Η Κρυπτομνησία είναι μια κατάσταση στην οποία ένας δημιουργός Α έχει μέσα στο μυαλό του κάτι που ανήκει σε κάποιο δημιουργό Β και κατά την παραγωγή του δικού του δημιουργήματος το ανασύρει -ασυνείδητα- και το εντάσσει στο δικό του έργο, χωρίς πρόθεση να βλάψει ή να μην αναφέρει τον δημιουργό Β, αφού ούτε ο ίδιος ο δημιουργός Α το αναγνωρίζει.
Η Λογοκλοπή είναι ακριβώς το ίδιο, με ελάχιστες διαφορές αποχρώσεων. Ο δημιουργός Α εντάσσει στην παραγωγή του - συνειδητά - κάτι που ανήκει στον δημιουργό Β και στην συνέχεια απωθεί την όλη διαδικασία στα βάθη του ασυνειδήτου του…
Τεχνικά, η Λογοκλοπή είναι αποτελεσματικότερη της Κρυπτομνησίας, αφού ποτέ κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να κολλήσει στο κεφάλι ενός δημιουργού, ενώ από καταβολής κόσμου κάθε λογικός και ευφυής άνθρωπος κλέβει μόνο το καλύτερο!
4 comments:
Κατι θέλει να πει το ποιητή αλλά μας το αφήνει μισό! ;-)
Πιθανόν. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, στις περισσότερες περιπτώσεις όμως δεν το βρίσκει...
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η περίπτωση της Κρυπτοκλοπής, κατά την οποία ο δημιουργός κλέβει από τον εαυτό του. Έχει δε δύο υποπεριπτώσεις, την Τυμβωρυχώδη Κρυπτοκλοπή και την Μελλοντολώδη Κρυπτοκλοπή.
Η Τυμβωρυχώδης Κρυπτοκλοπή αφορά τις περιπτώσεις όπου ο δημιουργός ενσωματώνει σε τρέχοντα έργα του συστατικά στοιχεία από παλαιότερα έργα του. Υπάρχει η άποψη ότι αυτή είναι η μόνιμη κατάσταση ενός δημιουργού, άποψη η οποία έχει αποτυπωθεί στην λαϊκή θυμοσοφία με ρήσεις όπως "κάθε σπουδαίος τραγουδοποιός έχει στην ουσία γράψει ένα τραγούδι, και όλα αποτελούν παραλλαγές αυτού" κλπ.
Η Μελλοντολώδης Κρυπτοκλοπή αφορά περιπτώσεις κατά τις οποίες ο δημιουργός ενσωματώνει στο τρέχον έργο του συστατικά στοιχεία μελλοντικών του έργων. Είναι προφανές ότι κάθε περίπτωση Μελλοντολώδους Κρυπτοκλοπής θα μετασχηματισθεί μελλοντικά σε Τυμβωρυχώδη Κρυπτοκλοπή, τη χρονική περίοδο που ο δημιουργός θα καταπιαστεί με το μελλοντικό του έργο του οποίου συστατικά στοιχεία έχουν ενσωματωθεί σε παρελθόν -τότε πλέον- έργο. Η κατάσταση αυτή προκαλεί το γνωστό συναίσθημα deja vu στους δημιουργούς το οποίο συχνά τους οδηγεί σε κατάθλιψη. Υπάρχει ακόμη διχογνωμία μεταξύ επιστημόνων για το κατά πόσο ο προφανής παλίνδρομος κύκλος οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η τέχνη του χθες προφητεύει τη ζωή του αύριο ή στο ότι η ζωή του αύριο διαμορφώνει την τέχνη του χθες. Επ' αυτού έχουμε να παρατηρήσουμε ότι οι μελλοντικές μας προσδοκίες επηρεάζουν την ερμηνεία του παρελθόντος, αλλά και ότι οι παρελθούσες εμπειρίες επηρεάζουν τις μελλοντικές μας προσδοκίες. Συνοψίζοντας, παρ' το αυγό και κούρευ' το (γραμματική του Σαρανταφυλλίδη).
Ap,
Πας καλά; Έρχεσαι στο blog μου και γράφεις καλύτερα κείμενα απ' τα δικά μου; Και στο δικό σου έχεις να γράψεις (πάνω από 6 λέξεις) απο τον ΑΠΡΙΛΙΟ, ρε μεγάλε;
Για παρ'το αλλιώς το θέμα, γιατί για πλάκα βάζω τίτλο ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ και το κοτσάρω ποστ το εν λόγω πόνημα σου...(το μόνο που σε σώζει προσωρινά είναι που δεν ξέρω πώς να το κάνω)
Πρόσεχε, έχεις τραβήξει την προσοχή πολλών στο ψηφιακό προφίλ σου... και η οργή μας αν δεν συμμορφωθείς κι αρχίσεις να γράφεις θα είναι τρομερή!!!
Post a Comment