Αν η απάντηση είναι Ξηρομαχία ή Ξηρολατρεία τότε το ερώτημα είναι θεολογικού τύπου και δεν με αφορά...

Μια πρώτη διαπίστωση είναι απαραίτητη. Η σημερινή εμφάνιση του Χριστόδουλου Ξηρού με το κείμενο και το βίντεο αίρουν την προσωπική μου δυσπιστία σχετικά με το αν απεγκλωβίστηκε με την δική του βούληση από την φυλακή. Γιατί ζώντας στην χώρα που κάποιος άνθρωπος το απόγευμα περπατάει στα Εξάρχεια και το επόμενο πρωί ξυπνάει στην Αντιτρομοκρατική της Κωνσταντινούπολης, δεν είμαι δα και τόσο ανόητος ώστε να πιστεύω την κυρίαρχη αφήγηση. Οπότε μέχρι σήμερα, κρατούσα επιφυλάξεις για την τύχη του. Τέλος της διαπίστωσης, πάμε στο θέμα.

Από το μεσημέρι ζούμε και πάλι στο Βυζάντιο. Δηλαδή σε μια παράξενη αναβίωση της φάσης Ξηρομαχία-Ξηρολατρεία. Η Ξηρομαχία, ιδίως στα κυρίαρχα ΜΜΕ εστιάζει την αφήγησή της σε ό,τι την βολεύει από το κείμενο του Ξηρού για να στηρίξει την κλασική τρομολαγνεία που φέρνει σίγουρα νούμερα στα νούμερα που την παρακολουθούν, αλλά και να δικαιολογήσει με το ante portas "μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα" τις δηλώσεις υπουργών για ανάγκη φυλακών υψίστης ασφαλείας. Οι ανακοινώσεις των κομμάτων είναι απλώς θλιβερές και στο διαδίκτυο το κούρεμα και τα επικοινωνιακά χαρίσματα του Χριστόδουλου πάνε κι έρχονται. Από την άλλη, υπάρχει η Ξηρολατρεία, που είναι πρόθυμη να καταπιεί ακόμα και τα πιο "δυσάρεστα κομμάτια" του κειμένου προκειμένου να αναθέσει σε μια ένοπλη ελίτ την σωτηρία του λαού και της κοινωνίας, με μεσσιανικό τρόπο.

Το γράφω και στον τίτλο:

Αν η απάντηση είναι Ξηρομαχία ή Ξηρολατρεία, τότε το ερώτημα είναι θεολογικού τύπου και δεν με αφορά.

Οπότε θα σου πω αυτά που πιστεύω ότι με αφορούν. Και όπως πάντα, εδώ στο TALES, θα σου ζητήσω να τσεκάρεις τον συλλογισμό μου βήμα προς βήμα.

Πριν από κάθε πολιτική επιλογή, ο Χριστόδουλος Ξηρός έκανε μια προσωπική. Να μην επιστρέψει από την άδειά του, και γι αυτό γράφω στην αρχή για απεγκλωβισμό και όχι για απόδραση. Ήταν αιτιολογημένη αυτή η επιλογή; Κατά την προσωπική μου γνώμη -και με δεδομένη την θέση μου ότι η ύπαρξη φυλακών είναι η χειρότερη και η πιο απάνθρωπη λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζει η κοινωνία- όσο και κάθε άλλος κρατούμενος. Κάθε άνθρωπος που φυλακίζεται επιδιώκει με κάθε τρόπο την απελευθέρωσή του και κάθε κράτος που φυλακίζει το κάνει για να κρατάει την κοινωνία του ανάπηρη στην αντιμετώπιση προβλημάτων για να μπορεί μέσω της ανάθεσης να λειτουργεί σαν νταβατζής της. Εδώ τώρα μπορεί να έχεις πολλές διαφωνίες, τις συζητάμε στα σχόλια...

Ας περάσουμε τώρα στην πολιτική επιλογή. Στα μάτια μου αυτή χωρίζεται σε δύο κομμάτια. Στον χρόνο που επιλέχθηκε και στον σκοπό του απεγκλωβισμού του Ξηρού.

Όσον αφορά τον χρόνο υπάρχουν κάποια γεγονότα που θα ήθελα να ξέρω αν τα συνυπολόγισε ο Χριστόδουλος Ξηρός στην απόφασή του. Κι αυτά είναι η απεργία πείνας του Σπύρου Στρατούλη που ήταν σε κρίσιμο σημείο, οι επικείμενες άδειες των συναγωνιστών του και η νοσηλεία του Σάββα Ξηρού που σχεδόν με βεβαιότητα θα επηρεάζονταν από την απόφασή του. Περίμενα κάποια αναφορά στο ζύγισμα που έκανε στο σημερινό του κείμενο, και δεν την βρήκα (πέραν της γενικότερης αναφοράς στους συγγενείς του που χωράει πολλή ερμηνεία). Δεν αναφέρομαι στην ομηρία του Σακκά γιατί αυτό ήταν πραγματικά κάτι που μόνο το μυαλό του Δένδια θα μπορούσε να φανταστεί.

Στο κομμάτι του σκοπού, το μόνο που μπορώ να επικαλεστώ είναι το ίδιο το κείμενό του. Με το οποίο σε αρκετά σημεία συμφωνώ και σε άλλα τόσα διαφωνώ. Μια πρώτη συνολική κρίση που τολμώ να καταθέσω είναι ότι πρόκειται για ένα κείμενο που φιλοδοξεί -ή και απεγνωσμένα προσπαθεί- να λειτουργήσει ενωτικά. Σε άτομα και ομάδες που έχουν μεταξύ τους χάσματα και ιδεολογικά αλλά και πολιτικής πρακτικής. Στο κείμενο Ξηρού γίνεται κάλεσμα σε ομάδες και άτομα που κινούνται ιδεολογικά από τον χώρο της "πατριωτικής" αριστεράς μέχρι τον χώρο της "νέας" αναρχίας, αλλά και από την πρακτική της πολιτικής ανυπακοής μέχρι την ένοπλη πάλη. Ρεύματα και απόψεις δηλαδή που πολύ δύσκολα μπορούν να συνεργαστούν χωρίς εσωτερικές τριβές ή να καταλήξουν σε μια ικανοποιητική σύνθεση. Δυστυχώς το "πολύμορφο" δεν έχει εγκατασταθεί ακόμα στον αγώνα ως κατανοητή προοπτική. Περνάμε ακόμα την φάση που ρεύματα, τάσεις και άτομα διεκδικούν ηγεμονίες.

Διαφωνώ με την καθεστωτική ανάλυση που λέει ότι ο Χριστόδουλος Ξηρός προσπαθεί να εμφανιστεί σαν "ηγέτης" αυτής της προσπάθειας. Έχω την αίσθηση, από το κείμενό του, πως αντιλαμβάνεται την εμβέλειά του στις παρούσες συνθήκες.

Υπάρχει όμως κάτι που πρέπει, κλείνοντας, να του αναγνωρίσω. Κατάφερε -με την ανάκτηση της ελευθερίας του- κάτι που για πολλά χρόνια δεν είχε καταφέρει με την δράση της η 17Ν. Να βάλει στην πολιτική ατζέντα -χωρίς αίμα και θύματα που αποπροσανατολίζουν- μια σειρά από θέματα που είναι στο χέρι όλων μας να μην εξαφανιστούν μέσα στην επερχόμενη λαίλαπα της τρομολαγνείας, αλλά να παραμείνουν και να αναπτυχθούν...