Bookmarks (τρία) και (πρώτη) Litteratera

Στην κακεντρεχή ερώτηση Πόσα πια περιοδικά για το βιβλίο; η προσωπική μου απάντηση είναι πάντοτε Κι άλλα! Κανένα δεν είναι το ίδιο με το διπλανό του κι όταν δεν αντιγράφουν τα δελτία τύπου των εκδοτών και των μαρκετιστριών έχουν λόγο ύπαρξης. Με χαρά λοιπόν διάβασα τα τρία πρώτα Bookmarks και έλαβα το δελτίο τύπου της Litteratera. To Bookmarks είναι εβδομαδιαίο free-press και η Litteratera τετραμηνιαίο που το αγοράζεις στα βιβλιοπωλεία. Η μέρα με την νύχτα δηλαδή (από άποψη στόχου κοινού και στησίματος) αλλά έχουν και τα δύο αυτό που έγραψα πιο πάνω. Δεν είναι "φυλλάδια προώθησης", είναι περιοδικά! Και αξίζουν τον χρόνο που θα αφιερώσεις για να τα διαβάσεις.


Το Bookmarks ξεφυλλίζεται και ηλεκτρονικά στο http://issuu.com/e-bookmarks/docs/bookmarks01-web. Τραβήξου, δες το, αποφάσισε...


LITTERATERRA
Τετραμηνιαίο περιοδικό βιβλίων και ιδεών.
Τεύχος 1, Δεκέμβριος 2009
15*23 εκ., 120 σελ., Τιμή: €5,
Επιμέλεια: Νίκος Βλαντής, Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κωστής Βασιλειάδης.
Συνεργάτες τεύχους: Γιώργος Αλισάνογλου, Γιώργος Βαϊλάκης, Βικτωρία Καπλάνη, Δημήτρης Καρύδας, Νίκος Κουνενής, Τίνα Μανδηλαρά, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Θοδωρής Χιώτης, Χρήστος Χρυσόπουλος.

Μέσα από συζητήσεις πνευματικών ανθρώπων, συγγραφέων, ποιητών και κριτικών, με θέμα το μέλλον του βιβλίου στο νέο άνυδρο τοπίο που αναδύεται τη «Νέα Εποχή» της κρίσης για τον πολιτισμό και, ακολουθώντας μια ιδέα που βγήκε μέσα απ’ το Μαγικό Κουτί, προέκυψε η Litteraterra το νέο περιοδικό για το βιβλίο που απευθύνεται τόσο σε συστηματικούς αναγνώστες όσο και σε ανθρώπους που θα στραφούν στο βιβλίο και θα το αγαπήσουν.
Τα κείμενα που υπογράφουν οι συντάκτες ξεφεύγουν από τη βιβλιοπαρουσίαση αναλυτική ή περιληπτική όσο και από την «παραδοσιακή» κριτική. Γραμμένα πηγαία, από ανθρώπους επαγγελματίες του χώρου, εμφορούμενα από μια διάθεση βελτίωσης του τοπίου της βιβλιοπαραγωγής, στοιχειοθετούν, το καθένα στην ξέχωρη θεματική του, μια προσπάθεια να ξανασυνδεθεί η συζήτηση για το βιβλίο με τη συζήτηση για τον κόσμο. Κείμενα εκτενή και συνθετικά αλλά όχι εξονυχιστικά και εξειδικευμένα, το μέγεθός τους τα διακρίνει από τις παρουσιάσεις των εφημερίδων και από τις εκτενείς κριτικές που γράφονται σε εξειδικευμένα έντυπα το ίδιο και το ύφος και η πρόθεσή τους. Κείμενα που αναφέρονται σε μυθιστορήματα, κείμενα που ανοίγουν νέους δρόμους στο τοπίο των ιδεών, κείμενα που ανατέμνουν το σύγχρονο ποιητικό φαινόμενο.
Συνθέτουν ένα πρώτο «δείγμα» της Litteraterra. Συμπληρώνονται από μια παράλληλη αφήγηση που υπογράφει ο επιμελητής: το μύθο για μια παραμυθένια χώρα, έναν «απολεσθέντα παράδεισο του κόσμου των γραμμάτων» μια χώρα όπου τα πράγματα ήταν γράμματα, και οι άνθρωποι μετακινώντας τα για να φτιάξουν λέξεις και κείμενα αλλάζανε τον κόσμο.
Μαζί με τη συμβολικά δοσμένη νοσταλγία της αφήγησης, εντυπώνεται μέσα από τα κείμενα η διάθεση να επανέλθει αυτή η εποχή: να αναδημιουργηθεί η συνθήκη που τα βιβλία επηρέαζαν τη συνείδηση των ανθρώπων και πράγματι, αλλάζανε τον κόσμο.
Το αλληγορικό, το φανταστικό, το «μαγικό» στοιχείο θα συνεχίσει να συντροφεύει τη Litteraterra στις επόμενες αναζητήσεις της το ίδιο και το πολιτικό διότι οι αναζητήσεις των επόμενων τευχών (ευκρινέστερα στοχοθετημένες απ’ ό,τι το ιδρυτικό τεύχος) θα περιστρέφονται γύρω από την ιδρυτική της συνθήκη: να ξαναποκτήσει και πάλι η κυκλοφορία των βιβλίων μια ζωογόνο, μεταφυσική και πραγματιστική εξίσου, πολιτική πνοή.

Χα! Μόλις ανακαλύπτω ότι έκανα ότι κράζω στην αρχή. Απλή αναπαραγωγή του Δελτίου Τύπου της Litteratera... Οκέι, πάω να κάνω αυτοκριτική και επιστρέφω.