Η Ιδανική Παραμονή

Μια Παραμονή Πρωτοχρονιάς που θα ‘θελα πολύ να ζήσω, θα είχε όλον τον κόσμο μαζεμένο στις πλατείες να μετράει ανάποδα τα δευτερόλεπτα

Δέκα, Εννέα, Οχτώ , Εφτά, Έξι, Πέντε, Τέσσερα, Τρία, Δύο, Ένα

Και στο Μηδέν θα ανάβαμε μια γιορτινή πυρά με όλα τα παλιά μας διαβατήρια.

Όχι γιατί θα τα είχαμε αντικαταστήσει με νέα - βιομετρικά - ούτε γιατί θα μας είχαν ήδη περάσει το υποδόριο προσωπικό τσιπάκι, αλλά γιατί από Πρώτης Πρώτου εκείνου του σωτηρίου για όλους μας Έτους, οι τελωνειακοί κι οι συνοριοφύλακες του πλανήτη θα έπρεπε να συνταξιοδοτηθούν με εύφημη μνεία ως ευδοκίμως τερματίσαντες την υπηρεσία τους.