4o Συνέδριο Bookcrossing (Antamoma) στην Λάρισα

Όταν μου έστειλε το πρώτο mail τον Ιανουάριο η Άννα να πάω ως προσκεκλημένος συγγραφέας στο Antamoma της Λάρισας μού έκανε τρομερή εντύπωση ότι ήταν τρομερά επιφυλακτικό, πολύ "μαζεμένο", το κείμενο της, σαν τρομαγμένο κάπως, δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Άλλωστε δεν έχω και τρομερή εμπειρία σε τέτοιες φάσεις, αν εξαιρέσει κανείς το ΦΕΦΕ (που η προσέγγιση Αλμπανόπουλου ήταν γράφεις κάτι για το Φεστιβάλ έρχεσαι, δεν γράφεις τον πούλο) και το Utopiales (που λόγω της αγαπημένης μου πήγα την πρώτη φορά ως βασιλικός σύζυγος κι εκεί τα πράγματα είναι τελείως επαγγελματικά) άλλες διοργανώσεις δεν με έχουν τιμήσει με την πρόσκλησή τους.

Για να μην τα πολυλογώ (ώπα ρε μεγάλε και τι κάνεις δηλαδή τόση ώρα;) της απάντησα πως είναι πολύ νωρίς για να της πω σίγουρα, ποιος ζει ποιος πεθαίνει μέχρι τον Απρίλιο, αλλά πολύ γουστάρω να πάω κυρίως για να δω επιτέλους πώς είναι αυτοί οι Bookcrossers και τον τρόπο που "παντρεύουν" τα βιβλία για να "μην μένουνε στο ράφι" (κάνεις κι αστειάκια τώρα;)

Και μετά το πράγμα χαλάρωσε. Το επόμενο της mail ήταν τελείως κανονικό, ανθρώπινο. Και όλη η ηλεκτρονική αλληλογραφία μας και τα τηλεφωνήματα που γίνανε από τότε παρέμειναν το ίδιο κανονικά (για τα δικά μου μέτρα, ελπίζω και για τα δικά της).
Το μυστήριο του πρώτου mail παραμένει και από διακριτικότητα δεν την έχω ρωτήσει γιατί το έγραψε έτσι. Αλλά το άρρωστο μυαλό μου (ή μπορεί και η κοινωνική μου παράνοια) με οδήγησε στην Υπόθεση Εργασίας πως κατά την διάρκεια των προσκλήσεων για αυτό (ή κάποιο προηγούμενο) Συνέδριο Bookcrossing η Άννα (ή κάποιος άλλος που το οργάνωνε) έφαγε "πόρτα" από έναν ή περισσότερους συγγραφείς.

Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Το πιο εύκολο θα ήταν να ρωτήσουμε την Άννα, αλλά δεν θα το κάνουμε, γιατί αφενός γουστάρουμε τα δύσκολα και αφετέρου αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο μπορεί να μην θέλει να το αποκαλύψει (Μόνο για την Αννα: Κανόνισε μην μου κόψεις την μαγιονέζα που φτιάχνω αφήνοντας σχόλιο που αποκαλύπτει τι έγινε πραγματικά).

Συνεχίζοντας λοιπόν την υποθετική μου εξερεύνηση αναρωτήθηκα για ποιο λόγο ένας οποιοσδήποτε συγγραφέας θα φερόταν με τρόπο που θα "κόλωνε" έναν διοργανωτή οποιουδήποτε συνεδρίου. Αν δεν γουστάρεις να πας κάπου βρε αδερφέ, είτε γιατί θεωρείς την διοργάνωση προβληματική, είτε γιατί είσαι εφιαλτικά μοναχικός, είτε γιατί έχεις κακές αναμνήσεις από την πόλη, είτε γιατί έτσι στην έδωσε στο φινάλε, μπορείς πάντοτε να απαντήσεις ευγενικά με χίλιες δυο δικαιολογίες (το πρόγραμμά μου είναι φορτωμένο/έχω να πάω κάπου αλλού, ευχαριστώ) ή και αλήθειες (δεν βγαίνω από το σπίτι μου/δεν πάω σε συνέδρια, ευχαριστώ).

Εδώ, πάντα υποθετικά, είχε συμβεί κάτι άλλο. Κάποιος ή κάποια είχε αντιδράσει άσχημα στην πρόσκληση. Θα μπορούσε να έχει συμβεί αυτό; Το σκέφτηκα και κατέληξα πως ναι, θα μπορούσε κάποιος να μην βλέπει με καλό μάτι όχι το Συνέδριο, αλλά συνολικά το Bookcrossing. Γιατί οι Bookcrossers απελευθερώνουν βιβλία κι όσο πιο λίγα βιβλία πουλάς, τόσο λιγότερα δικαιώματα παίρνεις.

Δεν είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνω. Κι εγώ θα ήθελα να ζω απ' τα βιβλία μου. Όμως προϋπήρξα αναγνώστης και φυσικά έχω αγοράσει βιβλία που επικαλούνται σε κάποια από τις αρχικές σελίδες τους την Συνθήκη της Βέρνης και τους Νόμους Περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας που ακολουθούνται πάντα από το Απαγορεύεται η μεταπώληση, ο δανεισμός, η φωτοτυπική ή ηλεκτρονική αναπαραγωγή, η διασκευή του παρόντος έργου με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη και χωρίς να το σκεφτώ καθόλου και τα αγόρασα/πούλησα μεταχειρισμένα και τα δάνεισα/δανείστηκα και τα φωτοτύπησα μερικά ή ολικά και τα κατέβασα από το Ίντερνετ και τα διασκεύασα (αφού ότι γράφω σήμερα "πατάει" σε όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει στην ζωή μου). Αν αρχίσουν λοιπόν οι συλλήψεις για αυτά τα "αδικήματα", μην ξεχάσετε να με πάρετε κι εμένα. Όπως και κάθε άλλο συγγραφέα γιατί δεν έχω γνωρίσει μεγαλύτερους κλέφτες πνευματικών δικαιωμάτων, τουλάχιστον με την έννοια που αναφέρω στην από πάνω παρένθεση, από τους συγγραφείς.

Είναι δυνατόν κάποιος που υποπίπτει εξ ορισμού σε αυτά τα αδικήματα να "την λέει" στους άλλους που τα διαπράττουν επίσης;

Ναι είναι, και δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή να τον ενδιαφέρει μόνο το δικό του μικρό όφελος (οπότε είναι ηθικά υποκριτής) ή να έχει ξεχάσει πως ήταν και παραμένει αναγνώστης πριν να γίνει συγγραφέας (οπότε καλό είναι να δει τώρα έναν ψυχίατρο πριν καταλήξει Ναπολέοντας).


Και σε αντιδιαστολή με όλα τα -υποθετικά- παραπάνω να σου πω πως την είδε -ρεαλιστικά- κάποιος άλλος. Η φωτογραφία αυτή είναι ένα μικρό βιβλίο του Αλέκου Παπαδόπουλου, γνωστού στους θαμώνες αυτού του μπλογκ. Περιέχει μόνο ένα διήγημα φανταστικής λογοτεχνίας, Το Καύσιμο της Κόλασης, που έγραψε με θέμα την αγωνιώδη αναζήτηση ενός βιβλίου που κυκλοφορεί ελεύθερο (και δεν το καίω περισσότερο, να ψάξεις να το βρεις να το διαβάσεις).
Το δήλωσε Creative Commons BY-NC-ND, το έστησε βιβλιαράκι με εξώφυλλο Dr. Graph & Mr. Byte, το τύπωσε και το έδεσε στο Αλφάβητο και έστειλε 7 κομμάτια στο Συνέδριο αποκλειστικά για Bookcrossing χρήση. Ελπίζω ότι δεν καίω την έκπληξη του Συνεδρίου, αλλά είμαι σίγουρος πως ακόμα κι αν την καίω, θα έχει κι άλλες.


Τις εντυπώσεις μου από το Antamoma που ξέχασα να σου πω πως "παίζει" από αυτήν την Παρασκευή 24 Απριλίου μέχρι και την Κυριακή 26, θα τις ανεβάσω εδώ αφού το περάσω.