Ζητώ συγγνώμη που δεν μπορώ πια να αντιμετωπίσω (σχεδόν) κανέναν άνθρωπο της ΕΡΤ ως σοβαρό.

Το παρακάτω κείμενο μεταφέρθηκε από τον τοίχο μου στο f/b για αρχειακούς λόγους.



Αν δεχθούμε ως αξιακή αρχή (κι όχι ως μία λαστιχοποιημένη παπαριά που χρησιμοποιούμε μόνο όποτε μας βολεύει) τη φράση "Η Σιωπή Είναι Συνενοχή" τότε εύκολα και εύλογα μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι στην ΕΡΤ Α.Ε. δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος αθώος.

Η ιστορική ευκαιρία να αλλάξει δραματικά ολόκληρο το τοπίο των ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν χάθηκε από τους "ηγέτες" (στην πραγματικότητα κερδήθηκε ΓΙΑ αυτούς με διάφορους τρόπους), χάθηκε από τους "σιωπηλούς εταίρους-υπαλλήλους" που διαδοχικά μάσησαν όλες τις τσίχλες που υπήρχαν (και κυρίως συνέχισαν να τις μασάνε, ακόμα κι όταν -αποδεδειγμένα- είχαν χάσει κάθε γεύση) :
Την Διαπραγμάτευση, την Ανάθεση, την Ελπίδα και την Επιστροφή στην Κανονικότητα (αρκεί να μπαίνει η μισθοδοσία στον τραπεζικό λογαριασμό).

Οι ήττες που μετράμε μέχρι σήμερα, δεν είναι τίποτα μπροστά τις ήττες που έρχονται. Ο Νόμος Παππά, οι "πεφωτισμένες" διοικήσεις, το καρότο της "συνδιοίκησης" και το "άλλοθι" των Συμβουλίων Κοινωνικού Ελέγχου, θα φροντίσουν οι "γκρίζες μέρες" να ξαναγίνουν κατάμαυρες.

Ζητώ συγγνώμη που δεν μπορώ πια να αντιμετωπίσω (σχεδόν) κανέναν άνθρωπο της ΕΡΤ ως σοβαρό.

Ζητώ συγγνώμη που δεν θα ασχοληθώ καθόλου με την "Μητέρα των Μαχών" για το Οργανόγραμμα.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι σε κάθε κρίσιμη στιγμή του δίχρονου μετρηθήκατε και βρεθήκατε αριθμητικά λίγοι. Είναι πως ήσασταν "λίγοι" σε κάθε επίπεδο πριν από αυτό, αλλά κυρίως επιλέξατε να "λιγοστεύετε" τα πάντα μετά.

Υ.Γ. Φίλες ή φίλοι που θεωρούν ότι τα παραπάνω τους/τις προσβάλλουν μπορούν αυτόβουλα να αλλάξουν τις ρυθμίσεις στην "φιλία" μας. Ξεκαθαρίζω, όμως ότι δεν πρόκειται να κάνω κανένα διάλογο σε αυτό το ποστ ή στο τσατ. Για τα υπόλοιπα πρόσωπα, νομίζω ότι μια επανάληψη ανάγνωσης του "ευαγγελίου" αρκεί, αργά και σιγανά όπως του πρέπει...