ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΝΕΛΛΗΣ ΨΑΡΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK

Η φωτογραφία είναι από το προφίλ της Νέλλης Ψαρρού στο facebook. To κείμενο είναι αντιγραφή/επικόλληση του δικού της με όλους τους ενεργούς συνδέσμους του.

Όποια ιστοσελίδα/σελίδα κοινωνικής δικτύωσης επιθυμεί, ας προωθήσει το παρακάτω, καθώς εγώ μέσα από την ιστοσελίδα μου αδυνατώ να κάνω αναρτήσεις εδώ και μία εβδομάδα. Από την τεχνική υποστήριξη του hosting της σελίδας www.nellypsarrou.com απάντησαν για το πρόβλημα ότι, “οφείλεται σε κάποια αλλαγή που έγινε στον κώδικα του joomla είτε λόγω αναβάθμισης που έγινε σε κάποιο πρόσθετο (component-plugin), είτε από κάποιο κακόβουλο πρόγραμμα έχει προσβάλει και έχει αλλοιώσει τον κώδικα της εφαρμογής”. Εδώ και μέρες προσπαθώ να το επιλύσω, αλλά στο μεταξύ δεν θα ήθελα να μην έχω ενημερώσει για την απάντηση του δήμου στο δημοσίευμά μου.
Όποιος επιθυμεί ας μου στείλει μήνυμα για να λάβει στο μέιλ του το κείμενο σωστά μορφοποιημένο.
Νέλλη Ψαρρού, 31/3/2016

Απάντηση δήμου Αριστοτέλη σχετικά με αρσενικό σε ρέμα

Μια ιδιαίτερα “διασκεδαστική” απάντηση έδωσε προχτές στη δημοσιότητα το γραφείο επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων του δήμου Αριστοτέλη σε απάντηση της σχετικής δημοσίευσης στο ιστολόγιό μου www.nellypsarrou.com για τα νεκρά πρόβατα και το υψηλό αρσενικό σε ρέμα της περιοχής (http://www.nellypsarrou.com/index.php…): από τη μία επιβεβαιώνει το δημοσίευμα (αν και αποφεύγοντας τις συγκεκριμένες αναφορές) και από την άλλη με κατηγορεί για συκοφαντία!

Όπως βλέπει κανείς στην απάντηση (http://www.dimosaristoteli.gr/…/pres…/2016-03-24_PSARROY.pdf), παραδέχεται τον θάνατο των ζώων και τη μέτρηση που έδειξε μεγάλη συγκέντρωση σε αρσενικό, χωρίς ωστόσο να δίνει κανένα άλλο συγκεκριμένο στοιχείο (ημερομηνίες, αριθμό συγκέντρωσης του αρσενικού κλπ) παρόλο που αυτό όφειλε να κάνει εκ του νόμου και της περιβαλλοντικής νομοθεσίας (δείτε εδώ: Το δικαίωμα της πρόσβασης στην περιβαλλοντική πληροφορία είναι κατοχυρωμένο με τη «Συνθήκη του Aarhus» που έχει κυρωθεί από την Ελληνική Βουλή με το Ν. 3422/2005, http://antigoldgr.org/…/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE…/). Διαφοροποιείται μόνο ως προς το ότι η αναφορά προς τον δήμο έγινε πολύ μετά το συμβάν ώστε αυτό να μην μπορεί να πιστοποιηθεί. Εδώ λείπει κάθε σαφήνεια: κατήγγειλε ο βοσκός τον εαυτό του μετά από μήνες αφού το είχε αποκρύψει, ήταν από την αρχή γνωστό το γεγονός εξ αρχής και όλοι μαζί το απέκρυβαν, ή κάποιος άλλος το κατήγγειλε και ο δήμος το κουκουλώνει εδώ και μήνες;

Είναι ιδιαίτερα αστείο να επιβεβαιώνει ολόκληρο γραφείο επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων ύστερα από μέρες ένα δημοσίευμα, αλλά να το αποκαλεί συκοφαντικό! Περισσότερο όμως από αστειότητα η ανακοίνωση αυτή δείχνει τι συμβαίνει σήμερα στην περιοχή και στο κίνημα των Σκουριών – κι αυτό που συμβαίνει δεν είναι καθόλου αστείο. Όπως εδώ και δύο χρόνια μου έχουν πει κάτοικοι της περιοχής που δραστηριοποιούνται στο κίνημα, όποιος τολμήσει να μιλήσει ενάντια στις διαδικασίες που στήθηκαν για να διασπάσουν το κίνημα (εκλογές “κινηματικού δημάρχου”, εισχώρηση του Σύριζα σε συντονιστικά, κλπ), “απειλούνται” με την κατηγορία της “διάσπασης της ενότητας του κινήματος” προκειμένου να σταματήσουν να ασκούν εσωτερική κριτική ή να μιλούν δημόσια για τα κακώς κείμενα. Αυτή την τακτική την έχουμε δει άλλωστε σε όλες τις κινηματικές διαδικασίες: όποιος χαλάει τη “σούπα” της χειραγώγησης ενός κινήματος κατηγορείται ως διασπαστής από αυτούς που την μαγειρεύουν...

Στον δήμο Αριστοτέλη αυτό έχει λάβει διαστάσεις. Μιλάμε για τον ίδιο τον δήμο που έδωσε πριν λίγες βδομάδες άδεια πολεοδόμησης για το εργοστάσιο στις Σκουριές! Μάλιστα, σε ανακοίνωσή του κατηγόρησε την κυβέρνηση γι αυτό παρόλο που, με βάση τα όσα έλεγαν οι σημερινοί “κινηματικοί δημοτικοί σύμβουλοι” πριν εκλεγούν, υπάρχουν δεκάδες πολεοδομικές παραβάσεις στις Σκουριές που, με βάση και μόνο αυτές, μπορούσε η Πολεοδομία να μη δώσει την άδεια (http://www.dimosaristoteli.gr/gr/municipality/2488). Ένα μήνα μετά “υπεγράφη από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας η πρώτη άδεια που αφορά την υλοποίηση του σχεδίου της εταιρείας στην Ολυμπιάδα”. Αυτά, και άλλα πολλά, έχουν κάνει τους ντόπιους του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη συχνά-πυκνά να ζητούν τον λόγο από τον δήμο και την κυβέρνηση και να τους θεωρούν πλέον αντιπάλους και εξαπατητές (http://info-war.gr/%CE%AE-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-…/). Οι τελευταίοι, σχεδόν οι ίδιοι και στις δύο περιπτώσεις, απαντούν κατηγορώντας όσους διαμαρτύρονται ως “ανθρωποφάγους”, διασπαστές και εξυπηρετητές των συμφερόντων της εταιρείας”. Με αυτούς τους χαρακτηρισμούς προσπαθούν να φιμώσουν πρώην συναγωνιστές, ακόμα και ανθρώπους που τους βαραίνουν κακουργήματα και διώξους λόγω του αγώνα τους.

Σε παλιότερη ανάρτησή μου σχετικά με τον ρόλο του πρώην δημάρχου κ. Μίχου (http://www.nellypsarrou.com/index.php…), για παράδειγμα, κάποιοι φίλοι συναγωνιστές που την προώθησαν μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα έλαβαν τηλεφώνημα που τους εγκαλούσε “γιατί ανέβασαν το άρθρο της Ψαρρού”! Τώρα, κάποιοι από αυτούς, αν και οι ίδιοι ήξεραν το συμβάν για τα νεκρά ζώα και το αρσενικό, δίστασαν να προωθήσουν τη δημοσίευσή μου.
Οι μεταλλευτικές εταιρείες επιβάλλουν σιωπή και θάνατο (κυριολεκτικά) σε όποια περιοχή αναπτύσσονται. Διότι, η σιωπή δεν είναι χρυσός. Ο χρυσός είναι σιωπή...

Έτσι και πάλι, κατηγορούμαι από αυτούς που υπέκρυψαν από τον κόσμο ένα τόσο σοβαρό γεγονός ότι η δημοσίευσή μου είχε “ως στόχο, να σπείρει τη διχόνοια και τη σύγχυση στην περιοχή, κατά την προσφιλή τακτική του «διαίρει και βασίλευε»”. Ας αφήσουν κατά μέρος τον δικό μου σκοπό και ας πουν: η δική τους απόκρυψη τι σκοπό είχε; Διότι η απαντηση/επιβεβαίωσή τους ήρθε μόνο και μόνο επειδή, μετά το δημοσίευμά μου, πιέστηκαν από όλο τον κόσμο στα χωριά να πουν την αλήθεια.

Με κατηγορούν για φανταστικές σκοπιμότητες επειδή έγραψα την αλήθεια. Ξεχνούν όμως ότι η αποκάλυψη της αλήθειας είναι η δουλειά μου και θα έπρεπε να αναζητούν κάποιο κρυφό σκοπό μου σε περίπτωση που δεν την έκανα και όχι όταν την κάνω. Όπως και να έχει, είναι πασιφανές ότι η επίθεση που γίνεται εις βάρος μου οφείλεται στο γεγονός ότι έκανα μια ανεπιθύμητη για τον δήμο αποκάλυψη της αλήθειας. Και όταν η αλήθεια είναι ανεπιθύμητη από κάποιους, οι δικοί τους σκοποί είναι προς εξέταση, όχι οι δικοί μου.

Νέλλη Ψαρρού

Νέο επεισόδιο στο σήριαλ της εκλογής εκπροσώπων των εργαζομένων στο Δ.Σ. της ΕΡΤ

Η Μάχη Νικολάρα δεν με έχει διαγράψει από τη συγκεκριμένη λίστα παραληπτών της που αφορά την εκλογή εκπροσώπων των εργαζομένων στο ΔΣ της ΕΡΤ, πράγμα που μου επιτρέπει να δημοσιοποιήσω το mail που έλαβα και φυσικά να το σχολιάσω με διακριτά πλάγια γράμματα μετά την πλήρη παράθεσή του. Τα προηγούμενα κείμενα που αφορούν το ίδιο θέμα έχουν τα "ταμπελάκια" ΕΡΤ, ΕΡΤopen, Σπουδή στην τραγική ειρωνεία



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΑΧΗ ΝΙΚΟΛΑΡΑ

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι

Το ενδεχόμενο να μην μπορέσουμε να εκλέξουμε και δεύτερο εκπρόσωπο στο ΔΣ της ΕΡΤ δεν μας καθιστά μόνο κατώτερους των περιστάσεων, αλλά και υπόλογους απέναντι στο σύνολο των συναδέλφων που προσήλθαν μαζικά στις κάλπες, χωρίς περιχαρακώσεις και συντεχνιακές αντιλήψεις.

Την δυνατότητα να υπάρχει διπλή εκπροσώπηση στο ΔΣ την κερδίσαμε, δεν μας τη χάρισε κανείς. Την κερδίσαμε βγαίνοντας μπροστά τη διετία που προηγήθηκε του λουκέτου στην ΕΡΤ, όταν η διοίκηση της ΠΟΣΠΕΡΤ έκανε «τον ψόφιο κοριό» για το ενιαίο μισθολόγιο, αγώνας που μας έδωσε τουλάχιστον την ΚΥΑ. Το καλοκαίρι μάλιστα απέρριψε την πρόταση των εκπροσώπων των δημοσιογράφων για υπαγωγή όλου του προσωπικού σε αυτή. Αλλά και κατά τη διάρκεια του μαύρου αγωνιστήκαμε για συλλογικές διαδικασίες και αποφάσεις, εκπροσωπήσαμε με αξιοπρέπεια και επιχειρήματα τον κοινό αγώνα για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ και πολεμήσαμε αυταρχικές, παλαιοσυνδικαλιστικές αντιλήψεις, συναλλαγής και συνδιοίκησης. Αυτές ακριβώς οι δυνάμεις απειλούν να επιβληθούν και πάλι αγνοώντας, όπως πάντα, την δημοκρατικά εκφρασμένη βούληση της βάσης και επιδιώκοντας οφίτσια με νομικά τερτίπια και δικαστικές αποφάσεις.

Τους δύο εκπροσώπους μας όμως θα τους ΕΚΛΕΞΟΥΜΕ εμείς και δεν θα τους διορίσουν τα δικαστήρια. Δεν αρμόζει σε εκπροσώπους εργαζομένων να είναι διορισμένοι από δικαστήρια παρά τη βούληση του εκλογικού σώματος. Αυτό επιδιώκει ο προσωρινά διορισμένος πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ. Με ασφαλιστικά μέτρα τα οποία εκδικάζονται την Τρίτη 29/3 ζητεί να βρεθεί με τον ίδιο τρόπο που παραμένει στην ηγεσία της ΠΟΣΠΕΡΤ και στο ΔΣ της ΕΡΤ.

Δύο επανακαταμετρήσεις ακολούθησαν τους δύο γύρους των εκλογών, η δεύτερη μάλιστα εν αγνοία του άμεσα ενδιαφερόμενου δημοσιογράφου, παρότι είχε στηριχτεί φανερά από τον υπηρεσιακό πρόεδρο της ΠΟΣΠΕΡΤ. Αποτέλεσμα; Ο τρίτος, και στους δύο γύρους, έγινε δεύτερος και τώρα διεκδικεί με δικαστική απόφαση αυτό που δεν του έδωσαν οι εργαζόμενοι με την ψήφο τους. Αυτό έκανε άλλωστε και με την προεδρία της Ομοσπονδίας και με το σύλλογο του ΠΣΥΠΕΡΤ. Ο έτερος όψιμος σύμμαχος του ζητά με βιβλικές ρήσεις την ακύρωση συνολικά της διαδικασίας. Η επιδίωξη προφανής: να εγκλωβιστούν οι εργαζόμενοι που προσήλθαν μαζικά στις κάλπες σε ένα εκβιαστικό δίλλημα: «ή Καλφαγιάννης ή κανείς. Δηλαδή να βγει ο Καλφαγιάννης μαζί με όποιον (υπό)στηρίξει και να ακυρωθεί ο εκπρόσωπος που βγήκε με απόλυτη πλειοψηφία.

Αναλογιστείτε λοιπόν συνάδελφοι: Ως πότε θα ανεχόμαστε και θα επιτρέπουμε με τη μη συμμετοχή μας και την αδιαφορία μας, τέτοιες πρακτικές να ασκούνται σε βάρος μας;

Η διαδικασία εκλογής εκπροσώπων των εργαζομένων στο ΔΣ της ΕΡΤ ήταν, όπως έχω ξαναγράψει, εξαρχής ναρκοθετημένη. Δεν θα σπεύσω ωστόσο να αποποιηθώ την όποια ευθύνη πολύ απλά γιατί και εγώ όπως και όλοι οι υποψήφιοι γνωρίζαμε την διαδικασία που είχε επιλέξει η Κ.Ε.Φ.Ε., επισημαίναμε τα αδιέξοδα στα οποία θα οδηγούσε και παρόλα αυτά, με ισχυρή προτροπή της ΠΟΕΣΥ, αποφασίσαμε να την νομιμοποιήσουμε με τη συμμετοχή μας.

Δηλαδή αγαπητοί συνάδελφοι (όσοι πέφτετε από τα σύννεφα ή δεν ασχοληθήκατε ποτέ με την εκλογική διαδικασία ή ισχυρίζεστε εκ των υστέρων ότι δεν ξέρατε-δεν είδατε-δεν ακούσατε) γνωρίζαμε όλοι πολύ καλά τον κίνδυνο να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα γιατί πολύ απλά η Κ.Ε.Φ.Ε. είχε πει από την πρώτη στιγμή ότι, με την νομική οδό που είχε επιλέξει, η πιθανότητα αναγκαιότητας τρίτου γύρου για τον εκπρόσωπο-δημοσιογράφο ήταν πολύ ισχυρή. Γιατί απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία αλλά το ψηφοδέλτιο (κακώς) ήταν, και στους δύο γύρους, ένα και ενιαίο για δύο εκπροσώπους εκ των οποίων ο ένας οπωσδήποτε δημοσιογράφος.

Αποδεχθήκαμε δηλαδή την απόλυτη πλειοψηφία ως μοναδική συνθήκη εκλογής και δεν μπορούμε να την εφαρμόζουμε κατά το δοκούν γιατί πολύ απλά αποτέλεσμα σχετικής και μάλιστα καθαρότατης πλειοψηφίας είχαμε από τον πρώτο γύρο.

Υπερίσχυσε τότε το σκεπτικό ότι καλύτερα να γίνουν εκλογές ώστε να έχουμε εκπροσώπηση στο ΔΣ παρά να καθυστερήσουν πολύ ή να μην γίνουν καθόλου. Το επιχείρημα σεβαστό. Σε ότι με αφορά, δεν με έπειθε και πολύ και γι’ αυτό είχα προτείνει τόσο στην συνέλευση που προηγήθηκε των εκλογών όσο και στην ΠΟΕΣΥ αλλά και στους ανθυποψηφίους δημοσιογράφους λίγο πριν την διεξαγωγή του α’ γύρου, να αποχωρήσουμε από τη διαδικασία αφού είχε γίνει σαφές πια ότι η Κ.Ε.Φ.Ε. δεν θα δεχόταν διακριτή σταυροδοσία ώστε να είναι εφικτή η απόλυτη πλειοψηφία και για τους δύο εκπροσώπους.

Εκ των υστέρων, μετανιώνω που δεν είχα επιμείνει περισσότερο γιατί όπως αποδείχθηκε και πολύ χρόνο χάσαμε και αποτέλεσμα δεν έχουμε και σε αδιέξοδο βρισκόμαστε και πάνω απ’ όλα δεν έχουμε εκπροσώπηση στο ΔΣ, 10 ολόκληρους μήνες μετά την επαναλειτουργία της ΕΡΤ και μάλιστα σε μια περίοδο που έχουν ξυπνήσει εφιάλτες του παρελθόντος. Αντιθέτως, αν είχαμε τότε αποχωρήσει όλοι οι δημοσιογράφοι ίσως η Κ.Ε.Φ.Ε. και κυρίως ο υπηρεσιακός πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ και υποψήφιος!!! ίσως να είχαν δεχθεί τουλάχιστον να συζητήσουν ορθότερη διαδικασία.

Ουδείς, όμως, μετά Χριστόν προφήτης (για να μπω και στο βιβλικό κλίμα που είναι φαίνεται του συρμού). Θα το θεωρούσα μέγιστη ανευθυνότητα, όταν τα πράγματα είναι τόσο κρίσιμα, να βγω τώρα και να πω: «τα έλεγα εγώ και αμαρτίαν ουκ έχω» ή «δεν ήξερα-δεν κατάλαβα-δεν συμφώνησα-δεν ασχολήθηκα» ή «με πρόδωσαν -οι σύμμαχοί- μου- και-νίπτω-τας-χείρας-μου» (να το πάλι το βιβλικό). Όποιος διεκδικεί μια τόσο σοβαρή θέση και διατείνεται ότι είναι σε θέση να εκπροσωπήσει άλλους ανθρώπους πρέπει κατά τη γνώμη μου να έχει υψηλό αίσθημα ευθύνης και ειδικά αν ένας σεβαστός αριθμός συναδέλφων τον έχει εμπιστευθεί με την ψήφο τους.

Το θέμα είναι λοιπόν τι πρέπει να γίνει τώρα ώστε το συντομότερο δυνατόν να καλυφθεί το κενό εκπροσώπησης των εργαζομένων στο ΔΣ της ΕΡΤ.

1. Να αποκατασταθεί τάχιστα η εκκρεμότητα της συμπλήρωσης του ΔΣ με τον ένα εκπρόσωπο που εκλέχθηκε με μεγάλη και απόλυτη πλειοψηφία από τον β’ γύρο των εκλογών.

2. Να αναλογιστούμε όλοι, Κ.Ε.Φ.Ε. και υποψήφιοι, έστω και τώρα, την ευθύνη που μας αναλογεί και να καταστεί εφικτή η διεξαγωγή τρίτου γύρου εκλογών με δύο υποψηφίους. Ξεκαθαρίζω ότι εκλογή με μια υποψηφιότητα δεν θα επιτρέψω παρότι δεν είναι ασυνήθιστη πρακτική και έχει εφαρμοστεί και σε εκλογές για το Μικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ. Στις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί σήμερα είμαι παρούσα για να συμβάλω στην εξεύρεση λύσης αλλά δεν θα ανεχθώ άλλη λάσπη χωρίς απάντηση ούτε θα επωμιστώ το βάρος του τραγέλαφου στον οποίο έχουμε συρθεί όχι γιατί θα με βλάψει προσωπικά αλλά γιατί βλάπτει το κύρος της εκπροσώπησης.

3. Η προκήρυξη νέας εκλογικής διαδικασίας με νέες υποψηφιότητες μόνο για την ανάδειξη του εκπροσώπου δημοσιογράφου είναι η μοναδική λογική διέξοδος αν η διεξαγωγή τρίτου γύρου καταστεί αδύνατη. Καταλήγουμε δηλαδή σε αυτό που θα έπρεπε να έχει γίνει από την αρχή. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ωστόσο ότι είναι πολύ πιθανό να απαιτηθεί και δεύτερος γύρος αφού ανάλογα με τον αριθμό των υποψηφίων και την συμπεριφορά των εκλογέων είναι πιθανό να μην προκύψει απόλυτη πλειοψηφία από τον πρώτο γύρο. Το «δις εξαμαρτείν» του τύπου «δεν ξέρω-δεν κατάλαβα- δεν ασχολήθηκα-απλά γκρινιάζω» ελπίζω να αποφευχθεί πλέον.

Η «λύση» της εκλογής εκπροσώπου-δημοσιογράφου με σχετική πλειοψηφία όχι μόνο δεν δίνει λύση, νομικά, αλλά υποσκάπτει σαφώς, κατά τη γνώμη μου, το κύρος της εκπροσώπησης και της επιταγής του νόμου που ορίζει δύο εκπροσώπους των εργαζομένων στο ΔΣ της ΕΡΤ εκ τον οποίων ο ένας δημοσιογράφος. Η πρόβλεψη για εκπρόσωπο-δημοσιογράφο ήταν από την πρώτη στιγμή ο στόχος μεγάλης πολεμικής από την προσωρινή διοίκηση της ΠΟΣΠΕΡΤ και προφανώς και η βασική επιδίωξη της επιλογής μιας εκλογικής διαδικασίας που μαθηματικά θα οδηγούσε σε αδιέξοδο. Θέλουμε λοιπόν να ενισχύσουμε αυτή την άποψη με επιπλέον επιχειρήματα, νομικά και ηθικά, αποδεχόμενοι να εκλεγεί ο ένας εκπρόσωπος με απόλυτη πλειοψηφία και ο άλλος με σχετική; Η διατύπωση τέτοιων προτάσεων από δημοσιογράφους προκαλεί εντύπωση, αν και όχι ακριβώς απορία, αφού υπαγορεύεται πιθανώς από γνωστές αταίριαστες συμφωνίες που προηγήθηκαν του β’ γύρου.

Η επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας από μηδενική βάση, όπως προτείνεται από κάποιους με σαφείς προθέσεις, είναι απολύτως παράλογη και ανήθικη, αφού ουσιαστικά ακυρώνει την ξεκάθαρη εκλογή του Τέλη Μεταξά με μεγάλη και απόλυτη πλειοψηφία. Το σημαντικότερο, γελοιοποιεί έτι περαιτέρω το θεσμό της εκπροσώπησης των εργαζομένων στο ΔΣ και τραυματίζει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη των εργαζομένων στην διαδικασία. Αυτή την παράμετρο πρέπει, πιστεύω, να τη λάβει σοβαρά υπ’ όψιν της η Κ.Ε.Φ.Ε. αλλά και το όργανο που την διόρισε και έχει από το νόμο την ευθύνη της διεξαγωγής των εκλογών. Εξ άλλου η συνολική επανάληψη των εκλογών με την ίδια στρεβλή διαδικασία θα οδηγήσει φυσικά στο ίδιο αδιέξοδο.


ΜΑΧΗ ΝΙΚΟΛΑΡΑ
ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΕΡΤ

ΣΧΟΛΙΑ:

A) Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον -όσο κι αν την είχε προαναγγείλλει- η πληροφορία ότι ο Παναγιώτης Καλφαγιάννης προχωρά τελικά την Τρίτη στον γνωστό δικαστικό τρόπο αναρρίχησης που ακολουθεί μια "επανακαταμέτρηση" που έγινε κυριολεκτικά "εκτός φάσης" και χωρίς καμιά εγκυρότητα. Δεν θα έπρεπε όμως να έχει υπάρξει καταγγελία αυτής της πράξης καλπονοθείας σε πραγματικό χρόνο; Γιατί δεν υπήρξε;

Β) Έχει επίσης πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η πρώτη παράγραφος με την επίκληση της ευθύνης απέναντι στους "συναδέλφους που προσήλθαν μαζικά στις κάλπες" ωσάν η προσφυγή στις κάλπες να ήταν μια γνήσια συλλογική διαδικασία κι όχι απλώς μια στρεβλή διαδικασία ανάθεσης, την οποία ή ίδια η συντάκτρια της ανακοίνωσης χαρακτηρίζει στην έκτη παράγραφο "ναρκοθετημένη". Ας ρωτήσω λοιπόν κάτι: Ποιος είχε τη "θεσμική ιδιότητα" να ενεργοποιήσει τόσον καιρό μια γνήσια και τακτική συλλογική διαδικασία, τουλάχιστον ανάμεσα στους δημοσιογράφους; Μήπως η Μάχη Νικολάρα και ο Νίκος Τσιμπίδας; Γιατί δεν το έκαναν παρά μόνο τελευταία και ενόψει του Τρίτου Γύρου; Λίγο προεκλογική φιεστούλα ακούγεται αυτό κι ας με χαρακτηρίσετε κακόβουλο...

Γ) Γιατί θα έπρεπε να πληροφορηθούμε -οι εργαζόμενοι αλλά και η κοινωνία- την άρνηση της Διοίκησης της ΕΡΤ να αποδεχθεί το αίτημα του Αριστοτέλη Μεταξά να παρίσταται στο Δ.Σ. από διαρροή άλλου προσώπου στο facebook και όχι από επίσημη ανακοίνωση του ίδιου ή ψήφισμα κάποιας συνέλευσης που θα έπρεπε να είχε συγκληθεί γι αυτό το λόγο; Ήταν τόσο "ασήμαντο" το ζήτημα; Ή μήπως αυτό το "μόκο" μπορεί και να καλύπτει άλλου είδους "αταίριαστες συμφωνίες" και νέες αναζητήσεις ισορροπιών που προηγήθηκαν αυτή τη φορά του τρίτου γύρου; Μήπως αυτές δεν τελεσφόρησαν κι έτσι εμφανίστηκε το αδιέξοδο της εκλογής με μία υποψηφιότητα την οποία η συντακτρια αρνείται, αλλά μας υπενθυμίζει ότι έχει ξανασυμβεί στην ανακοίνωσή της;

Δ) Οι συγκεκριμένες εκλογές έχουν ξεφύγει πια ακόμα και από τη σφαίρα του γελοίου, πάνε καρφί για το Βιβλίο Γκίνες. Και κυρίως είναι μια αισχρή αναθετική διαδικασία που δεν έχει απολύτως τίποτα το πολιτικό. Αφορά πλέον αποκλειστικά τρία πρόσωπα (με αλφαβητική σειρά Παναγιώτης Καλφαγιάννης, Αριστοτέλης Μεταξάς και Μάχη Νικολάρα), όπως επίσης και τα συμφέροντα συνδικαλιστικών ενώσεων παλαιάς κοπής όπως η ΕΣΗΕΑ που δεν μπορεί να μην διατηρήσει την δεσπόζουσα θέση που κατέχει στον χώρο των ΜΜΕ αποδεχόμενη (ακόμα και την πιθανότητα) να είναι εκπρόσωπος εργαζομένων της ΕΡΤ δημοσιογράφος εκτός της Ένωσης. Αξίζει νομίζω να προσθέσω ότι και τα τρία αυτά πρόσωπα αν και προκλήθηκαν να δεσμευτούν για τα ζητήματα του Απολογισμού του Δίχρονου Αγώνα και της ενεργοποίησης πραγματικών Συλλογικών Διαδικασιών, δεν το έπραξαν ποτέ. Όσο για τα δύο από αυτά (Μάχη Νικολάρα και Παναγιώτης Καλφαγιάννης) κατά την δική μου γνώμη ισχύει και ασυμβίβαστο συμμετοχής σε θέση ευθύνης, μέχρι να καταθέσουν τον απολογισμό τους για την προηγούμενη θέση ευθύνης που κατείχαν και μάλιστα σε κρίσιμες στιγμές.

Ε) Τέλος, είναι πάρα πολύ εύκολο να επικαλείται κανείς τη λάσπη όποτε τον/την βολεύει. Πιο δύσκολο είναι να μην την πετάει σε "ανθυποψηφίους" όταν έχει μάθει να ζει μέσα σε αυτήν. Και απείρως δυσκολότερο είναι, φυσικά, το να μην ζει μέσα σε αυτήν. Γιατί το τελευταίο έχει το κόστος της ηθικής επιλογής αφού δεν γίνεται σε αυτή τη ζωή να είσαι και με τον Ταγματάρχη και με τον Ρουβίκωνα...