Το alt. στα περίπτερα

Αντιπαθώ τα editorial που, ειδικώς στο 1ο τεύχος του εκάστοτε περιοδικού, προσπαθούν να καθαγιάσουν τα έντυπα και τους διευθυντές τους - δηλαδή, αυτούς που υπογράφουν τα εν λόγω editorial! Όλο συναισθηματισμούς κι οράματα διαβάζω στο ξεκίνημα των εντύπων, δώσ’ του «θα κερδίσουμε μαζί το στοίχημα» και «θα γίνουμε όλοι μαζί μια παρέα» και «το περιοδικό που κρατάτε, έρχεται για να εκφράσει όλους αυτούς που…»

Εδώ, λοιπόν, δεν έχει τέτοια!

Το μόνο που κάνουμε, είναι ότι κλείνουμε το μάτι σε αυτούς που, χωρίς να έχουν προλάβει να φταίξουν σε τίποτε, τους ζητήθηκε να υποθηκεύσουν το παρόν και το μέλλον τους – σε νέους ανθρώπους, που χρειάζονται όσο ποτέ ηθικό, έσοδα και επαφή όχι μόνο με τα του οίκου μας, αλλά και με τον ευρύτερο άγριο, πλην όμορφο κόσμο, που μας περιβάλλει.

Υπ’ αυτήν την έννοια, το ‘αλτ’ ακούγεται μεν σαν εντολή για ‘φρένο’, για μας όμως σημαίνει το ακριβώς αντίθετο – σημαίνει ‘ξεκίνα!’ Πόσοι θα… ξεκινήσουμε και πού θα φτάσει ο καθένας μας, θα το ξέρουμε καλύτερα όταν αξιωθούμε να βγάλουμε το δεύτερο τεύχος!

Θοδωρής Μανίκας




Περισσότερα εδώ κι εδώ, αλλά το κερασάκι είναι αυτό