Σαν να λέμε, ΠΟΣΟ βλαμμένη Αριστερά μπορείς να αντέξεις;

Από τις τελευταίες εκλογές και μετά περιμένω να ακούσω την περίφημη "αυτοκριτική" της Αριστεράς για το εκλογικό αποτέλεσμα. Τελικά με την ευκαιρία αυτή το μόνο που κατάλαβα -για ακόμη μια φορά- είναι πόσο βλαμμένη παραμένει. Σε βαθμό που να μην αντέχεται άλλο, δηλαδή...

Ας δούμε μερικά -ενδεικτικά- γεγονότα:

Α) Ο ΣΥΡΙΖΑ "σφύριξε κι έληξε". Έγινε κόμμα του "Τhere Is No Alternative", γεγονός που είναι κατά πολύ χειρότερο από την "Μνημονιακή Παρένθεση με Κοινωνική Ευαισθησία" την οποία επικαλούνται μετεκλογικά στα ΜΜΕ τα στελέχη του.
Και για να εξηγηθούμε...
Με την κυκλοφορία του συνθήματος "Ψηφίζουμε Πρωθυπουργό" το μόνο που όφειλαν να κάνουν τα "Ιστορικά Στελέχη" -αλλά και τα μέλη- του ήταν να πάνε να φτύσουν τον Αλέξη Τσίπρα στα μούτρα και μάλιστα να το καταγράψουν σε κάμερα και να το δημοσιοποιήσουν. Αυτό απαιτούσε η "Ηθική της Αριστεράς", ας μας εξηγήσουν λοιπόν γιατί προτίμησαν να αγκαλιάσουν τον βιαστή κάθε αρχής συλλογικότητας και του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.
Έχει και συνέχεια όμως.
Ποιος "πολιτικός εγκέφαλος μεγατόνων" ΔΕΝ διέκρινε ότι η καμπάνια "το καινούριο εναντίον του παλιού" στην ουσία ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΝΕ το απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ, συσπείρωνε τη ΝΔ και έδινε θέση ακόμα και στην παρωδία της ΔΗΜΑΡ στο νέο κοινοβουλευτικό τοπίο; Με αποτέλεσμα να αναστηθούν τα ζόμπι και σήμερα να είναι μέσα στο παιχνίδι διεκδικώντας μάλιστα και "δάφνες" για το "προηγούμενο έργο" τους; Δεν το κατάλαβε αυτό το πολιτικό επιτελείο της Κουμουνδούρου; Και όποιος ή όποια το κατάλαβε τι ακριβώς περίμενε για να αρχίσει τις φωνές και να πλακώσει στις μπάτσες τους θαμώνες των γραφείων;
Τελειώνω με τον ΣΥΡΙΖΑ με μια προφανή -δυστυχώς- παρατήρηση. Όποιο "κινηματικό" πρόσωπο μετέχει σήμερα στο μόρφωμα "Τ.Ι.Ν.Α. αλλά εμείς θα σας ξεσκίσουμε λιγότερο" είναι ή βαριά σχιζοφρενές ή πολύ μεγάλο λαμόγιο. Και φυσικά σε πολύ λίγο θα το ξέρουμε. Γιατί ή που θα νοσηλευτεί ή που θα αυτοκτονήσει ή που θα περάσει με τσαχπινιά και χάρη, αλλά ως πρόσωπο-παρίας, στην παρέα των "φυλασσόμενων στόχων" και θα πίνει πια τον καφέ του με τα ΜΑΤ, τους ΔΙΑδες και τους Αντιτρομοκρατικάριους. Και πάντως ό,τι εικόνα κι αν έχει χτίσει μέσα του για τον εαυτό του, η πραγματικότητα σύντομα θα την διαψεύσει. Ο Απόστολος Κακλαμάνης κι ο Κωστής Χατζηδάκης μπορούν να παραδώσουν ταχύρυθμα σεμινάρια, αν χρειαστεί, για την αναπόφευκτη σύγκρουση με την πραγματικότητα. Και στο μεταξύ, ας κοπούν οι παπαριές για το αν είχε δικαίωμα το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης να αποκλείσει τους ΣΥΡΙΖΑίους, όλο το δίκιο του κόσμου είχε.



Β)Το ΚΚΕ τη μόνη μέρα που κάποιος είχε ξεχάσει να το ποτίσει υπνοστεντόν -και αναφέρομαι στη συνεδρίαση και την ψηφοφορία στην Βουλή για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος όπου κατάφερε να ξεμπροστιάσει Κυβέρνηση και Προεδρείο προτείνοντας επέκταση του ερωτήματος- ξεκίνησε καλά. Προφανώς ο συστημικός γιατρός που το κουράρει αύξησε μετά τη δοσολογία ώστε να ξαναγυρίσει στην παλιά καλή αλλοπρόσαλλη του στάση. Θυμήσου διαδοχικά το ΔΙΠΛΟ ΟΧΙ (άκυρο) που ακόμα και πολλά οργανωμένα του μέλη δεν κατάφεραν να το ρίξουν στην κάλπη δυό μέρες μετά από τη "διάσωση" που έκανε το ΠΑΜΕ στην τελευταία ανοιχτή συγκέντρωση για το γενικό ΟΧΙ. Στην προεκλογική περίοδο στην περιοχή μου -αλλά και σε άλλες γιατί το έψαξα- αφισοκολλητικά είχε πάρει εργολαβία να εξαφανίζει τις λιγοστές αφίσες της ΛΑ.Ε. Και βέβαια κατέληξε στην κορυφαία βλαμμένη δήλωση Κουτσούμπα υπέρ των "εργαζομένων" στο "εργοστάσιο" στις Σκουριές, που σε ένα βαθμό τη λες και πράξη πολιτικής αυτοκτονίας. Το πόσο κομβικό θα ήταν να σηκώσει κεφάλι και να βρεθεί στην τρίτη θέση ξεπερνώντας τη Χρυσή Αυγή φαίνεται ότι δεν έφτασε μέχρι την αεροστεγή γυάλα του Περισσού ή δεν ήταν ποτέ στο πενταετές πλάνο. Γιατί παρά την ρητορεία περί του αντιθέτου το ΚΚΕ δεν "χτύπησε" τις εκλογές με κανένα τρόπο. Η κινητοποίησή του ήταν χλιαρή και στο γνωστό πλαίσιο του "λίγα και καλά και να μην πολυπλησιάσουμε κανένα κίνημα, μήπως κολλήσουμε καμιά αυτοοργάνωση και τρέχουμε μετά".



Γ)Η Λαϊκή Ενότητα είναι πραγματικά το πιο καμμένο ανέκδοτο αυτής της περιόδου. Σε πρώτη φάση θα πρέπει να μας απαντήσει για την ιστορική πρωτοτυπία -τουλάχιστον για την Ελληνική Αριστερά- να σηκωθεί να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να ενεργοποιήσει ΚΑΜΙΑ απολύτως εσωκομματική διαδικασία αμφισβήτησης ενός προέδρου που είχε κάνει κουρέλι ΟΛΟΚΛΗΡΟ το καταστατικό. Το ψάχνω, αλλά ακόμα δεν έχω βρει κανένα ιστορικό προηγούμενο τέτοιας "βελούδινης" διάσπασης, μέχρι κι η Βήτα Πανελλαδική τα έκανε "λιγάκι πουτάνα" πριν να φύγει.
Στη συνέχεια και πέρα από τα εμπνευσμένα σποτ, δεν καταλάβαμε τίποτα. Ο Λαφαζάνης απαντούσε άλλα-ντάλα ακόμα και σε σαφώς διατυπωμένες ερωτήσεις, ο Γλέζος επέμενε ότι είναι συνεργαζόμενος και η περίφημη διαδικτυακή συνέντευξη της Κωνσταντοπούλου στον Άρη Χατζηστεφάνου δεν είδα να διαφέρει σε επιλογή θεματολογίας από τις συστημικές της συνεντεύξεις. Το αντίθετο, μάλιστα. Ήταν η πιο αδιάφορη εμφάνιση που έκανε ποτέ η Ζωή.
Δική μου γνώμη, τώρα: Η ΛΑ.Ε(Ν;) κάπως την είχε δει ότι θα πάρει τρία κόμμα ένα και θα μπει στη Βουλή, αλλά σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ ήθελε να κόψει την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορώ να υποθέσω αρκετούς "καλούς λόγους" για αυτό, σκέψου κι εσύ άλλους τόσους. Άρα καλά να πάθει που "έκλεισε" τελικά στο δύο κόμμα εννιά, μπας και καταλάβει που βρίσκεται...



Δ) Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ένα μόνο πράγμα έχει να μας εξηγήσει. Πού ακριβώς τσάκισε το "ντηλ" της με το Λαφαζάνη και για ποιο λόγο, αφού ένα κομμάτι του "μαγαζιού" πήγε μαζί του. Και πώς κατάφερε να χάσει μια τόσο έτοιμη ιστορική ευκαιρία να είναι μέσα στο Κοινοβούλιο, πράγμα που εδώ και χρόνια -όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον- είναι διακαής της πόθος.



Δυο πραγματάκια ακόμα και σταματάω να σε πρήζω. Πόσο βλαμμένη είναι συνολικά η Αριστερά και ο γαμώ-εργατισμός της όταν ο Αμερικανικός Στρατός φεύγει πια για εκστρατεία με μηδέν ανταλλακτικά, ένα Fab Lab σε κοντέινερ και μια κρυπτογραφημένη δορυφορική σύνδεση ίντερνετ; Και πόσο δεινόσαυροι είναι οι "Αριστεροί Αντιπρόσωποι" όταν δεν τολμούν καν να παραδεχτούν ότι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει κοινοβουλευτική ομάδα του Βασίλη Λεβέντη στη Βουλή σχετίζεται ΑΜΕΣΑ με τον απωθητικό πολιτικό λόγο που εκφράζει η Αριστερά;

Όσοι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν θα μακροημερεύσει, ας το ξανασκεφτούνε. Με τον ΣΥΡΙΖΑ ένα ακόμα κόμμα Τ.Ι.Ν.Α. το ηγετικό προφίλ του Μεσσία που πρόβαλλε και σήμερα ο Πρωθυπουργός Χωρίς Γραββάτα, αλλά και τις κοινοβουλευτικές εφεδρείες που έχει το νέο "σχήμα των 300" άνετα βγάζει τετραετία. Για συνυπολόγισε ότι εκεί στο εξάμηνο, οι βουλευτές της Ενωσης Κεντρώων θα πρέπει να παραδώσουν έδρες (άρα χρήματα και προνόμια) στους επόμενους της λίστας... Για ρίξε και μια ματιά στον κανονισμό της Βουλής για τις ονομαστικές ψηφοφορίες και αμέσως θα πάρεις χαμπάρι που θα βρεθούν οι "πρόθυμοι" και τι κοινοβουλευτικό έργο θα δούμε.

Φυσικά, όλα αυτά δεν συνυπολογίζουν την "κρίσιμη μάζα" του Κινήματος. Η οποία ήταν σήμερα εξαιρετική στην συγκέντρωση για την ΤΤΙΡ στην αρχή της Ερμού,δηλαδή μόνο χίλιες φορές μικρότερη από την αντίστοιχη του Βερολίνου...