απεργών πείνας να το δεχτούν και η υπενθύμιση των αλληλέγγυων συνοδών ότι τέτοιου είδους «ιατρικές» πρακτικές συνιστούν βασανιστήριο και φέρνουν στη μνήμη τις αποφράδες ημέρες των «γιατρών του Βιντέλα».

Από τη μεριά μας, τα μόνα πια που έχουμε να πούμε είναι: Πρώτον, η διαφαινόμενη κυβερνητική επιλογή ανοίγει τις πύλες της αβύσσου. Δεύτερον, η καταστολή ούτε κάμπτει ούτε φοβίζει κανέναν.

Ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την τελική νίκη.

Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων-Νίκη στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας!



Και σε ρωτάω. Είσαι περήφανος για την χώρα σου και την κυβέρνησή σου; Γιατί εγώ έχω πια πρόβλημα και με τις δύο. Και με τον εαυτό μου έχω που κάθομαι κολλημένος στο καλοριφέρ και δουλεύω κάτι που δεν με παίρνει να μην το παραδώσω στην ώρα του.

Στο λέω όμως τώρα που κάνω ένα διάλειμμα και βλέπω το χιόνι έξω να πέφτει. Θα είναι πολύ αργά μετά τον πρώτο νεκρό. Θα έχουμε φορέσει όλοι μια πολύ βαριά αλυσίδα στον λαιμό μας, αυτοί που πρέπει για τις πράξεις τους μα όλοι μας για τις παραλείψεις μας. Ό,τι κι αν έχουμε κάνει, αν υπάρξει νεκρός, δεν θα 'ναι αρκετό.

Κάνε ότι μπορείς τώρα! Γιατί αδυνατώ να πιστέψω ότι όλα αυτά γίνονται με την συγκατάθεσή σου. Σταμάτα λοιπόν να τους χαρίζεις την ανοχή σου. Μετά θα βγούνε να σου πούνε ότι όλα έγιναν ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.

Γιατί είναι αρχίδια χωρίς καμιά τσίπα...

SFF-Rated 2011 αντί της Ευσεβούς Κυριακάτικης Βόλτας

Και για ορντέβρ πάρε το Πρόγραμμα Προβολών...

Τα μπουρδέλα μόνο το καθεστώς ανοχής ξέρουνε...

Αναδημοσιεύω από εδώ με μόνο δικό μου σχόλιο τον τίτλο αυτού του ποστ.


Ανακοίνωση των απεργών πείνας προς την κοινωνία 4/3/11

Ανακοίνωση-απάντηση στην πρόταση της κυβέρνησης μετά από τη συνάντηση με τους υπουργούς:

1. Εμείς οι απεργοί πείνας από τους χώρους απεργίας μας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και τα νοσοκομεία απορρίπτουμε ομόφωνα την πρόταση της κυβέρνησης για καθεστώς ανοχής, γιατί δεν ανταποκρίνεται στο αίτημα μας για νομιμοποίηση με ελευθερία μετακίνησης, ανανέωση με βάση την εργασία και όλα τα υπόλοιπα δικαιώματα που έχουν οι νόμιμοι μετανάστες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
2. Απορρίπτουμε το αίτημα του υπουργού Υγείας για μεταφορά όλων μας στα νοσοκομεία λόγω επιδείνωσης των καιρικών συνθηκών. Όπως κάνουμε εδώ και 39 ημέρες, με κρύο και πλημμύρες, συνεχίζουμε την απεργία πείνας στο κτίριο Υπατία και βέβαια υπό τις οδηγίες των γιατρών μας θα συνεχίσουν να μεταφέρονται στα νοσοκομεία όσοι το χρειάζονται.
3. Τονίζουμε για μια ακόμη φορά ότι η απεργία πείνας είναι δικός μας αγώνας, εμείς παίρνουμε τις αποφάσεις για όλα τα θέματα και απαιτούμε να σταματήσουν τα ψέματα και οι συκοφαντίες.

4/3/2011

Οι 300 Απεργοί Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Σήμερα στις έξι στο Μουσείο

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300, ανταποκρινόμενη στην πρόταση των μεταναστών απεργών πείνας, καλεί σε διαδήλωση αλληλεγγύης την Παρασκευή 4 Μάρτη (Μουσείο, 6:00).

Την ώρα που 100 απεργοί πείνας βρίσκονται στα νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (Τετάρτη βράδυ), η κυβέρνηση επιχειρεί να στηρίξει την πολιτικά έωλη αδιαλλαξία της με τα μόνα όπλα που της έχουν απομείνει: το ψέμα και τη συκοφάντηση. Μάταιη η προσπάθεια όμως. Αυτό το «κράτος που προσπαθεί να θριαμβεύσει με μια ατέλειωτη στριγκλιά» παρουσιάζεται ανήμπορο μπροστά στο φρόνημα και το ήθος των 300 απεργών πείνας, που αγωνίζονται με μόνο όπλο εκείνο το βασικό πυρήνα της ύπαρξης που παραμένει πάντοτε αναπαλλοτρίωτος από την εξουσία.

Κάθε μέρα που περνάει, η πολιτική χειρονομία των μεταναστών απεργών πείνας βρίσκει ολοένα και περισσότερους αποδέκτες. Ολοένα και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι αυτός ο αγώνας που συνεχίζεται 38 ημέρες τώρα στην Υπατία, το ΕΚΘ και τα νοσοκομεία, δεν είναι μόνο αγώνας ενάντια στο απαρτχάιντ που υφίστανται οι ξένοι εργάτες. Είναι αγώνας όλων των εργαζόμενων ενάντια στην οργανωμένη αθλιότητα που στραγγαλίζει το παρόν και λεηλατεί το μέλλον.

Μένει πια στην κυβέρνηση να πάρει τις αποφάσεις τις. Ή να αποδεχτεί το αυτονόητο ή να πάρει τη δική της θέση στη βίβλο της αγριότητας.

Αθήνα 3/3/11

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας

Υπεραστικοί - Νερό & Αλάτι - Ενα τραγούδι για τους 300

Για να καταλάβω, υπάρχει λύση και απλώς πουλάτε τσαμπουκά;

Λοιπόν, είμαι έξαλλος. Διάβασα την Πρόταση Διεξόδου Από την Κρίση (και θα σου συνιστούσα να την διαβάσεις κι εσύ) κι από όποια μεριά κι αν την δω μου φαίνεται σαν ένας τίμιος πολιτικός συμβιβασμός. Ούτε δίνει λύση σε όλα, ούτε κάνει ρόμπα κανέναν, είναι ό,τι λέει ο τίτλος της.


Και πώς απάντησαν σ΄ αυτό οι Πατέρες και οι Μητέρες του Έθνους; Με ξύλο στην συνέντευξη Τύπου! Γαμώ το πολιτικό κριτήριο που διαθέτουν...


Το έχετε χάσει εντελώς στο Μαξίμου και τα Υπουργεία; Υπάρχει λύση και εσείς πουλάτε τσαμπουκά;

Αίθρα και ξερό ψωμί!

Η "Αίθρα" είναι ένα διήγημα περίπου 6000 λέξεων του Μιχάλη Μανωλιού που γράφτηκε το 2001. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο "9" της Ελευθεροτυπίας τον ίδιο χρόνο. Και το 2009 μπήκε στην δεύτερη συλλογή διηγημάτων του M.M. που έχει τίτλο "...και το Τέρας" και υπάρχει στα βιβλιοπωλεία με την σφραγίδα ποιότητας του Τρίτωνα στην ράχη και το εξώφυλλο της.

Τι έγινε τώρα; Έφαγα κάποιο παρελθοντολαγνικό τριπάκι και την άκουσα με ένα διήγημα που κοντεύει να κλείσει δεκαετία;

Όχι, φίλε μου... Γιατί η "Αίθρα" δεν έκλεισε τον κύκλο της με αυτά που σου είπα. Μεταφράστηκε στα αγγλικά από την Θάλια Μπίστικα και μόλις χθες σήκωσε το Aeon Award 2010. Το πρώτο διεθνές βραβείο που παίρνει έλληνας συγγραφέας ε.φ. Not Bad... not bad at all!

Πάμε τώρα και στα ρέστα. Και ποιοί είναι στην τελική αυτοί που κρίνανε τα διηγήματα; Μήπως είναι τίποτα τελειωμένοι από τις μαύρες μπύρες Ιρλανδοί; Well..no! Οι κριτές (κρατήσου τώρα!) ήταν οι: Ian Watson, Ann Mac Caffrey, Mike Resnick & Sam Millar.

Το 'χουμε; Το 'χουμε, ελπίζω.

Δεν θα στα πρήξω άλλο, η Αίθρα είναι εδώ, αν θες να σχηματίσεις την δική σου άποψη... έξι χιλιάδες παρά κάτι λέξεις. Ένα μισαωράκι διάβασμα.

Μετά από πολλές κηδείες, πάντως, χαίρομαι που η ζωή μας ξαναδίνει γιορτές...

Αίθρα και ξερό ψωμί!

Μάστορα, έχω θέμα...

Fw: Τι διαδραματίστηκε στο Βερολίνο με τον Παπανδρέου και η παραπληροφόρηση των μέσων

---Ημερομηνία: Δευτέρα, 28 Φεβρουάριος 2011, 16:49


Διαβάστε και δείτε τα βίντεο

Γεγονότα Βερολίνου Ι

(Γράφει διδακτορικός Έλληνας φοιτητής στο Βερολίνο, απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ)

Συνάδελφοι, γράφω αυτό το μήνυμα συγκλονισμένος. Πριν λίγο επέστρεψα από το πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου, όπου μίλησε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Είμαι συγκλονισμένος από την βιαιότητα των οπαδών του ΠαΣοΚ, την υποκρισία του προέδρου του και την παραπληροφόρηση των ελληνικών ΜΜΕ.

Όπως καταλαβαίνετε, το μήνυμα θα είναι πολιτικό, οπότε ισχύουν τα γνωστά. Όποιος δεν ενδιαφέρεται, ας προσπεράσει.

Την περασμένη Πέμπτη κυκλοφόρησε η είδηση ότι θα έρθει ο Παπανδρέου να μιλήσει με θέμα: Addressing the Financial Crisis. An Opportunity for Europe. Το Σάββατο το απόγευμα συναντήθηκαν οκτώ ελληνίδες (ή ελληνικής καταγωγής) φοιτήτριες, μέλη της παλιάς Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Βερολίνου του 2008 (που θυμίζω δεν είχε καμία κομματική ταυτότητα ή συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό). Συζήτησαν για μορφές ενδεχόμενης δράσης - έκφρασης δυσαρέσκειας και κατέληξαν στα εξής:
- να τυπώσουν φυλλάδιο, το οποίο θα αναλάμβαναν οι δύο να μοιράζουν έξω από τον χώρο του πανεπιστημίου
- να βγάλουν τρεις διαφορετικές αφίσες και να τις κολλήσουν στις εισόδους και τους διαδρόμους που οδηγούν στην αίθουσα
- να φτιάξουν τρία πανό και να τα σηκώσουν ανά δύο στην διάρκεια της ομιλίας.
Σήμερα το πρωί συναντήθηκαν ξανά για τα πανό και τις τελευταίες λεπτομέρειες. Τα πανό έγραφαν (στα γερμανικά) τα εξής:
- Παπανδρέου: 20 χρόνια στην εξουσία. Αυτός που προκάλεσε την κρίση, τώρα θα μας σώσει απ' αυτήν
- Η κρίση ως ευκαιρία (ήταν ο τίτλος της ομιλίας του): μείωση της φορολογίας κερδών από 24 σε 20% και κατάργηση των συμβάσεων
- Ανεργία νέων: Τυνισία 30% - Ελλάδα 30%. Η εξέγερση έρχεται

Εγώ ήμουν ενήμερος για όλα αυτά, όμως δεν συμμετείχα στις συναντήσεις. Πρόθεσή μας ήταν να μην εμπλακώ στην δράση τους, αλλά να προσπαθήσω να πάρω τον λόγο, αν στο τέλος ο Παπανδρέου δεχόταν ερωτήσεις. Φυσικά είχαμε την βεβαιότητα ότι θα δραστηριοποιηθούν κι άλλες ομάδες του Βερολίνου.

Η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά και λίγο πριν ξεκινήσει η εκδήλωση η αστυνομία έκανε δειγματοληπτικούς ελέγχους σε τσάντες νέων που βρίσκονταν στο βάθος της αίθουσας. Όταν μπήκε ο Παπανδρέου, το μισό ακροατήριο χειροκροτούσε όρθιο. Δίπλα μου είχα κάτι γεροντάκια, έτοιμα να λιποθυμήσουν από την συγκίνηση που θα ακούσουν τον ηγέτη - κι ας μην καταλάβαιναν γρι αγγλικά.

Ο Παπανδρέου ξεκίνησε την ομιλία του μιλώντας για την Δημοκρατία - αυτό ήταν τελικά το βασικό θέμα της ομιλίας του και μάλιστα στην αρχή έκανε αναφορά στην χούντα, η οποία, όπως είπε, περιόρισε την δημοκρατία με την πρόφαση ότι έτσι την έσωζε (την δημοκρατία) από τον κίνδυνο του κομμουνισμού. Περίπου δέκα λεπτά μετά την έναρξη της ομιλίας του, κι ενώ έλεγε κάποιο από τα γνωστά ψεύδη για το πώς η κυβέρνησή του εμβαθύνει την έννοια της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, από το βάθος της αίθουσας ακούστηκε στα ελληνικά ένα "ψεύτη!" και αμέσως πετάχτηκε μια ομάδα 5-6 ατόμων (αγνώστων σε μας) που σήκωσε ένα πανό και άρχισε να φωνάζει συνθήματα. Η αντίδραση ήταν ακαριαία, Έλληνες μπράβοι έπεσαν πάνω στους "ταραξίες" και τους μπουζούριασαν. Εδώ πρέπει να πω ότι δεν μου είναι ξεκάθαρη η ταυτότητα αυτών που αποκαλώ μπράβους, υποθέτω ότι ήταν η φρουρά του Παπανδρέου. Όπως τους τραβούσαν λοιπόν έξω από την αίθουσα, ένας από αυτούς (γερμανός) φώναξε malaka και fuck you, γεγονός που πλήγωσε βαθύτατα τα γεροντάκια κι εξόργισε τα κομματόσκυλα του ΠαΣοΚ. Αυτοί που πολύ βίαια απομακρύνθηκαν από την αίθουσα χτύπησαν δυο-τρεις φορές δυνατά την πόρτα, φώναξαν απ' έξω μερικά συνθήματα και σταμάτησαν. Μέσα σε 2-3 λεπτά η κατάσταση ηρέμησε πλήρως και η ομιλία συνεχίστηκε.

Περίπου δέκα λεπτά μετά, σηκώθηκαν τα κορίτσια της δικιάς μας ομάδας. Οι δυο πρώτες άνοιξαν το πανό τους και το κρατούσαν στην μέση της αίθουσας εντελώς σιωπηλές. Μόλις τους πήραν είδηση, μέλη του ΠαΣοΚ έπεσαν πάνω τους και τους τράβηξαν το πανό βίαια. Οι μπράβοι έσπευσαν πάλι και απωθούσαν τις κοπέλες, ενώ άλλες δύο προσπάθησαν να ανοίξουν το δικό τους πανό, χωρίς επιτυχία. Τα υπόλοιπα (κατά κανόνα γηραιά) μέλη του ΠαΣοΚ που βρίσκονταν στην αίθουσα εξοργίστηκαν με την ασέβεια των νέων στο πρόσωπο του ηγέτη (οι περισσότεροι είχαν σηκωθοί όρθιοι) και επιτέθηκαν λεκτικά στις τέσσερις φοιτήτριες, οι οποίες με την σειρά τους άρχισαν να φωνάζουν κι αυτές συνθήματα. Πάνω στην αναμπουμπούλα οι τελευταίες δύο κατάφεραν να ανοίξουν το δικό τους πανό, ενώ εγώ ασυναίσθητα διέσχισα απαρατήρητος την αίθουσα και βρέθηκα σε απόσταση δύο μέτρων από τον Παπανδρέου. Τον ρώτησα αν έτσι αντιλαμβάνεται την δημοκρατία κι αν εγκρίνει την βίαιη αντίδραση των μπράβων του (τότε δεν είχα ακόμα συνειδητοποιήσει ότι δρούσαν και απλά μέλη του κόμματος) απέναντι σε μια ειρηνική διαμαρτυρία. Ο Παπανδρέου με ρώτησε αν εκπροσωπώ τους διαμαρτυρόμενους, του απάντησα αρνητικά και σ' αυτό το σημείο πρότεινε από το μικρόφωνο να βγει κάποιος εκπρόσωπος και να ανέβει στο πάνελ, όμως μέσα στην αίθουσα επικρατούσε τέτοιος πανικός που κανείς δεν μπορούσε να τον ακούσει. Κινήθηκα πάλι προς τα πίσω, να πω στα κορίτσια ότι ζητάει εκπρόσωπο και όταν επιστρέφαμε με μία από αυτές προς το βήμα, με ακινητοποίησε ένας μπράβος πιάνοντάς με από τους καρπούς (μου ήταν αδύνατο να κουνηθώ έστω κι ένα χιλιοστό), ενώ ΠαΣοΚοι μας έφραξαν τον δρόμο. Τους φώναζα ότι είναι η εκπρόσωπος που ζήτησε ο Παπανδρέου, του φώναζα κι εκείνου, αλλά με άκουγε χωρίς να αντιδρά. Τελικά ξανάρχισαν να μας σμπρώχνουν βίαια, με απείλησαν ότι θα μου πάρουν την φωτογραφική (όλη αυτήν την ώρα τους φωτογράφιζα) και ότι θα με δείρουν (!), εγώ γαντζώθηκα σε μια καρέκλα και την ώρα που πετούσαν τις κοπέλες έξω από την αίθουσα, ο Παπανδρέου ξανάρχισε την έκκληση για εκπρόσωπο.

Λίγα λεπτά μετά με πλησίασε μια κοπέλα από την διοργάνωση της εκδήλωσης και με ρώτησε αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους αυτών που έφυγαν. Απάντησα αρνητικά και της είπα ότι δεν έφυγαν, αλλά τους πέταξαν έξω. Της είπα να ανοίξει την πόρτα και να τους μιλήσει. Βγήκε πράγματι έξω και ξαναγύρισε λέγοντάς μου ότι οι άλλοι είχαν φύγει (στην πραγματικότητα η αστυνομία τους έβγαλε από το κτίριο). Μου ζήτησε να βγω έξω να μιλήσουμε και μου εγγυήθηκε ότι θα μπορέσω να ξαναμπώ.

Έξω από την αίθουσα με περίμενε ο κοσμήτορας της σχολής. Μου ζήτησε συγνώμη και τον ρώτησα ποιοι ήταν αυτοί που απομάκρυναν τους φοιητητές από τον χώρο του πανεπιστημίου. Μου απάντησε "η αστυνομία" και όταν του είπα ότι μιλούσαν ελληνικά, παραδέχτηκε ότι ήταν ελληνική αστυνομία, αλλά ότι στην αίθουσα βρίσκονταν και οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Με ρώτησε πολύ ευγενικά αν θα μπορούσα να μείνω μέχρι το τέλος και να πάρω τον λόγο, να θέσω μία ερώτηση στον Παπανδρέου και του εξήγησα ότι γι' αυτόν τον λόγο βρέθηκα εκεί. Στην συνέχεια με συνόδευσαν στην θέση μου. Εν τω μεταξύ ο Παπανδρέου συνέχιζε να μιλάει για την Δημοκρατία κι εγώ να δέχομαι τις επιθέσεις των γύρω μου για την αναίδεια της γενιάς μας…

Το πιο σουρεαλιστικό στοιχείο της εκδήλωσής ήταν ότι μέχρι το τέλος στεκόντουσαν όρθιοι, στην μέση και το βάθος του διαδρόμου, δυο μπράβοι που επέβλεπαν την τήρηση της τάξης σε μια ομιλία με θέμα την δημοκρατία (βλ. λινκ στο τέλος).

Πράγματι ο κοσμήτορας, ο οποίος συντόνιζε τις ερωτήσεις, μου έδωσε τον λόγο κι έθεσα την εξής ερώτηση (συγχωρέστε τα αγγλικά μου):
I'm afraid, that the question that I have prepared will sound silly. So allow me to ask the question and then add a sort comment.
Government proceedings in Greece are becoming less and less democratic. You were elected one and a half year ago with a program completely different to what you apply, your members of the Parliament are not free to vote at will, Parliament itself does not need to approve Minister's of Finance decisions, Justice cannot touch members of the ruling political parties. Is this your personal vision for the future of Europe?
Well, you spoke too much about democracy today. It is obvious that your environment does not understand democracy in the same way. Do you approve this violent reaction to the non violent demonstrating students? Are you interested in listening to the voice of the new generation and the opposition, or all you want is the applause of your party members?

Απάντησε και στα δυο σκέλη. Στο δεύτερο είπε ότι η αντίδραση για την αντίδραση δεν βγάζει πουθενά και ότι θα ήθελε να καθίσουμε να συζητήσουμε. Κι αυτός, είπε, αν ήταν νέος, θα ήθελε να διαδηλώσει, αλλά αυτό δεν έχει νόημα. Να πάμε με τις ιδέες μας και τις προτάσεις μας, να συζητήσουμε [sic].
Για το πρώτο σκέλος είπε ότι η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε επειδή δεν λειτουργούσε δημοκρατικά. Επειδή οι πολίτες δεν έλεγχαν τους πολιτικούς. Και κατέληξε - ναι, δεν κάνω πλάκα - ότι στο σημείο που βρέθηκε η χώρα ήταν απαραίτητο να κάνουμε ένα βήμα πίσω στην Δημοκρατία μας, για να την διαφυλάξουμε και να μπορέσουμε στο μέλλον να την εμβαθύνουμε. Κι έτσι, ο ανεκδιήγητος, κατάφερε να επιστρέψει εκεί απ' όπου άρχισε: στον Παπαδόπουλο.

Τον λόγο πήραν συνολικά δώδεκα ακροατές, όλοι δημοσιογράφοι ξένων εντύπων, εκτός από έναν γερμανό φοιτητή και μια ελληνίδα ΠαΣοΚα, η οποία ρώτησε γιατί η κυβέρνηση επέλεξε τον δύσκολο δρόμο να περικόψει τα εισοδήματα των μισθωτών, αντί να φορολογήσει τις τράπεζες. Ο Παπανδρέου απάντησε ότι το κάνανε υπολογίζοντας τις συνέπειες που θα είχε κάθε κίνηση. Αν είχαν επιτεθεί στο κεφάλαιο, είπε, θα χάναμε για πάντα την αξιοπιστία μας στις αγορές, ενώ όλοι οι καταθέτες θα απέσυραν τα χρήματά τους από τις τράπεζες, οδηγώντας τες σε πτώχευση. Ομολόγησε δηλαδή ξετσίπωτα ότι η απόφαση να πλήξει τους μικρομεσαίους ήταν συνειδητή επιλογή.

Κανένας Έλληνας δημοσιογράφος (από τους πολλούς που συνόδευαν τον πρωθυπουργό, μεταξύ των οποίων και ο Χασαπόπουλος) δεν ενδιαφέρθηκε να μας μιλήσει, σε αντίθεση με ξένους συναδέλφους τους. Μας άκουσαν με προσοχή δημοσιογράφοι της Deutsche Welle, των London Financial Times και άλλων εντύπων. Η είδηση έπαιξε αμέσως στην Ελλάδα, φυσικά διαστρεβλωμένη. Στην αρχή τα ελληνικά μέσα μιλούσαν για μία ομάδα νεαρών αναρχικών που επιτέθηκε φραστηκά στον Παπανδρέου και με βίαιο τρόπο διέκοψε την ομιλία του. Αργότερα το άλλαξαν σε "προσπάθησε να διακόψει", ενώ τελικά κάποια μέσα μίλησαν για δύο διακριτές ομάδες και άλλαξαν το "αναρχικών" σε "φοιτητών".

Για όλα τα παραπάνω έχουμε - ευτυχώς - ντοκουμέντα. Μεγάλο μέρος της εκδήλωσης το βιντεοσκοπήσαμε ή το μαγνητοφωνήσαμε. Μέρος από το υλικό έχει ήδη ανέβει στο ίντερνετ και σύντομα θα ανεβούν και τα υπόλοιπα.

Ενδεικτικά:
http://www.youtube.com/watch?v=xKbLh76_8FM

Μ.Τσαμαλίκος
ΤΜΣ/ΑΠΘ

ΥΓ: Όλο αυτό οργανώθηκε σε δυο μέρες από μια ομάδα 12 ανθρώπων, ερασιτεχνών του συνδικαλισμού μέσα σε δύο μέρες (δεν υπολογίζω την πρώτη ομάδα, για τους οποίους δεν έχω ιδέα πόσοι και ποιοι ήταν).



2ο μήνυμα από παρούσα διδακτορική Ελληνίδα φοιτήτρια


Θα ήθελα να προσθέσω δύο πράγματα στο μήνυμα του Μάκη.

Εγώ συμμετείχα στην ομάδα των κοριτσιών μου ανοίξαν τα πάνο και εκδιώχτηκαν από την αίθουσα.

Καταρχήν να δηλώσω εξαρχής ότι σκοπός της διαμαρτυρίας μας δεν ήταν ούτε ο διαπληκτισμός με τους οπαδούς του πασόκ αλλά ούτε και η οποιαδήποτε λεκτική επίθεση αλλά αποκλειστικά ο εξής: να του δείξουμε ότι για τους έλληνες φοιτητές στο Βερολίνο είναι ανεπιθύμητος και ότι δεν μπορούμε να ανεχτούμε να έρχεται στο γερμανικό πανεπιστήμιο και να αυτοδιαφημίζεται ως ο προστάτης της δημοκρατίας.

Η διαμαρτυρία μας θα ήταν εντελώς σιωπηλή, θα ανοίγαμε τα πανό μας και θα φεύγαμε χωρίς να πούμε κουβέντα. Όταν οι 4 πρώτες κοπέλες προσπαθήσαν να ανοίξουν τα πανό έπεσαν πάνω τους προτού καν τα ανοίξουν όχι μόνο οι μπράβοι αλλά πολύ περισσότερο μέλη του κόμματος και άρχισαν να τις προπηλακίζουν πριν καν ανοίξουν το στόμα τους. Η απάντηση από πλευρά μας δόθηκε γιατί μας προκάλεσαν με τον πιο χυδαίο τρόπο και γιατί πάνω από όλα πιστεύαμε ότι δεν είχαν το δικαίωμα να σταματήσουν μια ειρηνική διαμαρτυρία. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αν οι οπαδοί του Πασοκ δεν αντιδρούσαν με τόσο βίαιο τρόπο δεν θα μας διώχναν καν από την αίθουσα. Δεν θέλω να εννοηθεί ότι υποστηρίζω τους μπράβους απλά θέλω να τονίσω την χυδαιότητα των οπαδών του Πασόκ. Αλλωστε από τους μπράβους δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο.

Πολύ σημαντική είναι και η εξής παρατήρηση: το 1/3 της αίθουσας αποτελούσαν οι 2 διαμαρτυρόμενες ομάδες που εκδιώχτηκαν, το 1/3 από μπράβους και μυστική αστυνομία και μόλις το 1/3 όλοι οι υπόλοιποι. Αυτό δείχνει ακόμα περίσσοτερο το θράσος αυτών που λένε ότι διαμαρτύρονται μόνο οι μειοψήφιες. Δεν ήμασταν ούτε η μειοψηφία αλλά ούτε και βαλτοί ή υποκινούμενοι από το ΚΚΕ όπως ακούστηκε πολλάκις μέσα στην αίθουσα.

Τέλος, το Βερολίνο ήταν ό πρώτος σταθμός στην ευρωπαική περιοδεία και στόχος μας ήταν να ανεβάσουμε την διαμαρτυρία στο διαδίκτυο για να παροτρύνουμε τους φοιτητές των υπολοίπων ευρωπαικών χωρών να αντιδράσουν με ανάλογο τρόπο.

Ισαβέλλα Σταυρίδου
ΤΜΣ ΑΠΘ




Γεγονότα Βερολίνου ΙΙ

Στο χτεσινό μήνυμα παρέλειψα να αναφέρω ότι μετά την εκδήλωση με πλησίασε ο Υπ. Εξωτερικών Δ. Δρούτσας, ο οποίος μαζί με τον Παπακωνσταντίνου συνόδευε τον Παπανδρέου. Είχε κάποιο ενδιαφέρον και ο διάλογός μας. Ξεκίνησε δίνοντάς μου το χέρι του και λέγοντας "μια συγνώμη δεν αρκεί, αλλά μάλλον σας την οφείλουμε". Του απάντησα ότι φυσικά και δεν αρκεί, ότι δεν έκαναν τίποτα να παρεμποδίσουν την βία της φρουράς απέναντι σε μια ειρηνική αντίδραση και ότι αν ήθελαν να μας μιλήσουν, ας μας αναζητήσουν, αφού θα μείνουν τρεις μέρες εδώ. Μου ζήτησε το τηλέφωνό μου. Μέχρι αυτήν την ώρα δεν έχει επικοινωνήσει κανείς.

Στέλνω ό,τι έχουμε έτοιμο.

Βίντεο:
http://www.dailymotion.com/video/xh570h (ίσως το καλύτρο. στο 4:20 φαίνεται η βίαιη, απρόκλητη επίθεση στο πανό μας)
http://www.youtube.com/watch?v=hd_2gvRW8BU
http://dl.dropbox.com/u/7742836/dika_mas_pano.mp4.zip
http://dl.dropbox.com/u/7742836/erotisi_maki.mp4.zip
Ανεβάσαμε καινούριο βίντεο εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=gjdKKW4yLNw
Πρόκειται για μια μίνι συνέντευξη που τραβήξαμε αμέσως μετά την ομιλία.

Αύριο (μάλλον) θα ανεβάσουμε ένα ακόμα βίντεο που δείχνει την βίαιη επίθεση των πασόκων στην πρώτη ομάδα διαμαρτυρίας. Επίσης ελπίζω να προλάβω να ακούσω και το ηχογραφημένο υλικό.

Τώρα: μετά από πολύωρη ομαδική παρακολούθηση του υλικού που έχουμε, συζήτηση και όντας σε πιο ψύχραιμη κατάσταση, διόρθωσα και εμπλούτισα το χτεσινό κείμενο. Μου ζήτησαν να το δημοσιεύσουν στο RedNotebook και ίσως βγει και αλλού. Και πάλι, προωθήστε ελεύθερα.

====

Ας αρχίσουμε με τα βασικά. Δεν είμαι πολιτικός επιστήμονας, μουσικολόγος είμαι, οπότε την Δημοκρατία την αντιλαμβάνομαι μάλλον εμπειρικά. Θεωρώ προαπαιτούμενά της την ελευθερία του λόγου και τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης. Ίσως και την ειλικρίνεια των αρχόντων. Οπωσδήποτε όμως την αντικειμενικότητα των μέσων ενημέρωσης. Τέσσερα τα κρατούμενα.

Θα είχε ενδιαφέρον να μεταφέρω την άποψη του Γιώργου Παπανδρέου για την Δημοκρατία. Στο κάτω-κάτω, αυτό ήταν το θέμα της χτεσινής του ομιλίας στο Humboldt Universität του Βερολίνου. Δεν μπορώ να το κάνω. Αφενός γιατί ήμουν τόσο σοκαρισμένος απ' όσα διαδραματίστηκαν στην αίθουσα, που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στην ομιλία του Πρωθυπουργού, αφετέρου γιατί τελικά αυτό που έχει σημασία είναι οι πράξεις, όχι οι απόψεις του.

[Απαραίτητη διευκρίνηση: το παρόν άρθρο απειχεί τις αποκλειστικά τις δικές μου απόψεις. Το γεγονός ότι συμμετέχω σε μια συλλογικότητα δεν σημαίνει ότι μιλάω εκ μέρους της. Το γεγονός ότι είμαι από τους λίγους νέους που έμειναν στην αίθουσα μέχρι το τέλος της εκδήλωσης είναι μάλλον αποτέλεσμα συγκυριών.]

Η αίθουσα τελετών του πανεπιστημίου, που χωράει λίγο πάνω από 100 άτομα, είναι ασφυκτικά γεμάτη. Οι πρώτες 45 θέσεις είναι κρατημένες για "επισήμους" και δημοσιογράφους. Κατά τα άλλα το κοινό αποτελείται κυρίως από μεσήλικες και υπερήλικες που τον υποδέχονται χειροκροτώντας όρθιοι (λεπτομέρεια: και που δεν μιλάνε αγγλικά). Οι λίγοι νέοι ακροατές στριμώχνονται στο βάθος της αίθουσας. Ο Κοσμήτορας, όταν συστήνει τον Γιώργο Παπανδρέου, τον συγχαίρει που είναι ο τρίτος Παπανδρέου που θα μιλήσει σ' αυτήν την αίθουσα, τον ευχαριστεί που ήρθε να μιλήσει στους φοιτητές και αμέσως αναρωτιέται: "where are they?", ενώ κάνει την χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι στο μέτωπο, σαν να προσπαθεί να δει μακριά.

Η ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου ξεκίνησε με την περιγραφή της πρώτης του επίσκεψη στο Βερολίνο σε ηλικία δεκαέξι ετών και με μια σύντομη αναφορά στα γεγονότα της χούντας. Επέμεινε στο γεγονός ότι οι δικτάτορες περιόρισαν τις δημοκρατικές ελευθερίες με πρόσχημα την ολίσθηση της Δημοκρατίας. Δήλωναν, είπε, ότι ήταν απαραίτητο να αναστείλουν κάποιες από τις ελευθερίες, προκειμένου να σώσουν την Δημοκρατία από τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Με αυτήν την αφορμή πέρασε στην σημερινή προσπάθεια της δικής του κυβέρνησης να εμβαθύνει την δημοκρατία στην Ελλάδα. Κάπου τότε μια ακροάτρια από το βάθος της αίθουσας εκστόμισε την πρώτη "βρισιά": "ψεύτη!". Μια ολιγομελής ομάδα άρχισε να φωνάζει συνθήματα, πέταξε φυλλάδια και προσπάθησε να σηκώσει ένα πανό. Η φρουρά του Παπανδρέου έσπευσε να κατεβάσει το πανό και στην συνέχεια αποτραβήχτηκε. Τότε ανέλαβαν δράση τα στελέχη της τοπικής οργάνωσης ΠαΣοΚ. Στα βίντεο που τραβήξαμε μας σοκάρει η βιαιότητα με την οποία επιτέθηκαν στους νέους και τους έβγαλαν σηκωτούς από την αίθουσα. Από το μικρόφωνο ο Παπανδρέου καλούσε τους διαμαρτυρόμενους πρώτα να ακούσουν και μετά να διαμαρτυρηθούν. Όλη αυτήν την ώρα, οι γερμανοί αστυνομικοί παρακολουθούσαν αμέτοχοι από μικρή απόσταση.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σε ό,τι αφορά την πρώτη ομάδα διαμαρτυρίας. Δεν έχω καμία σχέση με τα μέλη της, δεν γνωρίζω τίποτα για τις προθέσεις και τα αιτήματά της. Δεν κατάφερα ούτε να διαβάσω το πανό, ούτε να ακούσω όλα τα συνθήματα. Θα μείνω μόνο στο γεγονός ότι το οπτικοακουστικό υλικό που διαθέτουμε αποδεικνύει πως οι δράστες της βίαιης απώθησης ήταν σχεδόν αποκλειστικά στελέχη της τοπικής οργάνωσης ΠαΣοΚ Βερολίνου.

Μέσα σε λιγότερο από πέντε λεπτά η κατάσταση είχε ηρεμήσει πλήρως και ο Γιώργος Παπανδρέου συνέχισε την ομιλία του. Η πρώτη ομάδα διαμαρτυρίας επανήλθε, χτυπώντας δυο-τρεις φορές την πόρτα και φωνάζοντας συνθήματα, για άλλο ένα λεπτό περίπου.

Όσον αφορά την δράση της δεύτερης ομάδας, η προετοιμασία της διαμαρτυρίας ξεκίνησε τρεις μέρες πριν, όταν κάποια μέλη της παλιάς Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Βερολίνου ενημερώθηκαν για την επικείμενη ομιλία του πρωθυπουργού και ενημέρωσαν ανθρώπους που είχαν γνωρίσει μέσω της Πρωτοβουλίας. Υπενθυμίζω ότι η Πρωτοβουλία δημιουργήθηκε αυθόρμητα τον Δεκέμβρη του 2008, την μεθεπόμενη της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου, έξω από την κατάληψη του ελληνικού Προξενείου (στην οποία κατάληψη δεν εμπλέκονταν με κανέναν τρόπο) και φιλοξένησε νέους ανθρώπους από ένα ευρύ πολιτικό φάσμα. Το απόγευμα του Σαββάτου, λοιπόν, συναντήθηκαν οκτώ ελληνίδες φοιτήτριες. Συζήτησαν για μορφές ενδεχόμενης δράσης - έκφρασης δυσαρέσκειας και κατέληξαν στα εξής: φυλλάδιο, αφίσες και πανό.

Περίπου δέκα λεπτά μετά την πρώτη διαμαρτυρία, λοιπόν, οι δύο πρώτες φοιτήτριες σηκώθηκαν και άνοιξαν σιωπηλές το πανό τους στο βάθος της αίθουσας. Και πάλι τα πλάνα που τραβήξαμε είναι αποκαλυπτικά. Καταρχήν, την προσοχή στο πανό την στρέφει ο ίδιος ο Παπανδρέου. Σταματά τον λόγο του, κοιτά το πανό και ρωτάει δύο φορές "Again?". Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ένας από τους φρουρούς κινείται προς τα παιδιά και τους αρπάζει βίαια το πανό. Ταυτόχρονα σηκώνονται τα στελέχη του ΠαΣοΚ και επιτίθενται φραστικά και σωματικά στις δύο κοπέλες. Μόνο τότε σηκώθηκε το δεύτερο ζευγάρι και προσπάθησε να ανοίξει το πανό του, χωρίς επιτυχία, ενώ οι πρώτες δύο άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα. Πολλοί από τους νέους που παρακολουθούσαν την ομιλία ρωτάνε αν αυτή η βίαιη επίθεση σε μια σιωπηλή διαμαρτυρία είναι δημοκρατία και ελευθερία λόγου, ενώ οπαδοί του ΠαΣοΚ αισχρολογούν σε βάρος των φοιτητριών. Για δεύτερη φορά, οι άντρες της ασφάλειας παίρνουν τα πανό και υποχωρούν, ενώ αναλαμβάνουν τα στελέχη του ΠαΣοΚ. Πάνω στην αναμπουμπούλα άνοιξε το τρίτο πανό, το οποίο έμεινε ανοιχτό για λίγα δευτερόλεπτα, καθώς πέρασε απαρατήρητο από τα στελέχη του ΠαΣοΚ. Οι δύο γερμανοί αστυνομικοί που βρίσκονται ακριβώς πίσω από το τρίτο πανό, δεν αντιδρούν καθόλου.

Εγώ σ' αυτό το διάστημα σηκώθηκα από την θέση μου (στο κέντρο περίπου της αίθουσας) και κατευθύνθηκα προς τον πρωθυπουργό. Οι δύο φρουροί του ήταν δίπλα μου, αλλά δεν έκαναν καμία προσπάθεια να με σταματήσουν, πιθανότατα γιατί δεν θεώρησαν απειλητική την παρουσία μου. Ούτε ο ίδιος όμως έδειξε να ανησυχεί. Σταμάτησα μερικά μέτρα μακριά, σε σημείο που να μπορεί να με ακούσει καθαρά και ρώτησα έτσι εννοεί την δημοκρατία. Τότε ήταν που με προτροπή του Κοσμήτορα άρχισε να καλεί εκπρόσωπο.

Όλα τα πλάνα που μετέδωσαν τα ελληνικά μέσα είναι κοντινά στον Παπανδρέου. Η φωνή του ακούγεται δυνατά και καθαρά. Όσο προσκαλεί σε διάλογο, καμία κάμερα δεν στρέφεται στο κοινό. Οι δικές μας λήψεις όμως δείχνουν ότι μέσα στην αίθουσα η φωνή του δεν ακούγεται καθόλου. Επιστρέφω στο βάθος για να μεταφέρω την πρόσκληση. Επιτόπου οι έξι φοιτήτριες ορίζουν εκπρόσωπο, κάτι που εξαγριώνει τα κομματικά στελέχη. Προσπαθώ να την οδηγήσω στο βήμα, αλλά τα στελέχη μας φράζουν τον δρόμο. Πρώτη φορά με πλησιάζει άνδρας της ασφάλειας και με ακινητοποιεί, λίγα μέτρα από το βήμα. Φωνάζω ότι η κοπέλα που είναι μαζί μου είναι η εκπρόσωπος που ζητά ο Παπανδρέου. Την ώρα που τα στελέχη του κόμματός του την απομακρύνουν σηκωτή μπροστά στα μάτια του, ο Γιώργος Παπανδρέου φωνάζει "μην φεύγετε, ελάτε να μιλήσουμε". Έτσι σκηνοθετείται η "άρνηση των φοιτητών να συζητήσουν", που προβάλεται απ' όλα ανεξαιρέτως τα μέσα. Αλλιώς: πώς η διαστρέβλωση των ειδήσεων εξυπηρετεί την κρατική προπαγάνδα.

Τα στελέχη της τοπικής οργάνωσης απομακρύνουν βίαια όλους τους νέους από την αίθουσα. Εμένα με "σώζουν" οι φρουροί που με κρατούν ακινητοποιημένο κι έτσι όταν ηρεμούν καταφέρνω να επιστρέψω στην θέση μου. Αμέσως με πλησιάζει κάποιος από την διοργάνωση. Με ρωτά αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους αυτών που αποχώρησαν. Απαντώ ότι δεν αποχώρησαν, ότι εκδιώχτηκαν (εν τω μεταξύ η αστυνομία τους είχε απομακρύνει από το κτίριο). Η κοπέλα της διοργάνωσης επιστρέφει σε λίγο και μου ζητά να βγω έξω, ενώ εγγυάται την επιστροφή μου στην θέση μου. Έξω με περιμένει ο κοσμήτορας, που προσπαθεί να καταλάβει τι συνέβη. Του εξηγώ και με ρωτά ευγενικά αν θα μπορούσα να μείνω μέχρι το τέλος της ομιλίας, να θέσω ερώτηση. Απαντώ θετικά και μου υπόσχεται να μου δώσει τον λόγο. Η κοπέλα της διοργάνωσης με συνοδεύει στην θέση μου, όπου δέχομαι για άλλη μια φορά επίθεση από οπαδούς του ΠαΣοΚ.

Στην φάση των ερωτήσεων μου δίνεται πράγματι ο λόγος. Ρωτάω τον Πρωθυπουργό (θυμίζω ότι το θέμα της ομιλίας του ήταν η Δημοκρατία) αν είναι δημοκρατία το να εφαρμόζει αντιδιαμετρική πολιτική από αυτήν που εξήγγειλε προεκλογικά. Το να μην επιτρέπει στους βουλευτές του να ψηφίζουν κατά συνείδηση. Το να μην απαιτείται η έγκριση της Βουλής για τις αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών. Το να μην αγγίζει ποτέ η Δικαιοσύνη προβεβλημένα στελέχη των μεγάλων κομμάτων. Τον ρωτάω αν εγκρίνει την βίαιη αντίδραση του περιβάλλοντός του σε μία απολύτως ειρηνική διαμαρτυρία. Τον ρωτάω αν τον ενδιαφέρει να ακούσει την φωνή της νέας γενιάς, που οι άνθρωποί του απέβαλαν από την αίθουσα και γενικά την αντίθετη άποψη ή αν ήρθε στο Βερολίνο για να χειροκροτηθεί από τα κομματικά του στελέχη.

Στο δεύτερο σκέλος απαντά με τους γνωστούς αφορισμούς: "Διαμαρτυρία για την διαμαρτυρία δεν βγάζει πουθενά, ελάτε να μιλήσουμε, φέρτε τις ιδέες σας και τις προτάσεις σας". Για να απαντήσει στο πρώτο σκέλος, έπρεπε δυστυχώς να ανατρέξει στον Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Καθώς έβγαινα από την αίθουσα, με πλησίασε ο Υπ. Εξωτερικών Δ. Δρούτσας. Μου έτεινε το χέρι. Δήλωσε ότι ενδιαφέρονται να ακούσουν τις απόψεις των νέων. Απάντησα ότι αφού θα μείνουν τρεις μέρες στο Βερολίνο, ας ψάξουν να μας βρουν. Ζήτησε το τηλέφωνό μου και δεσμεύτηκε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να βρεθεί χρόνος για μια συνάντηση, αλλά φυσικά δεν υποσχέθηκε ότι θα τα καταφέρει. Δεκτό. Απαράδεκτο αυτό που γράφτηκε στον αθηναϊκό τύπο, ότι ο Υπουργός κανόνισε συνάντηση με εκπρόσωπο των νεαρών. Αλλιώς: πώς η διαστρέβλωση των ειδήσεων εξυπηρετεί την κρατική προπαγάνδα. (Την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο προσπαθώ ανεπιτυχώς να εντοπίσω την είδηση. Δυστυχώς οι online εκδόσεις των εφημερίδων ανανεώνονται διαρκώς χωρίς να αφήνουν ίχνη.)

Έρχομαι τώρα στην αντιμετώπιση των δημοσιογράφων. Δυο Έλληνες δημοσιογράφοι μίλησαν τελικά μαζί μας. Ρώτησαν επίμονα αν η ομάδα μας συνδέεται με την κατάληψη του ελληνικού προξενείου τον Δεκέμβρη του 2008. Παρά την κατηγορηματική άρνησή μας, το ΒΗΜΑ γράφει: "Οι δράσεις τους, όσο μαχητικές και να είναι -όπως παλιότερα η κατάληψη του ελληνικού προξενείου στο Βερολίνο- δεν έχουν εκτραπεί ωστόσο ποτέ σε βία εναντίον προσώπων".
(http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=385998&ct=32&dt=22/02/2011, αυτήν την φορά προνόησα να κάνω screenshot)

Στο ίδιο πλαίσιο παραπληροφόρησης, αυτήν την στιγμή το άρθρο του ΒΗΜΑτος αποδίδει λανθασμένα την χτεσινή δράση στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Βερολίνου, την οποία χαρακτηρίζει "αριστερά διακείμενη". Λίγες ώρες πριν ο χαρακτηρισμός που απέδιδε ήταν "ακροαριστερή". Η Ελευθεροτυπία μιλούσε νωρίτερα για "γκασταρμπάιτερ", αλλά η λέξη απουσιάζει από την τωρινή εκδοχή του άρθρου. Οι αρχικές εκδοχές των άρθρων των εφημερίδων μιλούσαν για "ομάδα αναρχικών που διέκοψε την ομιλία", μετά άλλαξαν σε "προσπάθησε να διακόψει" και τελικά αντικατέστησαν το "αναρχικών" με "φοιτητών". Αρχικά έκαναν λόγο για μία ομάδα, μετά δέχτηκαν την ύπαρξη δύο ξεχωριστών. Ο αριθμός των διαμαρτυρόμενων έπαιξε από 40 ως 10. Επειδή όμως η δύναμη των δημοσιογράφων είναι πλέον κυρίως η εικόνα, αξίζει να επανέλθω στην τηλεοπτική παρουσίαση της είδησης και να θυμίσω πως τα μέσα ενημέρωσης σκηνοθέτησαν την εικόνα από την μια ενός πρωθυπουργού που καλεί σε διάλογο αυτούς που τον διέκοψαν και από την άλλη μιας ομάδας ταραξιών που τα κάνουν λίμπα και αποχωρούν, ανίκανοι να συνομιλήσουν πολιτισμένα. Κι όλα αυτά, ενώ στην πραγματικότητα ο Γιώργος Παπανδρέου έβλεπε πώς οι άνθρωποί του πέταξαν έξω τους νέους που προσπαθούσαν να του μιλήσουν.

Θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον, αν δεν χρειαζόταν να μεταφέρω όλα όσα συνέβησαν χτες στο Βερολίνο. Αν είχαμε ένα στέρεο έδαφος, αν η δημοσιογραφία στην Ελλάδα λειτουργούσε ανεξάρτητη από την πολιτική εξουσία. Το άρθρο αυτό θα είχε διαφορετικό περιεχόμενο.
Θα μπορούσε για παράδειγμα να αναλύσει διεξοδικά την συμπεριφορά των στελεχών της τοπικής οργάνωσης ΠαΣοΚ Βερολίνου και να κάνει προεκτάσεις σε σχέση με τα κομματικά στελέχη στην Ελλάδα. Μία μόνο λέξη μπορώ να σκεφτώ για να τους χαρακτηρίσω: τραμπούκοι. Έχουμε στην διάθεσή μας άφθονες φωτογραφίες, βίντεο και ηχητικό υλικό που αποτυπώνει απλά στελέχη της "δημοκρατικής παράταξης" να βρίζουν, να τρομοκρατούν, να σπρώχνουν και να τραβάνε φοιτήτριες, να απειλούν ότι θα καταστρέψουν φωτογραφικές μηχανές κι ύστερα να ισιώνουν τις γραβάτες, αφού ξεφορτώθηκαν τους παρείσακτους.
Ή θα μπορούσε να καταλογήσει ευθύνες στον Γιώργο Παπανδρέου για την υποκρισία του αλλά και για την εξόφθαλμη αδυναμία του να ελέγξει τον κομματικό του μηχανισμό. Εννοώ να τον εκδημοκρατίσει, αφού αυτό (λέει πως) είναι το όραμά του.
Θα μπορούσε να εστιάσει στις καταγγελίες των φοιτητών, στο κείμενο διαμαρτυρίας, τις αφίσες, τα πανό και τα συνθήματα. Στα αιτήματα των νέων, τις απόψεις τους, τις προτάσεις τους. Στα προβλήματα της ομογένειας. Στους λόγους που οδήγησαν εικοσάρηδες και εικοσιπεντάρηδες να φύγουν από την Ελλάδα. Ή να αναρωτηθεί γιατί αυτοί οι νέοι που ζουν, σπουδάζουν και εργάζονται στο εξωτερικό καίγονται τόσο για ό,τι συμβαίνει στην πατρίδα που εγκατέλειψαν.

Όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα από αυτά. Γιατί η αλήθεια που έμαθε η κοινή γνώμη είναι ότι ορισμένοι υπερόπτες αναρχικοί-ταραξίες-νέοι προσπάθησαν να τα σπάσουν και αποχώρησαν. Γιατί αλήθεια είναι η αλήθεια της τηλεόρασης.

Πού θέλω να καταλήξω;
Χτες το απόγευμα κανείς δεν είχε αυταπάτες. Δεν προσπαθήσαμε να ρίξουμε την κυβέρνηση, δεν προσπαθήσαμε να νουθετήσουμε τον πρωθυπουργό, δεν περιμέναμε να ακούσει την φωνή μας, ούτε πιστέψαμε ότι θα μας έδινε μια ειλικρινή απάντηση στις ερωτήσεις μας. Τα κορίτσια που διαμαρτυρήθηκαν ήξεραν ότι το μόνο που μπορούσαν ήταν να του δείξουν ότι για κάποιους Έλληνες φοιτητές στο Βερολίνο είναι ανεπιθύμητος, ότι δεν μπορούμε να ανεχτούμε να έρχεται στο γερμανικό πανεπιστήμιο και να αυτοδιαφημίζεται ως ο προστάτης της δημοκρατίας. Συμπληρώνω: η φωνή μας θα ακουστεί. Κι όσο τα αστικά μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να αγνοούν φωνές σαν την δική μας, τόσο θα χειροτερεύουν την θέση τους στην συνείδηση του κόσμου.

Μάκης Τσαμαλίκος
Βερολίνο, 22.2.2011