Sunday, May 24, 2009

Ομόφωνα αθώα τα "πράσινα παπούτσια"


Παναγιώτης Κετίκης. Έτσι λέγεται ο άνθρωπος που κρίθηκε ομόφωνα αθώος. Σαν να λέμε δηλαδή η Δικαιοσύνη αποφάσισε πέραν πάσης αμφιβολίας πως άδικα συνελήφθη και δεν ήταν αυτός ο δράστης. Μόνο που, αν θυμάμαι καλά, προφυλακίστηκε με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα, τραβήχτηκε στην φυλακή και ταλαιπωρήθηκε δυο χρόνια με τα δικαστήρια μέχρι να καθαρίσει το όνομά του και να μπορέσει να συνεχίσει την ζωή του.

Και ρωτάω εγώ (που έχω ταλέντο στις ηλίθιες ερωτήσεις), αυτοί που τον συνέλαβαν, αυτοί που τον ανέκριναν και τον παρέπεμψαν, και τελικά αυτοί που τον έκριναν προφυλακιστέο και τον έχωσαν μέσα, τι ακριβώς συνέπειες θα έχουν τώρα που το άτομο αθωώθηκε πανηγυρικά;

Απόλυση; Στέρηση βαθμού ή προαγωγής; Δυσμενή μετάθεση; Χρηματικό πρόστιμο; Απλή επίπληξη; Αναγκαστική αξιολόγηση από ψυχολόγο μήπως και δεν στέκουνε καλά; Διοικητική εξέταση μήπως δεν κάνουνε σωστά την δουλειά τους;

Κάτι δεν θα έπρεπε να γίνει; Και στην τελική, όχι γι' αυτόν που ταλαιπωρήθηκε, αυτός το τράβηξε το λούκι πάει, και έδειξε και τι χαρακτήρας είναι, αλλά για να εξασφαλίσουμε κάποτε πως δεν θα αρκούν τα παπουτσάκια ή τα μπλουζάκια ή τα σοσονάκια για να προφυλακίζεται οποιοσδήποτε άνθρωπος στο μέλλον...

2 comments:

The Motorcycle boy said...

Κανονικά το κράτος θα πρέπει να σε αποζημιώσει για την ταλαιπωρία που υπέστεις εξαιτίας του. Να σου σκάσει φράγκα για την προφυλάκιση, για ψυχική οδύνη για διαφυγόντα κέρδη (επειδή το διάστημα που ήσουν μέσα θα μπορούσες να σπουδάζεις ή να δουλεύεις)...
ΚΑΝΟΝΙΚΑ όλο αυτό θα έπρεπε να είναι ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΟ, όπως είναι και η δίωξη που υπέστει ο πιτσιρικάς. Αλλά δεν είναι!

Και βγαίνουν και σου λένε οι καργιόληδες "συγνώμη για την ταλαιπωρία, αλλά κι εμείς άθρωποι είμαστε, δεν προλαβαίνουμε να δικάσουμε" κι άλλα τέτοια. Αν όμως πας και τους πεις, "συγνώμη αλλά δεν πρόλαβα να πληρώσω την εφορεία γιατί ήμουνα άρρωστος" σε παίρνουν με τα βραχιολάκια -σωστά;

Υ.Γ.: Κάτω το κράτος.

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης said...

Μόλις επέστρεψα από το ιστολόγιό του. Σου λέω ότι με τέτοιες φωνές, ξαναρχίζω να νιώθω αισιόδοξος. Το πιο σημαντικό είναι ότι παρ' όλο το κυνηγητό, δε σίγησε.