Από τις έξι το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής μέχρι και χθες το απόγευμα στον υποκειμενικό μου χρόνο έχουν περάσει γύρω στα τρία ημερολογιακά έτη. Κοιμήθηκα ελάχιστα (και άσχημα) απέκτησα (δανεικό) κινητό που το είχα πάντοτε δίπλα μου και τώρα πια δεν το χρειάζομαι (αλλά για καλό και για κακό θα το κρατήσω μέχρι να γυρίσω από την Σύρο) και έχασα την επαφή μου με αρκετά από τα πράγματα που όριζα ως σημαντικά υπο κανονικές συνθήκες. Βίωσα όμως άλλα, μια Πρόβα Τζενεράλε και μια Επίσημη Πρώτη (οι όροι δεν χρησιμοποιούνται με την θεατρική τους έννοια), μια μεγάλη αγωνία και μια τρομερή ανακούφιση, πολλές μικρές αγωνίες και αντίστοιχες μικρές χαρές, αρκετά διαδικαστικά που έκρυβαν ουσιαστικά και ουσιαστικά που κατέληγαν φρικτά διαδικαστικά.
Κάποιοι υπέστησαν το μόνο μου καταφύγιο, ένα κατάμαυρο χιούμορ - και συγνώμη αν τους γάμησα, δεν μπορώ να το πάρω πίσω κι ούτε θα την έβγαζα χωρίς αυτό.
Επίσης μάλλον δεν θα την έβγαζα αυτές τις μυστήριες υποφωτισμένες νύχτες, χωρίς Τα Γενέθλια του Κόσμου, την συλλογή διηγημάτων της Ούρσουλα Λε Γκεν, που πολύ σοφά μου "έσπρωξε" η καλή μου, σχεδόν με το ζόρι. Όταν αυτό που έχει σημασία είναι η "θεραπευτική" διάσταση της Λογοτεχνίας, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από την γριά σοκολατομανή Ούρσουλα... τουλάχιστον για μένα.
Ιδιωτικά έχω να ευχαριστήσω πολλούς. Για τα ελάχιστα, για τα απλώς σημαντικά, ακόμα και για τα πάρα πολύ σπουδαία. Ακόμα κι όσους δεν τα έκαναν για μένα. Η αντανάκλαση των πράξεων τους πάνω μου μετριέται από την πλευρά μου ως "καλή". Και την χρωστάω...
Και ναι, εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχει καλή πλευρά στους ανθρώπους (ή τουλάχιστον στους περισσότερους). Ακόμα και οι λίγες ανοησίες δεν μπορούν πραγματικά να βαρύνουν στην ζυγαριά.
Επιστρέφω. Πολύ γρήγορα σε κάποιους τομείς (σχεδόν υπερηχητικά γρήγορα), βήμα-βήμα σε κάποιους άλλους. Θέλω να κάνω περισσότερα. Γιατί όπως λέει και ο φίλος μου ο Μιχάλης Ένα και Μηδέν.
Και το μόνο που εξακολουθώ να καταλογίζω στον Ζήσιμο που αναχώρησε λίγο πριν το χάραμα της Δευτέρας που μας πέρασε, είναι κάτι που έμαθα από τα αρχαία ηλεκτρονικά παιχνίδια: Όταν κερδίζεις ένα extended play, δεν έχει νόημα να το παίζεις συντηρητικά. Έχει πια νόημα να χαίρεσαι το κάθε δευτερόλεπτο. Αλλωστε ο μόνος χρόνος που αξίζει τελικά είναι ο υποκειμενικός...
